ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ชาวบ้านขายผัก
ินนาารอผู้นาทุสาาอาีพ้วยวามหลใหลในารวาภาพและวามสามารถอเธอในารเิมีวิีวา
ให้ับผืนผ้าใบ เธอเยเห็นวามเร่รีบและวุ่นวายอถนนในเมือที่วุ่นวาย ึระฟ้าสูระห่าน
และแสระยิบระยับอเมือให่ อย่าไร็าม มีบาอย่าาหายไปาีวิอเธอ ึ่เป็นสิ่ที่เธอไม่สามารถแะ้อไ้
วันหนึ่ เียวเหว่ยัสินใพัาาราานที่ยุ่อเธอและออผภัยในนบท ะที่เธอเินทาลึเ้าไปในนบทเพื่อำระิใอเธอ เธอ็ไ้พบับหมู่บ้านแห่หนึ่ ที่นั่นเธอพบาวบ้านลุ่มหนึ่ายผั่าๆ
าวบ้านยุ่อยู่ับารแลเปลี่ยนสิน้า และูเหมือนพวเาะไม่รับรู้ถึารปราัวอเียวเหว่ย ้วยวามอยารู้อยาเห็น เธอึัสินใสัเพวมันาระยะไล
เธอเฝ้าูพวเา่อรอราาและพูุยันเรื่อวันเวลาอพวเา พวเาเป็นนที่มีานยุ่และยันันแ็ และวิถีีวิอพวเา็แ่าาที่เธอุ้นเยในเมือมา
ะที่เธอเฝ้าู เียวเหว่ยรู้สึทึ่ับวามเรียบ่ายและวามสวยามอีวิในหมู่บ้าน อาาศบริสุทธิ์ ทุ่ห้าเียวี และผู้นที่เป็นมิรทำให้หัวใอเธออบอุ่น และเธอรู้สึไ้ถึวามสบที่ปลุมเธอ
เธอ้อารถ่ายภาพบรรยาาศอันเียบสบบนผืนผ้าใบอเธอ เพื่อนำวามามอนบทมาสู่โล
เธอเ้าหาาวบ้านและแนะนำัวเอ พวเาประหลาใที่เห็นศิลปินื่อัในหมู่บ้านเล็ๆ อพวเา
และ้อนรับเธออย่าอบอุ่น เียวเหว่ยถามว่าเธอสามารถวาภาพพวเาะที่พวเาทำิวัรประำวันไ้หรือไม่ เ่น
ายผั พูุยัน และเพลิเพลินับวามสุเรียบ่ายในีวิ
าวบ้านลอย่า่ายาย และพวเา็ไปทำธุระามที่เียวเหว่ยวาภาพไว้ ในภาพวาอเธอ เธอ
ไ้ถ่ายทอวามอบอุ่นและวามริใอาวบ้าน วามามอธรรมาิโยรอบ และัหวะีวิในหมู่บ้าน
ะที่เธอวาภาพ เียวเหว่ยระหนัว่านี่ือส่วนที่าหายไปในีวิอเธอ เธอ้นหาวามหมายและแรบันาลใในานศิลปะอเธอ และพบว่ามันอยู่ในวามเรียบ่ายและแท้ริอีวิในนบท
เธอใ้เวลาหลายวันในหมู่บ้าน วาภาพและเรียนรู้าาวบ้าน เธอไ้เรียนรู้เี่ยวับพืผล่าๆ ที่พวเาปลูและเรื่อราวที่พวเา้อเล่า
ในที่สุ เมื่อเธอวาภาพเสร็ เียวเหว่ย็มอบมันให้ับหมู่บ้านเพื่อเป็นสัลัษ์แทนวามัูและวามื่นม่อวิถีีวิอพวเา เธอลับมาที่เมือ้วยวามรู้สึสบสุและมีวามหลใหลในานศิลปะอเธอ
เียวเหว่ยอุทิศนเพื่อสร้าสรร์ผลานศิลปะที่สะท้อนถึแ่นแท้อีวิในนบท ภาพวาอเธอเป็นแรบันาลใ
ให้ผู้นำนวนมาื่นมวามามอวามเรียบ่ายและเื่อมโยับธรรมาิอีรั้ และแม้ว่าเธอะเินทาไปทั่วโล แ่เธอ็ไม่เยลืมหมู่บ้านเล็ๆ
ที่เยสัมผัสหัวใอเธอและเป็นแรบันาลใให้เธอสร้าสรร์านศิลปะที่สวยามเ่นนี้
ภาพวาอเธอเปลี่ยนาทิวทัศน์ในเมือเป็นาในนบท
โยับใวามสำัอารใ้ีวิที่เรียบ่ายและวามามอธรรมาิ านศิลปะอเธอไ้รับารยอมรับและเป็นที่้อารอย่ามา
เียวเหว่ยยัเยี่ยมมหมู่บ้านอย่าสม่ำเสมอ สร้าภาพวาใหม่ๆ และสร้าวามสัมพันธ์ที่ยั่ยืนับาวบ้าน
เธอเริ่มสอนนรุ่นใหม่เี่ยวับวามามอศิลปะและวามสำัอารรัษาประเพีอพวเา
ผลานอเธอเป็นแรบันาลใให้หลายนื่นมวามามอีวิในนบทและวามเรียบ่ายที่มีให้ เียวเหว่ยไ้พบสิ่ที่เธอ้นหามาลอ และในารทำเ่นนั้น เธอไ้สร้าวามสุและวามื่นมให้ับนอื่นๆ อีหลายน
ารเินทาอเธอยาวนานและเ็มไป้วยวามท้าทาย แ่เธอ็มีมานะบาบั่นและ้นพบสิ่ที่เรียว่าีวิที่แท้ริ
เียวเหว่ยรู้สึพึพอใ เมื่อรู้ว่าเธอไ้สร้าผลระทบเิบวให้ับนรอบ้า และไ้พบับวามสุที่แท้ริในารไล่ามวามหลใหลในานศิลปะอเธอ
ะที่เธอมอย้อนลับไปในารเินทาอเธอ เียวเหว่ยระหนัว่านั่นือ่วเวลาแห่าร่อสู้และวามสสัยที่
นำเธอมาสูุ่ที่เธอเป็นอยู่ทุวันนี้ หาปราศาวามท้าทายเหล่านั้น เธออาไม่เย้นพบวามสวยามอีวิในนบทหรือวามสุในารแบ่ปันผลานศิลปะอเธอับผู้อื่น
้วยวามรู้สึอบุและมีเป้าหมาย เียวเหว่ยยัสร้าภาพวาใหม่ๆ และแบ่ปันวามรัที่เธอมี่อศิลปะให้ับนรอบ้า เธอรู้ว่าารเินทาอเธอยัอียาวไล
แ่เธอมั่นใว่าไม่ว่าะพาเธอไปที่ใ เธอะสามารถเผิับอุปสรรใๆ ้วยวามมุ่มั่นและวามหลใหลแบบเียวับที่ทำให้เธอมาไลไ้นานี้
เียวเหว่ยยัใ้ีวิที่เรียบ่ายและเิมเ็ม แวล้อมไป้วยธรรมาิและวามสวยามอนบท เธอ้นพบแรบันาลใในทุสิ่รอบัว ั้แ่สีสันที่สใสออไม้ในสวนอเธอ ไปนถึเสียอันเียบสบอแม่น้ำที่อยู่ใล้เีย
เมื่อื่อเสียอเธอในานะศิลปินเิบโึ้น เธอ็เริ่มไ้รับำเิให้แสผลานอเธอในแลเลอรีและนิทรรศารในเมือ ในอนแร เียวอวี๋ลัเล
ไม่แน่ใว่าเธอพร้อมสำหรับ้าวที่ยิ่ให่เ่นนี้หรือไม่ แ่ะที่เธอไร่รอแนวินี้ เธอ็ระหนัว่านี่เป็น
โอาสที่ะแบ่ปันานศิลปะอเธอับผู้มในวว้าึ้น และสร้าแรบันาลใให้ผู้อื่นื่นมวามามอโลรอบัวพวเา
้วยวามัวลใและวามื่นเ้นที่พลุ่พล่านในัวเธอ เียวเหว่ยเ็บภาพวาอเธอและมุ่หน้าไปยัเมือ
วามิที่ว่าะถูห้อมล้อมไป้วยผู้นมามายและเสียอึทึรึโรมในอนแร แ่ทันทีที่เธอมาถึแลเลอรี เธอรู้สึไ้ถึวามสบ
ะที่เธอมอไปรอบ ๆ ห้อ เียวเหว่ยเห็นภาพวาอเธอแสอยู่บนผนั และเธอรู้สึภาภูมิใและประสบวามสำเร็
ผู้เ้ามนิทรรศารถูึูไปที่ภาพวาอเธอ แ่ละนเผยให้เห็นิ้นส่วนเล็ๆ ในหัวใอเธอ
เมื่อหมวัน เียวเหว่ยหวนนึถึประสบาร์ แม้ะมีวามท้าทายและสภาพแวล้อมที่ไมุ่้นเย แ่เธอรู้สึอบุสำหรับโอาส
ในารแบ่ปันวามหลใหลในศิลปะับผู้อื่น เธอรู้ว่าแม้ารเินทาอเธอะมีอุปสรรมาึ้น แ่เธอ็พร้อมที่ะเผิหน้าับมัน้วยวามล้าหาและเ็เี่ยวที่พาเธอมาไลถึเพียนี้
ให้ับผืนผ้าใบ เธอเยเห็นวามเร่รีบและวุ่นวายอถนนในเมือที่วุ่นวาย ึระฟ้าสูระห่าน
และแสระยิบระยับอเมือให่ อย่าไร็าม มีบาอย่าาหายไปาีวิอเธอ ึ่เป็นสิ่ที่เธอไม่สามารถแะ้อไ้
วันหนึ่ เียวเหว่ยัสินใพัาาราานที่ยุ่อเธอและออผภัยในนบท ะที่เธอเินทาลึเ้าไปในนบทเพื่อำระิใอเธอ เธอ็ไ้พบับหมู่บ้านแห่หนึ่ ที่นั่นเธอพบาวบ้านลุ่มหนึ่ายผั่าๆ
าวบ้านยุ่อยู่ับารแลเปลี่ยนสิน้า และูเหมือนพวเาะไม่รับรู้ถึารปราัวอเียวเหว่ย ้วยวามอยารู้อยาเห็น เธอึัสินใสัเพวมันาระยะไล
เธอเฝ้าูพวเา่อรอราาและพูุยันเรื่อวันเวลาอพวเา พวเาเป็นนที่มีานยุ่และยันันแ็ และวิถีีวิอพวเา็แ่าาที่เธอุ้นเยในเมือมา
ะที่เธอเฝ้าู เียวเหว่ยรู้สึทึ่ับวามเรียบ่ายและวามสวยามอีวิในหมู่บ้าน อาาศบริสุทธิ์ ทุ่ห้าเียวี และผู้นที่เป็นมิรทำให้หัวใอเธออบอุ่น และเธอรู้สึไ้ถึวามสบที่ปลุมเธอ
เธอ้อารถ่ายภาพบรรยาาศอันเียบสบบนผืนผ้าใบอเธอ เพื่อนำวามามอนบทมาสู่โล
เธอเ้าหาาวบ้านและแนะนำัวเอ พวเาประหลาใที่เห็นศิลปินื่อัในหมู่บ้านเล็ๆ อพวเา
และ้อนรับเธออย่าอบอุ่น เียวเหว่ยถามว่าเธอสามารถวาภาพพวเาะที่พวเาทำิวัรประำวันไ้หรือไม่ เ่น
ายผั พูุยัน และเพลิเพลินับวามสุเรียบ่ายในีวิ
าวบ้านลอย่า่ายาย และพวเา็ไปทำธุระามที่เียวเหว่ยวาภาพไว้ ในภาพวาอเธอ เธอ
ไ้ถ่ายทอวามอบอุ่นและวามริใอาวบ้าน วามามอธรรมาิโยรอบ และัหวะีวิในหมู่บ้าน
ะที่เธอวาภาพ เียวเหว่ยระหนัว่านี่ือส่วนที่าหายไปในีวิอเธอ เธอ้นหาวามหมายและแรบันาลใในานศิลปะอเธอ และพบว่ามันอยู่ในวามเรียบ่ายและแท้ริอีวิในนบท
เธอใ้เวลาหลายวันในหมู่บ้าน วาภาพและเรียนรู้าาวบ้าน เธอไ้เรียนรู้เี่ยวับพืผล่าๆ ที่พวเาปลูและเรื่อราวที่พวเา้อเล่า
ในที่สุ เมื่อเธอวาภาพเสร็ เียวเหว่ย็มอบมันให้ับหมู่บ้านเพื่อเป็นสัลัษ์แทนวามัูและวามื่นม่อวิถีีวิอพวเา เธอลับมาที่เมือ้วยวามรู้สึสบสุและมีวามหลใหลในานศิลปะอเธอ
เียวเหว่ยอุทิศนเพื่อสร้าสรร์ผลานศิลปะที่สะท้อนถึแ่นแท้อีวิในนบท ภาพวาอเธอเป็นแรบันาลใ
ให้ผู้นำนวนมาื่นมวามามอวามเรียบ่ายและเื่อมโยับธรรมาิอีรั้ และแม้ว่าเธอะเินทาไปทั่วโล แ่เธอ็ไม่เยลืมหมู่บ้านเล็ๆ
ที่เยสัมผัสหัวใอเธอและเป็นแรบันาลใให้เธอสร้าสรร์านศิลปะที่สวยามเ่นนี้
ภาพวาอเธอเปลี่ยนาทิวทัศน์ในเมือเป็นาในนบท
โยับใวามสำัอารใ้ีวิที่เรียบ่ายและวามามอธรรมาิ านศิลปะอเธอไ้รับารยอมรับและเป็นที่้อารอย่ามา
เียวเหว่ยยัเยี่ยมมหมู่บ้านอย่าสม่ำเสมอ สร้าภาพวาใหม่ๆ และสร้าวามสัมพันธ์ที่ยั่ยืนับาวบ้าน
เธอเริ่มสอนนรุ่นใหม่เี่ยวับวามามอศิลปะและวามสำัอารรัษาประเพีอพวเา
ผลานอเธอเป็นแรบันาลใให้หลายนื่นมวามามอีวิในนบทและวามเรียบ่ายที่มีให้ เียวเหว่ยไ้พบสิ่ที่เธอ้นหามาลอ และในารทำเ่นนั้น เธอไ้สร้าวามสุและวามื่นมให้ับนอื่นๆ อีหลายน
ารเินทาอเธอยาวนานและเ็มไป้วยวามท้าทาย แ่เธอ็มีมานะบาบั่นและ้นพบสิ่ที่เรียว่าีวิที่แท้ริ
เียวเหว่ยรู้สึพึพอใ เมื่อรู้ว่าเธอไ้สร้าผลระทบเิบวให้ับนรอบ้า และไ้พบับวามสุที่แท้ริในารไล่ามวามหลใหลในานศิลปะอเธอ
ะที่เธอมอย้อนลับไปในารเินทาอเธอ เียวเหว่ยระหนัว่านั่นือ่วเวลาแห่าร่อสู้และวามสสัยที่
นำเธอมาสูุ่ที่เธอเป็นอยู่ทุวันนี้ หาปราศาวามท้าทายเหล่านั้น เธออาไม่เย้นพบวามสวยามอีวิในนบทหรือวามสุในารแบ่ปันผลานศิลปะอเธอับผู้อื่น
้วยวามรู้สึอบุและมีเป้าหมาย เียวเหว่ยยัสร้าภาพวาใหม่ๆ และแบ่ปันวามรัที่เธอมี่อศิลปะให้ับนรอบ้า เธอรู้ว่าารเินทาอเธอยัอียาวไล
แ่เธอมั่นใว่าไม่ว่าะพาเธอไปที่ใ เธอะสามารถเผิับอุปสรรใๆ ้วยวามมุ่มั่นและวามหลใหลแบบเียวับที่ทำให้เธอมาไลไ้นานี้
เียวเหว่ยยัใ้ีวิที่เรียบ่ายและเิมเ็ม แวล้อมไป้วยธรรมาิและวามสวยามอนบท เธอ้นพบแรบันาลใในทุสิ่รอบัว ั้แ่สีสันที่สใสออไม้ในสวนอเธอ ไปนถึเสียอันเียบสบอแม่น้ำที่อยู่ใล้เีย
เมื่อื่อเสียอเธอในานะศิลปินเิบโึ้น เธอ็เริ่มไ้รับำเิให้แสผลานอเธอในแลเลอรีและนิทรรศารในเมือ ในอนแร เียวอวี๋ลัเล
ไม่แน่ใว่าเธอพร้อมสำหรับ้าวที่ยิ่ให่เ่นนี้หรือไม่ แ่ะที่เธอไร่รอแนวินี้ เธอ็ระหนัว่านี่เป็น
โอาสที่ะแบ่ปันานศิลปะอเธอับผู้มในวว้าึ้น และสร้าแรบันาลใให้ผู้อื่นื่นมวามามอโลรอบัวพวเา
้วยวามัวลใและวามื่นเ้นที่พลุ่พล่านในัวเธอ เียวเหว่ยเ็บภาพวาอเธอและมุ่หน้าไปยัเมือ
วามิที่ว่าะถูห้อมล้อมไป้วยผู้นมามายและเสียอึทึรึโรมในอนแร แ่ทันทีที่เธอมาถึแลเลอรี เธอรู้สึไ้ถึวามสบ
ะที่เธอมอไปรอบ ๆ ห้อ เียวเหว่ยเห็นภาพวาอเธอแสอยู่บนผนั และเธอรู้สึภาภูมิใและประสบวามสำเร็
ผู้เ้ามนิทรรศารถูึูไปที่ภาพวาอเธอ แ่ละนเผยให้เห็นิ้นส่วนเล็ๆ ในหัวใอเธอ
เมื่อหมวัน เียวเหว่ยหวนนึถึประสบาร์ แม้ะมีวามท้าทายและสภาพแวล้อมที่ไมุ่้นเย แ่เธอรู้สึอบุสำหรับโอาส
ในารแบ่ปันวามหลใหลในศิลปะับผู้อื่น เธอรู้ว่าแม้ารเินทาอเธอะมีอุปสรรมาึ้น แ่เธอ็พร้อมที่ะเผิหน้าับมัน้วยวามล้าหาและเ็เี่ยวที่พาเธอมาไลถึเพียนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น