ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ทะเลอันสวยงาม
เียวเหว่ยสร้าอาีพที่ประสบวามสำเร็ในานะศิลปินที่มีื่อเสีย เธอหลใหลในธรรมาิมาโยลอ ึ่สะท้อนให้เห็นในภาพวาอเธอ
ผู้นื่นอบภาพวาอเธอ และนิทรรศารอเธอ็ายหมอยู่เสมอ อย่าไร็าม เียวเหว่ยรู้สึเหมือนมีบาอย่าาหายไปในีวิอเธอ
เธอทำานอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยมานานหลายปี และอนนี้เธอ้อารเวลาพัผ่อนที่ำเป็นมา
ในที่สุเธอ็ัสินใไปเที่ยวทะเล เธอเยไ้ยินมามามายเี่ยวับายหาที่สวยามและน้ำทะเลใสที่ล้อมรอบเมือายฝั่ เธอเ็บระเป๋า ว้าอุปร์ศิลปะอเธอ และมุ่หน้าไปยัายทะเล
เมื่อเธอมาถึ ลมทะเลอันอบอุ่น็พัโยมา เสียลื่นระทบฝั่สร้าิมโฟนีที่่วยปลอบประโลมิใอเธอ
เียวเหว่ยรู้สึผ่อนลายและมีพลัึ้นมาทันที เธอใ้เวลาหลายั่วโมไปับารเินเล่นบนหาทราย โยไ้รับแรบันาลใาภูมิทัศน์ที่สวยาม
วันหนึ่ ะที่เธอำลัเินอยู่บนายหา เธอเห็นลุ่มนำลัเล่นนรีและเ้นรำ เธอหลใหลไปับัหวะอนรี และเธอ็ไ้เ้นรำไปพร้อมับนในท้อถิ่น
วามยับยั้ั่ใอเธอหายไป และเธอรู้สึมีวามสุอย่าแท้ริ ในะนั้นเธอไม่ใ่ศิลปินที่มีื่อเสีย เธอเป็นเพียมนุษย์นหนึ่ที่มีวามสุับีวิ
เียวเหว่ยไ้พบับผู้นมามายระหว่าที่เธออยู่ เธอไปร้านอาหารทะเล ิมอาหารท้อถิ่น และเพลิเพลินับลาลาืนที่มีีวิีวา เธอยัลอเล่นระานโ้ลื่นเป็นรั้แร และแม้ว่าเธอะเล่นไม่เ่นั แ่เธอ็ยิ้มและหัวเราะให้ับัวเอ
ารเินทาเปลี่ยนมุมมอีวิอเียวเหว่ย เธอมอโล้วยวาู่ใหม่ เธอระหนัว่าีวิมีอะไรมาว่าแ่าน ีวิเป็นเรื่ออวามสนุสนาน สร้าวามทรำ
พบปะผู้นใหม่ๆ และสัมผัสับสิ่ใหม่ๆ เธอลับมายัเมือ้วยพลัใหม่ ระือรือร้นที่ะวาภาพและแบ่ปันวามามอธรรมาิให้โลไ้รับรู้
ผลานใหม่อเียวเหว่ยสะท้อนให้เห็นถึสภาพิใที่เพิ่้นพบอเธอ ภาพวาอเธอสว่าึ้นและทำให้เิวามรู้สึสนุสนานและมีวามสุ
ผู้น่าทึ่ับานศิลปะอเธอ และนิทรรศารอเธอ็ประสบวามสำเร็มาว่าเมื่อ่อน เียวเหว่ยไม่เยลืมบทเรียนที่เธอไ้เรียนรู้ที่ายทะเล
เธอยัหยุพัาานเป็นระยะๆ ื่นม่วเวลาที่เธอใ้ับนที่เธอรัและสำรววามสวยามอโล
เธอเริ่มเินทาบ่อยึ้น เยี่ยมมสถานที่ที่เธอเยฝันถึมา่อน ารเินทาอเธอลายเป็นแรบันาลใให้ับานศิลปะอเธอ
และภาพวาอเธอ็สใสและมีีวิีวามายิ่ึ้น ผู้นสามารถเห็นวามสุและวามประหลาใที่เธอไ้รับาทุัหวะอแปรอเธอ
เียวเหว่ยยัมีส่วนร่วมในานารุศลมาึ้น โยใ้านศิลปะอเธอในารระมทุนสำหรับิรรมที่เธอสนใ เธอพบว่าารอบแทนสัมทำให้เธอรู้สึเิมเ็มอย่าที่ไม่เยสัมผัสมา่อน
หลายปีผ่านไป เียวเหว่ยลายเป็นศิลปินที่มีื่อเสียและเป็นสมาิที่รัในุมนอเธอ เธอไม่เยลืมบทเรียนที่เธอไ้เรียนรู้าทริปแห่โะาที่ายทะเล
และเธอยัใ้ีวิอย่าเ็มที่ ื่นมทุ่วเวลาและแบ่ปันวามสุในทุที่ที่เธอไป
านศิลปะอเธอึ่เิมใ้เป็นเรื่อมือในารแสออ อนนี้มีุประส์ที่ยิ่ให่ว่า
นั่นือารสร้าแรบันาลใและยระับผู้อื่น ภาพวาอเียวเหว่ยไม่ไ้เป็นเพียานศิลปะที่สวยามเท่านั้น แ่ยัสื่อถึวามหวั แ่บว และวามรัอี้วย
ผู้นื่นอบภาพวาอเธอ และนิทรรศารอเธอ็ายหมอยู่เสมอ อย่าไร็าม เียวเหว่ยรู้สึเหมือนมีบาอย่าาหายไปในีวิอเธอ
เธอทำานอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยมานานหลายปี และอนนี้เธอ้อารเวลาพัผ่อนที่ำเป็นมา
ในที่สุเธอ็ัสินใไปเที่ยวทะเล เธอเยไ้ยินมามามายเี่ยวับายหาที่สวยามและน้ำทะเลใสที่ล้อมรอบเมือายฝั่ เธอเ็บระเป๋า ว้าอุปร์ศิลปะอเธอ และมุ่หน้าไปยัายทะเล
เมื่อเธอมาถึ ลมทะเลอันอบอุ่น็พัโยมา เสียลื่นระทบฝั่สร้าิมโฟนีที่่วยปลอบประโลมิใอเธอ
เียวเหว่ยรู้สึผ่อนลายและมีพลัึ้นมาทันที เธอใ้เวลาหลายั่วโมไปับารเินเล่นบนหาทราย โยไ้รับแรบันาลใาภูมิทัศน์ที่สวยาม
วันหนึ่ ะที่เธอำลัเินอยู่บนายหา เธอเห็นลุ่มนำลัเล่นนรีและเ้นรำ เธอหลใหลไปับัหวะอนรี และเธอ็ไ้เ้นรำไปพร้อมับนในท้อถิ่น
วามยับยั้ั่ใอเธอหายไป และเธอรู้สึมีวามสุอย่าแท้ริ ในะนั้นเธอไม่ใ่ศิลปินที่มีื่อเสีย เธอเป็นเพียมนุษย์นหนึ่ที่มีวามสุับีวิ
เียวเหว่ยไ้พบับผู้นมามายระหว่าที่เธออยู่ เธอไปร้านอาหารทะเล ิมอาหารท้อถิ่น และเพลิเพลินับลาลาืนที่มีีวิีวา เธอยัลอเล่นระานโ้ลื่นเป็นรั้แร และแม้ว่าเธอะเล่นไม่เ่นั แ่เธอ็ยิ้มและหัวเราะให้ับัวเอ
ารเินทาเปลี่ยนมุมมอีวิอเียวเหว่ย เธอมอโล้วยวาู่ใหม่ เธอระหนัว่าีวิมีอะไรมาว่าแ่าน ีวิเป็นเรื่ออวามสนุสนาน สร้าวามทรำ
พบปะผู้นใหม่ๆ และสัมผัสับสิ่ใหม่ๆ เธอลับมายัเมือ้วยพลัใหม่ ระือรือร้นที่ะวาภาพและแบ่ปันวามามอธรรมาิให้โลไ้รับรู้
ผลานใหม่อเียวเหว่ยสะท้อนให้เห็นถึสภาพิใที่เพิ่้นพบอเธอ ภาพวาอเธอสว่าึ้นและทำให้เิวามรู้สึสนุสนานและมีวามสุ
ผู้น่าทึ่ับานศิลปะอเธอ และนิทรรศารอเธอ็ประสบวามสำเร็มาว่าเมื่อ่อน เียวเหว่ยไม่เยลืมบทเรียนที่เธอไ้เรียนรู้ที่ายทะเล
เธอยัหยุพัาานเป็นระยะๆ ื่นม่วเวลาที่เธอใ้ับนที่เธอรัและสำรววามสวยามอโล
เธอเริ่มเินทาบ่อยึ้น เยี่ยมมสถานที่ที่เธอเยฝันถึมา่อน ารเินทาอเธอลายเป็นแรบันาลใให้ับานศิลปะอเธอ
และภาพวาอเธอ็สใสและมีีวิีวามายิ่ึ้น ผู้นสามารถเห็นวามสุและวามประหลาใที่เธอไ้รับาทุัหวะอแปรอเธอ
เียวเหว่ยยัมีส่วนร่วมในานารุศลมาึ้น โยใ้านศิลปะอเธอในารระมทุนสำหรับิรรมที่เธอสนใ เธอพบว่าารอบแทนสัมทำให้เธอรู้สึเิมเ็มอย่าที่ไม่เยสัมผัสมา่อน
หลายปีผ่านไป เียวเหว่ยลายเป็นศิลปินที่มีื่อเสียและเป็นสมาิที่รัในุมนอเธอ เธอไม่เยลืมบทเรียนที่เธอไ้เรียนรู้าทริปแห่โะาที่ายทะเล
และเธอยัใ้ีวิอย่าเ็มที่ ื่นมทุ่วเวลาและแบ่ปันวามสุในทุที่ที่เธอไป
านศิลปะอเธอึ่เิมใ้เป็นเรื่อมือในารแสออ อนนี้มีุประส์ที่ยิ่ให่ว่า
นั่นือารสร้าแรบันาลใและยระับผู้อื่น ภาพวาอเียวเหว่ยไม่ไ้เป็นเพียานศิลปะที่สวยามเท่านั้น แ่ยัสื่อถึวามหวั แ่บว และวามรัอี้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น