Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #19 : Sister Route : Episode 6

"ผมเป็นห่วงพวกเขาหลายอย่างเลย โดยเฉพาะการปรากฏตัวของยัยนั่น...
ก็การปรากฏตัวของยัยนั่น"

"พวกเธอออกจะเพี้ยนๆไม่ใช่หรือคะ?"

"ไม่ได้ 'เพี้ยน' สักหน่อย... เมื่อพวกเขาตั้งใจกับสิ่งใด พวกเธอก็จะจดจ่อกับสิ่งนั้นแหละ"

"ฉันเองก็กังวลกับชื่อเสียงพวกเธอเหมือนกัน สงสัยว่าถ้าพวกเธอได้ฉายาแปลกๆมานะ"

"คนเค้าไม่ตั้งชื่อเล่นแปลกๆให้กับใครในโรงเรียนนี้หรอกนะ เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วง"

"ฉันตามหลักการอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ...
เฮ้อ เราไม่มีเวลามาห่วงกันแล้วนะคะ ฉันว่าเราต้องเพิ่มออร่าของคุณเพื่อเตรียมเผชิญหน้ากับปีศาจดีกว่านะคะ
ทำให้พวกเธอผ่อนคลาย ณ ที่ต่อๆไปกันเถอะค่ะ"

"เฮอะ ก็แค่พูดเอาถากๆเองนี่หว่า..."

สรุปก็คือยังไม่พออีกหรือไงเนี่ย...





.........................................................................





เวลา 16:15 - ตึกใหม่

พลังโมเอะนี่ช่างรุนแรงชะมัด... ผมต้องทนให้ได้!



.........................................................................







ต่อมา ดูเหมือนว่าผมจะไปจ๊ะเอ๋กับ Shinobu และ Maya-chan ที่กำลังต้อนยัยปีศาจเข้าให้แล้ว

"ท่าน Houdai คะ! มันมาแล้วค่ะ!!" Ekoro บอก

"ให้ตายสิ! พวกเธอไม่ได้สวมชุดว่ายน้ำซะแล้ว... มาถึงนี่นานไปหน่อย" ผมพูดด้วยความรู้สึกเสียดายสุดๆ

"จับได้แล้ว ยัยปีศาจ! เตรียมตัวให้ดีเถอะ!" Shinobu พูด

"อือ...ยอมเสียดีๆเถอะ!" Maya-chan บอก

"ชิ...ฉันอุตส่าห์มานี่เพราะมีกลิ่นดีแท้ๆ...แต่ตอนนี้กลับถูกไล่จิกเสียนี่..." ยัยปีศาจที่ชื่อว่า Kurona พูด

"กลิ่นมันช่างน่าเย้ายวนชะมัด... อืยยย...นี่มันพลาดเข้าเต็มเปาเล้ย! ไม่อยากเชื่อว่าจะถูกจับตัวได้เนี่ย!"

โอ้โห... ไอ้โลชั่นประหลาดๆนั่นมันใช้ได้ผลด้วยแฮะ

"โลชั่นนั่นใช้ได้ผลด้วย...? งั้นก็...!"

ผมตัดสินใจไปเลยว่า

"ผมมาช่วยแล้ว! จะคอยหนุนหลังให้เอง!"

"Houdai?! ทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ?!"

Shinobu ถึงกับตกใจสะดุ้งเมื่อพบว่าจู่ๆผมก็โผล่ยังด้านหลังของพวกเธอ

"พี่จ๋า คุยกับแฟนของพี่เสร็จแล้วหรือ?" Maya-chan ถาม

"ผมปล่อยให้พวกเธอสองคนจัดการเองไม่ได้หรอกนะ"

"Houdai..." Shinobu พูด

"พี่จ๋า..." Maya-chan พูด

ดูเหมือนว่า Kurona จะไม่ยอมอะไรง่ายๆ

"หนอยยย... ดูเหมือนว่าจะมีมนุษย์โผล่มาด้วย... และก็นางฟ้านั่นอีก... งั้นฉันขอตัวหนีไปก่อนล่ะ!"

แล้ว Kurona ก็หนีไปก่อนที่ Shinobu จะชักปืนออกมาเสียอีก

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" Shinobu พูด




......................................




ต่อมา ก็พบเห็นอะไรบางอย่างที่ผิดปกติใกล้ลานจอดรถ

"นี่มันรูอะไรกันเนี่ย?! ใหญ่เบ้อเริ่มเลย" ผมพูดด้วยความประหลาดใจ

จู่ๆ ก็มีหลุมขนาดใหญ่เบ้อเริ่มปรากฏในโรงเรียน

"นี่มันการแกล้งของยัยนั่นอีกหรือเปล่าเนี่ย? ยัยนั่นไปซะไกลเลย...!" Shinobu พูด

"หนูรู้สึกถึงตัวตนปีศาจจากข้างในได้..." Maya-chan บอก

คิดว่าหลุมนั่นน่าจะเป็นฝีมือของ Kurona

"เธอหนีไปแล้ว! เราต้องไล่ตามเธอไป!" ผมบอก

แต่ว่า...

"เดี๋ยวก่อน!! อาจจะเป็นกลลวงก็ได้ นายกับนางฟ้ารออยู่นี่ก่อนได้มั้ย Houdai? แค่แป๊บเดียวนะ?"

Shinobu กลัวว่าผมกับ Ekoro จะเป็นอันตรายได้หากเข้าไปในหลุมนั่น

"แต่ว่า..." ผมกะจะแย้งขึ้นมา

"ท่าน Shinobu คะ..." Ekoro เองก็ด้วย

"ถ้าพวกเราไม่กลับมา ก็ให้รีบมาช่วยพวกเราด้วยนะคะ พี่..." Maya-chan บอก

"ไปกันเถอะ Maya!" Shinobu สั่งการ

"รับทราบ!"

แล้ว Shinobu กับ Maya-chan ก็โดดเข้าไปในหลุมทันที

"Maya-chan! Shinobu!"




........................................





ครู่ต่อมา

"เฮ้อ! พวกเธอไปนานกว่าที่พวกนั้นว่าเสียอีก..." ผมบ่นออกมาหลังจากที่รอตั้งนาน

"ใจเย็นก่อนค่ะ มันก็ไม่ได้นานมากนักหรอกนะคะ" Ekoro บอก

"แต่ว่า...!"

"หยาาาาาาาาา!!" เสียง Shinobu ร้องดังขึ้นมา

"อ๊าาาาาาาาาา!!" เสียง Maya-chan ก็ด้วย

"แย่แล้ว...ต้องเป็นเสียงพวกเธอแน่เลยค่ะ!!"

"บ้าชิบ! เป็นกับดักจริงๆด้วย!! เร็วเข้า!!"

ผมหวังว่า Shinobu กับ Maya-chan ยังคงปลอดภัยดีนะ






.........................................................................






เวลา 16:40 - ถ้ำพิศวง

พวกเธอตกอยู่ในอันตราย! ผมต้องรีบไปแล้ว!

.........................................................................






นั่นมันอะไรกันน่ะ?

สัตว์ประหลาดไฮดร้าหรือเปล่าเนี่ย

และก็ Kurona อยู่ตรงนั้นด้วย!

"อ๊ะ! นั่นพวกเธอนี่!" ผมพูด

ตายล่ะ Shinobu กับ Maya-chan โดนหนวดปีศาจจับตัวไปแล้ว

"โฮะๆๆ ในที่สุดแกก็มาถึงจนได้สินะ?" Kurona พูด

"ขอโทษนะ Houdai... เราถูกจับซะแล้ว..." Shinobu พูด

"ขอโทษนะ..." Maya-chan พูด

"สัตว์ประหลาดนั่นมันอะไรกันนะ?" ผมถาม

"ฮิๆๆๆๆๆ! ดูให้ดี! เขาเป็นสัตว์เลี้ยงที่เปี่ยมความสามารถเลยล่ะ! ปีศาจผัก!
มันทำมาจาก "ปีศาจประจุลบ" ที่สามารถลบล้างกลิ่นของนักล่าปีศาจได้เลยทีเดียว!"

"ไม่จริงน่า!
ปล่อยพวกเธอไปซะ!"

"ฮิๆๆๆๆๆ! ไม่มีทางเสียหรอก! อย่าหวังจะมีโอกาสเลย!
ถ้าอยากจะปล่อยพวกเธอออกมาล่ะก็ แกก็ต้องเอาชนะปีศาจผักของฉันให้ได้สิ!
แต่ฉันไม่รับรองว่าเจ้ามนุษย์กับยัยนางฟ้าฝึกหัดจะทำได้หรอกนะ! ทำไมถึงไม่ยอมแพ้ไปซะดีๆเลยล่ะ?"

"ฉันทำได้แน่! ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นเลยว่ามันผิด!"

"ฮิๆๆๆๆๆ! ดิ้นรนให้มากกว่านี้และก็คอยดูให้ดีว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น!
ปีศาจผัก จัดการกลืนพวกมันเลย!"

"หยาาาาาาา!!" Shinobu ร้อง

"อิหยาาาาาาา!!" Maya-chan ก็ร้อง

"Shinobu! Maya-chan!" ผมตะโกนเรียกสุดเสียง

แต่ช้าไปแล้ว ไอ้ปีศาจผักนั่นกลืนทั้งคู่ลงไปแล้ว!

"...เอาล่ะ ฉันจะได้สร้างความชั่วร้ายที่ไม่ต้องสนใจอะไรแล้วล่ะ"

ดูเหมือนว่า Kurona จะพูดด้วยความมั่นใจเอาการมากๆเลย

"เธอทำอะไรลงไป?!"

"ใจเย็นก่อนค่ะ! ฉันยังรู้สึกถึงออร่าของนักล่าปีศาจที่แผ่มาจากในตัวของมันนะคะ!! เธอยังมีชีวิตอยู่ค่ะ!"

Ekoro พยายามปรามผมให้ใจเย็นๆ

"จริงหรือ?!"

ผมเริ่มใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย

"ท่าน Houdai คะ ถึงเวลาใช้ความสามารถที่ฝึกมาได้เลยค่ะ!"

"...เข้าใจล่ะ! ผมจะช่วยพวกเธอเดี๋ยวนี้แหละ!!"

ผมเริ่มรู้วิธีที่จะต่อกรกับเจ้าปีศาจผักแล้วล่ะ






.........................................................................






ไอ้ปีศาจผักบ้าเอ๊ย ไม่สิ... มันมี 3 ตัวด้วยเลยนี่นา

1 ใน 3 ตัวนั่นมันต้องมี Shinobu กับ Maya-chan อยู่ตรงไหนสักตัวแน่ๆ

ผมรีบใช้ "พลังการมอง" ในการมองทะลุเข้าไปในตัวปีศาจผัก

ตัวนี้... ไม่ใช่

ตัวนี้... ก็ไม่ใช่

อ๊ะ... ชิบหายแล้วไง มันยิงกระสุนออกมาด้วย ผมต้องยิงสะกัดมันออกไป

บ้าชิบ! มันมุดดินหนีหายไปเลย

แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ

"ระวัง! มันโผล่มาอีกด้าน" Ekoro เตือนผม

ด้านไหนล่ะ?

เฮ้ย! มันเล่นโผล่มาอย่างนี้เลยหรือเนี่ย?

ดูเหมือนผมจะเผลอตัวไปหน่อย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...

ผมใช้ "พลังการมอง" ค้นหาอีกครั้งหนึ่ง

ผมเห็นตัว Shinobu กับ Maya-chan แล้ว มันล็อกมือพวกเธอเอาไว้ด้วยหนวด ผมต้องยิงหนวดที่อยู่ตรงนั้นโดยไม่ให้โดนเธออย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนมันจะมึนงงไปพักใหญ่เลยหลังจากที่ผมรัวฟีโรโมนช็อตเข้าไป ผมใช้โอกาสนี้แหละในการ "มองทะลุ" เข้าไป

ดูเหมือนว่าจะยังมีหนวดปีศาจพยายามจะแกว่งมาตีก้นเธอ ผมยิงฟีโรโมนใส่หนวดนั่นโดยไม่ให้ยิงโดนตัวทั้ง Shinobu และ Maya-chan

ได้ผล! ดูเหมือนว่ามันจะแสดงอาการบาดเจ็บออกมาด้วย

แต่ Kurona ยังไม่ยอม

มันสั่งให้ปีศาจโจมตีผมโดยเอาตัวล่ออีก 2 ตัวไม่ให้ผมรู้ว่า Shinobu กับ Maya-chan ถูกซ่อนไว้ที่ไหน...

แต่ด้วย "พลังการมอง" มีหรือที่จะไม่รู้

ผมไม่รู้สึกกลัวเจ้าปีศาจผักพวกนั้นเลย ตรงกันข้าม ผมรู้สึกสนุกกับมันด้วยซ้ำ

ในที่สุด ผมก็ปราบมันสำเร็จ

"อึก! เป็นไปไม่ได้น่า แพ้หรือเนี่ย..."

Kurona ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่คิดว่าปีศาจผักสุดแกร่งของตนจะแพ้อย่างราบคาบ

Shinobu กับ Maya-chan หลุดออกมาจากตัวปีศาจผัก ก่อนที่มันจะแตกสลายกลายเป็นเพียงเศษเนื้อไปแล้ว

"โล่งอกไปที ขอบใจนะ..." Shinobu ขอบคุณผมที่ช่วยเธอออกมาได้

"ปลอดภัยแล้ว" Maya-chan ก็เช่นกัน

ภารกิจสำเร็จ






.........................................................................






"เป็นไงบ้างล่ะ?! เจ้าสัตว์ประหลาดบ้า!" ผมพูด

"Houdai...สุดยอดไปเลย นายได้พลังขนาดนี้มาตั้งแต่เมื่อไรกัน?" Shinobu ชม

"พี่จ๋า...เจ๋งไปเลยค่ะ...!" Maya-chan ชมผมด้วย

"พวกเธอเห็นความกล้าหาญของผมมั้ย?!"

"อือ...นายนี่มันเท่ไปเลยนะ Houdai..." Shinobu ถึงกับเขินอายจนหลบหน้าไปทางอื่น

"รู้สึกดีค่ะ" Maya-chan บอก

"ก็ออกจะเปิ่นๆไปหน่อย ถือเป็นคำชมที่ตรงตัวไปนะ"

"ท่านทำให้เปิ่นออกมาเองนะคะ..." Ekoro พูด

ก่อนที่ทั้ง Shinobu กับ Maya-chan จะหันไปหา Kurona ที่กำลังจ๋อยอยู่

"อึกกกก...ไม่นะ! ไม่มีทาง! ปีศาจผักของฉันเป็นครอบครัวที่ใกล้ชิดที่สุดเชียวนะ...!
ฉันปลูกเขาในสวนหลังบ้านมาตั้งนานแล้วนะ แทบอยากจะคิดถึงเลยล่ะ...
เขาเติบโตอย่างรวดเร็ว และก็ยังสูงกว่าฉันด้วย เมื่อเขาได้เริ่มอาชีพปีศาจชั้นสูงแล้ว...
เขาน่าจะทำได้เยอะมากกว่าฉันเสียอีก...
'พืชเดินเองไม่ได้ แม้ว่ามันจะเป็นดอกไม้ที่สวยงามหรือตัววัชพืช ต่างก็เติบโตมาในรากเดียวกัน...'
เขาบอกกับฉันว่าอย่างนั้น... เขาติดตามฉันตลอดไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนก็ตาม... ตอนนี้สุดยอดปีศาจผักของฉันนั้น...
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!"

Kurona แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็นเลย เธอพูดเล่าเรื่องชนิดที่เรียกน้ำตาในละครเป็นฉากๆออกมาได้เลย

"แย่ล่ะสิ... นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย...?! จิตใจแทบจะสลายไปเลย..."

"พี่จ๋า...หนูรู้สึกไม่ดีกับเธอเลย..." Maya-chan หันมาพูดกับผมด้วยอารมณ์เดียวกัน

แต่ Shinobu ไม่ใช่... เธอไม่คล้อยอารมณ์ไปตาม Kurona เลย ก่อนที่เธอจะหยิบเอาแผ่นยันต์ออกมา

"ค่าๆ ถึงเวลาที่เธอจะต้องกลับไปยังนรกแล้ว ปีศาจจงหายไปซะ!"

"เธอนี่มัน...ไร้จิตใจชะมัด! เธอนี่มันไม่มีความเมตตาอะไรเลยหรือไง?!
ฉันจะต้องกลับไปซ้ำชั้นเรียนแล้ว!"

คำพูดสุดท้ายก่อนที่ Kurona จะหายไป

"ปีศาจสมควรที่จะถูกขับไล่ออกไป ไม่มีความเมตตาใดๆทั้งนั้น
ปีศาจต้นไม้ที่มีความคิดในตัวมันเอง ก็ต้องถูกส่งกลับไปยังนรกให้มากกว่านั้นด้วย" Shinobu บอก

"อา...พวกนี้ด้วยหรือ...?" Maya-chan ถาม

"อ๊ะ จริงหรือ? ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อยล่ะ..."

"อย่างไรก็ตาม ก็ถือว่าปิดคดีไปเรียบร้อยแล้ว คราวนี้นายก็จะได้ออกไปสารภาพความรู้สึกของนายสักที... พยายามเข้านะ Houdai" Shinobu พูด

แต่เดี๋ยวก่อนสิ ทำไม Shinobu กับ Maya-chan ถึงไม่เข้าใจอะไรเลย แถมพวกเธอยังจะเดินออกไปอีกต่างหาก ผมตะโกนเรียกพวกเธอทันที

"เดี๋ยวก่อนสิ Shinobu Maya-chan...!"

"มีอะไรหรือ...?" Maya-chan ถาม

"ผมอยากจะคุยกับพวกเธอนะ... พวกเธอช่วยมาที่สวนสาธารณะได้มั้ย?"

"หมายถึงสวนสาธารณะนั่นสินะ? ที่ๆพวกเราเคยเล่นด้วยกันเหรอ?" Shinobu พูด

"ใช่แล้ว ก็สวนนั่นแหละ ผมต้องการที่จะคุยกับพวกเธอเกี่ยวกับอะไรบางอย่างที่สำคัญและผมก็ไม่อยากที่จะอยู่ตรงนี้ด้วย"

"เข้าใจล่ะ... นี่ Shinobu-chan...?" Maya-chan ถาม Shinobu

"ก็ได้ แต่นายต้องแน่ใจนะว่าได้ไปบอกสารภาพรักกับผู้หญิงที่นายชอบแล้วนะ โอเค? ฉันไม่อยากให้นายต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวตลอดไปนะ" Shinobu พูด

"ขอบใจนะ Shinobu ผมจะรีบทำเดี๋ยวนี้"

"แล้วเราจะรอนะ..." Maya-chan พูด

แต่ว่า คนที่ผมจะไปสารภาพรักนะ ก็คือ Shinobu กับ Maya-chan ต่างหาก ไม่มีผู้หญิงอื่นคนไหนหรอก ทำไมพวกเธอถึงไม่เข้าใจเอาเสียเลย