ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
หนุ่มหน้าหวานนั่เหม่อมอรูปภาพนๆหนึ่ที่เยเป็นเพื่อนและเป็นรัแร อยู่บนบันไอย่าเศร้าใเพราะยันึถึวันเ่าๆ
(ภาพีฮยอน)
(ภาพอวันเ่าๆ)
(ภาพอวันเ่าๆ)"ฮยอวอน!"
ฮยอวอนเยหน้ามอไปทานที่เรียื่อเาแล้วนที่เรียื่อเาไปว่า
"อ้าว!ว่าไรับพี่วอนโฮ"
วอนโฮยิ้มให้ฮยอวอนแล้วอบลับไปว่า
"ไปสร้าวามทรำันเถอะ" วอนโฮพูพร้อมวัมือเรียฮยอวอน
"อืม" ฮยอวอนยิ้มแล้วเินลไปหาวอนโฮที่ยืนรออยู่้าล่า
"เมื่อี้เหม่ออะไรอยู่หรอ?"
"เปล่า...ไม่มีอะไรหรอรับ ไปันเถอะ"
ฮยอวอนูมือวอนโฮไปเที่ยวให้ทั่ว' เมือปารีส' โยที่แล้สบายีทุอย่า ทั้ๆที่วอนโฮรู้อยู่แล้วว่าที่ฮยอวอนเศร้าเพราะอะไร แ่้วยวามที่อยาให้ีวิู่รัมั่น็เลยนิ่และแล้ทำเป็นไม่รู้อะไรเลย
"พี่รับไปยิลูโป่ิุ๊าันเถอะ" ฮยอวอนวนวอนโฮ
"ไ้สิ" วอนโฮฝืนยิ้มนิๆแล้วไปเล่น้วยันับฮยอวอน
ในระหว่าที่ยิลูโป่อยู่นั้นสายาอวอนโฮเอาแ่มอฮยอวอนพร้อมสัเุเห็นว่าถึภายนอฮยอวอนะูสใสมีวามสุีแ่ยัไ็ลบเลื่อนวามเศร้าที่ยัอยู่ในใไม่ไ้ วอนโฮ็พอูออว่าฮยอวอนมีอาารที่เปลี่ยนไป่าไปาเิมเพียเพราะใรอีนที่ไม่ใ่นมาสัพัแล้ว
"พี่ะมอแ่ผมทำไมรับเี๋ยว็ยิพลาหรอ" ฮยอวอนทัวอนโฮ
วอนโฮสะุ้นินึานั้น็หันลับไปเล็ลูโป่แล้วยิ่อให้บ
"โธ่!!!พี่ยิยัไให้พลาล่ะ" ฮยอวอนอมยิ้ม
"ันมันไม่ไ้เ่เหมือนนายหนิ"
"อะผมให้" ฮยอวอนยื่นุ๊าระ่ายน้อยที่ิมาให้ับวอนโฮ
"ระ่ายนี่นา...น่ารัั"
"ระ่ายน้อย็น่ารัี"
"ันหมายถึนาย่าหาล่ะ"
"ผมเินนะพี่" ฮยอวอนมีสีหน้าที่เริ่มแ่ำ
แล้วฮยอวอน็เินไปื้อไอศรีมโนมาหนึ่อันเพราวอนโฮบอว่าะไม่ิน แ่แล้ววอนโฮ็ึไอศรีมที่ฮยอวอนถืออยู่นั้นมาิน่อหน้า่อาฮยอวอน
"ไหนว่าไม่ินไเล่า?"
"ใรบอ..ัน็แ่อยาินับนาย"
ฮยอวอนอมยิ้มแล้วหันไปเห็นเรื่อเล่นทอร์นาโ็เลยิอะไรออ
"พี่รับ..ผมว่าเราสอนไปเล่นทอร์นาโันีมั้ย"
"นายะเล่น็ไปเล่นสิันะรออยู่รนี้"
"ั้นพี่้อไปเล่นับผม้วย!"
ฮยอวอนึมือวอนโฮแล้วเินรไปที่เรื่อเล่นทอร์นาโทันที
บนเรื่อเล่น
"ทำไมนายไม่ถามวามพร้อมอัน่อน" วอนโฮเริ่มอาารมือ าสั่นและอ่อนแร
"ถ้าผมถามพี่็ะไม่มาเล่นแน่นอน" ฮยอวอนหันมาทำหน้าทะเล้นใส่วอนโฮ
พอเรื่อเริ่มทำานวอนโฮ็ไ้ปล่อยเสียริ๊แห่วามป๊อออมาผิับฮยอวอนที่สนุสุๆ
หลัาลมา
วอนโฮไ้เินเหมือนนที่ไม่มีแรและไมุ่ยับฮยอวอนเลยั้แ่ลมา ฮยอวอนอมยิ้มนิๆ่อนที่ะว้าล้อึ้นมาถ่ายลิปวีิโอพร้อมับแวหยอๆวอนโฮ
"าหมแรเลยหรอรับที่รั...ที่รัรับ หันมาุยับผมหน่อยสิรับ"
"ไอ้เ็บ้า! ใรที่รัอนายห้ะ!?" วอนโฮแอบอมยิ้มนิๆ ่อนที่ะแล้เินไปเรื่อยๆโยไม่สนใฮยอวอนเลย ฮยอวอน็รู้ทันทีเลยว่าวอนโฮแล้อนนเอ็เลยรีบวิ่ามหลัวอนโฮ แ่ถึะทันวอนโฮ็ไม่ยอมพูุยอะไร้วยเลย แล้วฮยอวอน็ิอะไรออ
"โอ๊ยๆเ็บ้อเท้าอ่ะ" ฮยอวอนทำท่าเ็บเพื่อเรียร้อวามสนใาวอนโฮ
"เ็บหรอ...ไหนูหน่อย" วอนโฮ้มลไปู้อเท้าให้ฮยอวอน
ฮยอวอน้มลามวอนโฮแล้วพูับวอนโฮว่า
"นี่พี่เป็นห่วผม้วยหรอ"
"็ใ่" วอนโฮมอหน้าฮยอวอน
"เ็โ่!" ฮยอวอนยิ้มแล้วลุึ้นวิ่
"ิ! เ็บ้าเอ้ย!" วอนโฮลุึ้นแล้ววิ่าม
พอวอนโฮวิ่ามฮยอวอนทัน็รีบับแนอฮยอวอนไว้่อนะพูว่า
"ไอ้เมื่อี้...ยอมรับว่าพี่เป็นห่วริๆ"
"แสว่าพี่หายอลแล้วใ่ป่ะ"
"อืม"
ฮยอวอนยิ้มแล้วเินไปนั่อ่านสมุที่นื้อมา่อ
วอนโฮเินไปนั่้าๆฮยอวอนแล้วถามว่า
"อ่านภาษาฝรั่เศสออ้วยหรอ"
"ผมเ่ว่าพี่ละัน"
"ไหนอลออ่านหน่อยิ" วอนโฮหยิบหนัสือฮยอวอนไปอ่าน
"นี่อผมนะรับพี่" ฮยอวอนยีหัววอนโฮแล้วึหนัสือลับมาอ่าน่อ
วอนโฮไ้แ่ทำหน้าหอยเหมือนเ็น้อยโนุแล้วมอฮยอวอน
ที่โรแรม
ฮยอวอนและวอนโฮ่าพาันเ็บสัมภาระทั้หมเพื่อเรียมลับาฝรั่เศสในวันรุ่ึ้น
"เราะไ้ลับมาที่นี่อีมั้ย?"
ฮยอวอนถามทั้ๆที่ยัพับเสื้อผ้าอยู่บนเีย้วยันับวอนโฮ
"้อมาอีสิ" วอนโฮหยุพับผ้าแล้วหันมามอฮยอวอน
"ผมอยาอยู่ที่นี่นานๆั" ฮยอวอนพูแบบเ็ๆโยที่ไม่รู้ัวเลยว่าวอนโฮนั่้อเาอยู่
"ฮยอวอน" วอนโฮ่อยๆลานมาับมือฮยอวอนบนเียแล้วาเยไหล่อีฝ่าย
"รับ" ัหวะที่ฮยอวอนหันหน้ามาหาวอนโฮนั้นปลายมูอเาทั้สอ็นัน
วอนโฮยิ้มแล้ว็เริ่ม่อยๆปิปาออีฝ่าย้วยริมฝีปาอน ไม่นานูบอันแสนหอมหวานและเร่าร้อน็เริ่มึ้นเมื่ออีฝ่ายนั้นูบอบ วอนโฮไ้เี่ยเสื้อผ้าที่อยู่บนเียทิ้หม เาเริ่มสอมือเ้าไปในเสื้อออีฝ่าย ส่วนฮยอวอนเอ็เริ่มปลหัวาเอวอนโฮเ่นัน เาสอนูบันอย่าุเือและเร่าร้อนึ้นทั้ๆที่มืออทั้สอนั้น็ไม่ไ้อยู่นิ่เลยแม้แ่นิ ่ำืนอันแสนเร่าร้อนนี้ทำให้หัวใอทั้สอเริ่มแผเผาันเอ านั้นพวเา็ไ้ร่วมรัันทั้ืนนฟ้าใล้สา
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
R.(ไรท์) : ' อโทษที่ปล่อยอไว้นานแ่อนนี้ลับมาแ่่อแล้วนะะ^^ '
#แนบรูปภาพวามสุออนแร่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น