ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Mr. Beast จอมกระโดด
เขตที่ 2 - ไฟนรก ชั้น 3F
ตอนนี้ผมก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งมาเจอกับลูกสมุนตัวที่ 3
"ดูเหมือนว่าเราจะเจอตัวที่สามแล้ว..." Shin พูด
"เราจะต้องไปแบบเงียบๆ มันจะได้หนีไม่ทัน..." Kisaragi บอก
แต่ยังไม่ทันที่ Kisaragi จะได้วางแผนเลย มันรู้ตัวว่าพวกเธอจะมาจัดการกับตน
มันโดดข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งแล้ว!
"อ-อะไรกันเนี่ย!? มันกระโดดได้ด้วยเหรอ!?" Ran ถึงกับประหลาดใจ
"เดินอ้อมไปทางอื่นกันเถอะ!" Tomoe บอก
ให้ตายสิ มันเล่นกระโดดลัดข้ามทางแล้วก็หนีไปเลยแบบนี้ จะตามไปจัดการกับมันได้ยังไงละเนี่ย
พวกเราเองก็ไม่มีความสามารถที่จะกระโดดข้ามไปได้ซะด้วยสิ
สุดท้ายก็ต้องยอมเสียเวลาอ้อมไปทางอื่นเพื่อที่จะไล่ตามมันจนได้
แต่ก็ต้องยอมล่ะ
ผมเดินอ้อมเส้นทางไปได้สักพักหนึ่ง
ระหว่างนั้นเอง
"นันอะไรนะ" Ran ถามด้วยความสงสัย
ผมเห็นหีบสมบัติใบหนึ่งปรากฏอยู่ต่อหน้าผม ผมจึงเปิดมันออกมา
พบว่ามันคือสกิล Shield และ Katana
"เห็นล่ะ... ดีเลย เฮ้ Tomoe เราน่าจะลองทำแบบนี้สักครั้งนะ!" Ran พูด
"ต๊ายตาย ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่สุดยอดไปเลย ฉันเองก็กำลังมองหาอยู่พอดีเลย" Tomoe บอก
แล้ว Ran จึงได้เรียนรู้สกิล Shield Smash
เอาล่ะ ตอนนี้ผมต้องกลับมาเดินตามเส้นทางกันต่อ แล้วผมก็ไล่ตามมันไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งในที่สุดก็ได้เจอกับมันอีกครั้ง
"อยู่นั่นไง!" Yuko บอก
ดูเหมือนว่ามันจะรู้ตัวแล้ว มันก็เลยกระโดดข้ามทางหนีไปอีกแล้ว!
"มันหนีไปอีกแล้ว!" Sako พูดสบถออกมา
"ปัดโธ่! เล่นกระโดดแบบนี้! มันขี้โกงชัดๆเลย!" Ran เองก็ไม่ค่อยพอใจกับมันอยู่เหมือนกัน
เพราะมันใช้ทางลัดในการหลบหนีแบบนี้ ผมจะทำอะไรได้นอกจากต้องเดินอ้อมเส้นทางแล้วก็ไล่ตามมันไปอีกครั้ง
ระหว่างนั้น ผมก็ไปเจออะไรบางอย่างตกอยู่บนพื้น
"นี่มัน...กระเป๋าสตางค์นี่? ใครทำตกไว้เนี่ย?"
"เดี๋ยวก่อนครูฝึก คุณไม่ควรที่จะขโมยกระเป๋าสตางค์แบบนี้นะคะ" Tomoe บอก
"ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก! งั้นผมจะวางมันกลับไว้ที่ๆผมเจอแล้วก็ไปกันต่อเถอะ"
คงไม่ดีแน่ ถ้าหากต้องมาหยิบฉกฉวยสิ่งของของผู้อื่นมาเป็นของตน ตอนนี้ผมยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่ต้องทำอีกเยอะ
ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆ
จนกระทั่งเจอมันอีกครั้งหนึ่ง
"ไม่ปล่อยให้แกหนีไปได้อีกแล้ว" Kisaragi พูดเหมือนจะเก็บกดอารมณ์ออกมา
แต่ว่า มันก็กระโดดข้ามไปยังห้องที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งทันที
"โธ่! ทำอะไรมันไม่ได้เลย!" Tomoe ถึงกับโวยออกมา
ระหว่างที่พวกเรากำลังมืดตีบตันอยู่นั้น Yuko ได้พูดอะไรบางอย่างกับ Sako
"นี่ Sako... เอ่อ..."
"อะไรหรือ Yuko?"
Yuko เดินเข้าไปกระซิบบอก Sako
"อืมๆ... งั้นฉันจะกระโดดไปยังตรงนั้นแล้วก็ไล่ตามมันละกัน..."
"รู้ว่าเธอต้องทำได้แน่ Sako"
"อื้อ! ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อ Yuko โดยเฉพาะเลยล่ะ!"
"ใช่แล้ว! ฉันจะดูจากตรงนี้และที่เหลือก็ฝากไว้ให้เธอด้วยละกันนะ!"
"เอาล่ะนะ!"
แล้ว Sako ก็เตรียมตัววิ่งไปด้วยความเร็วเต็มที่
"กระโดดเลย Sako!"
"อือ!"
แล้ว Sako ก็กระโดดข้ามไปยังห้องที่อยู่อีกฝั่งของห้องได้
แต่ทว่า มันกลับกระโดดข้ามหนีไปยังอีกด้านหนึ่งไปซะแล้ว
"ฉันนึกแล้วว่ามันไม่ได้ผล..." Yuko พูด
Sako หันมาพูดกับ Yuko
"Yuko ไม่ผิดหรอก! คราวต่อไปฉันจะไล่ตามมันได้แน่!"
ขณะเดียวกัน
"ยอดมาก Sako!" Ran บอก
"เอาล่ะ ไปยังที่มุมตรงโน้นกันเลย!" Shin พูด
"Sako รออยู่ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะเรียกเธอเมื่อพวกเรามาถึงนะ" Yuko บอก
"อื้อ เข้าใจล่ะ!" Sako ตอบรับ
ตอนนี้พวกผมก็ต้องเดินอ้อมไปอีกทาง ในขณะที่ Sako ก็ต้องอยู่รอกลางห้องจนกว่าจะอ้อมมาถึง
ผมเดินไปตามเส้นทางเรื่อยๆ
จนกระทั่งพบมันอีกครั้งหนึ่ง
"อยู่นั่น...!" Alice บอก
"ไล่ตามแกมาพอแล้วล่ะ" Shin พูด
"Sako! กระโดดมาจากมุมตรงนั้นเลย!" Yuko บอก
"อื้อ! เอาละนะ!"
แล้ว Sako ก็กระโดดข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งก่อนที่จะดักมันทันที
แต่ก็ช้าไป มันหนีไปก่อนที่เธอจะมาถึงซะอีก
"โธ่เว้ย! ไม่ได้ผลอีกแล้ว...!" Ran ร้องโวยออกมา
"ทางเลือกเดียวก็คือต้องไล่ตามมันสินะ..." Alice พูด
ดูเหมือนว่าแผนนี้ยังใช้ไม่ได้ผล ผมคิดว่าคงต้องไล่ตามมันอีกเหมือนเดิม
ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่บนพื้น
สมุดสีชมพูขนาดเล็ก... ดูเหมือนไดอารี่เลย
มันเขียนด้วยตัวหนังสือที่เล็ก ดูเป็นระเบียบและก็มีรายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์ในแต่ละวันด้วย
"เฮ้ย" Sako เรียกชื่อผม "ไปอ่านไดอารี่ของคนอื่นอย่างโจ่งแจ้งได้ยังไงกัน!"
ดูเหมือนว่า Sako จะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไรนัก
...เธอพูดถูก
ผมเห็นด้วย จึงได้วางมันกลับไว้อย่างเดิมตรงที่ผมเจอนั่นแหละ
"..." Sako ไม่พูดอะไรเลย
ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ทำไม Sako ถึงไม่อยากให้ผมอ่านสมุดไดอารี่เล่มนั่น แต่ผมเห็นว่ามันไม่เกี่ยวข้องตรงไหน จึงได้เดินตามทางต่อไป
จนกระทั่งไปเจอกับมันอีกครั้ง
"เอาล่ะ... คราวนี้ไม่มีที่อื่นที่แกจะหนีไปได้แล้วนะ" Kisaragi พูด
ปรากฏว่ามันก็กระโดดหนีข้ามไปยังห้องที่อยู่กลางลาวาเลย
"ฮ-เฮ้ย! มันโดดไกลถึงขนาดนี้เลยเหรอ!?" Ran แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเลย
"Sako ไม่มีทางกระโดดไกลถึงขนาดนี้แน่เลย..." Tomoe พูด
"ถ้าจะต้องมาเจ็บตัวกับเรื่องแบบนั้นคงจะเสียเวลาเปล่า เราน่าจะวางแผนอื่นกัน..." Shin บอก
ระหว่างที่ทุกคนกำลังหาทางทำอะไรสักอย่างนั้นเอง Yuko ก็เดินเข้าไปหา Sako
"Sako สามารถกระโดดไกลขนาดนี้ได้มั้ย...?"
"เห...!?" Sako ถึงกับอึ้งไปเลย เธอคงจะไม่คิดว่า...
"อ-เออ! ได้แน่นอน! ง่ายจะตาย!"
Sako ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะต้องเสี่ยงกระโดดไกลแบบนั้นหรือเปล่า แต่เธอก็ฝืนพูดไปอย่างนั้น
"ถ้างั้น..." Yuko บอกแผนการบางอย่างให้ Sako
ทุกคนหันมามองทั้งสอง
"ถ้าเป็นอย่างที่ Yuko ว่ามานะ! แจ๋วไปเลย! เอาล่ะ ฉันจะไปละนะ!"
"อื้อ ฉันจะรออยู่ตรงนี้เอง!"
หลังจากนั้น Sako จึงได้วิ่งออกจากกลุ่มไป
"เฮ้ แล้ว.. Sako จะไม่เป็นอะไรแน่เหรอ?" Kisaragi ถามด้วยความไม่แน่ใจ
ระหว่างนั้น Sako วิ่งอ้อมกลับไปด้วยระยะทางที่ค่อนข้างไกล
จนกระทั่งมาถึงอีกด้านหนึ่ง
"อ๊ะ! เธออยู่นั่นไง!" Ran บอก
"Sako กระโดดเลย!" Yuko บอก
ดูเหมือนว่าระยะในการกระโดดจะไกลเอาการเหมือนกัน Sako พยายามวิ่งมาด้วยความเร็วสุดกำลังแล้วก็กระโดดข้ามไปเลย
"ย้ากกกกกกกกกกก!"
ดูเหมือนว่า Sako จะกระโดดข้ามมาสำเร็จ เธออยู่ห้องเดียวกับมันแล้ว
"เธอ...โดดข้ามมาได้ด้วยระยะขนาดนั้นเลยเหรอ!?" Shin พูดด้วยความประหลาดใจ
"เป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์แน่ๆ...!" Alice เองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
ดูเหมือนว่ามันจะรู้ว่า Sako กำลังจะไล่ตามตนมา มันก็เลยโดดหนีกลับไป
โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝั่งหนึ่งนั้น พวกเธอก็ดักรออยู่
"ฉันรอคุณอยู่แล้ว คุณนักโทษขา" Yuko พูด
มันกะจะกระโดดหนีกลับไปอีก แต่ Sako ก็กระโดดตามมาปิดทางหนีของมันทันที
"ฮิๆๆ อย่างที่ Yuko วางแผนไว้เลย!" Sako พูด
"ลุยละนะ!"
ในเมื่อมันไม่สามารถหนีไปไหนได้ สิ่งสุดท้ายที่มันทำได้ก็คือ สู้เท่านั้น
.................................................
หลังจากที่จัดการกับ Mr. Beast ได้แล้ว
ประตูที่อยู่ด้านล่างก็คลายผนึกออกมาก่อนที่จะเปิดทันที
ทุกคนชื่นชม Sako และ Yuko
"เย้! เราชนะแล้วล่ะ ครูฝึกคะ!" Yuko พูดด้วยความดีใจ
"แฮ่ก... แฮ่ก... เราทำได้แล้ว! พยายามได้ดีมากเลยนะ Yuko!" Sako พูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ดูเหมือนว่าเธอสามารถกระโดดได้ไกลขนาดนั้นเลยเหรอ!" Kisaragi พูด
"Sako เธอนี่น่าประทับใจจริงๆ!" Tomoe ชม
"ฮิๆๆๆๆๆ..." Sako หัวเราะยิ้มออกมา
แต่แล้วเธอก็นึกอะไรบางอย่างได้
"เดี๋ยวสิ! ฉันทำตามที่ Yuko บอกเองแหละ! Yuko นี่สุดยอดไปเลย!"
"อืม... ฉันว่ามันก็ถูกนะ แผนประกบล้อมหน้าล้อมหลังนี่ทำได้ไม่เลวเลยนี่" Shin บอก
"พลังจิต.. ช่างวิเศษมาก..." Alice พูด
"ยอมรับว่า พวกเธอเป็นทีมเวิร์คที่เยี่ยมมาก เราคาดหวังอะไรได้จากฝาแฝดแล้วล่ะ!" Ran บอก
"จริงเหรออออ!? เมื่อฉันอยู่กับ Yuko แล้วอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ!" Sako พูด
"ฮิๆๆ... ใช่มั้ยล่ะ Sako? ❤" Yuko พูด
"ใช่มั้ยล่ะ Yuko? ❤"
ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่า Sako จะกระโดดได้ไกลถึงขนาดนั้น และ Yuko เองก็สามารถวางแผนจับมันได้ดีถึงขนาดนี้ด้วย ผมคงต้องมองเธอใหม่แล้วล่ะ
แล้วผมก็เดินย้อนกลับไปทางเดิมก่อนที่จะเดินไปยังประตูที่ปลดผนึกออกแล้วขึ้นบันไดไปยังชั้นต่อไปทันที
ตอนนี้ผมก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งมาเจอกับลูกสมุนตัวที่ 3
"ดูเหมือนว่าเราจะเจอตัวที่สามแล้ว..." Shin พูด
"เราจะต้องไปแบบเงียบๆ มันจะได้หนีไม่ทัน..." Kisaragi บอก
แต่ยังไม่ทันที่ Kisaragi จะได้วางแผนเลย มันรู้ตัวว่าพวกเธอจะมาจัดการกับตน
มันโดดข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งแล้ว!
"อ-อะไรกันเนี่ย!? มันกระโดดได้ด้วยเหรอ!?" Ran ถึงกับประหลาดใจ
"เดินอ้อมไปทางอื่นกันเถอะ!" Tomoe บอก
ให้ตายสิ มันเล่นกระโดดลัดข้ามทางแล้วก็หนีไปเลยแบบนี้ จะตามไปจัดการกับมันได้ยังไงละเนี่ย
พวกเราเองก็ไม่มีความสามารถที่จะกระโดดข้ามไปได้ซะด้วยสิ
สุดท้ายก็ต้องยอมเสียเวลาอ้อมไปทางอื่นเพื่อที่จะไล่ตามมันจนได้
แต่ก็ต้องยอมล่ะ
ผมเดินอ้อมเส้นทางไปได้สักพักหนึ่ง
ระหว่างนั้นเอง
"นันอะไรนะ" Ran ถามด้วยความสงสัย
ผมเห็นหีบสมบัติใบหนึ่งปรากฏอยู่ต่อหน้าผม ผมจึงเปิดมันออกมา
พบว่ามันคือสกิล Shield และ Katana
"เห็นล่ะ... ดีเลย เฮ้ Tomoe เราน่าจะลองทำแบบนี้สักครั้งนะ!" Ran พูด
"ต๊ายตาย ดูเหมือนว่าจะมีพลังที่สุดยอดไปเลย ฉันเองก็กำลังมองหาอยู่พอดีเลย" Tomoe บอก
แล้ว Ran จึงได้เรียนรู้สกิล Shield Smash
เอาล่ะ ตอนนี้ผมต้องกลับมาเดินตามเส้นทางกันต่อ แล้วผมก็ไล่ตามมันไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งในที่สุดก็ได้เจอกับมันอีกครั้ง
"อยู่นั่นไง!" Yuko บอก
ดูเหมือนว่ามันจะรู้ตัวแล้ว มันก็เลยกระโดดข้ามทางหนีไปอีกแล้ว!
"มันหนีไปอีกแล้ว!" Sako พูดสบถออกมา
"ปัดโธ่! เล่นกระโดดแบบนี้! มันขี้โกงชัดๆเลย!" Ran เองก็ไม่ค่อยพอใจกับมันอยู่เหมือนกัน
เพราะมันใช้ทางลัดในการหลบหนีแบบนี้ ผมจะทำอะไรได้นอกจากต้องเดินอ้อมเส้นทางแล้วก็ไล่ตามมันไปอีกครั้ง
ระหว่างนั้น ผมก็ไปเจออะไรบางอย่างตกอยู่บนพื้น
"นี่มัน...กระเป๋าสตางค์นี่? ใครทำตกไว้เนี่ย?"
"เดี๋ยวก่อนครูฝึก คุณไม่ควรที่จะขโมยกระเป๋าสตางค์แบบนี้นะคะ" Tomoe บอก
"ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก! งั้นผมจะวางมันกลับไว้ที่ๆผมเจอแล้วก็ไปกันต่อเถอะ"
คงไม่ดีแน่ ถ้าหากต้องมาหยิบฉกฉวยสิ่งของของผู้อื่นมาเป็นของตน ตอนนี้ผมยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่ต้องทำอีกเยอะ
ผมเดินไปตามทางเรื่อยๆ
จนกระทั่งเจอมันอีกครั้งหนึ่ง
"ไม่ปล่อยให้แกหนีไปได้อีกแล้ว" Kisaragi พูดเหมือนจะเก็บกดอารมณ์ออกมา
แต่ว่า มันก็กระโดดข้ามไปยังห้องที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งทันที
"โธ่! ทำอะไรมันไม่ได้เลย!" Tomoe ถึงกับโวยออกมา
ระหว่างที่พวกเรากำลังมืดตีบตันอยู่นั้น Yuko ได้พูดอะไรบางอย่างกับ Sako
"นี่ Sako... เอ่อ..."
"อะไรหรือ Yuko?"
Yuko เดินเข้าไปกระซิบบอก Sako
"อืมๆ... งั้นฉันจะกระโดดไปยังตรงนั้นแล้วก็ไล่ตามมันละกัน..."
"รู้ว่าเธอต้องทำได้แน่ Sako"
"อื้อ! ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อ Yuko โดยเฉพาะเลยล่ะ!"
"ใช่แล้ว! ฉันจะดูจากตรงนี้และที่เหลือก็ฝากไว้ให้เธอด้วยละกันนะ!"
"เอาล่ะนะ!"
แล้ว Sako ก็เตรียมตัววิ่งไปด้วยความเร็วเต็มที่
"กระโดดเลย Sako!"
"อือ!"
แล้ว Sako ก็กระโดดข้ามไปยังห้องที่อยู่อีกฝั่งของห้องได้
แต่ทว่า มันกลับกระโดดข้ามหนีไปยังอีกด้านหนึ่งไปซะแล้ว
"ฉันนึกแล้วว่ามันไม่ได้ผล..." Yuko พูด
Sako หันมาพูดกับ Yuko
"Yuko ไม่ผิดหรอก! คราวต่อไปฉันจะไล่ตามมันได้แน่!"
ขณะเดียวกัน
"ยอดมาก Sako!" Ran บอก
"เอาล่ะ ไปยังที่มุมตรงโน้นกันเลย!" Shin พูด
"Sako รออยู่ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะเรียกเธอเมื่อพวกเรามาถึงนะ" Yuko บอก
"อื้อ เข้าใจล่ะ!" Sako ตอบรับ
ตอนนี้พวกผมก็ต้องเดินอ้อมไปอีกทาง ในขณะที่ Sako ก็ต้องอยู่รอกลางห้องจนกว่าจะอ้อมมาถึง
ผมเดินไปตามเส้นทางเรื่อยๆ
จนกระทั่งพบมันอีกครั้งหนึ่ง
"อยู่นั่น...!" Alice บอก
"ไล่ตามแกมาพอแล้วล่ะ" Shin พูด
"Sako! กระโดดมาจากมุมตรงนั้นเลย!" Yuko บอก
"อื้อ! เอาละนะ!"
แล้ว Sako ก็กระโดดข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่งก่อนที่จะดักมันทันที
แต่ก็ช้าไป มันหนีไปก่อนที่เธอจะมาถึงซะอีก
"โธ่เว้ย! ไม่ได้ผลอีกแล้ว...!" Ran ร้องโวยออกมา
"ทางเลือกเดียวก็คือต้องไล่ตามมันสินะ..." Alice พูด
ดูเหมือนว่าแผนนี้ยังใช้ไม่ได้ผล ผมคิดว่าคงต้องไล่ตามมันอีกเหมือนเดิม
ผมสังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่บนพื้น
สมุดสีชมพูขนาดเล็ก... ดูเหมือนไดอารี่เลย
มันเขียนด้วยตัวหนังสือที่เล็ก ดูเป็นระเบียบและก็มีรายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์ในแต่ละวันด้วย
"เฮ้ย" Sako เรียกชื่อผม "ไปอ่านไดอารี่ของคนอื่นอย่างโจ่งแจ้งได้ยังไงกัน!"
ดูเหมือนว่า Sako จะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไรนัก
...เธอพูดถูก
ผมเห็นด้วย จึงได้วางมันกลับไว้อย่างเดิมตรงที่ผมเจอนั่นแหละ
"..." Sako ไม่พูดอะไรเลย
ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ทำไม Sako ถึงไม่อยากให้ผมอ่านสมุดไดอารี่เล่มนั่น แต่ผมเห็นว่ามันไม่เกี่ยวข้องตรงไหน จึงได้เดินตามทางต่อไป
จนกระทั่งไปเจอกับมันอีกครั้ง
"เอาล่ะ... คราวนี้ไม่มีที่อื่นที่แกจะหนีไปได้แล้วนะ" Kisaragi พูด
ปรากฏว่ามันก็กระโดดหนีข้ามไปยังห้องที่อยู่กลางลาวาเลย
"ฮ-เฮ้ย! มันโดดไกลถึงขนาดนี้เลยเหรอ!?" Ran แทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นเลย
"Sako ไม่มีทางกระโดดไกลถึงขนาดนี้แน่เลย..." Tomoe พูด
"ถ้าจะต้องมาเจ็บตัวกับเรื่องแบบนั้นคงจะเสียเวลาเปล่า เราน่าจะวางแผนอื่นกัน..." Shin บอก
ระหว่างที่ทุกคนกำลังหาทางทำอะไรสักอย่างนั้นเอง Yuko ก็เดินเข้าไปหา Sako
"Sako สามารถกระโดดไกลขนาดนี้ได้มั้ย...?"
"เห...!?" Sako ถึงกับอึ้งไปเลย เธอคงจะไม่คิดว่า...
"อ-เออ! ได้แน่นอน! ง่ายจะตาย!"
Sako ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะต้องเสี่ยงกระโดดไกลแบบนั้นหรือเปล่า แต่เธอก็ฝืนพูดไปอย่างนั้น
"ถ้างั้น..." Yuko บอกแผนการบางอย่างให้ Sako
ทุกคนหันมามองทั้งสอง
"ถ้าเป็นอย่างที่ Yuko ว่ามานะ! แจ๋วไปเลย! เอาล่ะ ฉันจะไปละนะ!"
"อื้อ ฉันจะรออยู่ตรงนี้เอง!"
หลังจากนั้น Sako จึงได้วิ่งออกจากกลุ่มไป
"เฮ้ แล้ว.. Sako จะไม่เป็นอะไรแน่เหรอ?" Kisaragi ถามด้วยความไม่แน่ใจ
ระหว่างนั้น Sako วิ่งอ้อมกลับไปด้วยระยะทางที่ค่อนข้างไกล
จนกระทั่งมาถึงอีกด้านหนึ่ง
"อ๊ะ! เธออยู่นั่นไง!" Ran บอก
"Sako กระโดดเลย!" Yuko บอก
ดูเหมือนว่าระยะในการกระโดดจะไกลเอาการเหมือนกัน Sako พยายามวิ่งมาด้วยความเร็วสุดกำลังแล้วก็กระโดดข้ามไปเลย
"ย้ากกกกกกกกกกก!"
ดูเหมือนว่า Sako จะกระโดดข้ามมาสำเร็จ เธออยู่ห้องเดียวกับมันแล้ว
"เธอ...โดดข้ามมาได้ด้วยระยะขนาดนั้นเลยเหรอ!?" Shin พูดด้วยความประหลาดใจ
"เป็นไปไม่ได้สำหรับมนุษย์แน่ๆ...!" Alice เองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
ดูเหมือนว่ามันจะรู้ว่า Sako กำลังจะไล่ตามตนมา มันก็เลยโดดหนีกลับไป
โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝั่งหนึ่งนั้น พวกเธอก็ดักรออยู่
"ฉันรอคุณอยู่แล้ว คุณนักโทษขา" Yuko พูด
มันกะจะกระโดดหนีกลับไปอีก แต่ Sako ก็กระโดดตามมาปิดทางหนีของมันทันที
"ฮิๆๆ อย่างที่ Yuko วางแผนไว้เลย!" Sako พูด
"ลุยละนะ!"
ในเมื่อมันไม่สามารถหนีไปไหนได้ สิ่งสุดท้ายที่มันทำได้ก็คือ สู้เท่านั้น
.................................................
หลังจากที่จัดการกับ Mr. Beast ได้แล้ว
ประตูที่อยู่ด้านล่างก็คลายผนึกออกมาก่อนที่จะเปิดทันที
ทุกคนชื่นชม Sako และ Yuko
"เย้! เราชนะแล้วล่ะ ครูฝึกคะ!" Yuko พูดด้วยความดีใจ
"แฮ่ก... แฮ่ก... เราทำได้แล้ว! พยายามได้ดีมากเลยนะ Yuko!" Sako พูดด้วยความเหนื่อยหอบ
"ดูเหมือนว่าเธอสามารถกระโดดได้ไกลขนาดนั้นเลยเหรอ!" Kisaragi พูด
"Sako เธอนี่น่าประทับใจจริงๆ!" Tomoe ชม
"ฮิๆๆๆๆๆ..." Sako หัวเราะยิ้มออกมา
แต่แล้วเธอก็นึกอะไรบางอย่างได้
"เดี๋ยวสิ! ฉันทำตามที่ Yuko บอกเองแหละ! Yuko นี่สุดยอดไปเลย!"
"อืม... ฉันว่ามันก็ถูกนะ แผนประกบล้อมหน้าล้อมหลังนี่ทำได้ไม่เลวเลยนี่" Shin บอก
"พลังจิต.. ช่างวิเศษมาก..." Alice พูด
"ยอมรับว่า พวกเธอเป็นทีมเวิร์คที่เยี่ยมมาก เราคาดหวังอะไรได้จากฝาแฝดแล้วล่ะ!" Ran บอก
"จริงเหรออออ!? เมื่อฉันอยู่กับ Yuko แล้วอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ!" Sako พูด
"ฮิๆๆ... ใช่มั้ยล่ะ Sako? ❤" Yuko พูด
"ใช่มั้ยล่ะ Yuko? ❤"
ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่า Sako จะกระโดดได้ไกลถึงขนาดนั้น และ Yuko เองก็สามารถวางแผนจับมันได้ดีถึงขนาดนี้ด้วย ผมคงต้องมองเธอใหม่แล้วล่ะ
แล้วผมก็เดินย้อนกลับไปทางเดิมก่อนที่จะเดินไปยังประตูที่ปลดผนึกออกแล้วขึ้นบันไดไปยังชั้นต่อไปทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น