Who are You! คนที่ฉันรักน่ะ...ใครกัน(ช่วยบอกที)

Who are You! คนที่ฉันรักน่ะ...ใครกัน(ช่วยบอกที)

'ตายแล้วฟื้น' เรื่องแบบนี้มีอยู่จริงๆน่ะหรอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้หน้าเหมือนกับ 'เขา' มาก และฉันก็มั่นใจว่าต้องใช่เขาแน่ๆ แต่จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อเด็กคนนั้นเขา 'ตายไปแล้ว'

อาร์กอน 'เธอคิดว่าไงล่ะ? ถ้าเธอคิดว่าจริงมันก็คงจะจริง'

วีนัส  'เป็นนายใช่มั้ย ใช่นายหรือเปล่า?'

ซีน่อน 'เพราะฉันหน้าเหมือนเขาอย่างกับฝาแฝด'

....................................................................

แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา

“หนูไม่ได้บ้านะคะแม่!”

“ใจเย็นๆนะวีนัส หมอที่นี่เก่งทุกคน ช่วยอดทนหน่อยนะ”

“ไม่นะคะ! หนูจะไม่อยู่ที่นี่เด็ดขาด! บอกแล้วไงว่าหนูไม่ได้บ้า!”

“คนไข้มีอาการคลุ้มคลั่งเราจำเป็นต้องฉีดยาสลบให้เธอ”

“ลูกฉันจะไม่เป็นไรใช่มั้ยคะหมอ”

“แน่นอนครับ พยาบาลจับเธอไว้!”

“กรี๊ดดดด!!! ไม่นะ! ออกไปอย่าเข้ามานะ! อย่าเข้ามา!”

“โธ่วีนัส อดทนไว้นะลูก ฮึกๆ”

“ไม่นะคะ…แม่ อย่า…ทิ้งหนู…ไว้ที่นี่…”

          วันนี้เป็นวันที่ 1825 วันที่ฉันต้องอยู่ในห้องแคบๆนี่ ในห้องนี้ช่างเงียบเหงาแล้วก็น่ากลัว ไม่ว่าจะส่งเสียงแหกปากดังแค่ไหนก็ไม่มีใครได้ยินฉัน

          ฉันต้องทนเห็นหน้าพยาบาลคนที่ฉันเคยเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันมาถึงที่นี่จนถึงตอนนี้ คนที่พยายามยัดเยียดยาระงับประสาทให้ฉันมาตลอด 5 ปี เพราะพวกเขาคิดว่าฉันเป็นบ้า

“คุณหนูได้ยินเสียงคุณหมอใช่มั้ยครับ” และนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่น่าเบื่อที่ฉันต้องทำมันทุกสามเดือน การมานั่งฟังคำถามเดิมๆซ้ำๆแบบนี้

“นี่จะเป็นวันสุดท้ายที่คุณหนูจะต้องอยู่ที่นี่” วันสุดท้าย ฮึ! ยอมปล่อยฉันออกไปแล้วสินะ เสพสุขกันพอแล้วสินะ

“จากนี้ไปคุณหนูจะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเหมือนคนทั่วไปที่เกาหลี” โกหก! คนพวกนั้นไม่มีทางปล่อยฉันออกจากกรงนี้แน่ ฉันจะต้องอยู่ในกรงนี้ตราบเท่าที่ยังหายใจ แต่ฉันคิดว่าอย่างน้อยมันก็คงจะดีกว่าห้องสี่เหลี่ยมแคบๆนี่ล่ะนะ

“และหวังว่าเราคงจะไม่ต้องเจอกันอีก” ฉันละสายตาจากหน้าต่างบานเล็กกระจิดเดียวที่มีไว้พอให้แสงลอดผ่านเข้ามาได้ (มองดูดีๆมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคุกขังนักโทษเลยสักนิด) ก่อนจะหันไปมองหน้าคุณหมอที่เป็นคุณลุงของฉันเอง

“ถ้าไม่อยากกลับมาที่นี่อีกก็อย่าสร้างปัญหา ตอนนี้แม่ของคุณหนูไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว ทางเดียวที่จะไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกก็คือ…”

“ฉันจะไม่อยู่ในกรงทองนั่นไปจนตายหรอกนะ” คุณหมอถึงกับสะดุ้งเมื่ออยู่ๆฉันก็พูดออกมา ท่าทางของเขาดูตกใจไม่น้อยเพราะตลอดห้าปีที่ผ่านมานอกจากจะแหกปากส่งเสียงร้องแล้วเนี่ยฉันก็ไม่เคยพูดกับใครเลย

“และฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีกแน่ เพราะฉันไม่ได้บ้า”

.........................................................................................

สวัสดีค่ะทุกคน~ สกิ๊ปเปอร์กลับมาอีกครั้งกับนิยายเรื่องใหม่ ที่แปลกไปกว่าเดิม(หรือเปล่า) ฝากทุกคนติดตามเรื่องราวความรักของอาร์กอนกับวีนัสด้วยนะคะ ^^

ธีม Cr.SQWEEZ

https://writer.dek-d.com/a/story/view.php?id=1128553

CR.SQW