คนอย่างนายต้องเจออย่างฉัน(yvxq)

ลำดับตอนที่ #5 : การกินที่.....นี่หรือเจ้าชาย!!!!!!!!!

"นี่เลิกร้องได้แล้ว ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วน่ะ"

จุงจุง หันมาพูดกับฉันที่นั่งร้องไห้อยุ่ในรถ

"พวกนายจะพาฉันไปไหน?"

"ไม่ต้องห่วง พวกเราจะพาเธอไปกินข้าว รับรอง อิ่มแน่!!"

ชางมินที่นั่งอยู่ข้างๆ หันมาพูดกับฉันอีก

เดี่ยวฉันจะเขียนโครงสร้างรถให้ดูล่ะกาน

000000
 00 00
   00

เรียงเลยน่ะ คนขับหน้าหน้า แน่นอน ยุนยุน ส่วนด้านหลังจุนซูนั่งอยู่ด้านซ้ายสุด

ส่วนด้านขวาสุด ยูซุนนั่งกางขายึด2ที่นั่งไว้

แล้วหลังสุดมี จุงจุง ฉัน แล้วก็เจ้าชายมิน นั่งอยู่

จะไปกินข้าวหรอ ดีเลยๆ หิวพอดี แหม~พอร้องเสร็จก็หิ๊ว หิว

"พอพูดถึงเรื่องกินเธอเลิกร้องไห้เลยน่ะ เห็นแก่กินจริงๆเลยเธอนี้"

หนอย~ไอ้จุงจุง ไอ้บ้าเอ๊ย!!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ เพราะแกจะเลี้ยงข้าวฉันถึงยอมหรอกน่ะ

"เอาเถอะแต่ว่า เราจะไปกินที่ไหนหรอ"

ฉันหันไปถามเจ้าชายมิน เขาหันมายิ้มให้น้อยๆ อ่า~สิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า น่าฝัดจริงเล๊ย

"ไปกินที่ร้านอาหารตักกินเองน่ะ หัวล่ะ250วอน กินได้ไม่อั้นอยู่ได้4ชั่วโมง"

แล้วเจ้าชายมินก็ทำท่าทางที่ตื่นเต้น แล้วส่ายไป-มา

ไอ้เจ้าชายนี้ บ้ากินหรอกหรอ o.o

"ไม่ต้องทำหน้างั้นหรอก ในกลุ่มอ่ะ ชางมินมันกินเก่งที่สุดน่ะ"

จุงจุงตอบมาหลังจากที่ฉันทำหน้าเอ๋อไปซักพัก

"อ๋อหรอ!!! เหอะๆๆ"

เจ้าชายมินนี่น่ะจะกินเก่งไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยแหะ

แต่ไม่นานฉันก็รู่ว่า สิ่งที่ไอ้จุงจุงพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

"นี่ ชางมิน อาหารเต็มโต๊ะ จนกินไม่ทันอยู่แล้วน่ะ เฮ้ย!!!ไม่ต้องไปตักเพิ่มแล้ว"

"หูย!!ก็เดี่ยวเพื่อกินแล้วมันจะขาดช่วงไง แหะๆ งั้น กินล่ะน่ะครับ......ง๊าบ!!"

แล้วเจ้าชายจอมตะกระมินๆ ก็กระเดือกเนื้อไก่รมควันชิ้นเท่าความเข้าปากไปในที่สุด

-.- สุดยอด ทำได้ไงฟะ

แต่คนอื่นก็ใช่ย่อยน่ะ กินได้กินดีพอกัน รู้สึกว่ายูซุนก็จะกินเก่งพอๆกะเจ้าชายมิน

เล่นแย่งกันซะงั้นน่ะ

"เฮ้ย!!!ปลานั้นฉันเป็นคนตักน่ะ"

"ไม่เกี่ยวผมเป็นน้องเล็กสุดอ่ะ ต้องให้ผมก่อนสิ"

"เล็กไม่เล็ก ไม่สนเว้ย เอาปลาคืนมา"

"แง้!!พี่จุนซู พี่ยูซุนจะล้วงปากผมง่า ToT"

"=^= อ่านะ เรื่องนี้พี่ไม่เกี่ยวดีกว่า"

แล้วไอ้การทะเลาะอย่างนี้ก็จะเกิดขึ้นทุกที ที่ใครคนใดคนหนึ่งไปตักของกินมา

ฉันว่าพวกนายกินแบบนี้คุ้มสุดล่ะ อยู่ได้ตั้ง4ชั่วโมง = = เป็นคนที่สุดยอดมาก

"อ่าว มินอี อย่ามั่วแต่ดูสิ เดี่ยวกินไม่ทันหมดก่อนน่ะ รีบๆกินเข้า"

ยุนยุน หันมาบอกฉันหลังจากกินสปาเก็ตตี้หมดไปเป็นจานที่2 พระเจ้า !!!! กินไปได้

"อ่อ อืมๆได้"

แล้วฉันก็หยิบสเต๊กที่อยู่ใกล้มือมากิน หูย!!!อร่อยโครตๆ คราวนี้คงได้เวลายัดแล้วสิน่ะ

"โอ๊!!!นี่เธอชอบกิน สเต๊กหรอ เอาไปสิ"

แล้วยูซุนก็หันสเต๊กไก่ให้ฉัน อี๊!!! กินไม่กลัว ไม่รู้หรอ เดี่ยวนี้ไข้หวัดนกมัน โครตระบาดเลยน่ะ เอามาทามมายยยยยยยยยยยย T[]T

"เออ..คือ แบบว่า.......ฉันนะน่ะ"

"อะไรอีกล่ะ กินๆเข้าไปเถอะอย่าเรื่องมาก ไก่น่ะไก่ ไม่มีหรอกไข้หวัดนกน่ะ มันสุกแล้ว ไม่กินเดียวพรุ่งนี้จะซื้อไก่มายัดใส่ปากเธอให้กินไก่ตายคาเท้าฉันเลย"

หนอย!!!! ไอ้จุงจุง ทำเป็นดีได้ไม่ถึง ชั่วโมงน่ะมึง เฮ่อ!!! คาเท้านายหรอ?

ทำได้ทำเด่!!! แน่จริงก็ทำเด่!!! (ทำปากดีมาก กูตายแน่พรุ่งนี้ T^T)

"เอ้าท์ เอาไป"

แล้วจุงจุง ก็ลากถ้วยใส่ซุปเห็ดมาให้

"ฮึ!!! ไหนบอกว่าจะฝึกให้ตายคาเท้านายไง"

"พูดมากน่า รีบๆกินเข้าไปเลย พรุ่งนี้เธอตายจริงๆแน่"

แล้วการสนทนาของฉันกับไอ้จุงจุงก็จบลงเท่านี้

เท่านี้จริงๆน่ะ ตั้งแต่กินข้าวเสร็จยันขับรถมาส่งถึงบ้าน เราไม่คุยกันเลย

"ไปน่ะ มินอี แล้วพรุ่งนี้มาให้ตรงเวลาด้วยล่ะ"

เจ้าชายมินว่าแล้วโบกมือให้ แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกจากหน้าบ้านฉัน

อ๊าย!!!เจ้าชายมิน นี้เหมาะจะเป็นเจ้าชายจริงๆเลย

แล้วฉันก็เดินลากตัวเองเข้าไปในบ้าน

"มินอี พี่เห็นน่ะ ใครมาส่งเธอน่ะ พี่รู้น่ะว่าเป็นผู้ชาย ไม่ได้น่ะ ผู้ชายสมัยนี้เชื่อใจไม่ได้เด็ดขาด"

เหอะ!!!เข้ามาพี่ฉันก็บ่นๆๆ โดยไม่ดูดีๆว่า คนที่พี่ด่าอยู่นั้นคือ

สิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า ที่พี่ฉันสรรเสิฐจะเป็นจะตาย แต่ก็น่ะ กระจกมันทึบพี่มันมองไม่เห็นหรอก

"ค่าๆ นั้นแค่เพื่อนหนูค่ะ แล้วก็ต่อไปนี้ หนูจะซ้อมออดิชั่นกับเฮยองตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเป็นเวลา1เดือนน่ะค่ะ"

"จ้า จ้า แหม...... ในที่สุดน้องเราก็เอาจริงซะทีน่ะ พี่จะเป็นกำลังใจให้ก็แล้วกัน"

"ขอบคุณค่า งั้นหนูขึ้นไปห้องเลยน่ะ"

"แล้วไม่กินข้าวหรอ"

"หนูกินมาแล้ว"

แล้วฉันก็กระโดด ขึ้นบันไดเพื่อเข้าไปในห้องนอน และ เปิดคอม แชท!!!!

K.j.

Say: มาแล้วหรอ ไม่เจอกันทั้งวันเลยน่ะ

Sha

Say: แหะ แหะ อานะ แบบว่า ช่วงนี้คงต้องมาเล่นตอนประมาณ2ทุ่มนี้แล้วล่ะ

K.j.

Say: อ่าว ทำไมล่ะ

Sha

Say: ก็คือเดี่ยวนี้ ต้องไปซ้อมเตรียมออดิชั่นกะเพื่อนอ่ะ ก็เลยต้องมาเล่นเวลาแบบนี้

ถามไปเถอะ ทีตัวเองก็ไม่ค่อยเข้ามาเล่นหรอก บางวันยังเข้ามาตอนตี2นิ

K.j.

Say: ก็ฉันต้องทำงานด้วยนี่นา

Sha

Say: อืมๆ รู้ล่ะ คนทำงานนี่ เหนื่อยเนอะ ทำยันตี2เลยหรอ

K.j.

Say: ก็น่ะ แต่มันเป็นงานที่เราชอบก็เลยทำ

Sha

Say: น่านนะสิ ถ้าไม่ชอบคงไม่ทำหรอกใช่ไหม

K.j.

Say: อืม ใช่ เออ......sha เราต้องไปแล้วล่ะ มีงานเข้ามาฉุกเฉิน เล่นอีกทีคงตอน8โมงเช้า

Sha

Say: เหอะ ฉันไม่รอถึง8โมงหรอก ตั้งใจทำงานเข้าล่ะ

K.j.

Say: อืม บาย

แล้วเจ้าชายในฝันฉันก็ออกไป เป็นที่ขยันทำงานมากเลยน่ะเนี่ย ฉันล่ะเชื่อเลย

เมื่อไหร่จะได้เจอกันน่ะ........ คิดไปคิดมา ขี้เกียดล่ะ ไม่มีใครเข้ามาเลย

ออกดีกว่า

และฉันก็ปิดคอม แล้วมากลิ้งเกือก อยู่บนเตียง

"มินอี...."

"หือ....จ๊าก!!!นายมาได้ไงเนี่ย"

"ฉันรักเธอ มินอี"

"อ๊าย.....หยุดน่ะไอ้บ้า แต่ฉันเกียดนาย"

แล้วริมฝีปากของเขาก็ค่อยๆเขยิบเข้ามาหาฉัน

"กรี๊ด!!!!!!เห....."

อ่อ....นี่ฉันฝันไปหรอเนี่ย = = เป็นฝันที่น่ากลัวมากเลยอ่ะ

ฉันฝันว่า...... ไอ้จุงจุง มันจะจูบฉันนนนนนนน แล้วมาบอกรักไรตรูเนี่ย!!!! T[]T

"มินอี มากินข้าวได้แล้ว"

เสียงของพี่สาวฉันเรียกมาจากด้านล่าง

แล้วฉันก็ยุติการบ้าเพียงแค่นี้ ฝันๆ มันเป็นแค่ฝัน!!!!

"อ่าว พ่อ แม่ กลับมาแล่วหรอ"

"จ้า!!เป็นไงบ้างมินอีสบายดีไหม"

"พ่อเห็นพี่เขาเล่าว่าลูกไปฝึกซ็อมกับเฮยองหรอ พยายามเข้าน่ะลูก"

"แหะ แหะ ขอบคุณค่ะ"

แล้วฉันก็เดินไปนั่งข้างๆพี่ ยิบปี้!!!ดีจังเลย วันนี้พ่อ แม่ กลับบ้านแล้ว โชคดีจัง

และฉันก็กินข้าวไปเรื่อยๆกับครอบคนัว เปิดคอมเล่นแต่K.j.ก็ยังไม่มา

วันนี้คงไม่เล่นแล้วมั้ง งั้นฉันนอนดีกว่า

แล้วฉันก็ผลอยหลับไปทันทีที่ตัวเองคิด (ทั้งๆที่ไม่ได้อาบน้ำ)