คนอย่างนายต้องเจออย่างฉัน(yvxq)

ลำดับตอนที่ #3 : ปะทะกับสิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า

‘she wants to go home but nobody’s home that’s where she lise broken inside’

เสียงมือถือข้างหมอนฉันดังขึ้น เรื่อยๆ จนผ่านไปได้20นาที แม่งมันก็ไม่หยุดซักที

“ติ๊ด....ใครว่ะ ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระฉันจะวาง รู้ไหมว่าว่าพ่อแม่จะหาเงินได้มันยากขนาดไหน แล้วแกก็เอาเงินมาโทรหาเพื่อนอย่างนี้นี่น่ะ แล้วตกลงมีธุระอะไร”

ฉันพูดอย่างรวดเร็ว แล้วยกหัวขึ้นจากหมอนเล็กน้อย

“เธอจะทำให้ฉันเสียตังค์หนักว่าเดิม เอาล่ะ6โมงแล้ว ตื่นได้แล้ว เตรียมไปงานดองบัง กันเถอะ”

ฉันเงยหน้าขึ้นมาดูนาฬิกา 6โมงแล้ว อืม.........

“6โมงเช้าว้อยไม่ใช่6โมงเย็นไอ้บ้า ปลุกอะไรแต่เช้า งานเริ่ม2ทุ่มปลุก6โมงเช้าหาพระแสงดาบอารายหา!!! ปิ๊ด ”

ว่าแล้วไอ้ตัวอิฉันก็หลับต่อปาย~-~ เฮ้อ~เตียงนอนนี้สวรรค์จริงๆเล๊ย

ปึง......ปัง.......ตุบ.......ปัง!!!!!!!

“มินอี ตื่นเดี่ยวนี้น่ะ NOW”

โอ๊!!!!!!!!อีเฮยองแม่ง มาปลุกถึงห้องเยย อีบ้านี่ ตรูจาน๊อน!!!!

“ตื่นๆๆๆ ตื่นเลย นี่มันเที่ยงแล้ว ฉันนั่งรอแกหลับนานแค่ไหนรู้ไหม”

ไม่ว่าเปล่า อีกเพื่อน ยมฑูตพามาหลอนนี้ ก็ดึงทุกอย่างไปจากฉันไม่ว่าจะเป็น หมอนข้าง ผ้าห่มหมอนหนุน แล้วตอนนี้มันจะดึงฉานนนนนนนน อาน อาน อาน อาน

(เสียงแอคโค่)

“เออ เออ ตื่นแล้วตื่นแล้ว ไปรอข้างล่าง ฉันจะอาบน้ำ”

สุดท้ายฉันก็ต้องยอมลูกตื้อมัน ลุกขึ้นมา แล้วเอาผ้าขุนหนูพาดบ่า

“กรี๊ด!!!งั้นเร็วๆน่ะจ๊ะ เอาชุดที่ซื้อให้เมื่อวานมาใส่เลยน๊า”

แล้วอีลูกยมฑูตก็โบกมือลาลงไปนั่งรอข้างล่าง

อาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาเล่นคอมซักหน่อยดีกว่า

K.j.

Say: ดี!!! เล่นแต่เที่ยงเลยน่ะ

Sha

Say:อืม วันนี้ต้องเล่นตอนเที่ยงเพราะตอนกลางคืนคงไม่ได้เล่นน่ะ

K.j.

Say:หรอ ไปดูคอนเสิร์ตใช่ไหมล่ะ

Sha

Say: ใช่K.j. ก็ไปนิ

“ยัยมินอี ลื่นล้มหัวชนโถส้วม ตายจมกองขี้แล้วหรือไงยะ!!!!”

น่าน.....ดู๊ดู ดูมานพูด ใครจะไปตายอุบาทขนานนั้นล่ะ

“เออ......แป๊ปนึง จะไปแล้ว”

และแล้วฉันก็บอกลาK.j.แล้วเดินลงไปหา พี่ซารัง กับ เฮยองข่างล่าง

ถ้าได้เจอK.j.ในงานคอนเสิร์ตก็คงดีสิน่ะ

“ว้าวo^o.....มินอี น่ารักมากเลยจ๊ะ”

ลงมายังไม่ถึงพื้นพี่ซารังก็ชมซะแล้ว อิอิ ฉันนี้สวยเหมือนกันแหะ เอิ๊กๆๆๆ 5555+

“แต่ว่าผมเธอน่ะ มันน่ารำคาณตามากเลยน่ะมินอี”

เฮยอง กอดอกแล้วมองมาที่ผมฉัน มันไม่ได้ฟูหรือยุ่งหรอกน่ะ แต่ผมซอยหน้าของฉันที่แซกซ้ายมันปิดตาข้างซ้ายฉันอยู่

“ไม่เห็นรำคาณเลย เท่ดีออก”

ฉันชอบน่ะ ทรงผมปิดตาข้างหนึ่งเนี่ย โครตเท่อ่ะ เลียนแบบมาจากการ์ตูนเลยน่ะเนี่ย

“มันจะแยงจนตาเธอบอดอ่ะดิ มานี่เลย มานี่”

เฮยองกวักมือเรียกฉันก็เดินมานั่งที่โซฟข้างๆมัน

“แกอ่ะ อยู่นิ่งๆ เดี่ยววันนี้ ท่านเฮยอง จะทำให้เธอลายเป็นเจ้าหญิงของดองบัง ให้ดู”

แหวะเจ้าหญิงของตะกวดนี่น่ะ ซะให้ยากอ่ะ พอสะบัดหัว ยัยนั้นก็เอาหวีมาตีหัวฉันอีก

เจ็บน่ะ!!!!

“เอาล่ะเสร็จแล้ว ^.^ ”

ยัยเฮยอง กล่าวด้วยความปิติยินดีแล้วเอากระจกให้ฉัน

ว๊าก........ผมฉัน

ผมหน้าฉันที่เคยปิดตาอยุ่ ถูกกิ๊บหนีบผมลาย TVXQ สีแดงหนีบขึ้นมาแต่ก็เหลือให้มันตกลงมาเล็กน้อย

ส่วนผมข้างหลัง T^T พระเจ้า

ฉันกลายเป็นมิสะๆ ในเรื่องเดธ โน๊ตซะแล้ว แต่หนังยางมัดมันเป็นสีแดงอ่ะ!!!!

“นี่สิ น่ารัก เอาล่ะไปกินข้าวซะฉันจะรอ4โมงค่อยออกเดินทาง”

แล้วคุณเอ็งจะปลุกฉันทำซากอารายค่ะ 4โมงค่อยออก อีกตั้ง4ชั่วโมง แล้วดูชุดคุณเอ็งแต่ง อยากได้ตะกวดเป็นสามีหรอ

มันไม่รุนแรงหรอกน่ะ ก็ดูมาน เสื้อสีแดงโชว์ไหล่ มีเชือกผูกอยู่ที่คอ ตรงกลางเขียนว่า ‘TVXQ’

ส่วนกระโปรงก็เป็นกระโปรงยีนส์อ่ะล่ะ แต่สั้นโครต ตุ้มหูก็อันใหญ่เท่าบ้าน สู้ตุ้มหูลายหัวกะโหลกฉันก็ไม่ได้

รองเท้าที่คุณเธอวางไว้หน้าบ้านก็ส้นสูง ถ้าไฟไหม้แล้วจะวิ่งตามคนอื่นทันไหมเนี่ย

โหย บ่นไปก็เท่านั้น ฉันไปกินข้าวดีกว่า

“พี่จ๊า.......วันนี้มีไรกินน่ะ”

ฉันวิ่งไปโอบรอบเอวพี่ฉันไว้ เหอะ เอวเล็กเหลือเกิน

“วันน้พี่ทำของโปรดให้กิน นี่ไง!!! แต๊น”

“ว้าว!!!ข้าวผัดกุ้งซอสบาบีคิว”

นี้เป็นสูตรที่บ้านฉันคิดเอาเองได้จาก

แม่อ่ะล่ะ วันนี้พ่อ กะ แม่ ไม่อยุ่เพราะต้องทำงาน บางวันก็ไม่กลับมาเลย เฮ้อ~~ คิดถึงจริงๆ

ช่าง กินก่อนดีกว่า งั่ม.....งั่ม.....งั่ม......

กินแล้วก็ เดินเล่น นอนเล่น นั่งเล่นอยู่แถวๆนั้น เพราะอะไรรู้ไหม ยัยเฮยองไม่ยอมให้ไปไหนเลยอ่ะ มันกัวฉานหนีไงเล่า!!!!!!! อีบ้านี่ ฉันไม่หนีไปไหนหรอกโดนคุณเธอจับเปลี่ยนไปตั้งขนาดนี้แล้วนี่แล้วหนีไปฉันก็โดนเธอลากกลับมาได้อยู่ดีล่ะ

แต่ง ....... แต่ง.......... แต่ง............ แต่ง

เมื่อนาฬิกาบ่งบอกถึงเวลา4โมงตรง พวกฉัน(เฮยอง กับ ฉัน) ก็ออกเดินทางไปดูคอนเสิร์ตตะกวด 5ตัว แต่ฉันพูดอย่างนี้ให้เฮยองได้ยินไม่ได้หรอก มันจะฆ่าฉันเอา

แอ๊ด..............

เสียงรถของพี่สาวฉันฉันหยุดอยู่หน้างาน ทันใดที่ฉันกับเฮยอง เอาเท้ามาแตะกะพื้น

“เอาล่ะสาวๆ ไปดูคอนเสิร์ตให้สนุกน่ะ เดี่ยวตอนเที่ยงคืนพี่จะมารับรอหน้างานนะจ๊ะ”

ว่าแล้วพี่สาวฉันก็เลื่อนรถออกไป ฉันได้แต่มองตามรถของพี่ เฮ้อ!!! กระโดดปีนขึ้นรถตอนนี้ทันไหม? T^T

“มัวทำอะไรอยู่ล่ะ ประตูงานเปิดแล้วน่ะ เร็วๆซี่ มินอี”

เฮยองลากฉันวิ่งเข้าไปในงาน โอ๊!!! ใหญ่แหะ คอยดูเถอะซักวัน ฉันจะต้องขึ้นไปอยู่บนเวทีที่ ยิ่งใหญ่อย่างนั้นให้ได้ แต่ว่า เราได้นั่งข้างหน้าติดเวทีเลยแหะ รู้สึกแปลกๆ ที่จะเห็นดาราตัวเป็นๆ ถึงแม้จะเป็นตะกวดก็เถอะ ในชั่วชีวิตนี่ ฉันไม่เคยได้เจอดาราตัวเป็นๆซักที

........พรึ่บ.............

ไฟในงานคอนเสิร์ตดับลง ในไม่ช้าดนตรีระทึกขวัญ (เปิดตัวดองบัง) ก็ดังขึ้น แสงสีเสียงทั้งหลายก็ห่อหุ้มมาทั่วงาน แล้ว ตู้ที่อยุ่บนเพดาน 5 ตู้ ก็เลื่อนลงมา

อลังการเกินไปแล้ว!!!!!!!!

แล้วในไม่ช้า ตะกวดเรนเจอร์ ก็โผล่หัวออกมาจากตู้ แล้วเริ่มต้นร้องเพลง

หวายโครตเจิดจ้าเลยอ่ะ หล่อเกินไปแล้ว เอ๊ะ!!!แต่ถ้าฟังดีๆเพลงมันก็เพราะดีน่ะเนี่ยเน้นว่าดีๆน่ะ

เหอะ!!!แต่อย่าคิดน่ะว่าฉันจะญาติดีกะพวกแกล่ะกัน (ใครง้อง่ะ:ผู้แต่ง)

“กรี๊ด!!!!ดองบังชินกิ ซารังเฮโย”

ไอ้เสียงงี้ฉันได้ยินแม่งตลอดเวลาเลย ได้ยินทุกทิศทุกทาง ราวกับเปิดสตูดิโอ เซอร์ราวไว้อย่างงั้นนะ

และสุดท้าย ฉันไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนหรอกน่ะ แต่เสียงของบรรดา สาวกดองบัง ก็เริ่มหายไป

“เอาล่ะครับต่อไปเป็นเพลงสุดท้ายที่เราจะมอบให้ทุกท่าน”

ว่าแล้วดนตรีก็เริ่มบรรเลง ดองบังทั้ง5ก็เดินถือตะกร้า (กระเช้า) ที่ใส่ดอกกุหลาบสีแดงไว้ แล้วเดินลงมาหาแฟนคลับตรงหน้าเวที แล้วแจกดอกไม้ไป พร้อมกับ ร้องเพลง MY little princess ปิดฉาก โหยเน่าว่ะ!!!!

และแล้วในไม่ช้า ดอกกุหลาบก็มาถึงฉัน และคนมอบให้ฉันคือ ไอ้ตะกวดหมายเลข2 (แจจุง)

อ๊ากหล่อเกินไปแล้ว ละลายว้อย ละลาย เจิดจ้าจริงๆเลย

ฉันค่อยๆ เอามือที่สั่นจนควบคุมไม่อยุ่ ไปหยิบดอกไม้จากมือเขา เขายิ้มให้เล็กน้อย แล้วแจกให้คนต่อๆไป

“กรี๊ด!!!แก ดูดิ แจเอาดอกไม้มาให้ฉันน่ะ แก กรี๊ด!!!!!!”

น่าน อีบ้าเข้าสิงเพื่อนตรู ไหนบอกชอบแม็กไงมาบ้าไรแจว่ะ แต่ก็สมควรล่ะ ขนาดฉัน ยังเพลอไปวูบนึงเลยอ่ะ

โว้ย!!!!!ม่าย!!!!อย่าไปนึกถึง อย่า.....อย่า.....อย่า.....อย่า......อย่า (เสียงแอ๊คโค่)

เอาล่ะ ตั้งสติได้เหมือนเดิม เครื่องทำงาน!!พอเพลงที่ตะกวดทั้ง5ร้องจบ พี่ที่เป็นสต๊าฟก็ออกมา

“ครับ ผมขอพบ ผู้โชคดีที่ได้บัตรหลังเวที เดินมาหลังเวทีหลังจากประตูงานเปิดเลยน่ะครับ” พี่สต๊าฟของดองบัง กล่าวแล้วเดิน ลิ้วเข้าไปหลังเวที

ว่าแล้วประตูก็เปิดออก พร้อมกับแฟนๆ ที่หันซาย-ขวาเพื่อดูว่าใครเป็นคนได้บัตรใบนั้น

เอิ๊ก ๆ ๆ ไม่อยากโม้ ฉัน ฉัน ฉาน ฉัน ได้บัตรว้อย รู้ไว้ฉันได้ เอิ๊กๆๆ 55555555+

(ถึงจะไม่ชอบแต่ก็อวดล่ะเนอ)

“มินอีมัวทำอะไรอยู่รีบไปเถอะ พี่เซซอง เรียกแล้ว”

แล้วยัยเฮยอง ก็ลากฉันวิ่งไปหลังเวที อ่อ นั้นพี่มันหรอกหรอ คัง เฮยอง กับคัง เซซอง

ดูเข้ากันดี คงรักกันน่าดู กั๊กบัตรหลังเวทีให้น้องเนี่ย

แล้วพอมาถึงหลังเวที พี่เซซอง อะไรนั้นก็ยืนรอพิงประตูอยู่

“พี่เซซองค่า!” ยัยเฮยอง กระโดดไปกอดพี่เป็นยกใหญ่

“ฮะ..ฮะ พอแล้วเฮยอง พี่หายใจไม่ออกน่ะ”

ใจดีจังเว้ย เป็นฉัน ถีบกระเด็นไปแล้ว คือฉันไม่ชอบให้ใครกอดน่ะ แหะๆ

“เอาล่ะ น้องเป็นเพื่อนของ เฮยอง ชื่อมินอีใช่ไหม”

“อา.......ค่ะ ใช่ค่ะ..... ซุง มินอี ค่ะ”

ฉันแนะนำตัวเพื่อเป็นมารยาท ก็น่ะ ได้หน้าลับหลังอ่ะ เข้าใจหน่อย

“อืมๆ รู้แล้วๆ งั้นรีบเข้ามาเลยดีกว่า อย่าให้พวกเขารอนาน”

ว่าแล้วพี่เซซอง ก็เดินไปเปิดประตู พูดอะไรซักอย่างที่ฉันไม่ได้ยิน แล้วหันมาพยักหน้ากับฉันและเฮยอง

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ มินอี”

เฮยองจับมือฉันไว้ เหอะๆ ตื่นเต้นมากเลยหรือไง มือสั่นซะเป็นเจ้าเข้า

“มินอีฉันสวยพอยัง?”

แน่......... ยังมีหน้ามาถาม

“อืม สวย เธอสวยมากๆเลย” รีบๆเข้าไปเถอะฉันจะกลับบ้าน

“จ๊ะขอบใจ เธอก็สวยเหมือนกัน”

ยัยบ้านี้พอตื่นเต้นแล้วรู้สึกว่า จะเรียบร้อยขึ้นน่ะเนี่ย

แอ๊ด!!.......ปัง!!

เมื่อประตูห้องปิดลง ฉันกับเฮยอง ได้แต่ยืนแข็งเพราะข้างหน้าเราเป็นดาราตัวเป็นๆ สดๆ กำลังนั่งอยุ่5คน แต่ที่ฉันแข็งไม่ใช่เพราะได้เจอตัวจริง เหมือนเฮยอง แต่ฉันแข็งในความเจิดจ้าของพวกเขาตะหาก พวกตะกวดกลายพันธุ์ นี่หล่อได้ขนากนี้เลยหรอเนี่ย

เอาว่ะ!!! ถอยไม่ได้แล้วนิ

ฉันจับมือเฮยอง แล้วเดินไปนั่งโซฟาตรงกันข้ามกับสิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า

“อะ......เออ ฉันคังเฮยอง ส่วนนี้ ........พ....เพื่อน ฉัน.........ชะ.....ชื่อ.....ชื่อว่า”

“ซุง มินอี ยินดีที่ได้รุ้จัก”

รำคาณจริงๆ พูดไม่รุ้เรื่องยังจะพูดอีก เฮยองเอ๊ย!!!! สู้เขาน่ะเพื่อน

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมยูโน ยุนโฮครับ” ตะกวดตัวที่1

“ผม ยองอุง แจจุง ครับ” ตะกวดตัวที่2

“ผม ชเวงกัง ชางมินฮะ” ตะกวดตัวที่3 (เฮยองเคลิ้มไปกับตะกวดตัวที่3)

“ผม เซีย จุนซู ครับ” ตะกวดตัวที่4

“ผม มิกกี้ ยูซุน ครับ” ตะกวดตัวที่5

“อ๊ะจ๊าก!!!!!!พวกเราตะกวดเรนเจอร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

ปล่าวหรอกไอ้อันข้างล่างสุดนี้ฉันคิดเองน่ะ

“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

เฮยองเริ่มที่จะ ปรับสายตาได้แล้ว

“เออ.....คือว่า ถ้าไม่รังเกียด จะขอลายเซ้นของทั้ง5คนจะได้ไหมค่ะ”

เฮยองยื่น สมุดเล่มเล็ก และ ปากกาให้ ส่วนฉันหรอ นั่งดูนู่น ดูนี้ไปเรื่อย

“ครับไม่รังเกียดหรอกครับ”

ว่าแล้วตะกวดตัวที่5ก็ตอบกลับมา หนอย!!!คิดจะแอ้มเพื่อนฉันหรอ ฝันไปให้ยากปราบใดที่มีฉันอยู่

“ผมรู้สึกว่ามินอี อารมณ์ ไม่ค่อยดีเลยนะครับ”

ไอ้ตะกวดตัวที่2 อย่ามาทายใจฉันถูกน่ะ

“นี่นาย!!!อุ๊บ........”

ยัยบ้าเฮยอง มาปิดปากฉันทามมายยยยยยยยยย

“ค่ะ.....คือว่า เธอ อารมณ์ไม่ค่อยดีตั้งแต่อยู่บนรถแล้วน่ะค่ะ”

ตอบได้ดีนี่ ดูสิเธอจะแก้ได้ตลอดไหม

“หรอ ครับ แล้ว........ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม” ตะกวดตัวที่2ถามอีก

“ไม่เป็นไรค่ะ บังเอิญว่า เวลาอยู่กับสิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า แล้วก็เป็นอย่างนี้ตลอดล่ะค่ะ”

ฉันเอามือของเฮยองออกแล้วพูดต่อ

o.o :ตะกวดทั้ง5

^.^:ฉัน

= . = :เฮยอง

“5555+น่าขำดีเนอะ เธอนี่ขี้เล่นจริงๆเลย”

แน่ะได้ตะกวดตัวที่4 ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก ไม่ขำเว้ย

“หรือว่าเธอไม่ชอบพวกเรา”

“โอ๊.......ฉลาดนิ ตะกวดตัวที่3 ใช่ฉันไม่ชอบพวกนาย ที่มานี้เพราะฉันจะมาถามว่า......”

“มินอี หยุดเถอะน่า เสียมารยาท ฉันไม่น่าชวนเธอมาจริงๆด้วย”

เฮยอง ด่าฉันกลับมาก่อน ไม่สนว้อย ความเด่นความดังกำลังจะเข้ามาถึงตัวแล้ว ถ้าเราไม่คว้าไว้ก็โง่โครตแล้ว!!!!!

“ฉันต้องการ รุ้ว่าพวกนายผ่านการออดิชั่นได้ยั้งไง?”

ฉะฉานค่ะ!!!!! ฉะฉาน และมั่นใจมากค่ะ เป็นไงค่ะ5555+

“ไม่มีอะไรหรอก เพียงแต่พวกเราฝึกทุกวัน และไม่ท้อ ไม่ว่าจะตกรอบมากี่รอบก็ตาม ทำไมคุณถึงถามอย่างนี้ล่ะ”

ตะกวดตัวที่3ตอบ

“ฉันเห็นพวกนายประสบความสำเร็จไง ผิดกับฉันที่ออดิชั่นไป26รอบ ก็ไม่ผ่านซักรอบ T[]T”

พูดแล้วจะร้องไห้ เศร้ามากค่ะ แต่เขาบอกคำตอบมาแล้ว แค่นี้เองหรอเนี่ย ง่ายน่ะฉันก็เคยทำแต่ทำไปได้2-3วันก็เลิก ต่อไปนี้จะฝึกแม่งทุกวันให้แม่ด่าเลยคอยดู

“555+ 26รอบหรอ มากกว่าฉันอีกน่ะเนี่ย”

= . =’ กล้าหรอ แกกล้าหัวเราะฉันหรอ ฮึ๊ย!!!

“แง่ง..... กล้าหัวเราะฉันหรอไอ้ ตะกวดเรด(ยุน)กล้ามากน่ะ คอยดู๊ ถ้าฉันผ่านออดิชั่นเมื่อไหร่น่ะ จะทำให้หัวเราะไม่ออกเลย”

ฉันลุกขึ้นชี้หน้าด่าไม่สนใจเพื่อนๆมันที่นั่งอ้าปากหวออึ้งกะฉันอยู่

“มินอีใจเย็นๆ”

เฮยองดึงฉันให้นั่งลงแล้วหันไปขอโทษขอโพย ตะกวดทั้ง5เป็นยกใหญ่ ฮึ!!กะแค่ตะกวด ดีตายล่ะ

“มินอี ขอโทษเขาสิ”

เฮยองหันมาตีแขนฉันเบาๆ ขอโทษหรอ อืม ทำไมฉันต้องขอโทษมันด้วยว่ะ

“มินอี!!!!”

“เออ....รู้แล้วน่า ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ”

ฉันโทษแต่โดยดี แต่เสียงนี้ไม่ใช่ขอโทษน่ะ เสียงคือจะกัดหัวพวกนายยัดส้วม อะไรงี้แล้ว

“อ่าว.....พูดดีๆ ก็ได้นิเธอ”

แหะ...... หนอยๆๆ พูดดีหน่อยไม่ได้เดี่ยวแม่ด่าให้กลายเป็นขี้เลย

“ว่าแต่น่ะ เห็นเธอน่ารักดีเหมือนกัน ฉันจะบอกอะไรดีๆให้”

ตะกวดพิ๊งค์(แจจุง) ยิ้มให้กับฉันอย่างอ่อนโยน กรี๊ด!!!!!!!!! เจิดจ้า!!!!!!!

โอ๊ว!!!! ละลาย เดี่ยวๆๆๆ มันมีอะไรจะบอกฉันนิ ตั้งสติก่อน

ฉันตั้งสติได้ก็หันไปมองหน้าของตะกวดพิ๊งค์

“ฉันอยากจะบอกว่า เดือนหน้า จะมีการออดิชั่น นักร้องหญิง ของค่ายsm ถ้าเธออยากเป็นนักร้องมากนักล่ะก็ ลองมาสมัครที่นี่สิ”

โอ๊ว...... คุณชายแจจุง(เปลี่ยนสรรพนามใหม่) ช่างประเสิฐยิ่งนัก

“จริงหรอ เดือนหน้าหรอ กรี๊ด!!!! ขอบใจนายมากเลยน่ะ งั้นฉันกลับก่อนน่ะ บ๊ายบาย ”

ว่าแล้วฉันก็กระโดดกอดมันเป็นพักใหญ่ แล้ววิ่งโบกแท๊กซี่กลับบ้าน ปล่อยให้เพื่อนตัวดีของฉันอยู่กัน 5:1 กะดองบังที่มันคลั่งใคล้ ใช่ !!! ไม่ได้รู้วิธีออดิชั่นอย่างเดี่ยว ฉันยังรู้ที่ๆจะจัดออดิชั่นอีก

“SM นายรอฉันก่อนเถอะ งานนี้ ฉันต้องรอด 5555555+”

“เออ.... หนู จะไปไหนหรอ บอกจุดหมายปลายทางก่อนได้ไหม”

ง่า........ ลืมไปเลยว่า ตัวเองอยู่บนแท๊กซี่แล้ว ว่าแล้วฉันก็บอกจุดหมายปลายทางบ้านตัวเองกับ ลุงคนขับรถ อ๊าย!!!ดีจัง มีเวลาฝึกฝนตั้ง1 เดือนเต็มๆแนะ อิอิ ต้องขอบคุณตะกวดเรนเจอร์น่ะเนี่ย.....แต่พอกลับบ้านก็ต้องโดนพี่ด่า เนื่องจาก ฉันกลับมาโดยไม่รอพี่ ที่กำลังจะไปรับฉัน!!!