ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชั้นที่ 6 : ฝันร้ายไม่มีสิ้นสุด
....................
...ดีแล้วล่ะ พี่คะ
ถ้าพี่.......... ...อย่างงั้นสินะ
.....ช่างเถอะ
....................
...เพราะเราเป็น...
....................
กลับมายังปัจจุบัน
ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์มาอยู่ที่ชั้นหกแล้ว
"เอาล่ะ นี่เป็นเส้นทางที่สั้นที่สุดแล้วล่ะ เราจะต้องไปยังชั้นที่เจ็ดให้เร็วที่สุด" เขาพูด
"ค่ะ..." ฉันขาน
ตอนนี้ห้องที่ฉันอยู่เนี่ยมีแต่ศพของ Mogeko นอนแน่นิ่งอยู่ คงจะตายมานานแล้วล่ะ
ฉันเปิดประตูเข้าไปยังห้องถัดไปทันที
ที่ห้องโถงใหญ่
ดูเหมือนว่าพวกฉันจะเดินมาถึงบริเวณที่เรียกว่าหน้าปราสาท Mogeko แล้ว
เดี๋ยวก่อนนะ ปราสาท Mogeko? ก็ที่พวกฉันเดินอยู่ในตอนนี้มันก็เป็นภายในปราสาทนี่นา หรือว่าจะมีปราสาทอยู่ในปราสาทอีกที
ฉันรู้สึกสับสนไปหมดแล้วล่ะ
ฉันเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป
ห้องต่อมา เป็นห้องโถงใหญ่ที่มีทางเดินค่อนข้างยาว ห้องนี้ปูพรมทางเดินที่ค่อนข้างยาวและก็กว้างด้วย
ฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องบัลลังก์ของราชายังไงยังงั้นแหละ
แล้วฉันก็เปิดประตูเข้าไปอีกบานหนึ่ง
ต่อมาฉันก็เดินขึ้นบันไดยาวต่อไปเรื่อยๆ
แถวนี้ค่อนข้างจะมืดสลัว ถ้าไม่มีเทียนไขก็คงจะมองไม่เห็นเส้นทาง
ฉันรู้สึกแปลกใจที่ทำไมบันไดมันถึงยาวและสูงผิดปกติแบบนี้ละเนี่ย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ
จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูห้องๆหนึ่ง
"เอ่อ คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ?" ฉันเริ่มพูดขึ้นมาก่อน
"อะไรหรือ?" เขาถาม
"ฉันรู้ว่านี่มันอาจจะช้าไปหน่อย แต่..."
ก่อนที่ฉันจะพูดออกมาด้วยใจจริง
"อืม... ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันมาทุกอย่างเลย ฉันมั่นใจเลยว่าไม่มีทางมาไกลได้ถึงขนาดนี้ด้วยตนเองแน่นอน..."
".........."
ก่อนที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะพูดต่อไปว่า
"ฮ่า... เก็บเรื่องการหนีออกจากปราสาทเอาไว้ก่อนล่ะกัน ไม่รู้หรอกว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นอีก"
"อืม ฉันก็ว่าอย่างงั้นแหละ"
".........."
ตลอดการเดินทางที่ผ่านมาของฉันซึ่งเดินทางร่วมไปกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ด้วยกัน ฉันเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆกับ Mogeko ตัวนี้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมใจของฉันถึงสั่นรัวไปหมด
หรือว่าฉันกำลังแอบชอบ Mogeko ตัวนี้อยู่ล่ะ
"..........เอาล่ะ ตรงนี้จะเป็นทางเข้าห้องสมุดนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"ห้องสมุดเหรอ?"
"เป็นทางลัดที่สั้นที่สุดที่จะขึ้นไปยังชั้นเจ็ดนะ... ถ้าหากไปทางอื่นละก็จะลำบากมากๆเลยล่ะ เพราะฉะนั้นก็เอาทางนั้นแหละ"
"หา....."
"...................."
"...................."
"? อะไรหรือ?" ฉันถาม
".....เอ๊ะ ไม่มีอะไรหรอก เอาล่ะ...ไปกันเถอะ"
"ค่ะ!"
แล้วพวกฉันจึงได้เปิดประตูบานต่อไปเพื่อที่จะเข้าห้องสมุด
....................................
หลังจากที่เปิดประตูเข้าไปแล้ว...
".....?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ต้องแปลกใจในสิ่งที่เห็น
"? ดูไม่เหมือนห้องสมุดมากเลย มันมืดเกินกว่าที่จะมองเห็นอีก..." ฉันพูดตามสิ่งที่เห็น ห้องสมุดนี้ดูแปลกๆมากเลย
"ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น!!! นี่มัน....." เขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดออกมา
ทันใดนั้นก็มีเสียงล็อกประตูดังขึ้นมา
ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์รีบหันไปมองที่ประตูทันที
".....หา?" ฉันอุทานออกมา
".....!!!" ขณะที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับช็อกเลย
แล้วเขาก็เดินไปเปิดประตู
คงไม่ใช่ว่า...
".........." เขาเจอสิ่งที่เขาได้คิดเอาไว้แล้วล่ะ
"....."
"???? อ-อืมม.....??" ฉันเองก็คิดไว้เหมือนกันว่า...
".........."
"..........ว่าแล้วเชียว..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
เขาเดินกลับมาหาฉันแล้วมองไปดูข้างหน้า
"..........นี่คือฝีมือนายสินะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "mogeko...!!!!"
ทันใดนั้นห้องนี้ก็สว่างขึ้นมา
สิ่งที่ฉันเห็นอยู่นี้ก็ไม่ใช่ห้องสมุดอย่างที่เข้าใจ แต่น่าจะเป็นห้องบัลลังก์มากกว่า
ฉันเห็นพวก Mogeko ที่เปล่าแตรอยู่ข้างทางรอการต้อนรับของ...
พระราชา!!!
ไหนมันดูไม่ต่างกับตัวอื่นละเนี่ย!!!!
".........." ราชา mogeko มองดูพวกฉันอยู่
"โย่-----------!!!" มันเรียก
"ยินดีต้อนรับสู่ปราสาท Mogeko! หรืออีกชื่อก็คือของฉันเอง!!"
"เอ๋?! น-นี่มันอะไรกันเนี่ย?! คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ.....?!" ฉันเริ่มสับสนกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
".....เขาเป็นราชาของโลกนี้นะสิ เป็นผู้สร้างปราสาท..... ราชา mogeko" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"อ... เอ๋---?!?" ฉันถึงกับตะลึงออกมา
"ให้ตายสิ! Yonaka! เธอเนี่ยน่ามหัศจรรย์เลยรู้มั้ย... ❤" ราชา mogeko พูด
"เธอทำให้ Moge-ko ถึงกับร้องว้ากออกมาเลยล่ะ! moge ฮ่าๆๆๆๆ! ☆"
(ไม่เห็นจะต่างจาก Mogeko ตัวอื่นตรงไหนเลย.....!) ฉันรู้สึกเซ็งกับราชาที่เห็นอยู่ข้างหน้านี้
"เอ่อ แต่--- ฉันไม่คิดที่จะให้แกช่วยเธอหรอกนะ..." ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์รู้สึกขัดใจกับราชาตัวนี้มาก เขาจึงได้ถามราชาต่อว่า
"...แก! แกทำอะไรกับห้องสมุดว่ะ?!"
"เอ๋? อ๋อ นั่นนะเหรอ? ก็พังไปเรียบร้อยแล้วล่ะ moge มันน่ารำคาญนะ moge ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!" ราชา mogeko ตอบอย่างสบายใจเฉิบพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยออกมา
"หืย.....!" คราวนี้ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับโกรธจนควันแทบจะออกหูเลย
"ฉันมีหนังสือที่ชอบหมดแล้ว แล้วจะมีที่นั่นไปทำไมอีกล่ะ งึม?" ราชา mogeko พูด "mogege!"
"ฮึ่ม... ทำไมแก.....!!" คราวนี้เขาถึงกับโกรธจนเลือดเดือดออกมาเลย
"โอ้ แกมันก็แค่ตัววัชพืช! รู้อยู่ว่าฉันต้องฆ่าแกสินะ..."
"...ฮึ่ม ฝันไปเถอะ!"
"เฮอะ! เมื่อแกอยู่ในโลกของ Moge-tan แล้ว แกไม่มีวันทำตามใจแกได้หรอก moge!!"
แล้วราชา mogeko ก็เตรียมหันไปสั่งการทันที
"ทหารของฉันจะเข้าจัดการทันที... เตรียมตัวให้ดี moge!! moge ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
".........." เขาไม่พูดตอบโต้อะไรเลย
".........."
"ไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
ก่อนที่เขาจะหยิบเอาอาวุธออกมา
ปืนยิงจรวด RPG อีกแล้วหรือเนี่ย!!!
"ฉันเกลียดที่จะโดนเล่นงานแบบกระจอกๆแล้วล่ะ!"
"หา? คุณยังมีอันนั้นอยู่อีกหรือ?!?" ฉันถึงกับอึ้งไปเลย
"คุณหนู! ถอยออกห่างจากระยะเร็วเข้า!"
"...........เอ๋?" ราชา mogeko ถึงกับประหลาดใจออกมา มันไม่คิดว่าเขาจะยิงด้วยอาวุธหนักขนาดนี้เลย
"เสียใจด้วย mogeko! ฉันยังตายไม่ได้หรอกนะ!"
คราวนี้ ราชา mogeko กลายเป็นฝ่ายขอร้องไปซะแล้ว
"เอ๋... เหวอ... เดี๋ยวก่อน ฉันไม่มีเกราะเหมือนอย่าง Moge-k"
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"
แล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็ยิงจรวด RPG ถล่มใส่ราชา mogeko โดยไม่รอฟังให้พูดจบ พร้อมกับทำลายปราสาทแห่งนี้ทันที
....................................
........................................................................
............................................................................................................
"...ส-แสบตาไปหมดเลย" ฉันพูด
"เขาอันตรายมากนะ... อย่างน้อยนั่นก็ทำให้จัดการกับเขาได้ละ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
~ หลายนาทีต่อมา ~
ฉันรู้สึกว่าสถานที่นี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
".....นี่มันที่ไหนละเนี่ย?" ฉันถามด้วยความสงสัย
"...ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก "ไปต่อกันเถอะ"
"เอาจริงหรือ?!"
ดูเหมือนว่าห้วงแปลกๆแห่งนี้ทำเอาฉันรู้สึกเวียงเวียนงงงวยเป็นอย่างมาก ถ้าไม่มีรอยเลือดวางอยู่ตามทางล่ะก็ ฉันคงไปไม่ถูกแน่
"ตอนนี้สัญชาตญาณในการรับรู้ของคุณมันหายไปแล้วหรือคะ คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์..." ฉันเริ่มสงสัยถึงความผิดปกติในตัวเขาที่คราวนี้เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแถวนี้เลย
"..................................."
ดูเหมือนว่า Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะไม่พูดอะไรเลย
อย่างไรก็ตาม พวกฉันก็เดินไปตามรอยเลือดต่อไป
หลังจากที่เดินไปเรื่อยๆ ฉันก็รู้สึกถึงห้วงมิติที่ดูขยะแขยงยิ่งกว่าเดิมอีก
"ให้ตายสิ นี่มันที่ไหนกันกันเนี่ย....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มบ่นออกมา
หลายร้อยเมตรต่อมา ห้วงมิติก็เริ่มดูแย่กว่าเดิมอีก ฉันรู้สึกอยากจะคลื่นไส้อาเจียนออกมา
"แต่ถ้าห้องสมุดถูกทำลายล่ะก็..... ฉันสงสัยว่าถ้าเขายังอยู่นะ....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มที่จะไม่แน่ใจแล้ว กลัวว่าห้องสมุดจะถูกทำลายเป็นอย่างมากเลย
ในที่สุดก็มาถึงประตูจนได้
"..........เข้าไปเลย..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
แล้วฉันจึงได้เปิดประตูเข้าไปทันที
เมื่อฉันโผล่ไปยังอีกห้องหนึ่งก็พบว่า...
"หือ?! นี่มัน... ชั้นหนึ่งเหรอ?!" ฉันถึงกับตกใจออกมา
"..........เปล่า... ไม่ใช่หรอกนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
ฉันลองเดินสำรวจห้องโถงดู ดูยังไงมันก็เหมือนกับห้องโถงในชั้นแรกตอนที่ฉันเข้ามาไม่มีผิด
หากแต่แถวนี้เต็มไปด้วยเลือดที่สาดกระจายเต็มพื้นเหมือนกับจะถูกใครฆ่ามายังงั้นแหละ
แต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งโหยง
ฉันเห็น Moge-ko ยืนอยู่ใกล้กับศพ Mogeko ที่ถูกฆ่าตายไปแล้ว
ฉันกลัวว่าเธอจะเห็นพวกฉันที่กำลังหนีมายังตรงนี้ จึงได้พยายามเดินเลี่ยงเธออย่างช้าๆ
แต่แปลก Moge-ko ไม่ยักจะหันมามองพวกฉันเลย
ฉันจึงได้เดินเข้าไปใกล้ๆกับ Moge-ko อย่างช้าๆด้วยความกล้าที่มีอยู่
และแล้วฉันจึงได้รู้ว่า Moge-ko ที่เห็นนั้นเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้นเอง
ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นมา
ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจเข้าไปยังประตูข้างบันไดทันที
ฉันคิดว่าถ้าเข้าประตูบานนี้ไปแล้ว น่าจะเจอกับห้องรับแขกเหมือนกับที่อยู่ในชั้นแรก
แต่แล้ว ฉันก็เห็นภาพแปลกๆที่ทำให้ปวดตาไปหมด
นี่มันห้วงมิติแปลกๆอีกแล้วเหรอเนี่ย
ฉันสังเกตเห็นไม้กางเขนย้อมเลือดอยู่ตรงนั้นด้วย ฉันจึงได้เดินผ่านระหว่างไม้กางเขนนั่นแล้วก็เดินเข้าไปยังประตูอีกด้านหนึ่งทันที
แล้วฉันก็โผล่มายังสนามหญ้าหน้าทางเข้าตึก ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ
ในที่สุดก็มาถึงหน้าอาคาร
ฉันคุยกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์
".....? ที่นี่คืออะไรละเนี่ย?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เองก็ไม่เคยเห็นสถานที่นี้เหมือนกัน
"ใครจะรู้ละ..." ฉันตอบ
"คิดว่าเราต้องเข้าไปดูแล้วล่ะ" เขาบอก
แม้แต่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เองก็ไม่รู้จักสถานที่นี้ ฉันคิดว่าควรที่จะเดินเข้าไปยังอาคารนี้น่าจะดีกว่า
....................................
หลังจากที่พวกฉันเข้ามาในตึกแล้ว
"น... นี่มัน...!!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูดเสียงดังด้วยความตกใจ
"กรุณาเงียบด้วย!" Mogeko ตัวที่กำลังอ่านหนังสือบอก
"! เฮ้!!!" Mogeko ตะโกนออกมา
"เอ๋?"
แล้วเขาก็เดินเข้าไปหา Mogeko ตัวนั้น
"อะไรหรือ?"
"mogeko ยังไม่ได้ทำลายห้องสมุดเหรอ?!"
"อาา หัวหน้าบรรณารักษ์รู้เรื่องนี้ก็เลยย้ายมายังตรงนี้ไงล่ะ หัวหน้าบรรณารักษ์เนี่ยไม่สุดยอดไปหน่อยหรือ?"
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับแปลกใจในความทึ่งของหัวหน้าบรรณารักษ์ไม่น้อย
ก่อนที่เขาจะหันมาพูดกับฉัน
"คุณหนู... บางทีจะยังมีความหวังอยู่นะ"
ฉันเองก็คิดเอาไว้เหมือนกัน ก็เดินทางมาตั้งไกลขนาดนี้แล้ว โอกาสที่จะกลับสู่โลกเดิมก็ย่อมมี และฉันเองก็ไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสที่สำคัญอย่างนี้ให้หลุดไปหรอก
ฉันเริ่มเดินสำรวจภายในห้องสมุด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ที่กำลังอ่านหนังสือตัวนั้นอีกครั้ง
"หืมม... ท่านี้มัน..."
ฉันก็เลยลองดูหนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่าน
เป็นหนังสือ กระบวนท่า! 48 เทคนิคพื้นฐาน
นี่มันจะทำอะไรกันเนี่ย...
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสือ
"ได้ความรู้ดีนะ moge..."
ฉันก็เลยลองดูหนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่าน
ปรากฏว่าเป็นสารานุกรมถ้ำสวรรค์
ว้าย... นี่มันสารานุกรมโลกไหนเนี่ย...
ฉันเดินไปดูหนังสือเล่มหนึ่งที่เปิดหน้าทิ้งไว้บนโต๊ะ
หนังสือเล่มนั้นเป็นหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องราวการแต่งงานของหมูแฮม
หมูแฮมอีกแล้ว...
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวหนึ่ง มันกำลังอ่านหนังสืออยู่
ฉันสงสัยว่าห้องสมุดแห่งนี้จะมีหนังสืออะไรให้อ่านบ้าง
ปรากฏว่ามีแต่หนังสือโป๊ทั้งนั้นเลย!!!!
เฮือก... เกือบทั้งปราสาทเนี่ยมีแต่หนังสือโป๊หมดเลยหรือไง
ระหว่างที่ฉันกำลังตกใจในสิ่งที่ฉันเห็นอยู่นั่นเอง
"กรุณาเงียบในห้องสมุดด้วย" เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์บอก
ฉันอ่านป้ายประกาศหน้าโต๊ะประชาสัมพันธ์
"ห้ามนำอาหารหรือเครื่องดื่มเข้ามาในห้องสมุด!
* ยกเว้นหมูแฮม"
อ้าว... กฎของห้องสมุดที่นี่แปลกมาก อะไรจะนับถือหมูแฮมขนาดนี้ละเนี่ย
ฉันเดินไปคุยกับเจ้าหน้าที่อีกคน
"กรุณาคืนหนังสือภายในสองสัปดาห์ด้วย"
ฉันเดินไปดูอีกด้านหนึ่งของห้องสมุด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวหนึ่งที่กำลังนั่งเก้าอี้อยู่
"เพิ่งจะพักสายตานะ moge..."
พักสายตาเหรอ ไปอ่านอะไรมา หรือว่า...
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"อย่ารบกวนฉันสิ ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่!"
อ๊ะ... ขอโทษที คงจะรบกวนมากไป
หนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่านนั้น เป็นหนังสือ "แผนการหลับยาวที่แสนยิ่งใหญ่!"
นี่คิดจะนอนทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไง
ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งกำลังถือหมูแฮมอยู่
"หมูแฮมที่แสนอร่อย! เชิดชูให้กับหมูแฮม!"
อะไรกันเนี่ย เจ้า Mogeko ตัวนี้มันบูชาหมูแฮมมากขนาดนั้นเลยหรือ แต่ฉันไม่สนใจในเรื่องไร้สาระของ Mogeko ตัวนี้หรอก แย่งหมูแฮมจากมันมาเลยดีกว่า
"ทำไมถึงทำอย่างนี้----------?!?! เอาคืนมาน้าาาาาาาาาาา!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องไห้ออกมา
"ฮือออออออออออ ฮืออออออออออออออ"
แม้แต่ในห้องสมุดก็พกเอาหมูแฮมเข้ามาด้วย จะนับถือบูชากันไปแล้วนะ
ห้องนี้ก็มีแต่หนังสือโป๊อยู่เต็มตู้ไปหมด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวที่ยืนอยู่หน้าตู้หนังสือ มันกำลังอ่านหนังสืออยู่
ก็คงจะเป็นหนังสือโป๊นั่นแหละ
ไม่มีทางที่จะแอบอ่านได้แน่นอน
มี Mogeko ตัวหนึ่งแอบหลบอยู่มุมห้อง
มันกำลังเหนื่อยหอบเหมือนกับไปแอบทำอะไรมายังไงยังงั้น หรือว่าจะแอบทำอย่างว่ากันล่ะ?
ฉันเห็นแล้วอยากจะใจหาย พวกนี้มันลามกกันทั้งหมู่เลยนี่นา
ฉันเห็นหมูแฮมตกอยู่บนพื้นมุมห้องจึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว
ฉันเดินไปดูหนังสือเล่มหนึ่งที่เปิดหน้าทิ้งไว้บนโต๊ะ
"ปลาวัยรุ่น! ~เจ้าตัวขาวเป็นโรคจิต~"
เฮ้อ... หนังสืออะไรกันเนี่ย อ่านไม่รู้เรื่องเลย
ฉันเดินเข้าไปยังอีกด้านหนึ่งของห้องสมุด
ฉันเดินไปดูหนังสือเล่มหนึ่งที่เปิดหน้าทิ้งไว้บนโต๊ะ
เป็นหนังสือเกี่ยวกับอัลบัมรูป ~ไข่แดงที่สวยงามอย่างคุณ~
สองแง่สามง่ามเลยล่ะ
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"โอ้โห"
อะไรกันเนี่ย ทำไมถึงร้องออกมาอย่างตื่นเต้นขนาดนั้นล่ะ
ฉันดูหนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่าน
มันเป็นหนังสือ "พินัยกรรมของท่าเรือแมลงสาบ"
งง
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่
"วิ้ว" ดูเหมือนว่า Mogeko ตัวนั้นจะโล่งอกโล่งใจ
ฉันเห็นหมูแฮมวางอยู่บนโต๊ะจึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว
ห้องนี้ก็มีแต่หนังสือโป๊อยู่เต็มตู้ไปหมด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวที่ยืนอยู่หน้าตู้หนังสือ มันกำลังอ่านหนังสืออยู่
ก็คงจะเป็นหนังสือโป๊นั่นแหละ
ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นประตูใหญ่ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ฉันจึงได้เปิดประตูเข้าไป
ห้องต่อมา มีแต่ชั้นหนังสือวางอยู่เต็มห้องไปหมด แล้วฉันก็ต้องหน้าแดงเป็นลูกตำลึงอีกครั้ง
เมื่อตู้หนังสือทั้งห้องมีแต่หนังสือโป๊!
ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงกำแพง
ดูเหมือนว่าฉันจะไปต่อไม่ได้แล้วล่ะ แต่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กลับจ้องมันเขม็งเลย
"? เอ่อ... อะไรหรือ? ...นั่นกำแพงนะ" ฉันพูด
"เปล่า ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกนะ" เขาบอก
"??" ฉันงง
".........."
แล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงเริ่มท่องคาถาทันที
"เปิดประตู เอกามี่---------!!!"
"?!" ฉันถึงกับงงไปเลย เค้ามีแต่ "เปิดประตูเซซามี่" ไม่ใช่เหรอ
ทันใดนั้นก็มีประตูปรากฏอยู่ข้างหน้า
".....นี่ไง"
".........." ฉันถึงกับตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
หลังจากนั้นฉันจึงเดินเข้าประตูบานนั้นไป
แล้วฉันก็โผล่มายังห้องๆหนึ่ง
ห้องนี้แปลกมา มันมีแต่ลูกเจี๊ยบทั้งนั้นเลย
ฉันได้ยินเสียงร้องของไก่ดังตลอดทาง
แม้แต่ Mogeko ที่อยู่ในห้องนี้ก็ยังร้อง "เจี๊ยบๆ" เลย
ฉันสังเกตเห็นตู้หนังสือที่อยู่ในห้องนี้ด้วย
ฉันไม่กล้าเอื้อมมือไปหยิบมัน กลัวว่าจะเป็นหนังสือโป๊อีก
แต่ก็ต้องผิดคาด หนังสือที่ฉันเห็นนั้น...
เป็นหนังสือตำราทำไก่ทอด!
นึกว่าอะไรเสียอีก
ฉันเดินผ่านห้องนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงประตูอีกด้านหนึ่ง
....................................
เมื่อฉันเข้ามาในห้องแล้วฉันถึงกับผงะออกมา
ห้องนี้มีแต่รูปปั้นไก่และก็รังไก่ทั้งนั้น
ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งที่สวมชุดไก่อยู่ข้างหน้า
"กรุ๊ก กรู้..." Mogeko ที่สวมชุดไก่ร้องออกมา
".....โอ๊ะ?"
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
".....อ-โอ้??"
"ฉันดีใจนะที่นายยังปลอดภัย... Mogecuckoo"
อะไรนะ Mogeko ที่สวมชุดไก่นั่นชื่อ Mogecuckoo งั้นเหรอ
"โอ้---! นายนี่เอง! ยังมีชีวิตอยู่นี่!" Mogecuckoo พูด
"ใช่" เขาตอบ
".....ทำไมถึงมีนกอยู่ในห้องสมุดได้ล่ะเนี่ย?" ฉันทำสีหน้าไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา
"ไม่ต้องสนใจเหตุผลจริงๆหรอก ฉันว่านะ"
"เอ....." ฉันอุทานออกมา
"เจ้า mogeko ตัวตลกนั่นอยากจะทำลายห้องสมุดกะทันหันนะ! ชโลคดีที่เรารีบย้ายมาทันเวลานะ กรุ๊กกรู้!"
"แล้วเขาจะวางแผนอะไรกันล่ะ?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถาม
"ใครจะไปรู้ล่ะ... บางทีเขาอาจจะอยากได้เด็กสาว ม.ปลายนั่นตั้งแต่แรกแล้วละมั้ง?"
(รู้สึกขนลุกชะมัด.....) ฉันถึงกับเหงื่อตกเลย
"ยังไงไม่มีทางที่เขาจะได้มาหรอก..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....."
Mogecuckoo ได้ยินเรื่องนี้แล้วจึงได้นึกอะไรบางอย่างออกมา
"...มันทำให้เราคิดถึงในอดีต ตอนที่ยังสงบสุขแล้วก็....."
....................................
นานมาแล้ว ณ ห้องรับแขกแห่งหนึ่ง มี Mogeko พิเศษทั้งเจ็ดอยู่ในห้อง
"เย้----! เย้---------!" วิญญาณเลือดร้องออกมา
"ฮ่าๆๆ..." Mogeko ที่แปลกหน้าอะไรสักอย่างหัวเราะออกมา
"เฮ้! พวกนายนี่มันเสียงดังเกินไปแล้วนะ!!" ภูตแห่งหมูแฮมตะโกนออกมาด้วยความรำคาญ
"ฉันอยากได้วาร์ฟเฟิลนะ..." Moffuru พูด
"มานี่เดี๋ยวนี้เลย เทพเจ้าแห่งหมูแฮมจะลงโทษจากพฤติกรรมของพวกนาย!" Hasu พูด
"กรุ๊กกรู้....." Mogecuckoo ร้อง
".........." Mogeko พิเศษตัวที่เจ็ดไม่ได้พูดอะไร
....................................
"หือ? วิญญาณเลือดนั่นเป็นบุคคลจริงๆหรือ?" ฉันถามด้วยความสงสัย
"ใช่ เขาเป็นคนขี้อายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"อ-อะไรกันเนี่ย....." ฉันรู้สึกผิดหวังจริงๆ
".....จริงสิ Mogecuckoo ที่เรามาที่นี่เพราะ....."
"ใช่ ฉันรู้แล้ว! พวกนายต้องการที่จะไปยังชั้นเจ็ดสินะ?" Mogecuckoo บอก "เอาล่ะ... จะใช้วาร์ปไข่ละนะ!"
แล้วพวกฉันจึงได้เดินเข้าไปยังที่ไข่ที่อยู่ตรงหน้า
"ขอโทษนะ Mogecuckoo" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"ไม่มีปัญหา!" Mogecuckoo พูด
"????" ฉันงงว่าไข่ที่อยู่ตรงหน้านี้มันเป็นยังไงกันแน่
"คุณหนู อันนี้เหมาะสุดแล้ว... เราจะสามารถวาร์ปไปยังชั้นเจ็ดได้นะ"
".........." ฉันจ้องมองไข่ตาเขม็ง
"..........นี่มันได้จริงๆหรือ?" ฉันไม่แน่ใจกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าสักเท่าไรนัก
"อะไรหรือ?"
"ฉันหมายถึง... จะแน่ใจได้ยังไงว่าจะไม่ล้มเหลวนะ?"
"เอาล่ะ ก็เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนี่"
"ก-ก็ได้..."
".....เอาล่ะ เริ่มทำการวาร์ปกันได้"
....................................
"ฮา!" Mogeko ร้องเรียกขวัญก่อนที่จะใช้วาร์ป
"หยา?! ไข่นั่นดูดฉันเข้าไปแล้ว!!" ฉันเองก็ตกใจที่ไม่เคยเจออะไรแปลกๆเช่นนี้
"ไม่ต้องห่วง จะไปอย่างเร็วเลยล่ะ"
"ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะ!!!"
"หว..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์อุทานออกมา
อะไรกันน่ะ หรือว่า...
"ระวังนะ!!" Mogecuckoo ตะโกนเตือนพวกฉัน
....................................
"อั้ก... อึก..." Mogecuckoo ถึงกับกระอักเลือดออกมา
"Mogecuckoo!!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
"ตายแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้า mogeko นั่นจะแทรกแทรงการวาร์ปของเรา....." Mogecuckoo พูด
"ม... ไม่จริงน่า...!!" ฉันพูด
"ดื้อด้านจริงๆเลย... ฉันเกลียดเขาชะ... อั้ก..." Mogecuckoo กระอักเลือดออกมาไม่หยุด
"ไม่เป็นไรนะ?!" เขาถาม
"ไม่เป็นอะไรหรอก จริงๆ... พวกนายก็ต้องรีบเลยนะ..."
แน่ใจเหรอว่า Mogecuckoo จะไม่เป็นไรจริงๆ ในเมื่อกระอักเลือดจนเจียนใกล้จะตายไม่ตายแหล่แบบนั้น
"ต-แต่..."
"ฉันบอกว่าให้ไปไงล่ะ! ...ฉันนะสบายดีอยู่!"
ไม่เป็นห่วงตัวเองเลย
".........."
".........."
"..........ขอโทษนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์รู้สึกเสียใจต่อ Mogecuckoo เป็นอย่างมาก
".........." ฉันเองก็รู้สึกเสียใจเหมือนกัน
ดูเหมือนว่าจะวาร์ปไปยังชั้นเจ็ดไม่ได้ พวกฉันร่วงตกลงมาสู่พื้นเต็มๆ ถ้าไม่ได้ Mogecuckoo ช่วยไว้บางทีพวกฉันอาจจะตายก็ได้
ฉันจำเป็นที่จะต้องทิ้ง Mogecuckoo เอาไว้แล้วก็รีบไปยังชั้นเจ็ดให้เร็วที่สุด
....................................
ขณะเดียวกันทางด้านราชา mogeko
"..........แกหนีไม่พ้นหรอก"
"..........ฮะฮ่าๆๆๆ"
....................................
ระหว่างนั้น ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์อยู่ในทางเดินบริเวณห้องขัง
"พวกมันอยู่ตรงนั้น ทางนี้ๆ!!"
ตายล่ะ ราชา mogeko สั่งให้พวกมันไล่ตามฉันมาแล้ว ดูเหมือนว่าพวกมันจะเจอฉันแล้ว
ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ ยังอยู่ในชั้นหกอยู่
"คุณหนู! เราวาร์ปล้มเหลวก็จริง แต่ถ้าเราวิ่งต่อไปก็จะถึงชั้นเจ็ดไปนะ!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก "...ฉันจะคอยยืนหยัดอยู่ด้วย ฉันไม่แพ้พวกมันหรอก...!! วิ่งให้สุดกำลังเลย!"
"...ค่ะ!!!"
อย่างไรก็ตาม
"หยุดเดี๋ยวนี้! ตามมันไปเลย!!"
พวกมันนี่ยังราวีไม่เลิกเลย ให้ตายเถอะ...
ตอนนี้ต้องหนีแล้วล่ะ ระหว่างที่ฉันกำลังวิ่งอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงพวก Mogeko ตะโกนไล่ตามหลังมา
"เฮ้? แกคิดว่าจะหนีได้เหรอ? จาก Moge-tan? mogemogemoge! ♪"
ฉันหนีผ่านประตูไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็มีพวก Mogeko ออกมาจากประตูเป็นจำนวนมาก
ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะใช้ทางลับบุกมายังหาพวกฉันโดยออกมาจากประตู
แต่ฉันก็ยังไม่ถอดใจอะไรง่ายๆ
ฉันหนีไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงทางแยกด้านหน้า
เลี้ยวขวาเลย!
โอเค ดูเหมือนว่าฉันจะหนีมายังถูกทางแล้ว... ฉันคิดว่าน่าจะหนีมาได้ห่างพอสมควรแล้ว
แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย!
พวกมันปรากฏตัวเร็วกว่าที่คิด มันไล่ตามติดหลังฉันมาเมื่อไรก็ไม่รู้ ฉันวิ่งหนีต่อไปเรื่อยๆ
ต่อมาฉันเห็นประตูอยู่สามบาน ฉันลองเปิดประตูทีละบานดู
ปรากฏว่าเปิดไม่ออกเลย!
ดูเหมือนว่ายังไงก็ต้องวิ่งไปต่อสินะ...
พวกฉันวิ่งหนีไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงทางแยกอีกแห่ง
เลี้ยวซ้ายเลยเร็วเข้า!
เลี้ยวซ้ายเหรอ? ตกลง เลี้ยวซ้ายก็เลี้ยวซ้าย
ฉันเลี้ยวซ้ายไปยังอีกทางหนึ่ง ฉันสังเกตเห็นประตูจึงได้รีบเปิดประตู แต่ก็เปิดไม่ออกอยู่ดี
แย่แล้ว พวกมันไล่ตามจี้ติดหลังฉันมาอีกแล้ว ฉันต้องรีบหนีให้เร็วขึ้นอีก
ก่อนที่จะมาถึงทางตัน ฉันว่าต้องรีบหาประตูสักบานที่สามารถเปิดได้ ไม่งั้นก็จะถูกต้อนจนมุม
ฉันเองก็พอจะมีโชคอยู่บ้าง ประตูบานนั้นเปิดออกจึงได้รีบเข้าไปทันที
ตอนนี้ฉันก็มาอยู่อีกห้องหนึ่งแล้ว
"mogege! ♪ เธอหนีไม่พ้นหรอก! ♪"
อย่างงั้นเหรอ
ฉันวิ่งหนีต่อไปเรื่อยๆ
"mogege! ชื่อฉันคือ Mogekoๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!
รักหมูแฮม! และรักเธอด้วย!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
มันบ้าไปแล้ว...
ระหว่างที่ฉันกำลังวิ่งต่อไปตามทางนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นมาเป็นระยะ
ระหว่างที่ฉันตัดสินใจว่าจะหนีเข้าประตูที่อยู่ข้างหน้านั่นเอง ทันใดนั้นพวก Mogeko ก็ไล่ตามฉันมาอย่างรวดเร็ว
ด้วยเวลาที่น้อยเกินกว่าจะตัดสินใจได้ ฉันได้หนีไปทางอื่นแทน
ฉันเห็นทางแยกที่อยู่ตรงข้างหน้า
เลี้ยวขวาตรงนี้เลยเร็วเข้า!
โอเค ฉันเลี้ยวขวาเข้าไปยังทางนั้นแล้ว แต่พวกมันก็ยังไล่ตามมาไม่เลิกเลย
ฉันวิ่งหนีไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงสุดทางจึงได้เปิดประตูเข้าไป
ห้องต่อมา
ฉันวิ่งไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงประตูบานหนึ่ง
ฉันคิดว่าน่าจะเป็นทางที่สามารถหลบหนีได้ แต่ฉันคิดผิด
ข้างในมี Mogeko ตัวหนึ่งกำลังใช้ห้องน้ำอยู่!!!!
"เฮ้! ฉันกำลังใช้ห้องน้ำอยู่นะ!! หรือว่า... อ๊ะ? อยากจะดู Moge-tan หรือจ้ะ? ❤"
ยังจะมีอารมณ์อีกเหรอนั่น บ้านแกสิ!
ฆ่ามันเลยดีกว่า
"เฮ้ หวา... หวา..... อ้าาาาาาาาาาาาา!!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องผวาออกมาเลย แล้วก็ตายซะ...
Mogeko อึแตกที่อยู่หลังประตูตายไปเรียบร้อย
ฉันวิ่งหนีต่อไปตามทางเรื่อยๆ
"ยินดีต้อนรับสู่ปราสาท Mogeko! ทุกคนจะถูกแล่ตรงนี้! จะโยนแกลงไปในที่แล่ไม้ซะ!!!!
Yonaka-tan น่าจะมีความสุขด้วย! มาเร็ว! เข้ามา!! เอ๋?!?! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!!"
สยองว่ะ
ฉันวิ่งไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงทางแยกอีกแห่งหนึ่ง
ตรงไปเลย!
คราวนี้ไม่เลี้ยวหรือ?
เอาเถอะ ก็ตามที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอกนั่นแหละ
ดูเหมือนว่าฉันจะมาถูกทางแล้วล่ะ ในที่สุดฉันก็มาถึงห้องโถงใหญ่จนได้ ฉันเห็นประตูที่อยู่ข้างหน้าเปรียบเหมือนแสงแห่งความหวัง
แต่พวกมันก็ไม่ยอมเช่นเดียวกัน มันบุกยกทัพตามมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะไล่ต้อนแล้วก็ล้อมรอบพวกฉัน
แต่ฉันก็หนีเปิดประตูเข้าไปได้ก่อน
ห้องต่อมา ฉันเห็นทางเดินที่ตรงแน่วค่อนข้างไกล
ฉันวิ่งไปอย่างสุดกำลัง แต่ทว่าพวก Mogeko เองก็ยังคงไล่ตามมาไม่เลิก คราวนี้พวกมันโผล่ออกมาจากประตูทางลับตามหลังฉันมาแล้ว
มันจะยกทัพมาอีกสักกี่กองกันล่ะ
ในทีสุดฉันก็หนีข้ามพ้นพวกมันไปได้ โดยที่ไม่ได้รู้ว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นจุดเปลี่ยนของเรื่องอย่างกะทันหัน
ฉันคิดว่าน่าจะไปได้อย่างปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ...
แต่แล้ว ทันใดนั้นเอง Mogeko ตัวหนึ่งก็หยิบปืนออกมายิง
..........!!
"?! ค-คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ!!!" ฉันถึงกับช็อกเลย
"อา.....?!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ร้องออกมาด้วยอาการบาดเจ็บ
"ฮ่าๆๆๆ... ช่างโง่เขลาอะไรอย่างนี้"
หลังจากนั้นไม่นาน ราชา mogeko ก็ปรากฏตัวออกมา
"ไร้ประโยชน์น่า" มันพูด
"! .........." ฉันสะดุ้งเฮือกออกมา
".........."
"ยังไม่เข้าใจอีกหรือ?" ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงฝืนอาการบาดเจ็บอยู่
"เป็นไปไม่ได้ที่จะหนีจากข้าหรอกนะ"
".........."
"เพราะ... แกก็คือฉันไง .....Mogeko ด้านลบ"
".....เอ๋?" ฉันได้ยินชื่อที่ราชาพูดถึงกับตะลึงไปอีกครั้งหนึ่ง
"..........อา..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับกัดฟันตอบ
"เอาล่ะ... ส่งเด็กสาว ม.ปลายมาซะ" มันสั่ง
"...................." เขาไม่ฟังคำสั่งของราชา mogeko ใดๆทั้งนั้นก่อนที่เขาจะพูดตอบกลับไปว่า
"...................ไม่ล่ะ ขอบคุณ!!!"
ดูเหมือนว่ายังไงเขาก็ยังคงดื้อดึงปฏิเสธราชาอยู่ดี ไม่ว่าตัวเองจะเป็นยังไงก็ตาม
ก่อนที่เขาจะหยิบอะไรบางอย่างออกมาแล้วก็โยนใส่ทันที
"หวา?! แก็สน้ำตา....." ราชา mogeko ร้องออกมาด้วยความตกใจ
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตาฉานนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!"
ราชา mogeko ถึงกับร้องไห้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดเลย ทำให้สายตาพร่ามั่วไปหมด
ขณะที่ราชา mogeko ที่งี่เง่ากำลังร้องไห้อยู่นั้นเอง ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงได้หนีไปทันที
ชะตากรรมของพวกฉันจะเป็นเช่นใดต่อไป...?
....................................
"อ... อาา!! คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ อ๊าา... คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ...!!" ฉันร้องไห้ออกมา
"ฮะๆ... ทำไมถึงร้องไห้ละ คุณหนู?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถามด้วยอารมณ์ที่ดีอยู่
"ฉันขอโทษ!! ฉันทำให้คุณต้องคอยประคอง เป็นความผิดฉันเอง..." ฉันกล่าวโทษตัวเอง
"ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย คุณหนู" เขาปลอบใจฉัน
"ฮึก... แต่คุณก็ยัง... คอยปกป้องฉันมาตลอดทางเลยนี่..."
"ใช่? ที่ฉันทำแบบนั้น ก็เพราะฉันอยากทำ เธอไม่ต้องเป็นห่วงถึงเรื่องนั้นหรอก"
".....อาา" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มออกอาการบาดเจ็บขึ้นมา
"อา... อาาา....." ฉันเริ่มร้องไห้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
".........."
"..........คุณหนู" เขาพูด "ก่อนหน้านี้... mogeko... เรียกฉันว่า "Mogeko ด้านลบ" ใช่มั้ยล่ะ?"
".........." ฉันเริ่มเก็บอาการร้องไห้เอาไว้สักครู่หนึ่ง
"เธออาจจะนึกได้แล้วล่ะ....."
แล้วเขาก็บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า
".....ฉันเองแหละที่เป็นตัวที่เจ็ดและก็เป็น Mogeko พิเศษตัวสุดท้ายไง"
".........." ฉันถึงกับอึ้ง
"Mogeko ด้านลบนั้นเป็นชื่อจริงของฉัน..... อาจจะพูดได้ว่า ฉันนะ..... อยู่คนละฝั่งกับเจ้าบ้า mogeko นั่นเอง"
"อา... เฮือก...!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังกระอักเลือดออกมาไม่หยุด
"!!! ม-ไม่นะ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์!!! แผลคุณ...!!"
ฉันพยายามไม่ให้ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ฝืนอาการบาดเจ็บมากไปกว่านี้ แต่...
"ไม่หรอก! ฉันต้องบอกเธอแล้วล่ะ คุณหนู..."
".........."
"..........ก่อนหน้านั้น..."
....................................
ฉัน... ฉันระลึกถึงบางอย่างได้ ตัวตนที่แท้จริงของฉัน... และทำไมฉันถึงดำรงชีวิตอยู่...
"mogeko!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หรือ Mogeko ด้านลบพูด "นายเดินมาผิดทางแล้ว!"
"เอ๋?" ราชา mogeko อุทาน
"...นายไม่ควรที่จะทำสิ่งแบบนี้นะ"
"เป็นอะไรของนายละนั่น?"
"ก็หมดนั่นแหละ... ผิดทั้งหมดเลย นี่จะเป็นการนำพาไปสู่การล่มสลายเท่านั้นแหละ!"
".........."
ราชา mogeko เริ่มไม่พอใจขึ้นมา
"ความเขลาคือความสุขนะ"
".........." ดูเหมือนว่าเขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าราชากล้าคิดอะไรได้ถึงเพียงนี้
"ก็มีตั้งหลายอย่างเลยแหละ... นายควรที่จะมีความสุขไม่ใช่เอาแต่สงสัยนะ
นายนะ... มองต่างออกไป นายนะกำลังจะหนีจากความจริงอยู่
แล้วนี่มันผิดด้วยหรือ? ก็นี่มันทางฉันนะ นี่มันเป็นวิธีที่ฉันคิดได้คิดอีกนะ"
"mogeko ทำไม-"
"เจ้าผู้แปรพักตร์"
ก่อนที่ราชาจะบอกกับ Mogeko ด้านลบว่า
"แกนี่มัน... ผู้แปรพักตร์ชัดๆ"
"?!"
"แกแยกจากความเป็นเอกภาพของเรา... ดังนั้นแกก็ไม่ควรที่จะอยู่ต่อไป"
"อะไรนะ....."
"เฮอะ... แต่ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ มันจะต้องจบลงเหมือนอย่างนี้
ก่อนที่จะมีสร้างมันขึ้นมาใหม่อีกนั่นแหละ"
แล้วราชา mogeko ก็สั่งการไปทันทีว่า
"เฮ้! จับกุม Mogeko ด้าน... ไม่สิ จับกุมเจ้า Mogeko ที่แปรพักตร์คนนั้นซะ"
"ครับท่าน!" พวก Mogeko ขานรับตามสั่งทันที
"mogeko!!!" คราวนี้พวก Mogeko ลากตัวเขาออกไปเลย เขาถึงกับขึ้นเสียงด่าราชา mogeko
".....ฉันไม่หวั่นเกรงที่จะฆ่าแกหรอกนะ" ราชา mogeko พูด
"moGEKOOOOO!!!!!" เสียงตะโกนสุดท้ายที่พูดกับราชา mogeko ก่อนที่จะถูกพาตัวออกไป
....................................
"ฉัน... ขัดขืนมาหลายครั้งนับแต่นั้น ฆ่า Mogeko นับไม่ถ้วน... ได้รับบาดแผลเป็นจำนวนมาก... แม้แต่หูก็ยังฉีกขาดเลย..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
".........." ฉันรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาจับใจเลย
"แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดได้ว่าช่างไม่มีประโยชน์ใดๆเอาเสียเลย..."
".........."
"มันถูกกำหนดไว้แล้ว... แต่ฉัน...ก็ยังไม่ยอมแพ้.....
.....ฉันเชื่อว่ายังมีแสงแห่งความหวังอยู่"
".........."
"แต่ว่า..... บางอย่างที่ฉันต้องเปื้อนเลือดมาด้วยมือของตัวเองเพื่ออะไรกัน?
หรือว่าฉัน... ปฏิเสธที่จะยอมอยู่ในขอบเขตแบบนั้น?
ดังนั้น ฉัน.........."
".........."
"..........ฉันจึงต้องยอมแพ้ไป ฉันไม่ได้เบื่อที่จะต้องต่อสู้หรอกนะ"
"..........คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์..." ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกของเขาแล้วล่ะ
"ฉัน... ค่อก... ฉันไม่สนใจอะไรอีกแล้ว...
..........ฉันจึงคิดได้แล้วว่า ฉันควรที่จะตายดีกว่า"
".........."
"แต่แล้ว... เธอก็ปรากฏตัวออกมานะ คุณหนู"
"!"
และนั่นคือจุดไคลแมกซ์ที่ทำให้ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มเปลี่ยนความคิดไป
"ตอนที่เธอ... ให้กุญแจฉันเพื่อที่จะไขโซ่ที่ล่ามลูกตุ้มออก... ฉันอยากจะเชื่ออีกครั้ง .....ในความหวังและในตัวของฉันเอง"
".........."
"คุณหนู ฉัน... ฉันไม่รู้หรอกว่าเธออยากได้อะไร และฉันก็ไม่สามารถตัดสินใจให้เธอได้ ถ้าหากนั่นเป็นทางที่ถูกต้อง ..........แต่... ถ้าเธออยากได้... ฉันจะคอยแนะนำให้"
".........."
"แล้ว..."
ก่อนที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะพูดประโยคปิดท้ายออกมาว่า
"เธอต้องรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"
"!!!"
ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่า ตลอดทางที่ฉันเดินทางมาร่วมกัน ตอนนี้เขาขอแยกตัวไปแล้ว
"ฟังให้ดีนะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "ฉันจะต้านพวกนั้นเอาไว้เอง รอสักครู่แล้วมองให้ดีๆล่ะ... แล้วจะสร้างทางไปชั้นเจ็ดให้นะ"
"?! อ-อะไรนะ....." ฉันถึงกับตกใจช็อกเลย
"ดีแล้วล่ะ... ฉันรู้ว่าเธอไม่มีทางหลงหรอก"
"คุณพูดว่าอะไรนะ?! ไม่นะ!! เราจะหนีไปด้วยกันไงล่ะ!!"
"เป็นไปไม่ได้หรอก... พวกมันตามเจอตัวอย่างรวดเร็วจากกลิ่นคาวเลือดนั่นแหละ
แต่เธอยังนะไม่เป็นไรหรอก เลือดฉันได้กลบกลิ่นของเธอนะ..."
Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หันมาพูดกับฉัน
"อาา เปื้อนเยอะเลยนี่... เสื้อนั่นเลอะไปหมดเลยนะ คุณหนู"
"คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ.....!!"
Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หันหลังกลับ
"ขอโทษนะ ที่ฉันไม่สามารถพาเธอต่อไปได้..."
"ไม่นะ..... ไม่... ฉันไม่อยากได้แบบนี้!!!" ฉันรู้สึกเสียใจมาก
"อั้ก... เฮือก! ค่อก..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงกระอักเลือดออกมาไม่หยุด
"คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ!!!" ฉันพูดด้วยความเป็นห่วง
แล้วฉันก็เดินเข้าไปหาเขา แต่กลับถูกผลักออกไป
"ไม่ต้อง!! เธอต้องรีบหนีไปนะ!!!" เขาพูดเสียงดัง
"ไม่.... ไม่นะ....!!"
"คุณหนู! ถ้าเธอ...ถูกจับตรงนี้ละก็ ทุกอย่างจะสูญเปล่านะ!
อย่างน้อย... ก็ให้คิดเสียว่าฉันนะรู้สึกยังไง!!!"
"..........!!!"
"อั้ก เฮือก... ฮ่าาา....." เสียงตะโกนของเขาทำให้เลือดกระอักออกมาแรงกว่าเดิม
".........."
"..........ไม่เป็นไรนะ?"
"..........! ....................!!!"
".....เธอ... ห่วง...ฉันเหรอ?"
".........."
ก่อนที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะทำใจผ่อนคลายให้สบายแล้วก็พูดจากใจว่า
"..........ขอบใจนะ"
"!!!!!!"
ฉันรู้สึกสะเทือนใจสุดๆ
"ไม่!! ฉันต่างหากที่... จะต้องขอบใจคุณนะ... ฮึก..... ......ฮืออออ..... ที่ช่วยฉัน... มาได้ไกลขนาดนี้....." ฉันพูดไปร้องไห้สะอื้นไป
"...เธอเองก็ช่วยฉันด้วยนะ คุณหนู"
".........."
"เธอช่วยฉันไปแล้ว....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอกด้วยความใจเย็นสุขุม
".........." เขาหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ
".........."
"เอาล่ะ ไปได้แล้ว พวกนันจะมาแล้วล่ะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"อา.........."
"ดูแลตัวเองให้ดีนะ คุณหนู"
".........."
"เธอจะทำเหมือนอย่างที่ฉันบอกมั้ยล่ะ?"
".........."
"ได้นะ?"
".........." ฉันอ้ำอึ้งอยู่สักพักก่อนที่ฉันจะพูดว่า
"..........ค่ะ" ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตา
"..........ฮะๆ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี
".........."
แล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เดินไปยังที่ประตู
ก่อนที่จะออกจากห้องไปนั้น เขาหันมามองหน้าฉันเป็นครั้งสุดท้าย
แล้วเขาก็เปิดประตูออกจากห้องไป
"..........ลาก่อนนะ Yonaka"
"..........!!!!"
ก่อนที่จะปิดประตูห้องไป
"อ๊ะ..........."
"อย่าเพิ่งไป....."
"..........อ๊า..."
".........."
"..........คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ..."
".........."
"..........คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ..." ฉันเริ่มพูดเสียงอ่อยลง
ฉันร้องไห้น้ำตาไหลไม่หยุด ฉันรู้สึกเสียใจมากที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะต้องออกไปเผชิญหน้ากับศัตรูอยู่เพียงผู้เดียว ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงจึงจะช่วยให้เขารอดปลอดภัยกลับมาได้ ฉันได้แต่นั่งหลบซ่อนอยู่ในห้องนี้
....................................
ระหว่างนั้น ที่ข้างนอกต่างก็เต็มไปด้วยพวก Mogeko เพ่นพ่านเต็มไปหมด
"Yonaka-taaan!"
"เธออออ อยู่----- หนายยยยยยยย???"
"คราวนี้ฉันเอายาแก้ภูมิแพ้มาด้วยนะ! ฉันแค่ดมกลิ่นก็รู้แล้วว่าเธออยู่ไหนนะ!"
"ออกมาเดี๋ยวนี้! mogegege!"
พวกนั้นยังคงแยกย้ายค้นหาต่อไปไม่หยุด จนกระทั่ง
"Yonaka ไม่อยู่นี่หรอก"
ทันใดนั้น พวก Mogeko ก็หยุดชะงักกันหมดทุกตัว
"หืม?"
"Yonaka ไม่อยู่แล้ว" เขาพูด
แล้วเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวก Mogeko ทุกตัว
"อ๊าาาา! นี่แก!"
"หมายความว่ายังไงที่ไม่อยู่เนี่ย moge?!"
"โง่จริงเลย เธอนะหนีขึ้นไปยังชั้นเจ็ดขณะที่พวกแกมัวแต่หากันวุ่นอยู่นั่นแหละ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"?!"
"ฉันเดิมพันเลยว่าเธอจะกลับไปยังโลกของเธอในตอนนี้แหละ..." เขาบอก
"อะไรกัน...!!"
"แก... เธอเป็นสาว ม.ปลายที่ล้ำค่ามากเลยนะ!! แกปล่อยให้เธอหนีไปได้ง่ายๆยังไงกัน...?!"
"ใครจะสนเล่า?"
ด้วยคำพูดของ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์นั่นเอง ทำให้พวก Mogeko ถึงกับไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"ก... แก-------------------------------!!!"
"ทุกคนนนนนนนนนนนน!!! จับตัวมันไว้!!!!!"
"เผามันทั้งเป็นเลย!!!"
"โฮกกกกกกกกก!!!!!!!!!"
และแล้ว พวก Mogeko ทุกตัวต่างก็แห่กันเข้ามาหา Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เป็นทางเดียว
"โฮกกกกกกกก!!!"
"แกไม่มีทางหนีจากพวกเราได้หรอก!!!!!!"
แล้วพวกมันก็อยู่ประจัญหน้ากับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์แล้ว
"หนีเหรอ? ฉันเบื่อที่จะหนีแล้วล่ะ..." เขาพูด
"ย้ากกกกกกกกกก!!!"
พวกมันจะเข้ามาตะครุบ แต่ว่า...
"..........ช้าไปโว้ย!!"
ก่อนที่เขาจะหยิบดาบมาจัดการฟันใส่พวกมันอย่างดุเดือดเลือดคลั่งโดยไม่ยั้งมือ
และแล้ว พวก Mogeko ที่อยู่ตรงหน้านั้นก็ล้มนอนตายกันหมดทั้งกอง
"....ฮืม" เขามองดูผลการอย่างน่าพอใจ
"ร-เร็วมาก.....!!"
แต่แล้วดูเหมือนว่าศึกจะยังไม่จบลงง่ายๆ
"แกยังคงรอดมาได้อยู่สินะ..."
".........."
ตอนนี้สิ่งที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่นั้นคือ ราชา mogeko
"mogege! อย่างที่ฉันคิดไว้เลย..." ราชา mogeko พูด
".........." เขาจ้องหน้าอยู่สักพัก
"แล้วไงต่อ?"
".........."
แล้วไงต่อนะหรือ เขาก็จะ...
"แล้วไง..... ก็มาหาแกไงล่ะ!"
และแล้วการต่อสู้กันตัวต่อตัวระหว่าง Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กับราชา mogeko จึงได้เริ่มขึ้น ศึกที่แท้จริงอยู่ตรงนี้
"แล้วเมื่อไรแกจะรู้สักทีว่ามันเป็นไปไม่ได้ละฮึ?" ราชา mogeko พูดจาข่มขู่
"....................ฉันไม่ยอมแพ้หรอก" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงเข้มแข็งอยู่
"เฮอะ... จะได้เห็นดีกัน... ♪"
Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กับราชา mogeko ต่างก็ยกดาบขึ้นมา
"เข้ามาเลย!!!" ราชา mogeko ขู่
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!"
แล้วทั้งคู่ก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะดวลดาบกันอีกหลายเพลง แต่ละเพลงก็เป็นไปอย่างดุเดือดเข้มข้นชนิดไม่มีใครยอมใครกันได้ง่ายๆ
ในจังหวะที่ราชา mogeko กำลังลอยตัวอยู่นั่นเอง
"ย้ากกกกกกกกกก!!!"
"ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!"
แล้วทั้งสองก็ยังคงสู้กันต่อไป
"อายาๆๆๆๆ!!!"
"นั่นแกแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้วเหรอ!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"เหะๆๆๆๆๆๆๆๆ! ช่างสนุกจริงๆที่ได้ฆ่าเจ้าวัชพืชที่ไม่สมควรที่จะอยู่!!!" ราชา mogeko พูด มันบ้าไปแล้ว
"โอ๊ะโอ!!!!" ราชา mogeko อุทาน
"ย้ากก!!"
แล้วก็สู้กันต่อไปอีกหลายเพลง
"เหมือนกันนั่นแหละ!!" เขาพูด
การต่อสู้นั้นไม่รู้ว่าจะผ่านไปอีกกี่เพลง แต่ว่าในตอนนี้
(! ได้โอกาสแล้ว!!!) เขากะจะหาจังหวะนี้ในการปิดฉากให้ได้
ในที่สุด Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เป็นฝ่ายที่สามารถทำให้ดาบของราชา mogeko หักได้
"!! ดาบฉัน....." ราชา mogeko ถึงกับร้องตกใจออกมา
"ฉันจะจัดการจังหวะนี้แหละ!!!" เขาพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
แล้วเขาก็พุ่งเข้ามาโดยไม่ลังเลเลย
"ฮืม....." ราชา mogeko ถึงกับสบถออกมาเลย
และแล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็สามารถแทงเข้ากลางท้องของราชา mogeko ได้เป็นผลสำเร็จ
"...มาทำให้จบเรื่องทั้งหมดดีกว่า" เขาพูด
เขามั่นใจได้ว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะทำให้เขาเป็นฝ่ายชนะและสามารถยุติเรื่องราวร้ายๆอย่างนี้ได้
แต่เขากลับคิดผิด เขาไม่ได้รู้เลยว่า...
...แท้จริงแล้ว ราชา mogeko นั้นได้ซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไว้เบื้องหลัง
"ฮาาา....." ราชา mogeko ร้องคำรามออกมา
".........."
".........." เขาพยายามถอนดาบออกมาก็จริง แต่ก็เหมือนกับดาบมันจะติดอยู่กับตัว
"..........?!" ตอนนี้เขารู้สึกแปลกๆ และก็งงในสิ่งที่เขาเห็น
(ฉันดึง...ดาบออกมาไม่ได้.....?!)
หา!
"อะไรกันเนี่ย...?! แก.....!!"
".........." มันไม่พูดอะไรทั้งนั้น
".........."
"..........ฮะๆๆ" มันเริ่มหัวเราะออกมา
"!!!" เขาเริ่มทำหน้าซีดไปเลย
"ฉันไม่ได้...บอกแกหรือ?" ราชา mogeko พูด
ก่อนที่มันจะกลายเป็นปีศาจตาเดียว
"ว่ามัน.....ไร้ประโยชน์สิ้นดี" มันตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ดุร้ายมาก
"หว -"
เขายังไม่ทันได้กรีดร้องออกมา ราชา mogeko ก็จะทำอะไรบางอย่าง
คอยดูให้ดี
....................................
ระหว่างนั้น ฉันซึ่งอยู่ในห้องหลบภัย รู้สึกอดกังวลถึง Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่ได้
ฉันจึงได้เดินไปที่หน้าต่างแล้วมองดูข้างนอก
แต่แล้วฉันก็ถึงกับอึ้งจนต้องรีบเอามือปิดปากแน่น
ภาพที่ฉันไม่อยากจะเห็นอยู่ตรงหน้านั้นแล้ว...
Mogeko ฝายแปรพักตร์ถูกตรึงบนไม้กางเขนในสภาพที่ยับเยินแผลเหวอะอาบเลือดไปทั้งตัว พร้อมกับพวก Mogeko อีกจำนวนหนึ่งที่ถือคบเพลิงอยู่
".........." คราวนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะพูดแล้ว
(!!!!!!!!!!) ฉันทำตาโตตกใจสุดขีด
"จบได้น่าสมเพชชะมัด..." ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่เถียงเลยแม้แต่คำเดียว
"เตรียมการเรียบร้อยแล้ว!" พวก Mogeko ที่ถือคบเพลิงบอก
"ดีมาก....." ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พยายามพูดออกมาอย่างช้าๆ "..........แก..."
"...อ๊ะ?" ราชา mogeko ชะงักไปชั่วครู่
"..........แกไม่มีวันเข้าใจหรอก"
"..........หืม"
แต่ดูเหมือนว่า ราชา mogeko จะไม่สนใจอะไรใดๆทั้งนั้น แล้วมันจึงได้สั่งการทันที
"จุดไฟเลย"
"ครับ!!"
ฉันเห็นแล้วถึงกับตัวสั่นเลย
"ไม่... อย่า... อย่าาาา!!!!!" ฉันพยายามตะโกนร้องห้ามออกไป
แล้วพวก Mogeko ก็เริ่มทำการจุดไฟที่กองฟืนที่มีไม้กางเขนอยู่ทุกตัวเลย...
....................................
.....คุณหนู
"!!!!!" ฉันถึงกับสะดุ้งกับเสียงที่ฉันได้ยินในหัว
ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ต่างก็หลุดเข้ามาอยู่ในความว่างเปล่าเพียงสองคน น่าจะเป็นภายในจิตใจของทั้งสองคนที่เชื่อมต่อกันระหว่างฉันกับเขาก็เป็นได้
"ขอบคุณนะ" เขาพูดกับฉันเป็นครั้งสุดท้าย
"..........!!"
....................................
เปลวไฟได้ลุกไหม้แล้ว...
ร่างกายของ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์...
ถูกเผาด้วยเปลวไฟ...
....................................
ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ได้ตายจากไปแล้ว ฉันเสียใจมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมาไม่หยุด ฉันคิดไม่ออกว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นยังไง
อย่างที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูดไว้ แม้เขาจะต้องยอมสละชีวิตเพื่อช่วยฉันให้ผ่านไป ฉันจึงต้องเดินไปต่อ
แม้ว่าฉันจะอดเสียใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ตาม
ฉันจึงได้ออกจากห้องนี้ไป
ตอนนี้ฉันจึงต้องเดินทางต่อไปเพียงคนเดียว ไม่มี Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์มาร่วมเดินทางเหมือนกับก่อนหน้านั้นอีกต่อไป
เพียงเพื่อจะหนีออกจากปราสาท ต้องทิ้งคนที่คอยปกป้องฉันที่ร่วมทางมาตลอดได้อย่างงั้นเลยเหรอ
ฉันรู้สึกสับสนไปหมดแล้วล่ะ ฉันทำแบบนี้ไปทำไมกัน...
ฉันบ่นพึมพำคิดในใจไม่หยุด จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย
มันเป็นการจากลาที่น่าเศร้า แต่ฉันก็ต้องมุ่งหน้าต่อไป
ฉันวิ่งไปตามทางเดินเรื่อยๆ ใช่... แถวนั้นไม่มีพวก Mogeko เลยแม้แต่ตัวเดียว พวกมันถูกล่อไปหาเขาจนหมด
แต่ยังไงก็ไม่ประมาทเป็นอันขาด ฉันต้องรีบวิ่งต่อไปเรื่อยๆ
ในที่สุดฉันก็มาถึงบันได ฉันจึงวิ่งขึ้นบันไดต่อไป
ฉันรู้สึกว่าบันไดตรงนี้ค่อนข้างยาวมาก ฉันพยายามก้าวเท้าของฉันต่อไปโดยไม่หยุด
ฉันคิดเอาไว้ในใจว่า ถ้าถึงชั้นเจ็ดเมื่อไร ฉันก็จะได้กลับบ้านไปเมื่อนั้น รอก่อนนะ... พี่ชาย
...ดีแล้วล่ะ พี่คะ
ถ้าพี่.......... ...อย่างงั้นสินะ
.....ช่างเถอะ
....................
...เพราะเราเป็น...
....................
กลับมายังปัจจุบัน
ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์มาอยู่ที่ชั้นหกแล้ว
"เอาล่ะ นี่เป็นเส้นทางที่สั้นที่สุดแล้วล่ะ เราจะต้องไปยังชั้นที่เจ็ดให้เร็วที่สุด" เขาพูด
"ค่ะ..." ฉันขาน
ตอนนี้ห้องที่ฉันอยู่เนี่ยมีแต่ศพของ Mogeko นอนแน่นิ่งอยู่ คงจะตายมานานแล้วล่ะ
ฉันเปิดประตูเข้าไปยังห้องถัดไปทันที
ที่ห้องโถงใหญ่
ดูเหมือนว่าพวกฉันจะเดินมาถึงบริเวณที่เรียกว่าหน้าปราสาท Mogeko แล้ว
เดี๋ยวก่อนนะ ปราสาท Mogeko? ก็ที่พวกฉันเดินอยู่ในตอนนี้มันก็เป็นภายในปราสาทนี่นา หรือว่าจะมีปราสาทอยู่ในปราสาทอีกที
ฉันรู้สึกสับสนไปหมดแล้วล่ะ
ฉันเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป
ห้องต่อมา เป็นห้องโถงใหญ่ที่มีทางเดินค่อนข้างยาว ห้องนี้ปูพรมทางเดินที่ค่อนข้างยาวและก็กว้างด้วย
ฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องบัลลังก์ของราชายังไงยังงั้นแหละ
แล้วฉันก็เปิดประตูเข้าไปอีกบานหนึ่ง
ต่อมาฉันก็เดินขึ้นบันไดยาวต่อไปเรื่อยๆ
แถวนี้ค่อนข้างจะมืดสลัว ถ้าไม่มีเทียนไขก็คงจะมองไม่เห็นเส้นทาง
ฉันรู้สึกแปลกใจที่ทำไมบันไดมันถึงยาวและสูงผิดปกติแบบนี้ละเนี่ย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ
จนกระทั่งมาถึงหน้าประตูห้องๆหนึ่ง
"เอ่อ คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ?" ฉันเริ่มพูดขึ้นมาก่อน
"อะไรหรือ?" เขาถาม
"ฉันรู้ว่านี่มันอาจจะช้าไปหน่อย แต่..."
ก่อนที่ฉันจะพูดออกมาด้วยใจจริง
"อืม... ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันมาทุกอย่างเลย ฉันมั่นใจเลยว่าไม่มีทางมาไกลได้ถึงขนาดนี้ด้วยตนเองแน่นอน..."
".........."
ก่อนที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะพูดต่อไปว่า
"ฮ่า... เก็บเรื่องการหนีออกจากปราสาทเอาไว้ก่อนล่ะกัน ไม่รู้หรอกว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นอีก"
"อืม ฉันก็ว่าอย่างงั้นแหละ"
".........."
ตลอดการเดินทางที่ผ่านมาของฉันซึ่งเดินทางร่วมไปกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ด้วยกัน ฉันเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆกับ Mogeko ตัวนี้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมใจของฉันถึงสั่นรัวไปหมด
หรือว่าฉันกำลังแอบชอบ Mogeko ตัวนี้อยู่ล่ะ
"..........เอาล่ะ ตรงนี้จะเป็นทางเข้าห้องสมุดนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"ห้องสมุดเหรอ?"
"เป็นทางลัดที่สั้นที่สุดที่จะขึ้นไปยังชั้นเจ็ดนะ... ถ้าหากไปทางอื่นละก็จะลำบากมากๆเลยล่ะ เพราะฉะนั้นก็เอาทางนั้นแหละ"
"หา....."
"...................."
"...................."
"? อะไรหรือ?" ฉันถาม
".....เอ๊ะ ไม่มีอะไรหรอก เอาล่ะ...ไปกันเถอะ"
"ค่ะ!"
แล้วพวกฉันจึงได้เปิดประตูบานต่อไปเพื่อที่จะเข้าห้องสมุด
....................................
หลังจากที่เปิดประตูเข้าไปแล้ว...
".....?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ต้องแปลกใจในสิ่งที่เห็น
"? ดูไม่เหมือนห้องสมุดมากเลย มันมืดเกินกว่าที่จะมองเห็นอีก..." ฉันพูดตามสิ่งที่เห็น ห้องสมุดนี้ดูแปลกๆมากเลย
"ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น!!! นี่มัน....." เขาพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดออกมา
ทันใดนั้นก็มีเสียงล็อกประตูดังขึ้นมา
ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์รีบหันไปมองที่ประตูทันที
".....หา?" ฉันอุทานออกมา
".....!!!" ขณะที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับช็อกเลย
แล้วเขาก็เดินไปเปิดประตู
คงไม่ใช่ว่า...
".........." เขาเจอสิ่งที่เขาได้คิดเอาไว้แล้วล่ะ
"....."
"???? อ-อืมม.....??" ฉันเองก็คิดไว้เหมือนกันว่า...
".........."
"..........ว่าแล้วเชียว..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
เขาเดินกลับมาหาฉันแล้วมองไปดูข้างหน้า
"..........นี่คือฝีมือนายสินะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "mogeko...!!!!"
ทันใดนั้นห้องนี้ก็สว่างขึ้นมา
สิ่งที่ฉันเห็นอยู่นี้ก็ไม่ใช่ห้องสมุดอย่างที่เข้าใจ แต่น่าจะเป็นห้องบัลลังก์มากกว่า
ฉันเห็นพวก Mogeko ที่เปล่าแตรอยู่ข้างทางรอการต้อนรับของ...
พระราชา!!!
ไหนมันดูไม่ต่างกับตัวอื่นละเนี่ย!!!!
".........." ราชา mogeko มองดูพวกฉันอยู่
"โย่-----------!!!" มันเรียก
"ยินดีต้อนรับสู่ปราสาท Mogeko! หรืออีกชื่อก็คือของฉันเอง!!"
"เอ๋?! น-นี่มันอะไรกันเนี่ย?! คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ.....?!" ฉันเริ่มสับสนกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
".....เขาเป็นราชาของโลกนี้นะสิ เป็นผู้สร้างปราสาท..... ราชา mogeko" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"อ... เอ๋---?!?" ฉันถึงกับตะลึงออกมา
"ให้ตายสิ! Yonaka! เธอเนี่ยน่ามหัศจรรย์เลยรู้มั้ย... ❤" ราชา mogeko พูด
"เธอทำให้ Moge-ko ถึงกับร้องว้ากออกมาเลยล่ะ! moge ฮ่าๆๆๆๆ! ☆"
(ไม่เห็นจะต่างจาก Mogeko ตัวอื่นตรงไหนเลย.....!) ฉันรู้สึกเซ็งกับราชาที่เห็นอยู่ข้างหน้านี้
"เอ่อ แต่--- ฉันไม่คิดที่จะให้แกช่วยเธอหรอกนะ..." ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์รู้สึกขัดใจกับราชาตัวนี้มาก เขาจึงได้ถามราชาต่อว่า
"...แก! แกทำอะไรกับห้องสมุดว่ะ?!"
"เอ๋? อ๋อ นั่นนะเหรอ? ก็พังไปเรียบร้อยแล้วล่ะ moge มันน่ารำคาญนะ moge ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!" ราชา mogeko ตอบอย่างสบายใจเฉิบพร้อมกับหัวเราะเยาะเย้ยออกมา
"หืย.....!" คราวนี้ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับโกรธจนควันแทบจะออกหูเลย
"ฉันมีหนังสือที่ชอบหมดแล้ว แล้วจะมีที่นั่นไปทำไมอีกล่ะ งึม?" ราชา mogeko พูด "mogege!"
"ฮึ่ม... ทำไมแก.....!!" คราวนี้เขาถึงกับโกรธจนเลือดเดือดออกมาเลย
"โอ้ แกมันก็แค่ตัววัชพืช! รู้อยู่ว่าฉันต้องฆ่าแกสินะ..."
"...ฮึ่ม ฝันไปเถอะ!"
"เฮอะ! เมื่อแกอยู่ในโลกของ Moge-tan แล้ว แกไม่มีวันทำตามใจแกได้หรอก moge!!"
แล้วราชา mogeko ก็เตรียมหันไปสั่งการทันที
"ทหารของฉันจะเข้าจัดการทันที... เตรียมตัวให้ดี moge!! moge ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
".........." เขาไม่พูดตอบโต้อะไรเลย
".........."
"ไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
ก่อนที่เขาจะหยิบเอาอาวุธออกมา
ปืนยิงจรวด RPG อีกแล้วหรือเนี่ย!!!
"ฉันเกลียดที่จะโดนเล่นงานแบบกระจอกๆแล้วล่ะ!"
"หา? คุณยังมีอันนั้นอยู่อีกหรือ?!?" ฉันถึงกับอึ้งไปเลย
"คุณหนู! ถอยออกห่างจากระยะเร็วเข้า!"
"...........เอ๋?" ราชา mogeko ถึงกับประหลาดใจออกมา มันไม่คิดว่าเขาจะยิงด้วยอาวุธหนักขนาดนี้เลย
"เสียใจด้วย mogeko! ฉันยังตายไม่ได้หรอกนะ!"
คราวนี้ ราชา mogeko กลายเป็นฝ่ายขอร้องไปซะแล้ว
"เอ๋... เหวอ... เดี๋ยวก่อน ฉันไม่มีเกราะเหมือนอย่าง Moge-k"
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"
แล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็ยิงจรวด RPG ถล่มใส่ราชา mogeko โดยไม่รอฟังให้พูดจบ พร้อมกับทำลายปราสาทแห่งนี้ทันที
....................................
........................................................................
............................................................................................................
"...ส-แสบตาไปหมดเลย" ฉันพูด
"เขาอันตรายมากนะ... อย่างน้อยนั่นก็ทำให้จัดการกับเขาได้ละ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
~ หลายนาทีต่อมา ~
ฉันรู้สึกว่าสถานที่นี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
".....นี่มันที่ไหนละเนี่ย?" ฉันถามด้วยความสงสัย
"...ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก "ไปต่อกันเถอะ"
"เอาจริงหรือ?!"
ดูเหมือนว่าห้วงแปลกๆแห่งนี้ทำเอาฉันรู้สึกเวียงเวียนงงงวยเป็นอย่างมาก ถ้าไม่มีรอยเลือดวางอยู่ตามทางล่ะก็ ฉันคงไปไม่ถูกแน่
"ตอนนี้สัญชาตญาณในการรับรู้ของคุณมันหายไปแล้วหรือคะ คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์..." ฉันเริ่มสงสัยถึงความผิดปกติในตัวเขาที่คราวนี้เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแถวนี้เลย
"..................................."
ดูเหมือนว่า Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะไม่พูดอะไรเลย
อย่างไรก็ตาม พวกฉันก็เดินไปตามรอยเลือดต่อไป
หลังจากที่เดินไปเรื่อยๆ ฉันก็รู้สึกถึงห้วงมิติที่ดูขยะแขยงยิ่งกว่าเดิมอีก
"ให้ตายสิ นี่มันที่ไหนกันกันเนี่ย....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มบ่นออกมา
หลายร้อยเมตรต่อมา ห้วงมิติก็เริ่มดูแย่กว่าเดิมอีก ฉันรู้สึกอยากจะคลื่นไส้อาเจียนออกมา
"แต่ถ้าห้องสมุดถูกทำลายล่ะก็..... ฉันสงสัยว่าถ้าเขายังอยู่นะ....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มที่จะไม่แน่ใจแล้ว กลัวว่าห้องสมุดจะถูกทำลายเป็นอย่างมากเลย
ในที่สุดก็มาถึงประตูจนได้
"..........เข้าไปเลย..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
แล้วฉันจึงได้เปิดประตูเข้าไปทันที
เมื่อฉันโผล่ไปยังอีกห้องหนึ่งก็พบว่า...
"หือ?! นี่มัน... ชั้นหนึ่งเหรอ?!" ฉันถึงกับตกใจออกมา
"..........เปล่า... ไม่ใช่หรอกนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
ฉันลองเดินสำรวจห้องโถงดู ดูยังไงมันก็เหมือนกับห้องโถงในชั้นแรกตอนที่ฉันเข้ามาไม่มีผิด
หากแต่แถวนี้เต็มไปด้วยเลือดที่สาดกระจายเต็มพื้นเหมือนกับจะถูกใครฆ่ามายังงั้นแหละ
แต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งโหยง
ฉันเห็น Moge-ko ยืนอยู่ใกล้กับศพ Mogeko ที่ถูกฆ่าตายไปแล้ว
ฉันกลัวว่าเธอจะเห็นพวกฉันที่กำลังหนีมายังตรงนี้ จึงได้พยายามเดินเลี่ยงเธออย่างช้าๆ
แต่แปลก Moge-ko ไม่ยักจะหันมามองพวกฉันเลย
ฉันจึงได้เดินเข้าไปใกล้ๆกับ Moge-ko อย่างช้าๆด้วยความกล้าที่มีอยู่
และแล้วฉันจึงได้รู้ว่า Moge-ko ที่เห็นนั้นเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้นเอง
ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นมา
ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจเข้าไปยังประตูข้างบันไดทันที
ฉันคิดว่าถ้าเข้าประตูบานนี้ไปแล้ว น่าจะเจอกับห้องรับแขกเหมือนกับที่อยู่ในชั้นแรก
แต่แล้ว ฉันก็เห็นภาพแปลกๆที่ทำให้ปวดตาไปหมด
นี่มันห้วงมิติแปลกๆอีกแล้วเหรอเนี่ย
ฉันสังเกตเห็นไม้กางเขนย้อมเลือดอยู่ตรงนั้นด้วย ฉันจึงได้เดินผ่านระหว่างไม้กางเขนนั่นแล้วก็เดินเข้าไปยังประตูอีกด้านหนึ่งทันที
แล้วฉันก็โผล่มายังสนามหญ้าหน้าทางเข้าตึก ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ
ในที่สุดก็มาถึงหน้าอาคาร
ฉันคุยกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์
".....? ที่นี่คืออะไรละเนี่ย?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เองก็ไม่เคยเห็นสถานที่นี้เหมือนกัน
"ใครจะรู้ละ..." ฉันตอบ
"คิดว่าเราต้องเข้าไปดูแล้วล่ะ" เขาบอก
แม้แต่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เองก็ไม่รู้จักสถานที่นี้ ฉันคิดว่าควรที่จะเดินเข้าไปยังอาคารนี้น่าจะดีกว่า
....................................
หลังจากที่พวกฉันเข้ามาในตึกแล้ว
"น... นี่มัน...!!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูดเสียงดังด้วยความตกใจ
"กรุณาเงียบด้วย!" Mogeko ตัวที่กำลังอ่านหนังสือบอก
"! เฮ้!!!" Mogeko ตะโกนออกมา
"เอ๋?"
แล้วเขาก็เดินเข้าไปหา Mogeko ตัวนั้น
"อะไรหรือ?"
"mogeko ยังไม่ได้ทำลายห้องสมุดเหรอ?!"
"อาา หัวหน้าบรรณารักษ์รู้เรื่องนี้ก็เลยย้ายมายังตรงนี้ไงล่ะ หัวหน้าบรรณารักษ์เนี่ยไม่สุดยอดไปหน่อยหรือ?"
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับแปลกใจในความทึ่งของหัวหน้าบรรณารักษ์ไม่น้อย
ก่อนที่เขาจะหันมาพูดกับฉัน
"คุณหนู... บางทีจะยังมีความหวังอยู่นะ"
ฉันเองก็คิดเอาไว้เหมือนกัน ก็เดินทางมาตั้งไกลขนาดนี้แล้ว โอกาสที่จะกลับสู่โลกเดิมก็ย่อมมี และฉันเองก็ไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสที่สำคัญอย่างนี้ให้หลุดไปหรอก
ฉันเริ่มเดินสำรวจภายในห้องสมุด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ที่กำลังอ่านหนังสือตัวนั้นอีกครั้ง
"หืมม... ท่านี้มัน..."
ฉันก็เลยลองดูหนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่าน
เป็นหนังสือ กระบวนท่า! 48 เทคนิคพื้นฐาน
นี่มันจะทำอะไรกันเนี่ย...
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสือ
"ได้ความรู้ดีนะ moge..."
ฉันก็เลยลองดูหนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่าน
ปรากฏว่าเป็นสารานุกรมถ้ำสวรรค์
ว้าย... นี่มันสารานุกรมโลกไหนเนี่ย...
ฉันเดินไปดูหนังสือเล่มหนึ่งที่เปิดหน้าทิ้งไว้บนโต๊ะ
หนังสือเล่มนั้นเป็นหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องราวการแต่งงานของหมูแฮม
หมูแฮมอีกแล้ว...
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวหนึ่ง มันกำลังอ่านหนังสืออยู่
ฉันสงสัยว่าห้องสมุดแห่งนี้จะมีหนังสืออะไรให้อ่านบ้าง
ปรากฏว่ามีแต่หนังสือโป๊ทั้งนั้นเลย!!!!
เฮือก... เกือบทั้งปราสาทเนี่ยมีแต่หนังสือโป๊หมดเลยหรือไง
ระหว่างที่ฉันกำลังตกใจในสิ่งที่ฉันเห็นอยู่นั่นเอง
"กรุณาเงียบในห้องสมุดด้วย" เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์บอก
ฉันอ่านป้ายประกาศหน้าโต๊ะประชาสัมพันธ์
"ห้ามนำอาหารหรือเครื่องดื่มเข้ามาในห้องสมุด!
* ยกเว้นหมูแฮม"
อ้าว... กฎของห้องสมุดที่นี่แปลกมาก อะไรจะนับถือหมูแฮมขนาดนี้ละเนี่ย
ฉันเดินไปคุยกับเจ้าหน้าที่อีกคน
"กรุณาคืนหนังสือภายในสองสัปดาห์ด้วย"
ฉันเดินไปดูอีกด้านหนึ่งของห้องสมุด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวหนึ่งที่กำลังนั่งเก้าอี้อยู่
"เพิ่งจะพักสายตานะ moge..."
พักสายตาเหรอ ไปอ่านอะไรมา หรือว่า...
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"อย่ารบกวนฉันสิ ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่!"
อ๊ะ... ขอโทษที คงจะรบกวนมากไป
หนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่านนั้น เป็นหนังสือ "แผนการหลับยาวที่แสนยิ่งใหญ่!"
นี่คิดจะนอนทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไง
ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งกำลังถือหมูแฮมอยู่
"หมูแฮมที่แสนอร่อย! เชิดชูให้กับหมูแฮม!"
อะไรกันเนี่ย เจ้า Mogeko ตัวนี้มันบูชาหมูแฮมมากขนาดนั้นเลยหรือ แต่ฉันไม่สนใจในเรื่องไร้สาระของ Mogeko ตัวนี้หรอก แย่งหมูแฮมจากมันมาเลยดีกว่า
"ทำไมถึงทำอย่างนี้----------?!?! เอาคืนมาน้าาาาาาาาาาา!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องไห้ออกมา
"ฮือออออออออออ ฮืออออออออออออออ"
แม้แต่ในห้องสมุดก็พกเอาหมูแฮมเข้ามาด้วย จะนับถือบูชากันไปแล้วนะ
ห้องนี้ก็มีแต่หนังสือโป๊อยู่เต็มตู้ไปหมด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวที่ยืนอยู่หน้าตู้หนังสือ มันกำลังอ่านหนังสืออยู่
ก็คงจะเป็นหนังสือโป๊นั่นแหละ
ไม่มีทางที่จะแอบอ่านได้แน่นอน
มี Mogeko ตัวหนึ่งแอบหลบอยู่มุมห้อง
มันกำลังเหนื่อยหอบเหมือนกับไปแอบทำอะไรมายังไงยังงั้น หรือว่าจะแอบทำอย่างว่ากันล่ะ?
ฉันเห็นแล้วอยากจะใจหาย พวกนี้มันลามกกันทั้งหมู่เลยนี่นา
ฉันเห็นหมูแฮมตกอยู่บนพื้นมุมห้องจึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว
ฉันเดินไปดูหนังสือเล่มหนึ่งที่เปิดหน้าทิ้งไว้บนโต๊ะ
"ปลาวัยรุ่น! ~เจ้าตัวขาวเป็นโรคจิต~"
เฮ้อ... หนังสืออะไรกันเนี่ย อ่านไม่รู้เรื่องเลย
ฉันเดินเข้าไปยังอีกด้านหนึ่งของห้องสมุด
ฉันเดินไปดูหนังสือเล่มหนึ่งที่เปิดหน้าทิ้งไว้บนโต๊ะ
เป็นหนังสือเกี่ยวกับอัลบัมรูป ~ไข่แดงที่สวยงามอย่างคุณ~
สองแง่สามง่ามเลยล่ะ
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"โอ้โห"
อะไรกันเนี่ย ทำไมถึงร้องออกมาอย่างตื่นเต้นขนาดนั้นล่ะ
ฉันดูหนังสือที่ Mogeko ตัวนั้นอ่าน
มันเป็นหนังสือ "พินัยกรรมของท่าเรือแมลงสาบ"
งง
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko อีกตัวหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่
"วิ้ว" ดูเหมือนว่า Mogeko ตัวนั้นจะโล่งอกโล่งใจ
ฉันเห็นหมูแฮมวางอยู่บนโต๊ะจึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว
ห้องนี้ก็มีแต่หนังสือโป๊อยู่เต็มตู้ไปหมด
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวที่ยืนอยู่หน้าตู้หนังสือ มันกำลังอ่านหนังสืออยู่
ก็คงจะเป็นหนังสือโป๊นั่นแหละ
ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นประตูใหญ่ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ฉันจึงได้เปิดประตูเข้าไป
ห้องต่อมา มีแต่ชั้นหนังสือวางอยู่เต็มห้องไปหมด แล้วฉันก็ต้องหน้าแดงเป็นลูกตำลึงอีกครั้ง
เมื่อตู้หนังสือทั้งห้องมีแต่หนังสือโป๊!
ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงกำแพง
ดูเหมือนว่าฉันจะไปต่อไม่ได้แล้วล่ะ แต่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กลับจ้องมันเขม็งเลย
"? เอ่อ... อะไรหรือ? ...นั่นกำแพงนะ" ฉันพูด
"เปล่า ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกนะ" เขาบอก
"??" ฉันงง
".........."
แล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงเริ่มท่องคาถาทันที
"เปิดประตู เอกามี่---------!!!"
"?!" ฉันถึงกับงงไปเลย เค้ามีแต่ "เปิดประตูเซซามี่" ไม่ใช่เหรอ
ทันใดนั้นก็มีประตูปรากฏอยู่ข้างหน้า
".....นี่ไง"
".........." ฉันถึงกับตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก
หลังจากนั้นฉันจึงเดินเข้าประตูบานนั้นไป
แล้วฉันก็โผล่มายังห้องๆหนึ่ง
ห้องนี้แปลกมา มันมีแต่ลูกเจี๊ยบทั้งนั้นเลย
ฉันได้ยินเสียงร้องของไก่ดังตลอดทาง
แม้แต่ Mogeko ที่อยู่ในห้องนี้ก็ยังร้อง "เจี๊ยบๆ" เลย
ฉันสังเกตเห็นตู้หนังสือที่อยู่ในห้องนี้ด้วย
ฉันไม่กล้าเอื้อมมือไปหยิบมัน กลัวว่าจะเป็นหนังสือโป๊อีก
แต่ก็ต้องผิดคาด หนังสือที่ฉันเห็นนั้น...
เป็นหนังสือตำราทำไก่ทอด!
นึกว่าอะไรเสียอีก
ฉันเดินผ่านห้องนี้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงประตูอีกด้านหนึ่ง
....................................
เมื่อฉันเข้ามาในห้องแล้วฉันถึงกับผงะออกมา
ห้องนี้มีแต่รูปปั้นไก่และก็รังไก่ทั้งนั้น
ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งที่สวมชุดไก่อยู่ข้างหน้า
"กรุ๊ก กรู้..." Mogeko ที่สวมชุดไก่ร้องออกมา
".....โอ๊ะ?"
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
".....อ-โอ้??"
"ฉันดีใจนะที่นายยังปลอดภัย... Mogecuckoo"
อะไรนะ Mogeko ที่สวมชุดไก่นั่นชื่อ Mogecuckoo งั้นเหรอ
"โอ้---! นายนี่เอง! ยังมีชีวิตอยู่นี่!" Mogecuckoo พูด
"ใช่" เขาตอบ
".....ทำไมถึงมีนกอยู่ในห้องสมุดได้ล่ะเนี่ย?" ฉันทำสีหน้าไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา
"ไม่ต้องสนใจเหตุผลจริงๆหรอก ฉันว่านะ"
"เอ....." ฉันอุทานออกมา
"เจ้า mogeko ตัวตลกนั่นอยากจะทำลายห้องสมุดกะทันหันนะ! ชโลคดีที่เรารีบย้ายมาทันเวลานะ กรุ๊กกรู้!"
"แล้วเขาจะวางแผนอะไรกันล่ะ?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถาม
"ใครจะไปรู้ล่ะ... บางทีเขาอาจจะอยากได้เด็กสาว ม.ปลายนั่นตั้งแต่แรกแล้วละมั้ง?"
(รู้สึกขนลุกชะมัด.....) ฉันถึงกับเหงื่อตกเลย
"ยังไงไม่มีทางที่เขาจะได้มาหรอก..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....."
Mogecuckoo ได้ยินเรื่องนี้แล้วจึงได้นึกอะไรบางอย่างออกมา
"...มันทำให้เราคิดถึงในอดีต ตอนที่ยังสงบสุขแล้วก็....."
....................................
นานมาแล้ว ณ ห้องรับแขกแห่งหนึ่ง มี Mogeko พิเศษทั้งเจ็ดอยู่ในห้อง
"เย้----! เย้---------!" วิญญาณเลือดร้องออกมา
"ฮ่าๆๆ..." Mogeko ที่แปลกหน้าอะไรสักอย่างหัวเราะออกมา
"เฮ้! พวกนายนี่มันเสียงดังเกินไปแล้วนะ!!" ภูตแห่งหมูแฮมตะโกนออกมาด้วยความรำคาญ
"ฉันอยากได้วาร์ฟเฟิลนะ..." Moffuru พูด
"มานี่เดี๋ยวนี้เลย เทพเจ้าแห่งหมูแฮมจะลงโทษจากพฤติกรรมของพวกนาย!" Hasu พูด
"กรุ๊กกรู้....." Mogecuckoo ร้อง
".........." Mogeko พิเศษตัวที่เจ็ดไม่ได้พูดอะไร
....................................
"หือ? วิญญาณเลือดนั่นเป็นบุคคลจริงๆหรือ?" ฉันถามด้วยความสงสัย
"ใช่ เขาเป็นคนขี้อายเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"อ-อะไรกันเนี่ย....." ฉันรู้สึกผิดหวังจริงๆ
".....จริงสิ Mogecuckoo ที่เรามาที่นี่เพราะ....."
"ใช่ ฉันรู้แล้ว! พวกนายต้องการที่จะไปยังชั้นเจ็ดสินะ?" Mogecuckoo บอก "เอาล่ะ... จะใช้วาร์ปไข่ละนะ!"
แล้วพวกฉันจึงได้เดินเข้าไปยังที่ไข่ที่อยู่ตรงหน้า
"ขอโทษนะ Mogecuckoo" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"ไม่มีปัญหา!" Mogecuckoo พูด
"????" ฉันงงว่าไข่ที่อยู่ตรงหน้านี้มันเป็นยังไงกันแน่
"คุณหนู อันนี้เหมาะสุดแล้ว... เราจะสามารถวาร์ปไปยังชั้นเจ็ดได้นะ"
".........." ฉันจ้องมองไข่ตาเขม็ง
"..........นี่มันได้จริงๆหรือ?" ฉันไม่แน่ใจกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้าสักเท่าไรนัก
"อะไรหรือ?"
"ฉันหมายถึง... จะแน่ใจได้ยังไงว่าจะไม่ล้มเหลวนะ?"
"เอาล่ะ ก็เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วนี่"
"ก-ก็ได้..."
".....เอาล่ะ เริ่มทำการวาร์ปกันได้"
....................................
"ฮา!" Mogeko ร้องเรียกขวัญก่อนที่จะใช้วาร์ป
"หยา?! ไข่นั่นดูดฉันเข้าไปแล้ว!!" ฉันเองก็ตกใจที่ไม่เคยเจออะไรแปลกๆเช่นนี้
"ไม่ต้องห่วง จะไปอย่างเร็วเลยล่ะ"
"ฉันไม่คิดอย่างนั้นหรอกนะ!!!"
"หว..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์อุทานออกมา
อะไรกันน่ะ หรือว่า...
"ระวังนะ!!" Mogecuckoo ตะโกนเตือนพวกฉัน
....................................
"อั้ก... อึก..." Mogecuckoo ถึงกับกระอักเลือดออกมา
"Mogecuckoo!!!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
"ตายแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้า mogeko นั่นจะแทรกแทรงการวาร์ปของเรา....." Mogecuckoo พูด
"ม... ไม่จริงน่า...!!" ฉันพูด
"ดื้อด้านจริงๆเลย... ฉันเกลียดเขาชะ... อั้ก..." Mogecuckoo กระอักเลือดออกมาไม่หยุด
"ไม่เป็นไรนะ?!" เขาถาม
"ไม่เป็นอะไรหรอก จริงๆ... พวกนายก็ต้องรีบเลยนะ..."
แน่ใจเหรอว่า Mogecuckoo จะไม่เป็นไรจริงๆ ในเมื่อกระอักเลือดจนเจียนใกล้จะตายไม่ตายแหล่แบบนั้น
"ต-แต่..."
"ฉันบอกว่าให้ไปไงล่ะ! ...ฉันนะสบายดีอยู่!"
ไม่เป็นห่วงตัวเองเลย
".........."
".........."
"..........ขอโทษนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์รู้สึกเสียใจต่อ Mogecuckoo เป็นอย่างมาก
".........." ฉันเองก็รู้สึกเสียใจเหมือนกัน
ดูเหมือนว่าจะวาร์ปไปยังชั้นเจ็ดไม่ได้ พวกฉันร่วงตกลงมาสู่พื้นเต็มๆ ถ้าไม่ได้ Mogecuckoo ช่วยไว้บางทีพวกฉันอาจจะตายก็ได้
ฉันจำเป็นที่จะต้องทิ้ง Mogecuckoo เอาไว้แล้วก็รีบไปยังชั้นเจ็ดให้เร็วที่สุด
....................................
ขณะเดียวกันทางด้านราชา mogeko
"..........แกหนีไม่พ้นหรอก"
"..........ฮะฮ่าๆๆๆ"
....................................
ระหว่างนั้น ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์อยู่ในทางเดินบริเวณห้องขัง
"พวกมันอยู่ตรงนั้น ทางนี้ๆ!!"
ตายล่ะ ราชา mogeko สั่งให้พวกมันไล่ตามฉันมาแล้ว ดูเหมือนว่าพวกมันจะเจอฉันแล้ว
ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ ยังอยู่ในชั้นหกอยู่
"คุณหนู! เราวาร์ปล้มเหลวก็จริง แต่ถ้าเราวิ่งต่อไปก็จะถึงชั้นเจ็ดไปนะ!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก "...ฉันจะคอยยืนหยัดอยู่ด้วย ฉันไม่แพ้พวกมันหรอก...!! วิ่งให้สุดกำลังเลย!"
"...ค่ะ!!!"
อย่างไรก็ตาม
"หยุดเดี๋ยวนี้! ตามมันไปเลย!!"
พวกมันนี่ยังราวีไม่เลิกเลย ให้ตายเถอะ...
ตอนนี้ต้องหนีแล้วล่ะ ระหว่างที่ฉันกำลังวิ่งอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงพวก Mogeko ตะโกนไล่ตามหลังมา
"เฮ้? แกคิดว่าจะหนีได้เหรอ? จาก Moge-tan? mogemogemoge! ♪"
ฉันหนีผ่านประตูไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นก็มีพวก Mogeko ออกมาจากประตูเป็นจำนวนมาก
ดูเหมือนว่าพวกนั้นจะใช้ทางลับบุกมายังหาพวกฉันโดยออกมาจากประตู
แต่ฉันก็ยังไม่ถอดใจอะไรง่ายๆ
ฉันหนีไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงทางแยกด้านหน้า
เลี้ยวขวาเลย!
โอเค ดูเหมือนว่าฉันจะหนีมายังถูกทางแล้ว... ฉันคิดว่าน่าจะหนีมาได้ห่างพอสมควรแล้ว
แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย!
พวกมันปรากฏตัวเร็วกว่าที่คิด มันไล่ตามติดหลังฉันมาเมื่อไรก็ไม่รู้ ฉันวิ่งหนีต่อไปเรื่อยๆ
ต่อมาฉันเห็นประตูอยู่สามบาน ฉันลองเปิดประตูทีละบานดู
ปรากฏว่าเปิดไม่ออกเลย!
ดูเหมือนว่ายังไงก็ต้องวิ่งไปต่อสินะ...
พวกฉันวิ่งหนีไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงทางแยกอีกแห่ง
เลี้ยวซ้ายเลยเร็วเข้า!
เลี้ยวซ้ายเหรอ? ตกลง เลี้ยวซ้ายก็เลี้ยวซ้าย
ฉันเลี้ยวซ้ายไปยังอีกทางหนึ่ง ฉันสังเกตเห็นประตูจึงได้รีบเปิดประตู แต่ก็เปิดไม่ออกอยู่ดี
แย่แล้ว พวกมันไล่ตามจี้ติดหลังฉันมาอีกแล้ว ฉันต้องรีบหนีให้เร็วขึ้นอีก
ก่อนที่จะมาถึงทางตัน ฉันว่าต้องรีบหาประตูสักบานที่สามารถเปิดได้ ไม่งั้นก็จะถูกต้อนจนมุม
ฉันเองก็พอจะมีโชคอยู่บ้าง ประตูบานนั้นเปิดออกจึงได้รีบเข้าไปทันที
ตอนนี้ฉันก็มาอยู่อีกห้องหนึ่งแล้ว
"mogege! ♪ เธอหนีไม่พ้นหรอก! ♪"
อย่างงั้นเหรอ
ฉันวิ่งหนีต่อไปเรื่อยๆ
"mogege! ชื่อฉันคือ Mogekoๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!
รักหมูแฮม! และรักเธอด้วย!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!"
มันบ้าไปแล้ว...
ระหว่างที่ฉันกำลังวิ่งต่อไปตามทางนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นมาเป็นระยะ
ระหว่างที่ฉันตัดสินใจว่าจะหนีเข้าประตูที่อยู่ข้างหน้านั่นเอง ทันใดนั้นพวก Mogeko ก็ไล่ตามฉันมาอย่างรวดเร็ว
ด้วยเวลาที่น้อยเกินกว่าจะตัดสินใจได้ ฉันได้หนีไปทางอื่นแทน
ฉันเห็นทางแยกที่อยู่ตรงข้างหน้า
เลี้ยวขวาตรงนี้เลยเร็วเข้า!
โอเค ฉันเลี้ยวขวาเข้าไปยังทางนั้นแล้ว แต่พวกมันก็ยังไล่ตามมาไม่เลิกเลย
ฉันวิ่งหนีไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงสุดทางจึงได้เปิดประตูเข้าไป
ห้องต่อมา
ฉันวิ่งไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงประตูบานหนึ่ง
ฉันคิดว่าน่าจะเป็นทางที่สามารถหลบหนีได้ แต่ฉันคิดผิด
ข้างในมี Mogeko ตัวหนึ่งกำลังใช้ห้องน้ำอยู่!!!!
"เฮ้! ฉันกำลังใช้ห้องน้ำอยู่นะ!! หรือว่า... อ๊ะ? อยากจะดู Moge-tan หรือจ้ะ? ❤"
ยังจะมีอารมณ์อีกเหรอนั่น บ้านแกสิ!
ฆ่ามันเลยดีกว่า
"เฮ้ หวา... หวา..... อ้าาาาาาาาาาาาา!!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องผวาออกมาเลย แล้วก็ตายซะ...
Mogeko อึแตกที่อยู่หลังประตูตายไปเรียบร้อย
ฉันวิ่งหนีต่อไปตามทางเรื่อยๆ
"ยินดีต้อนรับสู่ปราสาท Mogeko! ทุกคนจะถูกแล่ตรงนี้! จะโยนแกลงไปในที่แล่ไม้ซะ!!!!
Yonaka-tan น่าจะมีความสุขด้วย! มาเร็ว! เข้ามา!! เอ๋?!?! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!!"
สยองว่ะ
ฉันวิ่งไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงทางแยกอีกแห่งหนึ่ง
ตรงไปเลย!
คราวนี้ไม่เลี้ยวหรือ?
เอาเถอะ ก็ตามที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอกนั่นแหละ
ดูเหมือนว่าฉันจะมาถูกทางแล้วล่ะ ในที่สุดฉันก็มาถึงห้องโถงใหญ่จนได้ ฉันเห็นประตูที่อยู่ข้างหน้าเปรียบเหมือนแสงแห่งความหวัง
แต่พวกมันก็ไม่ยอมเช่นเดียวกัน มันบุกยกทัพตามมาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะไล่ต้อนแล้วก็ล้อมรอบพวกฉัน
แต่ฉันก็หนีเปิดประตูเข้าไปได้ก่อน
ห้องต่อมา ฉันเห็นทางเดินที่ตรงแน่วค่อนข้างไกล
ฉันวิ่งไปอย่างสุดกำลัง แต่ทว่าพวก Mogeko เองก็ยังคงไล่ตามมาไม่เลิก คราวนี้พวกมันโผล่ออกมาจากประตูทางลับตามหลังฉันมาแล้ว
มันจะยกทัพมาอีกสักกี่กองกันล่ะ
ในทีสุดฉันก็หนีข้ามพ้นพวกมันไปได้ โดยที่ไม่ได้รู้ว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นจุดเปลี่ยนของเรื่องอย่างกะทันหัน
ฉันคิดว่าน่าจะไปได้อย่างปลอดภัยโดยสวัสดิภาพ...
แต่แล้ว ทันใดนั้นเอง Mogeko ตัวหนึ่งก็หยิบปืนออกมายิง
..........!!
"?! ค-คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ!!!" ฉันถึงกับช็อกเลย
"อา.....?!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ร้องออกมาด้วยอาการบาดเจ็บ
"ฮ่าๆๆๆ... ช่างโง่เขลาอะไรอย่างนี้"
หลังจากนั้นไม่นาน ราชา mogeko ก็ปรากฏตัวออกมา
"ไร้ประโยชน์น่า" มันพูด
"! .........." ฉันสะดุ้งเฮือกออกมา
".........."
"ยังไม่เข้าใจอีกหรือ?" ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงฝืนอาการบาดเจ็บอยู่
"เป็นไปไม่ได้ที่จะหนีจากข้าหรอกนะ"
".........."
"เพราะ... แกก็คือฉันไง .....Mogeko ด้านลบ"
".....เอ๋?" ฉันได้ยินชื่อที่ราชาพูดถึงกับตะลึงไปอีกครั้งหนึ่ง
"..........อา..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถึงกับกัดฟันตอบ
"เอาล่ะ... ส่งเด็กสาว ม.ปลายมาซะ" มันสั่ง
"...................." เขาไม่ฟังคำสั่งของราชา mogeko ใดๆทั้งนั้นก่อนที่เขาจะพูดตอบกลับไปว่า
"...................ไม่ล่ะ ขอบคุณ!!!"
ดูเหมือนว่ายังไงเขาก็ยังคงดื้อดึงปฏิเสธราชาอยู่ดี ไม่ว่าตัวเองจะเป็นยังไงก็ตาม
ก่อนที่เขาจะหยิบอะไรบางอย่างออกมาแล้วก็โยนใส่ทันที
"หวา?! แก็สน้ำตา....." ราชา mogeko ร้องออกมาด้วยความตกใจ
"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตาฉานนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!"
ราชา mogeko ถึงกับร้องไห้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดเลย ทำให้สายตาพร่ามั่วไปหมด
ขณะที่ราชา mogeko ที่งี่เง่ากำลังร้องไห้อยู่นั้นเอง ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงได้หนีไปทันที
ชะตากรรมของพวกฉันจะเป็นเช่นใดต่อไป...?
....................................
"อ... อาา!! คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ อ๊าา... คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ...!!" ฉันร้องไห้ออกมา
"ฮะๆ... ทำไมถึงร้องไห้ละ คุณหนู?" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ถามด้วยอารมณ์ที่ดีอยู่
"ฉันขอโทษ!! ฉันทำให้คุณต้องคอยประคอง เป็นความผิดฉันเอง..." ฉันกล่าวโทษตัวเอง
"ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย คุณหนู" เขาปลอบใจฉัน
"ฮึก... แต่คุณก็ยัง... คอยปกป้องฉันมาตลอดทางเลยนี่..."
"ใช่? ที่ฉันทำแบบนั้น ก็เพราะฉันอยากทำ เธอไม่ต้องเป็นห่วงถึงเรื่องนั้นหรอก"
".....อาา" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มออกอาการบาดเจ็บขึ้นมา
"อา... อาาา....." ฉันเริ่มร้องไห้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด
".........."
"..........คุณหนู" เขาพูด "ก่อนหน้านี้... mogeko... เรียกฉันว่า "Mogeko ด้านลบ" ใช่มั้ยล่ะ?"
".........." ฉันเริ่มเก็บอาการร้องไห้เอาไว้สักครู่หนึ่ง
"เธออาจจะนึกได้แล้วล่ะ....."
แล้วเขาก็บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า
".....ฉันเองแหละที่เป็นตัวที่เจ็ดและก็เป็น Mogeko พิเศษตัวสุดท้ายไง"
".........." ฉันถึงกับอึ้ง
"Mogeko ด้านลบนั้นเป็นชื่อจริงของฉัน..... อาจจะพูดได้ว่า ฉันนะ..... อยู่คนละฝั่งกับเจ้าบ้า mogeko นั่นเอง"
"อา... เฮือก...!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังกระอักเลือดออกมาไม่หยุด
"!!! ม-ไม่นะ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์!!! แผลคุณ...!!"
ฉันพยายามไม่ให้ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ฝืนอาการบาดเจ็บมากไปกว่านี้ แต่...
"ไม่หรอก! ฉันต้องบอกเธอแล้วล่ะ คุณหนู..."
".........."
"..........ก่อนหน้านั้น..."
....................................
ฉัน... ฉันระลึกถึงบางอย่างได้ ตัวตนที่แท้จริงของฉัน... และทำไมฉันถึงดำรงชีวิตอยู่...
"mogeko!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หรือ Mogeko ด้านลบพูด "นายเดินมาผิดทางแล้ว!"
"เอ๋?" ราชา mogeko อุทาน
"...นายไม่ควรที่จะทำสิ่งแบบนี้นะ"
"เป็นอะไรของนายละนั่น?"
"ก็หมดนั่นแหละ... ผิดทั้งหมดเลย นี่จะเป็นการนำพาไปสู่การล่มสลายเท่านั้นแหละ!"
".........."
ราชา mogeko เริ่มไม่พอใจขึ้นมา
"ความเขลาคือความสุขนะ"
".........." ดูเหมือนว่าเขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าราชากล้าคิดอะไรได้ถึงเพียงนี้
"ก็มีตั้งหลายอย่างเลยแหละ... นายควรที่จะมีความสุขไม่ใช่เอาแต่สงสัยนะ
นายนะ... มองต่างออกไป นายนะกำลังจะหนีจากความจริงอยู่
แล้วนี่มันผิดด้วยหรือ? ก็นี่มันทางฉันนะ นี่มันเป็นวิธีที่ฉันคิดได้คิดอีกนะ"
"mogeko ทำไม-"
"เจ้าผู้แปรพักตร์"
ก่อนที่ราชาจะบอกกับ Mogeko ด้านลบว่า
"แกนี่มัน... ผู้แปรพักตร์ชัดๆ"
"?!"
"แกแยกจากความเป็นเอกภาพของเรา... ดังนั้นแกก็ไม่ควรที่จะอยู่ต่อไป"
"อะไรนะ....."
"เฮอะ... แต่ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ มันจะต้องจบลงเหมือนอย่างนี้
ก่อนที่จะมีสร้างมันขึ้นมาใหม่อีกนั่นแหละ"
แล้วราชา mogeko ก็สั่งการไปทันทีว่า
"เฮ้! จับกุม Mogeko ด้าน... ไม่สิ จับกุมเจ้า Mogeko ที่แปรพักตร์คนนั้นซะ"
"ครับท่าน!" พวก Mogeko ขานรับตามสั่งทันที
"mogeko!!!" คราวนี้พวก Mogeko ลากตัวเขาออกไปเลย เขาถึงกับขึ้นเสียงด่าราชา mogeko
".....ฉันไม่หวั่นเกรงที่จะฆ่าแกหรอกนะ" ราชา mogeko พูด
"moGEKOOOOO!!!!!" เสียงตะโกนสุดท้ายที่พูดกับราชา mogeko ก่อนที่จะถูกพาตัวออกไป
....................................
"ฉัน... ขัดขืนมาหลายครั้งนับแต่นั้น ฆ่า Mogeko นับไม่ถ้วน... ได้รับบาดแผลเป็นจำนวนมาก... แม้แต่หูก็ยังฉีกขาดเลย..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
".........." ฉันรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาจับใจเลย
"แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดได้ว่าช่างไม่มีประโยชน์ใดๆเอาเสียเลย..."
".........."
"มันถูกกำหนดไว้แล้ว... แต่ฉัน...ก็ยังไม่ยอมแพ้.....
.....ฉันเชื่อว่ายังมีแสงแห่งความหวังอยู่"
".........."
"แต่ว่า..... บางอย่างที่ฉันต้องเปื้อนเลือดมาด้วยมือของตัวเองเพื่ออะไรกัน?
หรือว่าฉัน... ปฏิเสธที่จะยอมอยู่ในขอบเขตแบบนั้น?
ดังนั้น ฉัน.........."
".........."
"..........ฉันจึงต้องยอมแพ้ไป ฉันไม่ได้เบื่อที่จะต้องต่อสู้หรอกนะ"
"..........คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์..." ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกของเขาแล้วล่ะ
"ฉัน... ค่อก... ฉันไม่สนใจอะไรอีกแล้ว...
..........ฉันจึงคิดได้แล้วว่า ฉันควรที่จะตายดีกว่า"
".........."
"แต่แล้ว... เธอก็ปรากฏตัวออกมานะ คุณหนู"
"!"
และนั่นคือจุดไคลแมกซ์ที่ทำให้ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มเปลี่ยนความคิดไป
"ตอนที่เธอ... ให้กุญแจฉันเพื่อที่จะไขโซ่ที่ล่ามลูกตุ้มออก... ฉันอยากจะเชื่ออีกครั้ง .....ในความหวังและในตัวของฉันเอง"
".........."
"คุณหนู ฉัน... ฉันไม่รู้หรอกว่าเธออยากได้อะไร และฉันก็ไม่สามารถตัดสินใจให้เธอได้ ถ้าหากนั่นเป็นทางที่ถูกต้อง ..........แต่... ถ้าเธออยากได้... ฉันจะคอยแนะนำให้"
".........."
"แล้ว..."
ก่อนที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะพูดประโยคปิดท้ายออกมาว่า
"เธอต้องรีบไปเดี๋ยวนี้เลย"
"!!!"
ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่า ตลอดทางที่ฉันเดินทางมาร่วมกัน ตอนนี้เขาขอแยกตัวไปแล้ว
"ฟังให้ดีนะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "ฉันจะต้านพวกนั้นเอาไว้เอง รอสักครู่แล้วมองให้ดีๆล่ะ... แล้วจะสร้างทางไปชั้นเจ็ดให้นะ"
"?! อ-อะไรนะ....." ฉันถึงกับตกใจช็อกเลย
"ดีแล้วล่ะ... ฉันรู้ว่าเธอไม่มีทางหลงหรอก"
"คุณพูดว่าอะไรนะ?! ไม่นะ!! เราจะหนีไปด้วยกันไงล่ะ!!"
"เป็นไปไม่ได้หรอก... พวกมันตามเจอตัวอย่างรวดเร็วจากกลิ่นคาวเลือดนั่นแหละ
แต่เธอยังนะไม่เป็นไรหรอก เลือดฉันได้กลบกลิ่นของเธอนะ..."
Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หันมาพูดกับฉัน
"อาา เปื้อนเยอะเลยนี่... เสื้อนั่นเลอะไปหมดเลยนะ คุณหนู"
"คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ.....!!"
Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หันหลังกลับ
"ขอโทษนะ ที่ฉันไม่สามารถพาเธอต่อไปได้..."
"ไม่นะ..... ไม่... ฉันไม่อยากได้แบบนี้!!!" ฉันรู้สึกเสียใจมาก
"อั้ก... เฮือก! ค่อก..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงกระอักเลือดออกมาไม่หยุด
"คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ!!!" ฉันพูดด้วยความเป็นห่วง
แล้วฉันก็เดินเข้าไปหาเขา แต่กลับถูกผลักออกไป
"ไม่ต้อง!! เธอต้องรีบหนีไปนะ!!!" เขาพูดเสียงดัง
"ไม่.... ไม่นะ....!!"
"คุณหนู! ถ้าเธอ...ถูกจับตรงนี้ละก็ ทุกอย่างจะสูญเปล่านะ!
อย่างน้อย... ก็ให้คิดเสียว่าฉันนะรู้สึกยังไง!!!"
"..........!!!"
"อั้ก เฮือก... ฮ่าาา....." เสียงตะโกนของเขาทำให้เลือดกระอักออกมาแรงกว่าเดิม
".........."
"..........ไม่เป็นไรนะ?"
"..........! ....................!!!"
".....เธอ... ห่วง...ฉันเหรอ?"
".........."
ก่อนที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะทำใจผ่อนคลายให้สบายแล้วก็พูดจากใจว่า
"..........ขอบใจนะ"
"!!!!!!"
ฉันรู้สึกสะเทือนใจสุดๆ
"ไม่!! ฉันต่างหากที่... จะต้องขอบใจคุณนะ... ฮึก..... ......ฮืออออ..... ที่ช่วยฉัน... มาได้ไกลขนาดนี้....." ฉันพูดไปร้องไห้สะอื้นไป
"...เธอเองก็ช่วยฉันด้วยนะ คุณหนู"
".........."
"เธอช่วยฉันไปแล้ว....." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอกด้วยความใจเย็นสุขุม
".........." เขาหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ
".........."
"เอาล่ะ ไปได้แล้ว พวกนันจะมาแล้วล่ะ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"อา.........."
"ดูแลตัวเองให้ดีนะ คุณหนู"
".........."
"เธอจะทำเหมือนอย่างที่ฉันบอกมั้ยล่ะ?"
".........."
"ได้นะ?"
".........." ฉันอ้ำอึ้งอยู่สักพักก่อนที่ฉันจะพูดว่า
"..........ค่ะ" ฉันพูดออกมาทั้งน้ำตา
"..........ฮะๆ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี
".........."
แล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เดินไปยังที่ประตู
ก่อนที่จะออกจากห้องไปนั้น เขาหันมามองหน้าฉันเป็นครั้งสุดท้าย
แล้วเขาก็เปิดประตูออกจากห้องไป
"..........ลาก่อนนะ Yonaka"
"..........!!!!"
ก่อนที่จะปิดประตูห้องไป
"อ๊ะ..........."
"อย่าเพิ่งไป....."
"..........อ๊า..."
".........."
"..........คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ..."
".........."
"..........คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์คะ..." ฉันเริ่มพูดเสียงอ่อยลง
ฉันร้องไห้น้ำตาไหลไม่หยุด ฉันรู้สึกเสียใจมากที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จะต้องออกไปเผชิญหน้ากับศัตรูอยู่เพียงผู้เดียว ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงจึงจะช่วยให้เขารอดปลอดภัยกลับมาได้ ฉันได้แต่นั่งหลบซ่อนอยู่ในห้องนี้
....................................
ระหว่างนั้น ที่ข้างนอกต่างก็เต็มไปด้วยพวก Mogeko เพ่นพ่านเต็มไปหมด
"Yonaka-taaan!"
"เธออออ อยู่----- หนายยยยยยยย???"
"คราวนี้ฉันเอายาแก้ภูมิแพ้มาด้วยนะ! ฉันแค่ดมกลิ่นก็รู้แล้วว่าเธออยู่ไหนนะ!"
"ออกมาเดี๋ยวนี้! mogegege!"
พวกนั้นยังคงแยกย้ายค้นหาต่อไปไม่หยุด จนกระทั่ง
"Yonaka ไม่อยู่นี่หรอก"
ทันใดนั้น พวก Mogeko ก็หยุดชะงักกันหมดทุกตัว
"หืม?"
"Yonaka ไม่อยู่แล้ว" เขาพูด
แล้วเขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวก Mogeko ทุกตัว
"อ๊าาาา! นี่แก!"
"หมายความว่ายังไงที่ไม่อยู่เนี่ย moge?!"
"โง่จริงเลย เธอนะหนีขึ้นไปยังชั้นเจ็ดขณะที่พวกแกมัวแต่หากันวุ่นอยู่นั่นแหละ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"?!"
"ฉันเดิมพันเลยว่าเธอจะกลับไปยังโลกของเธอในตอนนี้แหละ..." เขาบอก
"อะไรกัน...!!"
"แก... เธอเป็นสาว ม.ปลายที่ล้ำค่ามากเลยนะ!! แกปล่อยให้เธอหนีไปได้ง่ายๆยังไงกัน...?!"
"ใครจะสนเล่า?"
ด้วยคำพูดของ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์นั่นเอง ทำให้พวก Mogeko ถึงกับไม่พอใจเป็นอย่างมาก
"ก... แก-------------------------------!!!"
"ทุกคนนนนนนนนนนนน!!! จับตัวมันไว้!!!!!"
"เผามันทั้งเป็นเลย!!!"
"โฮกกกกกกกกก!!!!!!!!!"
และแล้ว พวก Mogeko ทุกตัวต่างก็แห่กันเข้ามาหา Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เป็นทางเดียว
"โฮกกกกกกกก!!!"
"แกไม่มีทางหนีจากพวกเราได้หรอก!!!!!!"
แล้วพวกมันก็อยู่ประจัญหน้ากับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์แล้ว
"หนีเหรอ? ฉันเบื่อที่จะหนีแล้วล่ะ..." เขาพูด
"ย้ากกกกกกกกกก!!!"
พวกมันจะเข้ามาตะครุบ แต่ว่า...
"..........ช้าไปโว้ย!!"
ก่อนที่เขาจะหยิบดาบมาจัดการฟันใส่พวกมันอย่างดุเดือดเลือดคลั่งโดยไม่ยั้งมือ
และแล้ว พวก Mogeko ที่อยู่ตรงหน้านั้นก็ล้มนอนตายกันหมดทั้งกอง
"....ฮืม" เขามองดูผลการอย่างน่าพอใจ
"ร-เร็วมาก.....!!"
แต่แล้วดูเหมือนว่าศึกจะยังไม่จบลงง่ายๆ
"แกยังคงรอดมาได้อยู่สินะ..."
".........."
ตอนนี้สิ่งที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่นั้นคือ ราชา mogeko
"mogege! อย่างที่ฉันคิดไว้เลย..." ราชา mogeko พูด
".........." เขาจ้องหน้าอยู่สักพัก
"แล้วไงต่อ?"
".........."
แล้วไงต่อนะหรือ เขาก็จะ...
"แล้วไง..... ก็มาหาแกไงล่ะ!"
และแล้วการต่อสู้กันตัวต่อตัวระหว่าง Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กับราชา mogeko จึงได้เริ่มขึ้น ศึกที่แท้จริงอยู่ตรงนี้
"แล้วเมื่อไรแกจะรู้สักทีว่ามันเป็นไปไม่ได้ละฮึ?" ราชา mogeko พูดจาข่มขู่
"....................ฉันไม่ยอมแพ้หรอก" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ยังคงเข้มแข็งอยู่
"เฮอะ... จะได้เห็นดีกัน... ♪"
Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์กับราชา mogeko ต่างก็ยกดาบขึ้นมา
"เข้ามาเลย!!!" ราชา mogeko ขู่
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!"
แล้วทั้งคู่ก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะดวลดาบกันอีกหลายเพลง แต่ละเพลงก็เป็นไปอย่างดุเดือดเข้มข้นชนิดไม่มีใครยอมใครกันได้ง่ายๆ
ในจังหวะที่ราชา mogeko กำลังลอยตัวอยู่นั่นเอง
"ย้ากกกกกกกกกก!!!"
"ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!"
แล้วทั้งสองก็ยังคงสู้กันต่อไป
"อายาๆๆๆๆ!!!"
"นั่นแกแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้วเหรอ!" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"เหะๆๆๆๆๆๆๆๆ! ช่างสนุกจริงๆที่ได้ฆ่าเจ้าวัชพืชที่ไม่สมควรที่จะอยู่!!!" ราชา mogeko พูด มันบ้าไปแล้ว
"โอ๊ะโอ!!!!" ราชา mogeko อุทาน
"ย้ากก!!"
แล้วก็สู้กันต่อไปอีกหลายเพลง
"เหมือนกันนั่นแหละ!!" เขาพูด
การต่อสู้นั้นไม่รู้ว่าจะผ่านไปอีกกี่เพลง แต่ว่าในตอนนี้
(! ได้โอกาสแล้ว!!!) เขากะจะหาจังหวะนี้ในการปิดฉากให้ได้
ในที่สุด Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เป็นฝ่ายที่สามารถทำให้ดาบของราชา mogeko หักได้
"!! ดาบฉัน....." ราชา mogeko ถึงกับร้องตกใจออกมา
"ฉันจะจัดการจังหวะนี้แหละ!!!" เขาพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
แล้วเขาก็พุ่งเข้ามาโดยไม่ลังเลเลย
"ฮืม....." ราชา mogeko ถึงกับสบถออกมาเลย
และแล้ว Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็สามารถแทงเข้ากลางท้องของราชา mogeko ได้เป็นผลสำเร็จ
"...มาทำให้จบเรื่องทั้งหมดดีกว่า" เขาพูด
เขามั่นใจได้ว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะทำให้เขาเป็นฝ่ายชนะและสามารถยุติเรื่องราวร้ายๆอย่างนี้ได้
แต่เขากลับคิดผิด เขาไม่ได้รู้เลยว่า...
...แท้จริงแล้ว ราชา mogeko นั้นได้ซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไว้เบื้องหลัง
"ฮาาา....." ราชา mogeko ร้องคำรามออกมา
".........."
".........." เขาพยายามถอนดาบออกมาก็จริง แต่ก็เหมือนกับดาบมันจะติดอยู่กับตัว
"..........?!" ตอนนี้เขารู้สึกแปลกๆ และก็งงในสิ่งที่เขาเห็น
(ฉันดึง...ดาบออกมาไม่ได้.....?!)
หา!
"อะไรกันเนี่ย...?! แก.....!!"
".........." มันไม่พูดอะไรทั้งนั้น
".........."
"..........ฮะๆๆ" มันเริ่มหัวเราะออกมา
"!!!" เขาเริ่มทำหน้าซีดไปเลย
"ฉันไม่ได้...บอกแกหรือ?" ราชา mogeko พูด
ก่อนที่มันจะกลายเป็นปีศาจตาเดียว
"ว่ามัน.....ไร้ประโยชน์สิ้นดี" มันตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ดุร้ายมาก
"หว -"
เขายังไม่ทันได้กรีดร้องออกมา ราชา mogeko ก็จะทำอะไรบางอย่าง
คอยดูให้ดี
....................................
ระหว่างนั้น ฉันซึ่งอยู่ในห้องหลบภัย รู้สึกอดกังวลถึง Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่ได้
ฉันจึงได้เดินไปที่หน้าต่างแล้วมองดูข้างนอก
แต่แล้วฉันก็ถึงกับอึ้งจนต้องรีบเอามือปิดปากแน่น
ภาพที่ฉันไม่อยากจะเห็นอยู่ตรงหน้านั้นแล้ว...
Mogeko ฝายแปรพักตร์ถูกตรึงบนไม้กางเขนในสภาพที่ยับเยินแผลเหวอะอาบเลือดไปทั้งตัว พร้อมกับพวก Mogeko อีกจำนวนหนึ่งที่ถือคบเพลิงอยู่
".........." คราวนี้เขาไม่มีแรงแม้แต่จะพูดแล้ว
(!!!!!!!!!!) ฉันทำตาโตตกใจสุดขีด
"จบได้น่าสมเพชชะมัด..." ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไม่เถียงเลยแม้แต่คำเดียว
"เตรียมการเรียบร้อยแล้ว!" พวก Mogeko ที่ถือคบเพลิงบอก
"ดีมาก....." ราชา mogeko พูด
".........." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พยายามพูดออกมาอย่างช้าๆ "..........แก..."
"...อ๊ะ?" ราชา mogeko ชะงักไปชั่วครู่
"..........แกไม่มีวันเข้าใจหรอก"
"..........หืม"
แต่ดูเหมือนว่า ราชา mogeko จะไม่สนใจอะไรใดๆทั้งนั้น แล้วมันจึงได้สั่งการทันที
"จุดไฟเลย"
"ครับ!!"
ฉันเห็นแล้วถึงกับตัวสั่นเลย
"ไม่... อย่า... อย่าาาา!!!!!" ฉันพยายามตะโกนร้องห้ามออกไป
แล้วพวก Mogeko ก็เริ่มทำการจุดไฟที่กองฟืนที่มีไม้กางเขนอยู่ทุกตัวเลย...
....................................
.....คุณหนู
"!!!!!" ฉันถึงกับสะดุ้งกับเสียงที่ฉันได้ยินในหัว
ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ต่างก็หลุดเข้ามาอยู่ในความว่างเปล่าเพียงสองคน น่าจะเป็นภายในจิตใจของทั้งสองคนที่เชื่อมต่อกันระหว่างฉันกับเขาก็เป็นได้
"ขอบคุณนะ" เขาพูดกับฉันเป็นครั้งสุดท้าย
"..........!!"
....................................
เปลวไฟได้ลุกไหม้แล้ว...
ร่างกายของ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์...
ถูกเผาด้วยเปลวไฟ...
....................................
ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไป Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ได้ตายจากไปแล้ว ฉันเสียใจมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมาไม่หยุด ฉันคิดไม่ออกว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นยังไง
อย่างที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูดไว้ แม้เขาจะต้องยอมสละชีวิตเพื่อช่วยฉันให้ผ่านไป ฉันจึงต้องเดินไปต่อ
แม้ว่าฉันจะอดเสียใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ตาม
ฉันจึงได้ออกจากห้องนี้ไป
ตอนนี้ฉันจึงต้องเดินทางต่อไปเพียงคนเดียว ไม่มี Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์มาร่วมเดินทางเหมือนกับก่อนหน้านั้นอีกต่อไป
เพียงเพื่อจะหนีออกจากปราสาท ต้องทิ้งคนที่คอยปกป้องฉันที่ร่วมทางมาตลอดได้อย่างงั้นเลยเหรอ
ฉันรู้สึกสับสนไปหมดแล้วล่ะ ฉันทำแบบนี้ไปทำไมกัน...
ฉันบ่นพึมพำคิดในใจไม่หยุด จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย
มันเป็นการจากลาที่น่าเศร้า แต่ฉันก็ต้องมุ่งหน้าต่อไป
ฉันวิ่งไปตามทางเดินเรื่อยๆ ใช่... แถวนั้นไม่มีพวก Mogeko เลยแม้แต่ตัวเดียว พวกมันถูกล่อไปหาเขาจนหมด
แต่ยังไงก็ไม่ประมาทเป็นอันขาด ฉันต้องรีบวิ่งต่อไปเรื่อยๆ
ในที่สุดฉันก็มาถึงบันได ฉันจึงวิ่งขึ้นบันไดต่อไป
ฉันรู้สึกว่าบันไดตรงนี้ค่อนข้างยาวมาก ฉันพยายามก้าวเท้าของฉันต่อไปโดยไม่หยุด
ฉันคิดเอาไว้ในใจว่า ถ้าถึงชั้นเจ็ดเมื่อไร ฉันก็จะได้กลับบ้านไปเมื่อนั้น รอก่อนนะ... พี่ชาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น