Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #21 : Angel/Demon Route : Episode 2

ผมตัดสินใจแล้วว่า จะไม่ตามพวกเธอทั้งสองไป

"อาาา...พวกนั้นไปซะแล้วล่ะ..." Ekoro บอก

ทว่าในระหว่างนั้นเอง...

"เฮ้อ พวกนั้นไปแล้วสินะ เจ้าพวกนักล่าปีศาจนี่กัดไม่ปล่อยเลย"

อ้าว... ยัยปีศาจนั่นนี่หว่า มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไรกัน

"หา?" Ekoro อุทาน

"หืม?" ยัยนั่นก็อุทานด้วย

"หาาาาาา!!! เธอนี่มันยัยปีศาจหน้าโง่ก่อนหน้านั้นนี่นา!!!"

"แกนี่มันยัยนางฟ้างี่เง่าที่คอยขัดขวางฉันนี่หว่า!!!"

"เป็นความผิดของเธอแท้ๆ!"

"ฉันไม่รู้หรอกว่าแกพูดเรื่องอะไรหรอกนะ ฉัน Kurona กำลังยุ่งอยู่กับการสะสมแสตมป์การกลั่นแกล้งอยู่นะ!!
นางฟ้าหน้าโง่อย่างแกนะควรจะกลับไปสวรรค์แล้วก็ซบหน่มน๊มของเทพธิดาไปซะ!"

"หา?! ไอ้ใบสะสมแสตมป์สำหรับสอบซ่อมที่ให้เธอเนี่ย! เธอนี่มันโง่ดักดานชะมัดเลย!"

"บ้าเอ๊ย!! นี่เหรอไอ้คำพูดที่มาจาก นางฟ้า 'ฝึกหัด' อย่างแกนะ!"

"เออ ฉันเป็นนางฟ้าฝึกหัดก็จริง แต่เป็นนางฟ้าฝึกหัดชั้นสูงนะยะ!"

"Ekoro ใจเย็นๆน่า" ผมบอก

ยัยปีศาจหยิบเอาใบสะสมแสตมป์ออกมาดู

"หา! ดูเหมือนว่าฉันจะมามัวเอาเวลาไปเล่นกับนางฟ้างี่เง่าอย่างแกไปเสียนี่!
วันนี้ฉันต้องเพิ่มตราประทับโดยไปสร้างเรื่องร้ายแล้วล่ะ!"

แล้ว Kurona ก็หันมาพูดกับผม

"ฉันหวังว่าเจ้าหน้าโง่อย่างแกคงจะเข้าใจสินะ! แกควรที่จะอยู่ห่างๆจากฉันไปดีกว่า!
ลาก่อนโว้ย!"

แล้ว Kurona ก็หนีไปเลย

"นั่นมันอะไรกันเนี่ย... เธอบอกว่าเธอชื่อ Kurona ด้วย... เป็นปีศาจที่ Shinobu กำลังตามตัวอยู่หรือ?" ผมถาม Ekoro

"ท่าน Houdai คะ! เราต้องไล่ตามเธอไปนะคะ! เราจะสั่งสอนเธอให้ได้รับบทเรียนเลยค่า!"

"เธอบอกว่าเธอจะสร้างเรื่องร้าย... ชักอยากจะรู้แล้วสิ... แต่มันเกี่ยวข้องยังไงกับการค้นหารักล่ะเนี่ย?"

"อ๊ะ จริงสิ! ขอโทษด้วยนะคะ ยัยนั่นทำเอาฉันฉุนเฉียวไปหน่อย..."

ดูเหมือนว่า Ekoro จะเริ่มสงบอารมณ์ได้แล้วล่ะ

"เราจะต้องตามหาคนที่พิเศษสำหรับท่านก่อนที่ยัยปีศาจงี่เง่าจะได้ไปนะคะ!
และถ้าเราเจอเธอ จะไม่ยอมยกให้ยัยนั่นทั้ง 2 ต่อเลยค่ะ!"

"ผมชักไม่แน่ใจเรื่องความเท่แบบนั้นแล้วสิ..."

แล้วแบบนี้จะไหวมั้ยเนี่ย...





..........................................................





ต่อมา ที่บันไดชั้น 2

"เอาล่ะ ท่าน Houdai คะ แน่ใจหรือว่าจะยังไม่เลือกใครเลยนะคะ?" Ekoro ถาม

"...อืม ไม่เป็นไรหรอก
พวกเธอก็เป็นแค่เพื่อนสมัยเด็กนะ ผมอยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกว่านี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะอยากจะออกไปเดทกับพวกเธอหรอกนะ" ผมพูด

"เห็นแล้วค่ะ งั้นเราจะตามหาคนที่เหมาะสมกับท่านให้เองนะคะ
ท่านไม่ลืมเรื่องนั้นอยู่แล้วสินะ"

"รู้แล้วน่า ผมรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจว่าจะหาคู่ชีวิตได้ในหนึ่งวันหรอกนะ...
และหากเกิดอะไรขึ้นนี่มันจะส่งผลต่อการจบของเธอด้วยใช่มั้ยล่ะ? ผมจึงตัดสินแล้วใจว่าจะหาคนที่เหมาะสมนะ
...ยิ่งกว่านั้น ผมเองก็ไม่อยากที่จะต้องโดดเดี่ยวตลอดไปด้วย"

"ท่าน Houdai คะ..."

ระหว่างที่ผมกำลังคุยอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

"เจอตัวรุ่นพี่แล้ว...หุๆๆ..."

"เหวย! ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมนะ..." ผมถึงกับตกใจสะดุ้งออกมา

พวกนักเรียนเจอตัวผมแล้ว

"หุๆๆ...รุ่นพี่คะ นายต้องต่อเติมส่วนที่ผอมอีกสักหน่อยแล้วล่ะ..." Koko Satsuki พูด

"เธอหมายถึงขาผมสั้นไปหน่อยหรือ?!" ผมพูด

"อาฮ่าๆๆๆ!! ให้ตายสิ น่าขำสิ้นดีเลย!! ขาของนายมันสั้นจริงๆนั่นแหละ!!" Mei Suzuno ยืนยันอีกคำพูดหนึ่ง

"ขาผมไม่ได้สั้นสักหน่อย...ก็บอกว่าไม่ได้สั้นไง!" ผมเถียง

ปรากฏว่ามาอีกหนึ่งคน

"ขาสั้นอย่างนั้น...นายไม่มีทางหนีไปไหนรอดหรอก..." Uraraka Nishibina พูด

"แต่ผมต้องรอด!! แม้ว่าขาจะสั้นไปหน่อยก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้!" ผมเถียงกลับไปทั้งน้ำตา

"อาฮ่าๆๆๆ!! ร้องไห้อยู่เหรอ? น่าขยะแขยงชะมัด!!" Mei พูด

"มาทำให้ตบอับด้วยกันเถอะ..." Uraraka พูด

"ไม่้ต้องห่วง แค่เอาส่วนที่ผอมออกมาแล้วก็ใส่ชิ้นส่วนพลาสติกเข้าในระหว่างนั้นเลย..." Koko พูด

"...ที่มันดูแปลกๆไปนี่ เป็นเพราะศรนางฟ้าหรือ?" ผมถาม

"ไม่นะ... หรือว่าจะเป็น...?
หอกปีศาจเหรอ?!" Ekoro บอก

"ติ๊งต่องๆๆๆ ถูกต้องนะค้าาาาา!"

ทันใดนั้น Kurona ก็ปรากฏตัวต่อหน้าผมทันที

"อ๊ะ! ยัยปีศาจนั่นอีกแล้ว!!" ผมพูด

"ฉันจัดการแหย่ด้วยการแทงหอกเองแหละ! เป็นการกลั่นแกล้งที่ดีเลยใช่ม้า ถ้าจะให้พูดนะ!" Kurona พูด

"นี่เธอทำอะไรกับพวกนั้นนะ?"

"ก็แค่สร้างเรื่องร้ายอย่างที่ปีศาจทำอะไรนั่นแหละเว้ย!
แกนี่ยังไม่รู้ตัวเลยหรือไง แกนี่มันโง่สิ้นดีเลยล่ะ!"

ก่อนที่ Kurona จะหายตัวไป ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับพวกเธอเอาเอง

"อึก... นี่มันลูกไก่ในกำมือชัดๆเลย Ekoro? ไอ้หอกปีศาจนั่นมันอะไรกันล่ะ? มันเหมือนกับศรนางฟ้าหรือเปล่า?"

"ไม่ค่ะ หอกปีศาจนั้นตรงกันข้ามกับศรนางฟ้าอย่างสิ้นเชิง ศรนางฟ้านั่นจะเชื่อมกับความรัก
ส่วนหอกปีศาจนั้นจะทำให้คนแปดเปื้อนไปด้วยพลังมืด และทำให้พวกเขาอยากกลั่นแกล้งคนที่พวกเขาสนใจเป็นที่สุดค่ะ!"

"มันก็ไม่ต่างอะไรกันเลยนี่หว่า!" ผมตะโกนออกไปเสียงดังมาก

"แต่ฉันบอกคุณแล้ว เป็นความจริง ไม่มีอะไรที่เราจะทำได้มากกว่านั้นแล้วล่ะค่ะ!"

"บางทีถ้าฉันเตะที่ขาของนายมันจะยืดมั้ยเนี่ย?" Mei พูด

"รุ่นพี่ อยู่นิ่งๆเดี๋ยวฉันจะซ่อมตัวนายใหม่ให้เองนะ!" Koko พูด

"เอาล่ะ...มาให้เราจัดการเถอะ..." Uraraka พูด

"พวกนี้ไม่ยอมสงบเลย จะมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้พวกนี้กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ล่ะ?" ผมถาม Ekoro

"ดูให้ดีๆนะคะ คุณน่าจะมองเห็นพลังมืดของพวกเธอได้นะคะ!" Ekoro บอก

"จริงหรือ?"

แล้วผมก็ค่อยๆส่องมองดูพวกเธอย่างระมัดระวัง

ปรากฏว่าสิ่งที่ผมเห็นในพลังมืดนั่นก็คือ...

"อ๊ะ!!
ผมเห็นแล้ว! นั่นมันปีศาจจิ๋วนี่!"

"มันคือสิ่งที่บ่งถึงพลังมืดในตัวเธอค่ะ! ถ้าคุณจัดการมันออกไป พวกเธอก็จะกลับมาเป็นอย่างเดิมเองค่ะ" Ekoro บอก

ตอนนี้ผมเข้าใจวิธีที่ทำให้พวกเธอกลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว ผมตะโกนบอกพวกเธอทันที

"โอเค นี่ทุกคน! ผมจะทำให้พวกเธอกลับเป็นอย่างเดิมเอง!"




..........................................




เวลา 10:08 - บันไดชั้น 2

ดูเหมือนว่าผมจะต้องระวังคนที่มีออร่าประหลาดๆเป็นพิเศษ!

ตายแล้ว ดูเหมือนว่าผมจะถูกพวกเธอล้อมเอาไว้ เห็นทีต้องรีบจัดการแล้ว ก่อนที่พวกเธอจะทำอะไรแปลกๆ

ผมได้ยินเสียงร้องฮี่ๆๆ เหมือนเสียงปีศาจ หรือว่าจะมีคนที่ถูกพลังมืดครอบงำล่ะ?

ผมรู้แล้วล่ะว่าจะต้องทำยังไงต่อไป

ผมยิงฟีโรโมนช็อตจัการกับเจ้าปีศาจจิ๋วก่อนแล้วค่อยทำให้พวกเธอถึงจุดสุดยอดไปซะ

ผมคิดว่าถ้าจัดการกับพวกเธอได้เรื่องน่าจะจบ...

แต่มันไม่เป็นแบบนั้นนะสิ...

ดูเหมือนว่าจะมีพวกเธอแห่กันเข้ามาอีกแล้วแบบไม่รู้จักหยุดหย่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นระเบียง ทางเชื่อมต่ออาคาร หรือไม่ก็บันได พวกเธอมาหมดทุกทิศทางเลย

ผมจะอดทนพอที่จะจัดการพวกเธอได้ทั้งหมดหรือเปล่าเนี่ย...

เฮ้ย... เดี๋ยวก่อนนะ ยัยคนนั้นมันใช่คนเดียวกับที่ผมเคยจัดการไปก่อนหน้านั้นหรือเปล่าเนี่ย ถ้าใช่ล่ะก็... ดูเหมือนว่าผมต้องจัดการกับเธอที่ถูกปีศาจสิงร่างอีกแล้วเหรอเนี่ย

ยัย Kurona นั่น มันคิดจะทำอะไรของมันกันน้า...

สถานการณ์ชักจะเลวร้ายลงเรื่อยๆ แทนที่จะจัดการเพียงแค่ 2-3 คน แต่กลับต้องจัดการไปถึง 7-8 คนรอบด้าน แถมยังเข้ามาเสริมแบบไม่หยุดเลย บางคนก็เล่นวิ่งวนรอบผมไม่รู้กี่รอบกะจะทำให้ผมเวียนหัวแล้วโจมตีผมด้วย แต่ผมก็ไม่หลงกลหรอกน่า

ผมตั้งปณิธานเอาไว้ในใจว่าจะต้องจัดการพวกเธอให้ได้ก่อนที่ผมจะกลายมาเป็นคู่รักจอมปลอมของเธอแทน

ผมหันซ้ายหันขวายิง ยิง และก็ยิงฟีโรโมนช็อตไปเรื่อยๆจนกระทั่งปลดปล่อยไปทั้งหมดแล้ว...

พวกเธอนี่แห่กันอย่างกับฝูงผีซอมบี้ในเกมเลย...





.............................................





ในที่สุด ก็จัดการพวกเธอทั้งหมดได้สักที

ดูเหมือนว่า Kurona ท่าทางจะไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถจัดการผมได้

"ผมจัดการส่งพวกเขาให้เปรมปรีย์ไปหมดไปแล้ว..." ผมบอก

"ฮึ่มมมมม! แกนี่มันอึดกว่ามนุษย์หน้าโง่เสียอีก!
แต่ว่าแต่ว่านรกของ Kurona นั้นเพิ่งจะเริ่มต้นเองนะ! เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีเหอะ!"

ก่อนที่ Kurona จะหนีไปตามระเบียบ

"อ๊ะ...!
หนีไปแล้ว..." ผมพูด

"ท่าน Houdai คะ... หล่อนยังแฝงตัวอยู่รอบๆโรงเรียน คุณจะต้องพยายามก้าวข้ามคนที่ถูกบังคับโดยปีศาจจิ๋วให้ได้นะคะ" Ekoro พูด

"โอเค งั้นถ้าผมพบพวกเขา ผมก็จะทำให้กลับเป็นอย่างเดิม..."

"คนที่ถูกบังคับด้วยปีศาจจิ๋วนั้นจะมีแกร่งกว่าเดิมอีกนะคะ คุณต้องระวังเอาไว้ด้วย"

"ดูเหมือนว่าหนทางแห่งขุนเขาจะเริ่มต้นขึ้นแล้วล่ะ..."