"ท่านเซียนขอรับช่วยต่อด้ายแดงให้ข้าหน่อย"
"ข้าเป็นคนเดียวรึเปล่านะที่ไม่มีด้ายแดง แต่ทำไมข้ากลับคิดว่าการไม่มีมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วกันนะ?" ... "ข้าจะอยู่รอจนกว่าจะได้ยินประโยคนั้นของท่านทั้งหมด"
ผู้เข้าชมรวม
302
ผู้เข้าชมเดือนนี้
39
ผู้เข้าชมรวม
วายจีนโบราณ จีนโบราณ redtread เทพเซียน มาร จอมมาร นายเอกอ่อนโยน พระเอกคลั่งรัก ด้ายแดง สวรรค์ นรก สืบสวนนิดหน่อย หวานซึ้ง โรแมนซ์ กลับชาติมาเกิด
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เรื่องนี้จะเป็นโลกของจีนโบราณนะคะ และที่สำคัญที่สุดคือด้ายแดงที่เชื่อมโยงคู่แท้อยู่ตรงที่ข้อเท้าของทั้งสอง (เรดเทรดเวิร์ส)
นี่คือนิยายเรื่องแรกที่ไรท์ได้นำมาเขียนอย่างเป็นจริงเป็นจังค่ะดังนั้นถ้าหากมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามกันขอให้สนุกกับเรื่อง"ท่านเซียนขอรับช่วยต่อด้ายแดงให้ข้าหน่อย"นี้นะคะ
การเดินทางของกวีพเนจรไร้ด้ายแดงผู้หนึ่ง 'ฟาหยาง' ที่ได้พบกับเด็กหนุ่มผู้ขอมาเป็นศิษย์และร่วมเดินทางไปกับเขา แต่ก็มี คดีแปลก ๆ เกิดขึ้น และในการเดินทางครั้งนี้ก็ทำให้เขาได้รู้สึกถึงชิ้นส่วนความทรงจำที่ค่อย ๆ ปรากฏและเชื่อมต่อกันจนทำให้เขาได้รู้ว่า...
กรุณาเลื่อนแท็กให้หมดก่อนที่จะอ่านนะคะ จะได้ไม่มีอะไรสงสัยกันเนอะ และเรื่องนี้ทำเป็นนิยายคู่นะคะเป็นแบบที่โลกเดียวกันแต่คนละคู่ค่ะ ไปอ่านกันได้นะคะ-->
ทาง: readAwrite
ชื่อเรื่อง: เมื่อใดข้าจักได้อยู่อย่างสงบเสียที
ผู้แต่ง: QueenZ.( แต่ตอนนี้เค้าปิดไปแล้วค่ะ,_,) )
ชื่อของบุคคล สถานที่ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ให้ทุกท่านนึกเสียว่าเป็นโลกของไรท์นะคะ <3
.
.
.
.
.
.
.
" ขอเชิญชวนทุกท่านมาร่วมกราบไหว้บูชาศาลเจ้าแห่งนี้ในวันสำคัญเช่นนี้ ขอให้ได้มีวาสนาได้พบคนรักมีโชคลาภเงินทองเรื่องการเรียน การทำงานก็ขอให้ประสบความสำเร็จ "
" ท่านเป็นใครกัน...? "
.
.
.
.
.
ภาพที่ปรากฏคือชายหนุ่มวัยรุ่นกำลังนั่งสนทนากับชายคนหนึ่ง
" แล้วถ้าท่านเสียข้าไป...ท่านจะเสียใจไหมขอรับ ? "
" เสียใจสิ ข้าจะไม่ยอมเสียเจ้าไปหรอกนะไม่ว่ายังไงข้าก็จะให้เจ้าได้อยู่ต่อไป "
" ข้าก็เช่นกันจะไม่ยอมเสียท่านไป ! "
.
.
.
.
.
"...นี่ข้าต้องทำอย่างไร..ทำไมท่านไม่บอกอะไรข้าเลย..."
บุรุษหนุ่มร่างสูง เปล่งเสียงตะโกนดังสนั่น ความรู้สึกของเขาแสดงออกมาจากดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความเจ็บปวด ความสับสนและไม่เข้าใจก่อนที่ประโยคสุดท้ายจะถูกเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับรอยยิ้ม
" ข้าจะอยู่รอจนกว่าจะได้ยินประโยคนั้นของท่านทั้งหมด "
ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่านด้วยนะคะ ช่วยคอมเม้นต์กันเยอะ ๆ นะคะ อยากอ่านมากค่ะ\\^^\\
ผลงานอื่นๆ ของ บุพสัญญา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ บุพสัญญา
ความคิดเห็น