กาลครั้งหนึ่ง ณ ป่าเวทมนต์

ลำดับตอนที่ #3 : จาน

 สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแม่มดค่ะ ฉันอันที่จริง ฉันยังไม่ได้เป็นแม่มดเต็มตัวนะคะ แต่ฉันก็กำลังพยายามฝึกฝนอยู่ทุกวันเพื่อจะได้เป็นแม่มดที่ดีให้ได้ค่ะ 

 วันนี้คุณป้าครูออกไปทำงานตั้งแต่เช้าเลยค่ะ ฉันก็เลยต้องอยู่คนเดียว แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะฉันเองก็มีงานที่ต้องทำเยอะเหมือนกัน ทั้งอ่านหนังสือในห้องสมุด แบ่งขนมปังให้คุณนกตัวน้อย แล้วก็ เอ่อ...อีกเยอะเลยค่ะ 
 ส่วนเรื่องอาหารกลางวันก็ไม่ต้องห่วงค่ะ เพราะคุณป้าครูเตรียมซุปข้าวโพด สลัด แล้วก็ขนมปังก้อนใหญ่ไว้ให้แล้วล่ะค่ะ และที่สำคัญก็คือ แยมผลไม้แสนอร่อยไงคะ 
 อืม แต่ว่า รู้สึกว่าแยมผลไม้ที่คูรป้าครูเตรียมไว้ให้มันจะน้อยไปรึเปล่านะ ก็ฉันแค่ชิมนิดเดียวมันก็หมดแล้วล่ะค่ะ
 เอาไงดีล่ะ ถ้าไม่มีแยมก็กินขนมปังไม่อร่อยด้วยสิ ถ้าจำไม่ผิด ร็สึกว่าวันก่อนคุณป้าครูจะเก็บแยมไว้ในตู้ใหญ่ในครัวนี่นา...
 พอฉันเปิดตู้ มองหาแปปเดียวก็เจอแยมที่คุณป้าครูเก็บไว้แล้วล่ะค่ะ
 แต่ว่า...ทำไมมันอยู่สูงจังเลยล่ะ...
 พอเอื้อมไม่ถึง ฉันก็เลยเอาเก้าอี้ในครัวมายืนปีนขึ้นไปหยิบค่ะ แต่อีกแค่นิดเดียวก็จะถึงอยู่แล้วล่ะค่ะ ฉันก็เลยกระโดดขึ้นไปหยิบกระปุกแยม แล้วก็หยิบได้ด้วยละค่ะ
 แต่ว่าพอฉันลงมาเหยีบยเก้าอี้ก็เซล้มจนได้ค่ะ แล้วก็ตกลงมาจนได้
 เพล้ง...
 แล้วก็มีเสียงแก้วแตกเสียงดังเลยละค่ะ แต่กระปุกแยมที่ฉันกอดไว้ก็ไม่เป็นไรเลยนี่นา แล้วมันเป็นเสียงของอะไรล่ะ
 พอฉันหันมองรอบๆ ก็เห็นเก้าอี้ล้มโดนจานที่คุณป้าครูเก็บไว้ในตู้หล่นลงมาแตกหลายใบเลยล่ะค่ะ
 จะทำไงดีล่ะ
 คงต้องเก็บจานแตกไปทิ้งก่อนละ เพราะถ้าคุณป้าครูกลับมาโดนเศษจานบาดละก็คงต้องเจ็บแน่ๆ เลย
 ถึงจานจะแตกไปหลายใบ แต่ฉันก็เก็บแค่แปปเดียยวก็หมดแล้วละค่ะ

 แต่ว่าพอฉันเล่าให้คุณป้าครูฟังในตอนเย็น ทำไมถึงโดนดุได้ก็ไม่รู้ ก็ฉันก็เก็บจานแตกไปทิ้งแล้วนี่นา...
 แต่ไม่เป็นไร ค่ะ คราวหน้า ฉันจะไม่ทำให้ถูกคุณป้าครูดุอีกแล้วละค่ะ