Gal☆Gun: Double Peace

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ผมชื่อ Houdai Kudoki เป็นนักเรียนชั้นปี 2 ในโรงเรียน Sakurazaki

มีตำนานอยู่เรื่องหนึ่งเคยเกิดขึ้นในโรงเรียนนี้... ที่ผมบอกว่า "ตำนาน" เนี่ย มันเกิดเมื่อปีที่แล้วนะ เป็นเรื่องที่พวกเค้าเล่าต่อๆกันมา

พวกเค้าเรียกกันว่า "ตำนานหนุ่มสุดฮ็อต" (Motesugi)

ทว่าในวันนั้นผมป่วยเป็นท้องร่วง ก็เลยไม่ได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นด้วยตัวเอง

รุ่นพี่คนหนึ่งผมเองก็ไม่รู้จักหรอกนะ จู่ๆก็มีสาวๆแห่กันเข้ามาอย่างกะทันหัน หรืออย่างที่เขาว่านั่นแหละ

พวกนักเรียนหญิงจำนวนมากต่างก็แห่กันมายื่นจดหมายรักหรือไม่ก็บอกความรู้สึกออกไป แต่สุดท้ายเขาก็ได้ไปบอกสารภาพรักกับคนที่เขาชอบจริงๆเท่านั้น พวกเขากลายเป็นคู่รักกัน

เรื่องราวแปลกๆไม่ได้มีแค่นี้เท่านั้น พวกเขาบอกว่ารุ่นพี่มองเห็นนางฟ้าที่บินไปมาหลังจากที่เขาสารภาพรักกับเธอด้วย

ตอนนี้พวกเขาว่ากันว่าถ้าอยากจะมองเห็นนางฟ้าล่ะก็ จะต้องเป็นคนที่ฮ็อตที่สุดเท่านั้นจึงจะเห็นได้

หรือไม่ก็ขอเพียงแค่มีคนที่คุณรัก จึงจะพอเห็นนางฟ้าได้บ้าง

พอนึกให้ดีๆแล้ว ผมเองก็ไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องโรแมนติกในโรงเรียนสักเท่าไรนัก บางทีเรื่องนี้อาจกลายเป็นเรื่องที่โด่งดังไปได้สิน้า

ระหว่างที่ผมกำลังเหม่อลอยกลางอากาศนั่นเอง จู่ๆก็มีเสียงเรียกเสียงหนึ่ง

"เอ่อ..."

ผมหันไปมองตามเสียงก็พบเห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่ไม่คุ้นหน้าเลย แต่เธอสวมชุดของโรงเรียนนี้

"สนใจเข้าร่วมกองกำลังมั้ยคะ?"

จู่ๆเธอก็ถามผมเอาเสียดื้อๆเลย

"ผม...ผมยังอายุไม่ถึงเกณฑ์นะ! ว่าแต่เธอเป็นใครล่ะ? เป็นนักเรียนที่นี่หรือ?" ผมถาม

"ค่ะ! นักเรียนชั้นปี 1 Patako Amatsuka รายงานตัวค่า!
ความฝันของฉันก็คือ จะสร้างชมรมกองกำลังแถวหน้าของโรงเรียนขึ้นมาให้ได้ค่ะ ฉันถึงต้องมาแจกใบปลิวตรงนี้นะ
ว่าแต่รุ่นพี่คะ... สนใจจะเข้าร่วมมั้ยคะ?"

"อืมมมมมม... ขอโทษนะ ผมยังไม่เข้าชมรมน่ะ..."

Patako ถึงกับทำหน้าซึมด้วยความผิดหวัง

"หรือคะ... แย่จังเลยนะคะ..."

"ขอโทษๆ! ผมจะหาคนที่รู้จักและคอยช่วยหาคนเข้าชมรมให้ล่ะกัน..."

ระหว่างที่ผมพูดอะไรโดยไม่คิดนั้นเอง ก็มีอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

"Houdai นี่นายทำให้นักเรียนชั้นปี 1 ร้องไห้เหรอ นายนี่มันหน้าด้านจริงๆเล้ย"

อ๊ะ...เสียงนี้ ผมรู้สึกคุ้นหู ผมรีบหันไปมองทันที

"อ๊ะ! Shi... Shinobu...?"

ผมพูดอะไรไม่ถูกเลยเมื่อ Shinobu Kamizono มายืนอยู่ตรงหน้าผม

"หวัดดี" Shinobu ตอบด้วยความไม่เต็มใจสักเท่าไร

"อรุณสวัสดิ์! โห นี่มันแปลกนะเนี่ย... เธอพูดกับผมด้วย..."

Shinobu ถึงกับเบนหน้าหนีด้วยสีหน้าไม่ค่อยชอบผมสักเท่าไร

"...อย่าคิดว่าฉันจะชอบนายนะ ฉันแค่มาบอกนายบางอย่างเองแหละ
เมื่อวานนี้ Maya น้องสาวฉันเพิ่งจะกลับมานะ"

"หา?"

ต่อมาไม่นาน Maya-chan ก็มาถึงที่หน้าโรงเรียน

"...พี่จ๋า" Maya-chan พูด

"ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ Maya-chan!" ผมพูด

"พี่สูงขึ้นนะ"

"ขอบใจนะ เธอเองก็ไม่ได้เปลี่ยนมากนักนี่ Maya-chan"

"หืม... ฉันเองก็โตขึ้นมาด้วยนะ..." Maya-chan ถึงกับทำหน้ามุ่ยออกมาเลย

"เอาล่ะ Maya ไปกันเถอะ" Shinobu บอก

แล้ว Shinobu ก็เดินเข้าโรงเรียนไปก่อน

"เอ่อ Maya-chan...
เอ่อ...อืมมมมม...
ยินดีต้อนรับกลับนะ"

ให้ตายสิ นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย!

"...ขอบใจนะ พี่จ๋า"

แล้ว Maya-chan ก็เดินเข้าโรงเรียนตาม Shinobu ไปอีกคน

ผมถึงกับถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะหันไปพูดกับ Patako

"อ๊ะ ขอโทษนะ Amatsuka-san สินะ? เรื่องเกี่ยวกับสมาชิกใหม่ในชมรมกองกำลัง..."

ผมพูดยังไม่ทันจบ ปรากฏว่า Patako ก็หายตัวไปซะแล้ว

"หา? Amatsuka-san?
ไปไหนแล้วล่ะ?"





....................................................





ขณะเดียวกัน

"......
อืมมมม... ดูเหมือนว่าเขาจะเติบโตต่างจากพี่สาวน้องสาวนะ พวกเขาเป็นเพื่อนเก่าด้วย
รุ่นพี่คะ ฉันหวังว่านางฟ้าจะให้พรคุณด้วยพลังนะคะ
เซฟรายละเอียดเอาไว้ในวันพรุ่งนี้ดีกว่า"





....................................................





บนชั้นดาดฟ้าของโรงเรียน

นางฟ้าฝึกหัดคนหนึ่งยืนอยู่บนขอบตึกเหนือหอนาฬิกา

"หึๆๆ...
ทีนี้แหละ จะได้สำแดงฝีมือฉันกันสักที
เป้าหมายมีชื่อว่า Houdai Kudoki
เป็นคนที่ไม่เคยมีความสัมพันธ์ใดๆเลย... เป็นพวกที่ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเองเลยสักกะอย่าง
เฮอะ หมอนี่มันกระจอกซะไม่มี"

แล้วเธอก็เรียกเอาปืนออกมา 2 กระบอก

"แต่ไม่ต้องห่วง เพราะนางฟ้าชั้นสูงคนนี้...
จะทำให้คุณมีความสุขเอง
ด้วยทักษะการฝึกฝนมาอย่างหนัก ฉันไม่เคยยิงพลาดแม้แต่นัดเดียว... รับรองว่าจะไม่มีวันผิดพลาดเหมือนอย่างรุ่นพี่แน่นอน"

ระหว่างที่เธอกำลังจะเตรียมเล็งศรนางฟ้ามายังที่ Houdai นั้น เธอก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างแอบอยู่หลังป้าย

"หือ?
นั่นมัน... นักเรียนปีศาจหรือ?
ดูเหมือนว่าหล่อนจะเล็งเป้าหมายเดียวกับฉันด้วยหรือเนี่ย..."

เพื่อความไม่ประมาท เธอจึงได้โทรศัพท์ไปติดต่อกับเทพธิดาทันที

"ค่าๆ เทพธิดาพูดค่า"

"ฮัลโหล Ekoro พูดนะ"

"อ๊ะ Ekoro-chan สบายดีมั้ย? สอบเป็นไงบ้าง?"

"มีนักเรียนปีศาจเล็งเป้าหมายเดียวกันฉันอยู่
ไม่เห็นจะบอกเลยนี่ว่าการสอบนี้มันจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยล่ะ?"

"อาฮ้า~ แสดงว่าเธอจะต้องเรียนซ่อมแหงๆเลยล่ะ"

"เรียนซ่อมเหรอ?"

"ถ้าเห็นนักเรียนปีศาจที่อยู่ตรงหน้านั่น แสดงว่ามันจะต้องเป็นการเรียนซ่อมแน่นอน
อย่าลืมนะ Ekoro-chan ถ้าสอบได้คะแนนไม่ดี เธอก็ต้องไปเรียนซ่อมในภาคฤดูหน-"

ให้ตายสิ... ดูเหมือนว่าเทพธิดาจะพูดจี้ใจดำสุดๆ Ekoro ถึงกับปิดมือถือทันที

"งั้นก็ต้องจัดการกับเป้าหมายก่อนที่ยัยนั่นจะเอาไปได้แล้วล่ะ..."

แต่ว่า ตอนนี้ยัยปีศาจนั่นก็เริ่มก้าวไปหนึ่งก้าวแล้ว

"หาาา?! ยัยนั่นมันจะเริ่มเอาแล้วเหรอ?!"

Ekoro หยิบเอาปืนออกมาให้พร้อม

"เอ่อออ... หยิบปีนออกมา...OK!
ยิงละน้าาาาาาาาาาาา!!!"

เพื่อไม่ให้มันชิงไปได้ เธอก็เลยยิงศรนางฟ้าออกไปก่อนทันที แต่ทว่า...

"หวาา! เผลอไปเซ็ตค่าเต็มพลังซะแล้ว?!
อาาาาาาาา~~~~~"

ปรากฏว่า ยิงซัดเข้าไปยังตัว Houdai เต็มๆเลย เอาซะจนหน้ำคว่ำติดพื้นไปเลย

ชิบหายแล้วไง...

เธอถึงกับทำหน้าซีดไปเลย

"ฉัน...ทำเรื่องใหญ่เข้าให้แล้วไง!
ดูเหมือนว่า...ยัยปีศาจนั่นจะหนีไปแล้วด้วย...
เฮ้อ..."

เธอถึงกับถอนหายใจออกมาหลังจากที่เธอได้ทำอะไรลงไป เป็นปัญหาใหญ่ซะจนน่าจะหนักกว่าเมื่อคราวก่อนเสียอีก





..........................................





จู่ๆ ผมก็เป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมผมถึงลงมานอนคว่ำกลางถนนนี้ได้ล่ะ?

ผมรู้สึกเหมือนจะโดนอะไรบางอย่างเข้าที่กลางหลังก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไปหมด

แต่พอผมเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่า...

"ให้ตายสิ! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?!"

"ฟิ้ว! ในที่สุดคุณก็ตื่นขึ้นมาแล้ว!"

ผมแหงนหน้าขึ้นมามอง

ปรากฏว่ามีนักเรียนหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาอยู่ต่อหน้าผม

"ฉันมีอะไรอยากจะบอกคุณนะ! Houdai คะ ฉันชอบคุณค่ะ! กรุณาคบกับฉันด้วยค่ะ!"

"...หา?!" ผมถึงกับงง

"เหหหหหหหหหหหหหหหห!?"

ผมถึงกับอุทานออกมาเสียงดังลั่น

"เดี๋ยวก่อนสิ! เธอเป็นรุ่นพี่ก็จริง แต่ดิฉันไม่ยอมให้เธอมาแย่งไปหรอกนะ!"

อะไรกันเนี่ย ยังมีอีกคนหนึ่งเหรอ

"คนที่จะมาเป็นแฟนกับรุ่นพี่ Houdai ได้ก็คือดิฉันค่ะ!"

"หา? เธอด้วยเหรอ? ให้ตายสิ นี่มันอะไรกันเนี่ย?" ผมพูด

ผมรีบลุกขึ้นมายืนทันที

"นี่ผมเดินชนกับอะไรเข้าเนี่ย? หรือว่าจะเป็น...'Motesugi'?!"

ก่อนที่ผมจะได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นนั่น ก็มีเสียงแว่วเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

"ใจเย็นก่อนค่ะ และก็ฟังฉันนะ ท่าน Houdai!
คุณถูกออร่าของ 'เสน่ห์' มากเกินขนาด ทำให้พวกสาวๆต่างก็แห่กันมาหลงรักคุณอย่างไม่มีเหตุผลใดๆนะคะ!
ดูให้ดีๆ! ตรงจุดนั้นของพวกเธอจะมี 'จุดอ่อน' อยู่ คุณน่าจะมองเห็นได้ชัดเจนนะคะ!"

"เสน่ห์? หลงรักอย่างบ้าคลั่ง? หา?! จุดอ่อนด้วย? หา? หา? หาาา?!"

ผมยังจับต้นชนปลายอะไรไม่ถูก ไม่รู้่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย

"ให้ตายสิ! คุณนี่มันเรื่องมากจริงๆเลยนะคะ! ก็เล็งไปยังจุดที่ไวต่อสัมผัสและก็ยิงไปซะ! ลองทำเลยค่ะ!"

"ยิงเลยเหรอ?! แล้วจะให้ยิงด้วยอะไรล่ะ?!"

"ก็ 'ฟีโรโมนช็อต' ไงล่ะคะ! เอาล่ะ มองตาให้ลึกๆแล้วก็... ยิง! ปิ้วๆๆ ไปเลยค่ะ!"

ผมเองก็ชักจะไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ยังไงก็ต้องยิงตามที่เสียงนั่นบอกแล้วล่ะ

ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีแค่ 2 คนที่เข้ามาหลงรักผม แต่ยังมีอีกตั้งหลายคนเลยที่แห่กันเข้ามา บางคนก็ยัดเยียดจดหมายรักแบบซึ่งๆหน้า บางคนก็ตะโกนบอกรักจากระยะไกลเลย

แต่ทันทีที่ผมยิงฟีโรโมนใส่พวกเธอเท่านั้นเอง แต่ละคนถึงกับเข่าอ่อนลงไปนั่งกับพื้นกันหมด เหมือนกับโดนทิ่มในใจจนถึงจุดสุดยอดแห่งความเปรมปรีดิ์ราวกับผ่อนคลายออกมาเลย







.........................................






หลังจากที่ผมจัดการกับพวกเธอไปทั้งหมดแล้ว

"นี่ๆๆ ขอเวลานอก นี่มันอะไรกัน? จริงๆหรือเนี่ย?"

ผมยังจับต้นชนปลายอะไรไม่ถูก

"เดี๋ยวฉันจะอธิบายเองค่ะ"

ทันใดนั้นก็มีนางฟ้าปรากฏตัวต่อหน้าผมจะๆกลางอากาศเลย

"เหวอ! จู่ๆก็ปรากฏตัวอย่างกะทันหันเลย!" ผมถึงกับตกใจสะดุ้งโหยง

"ฉันว่าคุณน่าจะเห็นตัวฉันแล้วล่ะค่ะ...
คุณมองในสิ่งที่คนทั่วไปทำไม่ได้ เพราะ 'พลังการมอง' ของคุณนั้นได้เพิ่มขึ้นมาด้วยค่ะ"

"'พลังการมอง'? จริงหรือเนี่ยแล้วเธอเป็นใครล่ะ?"

เธอลงมาอยู่บนพื้นก่อนที่จะแนะนำตัวเอง

"ฉันชื่อ Ekoro ค่ะ เป็นกามเทพ น่าจะรู้นะว่าเป็นผู้ที่มอบความรักแก่ผู้คน ฉันเป็นนางฟ้านะ ก็ส่งมาฝึกหัดนั่นแหละค่ะ"

"นางฟ้าหรือ?! เหมือนที่เขาว่าเลย! นี่เธอถูกอัญเชิญมาด้วย 'motesugi' หรือ?"

"motesugi...อะไรหรือคะ? อ๋ออออ อันนั้นรุ่นพี่ฉันเป็นคนทำนะ*
เธอเป็นกามเทพฝีมือดีตอนที่เธอเอาจริง แต่บางครั้งเธอก็ซุ่มซ่ามไปหน่อย
ตอนที่ถูกส่งลงไปนั่น ฉันยังต้องไปขอยืมมือจากมนุษย์โลกมาด้วยซ้ำ**...
หลังจากนั้น เธอก็ไม่ยอมขวนขวายอะไรเลยจนต้องถูกทำโทษนี่แหละ
ขอบอกเอาไว้เลย...ยัยนั่นหมดหวังที่จะให้ฉันช่วยได้แล้วล่ะค่ะ!"

Ekoro บ่นพึมพำเกี่ยวกับเรื่องรุ่นพี่ของตัวเองที่ไม่เอาไหนจนเกือบจะหลุดประเด็นสำคัญออกไป

"หยุด! เรื่องความหลังนั่นเอาไว้ก่อน ช่วยบอกสถานการณ์ในตอนนี้หน่อยว่ามันยังไงกันล่ะเนี่ย?" ผมรีบพูดขัดขึ้นมาก่อน

"อะแฮ่ม... ขอโทษนะคะ
นักเรียนนางฟ้าชั้นปี 3 จะต้องเข้ารับการสอบปลายภาค โดยที่เทพธิดาจะเลือกมนุษย์มาและก็คอยช่วยเหลือพวกเขาให้สมหวังมากขึ้น
ฉันวางแผนว่าจะยิงคุณด้วยศรแห่งความรัก...แต่...
ยัยปีศาจนั่นมันเข้ามาขัดขวางฉัน แทนที่จะได้ยิงศรออกมาปกติ คุณกลับโดนศรที่ชาร์ตมาซะเต็มแรงเลย...
ปกติ หนึ่งดอกก็เพียงพอที่จะสำเร็จภารกิจได้แล้ว แต่ศรที่ชาร์ตมานั่นมีค่าเท่ากับ 32 ดอกเลยค่ะ***..."

"อะไรนะ?! 32 ดอกเหรอ?! ท่าทางจะแย่สุดๆไปเลย!"

"ค่ะ... โดยพื้นฐานแล้ว มันจะทำให้มีโอกาสที่จะหาคนรักมาให้ได้ภายในหนึ่งวัน
ถ้าคุณไม่สามารถบอกความรู้สึกที่แท้จริงให้กับคนที่คุณรักก่อนอาทิตย์ตกได้ คุณจะต้องเจอกับเรื่องที่เลวร้ายมากๆเลยนะคะ
เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ ไม่เพียงแค่ผู้หญิงเท่านั้น แม้แต่ผู้ชาย รวมทั้งสัตว์... ก็จะไม่รักคุณไม่ว่ายังไงก็ตามค่ะ!"

"...เออ...ท่าทางจะแย่สุดๆไปเลย..."

"ท่าทางที่อ่อนแอนั่นมันอะไรกันล่ะคะ! อยากจะเป็นคนที่ไม่เอาไหนหรือไงกัน คุณควรที่จะรู้ถึงสัญญาณอันตรายบางอย่างแล้วละค่ะ!"

"เออ... ก็เป็นความผิดของเธอนะแหละ..."

"ม...ไม่มีทางหรอกค่ะ! ฉันเป็นนางฟ้าระดับสูงนะ! นางฟ้าระดับสูงไม่เคยผิดพลาดหรอกค่ะ!
ยัยปีศาจนั่นต่างหาก! เป็นความผิดของยัยปีศาจนั่นแหละ!!"

Ekoro ถึงกับปฏิเสธไม่ยอมรับตัวเองด้วยความร้อนรน

"โอเคๆ... ยากที่จะเชื่อนะเนี่ย... ทั้งนางฟ้า ปีศาจและก็ทุกอย่างด้วย... แต่ผมพอที่สรุปเรื่องราวได้แล้ว
ผมต้องไปบอกความรู้สึกส่วนตัวให้กับคนที่ผมรักก่อนตะวันตกดินหรือไม่ก็จะไม่สามารถหาใครได้ใช่มั้ยล่ะ?"

"ค่ะ อย่างนั้นแหละ คุณนี่เรียนรู้ได้รวดเร็วสมกับเป็นมนุษย์เลยล่ะค่ะ"

"งั้นช่วยบอกฉันหน่อยได้มั้ยคะว่าคนที่ชอบที่สุดเป็นใครคะ เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"

ดูเหมือนว่าคำถามนี้ทำเอาผมแทบจะพูดไม่ออกเลย

"เอ่อ... มันบอกยากนะ แต่... จริงๆแล้วผมยังไม่มีคนที่ชอบในตอนนี้เลยนะ..."

"'ตอนนี้' หรือคะ? แล้วคุณเคยมองตาใครมาก่อนบ้างหรือเปล่าคะ?"

ผมได้เล่าย้อนความหลังในสมัยที่ยังเด็กให้เธอฟัง



มีเพื่อนสมัยเด็กที่ผมโตมากับพี่น้องนะ... เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตอนที่ยังเด็กอยู่

ผมมักจะคิดอยู่ตลอดว่าหนึ่งในพี่น้องคู่นี้อาจจะได้เป็นแฟนกันในวันหนึ่ง...

แต่แล้วน้องสาวก็ย้ายไปอย่างกะทันหัน ด้วยเหตุผล "ทางครอบครัว"

ทั้งคู่ไม่ได้บอกอะไรกับผมเลยก่อนที่เธอจะย้ายไป เธอก็หายตัวไปแล้ว...

"...ส่วนคนพี่นั้นก็ยังคงอยู่ในเมืองนี้และโรงเรียนนี้ แต่เธอก็เริ่มเมินผมด้วยเหตุผลบางอย่างมาถึง 3 ปีนับตั้งแต่ที่คุยกันแล้ว"

"หืมมม เห็นล่ะ... ดูเหมือนจะเข้าใจเลยล่ะว่าคุณไม่มีโอกาสแม้แต่จะเข้าหาพวกเธอสินะคะ!"

"เมื่อวานนี้น้องสาวเพิ่งจะกลับมา ผมมีโอกาสได้พูดกับพวกเธอก็จริง แต่..."

"ไม่มีทางเลยหรือ? ฉันว่าคุณคงจะยอมแพ้สินะคะ?"

"อืมม...ใช่เลยล่ะ..."

"ให้ตายสิ... คุณนี่มันไม่เอาถ่านจริงๆเลย
ดูเหมือนว่าจะต้องเริ่มงานต่อไปแล้วละค่ะ โอเค มาเริ่มทำ 'Doki-Doki Mode' กันเลย"

"Doki-Doki Mode? อะไรหรือ?"

"เป็นทักษะพิเศษที่จะช่วยคุณได้ แม้ว่าจะไร้ความสามารถอย่างคุณก็ตามนะคะ Houdai"

ระหว่างนั้นก็มีอีกคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

"พอดีเลย ผู้หญิงคนนั้นกำลังวิ่งเข้ามาแล้วบอกความรู้สึกให้กับคุณ มาลองฝึกวาง Doki-Doki Mode แล้วทำให้เธอถึงจุดสุดยอดกันเถอะค่ะ!"

"'ให้ถึงจุดสุดยอด' เหรอ... ผมคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนพูดแบบนี้กับผมได้เลยนะ..."

"หยุดพล่ามเถอะค่ะ! มาเริ่มกันเลย ทำการวาง Doki-Doki Field ณ บัดนี้!"





..............................................





ดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะเข้ามาสารภาพรักกับผมอีกแล้ว ผมก็เลยวาง Doki-Doki Mode แล้วจัดการทำอะไรบางอย่าง

อืม.... ดูเหมือนว่าตามร่างกายของเธอมีจุดที่ไวต่อการสัมผัส (ด้วยสายตา) ด้วย ผมคิดว่าถ้ายิงฟีโรโมนตรงจุดนั้นไปเรื่อยๆแล้ว มันจะทำให้เธอถึงจุดสุดยอดได้

ผมยิงไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอรู้สึกสุขสมสุดตัว จนหมดเรี่ยวแรงลงไปนั่งกองเลยด้วยซ้ำ





..............................................





"หวา อะไรกันเนี่ย? นั่นมัน...สุดยอดไปเลย!"

"หึๆๆ... ฉันเรียนมาจากรุ่นพี่นะ! ปาฏิหาร์ยแห่งรักเชียวล่ะ! โอ้เย่!"

Ekoro ท่าทางมั่นใจในตัวเองสุดๆ

"หะ...หาาาาา? จริงหรือเนี่ย...?"

(ผมท่าจะเจอปัญหาใหญ่แล้วล่ะ... งั้นที่รุ่นพี่ 'Motesugi' เจอมานั้น เป็นแบบนี้เองหรือ?)

"เอาล่ะ ท่าน Houdai มาตามหารักแท้กันเถอะค่ะ!
คุณควรจะมีความรู้สึกพิเศษกับเธอด้วยนะคะ
ด้วยฐานะของนางฟ้าชั้นสูงที่ผ่านการคัดเลือกมาอย่างฉันจะคอยช่วยหาเจ้าหญิงให้เองค่ะ"

"...เธอลืมเติมคำว่า 'ฝึกหัด' ลงไปด้วยนะ"

"ฉันอาจจะเป็นแค่ผู้ฝึกหัดก็จริง แต่ระดับสูงก็คือระดับสูงนะ!"

Ekoro ถึงกับบ่นออกมาเลย

"โอเคๆ รู้แล้วน่า งั้นก็มาเริ่มกันเลย Ekoro"

"ท่าน Houdai คะ เตรียมตัวให้พร้อมหรือยังคะ? พวกผู้หญิงจะทำทุกวิถีทางที่สามารถเข้ามาสารภาพรักกับคุณได้นะคะ คุณต้องฝืนตัวเองเข้าไว้
ถ้าคุณแข็งแกร่งไม่พอ คุณอาจจะจบลงกับผู้หญิงที่กระโดดเข้าหาคุณได้นะคะ
วันนี้ความรักอยู่ในมือคุณแล้ว คุณมีโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น หากพลาดแล้วก็คือพลาดเลยนะคะ
ถ้าคุณจบกับคนที่คุณไม่ได้รักล่ะก็... หนทางจะมีแต่ย่ำแย่นะคะ"

"รู้แล้วๆ ถ้าผมหาแฟนได้ ผมอยากจะให้เราทั้งคู่รักซึ่งกันและกัน โดยไม่มีการปิดบังใดๆด้วย"

และแล้ว เส้นทางสู่การค้นหารักแท้ภายในหนึ่งวันจึงได้เริ่มต้นขึ้น ผมจะต้องตามหาใครมาให้ได้สักคนก่อนที่จะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวตลอดไป










* เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในภาคที่แล้วกับนักเรียนชั้นปี 2 ที่ชื่อว่า Tenzou Motesugi ซึ่งเป็นคนที่ Houdai พูดถึงนั่นแหละ

** Ekoro ถูกส่งลงมาช่วย Patako ในโหมด Doki Doki Carnival

*** เปรียบเทียบกับ Tenzou ที่โดนธนูไป 16 ดอกในภาคที่แล้ว อันนี้หนักกว่ากันเยอะเลย