*-*AVA MEMORIZE *-* THE 5TH CHRONOLOGIST OF THE WORLD - *-*AVA MEMORIZE *-* THE 5TH CHRONOLOGIST OF THE WORLD นิยาย *-*AVA MEMORIZE *-* THE 5TH CHRONOLOGIST OF THE WORLD : Dek-D.com - Writer

    *-*AVA MEMORIZE *-* THE 5TH CHRONOLOGIST OF THE WORLD

    ประวัติศาสตร์จารึกเรื่องราวด้วยมือของผู้ชนะ ตำนานจดจำโดยผู้ที่ยังมีคนอาลัย หนึ่งคนจากไป ยังเหลือคนที่รักเฝ้าคำนึง แต่ผู้ใดจะจดจำถึงทุกสิ่งแม้ธุลีไร้ค่า โดยไม่ลืมเลือน....

    ผู้เข้าชมรวม

    207

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    207

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  7 พ.ค. 52 / 19:06 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    ประวัติศาสตร์จารึกเรื่องราวด้วยมือของผู้ชนะ

    .

    ตำนานจดจำโดยผู้ที่ยังมีคนอาลัย

    .

    หนึ่งคนจากไป ยังเหลือคนที่รักเฝ้าคำนึง 

    .

    หากเป้นเพียงสิ่งที่ไม่มีใครนึกถึง


    มีเพียงหนึ่งที่ไม่ละเว้นซึ่งสิ่งใด


    จดจำไว้แม้เป็นเพียงเศษธุลี


    ดั่งเป็นสิ่งสำคัญที่ไม่อาจลืม

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ความทรงจำแรกสุดของคนเรานั้นอยู่ที่ไหน?

       

      ตั้งแต่โผล่พ้นจากครรภ์มารดา หรือตั้งแต่หัวใจเริ่มเต้น หรือตั้งแต่ยามปฏิสนธิเป็นสิ่งที่เรียกว่า 'ชีวิต' 

       

      หรือตั้งแต่ยามที่ได้รับรู้ถึงชีวิตอื่น

       

      ถ้าเป็นเช่นนั้น

       

      ความทรงจำแรกของชีวิตที่สองนี้

      คือเสียงเพลงแว่วหวานอันเศร้าสร้อย

       

       

      .

       

      ความทรงจำถัดมา คือความว่างเปล่า

      ไม่คอยแน่ใจนักแต่คิดว่ามันไม่มีอะไรเลย ถ้าจะเทียบกับความทรงจำของชีวิตแรกที่ยังพอจำได้เลือนลาง

       

      เสียงทุ้มอ่อนโยนในคราวแรก ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเสียงกรีดแหลม แต่ให้ความรู้สึกสดชื่น

      กระนั้นความเศร้าสร้อยก็ยังเจืออยู่จางๆ

       

      รู้สึกสัมผัสบางอย่างบนผิวกาย ช้าๆ และนุ่มนวล แต่ไม่อาจมองเห็นว่าเป็นสิ่งใด

       

      เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ว่าเร็วหรือช้า

       

      .

       

      ความทรงจำเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

      เสียงคราวนี้ดูลุกลี้ลุกลน ไม่เรียบเรื่อยเหมือนทุกที

      แต่ทำให้หัวใจเต้นตึกตักประหลาด

       

      รู้สึกถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้า

       

      รู้สึกหงุดหงิดกับการเฝ้ารอคอย

       

      แล้วสิ่งใดกันที่รอคอยอยู่

       

      .

       

      ตอนนี้ไม่มีเสียงเพลง

       

      รู้สึกถึงเวลาแห่งการรอคอยสิ้นสุดลง

       

      สิ่งที่แตกต่างซึบเข้ามาและกลบสิ่งเดิมๆอย่างช้าๆ

       

      ตอนนั้นเองที่ได้เห็นและมองเห็น

       

      เห็นโลก และเห้นคนที่รอคอย

       

      รอยยิ้มนั้นแสดงถึงความยินดี

       

      รอยยิ้มนั้น

      แย้มพรายความเศร้า

       

      .

       

      วันนี้ ผมได้รับชื่อ

       

      เธอบอกว่าเพราะผมเป็นผู้ชายเลยต้องเรียกตัวเองว่าผม

       

      และเพราะผมเป็นความยินดีของเธอจึงได้ชื่อว่า ดีไลท์

       

      ส่วนเธอเป้นหญิงจึงต้องใช้เรียกว่าเธอ

       

      และเพราะเธอเป็นดั่งความกรุณาที่เทพแห่งชะตาประทานมาให้แก่ผู้ที่ตั้งชื่อนี้ให้ เธอจีงได้ชื่อว่าเกรซ

       

      .

       

      ผมกับเธอใช้ชีวิตอยู฿ด้วยกัน

       

      เธอสอนถึงวิธีการใช้ชีวิต

       

      และสอนหน้าที่ที่ได้รับจากชีวิตที่สองนี้

       

      เธอยังสอนให้ผมรู้จักเวลา

       

      เธอบอว่ามันเป็นทั้งพรและคำสาป

      ซึ่งผมต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน

       

      ผมนับเวลา

       

      วินาที

       

      นาที

       

      ชั่วโมง

       

      วัน

       

      สัปดาห์

       

      เดือน

       

      ปี

       

      ในปีที่ 3 ผมเรียนรู้การอำลา

       

      .

       

      เกรซบอกว่าวันนี้จเริ่มบทเรียนครั้งสำคัญ

       

      บอกว่าใช้เวลาไม่นานด้วยท่าทางขำๆ เมื่อได้ยินเสียงท้องร้องจ๊อกๆของผม

       

      เกรซบอกว่า ทุกชีวิตมีอายุขัยของตัวเอง

       

      ได้รับชีวิตและบทบาทให้โลดแล่นอยู่บนโลก ณ ช่วงเวลาหนึ่งแล้วก็จากไป

       

      เหมือนกับเวลาของชีวิตนั้นหยุดลง

       

      มนุษย์เรียกช่วงเวลาที่หยุดลงนิรันดร์นี้ว่า ความตาย

       

       

      เมื่อฟังถึงตรงนี้ผมรู้สึกเสียดในอก

       

       

      น้ำใสไหลจากตา ทำให้ผมรู้สึกพิศวง

       

      เกรซใช้มือนุ่มนิ่มนั้นเช็ดน้ำตาให้ เธอบอกว่าความรู้สึกนี้คือความเศร้า

       

      เป้นสิ่งที่ทุกคนพยายามหลีกหนีให้ห่าง แม้กระทั่ง 'ผู้บันทึก'

       

      ดังนั้นเราจึงคิดวิธีการขึ้นมาเพื่อจัดการตวามเศร้า

       

      ทำให้มันเบาบางลงด้วยการจดจำ

       

       

      จำจดถึงทุกอย่างของผู้ที่จากไป

       

      เก็บความทรงจำดีๆที่ทำให้ยิ้มได้

       

      ความทรงจำที่ทำให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้โดยไม่พังทลายลงไปเสียก่อน

       

      .

       

      รู้ไหม

       

      ผู้บันทึกนั้นเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่งจึงได้รับชีวิตที่สอง

       

      ชีวิตนี้เป้นทาสรับใช้แห่งโชคชะตา เป็นมิตรกับกาลเวลา

       

      แต่เมื่อทุกสิ่งจบลงจะเหลือเพียงความว่างเปล่า

       

      เพราะพวกเราเป็นเพียงความทรงจำแห่งโลกที่บังเอิญได้มีจิตใจ

       

       

      เพราะมีจิตใจ เราจึงมีความรู้สึก และมีชีวิต

       

      ข้า ต้องจากไป

       

      เหมือนที่คนคนนั้นจากข้าไป

       

      เสียใจเหลือเกินที่เขาจากไป

       

      ดีใจเหลือเกินที่ได้พบเจ้า

       

      เศร้าใจเหลือเกินที่ไม่อาจมีเวลาเหลือมากพอที่จะอยุ่ด้วยกัน

       

      จำไว้นะ

       

      ผู้บันทึกนั้นมีเพียงหนึ่งในโลก

       

      จะพบคนที่สองก็ต่อเมื่อเริ่มต้นนับถอยหลังเวลาที่ต้องลาจาก

       

      เจ้าจะมีทั้งตวามยินดีและความเศร้า

       

       

      เมื่อนั้นจงนึกถึงเวลานี้

       

      จงมอบสิ่งที่ข้าได้มอบให้เจ้า

       

       

      ข้าไม่อาจรู้ได้ว่าจากนีไปเจ้าจะได้เรียนรู้อะไร และได้มอบอะไร

       

      แต่ข้าจะบอกสิ่งที่ข้าเรียนรู้มาให้เจ้า

       

      ตราบใดที่ยังมีคนจดจำ ตราบนั้นเป็นนิรันดร์ ที่เวลาก็ไม่อาจมีอำนาจเหนือ

       

       

      ลาก่อน ความยินดีของข้า

       

      ดีไลท์

       

      .

       

      .

       

      .

       

      ร่งอรุณ ของการได้เป็น ผู้บันทึกวันแรก

       

      ทั้งยินดี

       

      และโศกเศร้า

       

      ข้าเข้าใจความหมายของเสียงเพลง และรอยยิ้มนั้นได้ในที่สุด

       

       

      ผมก้าวออกไป

       

      โลกทั้งโลก รอการถูกจดจำ

       

       

      จากผู้บันทึกแห่งโลกลำดับที่ 5 คนนี้

       

      เรื่องราวใดกันที่รอให้ผมบันทึกลงในความทรงจำอยู่

       

      สถานที่ใด้กันที่รอให้เหยียบย่าง

       

      เวลาที่กำลังล่วงผ่าน

       

      พร้อมเกล็ดแห่งความทรงจำที่ลอยละล่อง กำลังรอให้ไคว่คว้า

       

       

      สุดท้ายแล้ว

       

      'ผู้บันทึกคนที่สอง' ที่ข้าเฝ้าคอยจะได้สืบต่อเรื่องราว

      ที่ผมได้เรียนรู้อยู่ ณ หนใด

       

      เมื่อถึงเวลานั้น

      ผมคงทั้งยินดีและเสียใจ

       

      แต่ก็ยังรอวันที่จะได้พบเจอ

       

      .

      .

      .

       

      .*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*. 

      ผู้บันทึก    - ผู้เขียนบันทึกแห่งโลก /ผู้สังเกตการณ์ /ผู้เฝ้ามอง

                     - ผู้ทีทำการบันทึกทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนโลก

        

      .*.*.*.*.*.*.

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×