คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : THREE
วันถัดมาอากาศช่างร้อนกว่าทุกวัน ห้องนอนของเมงุมิอบอ้าวยิ่งกว่าเตาอบ เสียงของพัดลมตัวเก่า ร่างหญิงชายคู่นึงนั่งพิงกันอยู่กลางห้อง เมงุมิอ่านนิตยสารที่โกโจ ซาโตรุซื้อมาเป็นร้อย ๆ เล่มในแต่ละครั้งที่มาหา ส่วนโมโมะพิงหลังของเขาอย่างสบายใจทั้งที่ตัวเย็นเฉียบราวกับขั้วโลกกลับมานั่งบ่นร้อน ๆ
“ไม่ใช่หน้าร้อนเสียหน่อย ทำไมถึงร้อนแบบนี้นะ”
“อีกไม่กี่วันก็หน้าร้อนแล้ว” เมงุมิตอบก่อนชะงักเมื่อคนด้านหลังเปลี่ยนท่าทาง
“อุณหภูมิร่างกายพี่ไม่ช่วยเลยเหรอ”
“ไม่รู้สึกเลยแม้แต่นิดเดียว”
“อ๋าาา แย่จัง”
…
“เมงุมิคะ”
“ทำไมถึงไม่ไล่พี่ออกไปเหรอ” เธอถามเสียงอ่อน ก้มหน้างุดกับแผ่นหลัง
“ไม่รู้ครับ บางอย่างมันบอกว่า ต้องช่วย”
“ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ใจดีขนาดนั้น”
“อืม”
“ถ้าวันหนึ่งพี่หายไป เธอจะหาพี่มั้ย”
“ไม่ มันคงเงียบหูน่าดู”
“ใจร้าย~” อุณหภูมิจากดวงอาทิตย์กับลมร้อนจากพัดลมตัวเก่าไม่ได้ช่วยให้ใจของเมงุมิเย็นขึ้นเลย เขาอยากพังอะไรบางอย่าง สิ่งที่เรียกว่าดวงอาทิตย์ เขาอยากระเบิดมันทิ้ง
ตุบ !
หลับสักงีบ หวังว่าอากาศมันจะเย็นขึ้น
ไม่ทันความคิดเมงุมิหลับตาลงปล่อยให้พัดลมและสายลมเข้ามาผ่อนอุณหภูมิร่างกายลดลง มือเย็นของใครบางคนสัมผัสกับเรือนผมสีเข้มสะท้อนน้ำเงินออกแรงลูบไล้เล็กน้อยหวังช่วยให้หลับสบายไม่ทันถึงสิบนาที สึมิกิก็เปิดประตูเข้ามาในห้องจะต้องหยุดชะงัก สิ่งที่เธอเห็นคือ หญิงสาวเรือนผมกับดวงตาสีกุหลาบ มือแสนโปร่งใสมองทะลุผ่านไปลูบไล้เรือนผมน้องชายต่างแม่ ร่างนั่นหยุดชะงักก่อนช้อนตามองผู้มาใหม่
ยกนิ้วชี้จรดริมฝีปาก กระซิบเสียงหวานไม่สนว่าสึมิกิได้ยินหรือไม่
“อย่าเสียงดังนะ”
✿ ✿ ✿
กลายเป็นว่า หญิงสาวในห้องนอนของเมงุมิกลายเป็นหัวข้อสนทนาในมื้ออาหารเย็นไปโดยปริยาย
“เธอตาฝาดแล้ว สึมิกิ”
“ไม่ ๆ พี่เห็นจริงนะเมงุมิ โกโจซังคะ !” สึมิกิหันไปบอกกับผู้ปกครองจำเป็นอย่างโกโจ ซาโตรุที่กำลังเคี้ยวเนื้อ
“จะมีผู้หญิงในห้องฉันได้ไง ในเมื่อมีแค่เรา” ยิ่งเมงุมิปฏิเสธ สึมิกิยิ่งเถียงขาดใจ ดวงตาสีครามเหลือบมองผู้ต้องหาอย่างคาดโทษ
“พี่ไม่ผิดนะ น่าจะเป็นที่คลื่นตรงกันมากกว่า” โมโมะยกแขนทั้งสองไขว้กันทั้งที แล้วไหงเป็นเธอที่ผิดล่ะ แง
“พรุ่งนี้เราไปวัดกันเถอะ”
“ถือว่าไปทำบุญไง” สึมิกิ เธอคิดว่า น้องชายกำลังมีเคราะห์ บางทีวิญญาณสาวก็ได้ไปผุดไปเกิดจะได้ไม่สร้างโทษแก่น้องชายของเธอ หากให้คิดใหม่เป็นคนก็ยังไงอยู่ เมงุมิไม่ค่อยพาเพื่อนมาที่บ้าน แถมคนนั้นก็ไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยด้วย ยิ่งร่างกายโปร่งแสงขนาดนั้น คนล่ะมั้งคะ !?
“แล้วแต่เธอเถอะ แต่ฉันจะไม่ไปด้วยเหรอนะ” เมงุมิเท้าคางกับโต๊ะ มองพี่สาวอย่างละเหี่ยใจขนาดที่เจ้าตัวการยังทำหน้าตกใจด้วยซ้ำ “เอาหน่าเมงุมิคุง ไปเที่ยวไงครับ”
ผมไม่กล้าไปกับคุณแล้วโว้ย เดี๋ยวติดมาอีกตนทำไงล่ะ
“พี่จะตีเขาค่ะ”
“อ่านใจได้หรือไงฟร้ะ”
“เมงุมิว่าไงนะ”
“เปล่า” สรุปแผนการได้ว่า ไปเข้าวัด ทำบุญคือทางที่ดี
“ไม่ใช่ว่าทางลาดยางหรือคะ” โมโมะว่า
“มุขโคตรแป้ก อย่าหาเล่น”
แง
- To be continued
ความคิดเห็น