สงครามพิพากษา

ลำดับตอนที่ #4 : จุดหมาย

     "เรนิน ข้าคิดว่าเจ้าคงพร้อมนะ"เสียงของเด็กหนุ่มถามเด็กหญิงอย่างต้องการความแน่ใจ
     "ข้าพร้อมแล้วล่ะ"เด็กหญิงตอบ
     "งั้น ท่านแม่เฒ่าครับ ข้าลาก่อน ข้าขอสัญญาว่าข้าจะดูแลเรนินด้วยชีวิตครับ"เด็กหนุ่มหันไปพูดกับหญิงชรา ก่อนจะโค้งทำความเคารพอย่างนอบน้อม
     "ข้าก็เช่นกัน ถ้ามีโอกาสเราคงได้พบกันนะ ท่านแม่เฒ่า"เด็กหญิงพูด ในขณะที่น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
     "พวกเจ้าไปได้แล้ว ข้าขออวยพรให้เจ้าโชคดี ลาก่อน"หญิงชราพูดก่อนจะหันหลังเดินจากไป  ก่อนที่เด็กทั้งสองจะเห็นหยาดน้ำตาน้อยๆบนใบหน้าของนาง
     "เจ้าจะยืนเอ๋ออีกนานไหม เรนิน ขึ้นม้าสิ"แปปซินเด็กหนุ่มผู้เรียบร้อยเริ่มออกลายเมื่อหญิงชราเดินจากไป
     "อืม ข้าว่าข้าพร้อม งั้น เราไปกันเลย"เด็กหญิงพูดตอบแล้วกระโดดขึ้นหลังม้า
     "ว่าแต่เราต้องไปที่ไหน"เด็กหญิงถามขึ้นทำลายความเงียบ
     "เดียวเจ้าก็รู้เองนั่นแหละ ว่าแต่เจ้านกน้อยของเจ้ามันหายไปไหนกัน"เด็กหนุ่มตอบ
     "อีเอโกนะ  ข้าให้มันไปหาอาหาร  เจ้าเกิดชอบมันหรือไงบอกไว้ก่อนนะว่าข้าไม่ยอกให้เจ้าหรอก แปปซิน"เด็กหญิงพูดกับเด็กหนุ่มอีกครั้ง
     "ข้าบอกเจ้าก็ได้ เราจะไปเอิร์ธกัน"เด็กหนุ่มพูดขึ้นลอยๆ

   ณ คฤหาสน์ตระกูลลิกเกล  ป่าแสงดาว  เมืองเอิร์ธ
     "ไซมิตท์ ทำแบบนี้ ข้าจะถือว่าเจ้าทำไม่ผ่าน และข้าจะไม่สอนเจ้าต่อจนกว่าเจ้าจะทำได้ เข้าใจหรือเปล่า"เสียงดุดันของชายวัยกลางคนพูด
     "โถ่ ท่านอาจารย์ ข้าก็แค่"เด็กน้อยนามไซมิตท์ผู้มีผมสีแดงเพลิง กับดวงตาสีดำสนิท จมูกโด่ง ปากเรียวบางสีชมพูธรรมชาติ เอ่ยปากจะเถียง หากแต่มีเสียงเข้ามาขั้น
     "ไซมิตท์ ถ้าเจ้าเป็นแบบนี้ เจ้าจะคุมพลังในตัวของเจ้าได้หรือ"
     "ครับ ท่านพ่อ"เด็กน้อยไซมิตท์กล่าวรับ
     "ข้าคิดว่า ข้าจะปล่อยให้ไซมิตท์ไปพักก่อน ท่านจะว่าข้าหรือไม่"เสียงผู้เป็นอาจารย์แย้งขึ้น
     "ข้าไม่ขัดศรัทราท่าน ไซมิตท์พักก่อนก็ได้ลูก"เสียงผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นบ้าง
     "ขอบคุณท่านอาจารย์ ขอบคุณท่านพ่อครับ"เสียงเด็กน้อยเอ่ย ก่อนจะวิ่งออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

   ณ หาดทรงจำ เมืองเอิร์ธ
     "ว้าว แปปซิน เจ้าดูนั่นสิ เค้าเรียกกันว่าอะไรหรือ"เด็กหญิงบนหลังม้านามว่าเรนิน
ถามขึ้น
     "อ้อ นั่นนะ เค้าเรียกว่าทะเล เจ้าสนใจลงไปเล่นไหม เรนิน"แปปซินถามขึ้นหลังจากตอบคำถามให้เด็กหญิง
     "อยากสิ แต่ว่า ข้าว่ายน้ำไม่เป็น"เด็กหญิงตอบสีหน้าเศร้าสร้อย
     "ทำไมล่ะ เจ้ากลัวจมน้ำหรือ"เด็กหญิงพยักหน้าหลังจากจบคำพูดของแปปซิน ผู้เป็นพี่จึงพูดต่อว่า
     "จำไว้นะว่าเด็กโง่ ข้าจะอยู่ข้างๆเจ้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะปกป้องเจ้า ด้วยชีวิตของข้า ข้าสัญญา"
     "ข้าจะจำไว้นะ แต่ข้าไม่ได้โง่ จำไว้ด้วย"เด็กหญิงตอบหลังจากได้ยินถ้อยคำสัญญาของผู้เป็นพี่
     "ข้าไม่จำ เอาล่ะ ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้ว ไปเล่นทะเลกันนะ เรนิน"แปปซินกล่าวกับน้องไม่แท้ของตน
     "อืม เล่นทะเลกัน "เด็กหญิงตอบก่อนจะเอาม้าไปผูกแล้ววิ่งลงทะเลกับผู้ที่เปรียบเสมือนพี่ชายของตน