[2-Shot,IOI] WC {Nayoung X Chungha}

♂WC♀

Nayoung X Chungha

IOI

คุณเคยรู้สึกสิ้นหวังอย่างที่สุดบ้างไหม?
บางทีที่ใครๆก็พูดกันว่าทุกปัญหามีทางแก้น่ะ มันก็ไม่จริงเสมอไปหรอกนะ
เพราะฉันรู้สึกได้ถึงความโดดเดี่ยวเดียวดาย ความมืดและความอ้างว้างที่คืบคลานเข้ามา

สาเหตุมันก็เพราะ….

‘ส้มตำปูปลาร้าที่เซจองมันชวนฉันกินด้วยกันเมื่อกลางวันนี่แหละ…!!!!’

“ทำยังไงดี….ฉันจะทำยังไงดี….”
คนสวยเอามือกุมหัวตัวเองก่อนจะขยี้ไปมาจนผมเสียทรงไม่เหลือสภาพ
หันไปมองกระดาษชำระที่ว่างเปล่าไม่เหลือแม้แต่แกนกระดาษให้ใช้ก็อย่างจะร้องไห้ออกมาดังๆ
หลังจากที่วิ่งหน้าตั้งเข้ามาทิ้งระเบิดโดยไม่ได้สำรวจให้ดีเสียก่อน หลังจากที่เสร็จกินแล้วก็เพิ่งจะพบว่า
ห้องน้ำที่ตัวเองเข้าอยู่ตอนนี้นั้นไม่มีกระดาษชำระ

อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นเวรเปลี่ยนกระดาษวันนี้แม่จะด่าให้รีดไม่เรียบเลย
อุตส่าห์ไว้ใจว่าเป็นห้องน้ำในร้านที่เธอทำงานพิเศษอยู่คงจะต้องปลอดภัยแน่ๆ
แต่นี่อะไรกัน น้ำก็ไม่มี กระดาษก็หมด จะทำยังไงดีเนี่ยยยยยย?

“…….”

นั่งนิงครุ่นคิดก่อนจะพยายามมองหาอะไรที่พอจะใช้แทนกระดาษได้ จะต้องสละถุงเท้างั้นเหรอ?
ไม่เอานะแบบนั้นมันจะโหดร้ายต่อส่วนที่บอบบางของเธอเกินไป

ครั้นจะขอให้ใครมาช่วยก็คงไม่ได้ก็บอกเองนี่ว่าวันนี้จะอยู่เก็บร้านคนเดียว…
จะทำยังไงดี?......

‘จริงสิ….ในเมื่อไม่มีใครอยู่อยู่แล้วก็ออกไปหากระดาษข้างนอกมา ก็หมดเรื่อง’

แต่ว่า!!!!

‘จะให้สาวสวยอย่าง  คิม ชองฮา คนนี้ลุกขึ้นไปหากระดาษในสภาพเปิดไฟท้ายอย่างเนี้ยน่ะเหรอ
ถึงจะไม่มีใครมาเห็นแต่ก็อนาถสภาพตัวเองอยู่ดี….’

แต่ว่าจะให้นั่งคาอยู่ในห้องน้ำนานไปกว่านี้ก็เกรงว่าจะไม่รอดเหมือนกัน

‘เอาวะ!!! เป็นไงเป็นกัน…’

และในขณะที่กำลังจะเอื้อมไปเปิดปลดล็อคประตูห้องน้ำอยู่นั้นเอง
สายตาก็พลันเหลือบไปมองที่ใต้ประตู แทบจะเหมือนดวงอาทิตย์ที่โผล่ขึ้นกลางขั้วโลกเหนือสำหรับชองฮา

กระดาษทิชชู่ห่อหนึ่งโผล่ขึ้นมาอยู่ตรงหน้า ไม่รอช้ารีบหยิบฉวยมาใช้ทันที
โดยไม่คิดให้มากความแล้วว่าเป็นมือของคนหรือของพลังงานบางอย่างให้เสร็จภารกิจก่อนเถอะ
แล้วค่อยสงสัย…

ครึกๆ โครกกกก….

“…….”

พอเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็พบกับความว่างเปล่าหน้าห้องน้ำทำให้เธอไม่ทันได้รู้ว่ามือปริศนานั้นมาจากไหน
แต่ด้วยความมั่นใจว่ามือเรียวนั่นต้องเป็นมือของคนแน่ๆ ทำให้เธอเดินออกมาดูที่หน้าร้าน
แล้วก็เห็นร่างสูงที่คุ้นตากำลังเช็ดโต๊ะอยู่พร้อมกับยกเก้าอี้ขึ้นด้านบนเพื่อเตรียมถูพื้น

เดินเข้าไปเนียนๆก่อนจะเช็ดโต๊ะที่ทำค้างไว้โดยตั้งใจว่าจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องเมื่อครู่
แม้จะอยากขอบคุณคนตรงหน้านี่มากก็ตาม….

“เธอ….ท้องเสียเหรอ?”

จู่ๆก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบดวงตากลมที่หันมาจ้องเธอนั้นทำให้แทบจะอยากเอาหน้ามุดแทรกแผ่นดินหนี
ใบหน้าที่เฉยชาไม่แสดงความรู้สึกให้เห็นนั่นมันอะไรกัน…

เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นบีบคอแทนได้ไหม?!!! ทักขึ้นมาทำไมนะ
ไม่รู้หรือไงว่าอายจะตายอยู่แล้ว ยัยบ้านี่!!!!!

.............................................................................................

หลังจากมาค้นๆคลังฟิคของตัวเองเลยเอาเรื่องนี้ที่แต่งค้างไว้ในบอร์ดของโซชิมาแปลงเป็นคู่แปลกของเลา 555

รู้สึกว่ามันน่าจะดูเข้ากับคู่นี้ดีอ่ะ

ใครที่เคยอ่านใบบอร์ดโซชิก็ไม่ต้องโวยวายนะคะ ไม่ได้ก๊อปมาค่ะ แต่เอาฟิคตัวเองมาแปลงเอง โอเคโนะ

เอาละไงก็ฝากด้วยแล้วกันนะคะ ^^ #WCสโตนชอง

B E R L I N ?