ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บันทึก (ลับ) ของแอง ครั้งที่ 3
อา...ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ...
ผมเกิดคำถามนี้ในใจครับ หลังจากที่มาอยู่ที่นี่ได้ซักพัก ถึงผมจะทำทุกสิ่งด้วยการตัดสินใจของตัวเอง แต่ในบางครั้งผมกลับมีความรู้สึกว่า สิ่งที่ผมได้เลือกหรือทำลงไปจะเกิดผลใดกับตัวเองบ้าง
ผมลืมนึกไปเลย
เห็นทีผมคงต้องไปฝึกสมาธิอีกมากเลยสินะครับ (ยิ้มแหย) แหม...ไม่น่าเชื่อเลยนะครับคุณพ่อเซนเนล ว่าสมาธิที่ผมจะได้ฝึกมาจะเปล่าประโยชน์ในชั่วพริบตาเมื่อผมปล่อยตัวไปกับอารมณ์มากไป แต่เมื่อผมได้นั่งนึกดี ๆ แล้วผมก็ได้คำตอบที่ถามไว้น่ะนะ ว่า...ผมกำลังทำอะไรอยู่...
ผมกำลังรอ...
แต่แหม...เรื่องแบบนี้คงไม่ต้องถึงกับมานั่งบ่นล่ะมั้งครับ (ยิ้มแหย) ก็แค่การรอเท่านั้น แค่ใช้ความอดทนกับระยะเวลาที่ยาวนานสำหรับการรอคอยอะไรบางอย่าง เรื่องแค่นี้ไม่น่าเก็บเอามาใส่ใจเลยนะครับ แหะๆ (หัวเราะแห้งๆ)
แต่ที่ผมใส่ใจ...เพราะการรอนั้นมันทำให้ผมไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่...
เป็นเรื่องที่พูดยากนะครับ ผมคงรอด้วยความหวังไปหน่อยน่ะ (ยิ้มแหย) เพราะงั้นความไม่สบายใจที่เกิดขึ้นก็มาจากความอ่อนหัดของผมเองสินะที่ปล่อยปละละเลยการฝึกจิตของตัวเอง ให้นิ่งสงบอยู่เสมอ สงสัยผมคงต้องไปหาเวลาฝึกเองแล้วล่ะครับ แหะๆ (หัวเราะแห้งๆ) แต่คุณพ่อเซนเนลอย่าเพิ่งตำหนิผมนะครับ ผมก็แค่เผลอไปหน่อยเดียวเองน่ะ (ยิ้มแหย)
อ๊ะ...จริงด้วยสิ ลืมไปอีกอย่างแฮะ...
(ยกแขนตัวเองขึ้นมามองก่อนจะกดมีดสั้นลงไปที่ฝ่ามือตัวเองแล้วแนบริมฝีปากดื่มเลือดตัุวเองนิดๆ) อ่า...ไม่เห็นอร่อยเลยแฮะ (ยิ้มแหย) ผมพยายามจะทำความเข้าใจนะครับ ในเรื่องของรสชาติ มันอาจจะเป็นอย่างที่คุณพ่อเซนเนลว่าก็ได้นะครับ ว่าขึ้นอยู่กับรสนิยมของคนกินน่ะ (ยิ้มแหยพลางหยิบผ้ามาพันแผลที่มือตัวเอง) แต่ถึงผมจะไม่มีรสนิยมชอบดื่มเลือด แต่ผมก็จะพยายามเข้าใจนะครับ ว่ารสชาติที่พวกคุณชื่นชอบน่ะมันเป็นยังไง (ยิ้มนิดๆ)
ผมก็แค่...กำลังพยายามทำความเข้าใจ...
....ในระหว่างที่ผมกำลัง "รอ" คุณ....
ผมเกิดคำถามนี้ในใจครับ หลังจากที่มาอยู่ที่นี่ได้ซักพัก ถึงผมจะทำทุกสิ่งด้วยการตัดสินใจของตัวเอง แต่ในบางครั้งผมกลับมีความรู้สึกว่า สิ่งที่ผมได้เลือกหรือทำลงไปจะเกิดผลใดกับตัวเองบ้าง
ผมลืมนึกไปเลย
เห็นทีผมคงต้องไปฝึกสมาธิอีกมากเลยสินะครับ (ยิ้มแหย) แหม...ไม่น่าเชื่อเลยนะครับคุณพ่อเซนเนล ว่าสมาธิที่ผมจะได้ฝึกมาจะเปล่าประโยชน์ในชั่วพริบตาเมื่อผมปล่อยตัวไปกับอารมณ์มากไป แต่เมื่อผมได้นั่งนึกดี ๆ แล้วผมก็ได้คำตอบที่ถามไว้น่ะนะ ว่า...ผมกำลังทำอะไรอยู่...
ผมกำลังรอ...
แต่แหม...เรื่องแบบนี้คงไม่ต้องถึงกับมานั่งบ่นล่ะมั้งครับ (ยิ้มแหย) ก็แค่การรอเท่านั้น แค่ใช้ความอดทนกับระยะเวลาที่ยาวนานสำหรับการรอคอยอะไรบางอย่าง เรื่องแค่นี้ไม่น่าเก็บเอามาใส่ใจเลยนะครับ แหะๆ (หัวเราะแห้งๆ)
แต่ที่ผมใส่ใจ...เพราะการรอนั้นมันทำให้ผมไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่...
เป็นเรื่องที่พูดยากนะครับ ผมคงรอด้วยความหวังไปหน่อยน่ะ (ยิ้มแหย) เพราะงั้นความไม่สบายใจที่เกิดขึ้นก็มาจากความอ่อนหัดของผมเองสินะที่ปล่อยปละละเลยการฝึกจิตของตัวเอง ให้นิ่งสงบอยู่เสมอ สงสัยผมคงต้องไปหาเวลาฝึกเองแล้วล่ะครับ แหะๆ (หัวเราะแห้งๆ) แต่คุณพ่อเซนเนลอย่าเพิ่งตำหนิผมนะครับ ผมก็แค่เผลอไปหน่อยเดียวเองน่ะ (ยิ้มแหย)
อ๊ะ...จริงด้วยสิ ลืมไปอีกอย่างแฮะ...
(ยกแขนตัวเองขึ้นมามองก่อนจะกดมีดสั้นลงไปที่ฝ่ามือตัวเองแล้วแนบริมฝีปากดื่มเลือดตัุวเองนิดๆ) อ่า...ไม่เห็นอร่อยเลยแฮะ (ยิ้มแหย) ผมพยายามจะทำความเข้าใจนะครับ ในเรื่องของรสชาติ มันอาจจะเป็นอย่างที่คุณพ่อเซนเนลว่าก็ได้นะครับ ว่าขึ้นอยู่กับรสนิยมของคนกินน่ะ (ยิ้มแหยพลางหยิบผ้ามาพันแผลที่มือตัวเอง) แต่ถึงผมจะไม่มีรสนิยมชอบดื่มเลือด แต่ผมก็จะพยายามเข้าใจนะครับ ว่ารสชาติที่พวกคุณชื่นชอบน่ะมันเป็นยังไง (ยิ้มนิดๆ)
ผมก็แค่...กำลังพยายามทำความเข้าใจ...
....ในระหว่างที่ผมกำลัง "รอ" คุณ....
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ที่ทำให้ผมได้ทบทวนตัวเองครับ คุณพ่อเซนเนล พรีเนอร์เวีย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น