*-*AVA MEMORIZE *-* THE 5TH CHRONOLOGIST OF THE WORLD
ประวัติศาสตร์จารึกเรื่องราวด้วยมือของผู้ชนะ ตำนานจดจำโดยผู้ที่ยังมีคนอาลัย หนึ่งคนจากไป ยังเหลือคนที่รักเฝ้าคำนึง แต่ผู้ใดจะจดจำถึงทุกสิ่งแม้ธุลีไร้ค่า โดยไม่ลืมเลือน....
ผู้เข้าชมรวม
207
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ประวัติศาสตร์จารึกเรื่องราวด้วยมือของผู้ชนะ
.
ตำนานจดจำโดยผู้ที่ยังมีคนอาลัย
.
หนึ่งคนจากไป ยังเหลือคนที่รักเฝ้าคำนึง
.
หากเป้นเพียงสิ่งที่ไม่มีใครนึกถึง
มีเพียงหนึ่งที่ไม่ละเว้นซึ่งสิ่งใด
จดจำไว้แม้เป็นเพียงเศษธุลี
ดั่งเป็นสิ่งสำคัญที่ไม่อาจลืม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ความทรงจำแรกสุดของคนเรานั้นอยู่ที่ไหน?
ตั้งแต่โผล่พ้นจากครรภ์มารดา หรือตั้งแต่หัวใจเริ่มเต้น หรือตั้งแต่ยามปฏิสนธิเป็นสิ่งที่เรียกว่า 'ชีวิต'
หรือตั้งแต่ยามที่ได้รับรู้ถึงชีวิตอื่น
ถ้าเป็นเช่นนั้น
ความทรงจำแรกของชีวิตที่สองนี้
คือเสียงเพลงแว่วหวานอันเศร้าสร้อย
.
ความทรงจำถัดมา คือความว่างเปล่า
ไม่คอยแน่ใจนักแต่คิดว่ามันไม่มีอะไรเลย ถ้าจะเทียบกับความทรงจำของชีวิตแรกที่ยังพอจำได้เลือนลาง
เสียงทุ้มอ่อนโยนในคราวแรก ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเสียงกรีดแหลม แต่ให้ความรู้สึกสดชื่น
กระนั้นความเศร้าสร้อยก็ยังเจืออยู่จางๆ
รู้สึกสัมผัสบางอย่างบนผิวกาย ช้าๆ และนุ่มนวล แต่ไม่อาจมองเห็นว่าเป็นสิ่งใด
เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ว่าเร็วหรือช้า
.
ความทรงจำเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เสียงคราวนี้ดูลุกลี้ลุกลน ไม่เรียบเรื่อยเหมือนทุกที
แต่ทำให้หัวใจเต้นตึกตักประหลาด
รู้สึกถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้า
รู้สึกหงุดหงิดกับการเฝ้ารอคอย
แล้วสิ่งใดกันที่รอคอยอยู่
.
ตอนนี้ไม่มีเสียงเพลง
รู้สึกถึงเวลาแห่งการรอคอยสิ้นสุดลง
สิ่งที่แตกต่างซึบเข้ามาและกลบสิ่งเดิมๆอย่างช้าๆ
ตอนนั้นเองที่ได้เห็นและมองเห็น
เห็นโลก และเห้นคนที่รอคอย
รอยยิ้มนั้นแสดงถึงความยินดี
รอยยิ้มนั้น
แย้มพรายความเศร้า
.
วันนี้ ผมได้รับชื่อ
เธอบอกว่าเพราะผมเป็นผู้ชายเลยต้องเรียกตัวเองว่าผม
และเพราะผมเป็นความยินดีของเธอจึงได้ชื่อว่า ดีไลท์
ส่วนเธอเป้นหญิงจึงต้องใช้เรียกว่าเธอ
และเพราะเธอเป็นดั่งความกรุณาที่เทพแห่งชะตาประทานมาให้แก่ผู้ที่ตั้งชื่อนี้ให้ เธอจีงได้ชื่อว่าเกรซ
.
ผมกับเธอใช้ชีวิตอยู฿ด้วยกัน
เธอสอนถึงวิธีการใช้ชีวิต
และสอนหน้าที่ที่ได้รับจากชีวิตที่สองนี้
เธอยังสอนให้ผมรู้จักเวลา
เธอบอว่ามันเป็นทั้งพรและคำสาป
ซึ่งผมต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
ผมนับเวลา
วินาที
นาที
ชั่วโมง
วัน
สัปดาห์
เดือน
ปี
ในปีที่ 3 ผมเรียนรู้การอำลา
.
เกรซบอกว่าวันนี้จเริ่มบทเรียนครั้งสำคัญ
บอกว่าใช้เวลาไม่นานด้วยท่าทางขำๆ เมื่อได้ยินเสียงท้องร้องจ๊อกๆของผม
เกรซบอกว่า ทุกชีวิตมีอายุขัยของตัวเอง
ได้รับชีวิตและบทบาทให้โลดแล่นอยู่บนโลก ณ ช่วงเวลาหนึ่งแล้วก็จากไป
เหมือนกับเวลาของชีวิตนั้นหยุดลง
มนุษย์เรียกช่วงเวลาที่หยุดลงนิรันดร์นี้ว่า ความตาย
เมื่อฟังถึงตรงนี้ผมรู้สึกเสียดในอก
น้ำใสไหลจากตา ทำให้ผมรู้สึกพิศวง
เกรซใช้มือนุ่มนิ่มนั้นเช็ดน้ำตาให้ เธอบอกว่าความรู้สึกนี้คือความเศร้า
เป้นสิ่งที่ทุกคนพยายามหลีกหนีให้ห่าง แม้กระทั่ง 'ผู้บันทึก'
ดังนั้นเราจึงคิดวิธีการขึ้นมาเพื่อจัดการตวามเศร้า
ทำให้มันเบาบางลงด้วยการจดจำ
จำจดถึงทุกอย่างของผู้ที่จากไป
เก็บความทรงจำดีๆที่ทำให้ยิ้มได้
ความทรงจำที่ทำให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้โดยไม่พังทลายลงไปเสียก่อน
.
รู้ไหม
ผู้บันทึกนั้นเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่งจึงได้รับชีวิตที่สอง
ชีวิตนี้เป้นทาสรับใช้แห่งโชคชะตา เป็นมิตรกับกาลเวลา
แต่เมื่อทุกสิ่งจบลงจะเหลือเพียงความว่างเปล่า
เพราะพวกเราเป็นเพียงความทรงจำแห่งโลกที่บังเอิญได้มีจิตใจ
เพราะมีจิตใจ เราจึงมีความรู้สึก และมีชีวิต
ข้า ต้องจากไป
เหมือนที่คนคนนั้นจากข้าไป
เสียใจเหลือเกินที่เขาจากไป
ดีใจเหลือเกินที่ได้พบเจ้า
เศร้าใจเหลือเกินที่ไม่อาจมีเวลาเหลือมากพอที่จะอยุ่ด้วยกัน
จำไว้นะ
ผู้บันทึกนั้นมีเพียงหนึ่งในโลก
จะพบคนที่สองก็ต่อเมื่อเริ่มต้นนับถอยหลังเวลาที่ต้องลาจาก
เจ้าจะมีทั้งตวามยินดีและความเศร้า
เมื่อนั้นจงนึกถึงเวลานี้
จงมอบสิ่งที่ข้าได้มอบให้เจ้า
ข้าไม่อาจรู้ได้ว่าจากนีไปเจ้าจะได้เรียนรู้อะไร และได้มอบอะไร
แต่ข้าจะบอกสิ่งที่ข้าเรียนรู้มาให้เจ้า
ตราบใดที่ยังมีคนจดจำ ตราบนั้นเป็นนิรันดร์ ที่เวลาก็ไม่อาจมีอำนาจเหนือ
ลาก่อน ความยินดีของข้า
ดีไลท์
.
.
.
ร่งอรุณ ของการได้เป็น ผู้บันทึกวันแรก
ทั้งยินดี
และโศกเศร้า
ข้าเข้าใจความหมายของเสียงเพลง และรอยยิ้มนั้นได้ในที่สุด
ผมก้าวออกไป
โลกทั้งโลก รอการถูกจดจำ
จากผู้บันทึกแห่งโลกลำดับที่ 5 คนนี้
เรื่องราวใดกันที่รอให้ผมบันทึกลงในความทรงจำอยู่
สถานที่ใด้กันที่รอให้เหยียบย่าง
เวลาที่กำลังล่วงผ่าน
พร้อมเกล็ดแห่งความทรงจำที่ลอยละล่อง กำลังรอให้ไคว่คว้า
สุดท้ายแล้ว
'ผู้บันทึกคนที่สอง' ที่ข้าเฝ้าคอยจะได้สืบต่อเรื่องราว
ที่ผมได้เรียนรู้อยู่ ณ หนใด
เมื่อถึงเวลานั้น
ผมคงทั้งยินดีและเสียใจ
แต่ก็ยังรอวันที่จะได้พบเจอ
.
.
.
.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.
ผู้บันทึก - ผู้เขียนบันทึกแห่งโลก /ผู้สังเกตการณ์ /ผู้เฝ้ามอง
- ผู้ทีทำการบันทึกทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลก
.*.*.*.*.*.*.
ผลงานอื่นๆ ของ Laeredis ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Laeredis
ความคิดเห็น