คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ซื้อของเพื่อสิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า
ในวันรุ่งขึ้น
“นี่ยัยมินอี ตื่นหรือยังยะ? ฉันมารอเธอครึ่งชั่วโมงแล้วน่ะ มินอี๊!!!!!!!!!!”
โว๊ย!!บ้าเอ๊ย ไรว่ะ คนจะหลับจานอน ตะโกนเรียกอยู่นั้นล่ะ
“มินอี!!!!!!”
“เออ.....รู้แล้ว ตื่นแล้วว้อย!!!!”
ฉันตะโกนออกไปพร้อมกับยกตัวเองขึ้นมานั่ง แล้วเดินลงไปหายัยเพื่อนบ้าที่กินปรอทไป1203389 อันในวันเดียว
“เฮ้ย!!!อารายกาน ที่เธอยังไม่เตรียมตัวเลยหรอ เร็วๆเลยฉันจะรออยุ่ตรงนี้ล่ะ ให้เสร็จภายใน30 นาทีนะยะ”
ยัยบ้าเฮยองยืนด่าฉันอยู่หน้าบ้าน ว้อย!!!ไรกันนักกันหนาว่ะ 10โมงห้างมันเพิ่งจาเปิดเอง ไปเที่ยงๆ ก็ไม่ได้เนอะ
ว่าแล้วฉันก็ถ่อสังขารตัวเองไปห้องน้ำเพื่อทำเวลา30นาที ที่ยัยเพื่อนแสบกำหนดไว้
“อะไรกันมินอี นี่แค่15นาทีเองน่ะ”
เฮยองจ้องฉันอย่าง งงๆ อ่าว!!ไรว่ะ ช้าก็ว่า เร็วก็งง
“แล้วจะทำมาย ปกติฉันอาบน้ำไวปานวอกอยู่แล้วนา แล้วไมวันนี้แต่งตัวซะเริ่ดเลยอ่ะ”
ใช่ มันเริ่ด จริงๆน่ะ เสื้อคอวีวงกว้าง สีชมพู กระโปรงยีนส์สั้นโครต แถมมีอะไร ตุ้งติ้งๆ อยู่บริเวณเอวอีก ถุงเท้ายาวเลยเข่าสีชมพู รองเท้าผ้าใบสีชมพูอีก มันเป็นบ้าอะไรของมัน = =
“นี่อย่ามามองฉันอย่างนี้น่ะ ฉันรู้น่ะว่าเธอคิดอะไรอยุ่น่ะ ฉันน่ะต้องสวยอยู่แล้ว แต่ดูเธอสิมินอี เธอแต่งตัวอย่างนี้ไปงานคอนเสิร์ตไม่ได้น่ะ เพราะเธอจะได้ไปหลังเวทีกับฉัน”
น่านไง!!!พูดเป็นต่อยหอยเลย ฉันแต่งงี้แล้วมันหนักหัวใครหรือไงว่ะ ไอ้เสื้อยืดกางเกงยีนส์เนี่ย เค้าใส่กันมาเป็นชาติแล้ว ไม่เห็นมีใครหาว่าเชยเลย
อีกอย่างที่ฉันไปไม่ใช่เพราะอยากเจอมันว้อย (ฉันแพ้สิ่งมีชีวิตที่เจิดจ้า) ฉันอยากเป็นดารา เข้าใจมั้ย ดาราอ่ะ แต่.....แน่นอน นั้นเป็นแค่ความคิดฉัน ความจริงที่พูดคือ
“โทษที พอดีฉันมีแต่ชุดอย่างนี้”
ที่ฉันตอบอย่างนี้เพราะว่า เบื่อเจ๊แกบ่นแล้วไงล่ะบ่นแม่งได้24ชั่วโมง ตอนนั้นฉันหลับ เจ๊แกยังปลุกขึ้นมาให้ฟังต่อเลย
“เอาเถอะ .....เพราะงี้ถึงต้องพาเธอไปช็อปไง ไปเร็วเข้าเดี่ยวรถติด”
ว่าแล้วคุณเธอก็ลากอิฉันขึ้นรถเท็กซี่ไปห้างเพื่อเตรียมซื้อของ
...........หมดตูดแน่ตรู.................T^T
เมื่อถึงห้าง
“นี่มินอี ชุดนี้เป็นไงบ้าง เอ๋ ต๊าย ชุดนี้ก็ใช่ย่อย”
เอาเถอะ คุณเธอเขาพูดไปเดินไป อย่างนี้ไป10กว่าร้านได้แล้วมั้ง = =
ฉันทนกะเพื่อนอย่างงี้ได้อย่างไรเนี่ย
“เอ้า!!!มินอี เธอลองไปใส่ชุดนี้ดูสิ แล้วออกมาให้ฉันดู เพราะฉันว่าเธอไม่ใส่สีชมพูแน่”
เฮอะ!!!ของมันแน่อยุ่แล้ว ฉันน่ะเกียดสีชมพูเป็นชีวิตจิตใจเลย สีทองฉันก็เกลียด ฟ้า อะไรงี้ก็ไม่ค่อยชอบ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่ามัน
เจิดจ้า!!!!ไงล่ะ
“เป็นไงบ้าง” ฉันเดินออกมานอกตู้ลองเสื้อผ้าเพื่อให้เฮยองดู
0.0 :หน้าเฮยอง
*[]* : หน้าสีขายเสื้อ
0[]0: หน้าคนที่มาบริการร้านนี้
=.=a? :หน้าฉัน (หน้าฉันแปลกขนาดอึ้งน้ำลายหกกันเลยหรือไง)
“มะ.....มินอี”
เฮยองคราง
“อารายอีกล่ะ”
“เธอ.........สุดยองเลย สายตาฉันไม่เคยพลาดจริงๆด้วย ชุดนี้ล่ะเหมาะกับเธอที่สุดแล้ว”
หา!!!.....ไอ้ชุดเสื้อสีดำแขนยาว มีกุหลาบสีเทารวมมาเป็นรูปหัวใจ แล้วกระโปรงสั้นแทบเปิดหวอสีดำ กับเข็มขัดสีดำรุ่ยๆ แล้วมีโซ่คล้องรอบเอว ส่วนถุงเท้าก็เป็นถุงเท้ายาวเลยเข่าสีแดงสลับดำ กับผ้าใบ ยีนส์นี่น่ะเหมาะ
“จะบ้าหรอฉันจะเปลี่ยน!!!!-//[]//-”
ตาย...อ๊ายอาย ไม่เคยใส่ไรงี้มาก่อนเยยง่ะ แค่นี้คนก็มองแล้ว ไปงานนั้น เขาไม่ตบฉันเพราะหมั่นไส้เลยหรอ โฮะๆๆๆๆๆ(หลงตัวเอง:ผู้แต่ง)
“ไม่..ไม่ ไม่ต้องเปลี่ยนเลยชุดนี้ล่ะน่ารักดี เอาชุดนี่ค่ะ หนูจ่ายเอง”
ว่าแล้วยัยบ้าเฮยอง ก็หันไปบอกพี่ขายเสื้อ เธอพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินมาทางฉัน
“จะใส่เลยไหมค่ะ?”
ถามเพื่อมารยาทหรืออยากให้ฉันถอดเพราะจะบดบังรัศมีความงามเธอยะ!!!!
“แปปน่ะค่ะ ใส่ถุงดีกว่า”
ว่าแล้วฉันก็เดินไปใส่ชุดเก่าของตัวเอง แล้วก็เดินดูโน่น ดูนี้ในร้านไปเรื่อยเปื่อย
“เอาล่ะ เสร็จล่ะ ไปกันเถอะ ฉันหิวล่ะ อยากกินไอติม”
ยัยบ้านี้ ใครหิวแล้วกินไอติมฟะ
“พอเลยไอติมไว้ทีหลัง ไปกินข้าวก่อนไป๊!!!”
แล้วฉันก็ลากเฮยอง ออกมานอกร้าน เพื่อไปหาของกิน
“เอาล่ะ อิ่มจังเลย ป่ะ!!!.......กลับบ้านกันเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอตั้งแต่6โมงเช้าเล๊ย!!!!”
หา!!!!.....ยัยนั้นบ่นอะไรคนเดียวน่ะฉันไม่ค่อยจะได้ยินเลยอ่ะ อะไร6โมง6โมงน่ะ
อ๊า....ชั่งมันเถอะ วันนี้มีละครที่ฉันโปรดปรานอยู่ ตายล่ะต้องรีบไปดู๊!!!!!!!
“งั้นฉันไปก่อนน่ะ ฉันต้องรีบ”
ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งกลับบ้านด้วยความเร็ว250กิโลเมตร:ชั่วโมง.....................................
ไม่หรอกจริงๆ นั่งแท็กซี่ไปน่ะ =.=”
“พี่จ๊า.....เปิดช่องxxxหน่อยสิ หนูจะดูละคร”
เมื่อถึงบ้าน ฉันก็รีบตรี่ ไปหาพี่ที่นั่งดูรายการเพลงอยู่ แล้วพี่ก็หันมามอง ฉันด้วยสีหน้างงๆ งงอาราย คนจาดูละคร รู้จักไหม ลา-คอน น่า~
“มินอี เธอไม่รู้หรอว่า วันนี้เขาไม่ฉายละครกัน แต่เขามาฉายบทสัมภาษ ดองบังน่ะ”
พี่ฉันหันมาบอกคำตอบเพราะดูจากใบหน้าฉันออก
อ่อ......งงอยู่ตั้งนาน ทำไมเขาไม่เอามาฉาย เพราะไอ้ตะกวนทั้งหลายนั้นเอง(มากกว่า1ของ ฉันคือ ทั้งหลาย)
“จริงด้วย ยังไงก็จะไปงานคอนเสิร์ตพรุ่งนี้นี่นา ดูซักหน่อยเป็นการเตรียมตัวละกัน ”
พี่ซารังว่าแล้วก็ไม่รอให้ฉันอ้าปากพูด กดเปลี่ยนช่องในทันใด แล้ว....แล้ว.....แล้ว
ว๊าก!!!!!!!!ออกมาแย้ว!!! พระเจ้าช่วยลูกด้วย แง้ๆๆๆ !!!! T{}T
‘รู้ยังไงกับคอนเสิร์ตที่จะจัดในวันพรุ่งนี้ค่ะ’
‘ครับ ผมรู้สึกดีใจมากที่จะได้มาเปิดคอนเสิร์ตในเกาหลี เพราะถึงจะเป็นแถวถิ่นกำเนิดเรา แต่ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยจะได้อยู่ในเกาหลีน่ะครับ บางครั้งก็รู้สึกคิดถึงเหมือนกันน่ะครับ’
แหม....ไอ้ตะกวดตัวที่1 (ยุนโฮ) พูดซะยืดยาว ที่บอกว่า ‘ไม่ค่อยจะได้อยู่ในเกาหลี’ ก็แสดงว่าพวกแกไปต่างประเทศมาสิน่ะ น่าหมั่นไส้ ฉันยังไม่ได้ไปไหนนอกจากเซเว่น กะห้างหน้าบ้านเลยน่ะ
‘ค่ะ!!งั้นคอนเสิร์ตคราวนี้ คงจะเป็นที่ตื่นเต้นของ แฟนคลับชาวเกาหลี ที่ไม่ได้พบเจอคุณมานาน แล้วสิน่ะค่ะ’
‘ครับ คราวนี้พวกผมเตรียมอะไรพิเศษๆ มาให้แฟนๆด้วยน่ะครับ เตรียมใจรอได้เลย’
เฮอะ ไอ้เสียงต่ำๆเซ็กซี่ๆ แบบนี้ ไอ้ตะกวดตัวที่5 ชัวร์ (มิคกี้)
สงสัยใช่ไหมล่ะว่าทำไมถึงจำได้แม่นอย่างนี้ ไม่ใช่เพราะชอบ แต่เพราะ.....เกียด!!!!
เลยจำทุกอย่าง เพื่อหลีกเลี่ยงมัน ไม่ว่า ดนตรี หรือเสียง แต่ทำไมวันนี้ฉันไม่ลุกไปบนห้องว่ะ ......... งงกะตัวเองจังเลย
‘งั้นต่อเลยน่ะค่ะ ............ (ถามไปเรื่อยเปื่อย ดองบังก็ตอบ คิดไม่ออกล่ะ ที่เหลือ)’
แล้วในที่สุด บทสัมภาษ ของตะกวด5ตัวก็จบลง และแล้ว...........
เวลานี้ก็มาถึง ละครโผล่แย้ว!!!! ยะฮู้~ ที่แท้ฉันก็รอ ดูละครนี้เองถึงไม่ลุกไปไหน
สัญชาติญาณ ของฉันยังดีอยู่ ยะโฮ่!!!
“มินอี นอนได้แล้วลูก นี่ก็5ทุ่มแล้วน่ะ” เสียงแม่ฉันดังแจ๊นออกมาจากห้องครัว
ไม่รู้ทำไมแม่ฉันถึงชอบอยู่ในห้องครัวนัก วันๆเอาแต่คิดอาหาร แปลกประหลาด แต่พอกินแล้ว ว้อย..........อร่อยมาก (โปรโมท แม่ตัวเอง)
“ค่า!!! ราตรีสวัส ค่ะ ”
ไงล่ะ เด็กดีใช่ไหมล่ะ อิอิ........ปล่าวหรอก ฉันจะขึ้นมาเล่นคอมข้างบน ตอนนี้ฉันมีเพื่อนผู้ชายในแชทอยู่คนหนึ่ง เขาเป็นคนดีน่ะ แต่ไม่ยอมบอกชื่อจริงมา เราก็เลยเรียกกันด้วยชื่อในแชทนั้นล่ะ
K.j.
Say: สวัสดี ไม่เจอกันซะนานเลยน่ะ
นี้ไง พูดปุ๊ปก็มาปั๊ป คือ1เดือนก่อน เขาต้องไปทั่วรอบโลกกับบ้านเขา เพราะจับฉลากได้ แล้วเพิ่งจะกลับมานี่ล่ะ อิอิ
Sha
Say: ดีดี โห....หายไปซะนานเลยน่ะ เป็นไงไปทั่วรอบโลกมา สนุกไหม?
K.j.
Say: อืม ก็สนุกดีอ่ะ ........พิมงี้ ประชดป่ะเนี่ย ตัวเองไม่ได้ไปนิ ^_^
Sha
Say: เน่ะ......รู้ทันเราอีก 5555+ นี่ๆ เอามีเรื่องจะอวด K.j.เหมือนกัน
K.j. (วุ้ยชักขี้เกียดพิมแล้ววุ้ย:ผู้แต่ง)
Say: อะไรล่ะ คุณก็มีเรื่องมาอวดผมทุกวันน่ะแหละ
Sha
Say: เฮอะ!!!รู้แล้วจะหนาว พรุ่งนี้ฉันจะไปดูตะกวดเอ๊ย!!!!ดองบังด้วยล่ะ
อวดไว้ก่อนแต่ไม่บอกหรอกว่าไปเพื่อหาทริกการเข้าออดิชั่น
K.j.
Say: อ่าว....ไหนshaบอกว่าไม่ชอบนิ แถมมาบ่นให้ผมฟังเกือบทุกวัน
Sha
Say:5555+ รู้ทันเราหรอกหรอ เราถูกเพื่อนตื้อให้ไปน่ะ มันตื้ออยุ่นานจนรำคาณก็เลยไปน่ะ
K.j.
Say: หรอ........งืม......งานนั้นผมก็ไปน่ะ ไปกะเพื่อนเหมือนกัน
Sha
Say: เอ๋!!!จะไปเหมือนกันหรอ ดีจัง เรานัดเจอกันไหม
K.j.
Say: เออ......คงไม่ได้หรอกเพราะผมต้อง........
แล้วเขาก็เงียบไปประมาณ15นาที .......... รู้สึกไม่ดีเลยแหะ
Sha
Say: อืม......ไม่เป็นไรๆ ช่างมันเถอะ งั้นฉันไปนอนก่อนน่ะ
ว่าแล้วฉันก็ออกมาจากแชท ปิดเครื่องแล้วเอาโยนตัวลงเตียง
เฮ้อ~!!! จะทำยังไง ถึงจะได้เจอ K.j. น่ะ ใครๆดูก็คงต้องรู้ว่า ฉันนะชอบK.j.อยู่
แต่พอไปบอกเพื่อน เขาก็เอาแต่บอกว่า
‘ในแชทน่ะไม่มีรักจริงหรอก’ บ้างล่ะ ‘ไม่เคยคุยกันจริงๆ แล้วจะรู้นิสัยจริงหรอ’
บ้างล่ะ เฮ้อ!! ในความคิดฉันน่ะ K.j. ดีกว่าไอ้ตะกวดเรนเจอร์ นั้นตั้งเยอะ
ไม่เอาไม่คิดล่ะ เปลืองสมองเปล่าๆ
หลับดีกว่า =.=zz
ความคิดเห็น