รอยแค้นสีชาด

พระราชวังอันยิ่งใหญ่และงดงาม บัดนี้กลับทอประกายสีแดงชาดอย่างน่าหวาดหวั่น

เพลิงกาฬที่ลุกโหมอย่างรุนแรงโอบล้อมพระราชวังแคว้นมู่ให้กลายเป็นทะเลเพลิงอย่างรวดเร็ว

เสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวและเต็มไปด้วยความทรมานของผู้คนยังคงดังโหยหวน เป็นเสียงที่ราวว่ากับความเจ็บปวดของพวกเขาไม่มีวันจะจบสิ้นลง

มู่เสวี่ยเหลียนจรดมีดไปยังตำแหน่งของหัวใจ ดวงตาของนางแดงก่ำ จดจ้องเขาอย่างเคืองแค้น ล้ำลึกสุดประมาณ 

หญิงสาวเปิดปากกล่าวประโยคสุดท้ายต่อมู่หลวนเหยาทีละคำราวท่องคำสาป

“มู่หลวนเหยา หากชาติหน้าพบพานอีกครั้ง ความแค้นและหนี้โลหิตของพี่น้องในชาตินี้ เปิ่นกงจู่จะชำระความต่อเจ้าให้สาสม!”

กล่าวจบจึงใช้แรงทั้งหมดที่มีแทงกริชทองตัดขั้วหัวใจของตนเองในทันที

.

.

แม้จะเตรียมใจแล้วว่าเบื้องหน้าคือสะพานไน่เหอ ทว่าเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางกลับพบว่าตนเองติดอยู่ในอดีต…

หากนี่คือโอกาสที่สวรรค์มอบให้ ข้า มู่เสวี่ยเหลียน ขอสาบานต่อบรรพชน จะชำระหนี้โลหิตนี้คืนแก่เจ้าอย่างสาสม มู่หลวนเหยา!

ด้วยรัก

SHENYE