คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : TEN
วันใดสักวัน เดือนแปด
เช้าของวันที่วุ่นวายก็ได้หายไป มีแต่ความเงียบเหงาเข้าแทนที่
“เมงุมิ๊น !!”
หายไปไหน ?
เมงุมิมองรอบ ๆ ห้องปล่อยลมหายใจออกจากริมฝีปากอย่างเบื่อหน่าย มีบางอย่างตั้งอยู่บนโต๊ะเศษซากของไฟเย็น ไฟแช็กและกล่องกระดาษ
“อ๋อ..เมื่อคืนมัน ฮะๆ” ยกมือขี้นขยี้ตาจนเป็นสีแดง ซูดน้ำมูกเล็กน้อย มือก็จับปากกาเขียนบางอย่างไว้บนกระดาษแผ่นเล็ก
ก๊อก ๆ
“เมงุมิ ไปอาบน้ำเร็ว”
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ถ้าให้ย้อนไปเมื่อวานล่ะก็..
ระหว่างทางเดินทางกลับบ้านโปสเตอร์งานฤดูร้อนแปะติดอยู่ตามกำแพงและเสาไฟฟ้า ทำให้วิญญาณสาวหยุดเท้าจ้องมองอย่างสนใจ
ถึงรอยสีแดงและรอยจ้ำ ๆ มันจัดกว่าเดิมจนเขาต้องจ้องเขม็ง
“อยากไปหรือไง”
“ก็ดูน่าสนใจดีนี่นา โดยเฉพาะ..พลุ1ชั่วโมงกับแอปเปิลเคลือบน้ำตาลนั้นน่ะ !!”
ที่แท้ก็สนใจของกิน
เด็กหนุ่มควักกระเป๋าขึ้นมาดูจากที่เคยมีแบงค์พันเยน ตอนนี้มีเพียงเหรียญดังกริ๊ก ๆ ตั้งแต่มียัยนี่เข้ามาเงินเก็บก็หายไปเยอะเหมือนกัน..
“คงได้แต่ดูพลุ วันนี้อาจารย์ก็ไม่มาด้วย”
“ดูแค่พลุก็ได้ค่ะ ไม่เรื่องมาอยู่แล้ว”
“แล้วจัดที่ไหนล่ะ..”
นิ้วเรียวชี้ยังสถานที่ เมงุมิจับคางครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนตอบว่า
“มันต้องเดินทางหลายต่อ เพราะงั้นดูที่บ้านเถอะยังไงก็ถ่ายทอดสด”
“เหหหห๊— ดูที่บ้านกับที่จริงมันต่างกันนะคะ”
“อีกอย่างก็ครั้งสุดท้ายแล้วด้วย—”
“ครั้งสุดท้ายอะไร เธอจะหนีฉันไปเหรอ” หัวเล็กส่ายไปมาและรีบเดินนำหน้าและหยุดกึกหลายครั้ง
เสียงเรียกจากร้านของชำดังอยู่เป็นระยะ เมงุมิไม่ค่อยสนใจร้านจำพวกนี้มากนักเพราะร้านสะดวกก็อยู่ไม่ไกลบ้าน กว่าจะรู้ตัวก็เดินเข้าไปหยิบกล่องพลุขนาดกลางขึ้นมาดู
“โอ้ ไม่คิดว่าเด็กสมัยนี้จะสนใจดอกไม้ไฟด้วย”
“มีแบบไหนบ้างครับ ขอสวย ๆ”
สวยเท่า..ยัยนั่น
“อืมมม ไฟเย็นหรือแบบโอ่งก็สวยนะ”
“งั้น——”
✿ ✿ ✿
แกร๊ก—!
ลมพัดเข้ามาจากภายนอกซึ่งจำได้ว่าตนเองไม่ได้เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ เมื่อเห็นชุดสีขาวอยู่ใต้ผ้าม่านสีดำนั้นก็ต้องร้องอ๋อในใจ
โมโมะกำลังเหม่อกับดวงจันทร์ แสงสีจากงานฤดูร้อนสามารถมองเห็นได้ถึงแม้จะไกลแค่ไหน เขาอุตส่าห์สัญญาว่าจะไปที่โรงเรียนเพื่องานนี้โดยเฉพาะ
กลับกลายเป็นต้องมาอยู่บ้านในห้องแคบ ๆ แทน
“อยากไป?”
“หื้ม ก็นิดหน่อยค่ะ พี่ไม่ได้ไปดูตั้งหลายปีแล้ว”
“เป็นผีเร่ร่อนตั้งกี่ปี จนมาเจอกับน้องเมนี้แหละขอบคุณนะคะ”
เธอยิ้มตาหยี
“ผมซื้อดอกไม้ไฟมาด้วย ลงไปเล่นกันเถอะ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ”
แสงสีจากดอกไม้ไฟแบบโอ่งปะทุขึ้นมาในระยะสั้น ๆ แต่คงามสวยงามมันช่างตราตรึง เมงุมิจุดเพิ่มขึ้นอีกครั้งก่อนยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
เลขสวยเสียจริง 22:22 น.
ช่วงดอกไม้ไฟของงานคงห้าทุ่ม อีก สามสิบแปดนาทีจนถึงตอนนั้นก็ขอใช้ช่วงเวลาให้มันคุ้มค้า
ทั้งสองพูดคุยกันถึงแม้ส่วนใหญ่เมงุมิจะเป็นผู้ฟังมากกว่าผู้พูด มีเพียงยิ้มและขำขันตามกันไป
22 : 55 น.
“เมงุมิ..มาจุดไฟเย็นพร้อมกับพลุกันเถอะค่ะ”
“แค่ก้านเดียวพอ”
เขาทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะจุดไฟกลับโดนห้าม วิญญาณสาวทำท่ากลั้นใจพูด
“ฟังสิ่งที่พี่จะพูดดี ๆ นะ ห้ามแทรกด้วย”
“เมงุมิ ขอบคุณช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ถึงตอนแรกจะวุ่นวายไปหน่อย แต่พี่ก็สนุกมากเลย สนุกกว่าตอนมีชีวิตเสียอีก ถ้าเป็นไปได้ก็อยากอยู่นานกว่านี้”
“แต่สิ่งที่อยู่ในใจพี่ได้หมดไปแล้ว สิ่งที่ปรารถนามากที่สุด”
“คือการได้ดูดอกไม้ไฟกับคนที่รัก”
“เมงุมิ..พี่ชอบหนูนะ ชอบมากที่สุดในโลกเลย”
3
.
2
.
1
ไฟเกิดจุดขึ้นมาพร้อมแสงประกายสวยงาม เสียงปะทุของดอกไม้ไฟยังคงได้ยินถึงบ้านของเขา สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเริ่มเลอะเลือนจนเกือบหายไป
รอยยิ้มสุดท้ายของเธอ เขาจะจำไว้
“ฉัน..ก็ชอบเธอ..ที่สุดในโลก”
“ไว้เจอกันใหม่นะ”
เขานึกถึงกระดาษในวันทานาบาตะ..เขาเขียนว่า
ขอเธอกลับมา
ฟังอยู่มั้ย ?
ฉันแค่ขอเธอกลับมา..
.
Thank you for reading until The end
TAlK
ขอบคุณสำหรับตอนจบที่รู้สึกว่าตัวเองแต่งได้ไม่เศร้าเลย ก่อนหน้านี้จะฟังเพลง ลา ลา ลา ช่วยบิ้วแต่ฟิลดันมาตอนจะนอน 55555
อ๋อ ยังมีตอนพิเศษอีก3ตอนนะคะ อย่าพึ่งหายเด้ออ
(ยังไม่แก้คำผิด)
ความคิดเห็น