คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Carnivore] Fragrance.
น้ำหอม...
ดวงตาสีดำสนิทไล่สายตาไปตามตัวอักษรบนหน้านิตยสาร จู่ๆ ก็เกิดเรื่องให้เจ้าของร้านไม่ชอบใจเรื่องกลิ่นบุหรี่เสียดื้อๆ โดนตำหนิแบบนี้แล้วถ้าปล่อยให้ลูกค้ามาจับสังเกตได้อีกคงจะไม่ใช่เรื่องดี ทว่าบุคคลที่ไม่เคยดูแลตัวเองให้เป็นหนุ่มเจ้าสำอางทรงเสน่ห์แบบเขา งานง่ายๆ อย่างการเลือกน้ำหอมจึงเป็นอุปสรรคใหญ่เกินตัวพอสมควร
นั่งจ้องโฆษณากับจินตนาการกลิ่นไปตามคำบรรยายคงจะไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่...
ว่าแล้วก็ปิดหน้านิตยสารวางเก็บไว้ที่เดิม เซสลุกขึ้นเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนชุดออกไปข้างนอก พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องกระดาษสีน้ำเงินเข้มที่มุมชั้นวางเหนือศีรษะ เขาเอื้อมมือหยิบกล่องนั้นลงมาดูก่อนจะพบว่าบนกล่องนั้นมีกระดาษโน้ตใบเล็กแปะอยู่
‘สุขสันต์วันเกิดครับบอส ! พวกเรารวมเงินกันซื้อเลยนะ บอสต้องถูกใจของขวัญของพวกเราแน่นอนครับ !’
หลังจากนึกทวนอยู่นานเขาก็พยักหน้าเล็กน้อย กล่องใบนี้คาดว่าคงจะเป็นกล่องของขวัญของหัวหน้าไร้รสนิยมของเขาเป็นแน่ หากจำไม่ผิดตอนนั้นเป็นช่วงเลิกจากงานเลี้ยงวันเกิดของอดีตหัวหน้าแก๊ง ระหว่างที่เขากำลังบอกลากับลูกน้องส่วนหนึ่งอยู่นั้น คนไร้รสนิยมก็ยื่นกล่องใบนี้ให้พร้อมกับส่งยิ้มกว้างที่ดูแล้วงี่เง่าเหมือนเคยแล้วเอ่ยขึ้น
“ฉันให้ วันนี้ได้ของขวัญมาเยอะแล้วน่ะ กลัวว่าจะเหลือทิ้งเปล่าๆ แบ่งให้นายเอาไปใช้แล้วกัน”
...ตั้งแต่รับมาเขากลับไม่เคยเปิดออกดูสักครั้ง...
ร่างสูงทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงแล้วค่อยๆ แกะกล่องตามรอยที่ถูกแกะมาก่อนหน้านี้แล้ว คาดว่าก่อนที่เจ้าตัวจะให้นั้นคงเปิดออกดูเรียบร้อย เป็นไปได้ว่าของข้างในคงจะไม่ถูกใจเท่าไหร่ถึงได้เอามาให้กันง่ายๆ แบบนี้ ถ้าจะให้คิดว่าเป็นของแกล้งกันก็คงไม่ยากและเขาคงไม่แปลกใจอะไรกับการแกล้งแบบเด็กๆ ของคนคนนั้น หลังจากแกะกระดาษห่อออกไปได้เรียบร้อยแล้วก็พบกับกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มที่หน้ากล่องตราอักษรสีทองไว้
Davidoff…
คิ้วเรียวขมวดมุ่นเล็กน้อยก่อนจะเปิดฝากล่องออก ด้านในมีกล่องกระดาษทรงสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินครามวางอยู่บนฟองน้ำกันกระแทก โดยที่ข้างๆ กันนั้นมีขวดแก้วสีฟ้าวางอยู่ เซสหยิบขวดแก้วนั้นขึ้นมาดูแล้วเพ่งอ่านตัวอักษรเล็กๆ บนหน้าขวด
DAVIDOFF Cool Water : Into the Ocean.
น้ำหอม...?
อาจจะเรียกว่าโชคดีก็ได้ที่มาเจอของดีในเวลาแบบนี้ เซสเปิดฝาขวดลองฉีดน้ำหอมลงบนข้อมือซ้ายของตัวเองเล็กน้อย เขาลองยกข้อมือขึ้นใกล้ปลายจมูกเพื่อทดสอบกลิ่น ความหอมสบายแต่สดชื่นตามชื่อ Cool Water สร้างความพึงพอใจให้กับเขาพอสมควร สำหรับเขาแล้วพวกน้ำหอมกระตุ้นความเร่าร้อนต่อเพศตรงข้ามหรือเสริมเสน่ห์น่าเย้ายวนคงไม่เหมาะกับเขาเท่าไหร่ บางครั้งขนาดไม่มีเรื่องกลิ่นน้ำหอมกลับเกิดความวุ่นวายรอบตัวจนไม่อยากจะยุ่งเกือบทุกวัน ทว่ากลับมีสิ่งหนึ่งเข้ามาสะกิดใจเขานิดหน่อย
กลิ่น...คุ้นๆ...
แต่ถึงจะสงสัยไปก็ไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัดเขาจึงเลือกที่จะไม่สนใจแทน อย่างน้อยน้ำหอมที่ค้นเจอแบบบังเอิญก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่ เซสฉีดน้ำหอมที่ข้อพับแขนอีกเล็กน้อยก่อนจะวางขวดเก็บใส่กล่องไว้อย่างเดิม พอดีกับเวลาที่ต้องออกไปข้างนอกเพื่อซื้อของเขาจึงหยิบเสื้อนอกมาสวมแล้วเดินออกทางหลังร้าน
เส้นทางแคบทอดไปถึงถนนใหญ่ได้เพียงการเดินไม่ถึงห้านาที ชายหนุ่มผมดำร่างสูงก็ออกมาเดินตามย่านการค้าแล้ว ระหว่างทางเขารู้สึกได้ถึงสายตาของผู้คนรายทางที่มองมาไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดเขาก็ไม่คิดสนใจสักนิด จนกระทั่งระหว่างที่กำลังยืนซื้อบุหรี่ที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ เสียงทักหนึ่งก็ดังขึ้น
“เฮ้ ! นั่นนายเหรอเซส ?”
เมื่อหันมองตามเสียงเรียกก็พบกับชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันในชุดสูทสีดำสนิทกำลังยืนมองเขาอยู่ไม่ไกล ดวงตาสีเขียวเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้สบเขากับดวงตาสีดำสนิทเฉยชา ริมฝีปากที่เหมือนจะยิ้มแต่กลับยิ้มไม่ออกจึงกลายเป็นการขยับมุมปากแค่นหัวเราะแกนๆ เท่านั้น คนทักยกมือยีผมสีน้ำตาลทองของตัวเองเล็กน้อยพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้
“แปลกใจชะมัดที่มาเจอนายในที่แบบนี้ แต่ฉันกลับแปลกใจกว่าที่...”
“ไม่ต้องทอนครับ...” พูดยังไม่ทันจบประโยคดีเซสก็หันไปพูดกับคนขายบุหรี่ที่กำลังหาเหรียญทอนเงินให้ เขาหันกลับเดินไปอีกทางราวกับปฏิเสธที่จะสนทนาด้วย ท่าทางไร้อัธยาสัยแบบสุดโต่งทำให้อีกฝ่ายถึงกับอ้าปากค้างแล้วรีบฉวยหลังเสื้อของเซสไว้
“เฮ้ ! ฟังให้จบก่อนสิวะ ! ถึงฉันจะขึ้นตรงกับบอสอยู่ แต่ฉันก็ไม่หาเรื่องนายง่ายๆ หรอกน่า !” เซสเหลือบมองคนข้างหลังเล็กน้อย ถ้าหากเขาจำไม่ผิดคนตรงหน้านี้เคยเป็นเพื่อนร่วมงานในแก๊งเดิมมาก่อน จนกระทั่งมีการเปลี่ยนมืออำนาจอีกฝ่ายกลับกลายเป็นลูกน้องของหัวหน้าคนปัจจุบัน ต่างจากเขาที่โดนขับออกจากแก๊งด้วยอคติส่วนตัวบางอย่าง
“พูดมาให้จบครับ...ผมจะพยายามทนฟังน่ะ...” ว่าแล้วเซสก็แกะซองบุหรี่คาบมวนบุหรี่มินต์ไว้ในปากก่อนจุดไฟแช็กที่ปลาย คนที่หาเรื่องคุยเมื่อครู่กลับเอาแต่จ้องเงียบๆ ใบหน้าแสดงความรู้สึกที่หลากหลายและจบลงที่สีหน้าเศร้าหมองปนทึ่ง
“เห็นแบบนี้แล้ว...ฉันว่านายเริ่มเหมือนเขามากขึ้นทุกทีแล้วนะเซส”
เหมือน ?
“ขยายความด้วยครับ...” ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองคู่สนทนานิ่งๆ เมื่อโดนจ้องตรงๆ แล้วคนชวนคุยกลับทำหน้าตื่นกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังราวกับกลืนก้อนความหวาดหวั่นไว้ภายใน
“ถึงจะนิสัยไม่เหมือนกันก็เถอะ แต่...เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่านายไม่รู้ตัวน่ะว่าใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกับอดีตบอสอยู่ ?”
อะไรนะ...
เมื่อเห็นว่าเซสนิ่งไปแล้วเอาแต่จ้องตนอยู่แบบนั้น เขาก็รีบอธิบายต่อโดยที่ในใจกลับนึกตำหนิตัวเองว่าไม่น่าไปทักหมอนี่เลย รู้ทั้งรู้ว่าเป็นพวกคุยยาก แต่พอเจอสหายร่วมแก๊งเก่าแถมไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันจะไม่ทักเลยก็คงไม่ได้ อีกทั้งความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับกลิ่นน้ำหอมที่อีกฝ่ายใช้ราวกับต้องการเลียนแบบใครบางคนกลับมีมากกว่า
“ก็นี่ไง ปกตินายเป็นพวกเพื่อนสูบกับอดีตบอสซะส่วนใหญ่คงไม่สังเกตน่ะว่าคนคนนั้นใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกับที่นายใช้อยู่ตอนนี้เลย น้ำหอมอะไรนะ...เอ่อ...เดวิ..ดาวี่...”
“DAVIDOFF...”
“อ้า ! ใช่ๆ ยี่ห้อนั้นล่ะ เรื่องนี้คนรู้กันทั้งแก๊งเพราะอดีตบอสเป็นพวกบ้าฉีดน้ำหอมแพงๆ แบบไม่กลัวเปลืองเลยสักนิด จะว่าไปนายไม่เคยสังเกตเลยเรอะว่าเขาใช้น้ำหอมกลิ่นนี้น่ะ ?”
ไม่ใช่ว่าไม่เคยสังเกต...แต่คงจะเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยเกินไปจนไม่คิดนึกถึง...
“พล่ามจบแล้วสินะครับ...” ว่าแล้วเซสก็ดับบุหรี่กับที่ทิ้งบุหรี่ก่อนจะหันกลับเดินไปอีกทางหนึ่ง ปล่อยให้คู่สนทนายืนอ้าปากค้างแบบไม่รู้จะทำอย่างไรอีกครั้ง ช่วงขายาวก้าวไปตามทางเดินพร้อมกับสายตาเหลือบมองร้านค้าข้างกาย จากข้อมูลที่ได้รับกลับทำให้เขารู้สึกอยากหาน้ำหอมขวดอื่นมาใช้เสียดื้อๆ จนกระทั่งเหลือบไปเห็นร้านน้ำหอมที่อยู่อีกฟากถนน เมื่อข้ามถนนไปถึงหน้าร้านแล้วเขาก็ยืนนิ่งกับราคาน้ำหอมแต่ละขวดที่วางเรียงรายอยู่ตรงหน้า
“...อย่ามาอ้างว่าฉันไม่ให้เงินเดือน”
ช่างเถอะ...ทนใช้ไปก่อนซักระยะก็ได้...
Fragrance : End.
ความคิดเห็น