คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สัตว์ปีศาจลึกลับ
บริเวณใจกลางเมือง เชฟาน เป็นทะเลสาบที่กว้างใหญ่ ล้อมรอบด้วยพงไพรและป่าไม้อันเขียวขจี มีบ้านเรือนที่สร้างจากธรรมชาติเรียงรายมากมาย ก่อนที่จะเห็นกำแพงเมืองเป็นฉากหลัง กำแพงเมืองที่ดูแข็งแกร่งและทนทาน กำแพงเมืองซึ่งมีป้อมทั้งแปดคอยคุ้มกันเมืองให้ปลอดภัยอยู่ตรอดเวลา
ริมทะเลสาบมีบรรยากาศที่ดีอากาศสดชื่น ลอร์ดเอ็กช์โก้ ผู้บรรชาการป้องมังกร (พระเอกของเรื่อง) เขาสวมชุดเกราะที่ดูไม่เทอะทะเกินไป เสื้อหนังสีน้ำตาลที่ติดสวมทับด้วยเกราะโซ่ที่ทำด้วยความประณีต ที่ชายเสื้อด้านหลังเป็นแบบหยักสองหยักงอกยาวออกไปพอสมควร กางเกงเนื้อผ้าที่เบาทำให้ไม้ร้อน สวมไส่สบาย เขาใส่รองเท้าบู๊ทที่ยาวเลยหัวเข่า สวมปลอกขาเหล็กสีทองไว้ที่ขาท่อนล่าง และสวมเกราะป้องกันช่วงไหล่กับปลอกแขนสีทองเช่นเดียวกับปลอกขา ผ้าครุมสีแดงยาวทำให้ดูแล้วพลิ้วไหวไปตามสายลม
เขายืนอยู่ริมทะเลสาบมุมหนึ่ง ในมือของถือม้วนกระดาษบางอย่างอยู่ ครู่หนึ่ง อัลคาเดวิลชราคนหนึ่งก็เดินตรงมาหาเขาจากอาคารแห่งหนึ่ง
“สวัดดีขอรับ ท่านพ่อ”
เอ็กช์โก้กล่าวทักทายพลางยกมือขึ้นเล็กน้อย
“มาหาข้ามีธุระอะไรหรือ เอ็กช์โก้”
“ข้าว่า ท่านพ่อคงให้คำตอบข้าได้ ดูภาพนี่หน่อยขอรับ”
เอ็กช์โก้พูดพร้อมกางม้วนกระดาษที่อยู่ในมือให้อัลคาเดวิลผู้พ่อดู มันเป็นภาพร่างที่ดูเหมือนวาดด้วยความเร็วสูง รายเส้นของภาพค่อนข้างหวัดไปนู้น ภาพร่างนั้นคือภาพสัตว์ประหลาดบางอย่าง ตัวเป็นบ่องๆยาวๆ
อัลคาเดวิลชราพิจารณาภาพร่างนั้นอยู่ชั่วครู่
“ข้าคิดว่าข้ารู้….แล้วข้าคิดว่าข้ารู้ดีซะด้วย”
“มันคือตัวอะไรหรือขอรับ เกี่ยวกับตำนานดาบเหลืองรึเปล่า”
“มันคือสัตว์ปีศาจในตำนาน เกี่ยวข้องกับตำนานดาบเหลืองอย่างแน่นอน
พวกมันเกิดมาจากใต้ดิน เท่าที่ข้ารู้มา พวกของสีเหลืองเป็นผู้ค้นพบ มันได้เกิดขึ้นมาแล้ว พวกมันมาให้เจ้าเห็นเมื่อไดรึ”
“สามวันก่อนขอรับ พวกมันมีร่างกายเป็นเหล็กสีทอง คาถาระเบิดหรืออะไรก็ตามไม่ระคายผิวมันเลย”
“เท่านั้นหรือ”
“เหมือนกับว่ามันอาจจะมาแค่ ทำให้เรารู้ว่าเราจะเจอกับอะไรๆที่มันน่ากลัว ข้ารู้สึกได้ท่านพ่อ ข้าว่าพวกมันต้องมาอีกแน่”
เอ็กช์โก้ดูมีสีหน้ากังวลเป็นอย่างมาก
“อย่ากังวลไปเลย ข้าพอจะมีวิธี ถึงเราจะไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ แค่เราพอจะยับยั้งพลังของพวกมันได้ พวกมันแข็งแกร่งเพราะสีเหลือง เข้าใจแล้วใช่ไหมเอ็กช์โก้”
“ขอรับข้าจะลองดู ข้าลา ล่ะ ท่านพ่อ”
เมื่อทั้คู่สนทนากันเสร็จ อัลคาเดวิลชราก็เดินไป ในขนะที่เอ็กช์โก้ขึ้นคร่อมหลังม้ามังกรใช้เป็นยานพาหณะมุ่งไปข้างหน้า ไปยังป้อมมักรของเขา
ทางด้านเหนือของเมืองเชฟานผ่านถนนหินสีขาวข้างทางมีการทำฟาร์มสัตว์เลื้ยง ไล่ไปจนค่านทหารที่อยู่ทางข้างหน้า ถัดไปนั้นเป็นป้อมปราการมังกร เป็นป้อมแห่งที่หนึ่ง ในแปดของมือง เชฟาน ป้อมอต่ละป้อมจะมีลอร์ดแต่ละคนเคยดูแลรักษาหรือปกป้อง ลอร์ดทั้งหมดถูกแต่งตั้งตามความเหมาะสมโดย วอร์ลอร์ดสูงสุด จากรับสั้งของอัลคาเดวิลราชา
ในเวลานี้ลอร์ดทั้งห้าตนกำลังประชุมด่วนกันอยู่ หนึ่งในนั้นก็คือเอ็กโก้ ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตรงมุมห้องซึ่งห้างจากป้อมเพียงสิบเมตร ห้องแห่งนี้ดูรกรุงรังไปสักนิด แต่ก็ยังคงใช้เป็นห้องประชุมได้ชั่วคราว
“ลอร์ดเอ็กช์โก้ ท่านคิดว่าไงบ้างเกี่ยวกับสัตว์ปีศาจที่ท่านว่า”
ลอร์ดผู้หนึ่งที่ยืนพิงกำแพงคนละฟากกับเอ็กโก้พูดขึ้น เขาผู้นั้นมีนิสัยเยือกเย็น
“ข้าคิดว่าข้าพอจะมีวิธี พวกมันนั้นมักจะมาแต่ทางเหนือชะส่วนใหญ่ ว่าแต่พวกท่านจะทำได้หรือไม่”
“ว่ามาสิ”
ลอร์ดสาวที่กำลังนั้งอยู่บนอากาศกล่าวด้วยน้ำเสียงน่ารำคาร
“ข้าเพิ่งรู้มาจากท่านพ่อข้า ถึงวิธีจะขะจัดพลังสีเหลืองให้แหลือน้อยลงได้”
“แล้วอย่างไดถึงต้องหนักใจเล่าท่านลอร์ดเอ็กช์โก้”
“ท่านรีบบอกมาเถาะ วิธีนั่น”
ลอร์ดอีกสองตนที่เป็นแฝดกัน ดูเหมือนจะมีนิสัยใจร้อน
“พลังจิตไงล่ะ ข้านั้งคิดอยู่นาน ว่าถ้าเราลองใช้พลังจิตหลอมเหล็กสีทองของมันให้กลายเป็นเงิน แล้วใช้คาถาพื้นฐานอย่างสายฟ้าโจมตีใส่วิธีนี้อาจจะได้ผล แต่พลังจิตที่ด้อยของเราคงยังไม่สามารถทำเช่นนั้นได้”
“ก็เป็นความคิดที่ดี พอมีทาง ใช้หลักการแปรธาตุด้วยวัสถุเข้าร่วมด้วย ข้าว่าได้ผลแน่นอน”
ลอร์ดสาวให้ความเห็นเพิ่มเติม ทางคงจะส่องสว่างมากขึ้นแล้ว
ความคิดเห็น