Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #11 : Maya Route : Episode 4

"ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันที่ท่าน Maya ก็เข้าใจสถานการณ์ของปีศาจนะคะ" Ekoro พูด

"หมายถึงสอบซ่อมนะหรือ?" ผมถาม

"ค่ะ เหมือนกับข้อมูลที่ฉันได้ยินมาจากเทพธิดาเลยนะคะ"

"Maya-chan นี่เป็นคนที่แปลกประหลาดเลยไม่ใช่หรือ? ...หือ?"

ดูเหมือนว่าผมจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่ข้างล่าง

ตุ๊กตาส่งสารปรากฏตัวอีกแล้ว!

"ตุ๊กตาส่งสารของท่าน Maya นี่! มีอะไรอีกหรือ?"

"'นี่ๆ! นายต้องรีบไปเดี๋ยวนี้เลย! Maya-chan กำลังตกอยู่ในอันตราย!'" ตุ๊กตาบอก

"หาาาาา?! แย่แล้ว! แล้วตอนนี้ Maya-chan อยู่ไหนล่ะ?!"

"Help! Help! Hurry up! Hurry up!"

"ไม่ทางเลย... ดูเหมือนว่าเราจะต้องตามหาเธอเองแล้วล่ะ" Ekoro บอก

"นั่นสิน้า เราต้องออกไปตามหาเองแล้วล่ะ!"

ไอ้ตุ๊กตาส่งสารบ้านี่น้า ทำไมถึงไม่ยอมบอกสถานที่ๆ Maya-chan อยู่เลย ต้องลำบากอย่างนี้ทุกที





...............................................................





เอาล่ะ สถานที่จะไปต่อก็คือ...

เวลา 13:05 - ล็อกตู้เก็บรองเท้า

ให้ตายสิ พวกนั้นแห่กันเข้ามาแล้ว! ผมต้องหยุดพวกเธอให้ได้! เตรียมฟีโรโมนช็อตให้พร้อมเต็มที่!

ตอนนี้ผมอยู่ที่ตู้ล็อกเกอร์เก็บรองเท้า ขณะที่ผมกำลังเดินอยู่นั้นเอง

ทันใดนั้นพวกเธอก็แห่กันมาอีกแล้ว!

ได้เวลาเปิดศึกได้!

ผมยิงฟีโรโมนช็อตใส่พวกเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางคนก็แอบมองผมอยู่หลังตู้ด้วย แต่ไม่นานก็โผล่ตัวออกมาให้ผมเห็นเลย

ผมคิดว่าศึกน่าจะจบลงแล้วแต่กลายเป็นว่าพอถูกเห็นตัวเข้า ศึกนี้ก็เลยยืดเยื้อเข้าไปอีก

เมื่อไรจะหมดสักทีน้า

"เจอตัวแล้ว!"

ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลย ผมรีบหันหลังเข้ากำลังแล้วหันหน้าสู้กับพวกเธอเลย ไม่ว่าจะมาทางประตูหน้า บันได หรือว่าทางระเบียงห้องเรียนก็ตาม

ในที่สุดผมก็จัดการพวกเธอได้ทั้งหมด ผมจึงรีบหนีทันที

ขณะที่ผมวิ่งผ่านห้องน้ำอยู่นั้น ผมก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบเหมือนกับว่าจะมีใครโผล่ออกมาจากห้องน้ำ

และก็เป็นอย่างที่คิดเลย มีคนออกมาจากห้องน้ำหญิงก่อนที่จะวิ่งเข้ามาหาผมเลย ผมรีบจัดการยิงฟีโรโมนช็อตใส่เธอทันที

ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างปักที่หน้าห้องน้ำด้วย ดาบหรือเปล่าน้า...

คงจะไม่สำคัญสักเท่าไรนัก เอาเป็นว่าไปต่อล่ะกัน...

แล้วการผจญภัยของผมก็มาหยุดตรงที่ทางเดินระเบียงชั้นปี 1





...............................................................





ผมตามหา Maya-chan ไปทั่วแล้วจนกระทั่งมาถึงกลางพื้นลาน

"เธออยู่นั่นไงคะ! บนต้นไม้!"

Ekoro ชี้ให้ผมดู

ผมแหงนไปมองบนต้นไม้ก็พบว่า...

Maya-chan กำลังจับลูกแมวที่อยู่บนต้นไม้!

"อ๊ะ! มันจักจี้นะ...หยาาา! อ๊า...หยุดดิ้นสักทีสิ!" Maya-chan พูด

"Maya-chan?! ลงมาได้มั้ย?!" ผมถาม

"หวา! เดี๋ยวก่อนสิ เจ้าลูกแมว!
หวาาาาา...หวาาาา...แย่ล่ะ..." ดูเหมือนว่า Maya-chan จะเผลอทำลูกแมวหลุดมือไปจนต้องเอื้อมมือไปจับ

"Maya-chan อันตราย!" ผมตะโกนร้องออกไป

แต่ดูเหมือนไม่ทันแล้ว Maya-chan ร่วงตกต้นไม้ไปเลย

"หวาาาาาาาาาาา!"

ผมจึงต้องรีบเอาตัวไปรับ Maya-chan ทันทีโดยไม่คิดอะไร




..............................................




หลังจากที่ผมรู้สึกตัวก็พบว่า...

Maya-chan นั่งคร่อมทับตัวผมอยู่!

"โอย..."

ผมลุกขึ้นมากอดตัว Maya-chan ทันทีด้วยความเป็นห่วง

"...โล่งอกไปที!"

"อืออ..." Maya-chan ถึงกับหน้าแดงออกมา

"ดีใจที่เธอยังปลอดภัยอยู่...!"

"พี่ขา หนูไม่เป็นไรค่ะ! ปล่อยตัวหนูสักทีเถอะค่ะ!"

ดูเหมือนว่า Maya-chan จะอายเกินไปที่ถูกกอดแน่นซะขนาดนั้น ก็เลยบ่นออกมา

"อ๊ะ!! ขอโทษที!" ผมรีบผละตัวออกจากเธอทันที

"...ฮืออออ..."




.................................................




"เธอรักสัตว์สินะ แต่ดูเหมือนว่าสัตว์มันจะไม่ได้รักเธอด้วยนี่" ผมพูด

"อืออออ...แต่...หนูรักลูกแมวนะคะ..." Maya-chan ถึงกับคอตกไปเลย

"จะว่าไปแล้วผมดีใจจริงๆที่เธอยังปลอดภัยดี... ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ย?"

"ไม่เป็นไร...อ๊ะ!"

ดูเหมือนว่า Maya-chan จะข้อเท้าแผลงจากการตกจากต้นไม้เมื่อกี้นี้

"แย่แล้ว! เธอบาดเจ็บอยู่นี่!"

"ไม่เป็นไรค่ะ...แค่นี้สบายมาก Maya นั้นเก่งค่ะ"

แต่ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ผมจึงได้ย่อตัวลงแล้วหันหลังไปอุ้มตัวเธอทันที

"อย่าฝืนตัวเองไปเลย Maya-chan ผมจะอุ้มเธอเอง"

"......" Maya-chan ไม่ได้พูดอะไร

ก่อนที่ผมจะยกเธอขึ้นมา

"ไปที่ห้องพยาบาลกันเถอะ จับผมให้แน่นๆไว้ล่ะ"

"...ขอโทษนะ Shinobu-chan..." Maya-chan พูดเสียงค่อยๆ

"อ๊ะ? มีอะไรหรือ?"

"ไม่มีอะไรค่ะ..."





...............................................................





เวลา 13:34 - ลานกลางแจ้ง

แย่แล้ว Maya-chan ได้รับบาดเจ็บ! ผมต้องรีบอุ้มเธอไปยังที่ห้องพยาบาลแล้ว!

"อือออ...อายจังเลยค่ะ" Maya-chan ร้องออกมา

แต่ยังไงก็ต้องไปแล้ว ไม่ใช่เวลามาอายแล้วล่ะ

ระหว่างทางนั้น ดูเหมือนว่าพวกนักเรียนสาวจะแห่กันมาอีกแล้ว แล้วผมจะพา Maya-chan ไปถึงห้องพยาบาลมั้ยเนี่ย

ผมต้องอุ้ม Maya-chan พร้อมๆกับยิงฟีโรโมนช็อตด้วย จะรอดจากดงได้มั้ยน้า

ปรากฏว่าระลอกแรก พวกเธอแห่กันเข้ามาแล้ว

ดูเหมือนว่า Maya-chan จะรู้ว่าพวกเธอโผล่มาทางไหน เธอบอกผมให้รีบหันไปทางทิศที่มีพวกเธอกรูกันเข้ามา ผมจัดการยิงฟีโรโมนช็อตใส่นักเรียนทุกคน ไม่เว้นแม่แต่อาจารย์

ท่าทางจะเป็นคลื่นที่ใหญ่น่าดู...

หลังจากนั้น ผมก็เดินอุ้ม Maya-chan ไปต่อเรื่อยๆ

ทันใดนั้น คลื่นระลอกที่สองก็โผล่มาแล้ว

คราวนี้พวกนักเรียนแห่กันมาทั้งบนระเบียงทางเดินเชื่อมต่อระหว่างอาคาร และก็เบื้องหน้าทางเข้าห้องพยาบาล

Maya-chan ช่วยผมอีกครั้งหนึ่งด้วยการบอกตำแหน่งที่พวกเธอกรูกันเข้ามา ผมจึงสามารถจัดการกับพวกเธอได้จนหมด

หลังจากนั้นผมก็พา Maya-chan มาถึงหน้าห้องพยาบาลจนได้

"หนูทำให้พี่ต้องลำบากจริงๆเลยค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ"

เอาเถอะ ผมไม่โทษอะไรเธอหรอกนะ ผมว่ายังดีกว่าเสียอีกที่ได้สัมผัสจากแผ่นอกของเธอนี่มันดีจริงๆ

อ้าว...นี่ผมคิดอะไรล่ะเนี่ย เอาเป็นว่าไปต่อล่ะกัน




...............................................................




ในที่สุดก็มาถึงห้องพยาบาลจนได้

แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่เลย จึงดูเหมือนว่าอยู่กันเพียงแค่ผมกับเธอเท่านั้น

"ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะสงบลงแล้วล่ะ จะได้รักษาเธอสักที" ผมบอก

"พี่คะ ตอนที่เรายังเล็ก หนูก็เคยได้รับบาดเจ็บเหมือนคราวนี้มาก่อนนะคะ" Maya-chan บอก

"จำได้ดีเลยล่ะ เราต่างก็ไม่เก่งด้านกีฬาเลย แต่ก็สร้างปัญหาตลอด
Shinobu ก็เลยดุเราทุกครั้ง
แต่ตอนนี้เธอก็โตขึ้นมาแล้ว ระวังตัวเอาไว้บ้างก็ดี เธอไม่ได้ฟื้นตัวเร็วนะ"

".....หืมมมม" Maya-chan ถึงกับหน้าแดงส่ายหน้าหลบไปทางอื่นเลย

"ผมรู้ดีว่าเธอชอบสัตว์นะ แต่เธอต้องระมัดระวังเกี่ยวกับการทำอะไรบ้าๆแบบนั้นด้วยนะ
ไหนขอดูรอยแผลเธอหน่อยสิ เราต้องทำการล้างให้สะอาดก่อนเลย"

"พี่คะ ฝากด้วยค่ะ......"

"ผมจะทำอะไรก็ตามที่พอจะช่วยเธอได้นะ Maya-chan"

"อือออ..." Maya-chan ถึงกับอายจนหน้าแดงเรื่อ ไม่คิดว่าเธอกำลังจะให้ผมจัดการให้จริงๆ




...............................................................




ไหนดูสิ เจ็บตรงไหนบ้าง

"พี่คะ ตรงบั้นท้ายหนูหรือคะ"

Maya-chan หันบั้นท้ายมาให้ผม

"พี่คะ ช่วยทาอย่างอ่อนโยนด้วยนะคะ"

แล้วผมก็ทำการทาแอลกอฮอล์ตรงบั้นท้ายเธออย่างช้าๆ

เอาล่ะ เสร็จแล้ว...

"พี่คะ ไม่เป็นไรแล้วค่ะ"

ต่อไป เจ็บที่ไหนล่ะ...

อ๋อ... ตรงแขนงั้นหรือ

โอเค งั้นให้ Maya-chan ลงไปนั่งเก้าอี้ก่อน แล้วค่อยยกแขนซ้ายขึ้นมานะ

โอเคๆ ดีมากๆ อย่างนั้นแหละ

"พี่คะ พยายามเข้านะคะ"

แล้วผมก็ทาแอลกอฮอล์ที่แขนของเธออย่างช้าๆ

โอเค เสร็จเรียบร้อยแล้ว...

เหลือตรงไหนที่ยังบาดเจ็บอยู่มั้ย?

ตรงเข่าหรือ?

แล้วผมก็ให้ Maya-chan ยกเข่าขึ้นทั้งสองข้าง

โอเค งั้นเดี๋ยวจะจัดการทาตรงเข้าให้

แล้วผมก็นั่งยองๆหน้าขาอ่อนของเธอ...

เนียนดีจัง..ไม่ใช่สิ ต้องทาแอลกอฮอล์ที่หัวเข่าต่างหากล่ะ

โอเคเรียบร้อยแล้ว

เป็นไง หายขึ้นมาบ้างหรือยังล่ะ? Maya-chan




...............................................................




"...พี่คะ พี่นี่ใจดีจังเลย อย่างที่พี่เป็นมาตลอดเลยนะ..." Maya-chan ชมผม

"ผมหรือ? ก็แค่โดยธรรมชาตินะ ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บผมก็ต้องมาดูแลเธออยู่แล้วล่ะ" ผมบอก

"...พี่คะ..." Maya-chan ถึงกับเขินออกมาเลย

"Maya-chan..."

"ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดีทั้งคู่เลยนะคะ! หาเรื่องดีๆมาคุยกับเธอดีกว่านะค่ะ!" Ekoro พูด

"หา? ต...ตกลง..."

ผมจะคุยกับ Maya-chan เรื่องอะไรดีน้า... ต้องเป็นเรื่องที่เธอชอบที่สุดด้วย

"มาพูดคุยกันเรื่องเกี่ยวกับข้าวกันเถอะ!" ผมชวน Maya-chan คุยเรื่องนี้

"เหวออออออ!" Ekoro ทำหน้าเหวอออกมาเลย

"งาดำค่า!" Maya-chan พูดออกมาก่อนเลย

"อ๊ะ ท่าทางจะอร่อยดีนี่นา! เธอนี่ชอบจริงๆเลยนะ Maya-chan!"

"ฮิๆๆ..."

"ขอโทษนะ แต่ฉันเป็นคนเดียวที่ไม่เข้าใจบทสนทนาแบบนี้เลยหรือ...?
งาดำ...?" Ekoro พูด

ระหว่างที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานนั้นเอง

ทันใดนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา

"อ๊ะ...ขอโทษนะ...นั่นมือถือหนูเอง...
พี่คะ ช่วยรับแทนหนูได้มั้ยคะ?" Maya-chan พูด

"หา ทำไมหรือ?"

"รับเถอะน่า"

"ต...ตกลง... ฮัลโหล?"

"เห? นั่น Houdai หรือ? ทำไมนายถึงรับแทนเธอด้วยล่ะ Houdai?"

เป็น Shinobu นี่เองที่โทรมา

"Shinobu? อ๊ะ! แย่ล่ะสิ! ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมารับสาย... Maya-chan บอกให้ผมรับ..."

"...? Maya อยู่ที่นั่นหรือ?"

"ครับ Maya-chan อยู่ที่นี่แหละ เธอได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย..."

"ได้รับบาดเจ็บเหรอ?! แล้วเป็นอะไรมากมั้ย?!"

ดูเหมือนว่า Shinobu จะท่าทางเป็นห่วงมากเลย

"ก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ผมเพิ่งจะทำการล้างแผลให้เธอเมื่อกี้นี้เอง"

"ขอบใจนะ Houdai... นายช่วยส่งมือถือไปให้... กรี๊ดดดดดดดดดด!"

จู่ๆมือถือก็ถูกตัดสายทันที

"เกิดอะไรขึ้นล่ะ?! Shinobu?!" ผมตะโกนเรียก แต่ก็ไม่ตอบกลับมาเลย

"เกิดอะไรขึ้นหรือ?" Maya-chan ถาม

"จู่ๆเธอก็หยุดพูดเอาเสียดื้อๆ... และก็ได้ยินเสียงร้องด้วย..."

"หนูจะรีบไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละ!"

แล้ว Maya-chan ก็รีบออกจากห้องพยาบาลไปทันที

"อ๊ะ Maya-chan!"

"บางครั้งท่าน Maya ก็วิ่งไวทั้งๆที่ได้รับบาดเจ็บมานะคะ" Ekoro บอก

"อ๊ะ! ท่าทางจะเป็นห่วงซะแล้วสิ รีบตามหาพวกเธอกันเถอะ!"

เกิดอะไรขึ้นกับ Shinobu ล่ะ?