ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ✎ ชิส์.. ชายจูบชายแปลกโครตๆ
อดีตไม่มีวันหวนคืน ความทรงจำไม่เลือนหาย
ความเจ็บปวดยังคงอยู่
โลกใบนี้ช่างโหดร้าย
ไม่เหมือนในเทพนิยาย
เพราะฉะนั้นจงจำไว้ซะ
.
.
" บนโลกนี้น่ะ ไม่ได้สวยงามอย่างที่แกคิดหรอก "
________________________________________________________
พลั๊ก โครม!!
.
.
" บนโลกนี้น่ะ ไม่ได้สวยงามอย่างที่แกคิดหรอก "
________________________________________________________
พลั๊ก โครม!!
" ขอโทษนะ " น้ำเสียงเย็นชา ใบหน้าที่แสนนิ่ง ยื่นมือส่งให้เด็กหนุ่มหน้าหวาน ผมสีน้ำตาล ในตาสีมรกตคู่สวย อยู่ในช่วงวัย 10 ปี ใบหน้าที่มีแต่ความสดใส ร่าเริง แสดงออกมาไร้การเสแสร้ง
" ข...ขอบคุณนะฮะ คือผมให้ผ้าพันคอนะฮะเห็นคุณท่าทางหนาว " เด็กหนุ่มยิ้มให้อย่างเป็นมิตร พร้อมส่งผ้าพันคอสีขาวสะอาดให้เด็กหนุ่ม ผมสีนิล ในตาสีอีกา อยู่ในช่วงวัย 14 - 15 และใบหน้าที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกออกมาให้เห็น
" ให้ฉันหรอ ขอบคุณนะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ? " เด็กหนุ่มตรงหน้าถาม
" ฮะ ผมชื่อ เอเลน แล้วพี่ชายล่ะฮะ? " เอเลนตอบพร้อมยิ้มอย่างร่าเริง
" ฉันน่ะหรอ ฉันชื่อ รีไวล์ " รีไวล์พูดพร้อมกับลูบหัวเอเลนเบาๆ
" เอเลนไปอยู่ไหนมาแม่เป็นห่วงแทบแย่ กลับบ้านกันได้แล้วจ้ะ นั่นใครหรอจ้ะ? " คลาร่าผู้เป็นแม่ถาม
" แม่ฮะพี่ชายคนนี้เขาชื่อ รีไวล์ ฮะใจดีมากเลยเขาช่วยผมตอนผมล้มด้วยล่ะ " เอเลนยิ้มอย่างใสซื่อไร้การเสแสร้ง
" อย่างนั้นหรอจ้ะ รีไวล์คุง ขอบคุณมากเลยนะจ้ะ น้าไปก่อนน้ะจ้ะ " คลาร่าบอกเด็กหนุ่มตรงหน้า
" อ่าครับ ไม่เป็นไรครับ " รีไวล์ตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะเดินกลับบ้านไป ใช่ นั่นแหละคือรักแรกของเขา(อ่ะจะเห้ยแกมีรักแรกตั้งแต่เอเลนเด็กๆเลยหรอฟ่ะ OoO #ไรท์ )
ผ่านไป 12 ปี
" ส...สายแล้ว!!!!!!!!!! ไปก่อนนะคร้าบบบ " เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล ในตาสีมรกต รีบวิ่งไปที่โรงเรียนเพราะกำลังจะไปสาย
โครม คราม จุ๊บ(!?) !!
" เฮ้ยย!! ผ...ผมไม่ได้ตั้งใจ " o///^///o ทุกท่านคนสงสัยว่าเอเลนเป็นอะไร ใช่ เอเลนล้มไปทับคนตรงหน้าไม่พอ แถมยังไปจูบเขาอีกด้วย ส่วนคนที่ผมทับอยู่นะหรอ ทำหน้าโหดอยู่น่ะสิ
" นายจะลุกออกไปได้ยัง " อีกคนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเพราะการที่มานั่งทับเขาอย่างนี้ มันก็ต้องไม่ยินดีอยู่แล้ว
" ไว้ชีวิตผมเถิด ผมต้องมีเรียน มีกิน มีนอน มีผัว(!?) มีอะไรอีกตั้งมากมายที่ผมยังไม่ได้ทำ " เอเลนพูดอย่างกับว่าเจอผีตายซากอยู่ตรงหน้า
" เลิกพร่ำเพ้อได้แล้วแกน่ะ อยู่โรงเรียนวอร์มาเรียใช่ไหม "
" ค...ครับ งั้นผมขอตัวไปโรงเรียนก่อนนะครับ " เอเลนรีบพูดขอชิ่งทันทีแต่ถูกมือหนาคว้าไว้ได้ทัน
" เดี๋ยวเมื่อกี้นายล้มทับใส่ฉัน นายก็ต้องโดนทำโทษ " เมื่อร่างหนาพูดเสร็จ ก็ประกบปากกับร่างบางลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากหาความหวานลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดอย่างร้อนแรง
" อืออ อืมม .. อ๋ายไอไอ่ออก " ตอนนี้เอเลนแถบจะไม่มีอากาศหายใจแล้ว ร่างหนาจึงถอนริมฝีปากออกจากกัน
" ผ...ผมไปก่อนนะคร้าบบบบ " เอเลนรีบวิ่งไปโรงเรียนทันที แถมหน้าแดงจนเป็นมะเขือเทศสุกสะแล้ว
" หน้าตาคุ้นๆ " รีไวล์ และ เอเลน เอ่ยพึมพำก่อนจะไปทำหน้าที่การงานตัวเองต่อ
________________________________________________________
ฟิคเก่ายังแต่งไม่เสร็จมาฟิคใหม่สะและ
(สมองตันมากกว่า)ฮิฮิ
" ข...ขอบคุณนะฮะ คือผมให้ผ้าพันคอนะฮะเห็นคุณท่าทางหนาว " เด็กหนุ่มยิ้มให้อย่างเป็นมิตร พร้อมส่งผ้าพันคอสีขาวสะอาดให้เด็กหนุ่ม ผมสีนิล ในตาสีอีกา อยู่ในช่วงวัย 14 - 15 และใบหน้าที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกออกมาให้เห็น
" ให้ฉันหรอ ขอบคุณนะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ? " เด็กหนุ่มตรงหน้าถาม
" ฮะ ผมชื่อ เอเลน แล้วพี่ชายล่ะฮะ? " เอเลนตอบพร้อมยิ้มอย่างร่าเริง
" ฉันน่ะหรอ ฉันชื่อ รีไวล์ " รีไวล์พูดพร้อมกับลูบหัวเอเลนเบาๆ
" เอเลนไปอยู่ไหนมาแม่เป็นห่วงแทบแย่ กลับบ้านกันได้แล้วจ้ะ นั่นใครหรอจ้ะ? " คลาร่าผู้เป็นแม่ถาม
" แม่ฮะพี่ชายคนนี้เขาชื่อ รีไวล์ ฮะใจดีมากเลยเขาช่วยผมตอนผมล้มด้วยล่ะ " เอเลนยิ้มอย่างใสซื่อไร้การเสแสร้ง
" อย่างนั้นหรอจ้ะ รีไวล์คุง ขอบคุณมากเลยนะจ้ะ น้าไปก่อนน้ะจ้ะ " คลาร่าบอกเด็กหนุ่มตรงหน้า
" อ่าครับ ไม่เป็นไรครับ " รีไวล์ตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะเดินกลับบ้านไป ใช่ นั่นแหละคือรักแรกของเขา(อ่ะจะเห้ยแกมีรักแรกตั้งแต่เอเลนเด็กๆเลยหรอฟ่ะ OoO #ไรท์ )
ผ่านไป 12 ปี
" ส...สายแล้ว!!!!!!!!!! ไปก่อนนะคร้าบบบ " เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล ในตาสีมรกต รีบวิ่งไปที่โรงเรียนเพราะกำลังจะไปสาย
โครม คราม จุ๊บ(!?) !!
" เฮ้ยย!! ผ...ผมไม่ได้ตั้งใจ " o///^///o ทุกท่านคนสงสัยว่าเอเลนเป็นอะไร ใช่ เอเลนล้มไปทับคนตรงหน้าไม่พอ แถมยังไปจูบเขาอีกด้วย ส่วนคนที่ผมทับอยู่นะหรอ ทำหน้าโหดอยู่น่ะสิ
" นายจะลุกออกไปได้ยัง " อีกคนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเพราะการที่มานั่งทับเขาอย่างนี้ มันก็ต้องไม่ยินดีอยู่แล้ว
" ไว้ชีวิตผมเถิด ผมต้องมีเรียน มีกิน มีนอน มีผัว(!?) มีอะไรอีกตั้งมากมายที่ผมยังไม่ได้ทำ " เอเลนพูดอย่างกับว่าเจอผีตายซากอยู่ตรงหน้า
" เลิกพร่ำเพ้อได้แล้วแกน่ะ อยู่โรงเรียนวอร์มาเรียใช่ไหม "
" ค...ครับ งั้นผมขอตัวไปโรงเรียนก่อนนะครับ " เอเลนรีบพูดขอชิ่งทันทีแต่ถูกมือหนาคว้าไว้ได้ทัน
" เดี๋ยวเมื่อกี้นายล้มทับใส่ฉัน นายก็ต้องโดนทำโทษ " เมื่อร่างหนาพูดเสร็จ ก็ประกบปากกับร่างบางลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากหาความหวานลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดอย่างร้อนแรง
" อืออ อืมม .. อ๋ายไอไอ่ออก " ตอนนี้เอเลนแถบจะไม่มีอากาศหายใจแล้ว ร่างหนาจึงถอนริมฝีปากออกจากกัน
" ผ...ผมไปก่อนนะคร้าบบบบ " เอเลนรีบวิ่งไปโรงเรียนทันที แถมหน้าแดงจนเป็นมะเขือเทศสุกสะแล้ว
" หน้าตาคุ้นๆ " รีไวล์ และ เอเลน เอ่ยพึมพำก่อนจะไปทำหน้าที่การงานตัวเองต่อ
________________________________________________________
ฟิคเก่ายังแต่งไม่เสร็จมาฟิคใหม่สะและ
(สมองตันมากกว่า)ฮิฮิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น