Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #12 : Maya Route : Episode 5

ในระหว่างนั้น ผมวิ่งตามหาไปทั่วทั้งชั้นเรียน

"Shinobu... ผมตามหาไม่เจอเลย..."

"ท่าน Houdai คะ ดูนั่น!"

อย่าบอกนะว่า...

"ตุ๊กตาส่งสารนี่นา!"

นึกแล้วเชียว ผมก็เลยเดินเข้าไปหาตุ๊กตานั่น

"Help! Help! เธอตามหา Shinobu-chan ไม่เจอ! นายก็ต้องตามหาด้วยนะ!"

"Maya-chan ดูท่าทางจะกระวนกระวายสุดๆไปเลย...
Shinobu หวังว่าเธอคงจะไม่ได้เป็นอะไรมากนะ..." ผมพูด

แต่ยังไงผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า Shinobu นั้นอยู่ที่ไหน อาจจะต้องลองตามหาที่ไหนสักแห่งก่อน






............................................................






เวลา 15:11 - ห้องพยาบาล

ผ่อนคลายตรงโน้น ผ่อนคลายตรงนี้ - ทำให้สดชื่นผ่อนคลายทุกที่เลย! ผมเป็นผู้มอบอารมณ์ความสุข! แต่ก็ยังคงไม่มั่นใจสักเท่าไรนัก!

ตอนนี้ผมแอบอยู่ข้างห้อง 1-B

ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเดินออกจากห้องไปแล้ว ผมจึงค่อยๆแอบย่องไปอย่างเงียบๆ

ทันใดนั้น เธอก็โผล่ออกมาจากประตูห้องดักหน้าผมเลย!!

ทำให้พวกเธอที่เดินไปก่อนหน้านั้นหันมาทางผมหมด เอาเป็นว่าไม่ต้องย่องแล้ว ลุยมันทั้งอย่างนั้นแหละ

ผมเอื้อมตัวมุดลอดหน้าต่างเข้าไปในห้องปรากฏว่า พวกเธอแห่กันเข้ามายังด้านหน้าผมเลย ผมท่าจะคิดผิดสุดๆเลยนะเนี่ย...

ทันใดนั้นก็มีเสียงประกาศดังขึ้นมา

"คณะกรรมการควบคุมวินัยแจ้ง กรุณาหยุดหว่านเสน่ห์ใส่นักเรียนหญิงในโรงเรียนได้แล้ว การกระทำเช่นนี้ถือว่าเป็นการฝ่าฝืนกฎโรงเรียนขั้นร้ายแรง หากไม่หยุดกระทำการดังกล่าวจะต้องได้รับโทษทางวินัยขั้นสูงสุดโดยไม่มีการลดหย่อนใดๆทั้งนั้น"

เอาจริงหรือเนี่ย... มันจะมากไปหน่อยแล้วนะ

ผมรีบวิ่งหนีไปตามทางเรื่อยๆก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะเข้าไปหลบในห้องพยาบาลสักหน่อย...

แต่กลายเป็นว่าดันมีพวกเธอรวมทั้งครูอยู่ข้างในด้วยสิ!

ผมรีบดึงผ้าม่านออกมาแล้วก็มุดตัวซ่อนใต้เตียง รอจังหวะให้พวกเธอออกไปก่อน

เฮ้ยๆ ทำไมครูถึงเดินมาทางที่ผมมุดใต้เตียงและก็นั่งยองๆให้ผมดูหวอเธอด้วยเล่า...

ดูเหมือนว่าพวกเธอจะออกไปกันหมดแล้ว โอเค โผล่ออกมาได้...

แต่ปรากฏว่า ผมโผล่ออกมาผิดจังหวะ ยังมีพวกเธออยู่ข้างในอีกเยอะเลย!

ขืนอยู่ที่นี่ต่อไปมีหวังเสร็จแน่ รีบหนีออกไปดีกว่า

ก่อนที่ผมจะออกจากประตูไป ก็สังเกตเห็นพวกเธอโผล่ออกมาใต้เตียงด้วย!

หนีดีกว่า หนีไปทางไหนดีน้า...

หนีเข้าห้องน้ำล่ะกัน...

ปรากฏว่าดันมีเธอโผล่ออกมาหน้าห้องน้ำ อ้าว...นี่ผมเข้าห้องผิด เข้าห้องน้ำหญิงซะได้!

งั้นก็เข้าห้องน้ำชายล่ะกัน...

ปรากฏว่าเธอก็โผล่ออกมาอีกแล้ว! ไม่สนใจว่าจะเป็นห้องน้ำหญิงหรือชายเลย!

ท่าทางห้องน้ำจะใช้เป็นที่หลบซ่อนไม่ได้แล้ว รีบโกยโดยด่วน!

ผมรีบเข้าไปหลบอยู่หลังตู้ล็อกเกอร์ทันที

ดูเหมือนว่าพวกเธอจะวิ่งเลยไปแล้ว... รอดตัวไปที...

พอผมหันไปมองเท่านั้นแหละ... ผมถึงกับตกใจสะดุ้งเป็นอย่างมากจนต้องรีบกระโดดถอยออกมา! จู่ๆเธอก็มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

และนั่นทำให้พวกเธอแห่กันเข้ามายังบริเวณตู้ล็อกเกอร์กันหมด

กลายเป็นว่าผมถูกล้อมไปหมดทุกด้านเลย ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม

ปีนขึ้นตู้เลยล่ะกัน...

ปรากฏว่า แม้แต่บนตู้ก็มีด้วยเว้ย! นี่มันแย่สุดๆเลยเนี่ย ยิงฟีโรโมนช็อตเลยล่ะกัน

ขณะที่ผมกำลังจะคลานบนตู้นั้น ผมก็รู้สึกเหมือนมีใครมาดึงขาจนกระทั่งร่วงตกจากตู้ไป

ปรากฏว่าเป็นครูกับนักเรียนนี่เองที่ดึงขาผม! ก็เลยจัดการพวกเธอซะ

ดูเหมือนว่ายังมีพวกเธออีกมาก ทั้งจากด้านหลังบันได และก็วิ่งลงบันไดมาด้วย ผมจัดการพวกเธอทั้งหมด

ก่อนที่จะหนีหลบเข้าไปอยู่ตรงมุมของทางเข้าโรงอาหาร...




............................................................




ในที่สุด ผมก็ตาม Maya-chan เจอ

"พี่คะ!" Maya-chan เรียก

"Maya-chan Shinobu อยู่ไหนล่ะ? หาเจอหรือยัง?" ผมถาม

"ยังเลยค่ะ..."

Maya-chan บอกด้วยท่าทางที่หดหู่สุดๆ

"เห็นแล้วล่ะ..."

(Maya-chan ดูท่าจะเครียดน่าดู... ผมน่าจะปลอบใจเธอสักหน่อย...)

*ลูบ*

ผมเดินเข้าไปลูบหัว Maya-chan ทันที

"หยาาาาา! ท...ทำอะไร...ค่ะเนี่ย?!"

"Maya-chan อย่าห่วงเลย ผมอยู่นี่แล้ว ผมมั่นใจว่า Shinobu ต้องไม่เป็นไรแน่"

"ฮืออออ..."

Maya-chan ยังคงสะอื้นออกมาบ้าง

"...Maya!!" เสียง Shinobu ตะโกนเรียก

"นั่นเสียง Shinobu-chan นี่!" Maya-chan พูด

"อ๊ะ! นั่นอะไรนะ?!"

ดูเหมือนว่า Ekoro จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างบนดาดฟ้า

นั่นมันอะไรกันนะ ปีศาจเหรอ แล้วไอ้สัตว์ประหลาดนี่มันอะไรกันวะ

"อ๊าาาาาา!" Shinobu ร้องออกมา

"นั่นมัน... สมุนของปีศาจนี่! นั่นมันสัตว์เลี้ยงของปีศาจเลยล่ะ!!" Ekoro บอก

"ยัยปีศาจนั่นเล่นงาน Shinobu ไปแล้วหรือ?" ผมถาม

"ดาดฟ้าค่ะ...!" Maya-chan บอก

"โอเค! ไปเร็ว Maya-chan!"

"......!" Maya-chan ขานตอบรับอย่างแข็งขัน




............................................................




เวลา 15:28 - บันได

เกิดอะไรขึ้นกับ Shinobu ล่ะ?! ต้องรีบไปแล้ว! ขึ้นไปยังดาดฟ้าเลย!

ตอนนี้ผมอยู่ที่ตู้ล็อกเกอร์ จะเดินขึ้นไปยังชั้นบนสุดของดาดฟ้า

แต่ปรากฏว่าผมกลับต้องมารับมือกับพวกเธอที่แห่กันเข้ามายัดเยียดจดหมายรักเนี่ยมันหมายความว่ายังไงกันวะ

หลังจากที่จัดการพวกเธอจนหมดแล้ว ผมคิดว่าจะขึ้นบันไดตรงนี้หรือว่าอ้อมไปขึ้นอีกทางนึงดี

ขึ้นตรงนี้ดีกว่า...

พอขึ้นไปที่ชั้น 2 ก็เจอพวกเธอออกมาต้อนรับทันที ผมก็เลยรีบจัดการกับพวกเธอก่อนที่จะขึ้นบันไดชั้นต่อไป...

แต่ปรากฏว่าเจอพวกเธอขวางทางเอาไว้ ให้ตายสิ... ถอยๆๆๆๆๆ ผมขึ้นบันไดตรงนี้ไม่ได้แล้ว ผมจึงต้องรีบอ้อมไปทางอื่นแทน

ผมสังเกตเห็นพวกเธออยู่ตามระเบียงด้วย จึงได้รีบแอบไปซ่อนตัว แต่ดูเหมือนว่าจะเปล่าประโยชน์ ผมถูกเจอตัวโดยง่ายดายก็เลยไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวแล้วล่ะ...

ยังมีพวกเธอตามหลังมาด้วย รีบจัดการก่อนแล้วค่อยฝ่าไปดีกว่า

ผมวิ่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงบันไดหลักอีกที่หนึ่งก่อนที่จะขึ้นบันไดขึ้นไป

พอขึ้นไปได้ ปรากฏว่าผมกลับต้องมาเจอกับศึกใหญ่เสียนี่ ทำไมพวกเธอถึงแห่กันตามขึ้นบันไดมา หรือไม่ก็ลงบันไดจากชั้นบนลงมาคนละด้านได้ล่ะเนี่ย...

กว่าจะจัดการได้ก็หืดขึ้นคอ แล้วผมก็เดินขึ้นไปยังชั้นบน ก็ยังไม่วายมีพวกเธอดักรอซ่อนอยู่หลังตู้อีก บวกกับโผล่มาจากดาดฟ้าด้วย...

เฮ้อ....... ให้ตายเหอะ กว่าจะฝ่าไปได้ก็ลำบากจริงๆ แล้วผมก็มาถึงชั้นดาดฟ้าจนได้




............................................................




ในที่สุดก็มาถึงดาดฟ้าจนได้

พอพวกผมมาถึงก็พบว่า...

Shinobu ได้รับบาดเจ็บอยู่กลางพื้น

"Shinobu-chan!" Maya-chan เรียก

"ไม่เป็นไรนะ? Shinobu!!" ผมพูด

"ฉันไม่เป็นไรหรอก แต่ระวังให้ดีนะ! ปีศาจนั่นยังอยู่ตรงนี้ มันคงจะรอพวกนายแล้วล่ะ!" Shinobu บอก

"หา?!"

อย่างที่คิดเลย ยัยปีศาจนั่นยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนเลย มันกำลังมองดูพวกผมอยู่ พร้อมๆกับปีศาจที่มีรูปร่างเหมือนบอลลูนนั่นด้วย

"เฮอะ พวกแกก็ตามมาด้วยเหรอ?
ฉันกะจะคิดหาวิธีจัดการกับนักล่าปีศาจจอมยุ่งพวกนี้ แต่แกกลับมาถึงเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก"

แต่ว่า... ตอนนี้สีหน้าของ Maya-chan นั้นเริ่มเปลี่ยนไป

"เธอทำเกินไปแล้ว..."

"ฉันไม่สนใจหรอก! Kurona เป็นปีศาจนะ! คิดว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆอย่างงั้นหรือ!"

ดูเหมือนว่ายัยปีศาจจะพูดแนะนำตัวเองสินะ

"......-chan... อย่า..."

ผมได้ยินคำพูดของ Maya-chan ไม่ชัดเจนเท่าไรนัก

"หือ?!"

"อย่ามารังแก Shinobu-chan ของฉันนะ!!!"

Maya-chan ถึงกับตะโกนขึ้นเสียงด้วยความโกรธสุดขีดเลย

"อะไรกันเนี่ย!" Kurona ถึงกับสะดุ้งเลย

"ไม่ให้อภัยเธอแน่!"

ด้วยอารมณ์โกรธหรืออะไรก็ตามเถอะ ดูเหมือนว่า Maya-chan จะพุ่งเข้าไปหา Kurona โดยไม่ได้คิดอะไรเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น

"ใจเย็นก่อน Maya-chan!"

ผมพยายามห้ามเธอเอาไว้ แต่ก็ช้าเกินไป เพราะว่า...

ชิบหายแล้ว!

Maya-chan ถูกหนวดปีศาจรัดเอาไว้ทั้งแขนและขาเลย!

"อ๊าาาาาาาา!!" Maya-chan ร้องออกมา

"ไม่นะ! Maya-chan ด้วยเหรอ?"

"ฮิๆๆๆ สุดท้ายก็แค่ขู่เองเหรอเนี่ย... ตกใจกลัวไปชั่ววินาทีเองสินะ...
เอาล่ะ จัดการเลย สัตว์เลี้ยงของฉัน!"

สิ้นคำสั่งของ Kurona ไอ้สัตว์ประหลาดนั่นมันก็อ้าปากออกมา

"หยาาาาาาาา!"

"Maya!!" Shinobu ตะโกนร้องออกมา

แต่ช้าไปแล้ว! สัตว์ประหลาดนั่นกลืน Maya-chan เข้าไปแล้ว

"ม่ายยยยยย! Maya-chan!"

ผมถึงกับเข่าทรุดใจสลาย

"ใจเย็นก่อนค่ะ! ฉันยังรู้สึกถึงออร่าของนักล่าปีศาจที่แผ่มาจากในตัวของมันนะคะ!! เธอยังมีชีวิตอยู่ค่ะ!" Ekoro บอก

พอได้ยินแบบนี้ ผมก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง

"...! จริงหรือ?! แต่เราจะจัดการกับสัตว์ประหลาดนั่นยังไง...?"

"ท่าน Houdai คะ ฟีโรโมนช็อตมีพลังแห่งรักอยู่ คุณอาจจะต้องจัดการกับปีศาจเพื่อสร้างความเสียหายให้กับมันได้นะคะ!"

"แน่ใจหรือ?"

"ค่ะ! ท่าน Houdai เพียงเท่านี้คุณก็สามารถใช้พลังช่วยเธอออกมาได้ค่ะ!"

"โอเค!! Maya-chan... ผมจะช่วยเธอล่ะนะ!!"

ผมเริ่มรู้วิธีที่จะต่อกรกับเจ้าปีศาจลูกโป่งแล้วล่ะ





............................................................





ไอ้ปีศาจบอลลูนบ้าเอ๊ย จะจัดการกับแกให้ได้เลย!!!!

เก่งจริงก็โผล่ตัวออกมาเลยเซ่!

ผมกะจะรอให้มันโผล่ตัวออกมาแล้วหาทางจัดการ ว่าแต่มันโผล่ออกมาทางไหนเนี่ย

"ระวัง! มันโผล่มาอีกด้าน" Ekoro เตือนผม

ด้านไหนล่ะ?

ชิบหายแล้ว! เป็นอีกด้านของดาดฟ้าเหรอเนี่ย แล้วมันก็ยิงกระสุนออกมาด้วย ผมต้องยิงสะกัดมันออกไป

ผมรีบใช้ "พลังการมอง" ในการมองทะลุเข้าไปในตัวปีศาจ

มันอยู่ด้านไหนเนี่ย...

อ๊ะ... ชิบหายแล้วไง มันโจมตีแล้ว ผมต้องยิงสะกัดมันออกไป

บ้าชิบ! มันแอบหลบหลังขอบตึกไปแล้ว

แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ

"ระวัง! มันโผล่มาด้านหลังคุณ" Ekoro เตือนผม

ด้านไหนล่ะ?

เฮ้ย! มันเล่นโผล่มาอย่างนี้เลยหรือเนี่ย?

ดูเหมือนผมจะเผลอตัวไปหน่อย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ...

ผมใช้ "พลังการมอง" ค้นหาอีกครั้งหนึ่ง

ผมเห็นตัว Maya-chan แล้ว มันล็อกมือเธอเอาไว้ด้วยหนวด ผมต้องยิงหนวดที่อยู่ตรงนั้นโดยไม่ให้โดนเธออย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนมันจะมึนงงไปพักใหญ่เลยหลังจากที่ผมรัวฟีโรโมนช็อตเข้าไป ผมใช้โอกาสนี้แหละในการ "มองทะลุ" เข้าไป

"พี่จ๋า... ช่วยหนูด้วย"

ดูเหมือนว่าจะยังมีหนวดปีศาจพยายามจะแกว่งมาตีก้นเธอ ผมยิงฟีโรโมนใส่หนวดนั่นโดยไม่ให้ยิงโดนตัว Maya-chan

ได้ผล! ดูเหมือนว่ามันจะแสดงอาการบาดเจ็บออกมาด้วย

แต่ Kurona ยังไม่ยอม

มันสั่งให้ปีศาจโจมตีผมโดยพยายามหมุนตัวไม่ให้ผมรู้ว่า Maya-chan อยู่ด้านไหน...

แต่ด้วย "พลังการมอง" มีหรือที่จะไม่รู้

ผมไม่รู้สึกกลัวเจ้าปีศาจบอลลูนพวกนั้นเลย ตรงกันข้าม ผมรู้สึกสนุกกับมันด้วยซ้ำ

แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเริ่มโผล่ตัวยังจุดที่มีกำบังอยู่ โดยเฉพาะมันจะแอบอยู่หลังแทงค์น้ำหรือไม่ก็เสาลำโพง ซึ่งเป็นจุดบังสายตาของผมพอดี

แต่ยังไงก็ตาม หากมันเปิดช่องว่างตรงไหน ผมก็หาถือโอกาสยิงตอนนั้นแหละ

ในที่สุด ผมก็ปราบมันสำเร็จ

"อึก! เป็นไปไม่ได้น่า แพ้หรือเนี่ย..."

Kurona ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่คิดว่าปีศาจบอลลูนสุดแกร่งของตนจะแพ้อย่างราบคาบ

Maya-chan หลุดออกมาจากตัวปีศาจบอลลูน ก่อนที่มันจะร่วงตกจากดาดฟ้าไป

"รอดตัวไปที..." Maya-chan พูดด้วยความโล่งใจที่ผมช่วยเธอออกมาได้

ภารกิจสำเร็จ





............................................................





"พี่คะ... พี่ช่วยหนูไว้ พี่เป็นผู้ช่วยชีวิตหนูเลยล่ะค่ะ..." Maya-chan ชมผมด้วย

"ใช่เลยล่ะ... ขอบใจนะ ฉันรู้สึกเหมือนไม่อาจจะหาคำพูดใดๆพอที่จะมาขอบคุณนายได้เลย..." Shinobu พูด

"ไม่เป็นไรหรอก นอกจากนี้ผมดีใจนะที่เธอปลอดภัยนะ Maya-chan" ผมพูด

ก่อนที่ Maya-chan จะหันไปพูดกับ Kurona ที่ยืนหน้าจ๋อยอยู่ตรงนั้น

"เธอทำเกินไปแล้วนะ" Maya-chan เอ็ดใส่ Kurona

"อี๋!!!!!! แต่ถ้าฉันไม่ทำก็เก็บสะสมแสต็มป์ไม่ได้นะ!" Kurona บอกด้วยท่าทางหวาดผวาสุดๆ

"เฮ้ยยยยยย!"

"ค่าาาาา!!"

Kurona ถึงกับเถียงอะไรไม่ออกเลย เมื่อเจอ Maya-chan ที่กำลังโกรธจัดสุดๆ

"ผมไม่เคยเห็น Maya-chan โกรธถึงขนาดนี้มาก่อนเลย... เธอคิดถึง Shinobu มากๆ... เธอน่าจะระงับเอาไว้ในใจบ้างสิ" ผมพูด

"Houdai... ฉันอายนะ..."

Shinobu ถึงกับหน้าแดงออกมาเลย

"หา? นี่ผมพูดเสียงดังไปหรือเปล่า?"

"ก็ใช่นะสิ ไอ้บ้านี่!"

ดูเหมือนว่าผมกับ Shinobu จะคุยกันเสียงดังไปหน่อย Maya-chan ก็เลยหันมาตวาดใส่ทั้งคู่

"พวกเธอนะเงียบไปเลย!!"

"ครับ/ค่ะ!" ผมกับ Shinobu ขานพร้อมกัน

Maya-chan น่ากลัว...

"Shinobu เธอเป็นพี่สาวไม่ใช่หรือ?" ผมพูดกระซิบกับ Shinobu

"แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ?! ฉันหยุด Maya ตอนที่เป็นแบบนี้ไม่ได้หรอก! ต่อให้เป็นฉันเองก็เอาเธอไม่อยู่หรอก..." Shinobu ก็พูดกระซิบตามไปด้วย

Maya-chan เห็นว่าผมกับ Shinobu ยังคุยกันอยู่ก็เลยหันหน้ามาจ้องด้วยสีหน้าที่น่ากลัวสุดๆ

"ค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันจะหุบปากแล้วล่ะค่ะ"

"เราก็ควรที่จะเงียบเหมือนกัน..."

"ก็ดีนะ...
อาจจะขอบคุณช้าไปหน่อยนะ แต่ว่าขอบใจนะ Houdai"

"เธอขอบคุณผมหรือเนี่ย? ปกติแล้วเธอไม่เคยขอบคุณผมเลยสักครั้งตั้งแต่เด็กเลยนี่"

"ก็เพราะนายเก่งกว่าทุกคนนี่!"

"หา? แล้วมีอะไรที่อยากจะบอกมั้ย?"

ดูเหมือนว่า ผมกับ Shinobu จะสร้างมิตรภาพผิดที่ผิดเวลา ดันไปคุยกันอย่างสนิทสนมเสียจน Maya-chan แทบจะน้อยใจออกมา

"พวกเธอนี่มัน..."

ก่อนที่ Maya-chan จะหนีลงจากดาดฟ้าไปซะแล้ว

"หา? อะไรเนี่ย? เกิดอะไรขึ้นกับเธอเนี่ย คุณมนุษย์? รอด้วยสิ...!"

Kurona ก็ตาม Maya-chan ไปด้วย

"ท่าน Houdai คะ นี่ไม่ใช่เวลามาสร้างมิตรภาพเพื่อนสมัยเด็กกันนะคะ!
ท่าน Maya หนีไปกับยัยปีศาจอยู่ที่อื่นแล้วค่ะ!" Ekoro เตือนสติผม

ผมหันไปมองอีกทีก็พบว่า...

"หา? เหวอ... เธอไปแล้วหรือ! ขอโทษนะ Shinobu เดี๋ยวเอาไว้ทีหลัง!"

"เดี๋ยวก่อนสิ Houdai! ฉันยังคุยกับนายไม่จบเลยนะ..."

ขอโทษนะ Shinobu แต่ผมต้องรีบตามหา Maya-chan แล้วล่ะ ผมจะปล่อยเธออย่างนี้ไม่ได้หรอกนะ...