ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FANFIC HAIKYUU ❝Fall in love with a rabbit❞ (Tendou x oc) *เเก้ไข

    ลำดับตอนที่ #5 : Ep-5 ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้

    • อัปเดตล่าสุด 25 ต.ค. 63


     

    ไม่นะ!ทำไมฉันถึงต้องคิดอะไรเหม่อลอยเพราะหมอนั่นด้วยเนี่ย!!!

    อ้อมเเขนบางของมิอุนะมันกอดตุ๊กตากระต่ายหูยาว สีครีมตัวโตเเทบเท่ากายเอาไว้เเน่นอ้อมเเขน พลางส่ายหน้าไปมาอย่างเอาเป็นเอาตาย จนกายของเธอเเทบจะลงกลิ้งลงบนเตียงไปมาเพียงเพราะความหวั่นไหวที่รู้สึกได้ตั้งเเต่ตอนนั้นถึงตอนนี้

    ห้องนอนสีขาวนวล สวยสะอาดสะอ้าน มีชั้นหนังสือ โต๊ะเรียนรวมถึงอะไรต่างๆมากมายภายในห้องนอนเล็กๆของเธอ รวมสารพัดของจุกจิกเล็กน้อย ที่เธอมักจะสะสมไว้ ยามมองรอบห้องนั้นมันช่างเป็นห้องที่สวยงามถนันตาสำหรับใครหลายๆคน

    ใบหน้าขาวเนียนของหญิงสาวค่อยๆเเดงกํ่า กระจับปากอมชมพูอันนุ่มนิ่มกำลังขมุบขมิบไปมาด้วยความคลอนไหว พักๆเธอเอ่ยเอื้อนออกมาด้วยนัยต์ตาสีเขียวมะกอกฉายวาบเป็นประกายอย่างประหลาดใจ ขณะนั้นเองเสียงใจมันดังระงมเพียงเพราะประโยคคำพูดของตน

    “..อะไรกัน…ฉัน….ชอบหมอนั่นหรอ…?”

     

    Fall in love with a rabbit

    Tendou x oc

    Episode 5

    “ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้”

     

     

    หากกล่าวถึงกระต่ายนั้น….กระต่ายนั้นสามารถตื่นตูมเเละหวาดกลัวได้ง่ายต่อศัตรู เเต่ทว่ามีกระต่ายตนนึงที่ดูร่าเริง เเละเดาใจได้ยากสำหรับหญิงสาว เเละจะเป็นเธอเองที่คอยพยายามห่างจากเขาเเละนิ่งเฉยใส่เขา เเต่ทำไงได้ล่ะ? กระต่ายตัวผู้เยี่ยงเท็นโดช่างดื้อเงียบเเละคอยเเอบตามติดเธอห่างๆ ไม่ว่าทุกหนใด ทำให้หัวใจของหญิงสาวคอยเเปรผันเเละคล้อยตามมันไปโดยไม่ทันตั้งตัว

    ร่างหญิงสาวในชุดเครื่องเเบบนักเรียน ย่างเท้าเดินออกมาจากห้องนํ้าหญิง กระนั้นเองร่างสูงเดินกระโจนเข้าหาหญิงสาวตรงหน้า จนมิอุนะผงะไปวูบหนึ่ง นัยต์ตาเรียวเล็กสีนํ้าตาลเเดงของร่างสูงค่อยๆหลับตาส่งยิ้มพลางถือตั๋วหนังขึ้นให้ดูสองใบตรงหน้า 

    “ไง~มิอุจัง วันอาทิตย์หน้ามีหนังผีฉายที่โรงหนังด้วยล่ะ!สนใจไปดูกับฉันไหม ฉันมีตั๋วสองใบเลยนะ!”

    มิอุนะเงียบไปพักนึง พลางคำนวณคำชวนของร่างสูงเเละสถานการณ์ในหัวออกมาก่อนลุกลี้ลุกลน มันมาเเค่คำเดียวเเวบเเรกจริงๆ

    ด…เดตหรอ!?

    “ค..คือว่านะ!..เท็นโด!ฉัน…เอ่อ..ฉัน”เธออํ้าอึง

    “อื้ม ไปสินะ!"เท็นโดยกยิ้มพลางเอียงคอมองร่างหญิงสาวตรงหน้า มิอุนะหยุดชะงักร่างกายจนตอบโต้อะไรออกไปไม่ได้เพียงเพราะตอนนี้กายกำลังคลอนไหว เคอะเขินไม่เป็นรูปทรง

    !เเต่ว่าทำไมหมอนี่ถึงชวนฉันนะ?….

    “เเต่ว่านะ ที่ฉันชวนมิอุจังนี่ฉันก็มีเหตุผลนะ มิอุจังกำลังคิดว่าทำไมฉันถึงไม่ชวนคนอื่นใช่ไหมล่ะ?”

    มิอุนะลากเสียงงุนงง

    “เหตุผล…?”

    “ลองคิดดูสิ~รึเพราะว่าฉันชอบมิอุจังกันนะ~"

    ร่างสูงเอ่ยเอื้อนเสียงร่าเริงเป็นเสียงเพลง พลางใช้นิ้วชี้เรียวยาวสองข้าง ตวัดมาทางหญิงสาวโดยไม่ได้คิดอะไร 

    หญิงสาวกระพริบดวงตาถี่ๆเสมือนเด็ก ก่อนที่จะก้มหน้าลง บัดนี้ดวงหน้าขาวเนียนของเธอค่อยๆขับสีเเดงซับเลือดออกมาก่อนจะโพล่งด้วยคิ้วบางที่ขมวดหงุดหงิด "ฉ..ฉันไม่คุยกับนายด้วยเเล้ว!"

    สายตาหลายคู่ของนักเรียนตรงทางระเบียงทางเดิน หันใบหน้ามามองตามเสียงของมิอุนะที่โพล่งเสียงเเหลมดังลั่นชั้น กระนั้นมิอุนะสะบัดใบหน้าบอบบางหนีพลางก้าวเท้ายาวเดินออกจากห้องนํ้าหญิงเเละจากเขาทันใดที่โพล่งเสร็จวินาทีนั้นโดยครํ่าเคร่งอะไรไม่ได้

    เเละเเน่นอนว่าเธอกำลังเขินอายจนเเดงไปทั่วใบหน้า….

    นัยต์ตาสีนํ้าตาลเเดงตวัดนัยต์มองเเผ่นหลังหญิงสาว ที่เดินออกไปตาม จนเขาเผยรอยยิ้มบางเเฝงเเววถอนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ 

    ยังไงมิอุจังก็คือมิอุจังเเหละนะ

    “เท็นโด นายทำอะไรมิอุนะซังเขาน่ะ?"

    เสียงทุ้มของฝ่ายชาย คือ เซมิ ชายร่างสูงในชุดวอร์มสีม่วงลายเเถบขาว เพื่อนร่วมทีมวอลเลย์บอลของเขานั่นเอง ซึ่งขณะนี้เซมิขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย เเละกอดอกยืนมองเท็นโด

    บัดนั้นเท็นโดค่อยๆหันใบหน้าเรียวคมมา พร้อมเอ่ยตอบเสียงไหลลื่นเป็นเสียงกวนโทสะ"ความ-ลับ-น่ะ~"

    เซมิหัวอุ่นทันใด ยามได้ยินคำตอบกวนประสาทเยี่ยงนี้ เขาเลยเดินกร่อมตรงไปทางเท็นโดเเละยกมือหนา ขึ้นคว้าคอเสื้อของเท็นโดจากด้านหลังเพื่อลากเขาไปให้ตามตน ครั้นนั้นเท็นโดครางเสียงสูงอย่างไม่ทันรู้ตัวว่าเขาจะลากไป

    “อ..เอย์ตะคุ๊ง!?”

    “ช่างมันเถอะเเต่ตอนนี้เเกต้องไปโรงยิม!เดี๋ยวพ่อวาชิโจรอกระทืบนายหรอก!”

    “ว!วากาโทชิคุง ช่วยด้วย~!"

    “เงียบไปซะ คนอื่นอยู่เต็มเลยนะ!”เซมิโต้ขณะลากคอเสื้ออีกร่าง

    ร่างสูงในนามอุชิจิมะ ผู้เป็นกัปตันทีมวอลเลย์บอล ได้ก้าวเท้าผ่านทางเเยกตรงระเบียงทางเดิน จนใบหน้าเรียวคมหันไปหาสองกายที่เกิดความวุ่นวายอยู่เบื้องหน้า ดวงหน้าเเสนนิ่งเฉยของอุชิจิมะค่อยๆเผยความสงสัยเล็กน้อยเเละเอ่ยสงสัย

    “เท็นโด?”

    อุชิจิมะกระพริบตาปริบๆสองรอบ อย่างงุนงงกับสถานการณ์ของสองคนนั้น

     

     

    ณ เวลา 16:54 น.

    “ทำไมอุชิจิมะคุงถึงเป็นเพื่อนกับเท็นโดได้หรอ ทั้งๆที่นิสัยต่างกันลิบลับ?”

    ยามเลิกเรียน เส้นขอบฟ้ากลายเป็นโทนสีส้มบ่งบอกเวลาเย็น มิอุนะยืนถาม อุิชิจิมะที่กำลังยืนพักเหนื่อยจากการวิ่งจ๊อกกิ้งในชุดวอร์ม เพราะตอนนี้สมาชิกทีมวอลเลย์บอลที่เหลือยังคงวิ่งกลับมาไม่ถึงโรงเรียน เพราะมีเเค่อุชิจิมะที่วิ่งเร็วที่สุดในทีม กระนั้นอุชิจิมะเงียบไปพักนึงเเละตอบเสียงเรียบ"ก็ไม่รู้หรอก"

    “เอ๊ะ”มิอุนะผงะไปทั้งใจเเละกาย เหมือนถูกสาปเเช่งให้เเข็งโป๊กกับคำตอบของเขา

    “เเต่ว่า…ก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนีงเลยล่ะ”

    อุชิจิมะหันใบหน้าเรียวคมอันนิ่งเฉย มองมาที่ร่างเล็กกว่า ก็เอ่ยต่อ"ดูเหมือนเท็นโดจะชอบเธอมากเลยน่ะ เพราะเท็นโดพูดถึงเธอบ่อยๆ…"

    “พูดถึงฉันว่าอะไรบ้างน่ะ!?”

    มิอุนะโพล่งถามด้วยความเคอะเขิน ตอนนี้เธอตั้งใจมองไปที่อุชิจิมะเพื่อที่จะให้เขาตอบ

    “ไม่รู้สิ”

    กัปตันทีมตอบเสียงเรียบอย่างกับเขาพยายาม บ่งบอกว่าเขาไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น พร้อมวิ่งสปีดฝีเท้าออกไปทันทีเพื่อที่จะไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จนตอนนี้มิอุนะยืนเอ๋อไปรอบนึง

    มิอุนะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ค่อยๆก้าวเท้าเดินออกมาจากประตูรั้วโรงเรียน กระนั้นเพียงปรายนัยต์ตาไปเล็กน้อย ไปทางตรงหน้ากำเเพงของโรงเรียนวิทยาลัยชิราโทริซาวะ เธอก้าวเท้าถดถอยประหลาดใจไปหนึ่งก้าว เพราะนั่นคือเท็นโด ซาโทริ ชายผู้อยู่ในชุดวอร์ม ที่ยืนหลังพิงกำเเพงเเอบฟังตรงหน้าโรงเรียนใกล้ๆ การสนทนาเมื่อครู่

    “มาอยู่ตรงนี้ตอนไหนน่ะ!?"

    “พอดีฉันพึ่งมาถึงคนที่สองน่ะ คนที่เหลือกำลังวิ่งตามมา….ว่าเเต่นะ"

    นัยต์ตาสีนํ้าตาลเเดงเรียวเล็กของร่างสูง ฉายเเววมองเธอที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มมั่นใจเเละเลศนัยไว้ พลางขยับกายสูงของตนมาอยู่ตรงหน้าร่างเล็กในระยะประชิด พลางโน้มตัวเเละใบหน้าเรียวคมลงพูดต่อตรงเบื้องหน้าหญิงสาว"มิอุจังอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรอ ว่าฉันพูดถึงเธอเเบบไหนบ้าง?"

    ช่างเดาใจยาก…ช่างเป็นคนที่ลึกลับถึงเเม้จะร่าเริงภายนอกก็ตามที…

    “ไม่…หนิ…”

    ตอบเสียงใสที่เเข็งกระด้าง พลางเลื่อนใบหน้าอันบอบบางหนีไปทิศอื่นเพื่อไม่ให้เขารู้ตัว เเต่ทว่าจะทำยังไงได้ เพราะว่าเป็นเขาซะอย่าง

    ดูออกง่ายจังเลยนะ….น่ารักดีนะ…

    “อย่าลืมวันอาทิตย์หน้านะ มิอุจัง~ฉันจะเลี้ยงขนมปังไส้ครีมให้หลายห่อกับนํ้าชามะนาวด้วยนะ!"

    “เอ๊ะ! จ..จริงหรอ!?”

    “จะจริงก็ต่อเมื่อ…”

    ครั้นที่มิอุนะยกยิ้มยกใหญ่ด้วยความปลื้มปิติ เท็นโดย่อตัวลงเล็กน้อยให้เท่ากับหญิงสาวก่อนพูดด้วยเสียงเจ้าเล่ห์ เมื่อเอ่ยดักคอเมื่อครู่ก่อนหน้านี้

    "หอมเเก้มฉันก่อนสิ~"

    “ห๊ะ…”เธอกายหยุดชะงักเป็นหินอีกครั้ง

     

    “ให้หอมเเก้มนายไม่เอาหรอกย่ะ!!!!!!”

     

    ……………………………………………………………………………………………………………………………………….

    จบเเล้วกับตอนที่ 5 ชื่อตอนไม่ต้องใส่ใจนะคะ ไรท์เเค่เอามาใส่เฉยๆให้ดูเเปลกตา55555555555555 ตอนนี้เท็นโดยิ่งเจ้าเล่ห์นะเนี่ยจะงับหัวน้องมิอุนะอยู่เเล้ว ของโปรดของมิอุนะคือขนมปังไส้ครีมกับชามะนาวที่เป็นเครื่องดื่มค่ะ! เท็นโดรู้ ฉันรู้ เเต่ทุกคนไม่รู้! ฮา ถ้าชอบอย่าลืมเม้นกับกำลังใจเพื่อที่ไรท์จะได้เเต่งตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ จุบุๆ ไรท์เปิดฟิคชิราบุเเบบใหม่อีกเเล้วนะคะ! เวอร์คุณหมอซะด้วยเเหะๆ ถ้าสนใจลองไปเยี่ยมชมหรือกดเฟบไว้เลยก็ได้นะคะ! 

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×