นางสาวทอม(คร่า) กะ นายประธานบ้าดีเด่น

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: อามาเนะรองประธาน กะนาย ซาคุยะ ประธานนักเรียน เหรอ?

Chapter 1

  “ว้าย ไอ้บ้าเอ๊ย ลงมาเด่ะทำงี้หาเรื่องกันนี่หว่า”  ทาคาเนะ  อากะ ที่พึ่งถูกจักรยานเฉี่ยวแล้วตกลงข้าง  ตะโกนว่าอย่างฉุนเฉียว วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกชุดนักเรียนชุดใหม่ของเธอก็เละไม่เป็นท่า

ผมสีน้ำตาลซอยสั้นรวบไว้ อย่างลวกๆตาสีน้ำตาลที่ใส่คอนแทคเลนส์สีดำ มองรถที่กำลังปั่นกลับมาอย่างหงุดหงิด  แกนะแกยังกล้ากลับมาอีก  คอยดูจะเล่นให้หนักเลยไอ้บ้า 

    “นี่เธอเป็นไงบ้าง  เป็นอะไรมากหรือเปล่า” เด็กหนุ่มผมสีดำ  ตาสีดำ ผมซอย  ปั่นจักรยานกลับมาถามอย่างเป็นห่วงแต่พอเห็นหน้าเท่านั้นก็สะอึกไปเลย 

    ซาคุยะ  ยูกิโนะ  ไอ้นักเรียนดีเด่นสาวติดเพียบ  แกแย่งสาวช้าน....  มาให้ฉันชำระแค้นทีเดียวจบ  “เป็นสิ  เป็นมาก  จงใจแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย” ทาคาเนะว่าอย่างเอาเรื่องทำตาขวางใส่

    ไม่น่ากลับมาเล้ย  T_T “  คู่อาฆาตตั้งแต่ประถมรองประธานนักเรียน  เอ๊ะ ฉันจะกลัวทำไมฉันประธานนักเรียนเหมือนกันนี่ปีนี้  แถมยังนักเรียนดีเด่นการันตรีอีก  ไหนๆก็โอ่สักหน่อยดีกว่า  “แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง  ในฐานะประธานนักเรียนและนักเรียนดีเด่นและผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษหล่อที่สุดในโรงเรียน”

    ทำยังไงดีหว่าแกล้งมันหนุกๆเอาเป็นเลี้ยงของกินมันสักหน่อยดีกว่า  “งั้นแชมป์ดีเด่นเทควันโดจะเลี้ยงของกินนาย โอ เปล่า  แต่ต้องตามใจฉันนะ”  ปฏิบัติการอันชั่วร้ายเริ่มขึ้น  @ L @

    เฮ้ย  ยัยนี่มาไม้ไหนแต่เอาเหอะยังไม่ได้กินอะไรกะว่าจะหาของกินอยู่พอดี  ไม่เปลืองเงินด้วย (งก) ! ‘_ ‘

“โอเค ตกลง หลงเสน่ห์ฉันเหรอไงเธอน่ะ” ไม่วายที่ซาคุยะจะแหย่กลับ  แต่ทันทีที่จบประโยคหมัดที่คุ้นเคยก็สวบขวับแต่ไม่ใช่เพราะพลาดแต่เพราะรู้ทัน  จับเข้าที่มือนุ่มๆ  “แหมๆ  อยากให้ฉันเต๊ะอั๋งก็ไม่บอก” ซาคุยะยังยั่วต่อไปอีก

      แกนะแก !  เสียงสบถในใจทาคาเนะ  แต่เอาเถอะจะเอาให้หายแค้นพอแกขึ้นเวทีก็วิ่งลงแทบไม่ทัน   “นายจะเดินหรือว่าจะปั่น”  เสียงคำขาดของทาคาเนะทำเอาซาคุยะรีบวิ่งตาม  เพราะเธอได้เอาจักรยานของเขาไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  “เฮ้ยเธออย่าใจร้ายนักสิ  นั่นมันจักรยานฉันนะแถมโรงอาหารก็อีกไกล” ซาคุยะวิ่งไปบอกไป  ทาคาเนะหยุดรถและลุกขึ้นให้ซาคุยะปั่น  “ถ้าไม่ปากหมาตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเหนื่อยแล้ว”  ทาคาเนะพูดร่วนๆ 

“เธอนี่หนอ  กี่ปีก็ขึ้นแต่จักรยานฉัน  ซ้อนท้ายฉันประจำหวงฉันหรือไง”  ซาคุยะยั่ว  เพราะเขาไม่เคยให้ซ้อนท้ายเลยนอกจากทาคาเนะ  “ที่ฉันซ้อนท้ายนายเพราะบ้านนายอยู่ใกล้บ้านฉัน  แล้วก็คงจะดีไม่น้อยถ้าคู่อาฆาตต้องมากดหัวนายอย่างนี้  แต่วันนี้ที่นายมาไม่ตรงเวลามันแย่มากเลยนะเพราะฉันต้องเดินมาเอง  และวันนี้ต้องรอฉันด้วยเข้าใจไหม  อ้อ  อีกอย่างฉันไม่ได้พิศวาสนายเลย  เพราะฉันคงไม่มีทางไปชอบผู้ชายแล้วนายก็อย่ามาแย่งแฟนคลับฉันด้วย ท่านประธาน”  ทาคาเนะกล่าวแล้วหัวเราะร่วน  ทำเอาท่านประธานกัดฟันกรอด  “จริงแล้ว  วันนี้ฉันเตรียมตัวเป็นประธานต่างหากนึกว่าเธอจะเตรียมตัวเหมือนกันนี่”  ซาคุยะบ่นอุบอิบ  ทาคาเนะไม่อยากเถียงต่อเลยพูดว่า  “เอาเหอะเรื่องของนาย”  แต่ซาคุยะคิดในใจว่าเรื่องของฉันก็เหมือนเรื่องของเธอเพราะเธอไม่ก็ฉันต้องยุ่งเรื่องเดียวกันอยู่ตลอดไป  ไม่รู้เพราะอะไร  ยัยบ้านี่ต้องมายุ่งกับเราตลอดเลยอย่างวันนี้ไม่ได้กินอะไรก็เพราะเห็นยัยนี่เดินออกมาเกินเลยต้องวิ่งตาม  แสบนักยัยบ้าเอ๊ย  ฉันจะคอยดูสักวันว่าเธอจะเป็นผู้หญิงไหมถ้าเป็นได้คงพิลึกล่ะ  แต่ก็น่าลอง ฉันจะแย่งแฟนคลับสาวๆรวมถึงกะเทยของเธอมาให้หมดส่วน ชายแท้ก็เอาไว้ก่อน

แล้วเราจะทำอะไรเนี่ยก็อยากเห็นยัยนี่เป็นหญิงแล้วจะแย่งผู้ชายมาทำไม  หรือว่าเราจะชอบยัยนี่บ้าน่า  อยู่มาตั้งนานพึ่งจะชอบคงเป็นเรื่องเกินคาด  ทั้งที่ฉันเกลียดยัยนี่จะตาย  ไม่มีทาง  “ฉันจะแย่งแฟนคลับเธอให้หมดคอยดูเธอที่มีแฟนเป็นผู้ชาย  จะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิง”  คำพูดที่ซาคุยะพูดออกมาทำเอาทาคาเนะสะอึก   แต่แล้วเธอก็พูดว่า  “ฝันเหอะท่านประธานราชรถ  มันเป็นไปไม่ได้เพราะฉันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปคอยดูแล้วกัน”

ซาคุยะยิ้ม  “แล้วฉันจะคอยดู  เธอจะต้องกลายเป็นพวกคาสโนวี่แทนคาสโนว่าแน่เลย”  ทาคาเนะแค่ทำเสียง “หึ"