Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #10 : Maya Route : Episode 3

"'มีข้อความเข้ามา! มีข้อความเข้ามา!'" เสียงตุ๊กตาเรียก

ผมก้มลงไปมอง

"อ๊ะ นั่นมันตุ๊กตาส่งสารของ Maya-chan หรือ?" ผมพูด

"'Maya-chan กำลังมองหานายอยู่! ตอนนี้เธอกำลังมองหานายอยู่!'"

"เห็นแล้วล่ะค่ะ... นี่คือวิธีใช้สินะ" Ekoro พูด

"เหมือนจะไม่ได้บอกเราอะไรมากนักหรอกนะ นอกจากคำใบ้แล้ว เราก็ไม่รู้เลยว่า Maya-chan อยู่ที่ไหน"

"'Let's go!'" หุ่นพูด

"เฮ้อ เราท่าจะไม่มีทางเลือกแล้ว นอกจากต้องตามหาเธอไปรอบๆแล้วล่ะ"

เป็นตุ๊กตาส่งสารที่บอกอะไรได้กำกวมชะมัด





............................................................





ก่อนอื่น ผมจะตามหา Maya-chan จากตรงไหนดี...

เอาตรงนี้ดีกว่า...

เวลา 10:57 - ห้องเรียนชั้นปี 1

ให้ตายสิ วันนี้ผมนี่โคตรฮ็อตเลย! ถ้ามีคนมาบอกผมเรื่องเมื่อวานนี้ ผมจะไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดเลย!

ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องน้ำ กำลังจะเดินแอบไปยังที่ห้องเรียนชั้นปี 1 อยู่

โอ๊ะโอ๋... ตรงนั้นมีนักเรียนหญิงอยู่ตั้งหลายคน ผมแอบหลบไปอยู่หลังมุมก่อน

ผมหายใจเข้าออกอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจว่า จะกระโจนโผล่ตัวออกมาประจันหน้าพวกเธอทันที

ดูเหมือนว่าพวกเธอจะแห่กันเข้ามาหาผมแล้ว งั้นก็เริ่มจัดการยิงฟีโรโมนช็อตได้

เฮ้ย! ดูเหมือนว่าจะโผล่ออกมาจากห้องพยาบาลด้วย ผมนี่ตกใจหมดเลย...

เดินไปต่อ ปรากฏว่า...

ยังมีพวกเธอตามมาข้างหลังอีกแถมโผล่ออกมาจากห้องพยาบาลด้วย ก็เลยจัดการยิงพวกเธอไปซะ

โอเค ไปต่อ...

ปรากฏว่า พวกเธอแอบโผล่ออกมาจากหลังเสาและก็หลังตู้เลย

เอาล่ะ เก็บเรียบร้อย...

เสียงประชาสัมพันธ์

"ประกาศจากคณะกรรมการควบคุมวินัย ความรักในโรงเรียนเป็นเรื่องต้องห้าม ใครที่ฝ่าฝืนจะต้องได้รับโทษขั้นสูงสุดโดยไม่มีข้อยกเว้น"

เดี๋ยวก่อนสิ... ผมไม่ได้หว่านเสน่ห์พวกเธอสักหน่อย พวกเธอแห่กันเข้ามาหาผมเองต่างหากเล่า...

หนีไปทางไหนดีน้า...

หนีเข้าไปยังห้อง 1-B ดีกว่า

ข้างในนี้ก็โหดพอๆกันเลยแฮะ แห่กันมาอย่างกับอะไรดีน้า...

อ้าวเฮ้ย! โผล่ออกมาจากตู้เก็บไม้กวาดด้วย อะไรกันเนี่ย...

แถมยังมีการโผล่แบบระยะเผาขนโดยไม่ให้ตั้งตัวอีกต่างหาก!

ผมว่าผมคิดผิดหรือเปล่าที่หลบหนีเข้ามาในห้องเรียน ในเมื่อพวกเธอรู้ตัว ไม่ช้าก็เร็วล่ะที่จะต้องมีพวกเธอแห่กันกรูเข้ามาในห้องนี้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ผมชักจะเอาไม่อยู่แล้วล่ะ ออกไปข้างนอกดีกว่า

ปรากฏว่า พวกเธอโผล่มาทั้งด้านซ้ายและด้านขวาของระเบียงเลย ผมถูกต้อนให้ต้องไปที่ประตูหลังอาคารเรียน และก็หันหลังกลับมาสู้

เหวย... มีโผล่มาระยะเผาขนด้วย! ตกใจหมดเลย...

และก็พวกเธอที่กำลังแห่เข้ามาด้วย... ผมจัดการหมด

เอาล่ะ ไปตามระเบียงจนถึงสุดขอบบันไดเลย

อ้าว... จู่ๆก็โผล่ออกมาจากอีกห้องหนึ่งเลย ผมเกือบตั้งตัวไม่ทัน

แต่อย่างน้อยก็มีสติพอที่จะจัดการยิงฟีโรโมนช็อตได้ล่ะกัน

แล้วผมก็มาจบลงที่บันไดทางขึ้นจนได้




...........................................................




ต่อมา ผมก็ไปเจอกับ Shinobu เข้า

"อ๊ะ Shinobu......" ผมทัก

"Houdai......" Shinobu ตอบกลับ

"........."

"จะเอาอะไรอีกล่ะ? ถ้าไม่มีอะไรก็จะกลับล่ะนะ"

"ขอโทษเรื่องก่อนหน้านั้นนะ..."

"ฮึ! ช้าไปแล้วล่ะย่ะ"

Shinobu ก็ยังงอนอยู่เหมือนเดิม

"Shinobu... เราเองก็ไม่ได้คุยกันมาตั้งนานแล้ว... ผมไม่รู้จริงๆว่าจะพูดเรื่องอะไรดี...
นอกจากนั้น เรื่องเกี่ยวกับนางฟ้าและปีศาจและอะไรต่อมิอะไรนั่น... ทำเอาสมองรวนอย่างกับไข่กวนไปเลย..."

"นางฟ้าทำอะไรอย่างนั้นหรือ? เหตุผลจริงๆก็คือ 'ฉัน' ไม่ใช่หรือไง?"

"หา? หมายความว่ายังไงกัน?"

"......Maya เป็นน้องสาวที่แสนจะน่ารักนะ ถ้านายทำให้เธอร้องไห้แม้แต่น้ำตาเพียงหยดเดียว ฉันไม่ปล่อยนายเอาไว้แน่"

"หืม? แน่นอน เธอเป็นน้องสาวที่น่ารักและอ่อนโยนเลยล่ะ ผมเองก็ไม่อยากจะทำร้ายเธอหรือร้องไห้หรอกนะ แล้วยังไงล่ะ...?"

"ก็แค่...เอาแต่ใจไปหน่อยเองน่า!
เฮ้อออออ... ก็ได้ งั้น... Maya น่าจะอยู่หลังโรงยิมนะ ไปล่ะ Houdai"

แล้ว Shinobu ก็แยกจากผมไป

"ตกลงมันเรื่องอะไรกันเนี่ย?" ผมถาม

"ชิ ยัยนั่น...
...ไม่สิ ไม่มีเวลาแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้อย่าเพิ่งห่วงเรื่อง Shinobu เลยนะคะ คุณจะต้องรีบไปแล้วล่ะค่ะ ท่าน Houdai" Ekoro พูด

"อ๊ะ โอเค"

ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะว่า Maya-chan อยู่ที่ไหน




...........................................................




เวลา 11:26 - พื้นลาน

Maya-chan อยู่หลังโรงยินสินะ? เธอทำอะไรตรงนั้นละเนี่ย?

ตอนนี้ผมเพิ่งจะเดินออกมาจากอาคารเรียน

แต่ไม่ทันไร พวกเธอก็วิ่งกันเข้ามาแล้วเนี่ย... เฮอะๆๆ

ไม่นานนัก ผมก็เดินไปยังทางเดินหลังคา ก่อนทีผมจะสังเกตเห็นพวกเธอแอบอยู่หลังอีกด้านก็เลยรีบจัดการพวกเธอซะ

ผมเดินต่อไปข้างหน้าแล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรไม่ดีกำลังจะมา... อย่างที่คิดเลย พวกเธอแห่กันเข้ามาแล้ว มาทางข้างสนามกีฬา ผมก็เลยรีบหนีกลับไปอีกทาง แต่ว่า... คงจะช้าไปแล้วล่ะ มีแต่พวกเธอที่แห่กันเข้ามาเนี่ยแหละ โผล่มาทุกทางเลยไม่เว้นแม่แต่กระโดดขึ้นบนรถที่จอดด้วย!

หลังจากที่ทำให้พวกเธอผ่อนคลายแล้วผมก็เดินต่อไปเรื่อยๆตามทางจนกระทั่งมาถึงลานจอดรถจักรยานแล้วก็เลี้ยวซ้ายเข้าไปยังทางเดินแคบๆระหว่างอาคาร

ทันใดนั้นผมก็สังเกตเห็นพวกเธอโดดลงมาจากตึกด้วย! อะไรกันนักกันหนาเนี่ย...

ขณะที่กำลังเดินไปนั้น ผมก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่แปลกๆ มีแต่ยันต์เต็มไปหมด เหมือนมีใครเอามาติดไว้ สงสัยต้องเป็นฝีมือ Maya-chan แน่ๆ

ผมเดินไปเรื่อยๆก่อนที่จะมาถึงที่แปลกๆ ซึ่งก็คือตรงที่มีพื้นที่ดูคล้ายกับเป้าซ้อมยิงขนาดใหญ่พร้อมกับโต๊ะและเก้าอี้ที่ขวางเอาไว้ด้วย

สถานที่แปลกๆเนี่ยนะเหรอที่ Maya-chan จะอยู่ที่นี่นะ




...........................................................




แล้วผมก็ตามหา Maya-chan เจอจนได้

"เอ้า อึ้บ..." ดูเหมือนว่าเธอกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่

"เจอตัวล่ะ!
...
นั่นเธอกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ?" ผมเรียกเธอ

Maya-chan เดินมาหาผม

"พี่คะ หนูกำลังเตรียม 'กับดักปีศาจ' อยู่ค่ะ"

"กับดักปีศาจหรือ?"

"หนูคิดว่าจะจับเธอได้ด้วยพื้นกาวเหนียวๆ รับรองว่าจะจับได้แน่"

"ถ้าหากปีศาจนั่นเป็นเพียงแค่แมลงสา-"

ผมพูดคำว่า "แมลงสาบ" ยังไม่ทันจบ Ekoro ถึงกับร้องออกมาด้วยความตกใจเสียงดังสุดขีดเลย

"อ๊าาาาาาา!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดที่น่าขยะแขยงหรอกนะ!"

(หา? Ekoro ไม่ชอบแมลงสาบหรอกหรือ? มีนางฟ้าที่ไหนที่เกลียดพวกนี้ล่ะเนี่ย? ตกลงพวกเธอมาจากไหนกันแน่?) ผมคิดในใจ

ผมกลับเข้าเรื่องต่อ

"โอเค! แล้วทำไม Maya-chan ถึงได้เรียกผมมาที่นี่ล่ะ? เธออยากให้ผมช่วยอะไรหรือ?
ผมนะกินราเม็งเก่งนะ! สมองผมบ่งบอกถึงรสชาติที่ดีเยี่ยมเลยล่ะ รู้ป่าว"

"ค่ะๆ พี่ช่วยวาง 'เม็ด' ไว้ในจุดที่ได้ผลที่สุดได้มั้ยคะ?"

"เม็ดหรือ?"

Maya-chan หยิบเอาถุงเม็ดออกมา

นี่มันขนมปีศาจหรือว่าอะไรกันเนี่ย ดูไม่น่ากินเอาเสียเลย มันอย่างกับอาหารสุนัขเลยนะเนี่ย

"ปีศาจไม่มีทางที่จะต้านทานของอร่อยๆแบบนี้ได้แน่นอน วางไว้อย่างระมัดระวังดีๆด้วยนะคะ"

"แน่ใจหรือว่าปีศาจจะชอบอาหารเม็ดแบบนี้นะ...?"

*กลึบ*

Ekoro ถึงกับกลืนน้ำลายเข้าไปด้วยอาการผวา

"Ekoro?!" ผมเรียก Ekoro

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ! ฉันไม่คิดว่ามันจะดูน่าอร่อยหรอกนะคะ!"

"หัวคิดเรื่องนางฟ้ากับปีศาจเหมือนมันจะแตกกระจุยไปเลยแฮะ"

"เอ้า นี่ค่ะ" Maya-chan ยื่นซองขนมนั่นให้ผม

ผมเปิดถุงออกมา

"อ๊ะ ดูเหมือนจะไม่ใช่อาหารสัตว์เลยแฮะ มันเหมือนแป้งมันฝรั่งทอดมากกว่า
แต่ดูแล้วมันไม่น่ากินเลย... ฟุดฟิดๆ"

ผมเผลอสูดมันเข้าจมูกไป

"อา......."

ผมถอนหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่

"พี่คะ?" Maya-chan พูดอย่างงงๆ

"ฮัดเช้ยยยยยยยยยยย!!"

ผมจามออกมาเสียงดังลั่นไปหมด ทำเอา Maya-chan สะดุ้งตกใจไปด้วย

ทว่าผลของการที่ผมจามออกไปนั้น กลับกลายเป็นภัยพิบัติไปซะแล้ว...

"...?!"

หลังจากที่ Maya-chan รู้สึกตัวก็พบว่า...

เธอหล่นไปติดกับพื้นกับดักปีศาจเสียแล้ว!

มือและเท้าของเธอติดหนึบขยับไปไหนไม่ได้เลย

"เอือก... เหนียวชะมัด..." Maya-chan ร้อง

"ขอโทษนะ! Maya-chan!! ผมแค่...
รอก่อนนะ! เดี๋ยวผมจะช่วยเธอเอง!"

แล้วผมก็เดินเข้าไปหา Maya-chan ทันที หวังว่าจะดึงเธอออกมาให้ได้นะ

ให้ตายสิ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย




...........................................................




"อือ... พี่ขา ทำไงดี"

Maya-chan พยายามขยับทั้งมือและเท้าแล้ว แต่ก็ยังติดอยู่

"อือ.... ช่วยด้วยค่า..."

ให้ตายสิ Maya-chan ติดหนึบคาพื้นกับดักปีศาจแบบนี้ จะดึงออกยังไงดีเนี่ย

ผมเริ่มจัดการค่อยๆเลาะตามมือและเท้าออกไปก่อน

แต่ดูเหมือนว่ามันจะเหนียวกว่าที่คิดไว้เสียอีก

"ตรงนั้น... ไม่ได้นะ"

ตายล่ะ นี่ผมไปจับตรงไหนของ Maya-chan เนี่ย

ผมต้องระวังเอาไว้ให้มากที่สุด เพื่อไม่ให้ไปถูกส่วนสำคัญของเธอเข้า

เอาล่ะ เริ่มดึงตัวออกมาเลยดีกว่า

"พี่ขา ช่วยดึงที่เอวหนูทีค่ะ"

Maya-chan ก็พยายามที่จะดึงตัวเองออกไปด้วย

แต่ดูเหมือนว่าจะดึงออกมาได้ไม่เท่าไร ผมเผลอทำหลุดมือออกไป

ก็เลยร่วงลงไปติดพื้นอีกครั้ง

หนึบ!

คราวนี้ไม่ใช่แค่มือหรือเท้าแล้ว ทั้งเข่าและขารวมทั้งก้นก็ติดหนึบไปด้วย

"อือ...... เหนียวชะมัด ช่วยด้วยค่ะ"

แล้วผมก็ต้องดึงเธอขึ้นมาอีกแล้วเหรอเนี่ย

คราวนี้ผมจับมือของเธอดึงขึ้นมาเลย

"Maya-chan พยายามเข้า" เธอพูดให้กำลังใจตัวเอง

โอเค... ในที่สุดก็หยุดออกจากพื้นกับดักกาวได้สักที Maya-chan พอที่จะยืนขึ้นมาได้แล้วล่ะ

แต่ว่า...

Maya-chan ดันยืนได้ไม่ตลอด เธอเสียการทรงตัวก่อนที่จะล้มตกลงไปยังพื้นกับดักกาวอีกครั้งหนึ่ง

หนึบ!

แย่กว่าเดิมอีก...

"อือ.... ติดอีกแล้ว ช่วยด้วยค่ะ"

แล้วจะให้ผมจับส่วนไหนของเธอดึงออกมาล่ะเนี่ย...

แถมยังล้มในท่าที่ชวนคิดลึกอีกต่างหาก

ท่าที่เอามือทั้งสองข้างยืนกับพื้นและถ่างขาออกนั่นนะ...

เย็นไว้ๆ ตอนนี้ผมต้องช่วยเธอ ไม่ใช่เวลามาดูท่าเซ็กซี่นะ

ผมเริ่มจับเอวของเธออีกครั้ง

"อือ.... อย่างนั้นแหละค่ะ ดึงขึ้นไปเลย"

ผมพยายามดึงอย่างนี้ขึ้นไปอีกหลายครั้ง

แล้วในที่สุด Maya-chan ก็หลุดออกจากพื้นกาวได้สำเร็จ

"พี่คะ สุดยอดไปเลยค่ะ!"

ถ้าหากต้องมาดึงครั้งที่ 4 ครั้งที่ 5 ไปเรื่อยๆอย่างนี้ ผมก็คงอยากจะบ้าตาย...

แต่ เอ..... หรือว่าจะดีใจแทนดีล่ะเนี่ย...





...........................................................





"Maya-chan ไม่เป็นไรนะ?" ผมถาม

"ขอบคุณที่ช่วยนะคะ แต่ว่า...มันเหนียวเหนอะหนะไปหมดเลย... ขยะแขยงมากเลยค่ะ..." Maya-chan บอก

ขอโทษนะ ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...

"ช่างทำสีหน้าตาที่น่ารักอะไรอย่่างนี้เนี่ย..." ผมพูดปลอบใจ

"...เฮ้อ......"

"ผมไม่ได้หวังอะไรหรอกนะ! ผมก็แค่จินตนาถึงกับดักที่น่ากลัวนั่น ถึงเธอจะเป็นนักล่าปีศาจก็เถอะนะ"

"บางครั้งพวกมันก็น่ากลัวนะ... แต่หนูจะไม่ใช้มันแล้วล่ะ"

"ทำไมล่ะ?"

"ปีศาจที่ปรากฏตัวในวันนี้ก็แค่เล่นพิเรนทร์เพื่อที่จะสอบให้ผ่านนั่นแหละ สำหรับเธอแล้วมันเป็นการสอบซ่อมนะคะ
ถ้าหากเธอสอบซ่อมไม่ผ่าน เธอจะถูกทำโทษอย่างโหดร้ายนะ... หนูรู้สึกไม่ดีกับเธอเลย..."

"เห็นล่ะ ที่เธอไม่อยากทำร้ายปีศาจ เพราะยัยนั่นก็ไม่ใช่คนไม่ดีสินะ..."

"แผนนี้ถือว่ายังไม่สำเร็จ... เพราะฉะนั้นหนูคงต้องเตรียมแผนใหม่แล้วล่ะ..."

แล้ว Maya-chan ก็วิ่งออกไปเลย

"อ๊ะ เดี๋ยวก่อน!"

ท่าจะไม่ทันแล้วล่ะ Maya-chan หายไปเลย

"เธอรีบร้อนกว่าที่เห็นอีกนะคะ" Ekoro บอก

"เธอเองก็คล้ายกับ Shinobu ตรงนั้นเหมือนกันหรือ"

(Maya-chan ก็เป็นห่วงยัยปีศาจนั่นอยู่แฮะ...)

แต่ว่า... ผมก็พลาดโอกาสสำคัญอีกจนได้!