Mogeko Castle

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ณ ห้องนอนแห่งหนึ่ง ที่มีเตียงนอนติดผ้าม่านอยู่

 

ในคืนนั้น แมว(?) ตัวหนึ่งยืนอยู่ข้างๆเตียง

 

"เฮ้ นอนไม่หลับหรือ?"
 

"....."
 

"ดื่มยาหรือยัง?"
 

"....."
 

"...เห็นล่ะ"
 

"....."
 

"โอเค ฉันอยู่นี่แล้วล่ะ"
 

"...หวังว่าเธอคงจะดีขึ้นนะ"
 

"....."

 

"...อ๊ะ รู้แล้ว"
 

"...วันนี้ฉันจะเล่าเรื่องนิทานให้ฟังล่ะกัน"
 

"เอาแบบไหนนะหรือ?"
 

"ก็เป็นเรื่องที่ทั้งสนุก ทั้งเศร้า... ทั้งรุนแรง และก็ทะลึ่ง ...ทั้งหมดนั่นแหละ"
 

"ฉันคิดว่าเธอคงจะได้สนุกกับมันนะ"
 

"....."

 

"....."
 

"เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย"


....................................


กาลครั้งหนึ่ง มีนักเรียน ม.ปลาย คนหนึ่ง

เธอชื่อ Yonaka

วันหนึ่ง เธอนั่งรถไฟ...


....................................


ตอนนี้ฉันกำลังนั่งบนที่นั่งของรถไฟอยู่

(.....)

(ฉันต้องกลับบ้าน...)

(วันนี้เป็นวันที่พี่ชายมาที่บ้าน...)

(เพราะฉัน... ฉันต้องรีบกลับแล้วล่ะ...)

(นานแล้วนะเนี่ย...)

(ที่ฉันคิดถึง...)



....................................


ตอนนี้ในรถไฟขบวนนี้ นอกจากฉันที่อยู่ในขบวนแล้ว ก็ไม่เห็นมีใครเลยนอกจากเด็กนักเรียนหญิงอีกสองคน พวกเธอแต่งชุดนักเรียนไม่เหมือนโรงเรียนฉัน น่าจะเป็นคนละโรงเรียนละมั้ง

ตอนนี้ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายที่จะต้องนั่งอยู่อย่างนี้เป็นเวลานานๆ ฉันคงจะต้องเดินแวะตรงโน้นตรงนี้สักหน่อยแล้วล่ะ

ฉันเห็นอะไรบางอย่างตกอยู่บนพื้น จึงได้หยิบมาเก็บไว้กับตัว

มันคือพริกไทยแดงที่เผ็ดโคตร

ดูเหมือนว่าฉันจะได้ยินเสียงของนักเรียนหญิงอีกสองคนกำลังคุยกันอยู่ข้างๆ ฉันจึงได้เดินไปฟังพวกเธอที่กำลังคุยกันอยู่

"เหอะ... เกลียดรถไฟชะมัด" ผู้หญิงที่มีดวงตาไร้ชีวิตชีวาพูด

"แล้วไม่เกลียดรถเมล์ด้วยหรือ?" ผู้หญิงที่มีผมสีฉูดฉาดถาม

"รถเมล์นะเหรอ? อันนั้นแย่ที่สุดเลยล่ะ นั่งแล้วหายใจไม่สะดวกตลอดทางเลยล่ะ"

"แล้วเธอชอบอะไรล่ะ?"

"..........จักรยาน"

"หมดเลยเหรอ"

"อา"

หลังจากนั้นพวกเธอสองคนก็ไม่พูดอะไรอีกเลย ต่างฝ่ายต่างเงียบด้วยกัน จนฉันชักจะเบื่อก็เลยเมินสองคนนั่น

ฉันลองสำรวจตัวเองดู

ในตัวของฉันก็มีเพียงแค่บัตรประจำตัวนักเรียนของฉันเอง มันเขียนว่า

หมายเลขไอดี 10039
บุคคลนี้ยืนยันว่าเป็นนักเรียนของโรงเรียนนี้
ชั้น ม.5 ห้อง 3 เลขที่ 15
ชื่อ Yonaka Kurai
โรงเรียน ม.ปลาย Yaboshi

ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรให้สำรวจแล้วล่ะ
ฉันเดินกลับไปนั่งที่นั่งตามเดิม

"อีกนานกว่าจะถึงสถานีต่อไป... ฉันจึงตัดสินใจที่จะหลับในรถไฟขบวนนี้แหละ"

แล้วฉันก็กลับไปนั่งบนที่นั่งเดิมก่อนที่จะหลับตาทั้งสองข้างแล้วก็เข้าสู่ห้วงแห่งความฝันทันที


....................................


เมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันก็ไม่เห็นใครเลยนอกจากตัวฉันเอง

"....."

".....อ๊าา!"

"ห-หา?"

ตอนนี้ฉันเริ่มงงกับตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ยังไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงประกาศดังขึ้นมา

"สถานีปลายทาง... Mogeko! Mogeko!..."

".....หืม?"

ฉันงงกับเสียงประกาศที่ได้ยินนี้ จึงได้มองไปที่หน้าต่างรถไฟ

เมื่อฉันเห็นป้ายสถานีที่อยู่ตรงหน้านั่นเอง
 

"....."

".....อะ?"

ฉันเริ่มอึ้งและสับสนไปสักพักหนึ่ง

"น- เดี๋ยวก่อน... นี่มัน... ส-สถานีอะไรกันเนี่ย..."

".....เอ๋???"

ดูท่าตาฉันจะไม่ได้ฝาดไปแน่ ป้ายสถานีที่ฉันเห็นนั่น มันเขียนว่า Mogeko ชัดๆเลย

ฉันตกใจในสิ่งที่เห็น แต่ฉันก็ลงจากรถไฟเพื่อที่จะเดินไปดูป้ายสถานีตรงนั้นอีกครั้ง

".....นี่มันสถานีอะไรกันเนี่ย? Mogeko..... ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย"

ฉันรู้สึกว่ามันแปลกๆนะ ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้วว่ามันยังไงกันละเนี่ย ฉันว่าลองเดินไปตามทางเรื่อยๆดีกว่า

ฉันเห็นตู้ขายน้ำอัตโนมัติตั้งอยู่ ฉันคิดว่าน่าจะซื้ออะไรมาดื่มให้ผ่อนคลายความมึนงงดีกว่า

แต่พอฉันดูเมนูบนตู้แล้ว ฉันก็ต้องผงะทันที

เพราะเมนูนั้นมันเขียนว่า
"น้ำพริกชิจิมิกซ์" 100 เยน
"น้ำเปลือกส้ม" 100 เยน
"น้ำหูฉลาม" 100 เยน

นี่มันน้ำอะไรกันเนี่ย ดูท่าจะดื่มไม่ได้เลยสักอัน
ยังดีที่ฉันไม่มีเงินนะ แต่ถึงมีก็ไม่ซื้อมันเด็ดขาดเลย!

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปตามทางนั้นเอง

".....ไม่มีใครตามมาเลยสักคน"

"มันนิ่งเงียบไปหรือเปล่า?"

"...แต่ว่า ไม่นิ ที่จริงแล้วฉันไม่เคยได้ยินชื่อสถานีนี้เลยด้วยซ้ำ"

"อ-เอาล่ะ ตอนนี้ก็... คงต้องเดินไปตามทางนี้แล้วล่ะ"

แปลกมาก ฉันโผล่มาอยู่ในสถานีนี้เพียงคนเดียว ไม่มีใครยืนอยู่แถวนั้น ฉันรู้สึกว่ามันเหงาวังเวงยังไงก็ไม่รู้ชอบกล ฉันจึงได้เดินไปตามทางต่อไปเรื่อยๆ

ฉันสังเกตเห็นโปสเตอร์ที่ติดอยู่บนรั้วจึงได้เดินเข้าไปอ่าน

"สร้างสันติภาพด้วยหมูแฮม"

หมูแฮม? มันสร้างสันติภาพได้ด้วยหรือเนี่ย ข้อความนี้ก็เขียนประหลาดเกินไป

ฉันเดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสังเกตเห็นรูขนาดใหญ่ที่อยู่บนรั้ว

รูนั้นคงจะใหญ่มาก มันเหมือนกับมีใครตัดมันให้เป็นรูยังไงยังไงแหละ

ฉันจึงได้เดินตามทางต่อไป

ต่อมาฉันก็เห็นโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่งอยู่บนรั้ว

"สมาคมพริกไทยแดงและพาสต้า!
ตอนนี้กำลังรับสมัครสมาชิกใหม่! อยากจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพริกไทยมั้ย?
สนใจรายละเอียดติดต่อได้! --> 000-XXX-000"

"นั่นมันสมาคมที่ไหนกันเนี่ย..." ฉันพูดด้วยความสับสน

เป็นอันว่าเรื่องนี้ไม่ต้องสนใจ เดินไปตามทางต่อดีกว่า

ยังมีรูอีกแห่งหนึ่งอยู่บนรั้วด้วย

ตอนนี้ฉันเดินไปตามทางต่อเรื่อยๆ จนกระทั่งสังเกตเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่บนพื้น

ฉันอ่านข้อความที่อยู่บนกระดาษแผ่นนั้น

"ต้องพานักเรียนหญิง ม.ปลาย มาให้ได้"

"...?" ฉันถึงกับงงออกมา

แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไรนัก ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ

จนมาถึงโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่งบนรั้ว ฉันจึงได้อ่านข้อความที่อยู่บนป้ายอันนั้น

"วันที่ 1 ถึง 31 ของทุกเดือนเป็นวันหมูแฮม!
กินหมูแฮมเพื่อสันติภาพของโลก!
สันติภาพแห่งจักรวาล! สงบสุขอย่างสมบูรณ์!
ไม่ได้คงอยู่ถาวรทุกอย่างหรอกนะ!"

"...มันก็ทุกวันเลยนี่!" ฉันสรุปข้อความในป้ายนั้น

ฉันเดินต่อไปตามทาง ก็เห็นรูอีกแห่งหนึ่งบนรั้ว

และก็รูเล็กอีกแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างกัน

ฉันเห็นโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

"ขายหมูแฮมชิ้นใหญ่! ขายหมูแฮมชิ้นใหญ่!
ขายหมูแฮมชิ้นใหญ่! ขายหมูแฮมชิ้นใหญ่!
ขายหมูแฮมชิ้นใหญ่! ขายหมูแฮมชิ้นใหญ่!"

มันจะประกาศขายหมู่แฮมอะไรกันนักกันหนาละเนี่ย...

มีโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่งอยู่ใกล้ๆกัน

"กินเกี๊ยวซ่าได้ทั้งหมดมั้ย ~800 เยน/ชั่วโมง~

ขอให้สนุกกับเกี๊ยวซ่าที่ไหลมาไม่มีหยุดนะ!"

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปตามทางอยู่นั้นเอง ฉันก็เห็นอะไรบางอย่างตกอยู่บนพื้น ฉันจึงได้เก็บมันขึ้นมา

นี่มัน... หมู่แฮม
เป็นสินค้าของพระเจ้าที่ประทานมาให้โลกนี้เลยนี่

มันเป็นสินค้าของพระเจ้าตรงไหนกันละเนี่ย....

ในที่สุดฉันก็เดินมาถึงทางออกสถานีแล้ว ใกล้ๆนั้นก็มีรูอยู่บนรั้วอีกแห่งหนึ่ง แต่ก็ไม่มีอะไรสักอย่าง ฉันจึงได้เดินออกจากสถานีไป

ฉันเห็นรูที่อยู่บนรั้วแห่งหนึ่ง และก็โปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่ง

"รู้จักเจ้าแฮมมั้ย"

อะไรหว่า

ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ ก็เห็นรูอีกสองรูอยู่บนรั้ว

ใกล้ๆกันนั้นก็มีโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่ง

"เจ้ากรุ๊กกรู้ร้องเพลงไม่ได้
งั้นก็ฆ่าแล้วก็เอาไปย่างสดซะ
มันก็แน่นอนอยู่แล้วนี่"

ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ ก็เห็นรูอีกแห่งหนึ่งอยู่บนรั้ว

"นัดพบผู้ฝึกวางเพลิง!
มาวางเพลิงด้วยกัน! ไม่คิดค่าใช้จ่ายในการเข้าร่วมใดๆทั้งนั้น!
หนลหจหฟขตอมด (ให้นำลมหายใจแห่งไฟของตัวเองมาด้วย)!
~นักวางเพลิงของโลก~"

อะไรกันเนี่ย โฆษณาบ้าบอ กะจะนัดจุดเผาเมืองให้วอดวายเลยหรือไงละเนี่ย!

ฉันเห็นโปสเตอร์อีกแผ่นอยู่อีกไม่ไกล

"เลี้ยวแล้วก็เลี้ยวแล้วก็เลี้ยวไปเรื่อยๆ
จะหยุดที่ไหน? ก็ปราสาท Mogeko ไง!"

หา...?

ฉันเดินต่อไปตามทางเรื่อยๆก็เห็นโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่ง

"3 กิโลเมตร: ป*า**ท M***k*"

(...มีตัวอักษรบางตัวเบลอจนไม่เห็นตัวอักษรเลย) ฉันคิดในใจ

ฉันเห็นโปสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆกับรู

"ไหล่เกร็ง เจ็บหลัง?
เราแนะนำ:
ห มู แ ฮ ม ! ! !"

"หวาๆๆ..." ฉันอยากจะบ้าตาย

อะไรกันเนี่ย ทำไมต้องหมูแฮมด้วยเล่า ไม่ใช่น้ำมันมวยหรือน้ำมันมะกอกหรือไงกัน หมูแฮมมันดีตรงไหนละนั่น

ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปตามทางอยู่นั้นเอง

".........." ฉันหยุดเดินไปสักครู่หนึ่ง

(.....? ฉันรู้สึกเหมือนจะมีใครมามองอยู่...)

ฉันจึงได้หันมามองที่รูหลุมหนึ่งที่อยู่บนรั้วเหล็กนั้น

".........." ฉันจ้องมองอยู่ตรงนั้น

ทันใดนั้นก็มีเงาของแมวตัวหนึ่งโผล่หน้ามายังที่รูที่ฉันมองเลย! ก่อนที่มันจะผ่านหน้าฉันไป

"?!?" ฉันจ้องตาเขม็งก่อนที่จะเหงื่อตก

"..........เอ๊ะ?!"

เพื่อความแน่ใจว่าฉันคงจะไม่ได้ตาฝาดเห็นอะไรแปลกๆ ฉันจึงได้ย้อนกลับไปดูที่รูนั้นอีกครั้งหนึ่ง

"จ-จะมีอะไรอยู่ตรงนั้นมั้ยเนี่ย.....?!"

หลังจากนั้นฉันก็จ้องอยู่อย่างนั้นสักพัก

"....."

คราวนี้มันไม่มีอะไรเลย มีแต่ความว่างเปล่า

ฉันเริ่มโล่งใจขึ้นมา

"..........ฉันต้องคิดไปเองแน่ๆ...?"

หลังจากนั้นฉันก็เดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ จนมาถึงโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่ง

"วันจันทร์ วันอังคาร วันพุธ วันพฤหัสบดี
วันศุกร์ วันเสาร์ และวันอาทิตย์เป็นวันหมูแฮม!
กินหมูแฮม! หมูแฮมที่แสนอร่อย!!!"

"โปสเตอร์พวกนี้มันอะไรกันเนี่ย พวกนั้นชอบหมู่แฮมขนาดนั้นเลยหรือไงละเนี่ย... มันเริ่มที่จะดูไม่เหมือนประโยคจริงๆเลยนะเนี่ย..." ฉันรู้สึกงงกับโปสเตอร์แผ่นนี้

ฉันเห็นโปสเตอร์ที่อยู่ถัดไป

นั่นมัน...แผนที่หรือเปล่าเนี่ย?
ดูเหมือนว่าฉันจะอ่านไม่ออก นี่มันภาษาอะไรกัน...?

มีโปสเตอร์อีกแผ่นหนึ่งอยู่ติดกับแผนที่

"ฉันอยากได้เกี๊ยวซ่า"

เอื๊อก! ข้อความอันนี้มันเขียนด้วยเลือดเลยนี่นา

สยองไป

ตอนนี้ฉันก็เจอกับพวกโปสเตอร์ประหลาดๆแล้ว ฉันสังเกตเห็นป้ายอันหนึ่งปักอยู่

ฉันจึงเดินเข้าไปอ่านที่ป้ายอันนั้น

"ป่า Mogeko -->"

ดูเหมือนว่าทางนั้นจะเป็นทางไปสู่ป่า Mogeko สินะ ว่าแต่ทำไมถึงต้องเป็นชื่อป่า Mogeko ด้วยล่ะ


....................................


ตอนนี้ฉันก็ได้เดินมาถึงเขตป่า Mogeko แล้ว

".........."

"...ที่นี่...มัน...แปลกชะมัด"

"...ทำไมฉันถึงมาอยู่ตรงนี้ด้วยละเนี่ย?"

".....ฉันควรจะกลับไป"

ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงร้องประหลาดดังขึ้นมา

"?!" ฉันทำสีหน้าสะดุ้งตกใจ

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีอะไรบางอย่างปรากฏตัวหน้าฉัน

มันคือแมวสีเหลืองที่ยืนได้เหมือนคนหนึ่งตัวอยู่

"....." ฉันทำสีหน้าอย่างเบื่อหน่ายที่ได้เห็นมัน

"....." มันก็จ้องฉันด้วย แต่ไม่ยักจะแสดงอารมณ์ทางสีหน้าใดๆออกมาเลย

".....?"
(หือ? ...นั่นมันตุ๊กตายัดไส้หรือไงกัน?)

"Mogege!" มันร้องออกมา

".....?!" ฉันถึงกับงงเป๊กเลย

"Mogege!"

"ม...มันพูดได้?!"

"ใช่ ฉันพูดได้ moge"

"?!?!?!?!" ฉันเริ่มงงและสับสนกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้วว่ามันยังไงกันแน่เนี่ย

"เธอน่ารักดีนะ หือ!!"

แล้วมันก็เดินเข้ามาหาฉัน
ฉันรู้สึกไม่ไว้วางใจมันเลย ฉันจึงได้ถอยออกจากตัวมันไปหนึ่งก้าว

"อ... อะไรกันเนี่ย...?!" ฉันพูด

"นักเรียนหญิง ม.ปลาย ใช่มั้ยล่ะ?! Moge-tan ชอบนักเรียนหญิง ม.ปลาย มากเลยนะ!!"

"เอ๊ะ? .....เอ๋?"

"mogegegege..."

ก่อนที่ฉันจะรู้ว่ามันเป็นยังไง เจ้าแมวนั่นก็ตะโกนเรียกออกมา

"เฮ้ ทุกคนนนนนนนนนนนนนนน!!!!"


....................................

 

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีพวกแมวสีเหลืองอีกหลายสิบตัวมาอยู่ข้างหลังมัน

".........." ฉันทั้งตกใจและอึ้งที่จู่ๆก็มีพวกมันอีกจำนวนมากปรากฏตัวออกมา

"mogege!"

"moge! mogemogemoge!!"

"moge! mogee!!"

"แฮ่กๆ... ❤ mogege!"

"mogeeeee!!!"

นั่นมันภาษาอะไรละนั่น ฟังยังไงก็ไม่เข้าใจเลย มีแต่ไอ้คำว่า moge อะไรก็ไม่รู้เนี่ย

ก่อนที่ฉันจะได้ประมวลเหตุการณ์ว่าพวกมันคุยกันเรื่องอะไรนั้น จู่ๆพวกมันก็ยกทัพเคลื่อนขบวนเข้ามาหาฉันแล้ว
 

"เธอกับ Moge-tan... จะมาสนุกกันหน่อยมั้ย?"

".........." ฉันเริ่มออกอาการหวาดผวากับมัน

"ไม่เป็นไร! ❤ เดี๋ยวเราจะทำอย่างอ่อนโยนในครั้งแรกเลย!"

"ใช่มั้ยล่ะ ทุกคน?"

"เย้!!!!!!!!!!"

".........." ตอนนี้ฉันเริ่มที่จะหวาดกลัวกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า ฉันพยายามที่จะร้องออกมา

".............ก..."

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

นั่นคือเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวครั้งแรกของฉัน

หลังจากนั้นสมองของฉันจึงได้สั่งการออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิดเลยนั่นก็คือ...

หนีพวกแมวสีเหลืองพวกนั้นซะ

ตอนนี้ฉันต้องพยายามซอยก้าวเท้าให้ไวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในขณะที่พวกมันเองก็ไล่ตามฉันมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อนเลย
ฉันไม่รู้ว่าถ้าหากถูกพวกมันจับตัวได้จะเป็นยังไง ฉันไม่อยากจะนึกถึงตอนนั้นเลย...

ฉันวิ่งหนี วิ่งหนี และก็วิ่งหนีพวกมันไปเรื่อยๆ ฉันไม่รู้ว่าจะต้องวิ่งไปอีกไกลแค่ไหนจึงจะหนีพวกมันพ้นได้ละเนี่ย

ฉันเริ่มที่จะเหนื่อยหอบแล้ว เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันจะต้องมาวิ่งมาราธอนระยะทางไกลขนาดนี้ แต่ฉันก็หยุดวิ่งไม่ได้

อีกหลายกิโลเมตรต่อมา...

ฉันรู้สึกว่าไม่มีพวกมันไล่ตามหลังฉันแล้ว ฉันเริ่มหยุดวิ่งทันที

"แฮ่ก... อาา...!!" ฉันออกอาการเหนื่อยหอบหลังจากที่วิ่งมาค่อนข้างไกล

".........."

ฉันหันไปมองด้านหลัง

".........."

"พ-พวกมันไปแล้ว..."

".........."

หลังจากนั้นฉันจึงได้หันไปมองดูรอบๆตัว

".....นี่มันฝันไปหรือเปล่าเนี่ย?"

"ฉันก็แค่...นั่งรถไฟกลับบ้านไม่ใช่หรือ?"

"นั่นมันก็... แค่ความฝันเอง... ไม่น่าจะมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นหรอก.........."

"...น-นี่มันอะไรกัน....."

"อ้าก! ฉันก็...ไม่เข้าใจเลย แต่ก็ไม่อยากจะเดินไปมาแถวนี้หรอกนะ..."

"มือถือฉันก็ไม่มีสัญญาณด้วย....."

".....แต่ถ้าฉันถอยกลับไป พวกตัวเหลืองนั่นคงจะ..."

"นั่นสินะ และพวกนั้นมันตัวอะไรกันล่ะ?!"

"แมว...? ม-ไม่สิ... มันพูดได้นี่..."

"ง-งั้นนี่มันอะไรล่ะ?! ที่นี่...และก็สิ่งมีชีวิตพวกนั้นด้วย...!!"

"พวกมันพยายามที่จะจับฉัน... ทำไมล่ะ?! พวกนั้นจะทำอะไรหลังจากนั้น...?!"

"ฉันจะ...ทำยังไงดี....."

ตอนนี้ทุกอย่างในตัวฉันเริ่มสับสนไปหมด ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ฉันเห็น สิ่งที่ฉันเจอ และสิ่งที่ฉันหนีมา ฉันยังไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ในตอนนี้สิ่งที่ฉันน่าจะทำได้ก็คือ...

".....ต-ต้องทำใจให้เย็นลงก่อน"

"ฮ้าาาาาาาาาา.... เฮ้อออออออออ....."

ฉันสูดลมหายใจเข้าไปให้ลึกๆอย่างช้าๆ แล้วก็ค่อยๆปล่อยลมหายใจออกมา

"..........วิ้ว"

หลังจากที่ฉันสงบจิตสงบใจได้แล้ว ฉันก็เริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่ตรงหน้า

"? นั่นอะไรนะ.....?"

ฉันแหงนหน้าขึ้นไปมองก็พบว่า
 

"หวา... นั่นมันปราสาทใหญ่เบ้อเร่อเลย"

"ไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย..."

".........."

"จริงๆแล้ว..... นี่มันที่ไหนละเนี่ย? .....แล้วดีไซน์แปลกๆนี่มันอะไรกัน"

ปราสาทที่ฉันเห็นนี้ดูแปลกมาก ไม่คุ้นตาเลย โดยเฉพาะยอดของปราสาทที่อยู่บนสุดนั้น เป็นรูปหัวแมว เป็นการออกแบบที่ค่อนข้างแปลกประหลาดมากๆ

แต่แล้วฉันก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างในตัวปราสาทด้วย

"...ดูเหมือนว่าจะมีไฟเปิดอยู่ด้วย หรือว่าจะมีใครอยู่หรือเปล่าล่ะ...?"

"...พวกเค้าจะสามารถบอกทางกลับได้มั้ย?"

".........."

"...แต่ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นมันมาตั้งแต่ตรงโน้นแล้ว ปราสาทนั่นคงเป็นที่อยู่อาศัยสินะ....."

"...ตอนนี้ ฉันรู้ว่าจะอยู่ตรงนี้ไม่ได้ พวกตัวสีเหลืองนั่น...อาจจะกลับมาอีก"

"...พวกนั้นต้องเข้ามาข้างในไม่ได้แน่ๆ ฉันว่าคงต้องดูสักหน่อยแล้วล่ะ"

"..........ถึงแม้ฉันจะรู้สึกไม่ค่อยดีหลังจากนั้นก็เถอะนะ"

ตอนนี้ฉันก็คงจะไม่มีอะไรที่จะถอยกลับได้แล้วล่ะ ฉันได้เดินต่อไปตามทางเรื่อยๆ

หลังจากที่พ้นเขตป่าไปแล้ว ขณะที่ฉันกำลังเดินต่อไปตามทางนั่นเอง ฉันก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

"อาา... เลือด...??" ฉันเริ่มทำสีหน้าซีดหลังจากที่ได้เห็นมัน

แต่แล้วฉันก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างหน้า

".........."

".....? มีบางอย่างอยู่ตรงนั้นด้วย"

ฉันจึงได้เดินต่อไปตามทางที่มีคราบเลือดอยู่เต็มไปหมด

จนกระทั่งมาเห็นอะไรบางอย่างเข้า

"อ... อ้าา....." ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ

"อ้อกก... ขยะแขยง....."

".........."

ดูเหมือนว่าเจ้าตัวสีเหลืองตัวหนึ่งนั้นตายไปแล้ว ตายแบบเลือดโชกเลย

ฉันเริ่มที่จะกลายเป็นบ้าแล้ว...
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
นี่ฉัน...
นี่ฉันกำลังฝันร้ายอยู่หรือเปล่าเนี่ย?

ฉันเดินไปดูศพนั้น
พบว่ามันตายไปแล้ว

"...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ละ? มีคนฆ่ามันหรือ? ...ใครล่ะ?"

หลังจากนั้นฉันก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ

จนกระทั่งมาถึงเขตป้อมหน้าปราสาท

ฉันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างตกบนพื้น จึงได้หยิบมาเก็บไว้

มันคือหมูแฮม

หมูแฮมอีกแล้วเหรอเนี่ย...

หลังจากนั้นฉันก็เดินเข้าไปในเขตปราสาท

ตอนนี้ฉันเดินอยู่บนสะพานข้ามคูน้ำ
ฉันเห็นอนุสาวรีย์ตั้งอยู่หน้าสะพานด้วย จึงได้เดินเข้าไปดู

"ปราสาท Mogeko"

อนุสาวรีย์นี้มันเขียนเอาไว้ว่า ปราสาท Mogeko หรือว่าที่นี่คือ...

ระหว่างนั้นเอง ฉันก็สังเกตเห็นเจ้าตัวสีเหลืองลอยอยู่กลางน้ำ

".........." ฉันจ้องหน้ามัน

".........." มันก็จ้องหน้าฉันเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

เหมือนกับว่าต่างฝ่ายต่างก็จ้องหน้ากันยังไงยังงั้นแหละ

ยังมีเจ้าตัวสีเหลืองอีกตัวลอยอยู่กลางน้ำด้วย

".........." ฉันจ้องหน้ามัน

".........." มันก็จ้องหน้าฉันเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

ฉันเห็นอนุสาวรีย์ตั้งอยู่อีกแห่งหนึ่ง จึงได้เดินเข้าไปอ่าน

"ทิ้งความหวังเอาไว้ทั้งหมด หากเข้ามาที่นี่"

หมายความว่ายังไงละเนี่ย

ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งผ่านกำแพงปราสาทไป

ฉันเห็นอนุสาวรีย์ที่ทำสีหน้ายิ้มตั้งอยู่ด้านในด้วย

ต่อมาฉันก็เดินไปถึงลานน้ำพุ
แถวนั้นมีอนุสาวรีย์เยอะแยะมากมายตั้งอยู่
ฉันจึงได้ไล่อ่านไปทีละอันๆ

"อาา! มองที่ Moge-tan เท่านั้นนะ! อ้าาาาาา!!"
"ถ้าทำให้ Moge-tan โกรธละก็ ฉันจะดึงลิ้นเธอนะ moge"
"ฉันไม่สนหรอกนะ moge..."
"ฉันอยากได้มากกว่านี้! มากกว่านี้!!!"
"เธอดูน่าอร่อยดีนี่!!!!"
"ฮ้าาาา... ❤❤"

อนุสาวรีย์พวกนี้มันอะไรกันเนี่ย อย่างกับว่า...
ไม่น่า ฉันไม่ได้อยากจะคิดอะไรที่มันอกุศลสักหน่อย

ฉันได้ดูรูปปั้นบนลานน้ำพุ

"Moge-tan นั้นดีที่สุดเลย! mogege!"

Moge-tan นี่มันใครน่ะ แล้วมันดีตรงไหนละเนี่ย

ฉันเดินตามทางต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นอนุสาวรีย์อีกแห่งหนึ่ง

"เธอมาแล้ว! เธอมาแล้ว?"

ฉันเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบน แล้วก็เห็นอนุสาวรีย์อีกแห่งหนึ่งตั้งอยู่

"ตอนนี้ยังทันนะที่จะกลับไปนะ!"

ฉันเดินขึ้นบันไดต่อไปอีก แล้วฉันก็เห็นอนุสารีย์อีกหลายอันตั้งอยู่ ฉันได้เดินไปดูทีละอัน

"ย้อนกลับไปไม่ได้แล้วนะ!"
"แน่ใจหรือ?"
"จำไม่ได้หรือ?"

ในที่สุดฉันก็เดินมาถึงประตูทางเข้าหน้าปราสาทจนได้

"...ยังคงไม่มีใครอยู่สินะ"

"มีแต่อนุสาวรีย์แปลกๆทั้งนั้นเลย มิน่าล่ะ... อ๊ะ และก็ไอ้ตัวที่ลอยอยู่กลางน้ำด้วย..."

"...จะมีใครอยู่ในปราสาทนี้จริงๆหรือ? มันรู้สึกน่าขนลุกจริงๆนะเนี่ย..."

".....ห-หืมม นี่มันทางเข้า ใช่มั้ย.....?"

ฉันแง้มประตูหน้าออกมา แล้วก็รู้สึกถึงลมที่ดูดเข้าไปข้างใน... มันมืดเกินกว่าที่จะมองเข้าไปได้

".....หืมม"

"ท-ที่นี่มันน่ากลัว..."

"แต่ก็ไม่มีที่ไหนแล้ว... ฉันคิดว่า... คงต้องลองแล้วล่ะ"

"...อืม ถือว่าเป็นการบุกรุกหรือเปล่าเนี่ย?" ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วล่ะ

".........."

"เอาล่ะ... ขอเข้าไปอย่างสุภาพละกันนะ" ฉันทำสีหน้ายิ้มแห้งๆ แบบใจดีสู้เสือเข้าไว้

".....อืม..... เอ่อ..."

แล้วฉันก็เข้าไปข้างในปราสาทเรียบร้อยแล้ว