(Fanfic Maou Gakuin Futekigousha) นายกองแห่งอัศวินมายาในยุคสมัยแห่งเวทมนตร์และสันติภาพ

{ ปฐมบท : คมดาบนี้จักสะบั้นคอเจ้า }

คำเตือนนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาการสปอยล์ ใครว่าข้าไม่เหมาะจะเป็นจอมมาร อย่างมากและหนักหน่วงหากใครไม่ต้องการที่จะโดนสปอยล์ก็ขอความกรุณาปิดไปแต่หากชื่นชอบก็ขอเชิญให้อ่านด้วยความสนุกสนานด่วยนะคะ

“ไง ปล่อยให้รอซะนานเลยนะ”

  ข้ามองดูอานอสกล่าวโดยที่สถานที่เงียบสงัดโดยประมาณอานอสกล่าวตอบมันทำเอาข้าที่แอบมองดูอยู่ใกล้ชิดในสถานศึกษาเทพเจ้ามาโดยตลอด ทั้งมันและลูกข้าต่างไหววูบแสงสีดำและไฟฟ้าสีม่วงต่างพร้อมฟาดฟัน เกิดเป็นคลื่นลูกหลงพร้อมสร้างความวินาศแก่โลก

 ข้าปลดเวทย์ ไลเนล และ นาจิระ ออกพร้อมเดินเข้าไปขวางระหว่างกลางของทั้งสองกันโดยพาดคู่หูของข้าซึ่งถูกห้อพันผ้าไว้บนบ่าข้างซ้ายอย่างสบายใจ

 “โย่ว ไงอานอสลูกพ่อ กำลังเล่นอะไรอยู่ล่ะ?”

  ข้าหันมากล่าวถามโดยยิ้มยิงฟันแฉ่งให้

 แต่ว่าน่าแปลกที่ใบหน้าอานอสดูตกใจมากๆแม้จะพยายามข่มสีหน้าของตนให้ดูราวสุขุมดังเดิม ทั้งมีช่า ซาช่าก็ดูจะไม่แพ้กัน และที่ดูจะตกใจมากไปกว่าใครในที่นี้คือมันที่เอาหัวของข้าไปใช้ทำเรื่องต่ำทราม

 “บะ บะ บ้าน่า!!!”

 มันกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าของข้า กราแฮมดูตกใจอย่างขีดสุด โดยที่ข้ายังคงทำท่าทีสบายๆไร้ร้อนหนาว

 “พ่อ มาที่นี่ได้อย่างไร?”

 ลูกชายข้าถามด้วยสีหน้าซ่อนความกังวลไว้ ส่วนเจฟไม่สิตอนนี้ต้องเรียกว่าอีเจสก็ยังสิ้นสติอยู่ในนิทรา

 “ก็พ่อน่ะ มาเพื่อทำหน้าที่ของพ่อยังไงล่ะ!”

 ข้ากล่าวก่อนจะชี้ดาบที่พาดบนไหล่ขวาไปยังเข้ากราแฮม ทำแบบนี้แม้จะดูเรียกจูนิเบียวแต่ว่าอานอสก็คงจะเริ่มรู้ว่าข้าเป็นใคร เจ้านั่นน่ะ เป็นคนหัวไวมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วนี่คงถึงเวลาที่ข้าจะสะสางลบเลือนภาพมายาแห่งเทพปกรณัมชิ้นสุดท้ายให้หายไปเสียที ก่อนจะไปสะสางผู้อยู่เบื้องหลังทุกอย่างของธิดาแห่งเทพผู้สร้างทั้งมวล

 “เจ้าคงจำคำพูดนั้นได้อยู่นะ ผ่านมา 2,000 ปีแล้วนิ กราแฮม”

  ข้าเอ่ยไปก่อนจะค่อยนำดาบไปตั้งลงทำมุมกับพื้นแล้วค่อยๆก้าวเดินย่างเข้าไปหามันอย่างแช่มช้าพร้อมทั้งทำให้อานอสดูแผ่นหลังเท่ของข้าราวกับฉากของวีรบุรุษในนิทานก็ไม่ปาน

 “อย่าบอกนะว่า!—”

 ก่อนมันจะได้พูดข้าใช้ดาบฟันคอหอยของมันสิ้นวาทศิลป์ที่ยั่วยุกวนประสาท มันรีบเรียกเทพอากังซอนเปลี่ยนแปลงมันกลายเป็นเคียวเทพวิปลาส ก่อนจะพูดขึ้นแม้นจะสูญเสียคอสำหรับใช้กล่าวก็ตาม แต่ด้วยอำนาจของมันก็กลับพูดได้อย่างผิดวิสัยน์สมกับมันผู้ผิดแปลก และ วิปลาส

 “นามไม่จำเป็นสำหรับวิญญาณ...”

 “แต่สำหรับผู้ที่จะเดินทางสู่ปรโลก อย่างน้อยก็สลักจำนามนี้ไว้”

  ข้ากล่าวพร้อมทั้งที่บรรยากาศราวเป็นใจเอื้อต่อคำพูดแสงสีเงินยวงส่องผ่านรูของสถานศึกษา ณ ห้องของเหล่าผู้แทนที่ถูกเลือกโดยเทพเจ้า

 “นามของข้าไอซิส นายกองแห่งอัศวินมายา ผู้ไม่เหมาะสมและผู้แทนแห่งเทพผู้สร้าง เอเลเนเซีย”

  เปลวไฟและสายฟ้าสีม่วงต่างพาดผ่าสาดซัดด้วยความกริ้วโกรธราวกับพายุที้คืบคลานมาถึง กายของข้าถูกแผดเผาร่างของข้าในชื่อของนายช่างก้องชิ่อไกลแห่งอาเซชิออน กัสตา กลายเป็นร่างของข้าเมื่อโลกเอเลเนเซีย และ ยุคเทพปกรณัม ไอซิส หรือข้า เซลิส วอลดีโกด บิดาของจอมมาร พร้อมคู่หูของข้าดาลหมื่นอัศนีในมือ

 “คมดาบนี้ของข้าจักสะบั้นคอเจ้า และทำลายล้างความว่างเปล่าของเจ้าเอง กราแฮม”