ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เซยะ โรงเรียนสุดแสนคุณหนู
พอนายสิงห์เห็นหน้าเท่านั้นเอง เขาก็ต้องประหลาดใจ
เพราะเขาคนนั้นคือ กิตติศักดิ์ นั่นเอง
"โอ๊ย...นายสิงห์ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"
"โทษด้วย กิตติศักดิ์ ฉันนึกว่าคนแปลกหน้ามาทำร้ายซะอีก...เอ๊ะ! กิตติศักดิ์ นายไปทำอะไรมานะ"
"อ๋อ...เราก็กำลังเรียนอยู่นี่ไงล่ะ"
"เรียน...กิตติศักดิ์ ทำไมนายยังต้องเรียนอยู่อีกล่ะ"
"นายรู้ป่าว หลักสูตร ม.ปลาย ของญี่ปุ่นกับของไทยนะ ไม่เหมือนกันหรอกนะ เพราะหลักสูตรของญี่ปุ่นก้าวหน้าของไทยอีกนะ ฉันถึงต้องมาเรียนซ้ำอีกทีไงล่ะ ว่าไงล่ะ นายสิงห์ จะไปเรียนด้วยกันมั้ย?"
นายสิงห์ครุ่นคิดอยู่สักพักครู่ใหญ่ จนในที่สุดกิตติศักดิ์ก็เลยพูดออกมาว่า
"ว่าไงล่ะ..."
"เอ่อ...ก้อ...ก้อ......."
"ไม่ต้องคิดนานหรอก ฉันแนะนำว่า..."
กิตติศักดิ์ยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงเรียกจากด้านหลัง
"กิตติศักดิ์!!!"
ทั้งสองหันไปมอง คนที่เรียนกิตติศักดิ์นั่นคือ ไพบูลย์ นั่นเอง
ไพบูลย์วิ่งเข้ามาบอกกับกิตติศักดิ์ว่า
"ตอนนี้ ฉันได้ใบสมัครเข้าโรงเรียนแล้ว กิตติศักดิ์ ดูนี่สิ"
กิตติศักดิ์และนายสิงห์ดูใบสมัครและใบแผ่นพับ
ก็พบว่ามันคือใบสมัครโรงเรียน "เซยะ" โรงเรียน ม.ปลายที่เพียบพร้อมทุกอย่าง อาคารเรียนที่ทันสมัย มีหอพักเพียบ มีขนาดใหญ่มาก (พอๆ กับเมืองทั้งเมืองเลยล่ะ) นักเรียนที่เข้าไปเรียน เรียนจบแล้วจะมีงานทำเป็นของตัวเองได้ นักเรียนส่วนมากจึงหลั่งไหลกันมาเรียนที่ตรงนี้
"เอาล่ะ นายสิงห์ ฉันว่านายควรจะเรียนดีกว่า เพราะเรากับไพบูลย์ก็จะเรียนเหมือนกัน"
"งั้นก็ตกลง"
ต่อมาไม่นานนัก นายสิงห์ กิตติศักดิ์ และไพบูลย์ก็ได้กรอกใบสมัครเข้าสอบโรงเรียน
ระหว่างที่กำลังสอบอยู่นั้น ทั้งสามรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะข้อสอบนั้นค่อนข้างยากพอสมควร อีกทั้งคนที่เข้ามาสอบนั้น เก่งกาจทางด้านวิชาการมากๆ (เก่งกว่าที่ 1 ของ Ent’ สอบเข้าในประเทศไทยเสียอีก) ไม่รู้ว่างานนี้จะรอดมั้ย
3 วันต่อมา
ทั้งสามก็ไปดูผลการสอบที่ติดอยู่บอร์ด
ผลปรากฏว่า การสอบเข้าโรงเรียน ซึ่งต้องการจำนวน 1170 คน
คนที่ได้อันดับที่ 1 ก็คือ ไพบูลย์
กิตติศักดิ์อยู่ในอันดับราวๆ 600 ขึ้น
แต่สำหรับนายสิงห์นับว่าโชคยังมีอยู่บ้าง เพราะอันดับที่เขาสอบได้นั้น ตกขอบท้ายตารางพอดี เกือบจะสอบเข้าไม่ได้แล้วสิ (เฮ้อ...รอดตัว)
"โชคดีจังที่พวกเราสามารถสอบเข้าได้นะ แต่ก็น่าเป็นห่วงมากนะ นายสิงห์ เกือบไปแล้วสิ" กิตติศักดิ์พูด
"พรุ่งนี้ก็เป็นวันปฐมนิเทศแล้วนิ เราว่าควรกลับไปเตรียมตัวก่อนนะ" ไพบูลย์พูด
คืนนั้น นายสิงห์ กิตติศักดิ์ และไพบูลย์ ก็ได้อยู่ในหอพักด้วยกัน
และเมื่อผ่านวันปฐมนิเทศไปแล้ว จนกระทั่งถึงวันสอบสัมภาษณ์
"น่าเสียดายนะ นายสิงห์ เพราะพวกเราลงทะเบียนเรียนคนละวิชา"
"ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ"
"แต่เราก็คงไม่ได้เจอกันอีกนะ"
"ขอให้เรียนจบด้วยเถอะ"
ทั้งสามได้ตั้งคำอธิษฐานในใจ แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไป
จนกระทั่งถึงวันเปิดเทอม
นายสิงห์ขับรถ Saleen S7 ไปยังที่โรงเรียน โดยที่เขาซิ่งรถเข้าโรงเรียน แล้วจอดรถปาดท้าย
แต่เนื่องจากเป็นเวลาที่เช้ามากๆ จึงยังไม่มีใครเดินเข้ามาในโรงเรียนนี้
"อืม....ท่าจะมาเร็วไปหน่อยแฮะ ยังไม่เห็นมีใครมาเลยสักคน" นายสิงห์คิดในใจ
ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
"ฮัลโหล...อ้อ! ไพบูลย์เหรอ อะไรอีกล่ะ"
"นายสิงห์ เราพบความลับบางอย่างในโรงเรียนนะ"
"ความลับ!!! ความลับที่ว่านั่นคืออะไรล่ะ"
"นายก็รอเวลาสักครู่ก็ล่ะกัน"
"ไพบูลย์ บอกมาเถอะ ไพบูลย์!!!...ปัดโธ่เว้ย! ไอ้เวร วางหูเสียแล้ว" นายสิงห์อารมณ์ฉุนไปสักพัก หลังจากที่ไพบูลย์พูดโทรศัพท์จบโดยไม่บอกกล่าว
แต่ความลับในโรงเรียนที่ว่า มันคืออะไรกันน้า?
สักครู่ต่อมา ก็มีนักเรียนทยอยกันเข้ามายังโรงเรียน มากันทีละคนสองคน ต่อมาก็หลายคน มากขึ้นเรื่อยๆ
ก็วันเปิดเทอมวันแรกนี่นา นักเรียนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา
แต่พอนายสิงห์ลองสังเกตดูแล้ว
ปรากฏว่า นักเรียนที่เดินเข้ามาในโรงเรียนนั้น เป็นนักเรียนหญิงทั้งนั้นเลย!!!!
เอ! งง...มึนเลย ทำไมมีแต่นักเรียนหญิงว้า น่าจะมีนักเรียนชายเดินเข้ามาบ้างนะ
แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีก
"ฮัลโหล!!...ไพบูลย์ ตกลงความลับที่ว่ามันยังไงกันแน่ ไพบูลย์!!!"
"ใจเย็นๆ นายสิงห์ เรารู้ถึงความลับแล้วล่ะ ประการแรกก็คือ..."
นายสิงห์ถูกใครกระชากตัว จนทำให้โทรศัพท์ที่เขาถืออยู่นั้นหลุดมือ พร้อมกับมีเสียงว่า "ไปได้แล้ว สายแล้วล่ะ"
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ยังเปิดอยู่ "นายสิงห์ เกิดอะไรขึ้นนะ นายสิงห์...นายสิงห์!!!"
ถัดมาในห้องเรียน
นายสิงห์เพิ่งจะรู้สึกตัว พอเขามองไปรอบๆ เท่านั้นเอง เขาก็ต้องตกใจสะดุ้ง
เพราะนักเรียนที่อยู่รอบๆ เขานั้น ก็เป็นนักเรียนหญิงด้วยเช่นกัน (แล้วนักเรียนชายหายไปไหนหมด) แต่พวกนั้นก็ไม่ได้นั่งอยู่เฉยๆ พวกเธอก็หันไปมองนายสิงห์เป็นทางเดียว
"อะไรกันเนี่ย มีนักเรียนชายมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง" เสียงเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังคุยซุบซิบกันในกลุ่ม
"สงสัยหลงมามั้ง"
"หรือว่า หมอนั่นจะมาทำอะไร"
"มันจะคิดทำอะไรพวกเรานะ"
หลังจากนั้นเพียงครู่ต่อมาเท่านั้น ครูประจำชั้นก็เดินเข้ามาในห้อง นักเรียนหญิงคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มที่คุยซุบซิบกัน ก็ฟ้องครูเลยว่า
"คุณครูค่ะ ทำไมให้นักเรียนชายเข้ามาเรียนในห้องเรียนนี้ละค่ะ"
แย่ละสิ นายสิงห์ ที่นี้จะทำไงดี
พอดีนายสิงห์นึกขึ้นได้ เขาก็เลยตอบไปว่า "อาจารย์ครับ ผมไม่ได้ทำอะไรเธอนะครับ ผมถูกใครก็ไม่รู้พามายังตรงนี้"
อาจารย์จึงบอกว่า "ถ้างั้นตอนพักเที่ยงไปยังที่ห้องแนะแนวได้มั้ย"
"ก็ได้ครับ"
ตอนพักเวลาเที่ยง
นายสิงห์ได้พยายามเดินไปหาห้องแนะแนว
แต่เนื่องจากโรงเรียนแห่งนี้ใหญ่มาก เรื่องที่เขาจะหลงทางเป็นเรื่องง่ายมาก
มีห้องอยู่หลายห้อง ไม่รู้ว่าห้องไหนเป็นห้องไหน
พอมาถึงห้องที่คิดว่าเป็นห้องแนะแนว (ครูบอกว่า ลักษณะประตูห้อง สลักด้วยปีกนางฟ้า) พอเขาเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นเอง
กรี๊ดดดดดดดดดดดด์!!!!!!!!!!!!!...........
เสียงกรีดร้องของนักเรียนหญิงที่อยู่ในห้อง
ปัดโธ่! ห้องที่เขาคิดว่าเป็นห้องแนะแนวนะ มันเป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าต่างหาก!!!
ซวยล่ะสิ เข้าห้องผิดทำยังไงดี ถึงจะบอกว่าเป็นเหตุสุดวิสัยก็คงไม่ได้เสียด้วย เพราะพูดไปก็คงไม่มีใครเชื่อ
ดังนั้นที่ทำได้มีเพียงอย่างเดียวคือ ต้องวิ่งหนีอย่างเดียว
พวกนักเรียนหญิง (ที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จ) ก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ พวกเธอก็ไล่ตามนายสิงห์ด้วยเช่นกัน รวมทั้งขว้างปาข้าวของที่มีอยู่ใส่เขาด้วย
นายสิงห์ต้องวิ่งหนีแล้ว ยังต้องหลบข้าวของที่ปามาอีก วุ่นวายกันไปหมด
จนเมื่อนายสิงห์วิ่งหนีพ้นไปแล้ว
"แย่ชะมัด หลงทางยังไม่พอ แล้วยังเข้าห้องผิดอีก สงสัยวันพรุ่งนี้พวกนั้นคงจะเอาเรื่องนี้ไปประจานแน่ๆ เลย แค่วันแรกก็ยังเกิดเรื่องได้"
ขณะที่เขาเดินไป คิดในใจไปอยู่นั้น เขาก็เดินไปชนกับใครบางคน
โครมมมม์!!!!
ชนกันแบบเต็มๆ แล้วก็ไม่ธรรมดา
เพราะหลังจากที่ชนแล้ว คนที่ถูกนายสิงห์ชนนั้น นอนหงายกับพื้น ส่วนตัวนายสิงห์เองนั้นก็ไปนอนคว่ำทับ แต่ตอนนี้เขายังมึนอยู่
เพียงชั่วครู่เดียวก็รู้สึกตัว แล้วเขาก็พบว่า
เขาเดินชนกับนักเรียนหญิงคนหนึ่ง จนตัวเขาหกล้มแล้วไปนอนทับ และตอนนี้เธอก็ยังสลบอยู่
สำหรับนายสิงห์แล้ว แม้ว่าเขาจะเห็นใบหน้าของนักเรียนหญิง (หรือผู้หญิงยังสาว) เขาจะไม่อึ้ง จะไม่วันตะลึง หรือน้ำลายไหลย้อยเป็นอันขาด
ดังนั้น นายสิงห์จึงต้องรีบลุกขึ้นออกจากตัวให้เร็วที่สุด
แต่เสี้ยววินาทีระหว่างที่เขาจะลุกนั้นเอง
ก็มีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง ประมาณ 7-8 คน เดินผ่านมาพอดี เห็นนายสิงห์ซึ่งกำลังจะลุกขึ้น แต่พวกเธอกลับคิดว่า เขาจะพยายามปล้ำเด็ก
ซวยรอบสองอีกแล้ว ตะกี้นี้ก็เข้าห้องผิด คราวนี้ก็เข้าใจผิดคิดว่าจะปล้ำเด็กหญิงอีก
นายสิงห์รีบผละตัวออกจากผู้หญิงอย่างรวดเร็ว แล้วรีบวิ่งหนีไป
"โรงเรียนเขารับคนแบบนี้เข้าด้วยเหรอ"
"ไอ้ลามกจอมลวนลามคนนั้น เมื่อกี้มันก็เกือบจะปล้ำแม่นั่นไปแล้ว"
"เราจะทำยังไงกับคนนั้นดี"
"บอกอาจารย์เลยมั้ย"
"มันคงไม่เข็ดหรอก"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น