กาลครั้งหนึ่ง ณ ป่าเวทมนต์

ลำดับตอนที่ #2 : เฝ้าบ้าน

สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแม่มดค่ะ ฉันอาศัยอยู่ในป่าเวทมนต์กับคุณป้าครูสองคนค่ะ อันที่จริง ฉันยังไม่ได้เป็นแม่มดเต็มตัวเหมือนอย่างคุณป้าครูหรอกนะคะ แต่ฉันก็กำลังพยายามฝึกฝนอยู่ทุกวันเพื่อจะได้เป็นแม่มดที่ดีอย่างคุณป้าครูให้ได้ค่ะ

 วันนี้คุณป้าครูไปซื้อของในหมู่บ้านค่ะ ท่านสั่งให้ฉันเป็นเด็กดีคอยเฝ้าบ้านตอนที่ท่านไม่อยู่ค่ะ
อันที่จริง ฉันก็อยากไปที่หมู่บ้านกับคุณป้าครูด้วยเหมือนกันนะคะ แต่ท่านบอกว่าในหมู่บ้านมีอันตรายมาก และคุณป้าครูก็ต้องวุ่นวายซื้อของจนไม่มีเวลามาดูแลฉันแน่ๆ เพื่อความปลอดภัย ท่านเลยให้ฉันอยู่เฝ้าบ้านแทนค่ะ
ว่าแต่ว่า คำว่าอันตรายแปลว่าอะไรนะ ฉันลืมถามคุณป้าครูด้วยซิ เอาไว้คุณป้าครูกลับมาแล้วค่อยถามดีกว่า
แต่ว่าพอคุณป้าครูไม่อยู่ ฉันก็ไม่รู้จะทำอะไรดี ฉันเลยเข้าไปหาของกินในครัวแทนค่ะ แต่ว่าฉันก็ทำได้แค่ขนมปังทาแยมเท่านั้นเองนะคะ
เมื่อก่อน ฉันเคยเข้าไปช่วยคุณป้าครูทำของกินจนโดนไฟเลียมือจนมือแดง เจ็บมากๆ เลยละค่ะ ฉันก็เลยไม่อยากจะเข้าใกล้ไฟเท่าไหร่ แต่แค่ขนมปังกับแยมของคุณป้าครูก็อร่อยมากแล้วละค่ะ
ตอนที่ฉันกำลังกินขนมปังที่ครูป้าครูทำเพลินๆ ก็มีนกน้อยสองตัวมาเกาะหน้าต่างมองฉันกินขนมปังด้วยละค่ะ
ท่าทางมันคงอยากกินขนมปังด้วยแน่ๆ ก็หอมน่ากินออกขนาดนี้นี่คะ
 ฉันเลยแบ่งขนมปังให้มันกินหน่อยนึง มันก็เข้ามากินขนมปังในมือฉันด้วยละค่ะ จั้กกะจี้จังเลยค่ะ
ตอนที่ดูนกน้อยสองตัวกินขนมปังในมือฉันเพลินๆ ฉันก็ได้ยินเสียงนกบินเข้ามาเกาะหน้าต่างอีกหลายตัวเลยละค่ะ ท่าทางมันคงอยากกินขนมปังด้วยเหมือนกันมั้งคะ ฉันเลยแบ่งขนมปังให้พวกมันกินด้วยค่ะ
แล้วเจ้าพวกนกน้อยก็เข้ามากินขนมปังกันใหญ่เลยละค่ะ
แค่ขนมปังก้อนเดียวคงไม่พอแล้วละค่ะ ฉันเลยหันไปจะหยิบขนมปังมาอีกก้อน แต่ดูเหมือนว่าเจ้าพวกนกน้อยพวกนั้นมันจะเข้ามากินจนหมดแล้วละค่ะ เหลือแค่เศษขนมปังทิ้งไว้นิดเดียวเอง
กินไม่หมดแบบนี้ไม่ดีเลยนะคะ
แล้วอยู่ๆ ก็มีนกน้อยตัวหนึ่งมาเกาะบนหัวฉันด้วยละค่ะ ท่าทางมันคงกินอิ่มจนง่วงเหมือนฉันแน่ๆ เลยค่ะ
แต่ว่าหัวของฉันไม่ใช่รังนกนะคะ
พอฉันจะหยิบมันลงมา มันก็ บินหนีไปพอดีค่ะ ว่าแต่ว่านกน้อยตัวอื่นไปไหนกันหมดละเนี่ย
ว่าแต่ว่า ขนมปังก็หมดแล้ว ฉันจะกินอะไรต่อดีล่ะ เหลือแค่แยมของคุณป้าครูเท่านั้นเอง 
แต่ว่าแค่แยมอย่างเดียวนี่ก็อร่อยดีนะคะ แต่ว่าไม่รู้ทำไม พอรู้ตัวอีกทีฉันถึงมานอนห่มผ้าอยู่บนที่นอนได้ล่ะเนี่ย
หรือว่าฉันเผลอหลับไปกันนะ
แล้วอยู่ๆ ฉันก็ได้กลิ่นของกินหอมๆ ลอยมาจากข้างล่าง คุณป้าครูต้องกลับมาแล้วแน่ๆ คุณป้าครูคงเจอฉันหลับอยู่ในครัวเลยพามานอนในห้องแน่ๆ เลยละค่ะ
พอฉันลงไปในครัว ก็เห็นคุณป้าครูกำลังทำอาหารเย็นอยู่พอดีเลยค่ะ ท่านบอกให้ฉันไปล่างหน้าก่อน จะได้มาทานอาหารเย็นกัน
คุณป้าครูนี่ใจดีจังเลยนะคะ โตขึ้นฉันต้องเป็นอย่างคุณป้าครูให้ได้เลยค่ะ