คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : FIVE
วันถัดมาและถัดมา จนหน้าปฏิทินเปลี่ยน ฤดูกาลก็เปลี่ยนจนตอนนี้เป็นเดือนมิถุนายนที่แต่เดิมเรียกว่ามินาซุกิ หรือแปลว่า เดือนแห่งน้ำ จะมีฝนตกมากกว่าเดือนอื่น ๆ เนื่องการเป็นฤดูที่เริ่มมีฝนชุกทั่วญี่ปุ่น เช่นเดียวกันกับฤดูซากุระบาน
ร่างโปร่งแสงนั่งย่อกายอยู่กลางสายฝนพร่ำๆตรงหน้าคือดอกไฮเรนยีสีฟ้าสลับกับสีชมพู ดวงตาสีกุหลาบเหลือบมองหน้าต่างชั้นสองของบ้านเป็นระยะ
“ป่านี้แล้วจะตื่นหรือยังนะ” เธอพูดกับตัวเอง เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาที่เมงุมินอนกลางวันเพราะฝนมันตก
โมโมะย้ายตัวเองเข้าไปในห้องทันทีแต่ดูเหมือนเจ้าของห้องยังคงหลับอยู่บนเตียงแต่ใบหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก มือแสนเย็นทาบลงก่อนจะรีบชิงกลับมา
“ตัวร้อนจี๋เลย..สึมิกิอยู่หรือเปล่าเนี่ย” วิญญาณสาวเริ่มลนลานกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ทำไมถึงป่วยขึ้นมาล่ะเนี่ย! ไม่ใช่กางร่มตลอดตอนไปโรงเรียนหรือไงนะ
เธอเดินออกไปจากห้องทะลุเข้าห้องนอนสึมิกิไป พยายามทำในสิ่งที่สามารถสื่อสารกับหล่อนได้ เริ่มจาก..ปัดของให้ตก
ปึ้ก—
“เอ๊ะ—ดะ เดี๋ยวสิ” สึมิกิสั่นไหว จนเธอเริ่มคิดผิด
มุมมองของสึมิกิในตอนนี้คือปากกาน้ำเงินของเธอมันเริ่มขยับเอง พยายามเขียนเป็นคำว่า ‘ป่วย’ด้วยตัวอักษรยึกๆยักๆ
“ป่วย ? คุณผีต้องการสื่ออะไรคะ”
‘เม..งุ..มิ..ป่วย’
ทำไมมันเขียนยากจังโว้ย !
“เมงุมิป่วยเหรอ ได้ไง” หลังจากนั้นสึมิกิก็เดินไปยังห้องเมงุมิทันที โมโมะได้แต่ยืนดีใจอยู่ในห้องคนเดียว
“อ่านออกด้วย สึมิกิเก่งที่สุด ! ”
✿ ✿ ✿
ผู้มีศักดิ์เป็นพี่สาวนำมือทางหน้าผากน้องชายหยิบเครื่องวัดไข้ขึ้นมาดูอุณหภูมิ สามสิบเก้าองศาพบว่าไข้สูง
“คนปกติเนี่ยคือสามสิบห้าสินะ” โมโมะถามถึงแม้จะไม่ได้ยินก็ตาม
“ไปทำอะไรมาเนี่ย”
“ใช่มั้ยล่ะๆโมโมะเองก็สงสัยเหมือนกัน”
“ร่มเมื่อวานก็ไม่ได้เอามาด้วย คงให้เพื่อนไปล่ะสิ” สึมิกิแนบมือลงเป็นแก้มหันมองความว่างเปล่าข้างกายแต่ขนแขนกลับลุกชูชัน
“งั้นสึมิกิจะเป็นทำข้าวต้มให้เมงุมิ ระ..ระหว่างนี้ฝากคุณผีดูแลด้วยนะคะ”
แกร๊ก ๆ
กระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งบนโต๊ะถูกเขียนด้วยหมึกสีน้ำเงินว่า ‘โอเค !’
ร่างโปร่งแสงทรุดตัวลงข้างเตียงในเวลาปกติเธอคงไปเบียดเสียดให้เด็กหนุ่มรำคาญเล่น แต่พอเห็นเขาเป็นเช่นนี้แล้วก็ไม่อยากกวน
มันอดไม่ได้อะ
ร่างนั้นค่อยๆเปลี่ยนตำแหน่งจากข้างเตียงเป็นบนเตียง โดยขึ้นคร่อมตัวไว้
เตียงมันยวบยาบจนเมงุมิรู้สึกได้ เขาลืมตาขึ้นมองด้วยใบหน้าหงุดหงิดเต็มทน
“อาเร๊ะ—ตื่นแล้วคะสุดหล่อของพี่~”
“ลงไป”
“แหมพี่แค่หวังดีช่วยซับความร้อน”
“เดี๋ยวสึมิกิเห็น”
“ถ้าหล่อนไม่เห็นน้องเมก็ยอมใช่ม้า~”
“รำคาญโว้ย”
✿ ✿ ✿
แกร๊ก !
ประตูไม้เปิดออกเผยเห็นเด็กสาวร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมถาดในมือ หล่อนเหล่มองน้องชายบนเตียงก่อนชะงักไป
“พี่มารบกวนสินะ เข้าใจๆ” หล่อนเดินถอยหลังและปิดประตูดังกรึบ
พลันเปิดประตูขึ้นมาอีก ตะโกนว่า ‘ไม่ใช่แล้ว ! คุณผีออกมาจากตัวเมงุมิเดี๋ยวนี้นะ’
โดนบ่นทั้งคนทั้งผี
“ฮู่ว..พี่ชอบเวลาสึมิกิบ่นจังเลยค่ะ น่ารัก”
“ก่อนตายเป็นมาโซคิสม์หรือไง”
“แต่ตอนน้องเมดุด่าพี่ก็ชอบนะคะ”
“น่ารำคาญ”
ชอบค่ะ แง
- To Be Continued
TALK
รับบทนางคลั่งรัก
ประมาณว่า I like when you get mad
ความคิดเห็น