อสูร หลงกล (E book พร้อมโหลด)

อสูรหลงกล

"การแก้แค้นจะง่ายถ้าไม่มีความรักอยู่ในนั้น ผู้แก้แค้นจะไม่ปวด ถ้าไม่ได้รักคนที่ตัวเองอยากทำให้เจ็บปางตาย"


คนอย่างเรย์วรรศไม่มีทางให้โอกาสใครเป็นครั้งที่สอง ครั้งแรกครอบครัวเธอโกงเงินครอบครัวเขาไปร่วมสิบล้าน

ครั้งที่สองพี่ชายฝาแฝดของเธอก็มานอกใจน้องสาวของเขาจนตัดสินใจจบชีวิตโดยมีลูกน้อยอยู่ในครรภ์ถึงสองคน

ปฏิบัติการเอาคืนจึงเริ่มต้นขึ้นด้วยสัญญาว่าด้วยการทำหลานชดใช้ให้พ่อแม่

เขมิกาคือผู้ได้รับสิทธิ์นั้น ทว่าเธอเป็นได้เพียงคนให้กำเนิด ไม่มีวันได้เป็นตัวจริง กระทั่งความเป็นแม่เขาก็ไม่ให้

เพราะอะไรน่ะเหรอ…ถ้าไม่ใช่ว่าเขาหาผู้หญิงที่เหมาะสมทั้งหน้าตา ฐานะ ชาติตระกูลเอาไว้แล้ว 

ลูกเขามีแม่แน่นอน แต่คงไม่ใช่เธอ ผู้หญิงที่เขาสาบานกับตัวเองว่าจะไม่รักเป็นครั้งที่สอง…

เหมือนกับที่เขาจะไม่ให้โอกาสใครเป็นครั้งที่สองนั่นแหละ

ในตอนที่ทุกอย่างลงตัว เขานี่แหละจะเฉดหัวเธอออกไปจากชีวิตเอง

แต่ทว่าทำไปทำมา เรื่องกลับไม่เป็นอย่างที่คิด 

เขมิกาทำเขาหลงหัวปักหัวปำ ประมาณว่ายอมแล้วทูลหัวอยากเป็นผัวของเธอ

ทีนี้จะทำยังไงดีล่ะ จะยอมกลืนน้ำลายตัวเอง หรือจะยอมเสียเธอไป…





ตัวอย่าง

“ฉันจะให้เธอย้ายไปอยู่บ้านเล็ก ถ้าเป็นไปได้ไม่ต้องเหยียบมาที่นี่อีก เข้าใจไหม”

“เข้าใจค่ะ” เขมิกาพยายามสะกัดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาประจานความอ่อนแอ หากมันเป็นความประสงค์ของเขาเพื่อขับไล่เธอให้พ้นหูพ้นตา เธอจะทำอย่างไรได้นอกจากทำใจ

“ดี ฉันต้องให้เกียรติ์แคร์ จะให้ใครก็ไม่รู้มาอยู่ร่วมบ้านก็ใช่ที อีกอย่างช่วงนี้แคร์กำลังท้องอ่อน ๆ ฉันไม่อยากให้มีเรื่องไปกระทบจิตใจเขา และหวังว่าผู้อาศัยอย่างเธอคงจะเข้าใจนะ ไม่มีอะไรแล้ว ไปเถอะ”

“ฮืออ ข้าวเกลียดพี่เรย์ ได้ยินไหมคะว่าข้าวเกลียดพี่!” หมดแล้วความรักที่มีต่อผู้ชายคนนี้ เขากำลังมีลูกกับผู้หญิงอีกคน ในขณะที่เมื่อวันก่อนยังนอนกอดเธออยู่แท้ ๆ ทำได้อย่างไรกันคนใจดำ

“ขอบใจ ทำตามที่ฉันสั่งอย่างเคร่งครัดด้วยก็แล้วกัน ส่วนเรื่องของริวเดี๋ยวฉันจะคุยกับเขาเอง”

“คนใจร้าย ฮึก พี่เรย์รักเธอใช่ไหมคะ คุณสองคนรักกัน ตอนนั้นแค่ผิดใจกันแล้วก็มาให้ความหวังข้าวเรื่องลูกและเรื่องของเรา ฮึ หรืออย่างร้ายที่สุดมันก็เป็นการตบตาเพื่อแก้แค้นข้าว ฮึก ทำแบบนั้นได้ยังไง สะใจแล้วหรือยังคนเลว” พอเริ่มเข้าใจทุกอย่าง ประกอบกับที่ชายหนุ่มเอาแต่เงียบ เขมิกาจึงสรุปเองว่าที่ผ่านมาเขาแค่ต้องการแก้แค้น หาใช่ความรักอย่างที่เธอเข้าใจมาโดยตลอด

“เข้าใจแล้วค่ะ คลอดแล้วข้าวจะไป จะไม่พยายามอะไรอีกแล้ว พอกันที!”

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จไม่เคยอยู่ที่นั่น ต่อไปนี้จะไม่มีผู้ชายชื่อเรย์วรรศอยู่ในใจ ในเมื่อเขายืนกรานตามในสัญญาที่เขียนไว้ งั้นก็เชิญเหยียบย้ำหัวใจเธอได้สบาย เธอไม่หวังอะไรอีกแล้ว เจ็บเหลือเกิน…



----------

*ไม่นอกกายนอกใจ 100%*

*ดำเนินเรื่องด้วยพระนาง 98%*

-----------------------

ฝากนิยายต้นขมปลายหวานเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรี้ดทุกท่านด้วยนะคะ

เรื่องราวความรักระหว่างคนปากแข็งกับคนขี้อ้อนจะจบลงตรงไหน

ใช่รักรึเปล่า มาลุ้นกัน

------------------------------

ขอบคุณค่ะ