Criminal Girls: Invitation

ลำดับตอนที่ #15 : นรกน้ำแข็งอันเยือกเย็น

เขตที่ 3 - น้ำแข็ง ชั้น 1F

ก่อนหน้านั้น เต็มไปด้วยไฟนรกที่ร้อนจนเหงื่อแตกเหงื่อแตนยิ่งกว่าเดินกลางทะเลทราย

แต่คราวนี้เต็มไปด้วยผลึกก้อนน้ำแข็งเต็มไปหมด เหมือนกับอยู่แถวขั้วโลกเหนือยังไงชอบกลอยู่นะ

ราวกับว่ามันหนาวยะเยือกแบบนรกเลยล่ะ

"ทุ่งน้ำแข็งแห่งนรกสินะ... ถ้าเราเคลียร์ตรงนี้ได้ก็จะเหลืออีกหนึ่ง ใช่มั้ยล่ะ?" Shin พูด

"โออออ! นั่นก็หมายความว่าเราเข้าใกล้เป้าหมายเข้าไปทุกทีสินะ! เอาล่ะ มาผ่านตรงนี้ให้เร็วๆกันเถอะ!" Ran บอก

"อื๋ยยยยย! หนาววววชะมัด! กอดฉันที Yuko ❤" Sako ถึงกับบ่นหนาวออกมา

"ฮิๆๆ โธ่ Sako นี่นะ ช่างน่า..." Yuko พูด

"ระวังด้วยนะ พื้นน้ำแข็งนี่มันลื่นง่ายมากเลยนะ" Ran บอก

"รู้แล้วน่- หยาาาา!"

ยังไม่ทันขาดคำ Kisaragi ก็สะดุดพื้นน้ำแข็งลื่นหกล้มซะแล้ว

"หวาาา!" Sako ก็ลื่นด้วย

โครม!

"โอ๊ย...." Kisaragi ถึงกับร้องโอ๊ยออกมาเลย

"ทั้งสองไม่เป็นอะไรใช่มั้ย Sako กับ Kisaragi?
พวกเธอต้องระวังเอาไว้ด้วยนะ... ถ้าหากได้รับบาดเจ็บบอบช้ำจะแย่เอานะ!" Yuko บอก

"เขตที่แล้วรู้สึกเหมือนอบซาวน่ามา แต่ตอนนี้ดูเหมือนกับกำลังเล่นสเก็ตน้ำแข็งอยู่สินะ 
มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่อยู่ในสวนสนุก มันสนุกมากเลยล่ะ" Tomoe พูด

"...Alice ไม่เคยเล่นสเก็ตนะ..." Alice บอก

พวกเธอดูท่าจะสนุกจังเลยนะ ผมน่าจะพูดอะไรสักอย่างหน่อยแล้ว ผมบอกพวกเธอไปว่า

"ทำให้แน่ใจว่าจะไม่เป็นหวัดนะ!"

"ฮิๆ... มีอะไรหรือคะ คุณครู?" Tomoe ถามผม

"ฉันเป็นหวัดได้ง่าย ฉันควรที่จะระวังเอาไว้ให้ดี!" Yuko บอก

"...เมื่อเธอเป็นหวัด ต้องร้องเพลงนี้ ...ตก...ตก... หิมะ...หิมะ..."

Alice ฮัมเพลงออกมา...

เอาเหอะ ตอนนี้พวกเราก็อยู่ในเขตที่หนาวสุดขั้วแล้วล่ะ ผมว่าต้องอาศัยความระมัดระวังในการเดินให้มากๆ เพราะพื้นเป็นน้ำแข็งตลอดทั้งเขตเลย

แปลกนะ ตลอดทางที่ผ่านมา ผมไม่ยักจะเจอศัตรูหรือนักโทษอะไรโผล่ออกมาเลย ราวกับว่ามันเงียบผิดปกติชอบกล

ผมสำรวจเส้นทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพบว่าบางห้องก็มีเหวน้ำแข็งที่แตกเป็นแนวยาว ไม่สามารถเดินข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งได้ ผมไม่อยากนึกหรอกว่าถ้าเกิดลื่นแล้วพลัดตกลงไปในเหวน้ำแข็งนี้ก็คงไม่ต้องพูดถึงอีกว่าจะเป็นอย่างไร

ผมเดินไปตามทางต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง

"หืม? นั่นเงาใครเหรอ...?" Ran พูดด้วยความสงสัย

"ผีนี่! ...อ๊ะ เดี๋ยว ไม่ใช่นี่..." Alice พูดก่อนคิด

"ผู้หญิงนั่น... คนเดียวกับที่ฉันเห็นในตอนนั้นนี่!" Sako พูด

ดูเหมือนว่าสิ่งที่ Kisaragi เคยบอกเอาไว้นั้นถูกต้องแล้วล่ะ

"ทุกคน...! ดีใจจังที่ได้เจอกับพวกเธออีกครั้ง"

"นี่เธอ! เกิดอะไรขึ้นนะ? มาทำอะไรที่นี่ตามลำพังล่ะ?" Kisaragi ถามเธอ

"ฉันชื่อ Himekami... Ayano Himekami" เธอแนะนำตัวเอง "ฉันอยู่ในโปรแกรมปรับปรุงพฤติกรรมด้วย อยู่กับทีมอื่นแต่แล้วก็ถูกแยกจากกันนะ"

"ทีมอื่นหรือ?" Tomoe ถามด้วยความสงสัย

"ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะยังมีคนอื่นนอกจากพวกเราอยู่ในโปรแกรมปรับปรุงพฤติกรรมด้วย" Yuko พูด

"จริงอยู่... มันอันตรายเกินไปหากปล่อยให้อยู่เพียงคนเดียวในที่แบบนี้" Shin พูด

"เธอพูดถูก ทำไมถึงไม่มากับพวกเราเพื่อที่จะเดินทางไปด้วยกันจนถึงที่ปลอดภัยล่ะ?" Tomoe บอก

"...พวกเธอนี่ใจดีมากเลย" Himekami พูด "อย่างไรก็ตาม... ฉันสงสัยว่าถ้าเธอยังรักษามิตรภาพตอนที่พวกเธอตกอยู่ในอันตรายได้นะ..."

"อ-อืม...?" Yuko สงสัยและไม่แน่ใจ

"อ-อ๊ะ ไม่มีอะไรหรอก! ฉันแน่ใจว่าพวกเธอต้องไม่เป็นอะไรแน่! พวกเธอไว้ใจซึ่งกันและกันอยู่แล้วนี่" Himekami รีบพูดตัดบททันที

สงสัยว่า Himekami จะเผลอหลุดปากพูดอะไรบางอย่างที่ไม่เข้าท่าออกมา

"เดี๋ยวฉันจะรอพวกของฉันก่อนสักแป๊บนึงนะ พวกเธอรีบล่วงหน้าไปก่อนโดยไม่ต้องรอฉันนะ"

"อื้อ... แต่ถ้าเธออยู่เพียงคนเดียวล่ะก็..." Ran พูดด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรหรอก แถวนี้ไม่ค่อยมีพวกนักโทษอยู่นะ"

"...ถ้าเธอว่าอย่างนั้น เธอน่าจะระวังตัวไว้ดีกว่า โอเคนะ?" Kisaragi พูด

"ฮิๆ... ขอบคุณ"

Himekami บอกให้พวกเราเดินไปก่อน แล้วตัวเองก็รออยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน แบบนี้จะดีเหรอ

ผมอาจจะต้องเรียกเธอมากับพวกเราด้วยแต่...

"เดี๋ยวฉันจะรอพวกของฉันก่อนสักแป๊บนึงนะ พวกเธอรีบล่วงหน้าไปก่อนโดยไม่ต้องรอฉันนะ"

Himekami บอกผมไว้อย่างนั้น

ผมจึงต้องเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงที่แห่งหนึ่ง

"หิมะ...เริ่มตกแล้ว..." Alice บอก

"สวยงามก็จริง แต่ก็เย็นนิดหน่อย..." Tomoe พูด

"มันจะกลายเป็นปัญหาแน่ถ้าหากมันเริ่มทับถมมากขึ้นเรื่อยๆ รีบไปกันเถอะ" Shin บอก

ดูท่าหิมะจะตกแบบไม่หยุดเลย มันเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ

ผมรีบเดินต่อไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความหนาวเหน็บ

จนกระทั่งมาถึงประตูแห่งหนึ่ง

มีข้อความเขียนเอาไว้บนประตูด้วย

'ผู้ที่มีบาปสามคนต้องอยู่รอที่นี่ สี่คนเท่านั้นที่จะผ่านประตูนี้ได้'

"ง-เงื่อนไขนี่มันอะไรกัน...?" Ran พูด

"ม-ไม่มีทางหรอก ฉันไม่ยอมทิ้ง Yuko เอาไว้หรอก! เราจะไม่ยอมแยกจากกันอีก!" Sako เริ่มหงุดหงิดขึ้นมา

"ปัดโธ่! เรื่องนี้มันเก่าไปนานแล้ว! พวกเรารู้อยู่แล้วล่ะ!" Kisaragi พูด

ระหว่างนั้น Himekami ก็เดินมาหาพวกเรา

"เอ่อ..."

"อึก!" Yuko ถึงกับสะดุ้งตกใจ

ทุกคนรีบหันกลับไปมองทันที

"H-Himekami!? อย่าทำให้ฉันตกใจสิ..." Kisaragi พูด

"ข-ขอโทษนะ... ฉันลืมบอกพวกคุณบางอย่างไป ฉันจึงต้องรีบตามมากับพวกคุณด้วย" Himekami บอก

"เรื่องที่เธอลืมบอกอย่างงั้นเหรอ...?" Tomoe พูดด้วยความฉงน

"เมื่อพวกคุณผ่านประตูนี้ไปแล้วมันจะปิดทันที... แต่ถ้าผ่านการทดสอบนี้ได้มันก็จะกลับมาเปิดใหม่อีกครั้ง" Himekami บอก

"อย่างนี้นี่เอง... ดันเจี้ยนหลายแห่งก็ออกแบบมาลักษณะอย่างนี้เยอะมากเลยล่ะ
ถ้าเราเจอกันอีก ฉันว่าเราควรจะทำตามคำสั่งแล้วล่ะ..." Shin พูด

"อือ...เข้าใจล่ะ พวกนั้นต้องการที่จะทดสอบพวกเราแน่นอน" Yuko พูด

"งั้นตรงนี้ก็เป็นหนึ่งในการทดสอบสินะ?" Ran บอก

"ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดเท่าไรนี่ ก็แค่การทดสอบเท่านั้นเอง" Tomoe พูดด้วยความไม่รู้สึกรู้สาอะไร

"ถ้างั้นก็มาเล่นเป่ายิ้งฉุบกัน...!" Alice บอก

"เอาล่ะ! ถ้างั้นก็! เป่า... ยิ้ง..."



.................................................



ต่อมา

"...แสดงว่า Ran, Kisaragi และ Alice จะต้องรออยู่ตรงนี้ถูกมั้ย?" Shin พูด

"Alice จะรออยู่ตรงนี้แหละ..." Alice บอก

"ก็นะ เราพูดได้ว่าไม่รู้สึกอึดอัดใจเท่าไร ฉันคิดว่าเหมือนกับได้พักบ้างล่ะนะ" Ran พูด

"ถ้าฉันอยู่ตรงนี้ต่อไปโดยที่ไม่ทำอะไรละก็ ฉันคงจะไม่เป็นไข้หรือกลายเป็นตุ๊กตาหิมะหรอกนะ! รีบๆทำให้เสร็จเลย เข้าใจมั้ย?" Kisaragi ถึงกับบ่นออกมา

"แน่นอน! ฉันจะกลับมารับพวกเธอที่รักเอง" Tomoe บอก

"ทุกคน พยายามเข้านะ..." Himekami บอกพวกเรา

แล้วผมจึงต้องนำ Tomoe, Sako, Yuko และ Shin เดินผ่านประตูบานนี้ไป

ทันทีที่พวกเธอทั้งสี่เดินเข้าประตูไปแล้ว ประตูบานนั้นก็ปิดลงทันที

ผมลองทุบประตูดู

"อย่างที่คิดไว้เลย... มันออกแบบมาให้ล็อกทันทีหลังจากที่พวกเราเดินเข้าไป" Shin บอก

Yuko สังเกตเห็นอะไรบางอย่างบนประตู

"อ๊ะ...! เฮ้ ตรงนั้นมีรูกุญแจอยู่ด้วย!"

"เธอพูดถูก!" Sako บอก "ต้องหากุญแจที่มันมีดอกเล็กๆ... เราคงจะคาดหวังอะไรได้จาก Yuko บ้างแล้วล่ะ!"

แสดงว่าผมจะต้องตามหากุญแจที่มีดอกเล็กๆเพื่อที่จะไขประตูเปิดออกมาให้ได้สินะ

ผมได้เดินสำรวจไปตามพื้นที่แถวนี้

จนกระทั่งไปพบอะไรบางอย่างบนพื้น

"นี่ทุกคน! มีอะไรบางอย่างอยู่บนพื้นด้วย!" Tomoe บอก

"ลองเก็บขึ้นมาดูหน่อย!" Shin สั่ง

แล้วผมจึงได้หยิบเอาอะไรบางอย่างอยู่บนพื้น

มันคือกุญแจที่ถูกฝังอยู่ใต้หิมะนั่นเอง

เราอาจจะมีความหวังอยู่บ้าง แต่ว่า...

"กุญแจนี้... ไม่มีทางที่จะไขมันได้เลย มันไม่พอดีกับรูกุญแจนั่น..." Yuko บอก

อย่างที่ Yuko ว่าเลย กุญแจที่เราเจอนั้นมันใหญ่กว่ารูกุญแจนั่นเสียอีก

"เธอพูดถูก แต่ฉันแน่ใจว่าเราจะหาดอกอื่นที่มันพอดีกันนะ" Tomoe พูดอย่างมีความหวัง

"ใช่ล่ะ มาหาดอกอื่นกันเถอะ!" Shin บอก

ดูเหมือนดอกนี้จะใช้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็ทิ้งไปแล้วก็เดินไปยังที่อื่นกันต่อ

ต่อมาผมก็พบกุญแจที่ฝังอยู่ใต้หิมะอีกดอกหนึ่ง

แต่ดอกนี้รูปร่างไม่เหมือนกับรูกุญแจเลย เพราะฉะนั้นก็หาดอกอื่นกันต่อ...

"หืมมม... มันใหญ่ไปนะ" Tomoe ถึงกับบ่นออกมา

ต่อมาผมก็พบกุญแจเหมือนกัน แต่ก็ยังใช้การไม่ได้

"อันนี้...ก็ไม่ดี" Shin ก็บ่นเหมือนกัน

ระหว่างทางที่ผมกำลังตามหากุญแจอยู่นั้น ผมก็เจอกับพวกศัตรูดักรออยู่ การต่อสู้กับนักโทษจึงได้เริ่มต้นขึ้นตรงนี้นี่เอง



.................................................



หลังจากที่จัดการกับ Ice Merman ทั้ง 2 ตัวได้แล้ว

ผมจึงได้เดินตามหากุญแจกันต่อ

จนกระทั่งเจอกับอีกดอกหนึ่ง แต่ดอกนี้ก็ใหญ่เกินไปอีก

"รูมันขนาดต่างกันเลยนะ..." Yuko บอก

ต่อมาผมก็พบกุญแจเหมือนกัน แต่ก็ยังใช้การไม่ได้

"อ้ากกกกกก มันเล็กเกินไป!" Sako ถึงกับบ่นออกมา

ผมไม่รู้ว่ากุญแจที่เจอนั้นจะมีดอกไหนบ้างที่สามารถไขประตูบานนั้นได้ ไม่ว่าจะหาสักกี่ดอกมันก็ไม่ใช่สักที

พวกเธอเริ่มเกือบจะหมดกำลังใจอยู่แล้ว หลังจากที่เสียเวลาหากุญแจอยู่ค่อนข้างนาน

"ม-มือฉันจะข-แข็งอยู่แล้ว... ม-มันกำลังจะ-ช-ชาแล้ว-ว-ว" Sako เริ่มตัวสั่นด้วยอาการหนาวเหน็บ

"Sako ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? เดี๋ยวฉันจะหากุญแจตรงนี้เอง..." Tomoe บอก

"อ๊ะ ป-เปล่า ฉันยังสบายดีอยู่! ฉันไม่เป็นอะไร-ห-หรอก!" Sako ฝืนบอกตัวเอง

"อือ! เทียบกับแถวร้อนๆจากก่อนหน้านั้นแล้ว แถวหนาวๆนี่น่าจะดีกว่านี้นิดหน่อยนะ" Yuko บอก

"เธอพูดถูก เรายังต้องคิดถึงคนอื่นที่รออยู่อีกด้านหนึ่งของประตูด้วยนะ..." Shin พูด

"...นั่นสินะ! มาพยายามให้ดีที่สุดแล้วก็มองหากุญแจกันเถอะ!" Tomoe พูด

อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังตามหากุญแจที่ว่าไม่พบเลย มีแต่กุญแจที่มีขนาดใหญ่ไป และก็เล็กไปทั้งนั้น

ผมไม่รู้หรอกว่าพวกเธอจะต้องใช้มือเปล่าขุดหิมะเพื่อหยิบกุญแจจนมือแข็งจนชาชนิดที่เรียกว่าเกือบจะไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้ว

ระหว่างทางที่ผมกำลังตามหากุญแจอยู่นั้น ผมก็เจอกับพวกศัตรูดักรออยู่อีกครั้ง การต่อสู้กับนักโทษจึงได้เริ่มต้นขึ้นตรงนี้นี่เอง



.................................................



หลังจากที่จัดการกับ Ice Merman ทั้ง 2 ตัวได้แล้ว

ผมจึงได้เดินตามหากุญแจกันต่อ

ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนในการเดินตามหากุญแจที่อยู่ท่ามกลางหิมะตกหนาเช่นนี้

ระหว่างทางที่ผมกำลังตามหากุญแจอยู่นั้น ผมก็เจอกับพวกศัตรูดักรออยู่อีกครั้ง การต่อสู้กับนักโทษจึงได้เริ่มต้นขึ้นตรงนี้นี่เอง



.................................................



หลังจากที่จัดการกับ Ice Merman ทั้ง 2 ตัวได้แล้ว

ผมจึงได้เดินตามหากุญแจกันต่อ

ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนในการเดินตามหากุญแจที่อยู่ท่ามกลางหิมะตกหนาเช่นนี้

ไม่ว่ากุญแจดอกไหนก็ตาม มันก็ไม่ใช่สักที

จนกระทั่งมาถึงดอกสุดท้าย

"เฮ้ ดอกนี้ล่ะ...!" Shin พูด

"ดูเหมือนว่าขนาดจะพอดีกับรูกุญแจเลย!" Yuko บอก

"อย่างนั้นแหละ!" Sako พูด

"เอาล่ะ รีบกลับไปยังที่ประตูกันเถอะ!" Tomoe บอก

ในที่สุด ก็เจอกุญแจดอกที่ต้องการสักที หลังจากที่เสียเวลาตามหาประกอบกับต่อสู้กับพวกนักโทษอยู่ตั้งนาน

ผมรีบกลับไปยังที่ประตูบานนั้นทันที

"หนาวจัง..." Yuko บ่นหนาวออกมา

"นั่นสินะ รีบกลับไปกันเถอะ" Tomoe บอก

แต่เมื่อผมกลับมาถึงที่ประตู ปรากฏว่า...

"เฮ้-------! ทุกคน! ฉันกลับมาช่วยพ-" Sako พูดยังไม่ทันจบก็ต้องชะงักไป "ห-หา...?"

"ประตู...เปิดแล้ว...?" Yuko พูด

ประตูมันเปิดเองก่อนที่เราจะหากุญแจเจอเหรอ? นี่มันหมายความว่ายังไงกัน

ผมลองเดินกลับไปดูอีก 3 คนที่รออยู่ก็พบว่าไม่มีใครอยู่เลยสักคน

"มันต้องมีกุญแจเหมือนกับที่เราหาบนชั้นนี้แน่ๆ... ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเปิดประตูด้วยอันนี้แหละ" Shin บอก

"แสดงว่าพวกเค้ามายังฝั่งนี้ได้อย่างปลอดภัยสินะ! รู้สึกโล่งใจจัง แต่...พวกเขาอยู่ไหนกันล่ะ?" Tomoe พูด

"...ไม่เจอ...ที่ไหนเลยเหรอ?" Sako พูดด้วยความสงสัย

"หรือว่า... พวกเขาจะไปกันแล้ว?" Yuko พูด

"ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาน่าจะเจอกับพวกเราก่อนและก็ไปด้วยกันแล้วสิ!" Shin บอก

"เราพยายามหากุญแจให้ดีที่สุดแล้ว..." Sako เริ่มรู้สึกผิด

"...ห-หรือว่าพวกเขาจะถูกนักโทษไล่ตามและก็หนีไปนะ..." Yuko พูดในสิ่งที่นึกขึ้นมาได้

"นั่นสินะ... ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ! เร็วเข้าทุกคน! อย่าทำหน้าเศร้าเลย!" Tomoe บอก

"เฮ้อ ประสาทหรือไงกันนะ..." Shin บ่นออกมาด้วยความรำคาญ "ให้ตายเถอะ ไม่มีอะไรจะมาบ่นแล้ว เราต้องไปด้วยตัวพวกเราเองแล้วล่ะ"

นั่นสินะ แล้วอีก 3 คนนั่นหายไปไหน คงจะไม่มีใครบอกได้หรอก

ผมคิดว่าน่าจะลองตามหาพวกเธอดูว่าอยู่ตรงไหน แต่...

"ฉันเป็นห่วงพวกเธอที่พลัดหลงนะ แต่เราต้องไปกันต่อแล้วล่ะ ครูฝึก" Tomoe บอก

นั่นสินะ ขืนตามหาก็จะหลงทางยิ่งกว่าเดิม ดีไม่ดีคนที่หลงทางอาจจะกลายเป็นพวกเราเองก็ได้

ผมควรที่จะรีบเดินไปข้างหน้ากันต่อ

"ทุกคนไปอยู่ที่ไหนกัน?" Tomoe ถามหา

"...พวกเขาทิ้งเราไปแล้วหรือ?" Yuko พูด

"เจอพวกนั้นเมื่อไรฉันจะไปว่าให้เข็ดเลย" Shin บอก

ผมคิดว่า ตอนนี้พวกเรายังต้องมุ่งหน้าไปกันต่อนะ

จนกระทั่งมาถึงบันได ผมจึงได้เดินขึ้นไปยังชั้นถัดไป