ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชั้นที่ 3 : Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์มาแล้ว!
ย้อนเวลากลับไปในอดีต
"........................." ฉันร้องไห้ด้วยอย่างเสียใจ
"พี่คะ....."
".....ไปไหนแล้วล่ะ?"
"อึก ไปตั้งหลายวันแล้ว..."
"....."
"เป็นห่วงพี่จังเลย....."
"....."
"ถ้าพี่ยังยึดติดกับเหตุการณ์นั้นอยู่ละ..."
"....."
".....เฮ้อ..."
".....ฉันจะทำอะไรได้บ้างนะ...?"
"....."
".....พี่คะ..."
....................................
กลับมายังปัจจุบัน
ตอนนี้ฉันอยู่บนชั้นสามแล้ว ฉันสังเกตเห็นประตูห้องอยู่หลายห้อง
แต่ระหว่างนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นกองคราบเลือดอยู่กลางทางเดินด้วย
ฉันไม่สนใจอะไร ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปยังที่ห้องๆหนึ่ง
ดูเหมือนจะเป็นห้องนอน มีเตียงที่ดูนุ่มและก็อบอุ่นด้วย
ฉันเดินไปดูที่ตู้หนังสือ
อย่าบอกนะว่าในนั้นเป็น...
ว่าแล้วเชียว หนังสือโป๊
เฮ้อออออ....
ฉันเห็นทีวีเปิดอยู่
มันกำลังออกอากาศการ์ตูนเรื่อง "Ice Scream" อยู่
ดูเหมือนว่าห้องนี้จะมีรูปวาดอย่างหยาบๆประดับเอาไว้ด้วย
ฉันเดินไปดูที่โต๊ะ ก่อนที่ฉันจะหยิบเอาซุปผักมาไว้กับตัว
ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งอยู่กลางห้อง
"เพื่อนฉันตายด้วยภูมิแพ้นะ..."
เออ... ช่างเพื่อนเถอะ ฉันเดินออกจากห้องนอนห้องนี้ไปดีกว่า
ฉันเดินเข้าไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้เต็มไปด้วยพวก Mogeko ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงทุกตัว
หรือว่าฉันเข้ามารบกวนเวลานอนของพวกนั้นหรือ?
"ไม่ไหวแล้ว... Moge-tan กำลังตายแล้ว..."
"แค่กๆ ค่อก... เห? แค่เป็นไข้หลอกๆนะ ดีมั้ย?"
"เอาล่ะ หลับให้สบายนะ..."
"เมี๊ยวววววว... ❤"
"....."
ดูเหมือนว่ามันจะทำสีหน้าค่อนข้างหื่นน่าดูเลย
มันฝันถึงอะไรกันแน่เนี่ย!
"...คร่อกกกกกก"
ดูเหมือน Mogeko ตัวนี้จะนอนกรนดังมาก ขี้มูกโป่งไม่สนใจโลกเลย
"ความลับของวัยรุ่นคือนมถั่วเหลือง ดื่มมันตอนก่อนนอนและตอนเช้าด้วยนมถั่วเหลืองนะ moge"
"แฮ่ก-แฮ่ก... แฮ่ก..."
"พรุ่งนี้ฉันก็จะตายแล้ว... ดูตะวันขึ้น... และก็กินหมูแฮม..."
เจ้า Mogeko แต่ละตัวนี่ก็ฝันละเมอแปลกๆทั้งนั้น ฉันว่าไม่ควรที่จะรบกวนพวกนี้เลยจะดีกว่า
แล้วฉันก็เดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้ ฉันเห็นก็ต้องตกใจ
มีฉากฆาตกรรมกลางห้องด้วย!
แต่แปลก ทำไมถึงไม่มี Mogeko ตัวไหนสนใจเลย แถมยังนอนหลับสบายใจเฉิบหรือไม่ก็นั่งเก้าอี้อยู่ได้
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวที่นั่งอยู่
"แล้วจักรวาลคืออะไรละ..."
ถามฉันแล้วจะไปรู้มั้ยเนี่ย
ฉันเดินเข้าไปดู Mogeko ตัวที่นอนอยู่
"งึม...งึม... ฉ-ฉันไม่ได้ฆ่าเขานะ... ข-เขา... ก็แค่เล่นสนุกกับ Moge-tan เท่านั้นเอง..."
อย่างงั้นเหรอ งั้นก็แสดงว่ามันฆ่าเพื่อนของตัวเองตายแล้วก็ไปนอนหลับอย่างสบายใจเฉิบโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างใดๆนะสินะ
ฉันเดินไปดูที่ตู้หนังสือที่อยู่ในห้อง
ฉันไม่สงสัยเลยว่าข้างในตู้หนังสือมีอะไร ก็หนังสือโป๊ไงล่ะ
แต่ตู้ลิ้นชักที่อยู่ในห้องนี้กลับมีเงินอยู่ 1000 เยน ฉันจึงได้หยิบมาไว้
เห... เหมือนกับว่าฉันขโมยเงินของเค้าไปงั้นเหรือ ฉันคิดว่าในตู้นี้คงจะไม่มีอะไรแล้วนะ
แต่ฉันกลับหยิบเอาเงิน 1000 เยนมาได้เรื่อยๆ ไม่ว่าฉันจะหยิบสักกี่ครั้งก็ตาม
ในตู้นี้จะมีเงินเยอะไปไหนกันฟ่ะ!
แต่ถึงอย่างไร ในปราสาทแห่งนี้จะมีอะไรให้ซื้อละนั่น มีเงินไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก
ฉันเดินออกมาจากห้องนอนก่อนที่จะเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนอนห้องนี้มีอยู่สองเตียง เตียงหนึ่ง Mogeko กำลังนอนอยู่ ห้องนี้มีโต๊ะวางอยู่ด้วย มีชุดน้ำชา โค้ก และก็มันฝรั่งแท่งวางอยู่
อาหารที่อยู่บนโต๊ะเนี่ยดูน่าอร่อยจังนะ...
ฉันว่าตู้หนังสือในห้องนี้ก็คงจะไม่พ้นหนังสือโป๊อีกอยู่ดีนั่นแหละ
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ที่กำลังนอนอยู่
"นอนกับฉันมั้ย? ❤"
หา จะเรียกให้ฉันมานอนด้วยหรือ แบบนี้มัน...
ก็ได้ งั้นฉันขอนอนด้วยล่ะกัน เหนื่อยมาพอสมควรแล้ว
ฉันใช้เวลานอนกับ Mogeko ในคืนอันแสนหวาน...
เดี๋ยว... ไม่สิ ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดน่ะ คือว่า... ไม่รู้จะทำยังไงดีล่ะ ฉันนอนกับ Mogeko ตัวนั้นไปแล้วนี่
แต่ว่า... รู้สึกอบอุ่นจัง
ไม่ใช่แล้ว!
หลังจากที่ฉันตื่นนอนขึ้นมา
"ฮิๆ...❤" ดูเหมือนว่า Mogeko จะมีความสุขมากเลยนี่
ถ้ามีความสุขแล้วก็ขอออกจากห้องเลยล่ะกัน
ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้ไม่ใช่ห้องนอน แต่น่าจะเป็นห้องรับประทานอาหารขนาดเล็กนะ
Mogeko ตัวหนึ่งเดินไปมาอยู่กลางห้อง
"ฉันฝันร้ายทุกคืน ตกหลุมพรางที่ขุดตรงไหนก็ร้องตรงนั้นแหละ"
แล้วจะขุดหลุมพรางให้ตัวเองร่วงไปทำไมกันล่ะ
ฉันเห็นหมูแฮมวางอยู่บนโต๊ะจึงได้เก็บไว้กับตัวอีกอัน
ฉันรู้สึกว่าถูกใครมองอยู่ อาจจะมาจากอนุสาวรีย์ก็ได้
ฉันเดินออกจากห้องรับประทานอาหารไป
ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มีชั้นหนังสือวางอยู่เต็มไปหมด ฉันมองดูหนังสือที่อยู่ในนั้นก็พบว่า มีแต่หนังสือโป๊ทั้งนั้น
สายตาของฉันไม่อาจจะละหนังสือโป๊ในตู้นี้ได้
"ทำไมถึงมีแต่หนังสือพวกนี้ เอ่อ... มันมีแต่หนังสือที่ไม่เหมาะทั้งนั้น...?" ฉันหน้าแดงออกมา
"...หืม?" แต่แล้วฉันก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"นี่มันอะไร?"
หนังสือเล่มหนึ่งเป็นหนังสือที่หนาและก็หนักด้วย ฉันหยิบเอาหนังสือเล่มนี้ออกมาอ่าน
"หืมม... "การไล่ล่าผู้แปรพักตร์"? ไหนดูหน่อยสิ..."
ฉันเริ่มพลิกหนังสือเล่มนี้มาอ่านทีละหน้า
...พวกเรา Mogeko เป็นเอกลักษณ์เดียวกัน Mogeko ทุกตัวเป็นหนึ่งจากเริ่มจนจบ
แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ "ผู้แปรพักตร์" ที่ไม่เคยมีใครเห็นตัวจริงเลย คิดแตกต่างจากพวกเรา และทำให้กลายมาเป็นศัตรูของเรา
ผู้แปรพักตร์อาจจะเป็นภัยแก่อาณาจักร Mogeko... ถ้าใครพบก็ให้กำจัดโดยทันที
นอกจากนี้ ผู้แปรพักตร์เองก็มีพลังที่น่าตกใจ...
"อ่านอะไรอยู่เหรอ? ♪"
"?!" ฉันยังไม่ทันได้อ่านจบเลย ก็ตกใจสะดุ้งเสียงเรียกนี้
หลังจากนั้นอีกไม่นานต่อมา พวก Mogeko อีกหลายสิบตัวก็เข้ามาในห้องนี้
"ตอนนี้ไม่มีทางไปไหนได้อีกแล้วล่ะ!"
"กรี๊ดดดดดดดดดด?!"
"ไม่ไหวแล้ว moge! ทนไม่ไหวแล้วน่ะ moge!"
"เวลาเล่นจบลงแล้ว!"
"เอาล่ะ ไอ้พวกบ้าทั้งหลาย!! จับเธอซะ!!!"
"mogege!"
"หา?! ห... หวา...!!!"
ไอ้ Mogeko บ้ากำลังจะเดินเข้ามาจับฉัน
"อะไรนะ?! พวกนาย... หวา!"
"อยู่เฉยๆดีกว่าน่า! ♪"
ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถฝ่าวงล้อมของพวกมันได้เลย พวกมันแห่เข้ามาจับตัวฉันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ฉันจึงต้องยอมจำนนให้กับพวกมันแต่โดยดี
ฉันรู้ตัวว่าขัดขืนไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก
"นี่เราจะพาเธอไปไหนดีล่ะ?"
"พาเธอไปขังไว้ในห้องหรือที่ไหนสักแห่งเลย"
"เขาก็อยู่ในนั้นด้วยนะ"
"ยังมีห้องขังว่างๆอีกเยอะน่า ถูกมั้ย? ข้างๆห้องที่หมอนั่นถูกล่ามโซ่นั่นแหละ"
"ตามที่ขอเลย!"
"เอาล่ะ... ปล่อย Yonaka-tan ไว้อย่างนั้นแหละ เดี๋ยวเราจะประชุมกันว่าจะเล่นกับเธอยังไงดี! ♪"
"mogegeee!!!"
....................................
หลังจากนั้นไม่นาน
ฉันถูกพวก Mogeko ผลัก...ไม่สิ เตะเข้าไปในห้องขัง ก่อนที่มันจะปิดประตูล็อกเพื่อขังฉันเอาไว้
"โอ๊ย!!" ไอ้บ้า Mogeko นี่เตะแรงชะมัด
"หวา...?! ฮ-เฮ้! นี่มันที่ไหนกันเนี่ย?!"
ดูเหมือนว่าห้องขังนี้จะมืดมากจนฉันมองไม่เห็นอะไรเลย
"ปล่อยฉันไป! อะ...อะไรกันเนี่ย...!!"
ดูเหมือนว่าประตูที่ปิดล็อกเอาไว้จะแน่นกว่าที่คิด ฉันพยายามทั้งเตะทั้งทุบอย่างแรง แต่ก็ไม่สะทกสะเทือนอะไรเลย
"เอาละโว้ยยยยยยยยยย!!"
"ย้ากกกกกกกกกก!!"
คราวนี้ฉันถอยไปตั้งหลักก่อน แล้วก็พุ่งตัวเข้าไปอย่างแรงเพื่อที่จะชนประตู แต่...
มันไร้ประโยชน์สิ้นดี ดูเหมือนว่าประตูบานนี้คงจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่ตัวฉันจะพุ่งชนออกไปได้
ความพยายามอันเปล่าประโยชน์ของฉันที่ได้พุ่งชนประตูนั้น ส่งผลทำให้ห้องขังแห่งนี้เสียงดังไปทั่วจน...
"นี่ นายเสียงดังไปแล้ว... นายรู้มั้ยว่าตอนนี้มันดึกแค่ไหนแล้ว?" ใครคนหนึ่งพูด
"หา?!" ฉันหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงพูด
เมื่อฉันเริ่มมองอะไรในห้องชัดเจนก็พบว่า...
"อ๊ะ... เอ่อ...?"
ดูเหมือนว่าฉันจะรบกวนอีกคนหนึ่งหรือเปล่าน้า
"เธอรบกวนการนอนหลับของฉันนะ เอ๋?"
"ค-ใครนะ...?!"
"เหรอ? แล้วเธอเป็นใครล่ะ?"
แล้วฉันก็นั่งคุยกับ Mogeko ที่ถูกล่ามโซ่เอาไว้
"หา? อ๊ะ อืม... ฉ-ฉัน... Yonaka Kurai..." ฉันพยายามพูดกับ Mogeko ตัวนั้นด้วยความกล้า
"หืมม... และเธอมาทำอะไรตรงนี้ล่ะ?"
"พ-พวก Mogeko... จับฉันมา..."
"หืมม"
"....." ฉันไม่พูดอะไรออกมา
"....." Mogeko ก็ไม่พูดอะไรออกมาเหมือนกัน
"เอ่อ... คุณก็เป็น Mogeko ด้วยสินะ.....?" ฉันเริ่มพูดออกมาก่อน
"ใช่ แต่ผิด"
"เอ๋?"
"ฉันเป็นฝ่ายตรงข้ามนะ แตกต่างจากพวกนั้นหน่อยเดียวเอง"
(...! เหมือนกับในหนังสือที่เขียนเอาไว้เลยสินะ...?)
"เธอดูเหมือนมนุษย์ หือ? แล้วอะไรทำให้เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ?"
"อ-เอ่อ... ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่ามาอยู่ที่นี่แหละ..."
"หา โชคไม่ดีจริงๆเลยนะเนี่ย"
(อ-อะไรของเขาเนี่ย...)
"เดี๋ยวก่อนนะ... พวกนั้นบอกว่าจะพาฉันไปขังไว้ในห้องอื่นนี่... แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ในห้องเดียวกับคุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ได้ล่ะ?"
"นั่นเธอเรียกฉันว่าอะไรเหรอ...? เอาล่ะ อย่างงี้ก็ดี..."
ดูเหมือนว่าฉันจะตั้งชื่อให้เขาเอาเสียดื้อๆเลย
"ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ พวกนั้นมันโง่... และมันก็เละเทะด้วย"
ฉันถึงกับทำหน้าเหวอออกมา
"พวกนั้นมันเละเทะขนาดนั้นเลยเหรอ?!"
"ก็รูปร่างแบบนี้ มันก็คือ Mogeko ไง"
(ดูเหมือนฉันจะรู้เลยว่ามันมาจากไหน...)
"คุณหนู ทำตามใจเธอและก็หนีออกจากปราสาทให้เร็วที่สุดเลยนะ ถ้าฉันทำได้ ฉันก็คงจะเผ่นไปนานแล้วล่ะ..."
"คุณ Mogeko แปลกหน้าอะไรสักอย่างในชั้นแรก... บอกฉันให้ไปยังชั้นบนสุดเพื่อที่จะกลับ..."
ฉันยังไม่ทันพูดจบ คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็พูดขึ้นมา
"หืม เอาล่ะ เขาพูดไม่ผิดหรอก ถ้าเธอขึ้นไปชั้นบนสุด เธอก็จะกลับไปยังโลกเดิมตามที่เธอต้องการได้"
"หา...? จ-จริงหรือ?"
"อะไรอีกล่ะ นี่เธอยังไม่เชื่อในสิ่งที่ Mogeko แปลกหน้าอะไรสักอย่างพูดอยู่อีกหรือ?"
"อ-อ้าว ฉันก็นึกว่าเขาจะหลอกฉันซะอีก..."
"...ก็นะ ฉันไม่ว่าเธอหรอก เขาและพวกพรรคของเขาก็ยังคงเป็น Mogeko ในตอนท้ายอยู่ดี"
"....."
"เอาล่ะ ขอให้โชคดีนะ"
ฉันจ้องมองไปที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์
"ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ ฉันถูกล่ามโซ่ไว้ เพื่อที่จะรอประหารในวันพรุ่งนี้แหละ..."
ฉันเริ่มทำสีหน้าเย็นชา ดวงตาเหมือนปลาตาย
"?"
".........................ประหารหรือ?" ฉันถาม
"ก็ได้ยินแล้วนิ"
"หวาาาาา?!?!"
"แล้วจะคาดหวังอะไรอีกล่ะ? ฉันเป็นผู้แปรพักตร์นะ"
"ล...แล้วคุณไม่หนีไปไหนหรือ?!"
"ฉันพยายามขัดขืนมามากพอแล้วล่ะ ฉันดึงออกไม่ได้นะ"
".........." ฉันจ้องดูสิ่งที่ล่ามขาของคุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไปสักพัก
"ลูกเหล็กกับโซ่....."
".........." ฉันคิดอะไรบางอย่างออก
"ถ้ากุญแจนี้ใช้กับมันได้นะ หือ..."
แล้วฉันก็หยิบเอากุญแจออกมา พอ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เห็นกุญแจเท่านั้นแหละ เขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที
"?! ฮ-เฮ้ นี่เธอ!"
"เอ๋?! มีอะไรหรือ?!"
"ไปเอากุญแจนี้มาจากไหนนะ...?!"
"หือ?! อ-อ๊ะ! จากชั้นที่แล้วนะ... ได้มาจากภูตแห่งหมูแฮมนะ"
"!"
"เห็นแล้วๆ... ฮะๆ..."
"????" ฉันถึงกับงง เขาหัวเราะอะไรกันนะ
"ให้ฉันยืมหน่อยสิ"
แล้วฉันก็ยื่นกุญแจให้คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไขกุญแจที่ล่ามขาของเขา
ปรากฏว่ามันไขออกด้วย!
"เอาล่ะ คืนให้ละกัน"
"ค-คุณไขออกได้...?!"
"ขอบใจนะ คุณหนู ฉันอยากจะขอบคุณเธอจริงๆ"
แล้วเขาก็พูดขึ้นมาต่ออีก
"...ตอนนี้ฉันก็เบื่อแล้ว ฉันอยากจะช่วยเธอบ้าง"
"..........หวา?"
"ก็อย่างที่เธอรู้นั่นแหละ... หนีไปกับเธอด้วยกันไง"
....................................
ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ได้เข้าร่วมกลุ่มแล้ว ฉันกับเขาเดินไปด้วยกัน
ฉันดูโซ่ตรวจที่ไขออกได้เมื่อกี้นี้
"ใช่เลย กุญแจนั่น? ไขได้เกือบทุกที่ในปราสาทเลย หมายถึงเกือบจะทุกที่ละกัน ห้องขังเองก็เกือบจะเหมือนกันหมดนั่นแหละ"
"หวา... แล้วจะล็อกไว้เพื่ออะไรล่ะนั่น?"
"อย่าถามฉันสิ..."
ฉันเองก็อยากจะบ้าตาย กุญแจดอกเดียวพานักโทษแหกห้องขังได้ทุกห้อง มันคงไม่ถูกแล้วล่ะ มันเหมือนกันเกินไป...
ฉันเดินไปที่ประตูห้องที่ล็อกเอาไว้ แล้วใช้กุญแจดอกนั้นแหละไข
มันไขประตูได้!
ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงออกมาจากห้องขังได้
ตอนนี้พวกฉันก็อยู่ที่บริเวณหน้าห้องขัง แถวนี้ยังมีห้องขังห้องอื่นอยู่อีก
ฉันใช้กุญแจไขเข้าห้องอื่น
ห้องนี้มี Mogeko อีกสองตัวที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย... ฉันก็แค่ไม่ชอบหมูแฮมแค่นั้นเอง..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด
"ฉันแค่อยากได้ส่วนผสมในพริกหยวกอีกหน่อยแค่นั้นเอง..." Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด
แต่ดูเหมือนว่าพวกนี้จะไม่แหกห้องขังหนีไปกับพวกฉันด้วย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงจึงได้เดินออกจากห้องขังไป
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko อีกตัวหนึ่งที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"ฉันถูกโยนมายังที่นี่เพราะกระทำการนอกรีตกับแฟน moge" Mogeko ตัวนั้นพูด
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko อีกสามตัวที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"พรุ่งนี้พวกเราก็ถูกประหารแล้ว..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด
"อย่าเพิ่งตายนะ..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด
มี Mogeko ตัวหนึ่งที่ถือหมูแฮมอยู่ด้วย
"หมูแฮมที่แสนอร่อย! เชิดชูให้กับหมูแฮม!"
อะไรกันเนี่ย เจ้า Mogeko ตัวนี้มันบูชาหมูแฮมมากขนาดนั้นเลยหรือ แต่ฉันไม่สนใจในเรื่องไร้สาระของ Mogeko ตัวนี้หรอก แย่งหมูแฮมจากมันมาเลยดีกว่า
"ทำไมถึงทำอย่างนี้----------?!?! เอาคืนมาน้าาาาาาาาาาา!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องไห้ออกมา
"ฮือออออออออออ ฮืออออออออออออออ"
เออ... ช่างมันเถอะ
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko อีกสามตัวที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"สาวแว่นมีอะไรที่ดีเยี่ยมตรงไหนหรือ...?" Mogeko ตัวหนึ่งพูด
"พริกไทยแดงมันอาจจะเผ็ดไปหน่อยแต่มันก็ดีนะ..." Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด
"ราเม็งหมูนี่มันดูน่ารังเกียจจริงๆ" Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด
พวกนี้ที่ถูกจับมาเนี่ย เพราะไม่ยอมกินหมูแฮมหรือไงก็ไม่รู้นะ
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko ที่มีขนปุยสีขาวถูกขังอยู่
"ปุย?"
อะไรล่ะนั่น ฉันฟังไม่เข้าใจเลย
หลังจากที่พวกฉันได้แวะดูในห้องขังอื่นๆแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาหลบหนีได้แล้ว
ห้องขังที่อยู่ถัดมานั้น ทำเอาฉันรู้สึกกลัวจนตัวสั่นไปเลย
พวก Mogeko ที่บ้าคลั่งนั้นมันพยายามที่จะพังประตูลูกกรงออกมา ราวกับมันหิวโหยมาตั้งนานเหมือนไม่ได้กินอะไรมาเป็นหลายวันละมั้ง
"ฮะๆๆ พวกนี้ดูเหมือนว่าจะมีพลังมากกว่าปกตินะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
".........." ฉันตกใจจนอ้าปากค้างไปเลย
"ไม่ต้องห่วง พวกมันไม่มีทางออกมาได้หรอก .....ละมั้ง"
"ละมั้งเหรอ?!?!" ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วล่ะ
ดูเหมือนว่าชักจะไม่ไว้ใจในที่แบบนี้เลย ฉันจะต้องรีบหนีไปจากห้องตรงนี้ให้เร็วที่สุดก่อนที่จะกลายเป็นอาหารของพวกมัน
หน้ากรงขังนั้นมีปุ่มสีแดงอยู่ด้วย
มันเป็นสวิตช์หรือเปล่าเนี่ย...
ถ้าเป็นสวิตช์จริงๆละก็ ฉันก็ไม่ควรที่จะกดปุ่มนี้โดยเด็ดขาด
แล้วฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็รีบเดินผ่านตรงนี้โดยเร็วที่สุด
ต่อมา ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เดินไปตามทางต่อไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งมาถึงที่ประหลาดแห่งหนึ่ง
"ทางนี้" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"นี่เราจะไปไหนกันนะ...?" ฉันถาม
"เพื่อที่จะขึ้นไปยังชั้นต่อไป อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย บันไดตรงนี้ขึ้นไปถึงแค่ชั้นสองเท่านั้น..."
"จริงสิ ฉันไต่บันไดขึ้นมาที่ชั้นสามนี่... ทำไมพวกนั้นไม่สร้างบันไดเลย...?"
"ไม่รู้สิ พวกนั้นมันโง่ ไม่คิดอะไรให้รอบคอบเอาเสียเลย"
แล้วพวกฉันก็เดินกันต่อไป
ฉันชักจะสงสัยปราสาทแห่งนี้แล้วล่ะว่า มันมีโครงสร้างยังไงกันแน่ มีเจ็ดชั้นแต่ทำไมสร้างบันไดถึงแค่ชั้นสอง พวกมันจะขึ้นไปยังไงกันล่ะนั่น
ดูเหมือนว่าห้วงมิติตรงนี้จะทำเอาสับสนน่าดู ฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นประตูที่ดูคล้ายๆกับประตูดันเจียนที่อยู่ในเกม
เมื่อฉันเดินลอดผ่านไป มันก็จะไปโผล่อีกที่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน
ต่อมา ฉันก็มาอยู่ในห้วงมิติอีกแห่งหนึ่งมีลักษณะเป็นถนนสีแดงคล้ายเส้นเลือด
"เอื้อก... ที่นี่ทำเอาฉันขนลุกเป็นบ้าเลย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "โชคดีที่แค่มันขยะแขยง ไม่อันตรายหรอก ฉะนั้นก็ไปกันต่อ"
โอเค ถ้างั้นก็เดินต่อไปเรื่อยๆก็ละกัน
ต่อมาไม่ไกลนัก
"กลิ่นเหม็นอะไรเนี่ย... อยากจะอ้วก" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มบ่นออกมา "คุณหนู รู้สึกคลื่นไส้บ้างมั้ย?"
ไม่รู้ว่าจะเหม็นหรือจะอะไร แต่ที่นี่มันเหมือนกับมิติที่มีกลิ่นเนื้อเน่ายังไงก็ไม่รู้นะ พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิติดันเจียนแห่งแรกไป...
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
หลายสิบเมตรต่อมา
"อย่าห่วง ฉันจะช่วยพาเธอออกไปเอง ...ไม่มีอะไรที่จะทำได้แล้ว จริงมั้ย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"คิดว่าปราสาทแห่งนี้น่าจะมีห้วงมิติอยู่... มันขยายตัวและก็หดตัวเหมือนกับ Mogeko อย่างพวกเรานั่นแหละ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
พวกฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่สอง พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"...นานมาแล้ว ฉันเองก็เคยเป็น Mogeko แบบปกตินั่นแหละ ครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่นี่ก็... อืม ก็อาจจะนะ ...อะไรที่ทำให้ฉันกลายมาเป็นผู้แปรพักตร์นะหรือ? เดี๋ยวจะบอกให้ทีหลังละกัน"
คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เมื่อก่อนก็เคยเป็นเหมือนกับ Mogeko ตัวอื่นๆอย่างงั้นหรือ? เกิดอะไรขึ้นกับเขากันล่ะ?
ต่อมาหลังจากที่พวกฉันเดินไปได้ค่อนข้างไกล
"รู้สึกเวียนหัวหรือ? ไม่ต้องห่วง เราไม่หลงทางหรอก... แถวนี้เป็นถนนเส้นทางเดียวตลอดทางเลย"
ถึงจะไม่หลงทาง แต่ถนนก็คดเคี้ยวเสียจนฉันแทบจะเวียนหัวได้เลย มันรู้สึกเหมือนกับวนไปวนมาอยู่ที่เดิมตลอดทางก็ว่างั้น
หลังจากนั้น พวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่สาม พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
".....ฉันเองก็ชอบหมูแฮมด้วยนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
อย่างงั้นหรือ
หลังจากนั้น พวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่สี่ พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"มีชื้อปรสิตแพร่กระจายในปราสาทอย่างรวดเร็วมาก ดูเหมือนว่าจะพบในหมูแฮมนั่นแหละ... 70 เปอร์เซนต์ของ Mogeko ตายด้วยแบบนั้น .....ส่วนฉันนั้นยังสบายดีอยู่"
เห... หมูแฮมนี่มันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วทำไมถึงยังกินอยู่ล่ะ
หลังจากนั้น พวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่ห้า พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"หูแหว่งไปเหรอ? ก็เกือบหมดนั่นแหละ"
ฉันสงสัยว่า Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ตัวนี้ หูหายไปข้างหนึ่ง และก็ยังมีรอยถูกฟันเต็มทั้งตัวอีก
ต่อมาในที่สุดพวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจียนแห่งสุดท้าย บนพื้นที่ๆดูคล้ายกับรูปหัวใจ
"เพื่อนของฉันอยู่ข้างหน้านี้แหละ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"...แต่พวกนั้นก็เป็น Mogeko ด้วยใช่มั้ยล่ะ?" ฉันถาม
"ใช่แล้ว ...เอาล่ะ ไปกันเถอะ"
แล้วพวกฉันจึงได้เดินลอดประตูผ่านมิติตรงนี้ไป
....................................
ตอนนี้เบื้องหน้าของฉันก็คือ Mogeko ตัวหนึ่งที่มีสีแดง มันดูเหมือนกับพญายมยังไงก็ไม่รู้นะ
"....." Mogeko ตัวสีแดงเงียบไปสักพัก ".....เจ้ามาที่นี่สินะ"
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย วิญญาณเลือด" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....."
Mogeko ตัวสีแดงนั่นคือวิญญาณเลือดเหรอ ชื่อแปลกอีกแล้วนะเนี่ย
"....."
".....คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะยังมีชีวิตอยู่" วิญญาณเลือดพูด
"อือ ฉันถูกพิพากษาให้ประหารชีวิต แต่เด็กหญิงคนนี้ เห็นมั้ย..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....."
"....." ฉันมองดูวิญญาณเลือดตัวนี้
".....เห็นแล้ว .....เอาสั้นๆนะ เจ้าอยากจะชั้นต่อไปใช่มั้ยล่ะ?" วิญญาณเลือดถาม
"ใช่" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ตอบ
".....อย่างนั้นแหละ ระวังตัวด้วยล่ะ รู้หรือเปล่า... ...อะไรรออยู่ตรงนั้น"
"..... ใช่ฉันรู้น่า"
"....."
แล้ววิญญาณเลือดก็เรียกอะไรบางอย่างออกมา
ฉันหันไปมองสิ่งที่วิญญาณเลือดเรียกออกมา
".....ผู้รับใช้ของข้าเอง สูจะส่งเจ้าให้เอง"
"ขอบคุณที่ช่วย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....." วิญญาณเลือดหันมามองฉัน ".....เธอนะ"
ฉันรีบขานรับทันที
"ค-ค่ะ?"
".....ข้าภาวนาขอให้เธอปลอดภัยนะ"
"....." วิญญาณเลือดเงียบไม่พูดอะไรเลย
....................................
ฉันเดินเข้าไปหาคนรับใช้ของวิญญาณเลือด
".....❤" คนรับใช้ส่งสายตาแปลกๆมายังที่ฉัน "ต้องการที่จะไปยังชั้นต่อไปมั้ย"
"ไปสิ" ฉันตอบทันที
แล้วคนรับใช้ตัวนั้นก็ใช้พลังวิเศษพาฉันและ Mogeko ผู้แปรพักตร์ไปยังที่ชั้นที่สี่ให้ทันที
....................................
ขณะเดียวกัน
"....."
"เธอมาช้านะ Yonaka..."
"และหลังจากที่ฉันมาถึงหน้าบ้านแล้ว..."
"Yonaka ยังไม่กลับมาใช่มั้ยเนี่ย?"
"....."
"....."
"...เห็นแล้ว"
".....แต่ก็ดีแล้วล่ะ"
"เธอจะกลับมาหาฉัน"
"...อ๊ะ จริงสิ เธอยัง"
".....ฮ่าๆๆ"
"........................." ฉันร้องไห้ด้วยอย่างเสียใจ
"พี่คะ....."
".....ไปไหนแล้วล่ะ?"
"อึก ไปตั้งหลายวันแล้ว..."
"....."
"เป็นห่วงพี่จังเลย....."
"....."
"ถ้าพี่ยังยึดติดกับเหตุการณ์นั้นอยู่ละ..."
"....."
".....เฮ้อ..."
".....ฉันจะทำอะไรได้บ้างนะ...?"
"....."
".....พี่คะ..."
....................................
กลับมายังปัจจุบัน
ตอนนี้ฉันอยู่บนชั้นสามแล้ว ฉันสังเกตเห็นประตูห้องอยู่หลายห้อง
แต่ระหว่างนั้นฉันก็เหลือบไปเห็นกองคราบเลือดอยู่กลางทางเดินด้วย
ฉันไม่สนใจอะไร ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปยังที่ห้องๆหนึ่ง
ดูเหมือนจะเป็นห้องนอน มีเตียงที่ดูนุ่มและก็อบอุ่นด้วย
ฉันเดินไปดูที่ตู้หนังสือ
อย่าบอกนะว่าในนั้นเป็น...
ว่าแล้วเชียว หนังสือโป๊
เฮ้อออออ....
ฉันเห็นทีวีเปิดอยู่
มันกำลังออกอากาศการ์ตูนเรื่อง "Ice Scream" อยู่
ดูเหมือนว่าห้องนี้จะมีรูปวาดอย่างหยาบๆประดับเอาไว้ด้วย
ฉันเดินไปดูที่โต๊ะ ก่อนที่ฉันจะหยิบเอาซุปผักมาไว้กับตัว
ฉันเห็น Mogeko ตัวหนึ่งอยู่กลางห้อง
"เพื่อนฉันตายด้วยภูมิแพ้นะ..."
เออ... ช่างเพื่อนเถอะ ฉันเดินออกจากห้องนอนห้องนี้ไปดีกว่า
ฉันเดินเข้าไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้เต็มไปด้วยพวก Mogeko ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงทุกตัว
หรือว่าฉันเข้ามารบกวนเวลานอนของพวกนั้นหรือ?
"ไม่ไหวแล้ว... Moge-tan กำลังตายแล้ว..."
"แค่กๆ ค่อก... เห? แค่เป็นไข้หลอกๆนะ ดีมั้ย?"
"เอาล่ะ หลับให้สบายนะ..."
"เมี๊ยวววววว... ❤"
"....."
ดูเหมือนว่ามันจะทำสีหน้าค่อนข้างหื่นน่าดูเลย
มันฝันถึงอะไรกันแน่เนี่ย!
"...คร่อกกกกกก"
ดูเหมือน Mogeko ตัวนี้จะนอนกรนดังมาก ขี้มูกโป่งไม่สนใจโลกเลย
"ความลับของวัยรุ่นคือนมถั่วเหลือง ดื่มมันตอนก่อนนอนและตอนเช้าด้วยนมถั่วเหลืองนะ moge"
"แฮ่ก-แฮ่ก... แฮ่ก..."
"พรุ่งนี้ฉันก็จะตายแล้ว... ดูตะวันขึ้น... และก็กินหมูแฮม..."
เจ้า Mogeko แต่ละตัวนี่ก็ฝันละเมอแปลกๆทั้งนั้น ฉันว่าไม่ควรที่จะรบกวนพวกนี้เลยจะดีกว่า
แล้วฉันก็เดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้ ฉันเห็นก็ต้องตกใจ
มีฉากฆาตกรรมกลางห้องด้วย!
แต่แปลก ทำไมถึงไม่มี Mogeko ตัวไหนสนใจเลย แถมยังนอนหลับสบายใจเฉิบหรือไม่ก็นั่งเก้าอี้อยู่ได้
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ตัวที่นั่งอยู่
"แล้วจักรวาลคืออะไรละ..."
ถามฉันแล้วจะไปรู้มั้ยเนี่ย
ฉันเดินเข้าไปดู Mogeko ตัวที่นอนอยู่
"งึม...งึม... ฉ-ฉันไม่ได้ฆ่าเขานะ... ข-เขา... ก็แค่เล่นสนุกกับ Moge-tan เท่านั้นเอง..."
อย่างงั้นเหรอ งั้นก็แสดงว่ามันฆ่าเพื่อนของตัวเองตายแล้วก็ไปนอนหลับอย่างสบายใจเฉิบโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างใดๆนะสินะ
ฉันเดินไปดูที่ตู้หนังสือที่อยู่ในห้อง
ฉันไม่สงสัยเลยว่าข้างในตู้หนังสือมีอะไร ก็หนังสือโป๊ไงล่ะ
แต่ตู้ลิ้นชักที่อยู่ในห้องนี้กลับมีเงินอยู่ 1000 เยน ฉันจึงได้หยิบมาไว้
เห... เหมือนกับว่าฉันขโมยเงินของเค้าไปงั้นเหรือ ฉันคิดว่าในตู้นี้คงจะไม่มีอะไรแล้วนะ
แต่ฉันกลับหยิบเอาเงิน 1000 เยนมาได้เรื่อยๆ ไม่ว่าฉันจะหยิบสักกี่ครั้งก็ตาม
ในตู้นี้จะมีเงินเยอะไปไหนกันฟ่ะ!
แต่ถึงอย่างไร ในปราสาทแห่งนี้จะมีอะไรให้ซื้อละนั่น มีเงินไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก
ฉันเดินออกมาจากห้องนอนก่อนที่จะเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนอนห้องนี้มีอยู่สองเตียง เตียงหนึ่ง Mogeko กำลังนอนอยู่ ห้องนี้มีโต๊ะวางอยู่ด้วย มีชุดน้ำชา โค้ก และก็มันฝรั่งแท่งวางอยู่
อาหารที่อยู่บนโต๊ะเนี่ยดูน่าอร่อยจังนะ...
ฉันว่าตู้หนังสือในห้องนี้ก็คงจะไม่พ้นหนังสือโป๊อีกอยู่ดีนั่นแหละ
ฉันเดินเข้าไปหา Mogeko ที่กำลังนอนอยู่
"นอนกับฉันมั้ย? ❤"
หา จะเรียกให้ฉันมานอนด้วยหรือ แบบนี้มัน...
ก็ได้ งั้นฉันขอนอนด้วยล่ะกัน เหนื่อยมาพอสมควรแล้ว
ฉันใช้เวลานอนกับ Mogeko ในคืนอันแสนหวาน...
เดี๋ยว... ไม่สิ ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดน่ะ คือว่า... ไม่รู้จะทำยังไงดีล่ะ ฉันนอนกับ Mogeko ตัวนั้นไปแล้วนี่
แต่ว่า... รู้สึกอบอุ่นจัง
ไม่ใช่แล้ว!
หลังจากที่ฉันตื่นนอนขึ้นมา
"ฮิๆ...❤" ดูเหมือนว่า Mogeko จะมีความสุขมากเลยนี่
ถ้ามีความสุขแล้วก็ขอออกจากห้องเลยล่ะกัน
ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้ไม่ใช่ห้องนอน แต่น่าจะเป็นห้องรับประทานอาหารขนาดเล็กนะ
Mogeko ตัวหนึ่งเดินไปมาอยู่กลางห้อง
"ฉันฝันร้ายทุกคืน ตกหลุมพรางที่ขุดตรงไหนก็ร้องตรงนั้นแหละ"
แล้วจะขุดหลุมพรางให้ตัวเองร่วงไปทำไมกันล่ะ
ฉันเห็นหมูแฮมวางอยู่บนโต๊ะจึงได้เก็บไว้กับตัวอีกอัน
ฉันรู้สึกว่าถูกใครมองอยู่ อาจจะมาจากอนุสาวรีย์ก็ได้
ฉันเดินออกจากห้องรับประทานอาหารไป
ฉันเดินเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มีชั้นหนังสือวางอยู่เต็มไปหมด ฉันมองดูหนังสือที่อยู่ในนั้นก็พบว่า มีแต่หนังสือโป๊ทั้งนั้น
สายตาของฉันไม่อาจจะละหนังสือโป๊ในตู้นี้ได้
"ทำไมถึงมีแต่หนังสือพวกนี้ เอ่อ... มันมีแต่หนังสือที่ไม่เหมาะทั้งนั้น...?" ฉันหน้าแดงออกมา
"...หืม?" แต่แล้วฉันก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
"นี่มันอะไร?"
หนังสือเล่มหนึ่งเป็นหนังสือที่หนาและก็หนักด้วย ฉันหยิบเอาหนังสือเล่มนี้ออกมาอ่าน
"หืมม... "การไล่ล่าผู้แปรพักตร์"? ไหนดูหน่อยสิ..."
ฉันเริ่มพลิกหนังสือเล่มนี้มาอ่านทีละหน้า
...พวกเรา Mogeko เป็นเอกลักษณ์เดียวกัน Mogeko ทุกตัวเป็นหนึ่งจากเริ่มจนจบ
แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ "ผู้แปรพักตร์" ที่ไม่เคยมีใครเห็นตัวจริงเลย คิดแตกต่างจากพวกเรา และทำให้กลายมาเป็นศัตรูของเรา
ผู้แปรพักตร์อาจจะเป็นภัยแก่อาณาจักร Mogeko... ถ้าใครพบก็ให้กำจัดโดยทันที
นอกจากนี้ ผู้แปรพักตร์เองก็มีพลังที่น่าตกใจ...
"อ่านอะไรอยู่เหรอ? ♪"
"?!" ฉันยังไม่ทันได้อ่านจบเลย ก็ตกใจสะดุ้งเสียงเรียกนี้
หลังจากนั้นอีกไม่นานต่อมา พวก Mogeko อีกหลายสิบตัวก็เข้ามาในห้องนี้
"ตอนนี้ไม่มีทางไปไหนได้อีกแล้วล่ะ!"
"กรี๊ดดดดดดดดดด?!"
"ไม่ไหวแล้ว moge! ทนไม่ไหวแล้วน่ะ moge!"
"เวลาเล่นจบลงแล้ว!"
"เอาล่ะ ไอ้พวกบ้าทั้งหลาย!! จับเธอซะ!!!"
"mogege!"
"หา?! ห... หวา...!!!"
ไอ้ Mogeko บ้ากำลังจะเดินเข้ามาจับฉัน
"อะไรนะ?! พวกนาย... หวา!"
"อยู่เฉยๆดีกว่าน่า! ♪"
ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถฝ่าวงล้อมของพวกมันได้เลย พวกมันแห่เข้ามาจับตัวฉันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ฉันจึงต้องยอมจำนนให้กับพวกมันแต่โดยดี
ฉันรู้ตัวว่าขัดขืนไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก
"นี่เราจะพาเธอไปไหนดีล่ะ?"
"พาเธอไปขังไว้ในห้องหรือที่ไหนสักแห่งเลย"
"เขาก็อยู่ในนั้นด้วยนะ"
"ยังมีห้องขังว่างๆอีกเยอะน่า ถูกมั้ย? ข้างๆห้องที่หมอนั่นถูกล่ามโซ่นั่นแหละ"
"ตามที่ขอเลย!"
"เอาล่ะ... ปล่อย Yonaka-tan ไว้อย่างนั้นแหละ เดี๋ยวเราจะประชุมกันว่าจะเล่นกับเธอยังไงดี! ♪"
"mogegeee!!!"
....................................
หลังจากนั้นไม่นาน
ฉันถูกพวก Mogeko ผลัก...ไม่สิ เตะเข้าไปในห้องขัง ก่อนที่มันจะปิดประตูล็อกเพื่อขังฉันเอาไว้
"โอ๊ย!!" ไอ้บ้า Mogeko นี่เตะแรงชะมัด
"หวา...?! ฮ-เฮ้! นี่มันที่ไหนกันเนี่ย?!"
ดูเหมือนว่าห้องขังนี้จะมืดมากจนฉันมองไม่เห็นอะไรเลย
"ปล่อยฉันไป! อะ...อะไรกันเนี่ย...!!"
ดูเหมือนว่าประตูที่ปิดล็อกเอาไว้จะแน่นกว่าที่คิด ฉันพยายามทั้งเตะทั้งทุบอย่างแรง แต่ก็ไม่สะทกสะเทือนอะไรเลย
"เอาละโว้ยยยยยยยยยย!!"
"ย้ากกกกกกกกกก!!"
คราวนี้ฉันถอยไปตั้งหลักก่อน แล้วก็พุ่งตัวเข้าไปอย่างแรงเพื่อที่จะชนประตู แต่...
มันไร้ประโยชน์สิ้นดี ดูเหมือนว่าประตูบานนี้คงจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่ตัวฉันจะพุ่งชนออกไปได้
ความพยายามอันเปล่าประโยชน์ของฉันที่ได้พุ่งชนประตูนั้น ส่งผลทำให้ห้องขังแห่งนี้เสียงดังไปทั่วจน...
"นี่ นายเสียงดังไปแล้ว... นายรู้มั้ยว่าตอนนี้มันดึกแค่ไหนแล้ว?" ใครคนหนึ่งพูด
"หา?!" ฉันหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงพูด
เมื่อฉันเริ่มมองอะไรในห้องชัดเจนก็พบว่า...
"อ๊ะ... เอ่อ...?"
ดูเหมือนว่าฉันจะรบกวนอีกคนหนึ่งหรือเปล่าน้า
"เธอรบกวนการนอนหลับของฉันนะ เอ๋?"
"ค-ใครนะ...?!"
"เหรอ? แล้วเธอเป็นใครล่ะ?"
แล้วฉันก็นั่งคุยกับ Mogeko ที่ถูกล่ามโซ่เอาไว้
"หา? อ๊ะ อืม... ฉ-ฉัน... Yonaka Kurai..." ฉันพยายามพูดกับ Mogeko ตัวนั้นด้วยความกล้า
"หืมม... และเธอมาทำอะไรตรงนี้ล่ะ?"
"พ-พวก Mogeko... จับฉันมา..."
"หืมม"
"....." ฉันไม่พูดอะไรออกมา
"....." Mogeko ก็ไม่พูดอะไรออกมาเหมือนกัน
"เอ่อ... คุณก็เป็น Mogeko ด้วยสินะ.....?" ฉันเริ่มพูดออกมาก่อน
"ใช่ แต่ผิด"
"เอ๋?"
"ฉันเป็นฝ่ายตรงข้ามนะ แตกต่างจากพวกนั้นหน่อยเดียวเอง"
(...! เหมือนกับในหนังสือที่เขียนเอาไว้เลยสินะ...?)
"เธอดูเหมือนมนุษย์ หือ? แล้วอะไรทำให้เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ?"
"อ-เอ่อ... ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่ามาอยู่ที่นี่แหละ..."
"หา โชคไม่ดีจริงๆเลยนะเนี่ย"
(อ-อะไรของเขาเนี่ย...)
"เดี๋ยวก่อนนะ... พวกนั้นบอกว่าจะพาฉันไปขังไว้ในห้องอื่นนี่... แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ในห้องเดียวกับคุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ได้ล่ะ?"
"นั่นเธอเรียกฉันว่าอะไรเหรอ...? เอาล่ะ อย่างงี้ก็ดี..."
ดูเหมือนว่าฉันจะตั้งชื่อให้เขาเอาเสียดื้อๆเลย
"ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ พวกนั้นมันโง่... และมันก็เละเทะด้วย"
ฉันถึงกับทำหน้าเหวอออกมา
"พวกนั้นมันเละเทะขนาดนั้นเลยเหรอ?!"
"ก็รูปร่างแบบนี้ มันก็คือ Mogeko ไง"
(ดูเหมือนฉันจะรู้เลยว่ามันมาจากไหน...)
"คุณหนู ทำตามใจเธอและก็หนีออกจากปราสาทให้เร็วที่สุดเลยนะ ถ้าฉันทำได้ ฉันก็คงจะเผ่นไปนานแล้วล่ะ..."
"คุณ Mogeko แปลกหน้าอะไรสักอย่างในชั้นแรก... บอกฉันให้ไปยังชั้นบนสุดเพื่อที่จะกลับ..."
ฉันยังไม่ทันพูดจบ คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็พูดขึ้นมา
"หืม เอาล่ะ เขาพูดไม่ผิดหรอก ถ้าเธอขึ้นไปชั้นบนสุด เธอก็จะกลับไปยังโลกเดิมตามที่เธอต้องการได้"
"หา...? จ-จริงหรือ?"
"อะไรอีกล่ะ นี่เธอยังไม่เชื่อในสิ่งที่ Mogeko แปลกหน้าอะไรสักอย่างพูดอยู่อีกหรือ?"
"อ-อ้าว ฉันก็นึกว่าเขาจะหลอกฉันซะอีก..."
"...ก็นะ ฉันไม่ว่าเธอหรอก เขาและพวกพรรคของเขาก็ยังคงเป็น Mogeko ในตอนท้ายอยู่ดี"
"....."
"เอาล่ะ ขอให้โชคดีนะ"
ฉันจ้องมองไปที่ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์
"ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ ฉันถูกล่ามโซ่ไว้ เพื่อที่จะรอประหารในวันพรุ่งนี้แหละ..."
ฉันเริ่มทำสีหน้าเย็นชา ดวงตาเหมือนปลาตาย
"?"
".........................ประหารหรือ?" ฉันถาม
"ก็ได้ยินแล้วนิ"
"หวาาาาา?!?!"
"แล้วจะคาดหวังอะไรอีกล่ะ? ฉันเป็นผู้แปรพักตร์นะ"
"ล...แล้วคุณไม่หนีไปไหนหรือ?!"
"ฉันพยายามขัดขืนมามากพอแล้วล่ะ ฉันดึงออกไม่ได้นะ"
".........." ฉันจ้องดูสิ่งที่ล่ามขาของคุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไปสักพัก
"ลูกเหล็กกับโซ่....."
".........." ฉันคิดอะไรบางอย่างออก
"ถ้ากุญแจนี้ใช้กับมันได้นะ หือ..."
แล้วฉันก็หยิบเอากุญแจออกมา พอ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เห็นกุญแจเท่านั้นแหละ เขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที
"?! ฮ-เฮ้ นี่เธอ!"
"เอ๋?! มีอะไรหรือ?!"
"ไปเอากุญแจนี้มาจากไหนนะ...?!"
"หือ?! อ-อ๊ะ! จากชั้นที่แล้วนะ... ได้มาจากภูตแห่งหมูแฮมนะ"
"!"
"เห็นแล้วๆ... ฮะๆ..."
"????" ฉันถึงกับงง เขาหัวเราะอะไรกันนะ
"ให้ฉันยืมหน่อยสิ"
แล้วฉันก็ยื่นกุญแจให้คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ไขกุญแจที่ล่ามขาของเขา
ปรากฏว่ามันไขออกด้วย!
"เอาล่ะ คืนให้ละกัน"
"ค-คุณไขออกได้...?!"
"ขอบใจนะ คุณหนู ฉันอยากจะขอบคุณเธอจริงๆ"
แล้วเขาก็พูดขึ้นมาต่ออีก
"...ตอนนี้ฉันก็เบื่อแล้ว ฉันอยากจะช่วยเธอบ้าง"
"..........หวา?"
"ก็อย่างที่เธอรู้นั่นแหละ... หนีไปกับเธอด้วยกันไง"
....................................
ตอนนี้ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ได้เข้าร่วมกลุ่มแล้ว ฉันกับเขาเดินไปด้วยกัน
ฉันดูโซ่ตรวจที่ไขออกได้เมื่อกี้นี้
"ใช่เลย กุญแจนั่น? ไขได้เกือบทุกที่ในปราสาทเลย หมายถึงเกือบจะทุกที่ละกัน ห้องขังเองก็เกือบจะเหมือนกันหมดนั่นแหละ"
"หวา... แล้วจะล็อกไว้เพื่ออะไรล่ะนั่น?"
"อย่าถามฉันสิ..."
ฉันเองก็อยากจะบ้าตาย กุญแจดอกเดียวพานักโทษแหกห้องขังได้ทุกห้อง มันคงไม่ถูกแล้วล่ะ มันเหมือนกันเกินไป...
ฉันเดินไปที่ประตูห้องที่ล็อกเอาไว้ แล้วใช้กุญแจดอกนั้นแหละไข
มันไขประตูได้!
ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์จึงออกมาจากห้องขังได้
ตอนนี้พวกฉันก็อยู่ที่บริเวณหน้าห้องขัง แถวนี้ยังมีห้องขังห้องอื่นอยู่อีก
ฉันใช้กุญแจไขเข้าห้องอื่น
ห้องนี้มี Mogeko อีกสองตัวที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย... ฉันก็แค่ไม่ชอบหมูแฮมแค่นั้นเอง..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด
"ฉันแค่อยากได้ส่วนผสมในพริกหยวกอีกหน่อยแค่นั้นเอง..." Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด
แต่ดูเหมือนว่าพวกนี้จะไม่แหกห้องขังหนีไปกับพวกฉันด้วย ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงจึงได้เดินออกจากห้องขังไป
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko อีกตัวหนึ่งที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"ฉันถูกโยนมายังที่นี่เพราะกระทำการนอกรีตกับแฟน moge" Mogeko ตัวนั้นพูด
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko อีกสามตัวที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"พรุ่งนี้พวกเราก็ถูกประหารแล้ว..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด
"อย่าเพิ่งตายนะ..." Mogeko ตัวหนึ่งพูด
มี Mogeko ตัวหนึ่งที่ถือหมูแฮมอยู่ด้วย
"หมูแฮมที่แสนอร่อย! เชิดชูให้กับหมูแฮม!"
อะไรกันเนี่ย เจ้า Mogeko ตัวนี้มันบูชาหมูแฮมมากขนาดนั้นเลยหรือ แต่ฉันไม่สนใจในเรื่องไร้สาระของ Mogeko ตัวนี้หรอก แย่งหมูแฮมจากมันมาเลยดีกว่า
"ทำไมถึงทำอย่างนี้----------?!?! เอาคืนมาน้าาาาาาาาาาา!!!" Mogeko ตัวนั้นถึงกับร้องไห้ออกมา
"ฮือออออออออออ ฮืออออออออออออออ"
เออ... ช่างมันเถอะ
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko อีกสามตัวที่ถูกขังเอาไว้อยู่
"สาวแว่นมีอะไรที่ดีเยี่ยมตรงไหนหรือ...?" Mogeko ตัวหนึ่งพูด
"พริกไทยแดงมันอาจจะเผ็ดไปหน่อยแต่มันก็ดีนะ..." Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด
"ราเม็งหมูนี่มันดูน่ารังเกียจจริงๆ" Mogeko อีกตัวหนึ่งพูด
พวกนี้ที่ถูกจับมาเนี่ย เพราะไม่ยอมกินหมูแฮมหรือไงก็ไม่รู้นะ
ฉันใช้กุญแจไขเข้าไปยังอีกห้องหนึ่ง
ห้องนี้มี Mogeko ที่มีขนปุยสีขาวถูกขังอยู่
"ปุย?"
อะไรล่ะนั่น ฉันฟังไม่เข้าใจเลย
หลังจากที่พวกฉันได้แวะดูในห้องขังอื่นๆแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาหลบหนีได้แล้ว
ห้องขังที่อยู่ถัดมานั้น ทำเอาฉันรู้สึกกลัวจนตัวสั่นไปเลย
พวก Mogeko ที่บ้าคลั่งนั้นมันพยายามที่จะพังประตูลูกกรงออกมา ราวกับมันหิวโหยมาตั้งนานเหมือนไม่ได้กินอะไรมาเป็นหลายวันละมั้ง
"ฮะๆๆ พวกนี้ดูเหมือนว่าจะมีพลังมากกว่าปกตินะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
".........." ฉันตกใจจนอ้าปากค้างไปเลย
"ไม่ต้องห่วง พวกมันไม่มีทางออกมาได้หรอก .....ละมั้ง"
"ละมั้งเหรอ?!?!" ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วล่ะ
ดูเหมือนว่าชักจะไม่ไว้ใจในที่แบบนี้เลย ฉันจะต้องรีบหนีไปจากห้องตรงนี้ให้เร็วที่สุดก่อนที่จะกลายเป็นอาหารของพวกมัน
หน้ากรงขังนั้นมีปุ่มสีแดงอยู่ด้วย
มันเป็นสวิตช์หรือเปล่าเนี่ย...
ถ้าเป็นสวิตช์จริงๆละก็ ฉันก็ไม่ควรที่จะกดปุ่มนี้โดยเด็ดขาด
แล้วฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็รีบเดินผ่านตรงนี้โดยเร็วที่สุด
ต่อมา ฉันกับ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ก็เดินไปตามทางต่อไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งมาถึงที่ประหลาดแห่งหนึ่ง
"ทางนี้" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"นี่เราจะไปไหนกันนะ...?" ฉันถาม
"เพื่อที่จะขึ้นไปยังชั้นต่อไป อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย บันไดตรงนี้ขึ้นไปถึงแค่ชั้นสองเท่านั้น..."
"จริงสิ ฉันไต่บันไดขึ้นมาที่ชั้นสามนี่... ทำไมพวกนั้นไม่สร้างบันไดเลย...?"
"ไม่รู้สิ พวกนั้นมันโง่ ไม่คิดอะไรให้รอบคอบเอาเสียเลย"
แล้วพวกฉันก็เดินกันต่อไป
ฉันชักจะสงสัยปราสาทแห่งนี้แล้วล่ะว่า มันมีโครงสร้างยังไงกันแน่ มีเจ็ดชั้นแต่ทำไมสร้างบันไดถึงแค่ชั้นสอง พวกมันจะขึ้นไปยังไงกันล่ะนั่น
ดูเหมือนว่าห้วงมิติตรงนี้จะทำเอาสับสนน่าดู ฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นประตูที่ดูคล้ายๆกับประตูดันเจียนที่อยู่ในเกม
เมื่อฉันเดินลอดผ่านไป มันก็จะไปโผล่อีกที่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน
ต่อมา ฉันก็มาอยู่ในห้วงมิติอีกแห่งหนึ่งมีลักษณะเป็นถนนสีแดงคล้ายเส้นเลือด
"เอื้อก... ที่นี่ทำเอาฉันขนลุกเป็นบ้าเลย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด "โชคดีที่แค่มันขยะแขยง ไม่อันตรายหรอก ฉะนั้นก็ไปกันต่อ"
โอเค ถ้างั้นก็เดินต่อไปเรื่อยๆก็ละกัน
ต่อมาไม่ไกลนัก
"กลิ่นเหม็นอะไรเนี่ย... อยากจะอ้วก" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เริ่มบ่นออกมา "คุณหนู รู้สึกคลื่นไส้บ้างมั้ย?"
ไม่รู้ว่าจะเหม็นหรือจะอะไร แต่ที่นี่มันเหมือนกับมิติที่มีกลิ่นเนื้อเน่ายังไงก็ไม่รู้นะ พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิติดันเจียนแห่งแรกไป...
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
หลายสิบเมตรต่อมา
"อย่าห่วง ฉันจะช่วยพาเธอออกไปเอง ...ไม่มีอะไรที่จะทำได้แล้ว จริงมั้ย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"คิดว่าปราสาทแห่งนี้น่าจะมีห้วงมิติอยู่... มันขยายตัวและก็หดตัวเหมือนกับ Mogeko อย่างพวกเรานั่นแหละ..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
พวกฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่สอง พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"...นานมาแล้ว ฉันเองก็เคยเป็น Mogeko แบบปกตินั่นแหละ ครั้งสุดท้ายที่ฉันมาที่นี่ก็... อืม ก็อาจจะนะ ...อะไรที่ทำให้ฉันกลายมาเป็นผู้แปรพักตร์นะหรือ? เดี๋ยวจะบอกให้ทีหลังละกัน"
คุณ Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์เมื่อก่อนก็เคยเป็นเหมือนกับ Mogeko ตัวอื่นๆอย่างงั้นหรือ? เกิดอะไรขึ้นกับเขากันล่ะ?
ต่อมาหลังจากที่พวกฉันเดินไปได้ค่อนข้างไกล
"รู้สึกเวียนหัวหรือ? ไม่ต้องห่วง เราไม่หลงทางหรอก... แถวนี้เป็นถนนเส้นทางเดียวตลอดทางเลย"
ถึงจะไม่หลงทาง แต่ถนนก็คดเคี้ยวเสียจนฉันแทบจะเวียนหัวได้เลย มันรู้สึกเหมือนกับวนไปวนมาอยู่ที่เดิมตลอดทางก็ว่างั้น
หลังจากนั้น พวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่สาม พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
".....ฉันเองก็ชอบหมูแฮมด้วยนะ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
อย่างงั้นหรือ
หลังจากนั้น พวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่สี่ พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"มีชื้อปรสิตแพร่กระจายในปราสาทอย่างรวดเร็วมาก ดูเหมือนว่าจะพบในหมูแฮมนั่นแหละ... 70 เปอร์เซนต์ของ Mogeko ตายด้วยแบบนั้น .....ส่วนฉันนั้นยังสบายดีอยู่"
เห... หมูแฮมนี่มันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วทำไมถึงยังกินอยู่ล่ะ
หลังจากนั้น พวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจี้ยนแห่งที่ห้า พวกฉันเดินลอดผ่านประตูมิตินี้ไป
หลังจากนั้นก็โผล่มายังอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ พวกฉันจึงได้เดินต่อไป
ต่อมาอีกไม่ไกลนัก
"หูแหว่งไปเหรอ? ก็เกือบหมดนั่นแหละ"
ฉันสงสัยว่า Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ตัวนี้ หูหายไปข้างหนึ่ง และก็ยังมีรอยถูกฟันเต็มทั้งตัวอีก
ต่อมาในที่สุดพวกฉันก็มาถึงประตูมิติดันเจียนแห่งสุดท้าย บนพื้นที่ๆดูคล้ายกับรูปหัวใจ
"เพื่อนของฉันอยู่ข้างหน้านี้แหละ" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์บอก
"...แต่พวกนั้นก็เป็น Mogeko ด้วยใช่มั้ยล่ะ?" ฉันถาม
"ใช่แล้ว ...เอาล่ะ ไปกันเถอะ"
แล้วพวกฉันจึงได้เดินลอดประตูผ่านมิติตรงนี้ไป
....................................
ตอนนี้เบื้องหน้าของฉันก็คือ Mogeko ตัวหนึ่งที่มีสีแดง มันดูเหมือนกับพญายมยังไงก็ไม่รู้นะ
"....." Mogeko ตัวสีแดงเงียบไปสักพัก ".....เจ้ามาที่นี่สินะ"
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลย วิญญาณเลือด" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....."
Mogeko ตัวสีแดงนั่นคือวิญญาณเลือดเหรอ ชื่อแปลกอีกแล้วนะเนี่ย
"....."
".....คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะยังมีชีวิตอยู่" วิญญาณเลือดพูด
"อือ ฉันถูกพิพากษาให้ประหารชีวิต แต่เด็กหญิงคนนี้ เห็นมั้ย..." Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....."
"....." ฉันมองดูวิญญาณเลือดตัวนี้
".....เห็นแล้ว .....เอาสั้นๆนะ เจ้าอยากจะชั้นต่อไปใช่มั้ยล่ะ?" วิญญาณเลือดถาม
"ใช่" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์ตอบ
".....อย่างนั้นแหละ ระวังตัวด้วยล่ะ รู้หรือเปล่า... ...อะไรรออยู่ตรงนั้น"
"..... ใช่ฉันรู้น่า"
"....."
แล้ววิญญาณเลือดก็เรียกอะไรบางอย่างออกมา
ฉันหันไปมองสิ่งที่วิญญาณเลือดเรียกออกมา
".....ผู้รับใช้ของข้าเอง สูจะส่งเจ้าให้เอง"
"ขอบคุณที่ช่วย" Mogeko ฝ่ายแปรพักตร์พูด
"....." วิญญาณเลือดหันมามองฉัน ".....เธอนะ"
ฉันรีบขานรับทันที
"ค-ค่ะ?"
".....ข้าภาวนาขอให้เธอปลอดภัยนะ"
"....." วิญญาณเลือดเงียบไม่พูดอะไรเลย
....................................
ฉันเดินเข้าไปหาคนรับใช้ของวิญญาณเลือด
".....❤" คนรับใช้ส่งสายตาแปลกๆมายังที่ฉัน "ต้องการที่จะไปยังชั้นต่อไปมั้ย"
"ไปสิ" ฉันตอบทันที
แล้วคนรับใช้ตัวนั้นก็ใช้พลังวิเศษพาฉันและ Mogeko ผู้แปรพักตร์ไปยังที่ชั้นที่สี่ให้ทันที
....................................
ขณะเดียวกัน
"....."
"เธอมาช้านะ Yonaka..."
"และหลังจากที่ฉันมาถึงหน้าบ้านแล้ว..."
"Yonaka ยังไม่กลับมาใช่มั้ยเนี่ย?"
"....."
"....."
"...เห็นแล้ว"
".....แต่ก็ดีแล้วล่ะ"
"เธอจะกลับมาหาฉัน"
"...อ๊ะ จริงสิ เธอยัง"
".....ฮ่าๆๆ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น