คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : บทที่ 22 - พบเจอกันอีกครั้ง (2)
เพียแ่ไ้ยินำว่าห่วาอรรถอีรั้ ใแป้็สั่นสะท้าน
เธอโหยหาำนี้เหลือเิน มันรู้สึเ็มื้นึ้นมาอย่าบอไม่ถู หิสาวนึไปถึเมื่อรั้ที่เาพูำนี้ออมารั้แร
อนที่อรรถพาพนัานส่อเอาู้เย็นึ้นไปบนห้อ เาพูเพียแ่ห่ว
ำำเียวแ่มีวามหมายมามาย
ที่ผ่านมาเป็นเธอ่าหาที่ผลัไสเาไป
มัวแ่ิวุ่นวายถึำพูนอื่นอยู่ไ้
เ็เสี่ยแล้วยัไ
สุท้ายเธอเป็นอะไรัวเธอรู้ีที่สุ ูอย่าวามรัอน้ำฝนับปวีสิ
วามแ่าไม่ไ้หมายวามว่าเราะเ้าันไม่ไ้
“ฮึ อึ”
หิสาวแทบะมุเ้าไปในบ่าออรรถ ปล่อยให้น้ำาไหลรินออมา
“แป้รับ
ไม่ร้อนะ” เสียนุ่มทุ้มัไม่ห่าาหู น่าแปลที่มัน่าฟัูอ่อนโยน
ล่อมให้เธอหลับาล้าๆ ปล่อยวาทุอย่าล
อาารสะอึสะอื้นเบาบาไปแล้ว
นระทั่เียบไป อรรถเอื้อมมือไปลระั้นระหว่าผู้โยสารและนับรถล
ทั้นัทและนับรถ่าไม่มีใรมอมาทา้านหลัเลยสันิ
พวเาเว้นระยะวามเป็นส่วนัวให้ับเ้านาย
“รไปอนโันเลย”
ายหนุ่มพูเสียไม่ัมานั ลัวะรบวนแป้ที่เพิ่ผล็อยหลับไป
อรรถัท่าทาอแป้ให้เอนายพิเ้าับออเา
นอนในท่าทาที่สบายที่สุ
อรรถอะ้มลมอใบหน้าที่เปื้อนไป้วยน้ำาอแป้ไม่ไ้ เรื่อสำอาที่เยถูแ้มรัสรร์อย่าสวยาม
บันี้ลับเปรอะไป้วยน้ำา เาไม่รัเียเลยสันิ
ที่ะเ็ราบน้ำาออาใบหน้าหิสาว
ปัปอยผมที่ลมาบบันั้นไป
่อนะุมพิลบนหน้าผานูนเบาๆ
“ุอรรถรับ”
นัทเรียเ้านาย้วยวามระมัระวั เาเหลียวใบหน้ามาทา้านหลัเพียเล็น้อย
“ะีเหรอรับ
พาุแป้ไปที่อนโุ” นัทรู้ว่าอรรถระวัเรื่อนี้มาโยลอ
เ้านายเาให้เียริผู้หินนี้มาเินว่าที่ใระิ
“อืม
ไม่มีอะไร้อห่วแล้ว วรเินหน้าเสียที” เาเลี่ยปอยผมอแป้เล่น
พอีับรถแล่นเ้ามาภายในอนโุหมายปลายทา
อรรถเป็นนอุ้มแป้เ้ามาในห้อโยมีนัทอำนวยวามสะวทุอย่า
เาวาเธอลบนเียอย่าเบามือ พยายามไม่ให้รบวนารนอนอแป้ อรรถัารห่มผ้า
รวมถึถอรอเท้าทุอย่าออให้เรียบร้อย เพื่อนที่แป้ะไ้นอนสบายๆ
เาเหลียวไปมอทาประูห้อนอน มันถูปิเรียบร้อย้วยฝีมือเลานสนิท
ายหนุ่มทรุัวลนั่้าเีย
มอวหน้าอเ็ี้แย ารที่อรรถุแป้ะไม่ใ่สาเหุทั้หมที่ทำเธอร้อไห้
มันมีอะไรมาว่านั้น แ่อรรถ้อรอให้แป้ื่นมาุยันเสีย่อน ส่วนในอนนี้
เา้อย้ายัวเอไปนอนห้อนอนแ
อรรถยิ้มับัวเอ
ไม่ลืมะูบลหน้าผาเนียน ่อนะผละออมาอย่ารวเร็ว และถอยาออมานอห้อ
นัทยัไม่ไ้ไปไหน
เารอเ้านายอยู่้านนอ เผื่อว่ามีอะไรที่อรรถ้อารอี แล้วมัน็ริ
นัทมออรรถปิประู้าๆ เพื่อไม่ให้เิเสียั
“พรุ่นี้่วยเรียมอใ้ำเป็นมาใหุ้แป้้วย
เธอ้อล้าหน้า เปลี่ยนุสัหน่อย”
“ไ้รับุอรรถ”
เรื่อเล็น้อยแ่นี้ไม่เินวามสามารถอเลานเ่อยู่แล้ว
“อย่าลืมบอแม่บ้านให้เรียมอาหารเ้าสอุ้วยล่ะ”
“รับ”
อรรถมานั่ทิ้ัวลบนโฟา
เานวมับัวเอ้าๆ
“ลับไปพัเถอะ”
นี่็ึมาแล้ว นัทวรไปพัผ่อนเสียที หลัาทำานมาทั้วัน
“รับ
ถ้ามีอะไรุอรรถโทรามไ้เลยนะรับ” ไม่วายยัทิ้ท้าย
้วยห่วว่าอรรถะมีอะไรให้ใ้เพิ่มเิม
“อบุมา”
อรรถพยัหน้า รอนประูห้อปิล
อรรถเหลียวไปมอทาห้อนอนที่แป้ยึรอเียเาไปแล้ว ืนนี้อรรถ้อย้ายไปนอนห้อนอนแ
อรรถปลระุมเสื้อ เาเินไปยัห้ออีห้อที่อยู่ร้ามับห้อทำานที่้อใ้เป็นที่หลับนอนในืนนี้
หวัว่าแป้ะนอนหลับสบาย
ไม่สะุ้ื่นมาลาึให้อรรถเป็นห่ว
TALK
มาแล้ว่าทุนนน พี่เาพาน้อไปห้อ้วยนะ๊ะ
เื่อว่ามีนรออยู่เยอะ 5555
เน่มีเรื่อะสอบถามทุน้วย ถ้าเรื่ออแป้ะรวมเล่มมีนสนใไหมะ
มาถามัน่อน่ะ ถ้านสนใเยอะ็ะทำ่า ส่วน E-Book มีอยู่แล้วไม่้อห่วเน้อ
ความคิดเห็น