ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ ♚ ซวยแล้วไง
O W E N TM.
" เอ๊ะ! บอสมาเฟีย "
ป๊าบ!!
" จะเสียงดังทำไมเจ้าห่วย " รีบอร์นพูดพร้อมพูดอีกรอบว่า
"ถ้านายพูดดังเดี๋ยวพวกแก๊งใหญ่ๆ ก็มาได้ยิน พอได้ยินก็จะยกพวกมาตีนาย พอมาตีนายนายก็จะเดี้ยงแขนขาหัก พอแขนขาหักนายจะไปไหนไม่ได้ พอนายไปไหนไม่ได้นายก็จะถูกพวกมันทำร้ายอีกที พอนายโดนทำร้ายอีกทีนายยังไม่ตายนายก็จะโดนมันยิงหัวหลุด พอยิงหัวหลุดนายก็จะขึ้นข่าวหน้าหนึ่ง " บอสมาเฟียวองโกเล่เดชิโม่ตายดับอนาถ "พุยพุยO W E N TM.
หลังจากนั้น สึนะโยชิได้รับการฝึกฝนอย่างหนักจนกลายเป็นบอสสุดแกร่ง แต่ก็ยังมีนิสัย ขี้เล่น ร่าเริง ถึงนภาจะแข็งแกร่งอย่างใดก็มิอาจสู้เมฆา สามีในอนาคตได้(ป๊าบบ โอ๊ยเจ็บน.. อ๊าากกกทอนฟาา #ไรท์)
หลักจากนั้น 3 ปี
โครม คราม!!
" คุณเป็นใครน่ะ ต้องการอะไร ? " เด็กหนุ่มถามอย่างลำบากเพราะโดนนักเลงที่มีทอนฟาเป็นอาวุธทำร้ายจนมีแผลไปทั่วร่างกาย
" ผมแค่ต้องการหาอะไรเล่นก็เท่านั้น แล้วก็เจอสัตว์กินพืชอย่างคุณ " นักเลงตรงหน้าพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน แต่หากไม่รู้ว่าสึนะโยชินั้นเป็นบอสมาเฟีย
" นายน่ะ โรคจิตที่สุด!! " หลังจากที่สึนะพูดเสร็จก็ถูกนักเลงตรงหน้าฟาดหัวเขาเต็มๆ แล้วจากนั้นก็จิกหัวสึนะขึ้นมา
" ทำเป็นปากดีเจ้าสัตว์กินพืช เจออย่างนี้จะพูดอะไรออกมั้ย อ้อแล้วจำชื่อฉันไว้ให้ดีนะ ฉันชื่อฮิบาริ เคียวยะเป็นทายาทตะกูล ฮิบาริ " หลังจากที่ฮิบาริพูดเสร็จก็รีบประกบปากกับร่างบางทันที ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดไปทั่วในโพรงปาก แล้วค่อยๆไซร้ลงมาจนถึงคอ ร่างหน้าทำรอยตำหนิไว้
" อ๊าา ป..ปล่อยผม ฮึก! " ในตาสีน้ำตาลไหม้เต็มไปด้วยน้ำตา
ร่างหนาจึงสอดมือหนาเข้าไปในเสื้อเล่นกับเม็ดสีชมพูที่หน้าอก
" อ๊าา อื้มม ย...หยุดนะ! "
" หืมเห็นทีคงไม่ได้แล้วล่ะ หึ " ร่างหน้าเลียที่ใบหูของร่างเล็ก ทำให้เกิดความเสียวซ่าน
" อาา ฮึก พ..พอได้แล้ว " ร่างบางขอชีวิตอย่างเอาเป็นเอาตาย
" อาจจะได้นะถ้านายจูบฉัน " ทั้งสองจึงประกบปากกัน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดหาความหวานในโพรงปาก ทำให้ร่างหนาพอใจเป็นอย่างมาก
" โอเค ครั้งนี้ฉันจะปล่อยนายไปเจ้าสัตว์กินพืช แต่ครั้งหน้าไม่แน่นะ หึ " สึนะจึงรีบแต่งตัวออกไปจากที่นั่นทันที ซึ่งมีรอยตำหนิสีแดงอยู่ที่คอจึงทำให้บางคนสังเกตุเห็นได้
" ทำแบบนั้นจะดีหรอครับ คุฟุฟุๆ " เด็กหนุ่มเจ้าเล่ห์นาม " มุคุโร่ " พูดขึ้นมาโดยที่เขาไม่กลัวว่าจะโดนทอนฟาฟาดหัวเลย(!?)
" แล้วไอ่สัตว์กินพืชอย่างแกจะมายุ่งอะไร เด็กคนนั้นเป็นของๆฉัน!! " ฮิบาริพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาจึงรีบกลับบ้านตนเองทันทีแต่ไม่รู้ว่ามันเป็นบ้าน
หรือ'คฤหาสน์'กันแน่ใหญ่โตยังกับวัง ในคฤหาสน์หลังนั้นมีสาวใช้นับเป็นพันคนกล่าวทักทายฮิบาริอย่างพร้อมเพรียง
" ยินดีต้อนรับค่ะ คุณหนูเคียวยะ " เสียงดังก้องสนั่นไปทั่วคฤหาสน์ ฮิบาริมุ่งหน้าไปห้องของตนเองที่ไม่ว่าจะยังไงก็ใหญ่อยู่ดีเทียบกับห้อง
สองห้องติดกันได้เลย
" คุซา!! ไปหาประวัติของ ซาวาดะ สึนะโยชิ มาซะ!! " ฮิบาริตะโกนเสียงเรียบสั่งให้ลูกน้องไปสืบประวัติของทูน่ามา (ผลั๊วะ!!#โดนเตะ)
ผ่านไป 20 นาที
" ได้มาแล้วครับ " คุซายื่นใบเอกสารให้ฮิบาริ สายตาจึงเลื่อนอ่านอย่างช้าๆ
ชื่อ : ซาวาดะ สึนะโยชิ
เพศ : ชาย
อายุ : 15 ปี
อุปนิสัย : ร่าเริง ขี้เล่น ยิ้มง่าย ใสซื่อ ไร้เดียงสา พูดตรง
เป็นบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10
ความสามารถ : เพอร์เฟกต์ไปทุกอย่างไม่มีข้อบกพร่อง
สถานะ : โสด....
Cut____________________________________________________
ไม่รู้คิดอะไรถึงเริ่มมาเป็นอย่างนี้ กร๊ากกๆ อย่าแบนเลยน๊าา
" เอ๊ะ! บอสมาเฟีย "
ป๊าบ!!
" จะเสียงดังทำไมเจ้าห่วย " รีบอร์นพูดพร้อมพูดอีกรอบว่า
"ถ้านายพูดดังเดี๋ยวพวกแก๊งใหญ่ๆ ก็มาได้ยิน พอได้ยินก็จะยกพวกมาตีนาย พอมาตีนายนายก็จะเดี้ยงแขนขาหัก พอแขนขาหักนายจะไปไหนไม่ได้ พอนายไปไหนไม่ได้นายก็จะถูกพวกมันทำร้ายอีกที พอนายโดนทำร้ายอีกทีนายยังไม่ตายนายก็จะโดนมันยิงหัวหลุด พอยิงหัวหลุดนายก็จะขึ้นข่าวหน้าหนึ่ง " บอสมาเฟียวองโกเล่เดชิโม่ตายดับอนาถ "พุยพุยO W E N TM.
หลังจากนั้น สึนะโยชิได้รับการฝึกฝนอย่างหนักจนกลายเป็นบอสสุดแกร่ง แต่ก็ยังมีนิสัย ขี้เล่น ร่าเริง ถึงนภาจะแข็งแกร่งอย่างใดก็มิอาจสู้เมฆา สามีในอนาคตได้(ป๊าบบ โอ๊ยเจ็บน.. อ๊าากกกทอนฟาา #ไรท์)
หลักจากนั้น 3 ปี
โครม คราม!!
" คุณเป็นใครน่ะ ต้องการอะไร ? " เด็กหนุ่มถามอย่างลำบากเพราะโดนนักเลงที่มีทอนฟาเป็นอาวุธทำร้ายจนมีแผลไปทั่วร่างกาย
" ผมแค่ต้องการหาอะไรเล่นก็เท่านั้น แล้วก็เจอสัตว์กินพืชอย่างคุณ " นักเลงตรงหน้าพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน แต่หากไม่รู้ว่าสึนะโยชินั้นเป็นบอสมาเฟีย
" นายน่ะ โรคจิตที่สุด!! " หลังจากที่สึนะพูดเสร็จก็ถูกนักเลงตรงหน้าฟาดหัวเขาเต็มๆ แล้วจากนั้นก็จิกหัวสึนะขึ้นมา
" ทำเป็นปากดีเจ้าสัตว์กินพืช เจออย่างนี้จะพูดอะไรออกมั้ย อ้อแล้วจำชื่อฉันไว้ให้ดีนะ ฉันชื่อฮิบาริ เคียวยะเป็นทายาทตะกูล ฮิบาริ " หลังจากที่ฮิบาริพูดเสร็จก็รีบประกบปากกับร่างบางทันที ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดไปทั่วในโพรงปาก แล้วค่อยๆไซร้ลงมาจนถึงคอ ร่างหน้าทำรอยตำหนิไว้
" อ๊าา ป..ปล่อยผม ฮึก! " ในตาสีน้ำตาลไหม้เต็มไปด้วยน้ำตา
ร่างหนาจึงสอดมือหนาเข้าไปในเสื้อเล่นกับเม็ดสีชมพูที่หน้าอก
" อ๊าา อื้มม ย...หยุดนะ! "
" หืมเห็นทีคงไม่ได้แล้วล่ะ หึ " ร่างหน้าเลียที่ใบหูของร่างเล็ก ทำให้เกิดความเสียวซ่าน
" อาา ฮึก พ..พอได้แล้ว " ร่างบางขอชีวิตอย่างเอาเป็นเอาตาย
" อาจจะได้นะถ้านายจูบฉัน " ทั้งสองจึงประกบปากกัน ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดหาความหวานในโพรงปาก ทำให้ร่างหนาพอใจเป็นอย่างมาก
" โอเค ครั้งนี้ฉันจะปล่อยนายไปเจ้าสัตว์กินพืช แต่ครั้งหน้าไม่แน่นะ หึ " สึนะจึงรีบแต่งตัวออกไปจากที่นั่นทันที ซึ่งมีรอยตำหนิสีแดงอยู่ที่คอจึงทำให้บางคนสังเกตุเห็นได้
" ทำแบบนั้นจะดีหรอครับ คุฟุฟุๆ " เด็กหนุ่มเจ้าเล่ห์นาม " มุคุโร่ " พูดขึ้นมาโดยที่เขาไม่กลัวว่าจะโดนทอนฟาฟาดหัวเลย(!?)
" แล้วไอ่สัตว์กินพืชอย่างแกจะมายุ่งอะไร เด็กคนนั้นเป็นของๆฉัน!! " ฮิบาริพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาจึงรีบกลับบ้านตนเองทันทีแต่ไม่รู้ว่ามันเป็นบ้าน
หรือ'คฤหาสน์'กันแน่ใหญ่โตยังกับวัง ในคฤหาสน์หลังนั้นมีสาวใช้นับเป็นพันคนกล่าวทักทายฮิบาริอย่างพร้อมเพรียง
" ยินดีต้อนรับค่ะ คุณหนูเคียวยะ " เสียงดังก้องสนั่นไปทั่วคฤหาสน์ ฮิบาริมุ่งหน้าไปห้องของตนเองที่ไม่ว่าจะยังไงก็ใหญ่อยู่ดีเทียบกับห้อง
สองห้องติดกันได้เลย
" คุซา!! ไปหาประวัติของ ซาวาดะ สึนะโยชิ มาซะ!! " ฮิบาริตะโกนเสียงเรียบสั่งให้ลูกน้องไปสืบประวัติของทูน่ามา (ผลั๊วะ!!#โดนเตะ)
ผ่านไป 20 นาที
" ได้มาแล้วครับ " คุซายื่นใบเอกสารให้ฮิบาริ สายตาจึงเลื่อนอ่านอย่างช้าๆ
ชื่อ : ซาวาดะ สึนะโยชิ
เพศ : ชาย
อายุ : 15 ปี
อุปนิสัย : ร่าเริง ขี้เล่น ยิ้มง่าย ใสซื่อ ไร้เดียงสา พูดตรง
เป็นบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10
ความสามารถ : เพอร์เฟกต์ไปทุกอย่างไม่มีข้อบกพร่อง
สถานะ : โสด....
ฮิบาริยิ้มเยือกเย็นออกมา ไม่ว่าใครๆก็ต้องขนลุกกับความน่ากลัว เพราะเขาไม่ชอบสุงสิงกับใคร
ณ บ้านซาวาดะ
" น่าขยะแขยง คนอะไรกัน " สึนะสบถกับตัวเองที่ไม่ขัดขืนอะไรเลยพลางมองรอยตรีตราสีแดงที่ต้นคอ ที่ฮิบาริทำรอยตำหนิไว้ ก่อนจะไปอาบน้ำแล้วเตรียมตัวนอน
จิ๊บ ๆ จิ๊บ ๆ " ซาวา...ดะ ซาวาดะ " นกน้อยนาม'ฮิเบิร์ด'ร้องเรียกชื่อสึนะเพื่อปลุกไปโรงเรียน
" อืมม ขออีก 5 นาที " แล้วเวลาก็ล่วงผ่านไปนาน
" จ๊ากกกกกกกกกกก!!! สายแล้ว " ร่างบางโวยวายเมื่อตื่นมาดูนาฬิกาปรากฎว่าสายแล้ว
ณ บ้านซาวาดะ
" น่าขยะแขยง คนอะไรกัน " สึนะสบถกับตัวเองที่ไม่ขัดขืนอะไรเลยพลางมองรอยตรีตราสีแดงที่ต้นคอ ที่ฮิบาริทำรอยตำหนิไว้ ก่อนจะไปอาบน้ำแล้วเตรียมตัวนอน
จิ๊บ ๆ จิ๊บ ๆ " ซาวา...ดะ ซาวาดะ " นกน้อยนาม'ฮิเบิร์ด'ร้องเรียกชื่อสึนะเพื่อปลุกไปโรงเรียน
" อืมม ขออีก 5 นาที " แล้วเวลาก็ล่วงผ่านไปนาน
" จ๊ากกกกกกกกกกก!!! สายแล้ว " ร่างบางโวยวายเมื่อตื่นมาดูนาฬิกาปรากฎว่าสายแล้ว
Cut____________________________________________________
ไม่รู้คิดอะไรถึงเริ่มมาเป็นอย่างนี้ กร๊ากกๆ อย่าแบนเลยน๊าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น