คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : ชีวิตที่มีค่า
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
ตอนที่ 3 : ชีวิตที่มีค่า
“ช่วยผมหน่อยสิครับ เคิร์ก”ร่างเล็กของลีฟ พูดขึ้นขณะโดนเจ้าตัวบึกทั้งห้าคนหิ้วคอเสื้ออยู่ และยังส่งยิ้มแสนน่ารักมาให้ร่างสูงหรือเคิร์กด้วยคำพูดที่ไม่ดูสถานการณ์เลย ทำให้ร่างสูงชะงักหนึ่งหนึ่งก่อนจะพูดบ้างอย่างออกมา
“นี่พวกนายนะ ปล่อยเขาเดียวนี้น่ะ”ร่างสูงของเคิร์กพูดแล้วส่งสายตาขู่ไปให้อีกฝ่าย แต่ยังงันอีกฝ่ายก็ไม่ได้สะทกสะท้านตกคำพูดของเคิร์กเลย ซ้ำร้ายยังหัวเราะด้วยความตลกและชอบใจด้วย
“ฮ่าๆๆ พวกแกดูสิเจ้านี่หาที่ตายชัดๆ ฮ่าๆๆ”หัวหน้าของพวกนั้นพูด
“นี่แก ไม่รู้เลยหรืองันนี้ ท่านเอาน์ แห่งเรม ชายที่กำลังจะขึ้นเป็นกษัตริย์ในอีกไม่ช้านี่แล้ว”ร่างสูงของเคิร์กชะงักก่อนจะสังเกตดูหน้าอีกฝ่ายดีๆ ใช่แล้ว เขาคือเอาท์ แอนท์เรียน เจ้าชายแห่งอาณาจักรเรม นี่คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ชาวบ้านไม่เข้าไปช่วยล่ะสิน่ะ แต่เด็กนั้นเป็นจอมเวทย์นิทำไมไม่จัดกับพวกมันเลยล่ะ นั้นทำให้เคิร์กไม่เข้าใจ แล้วเคิร์กเองก็คงไม่รู้ว่าลีฟนั้น ไม่มีเวทย์โจมตีเลย นั้นทำให้เคิร์กลังเล แต่แล้วด้วยความคิดที่บ้าหรือแทบไม่คิดเลยของเคิร์กทำให้เขาตัดสินใจวิ่งเข้าไปต่อยใส่เจ้าร่างบึกนั้นล้มลงไปหนึ่ง
ผัวะ
ร่างสูงของชายร่างบึกล้มลงไปด้วยร่างชกของเคิร์ก เคิร์กไม่ใช่เด็กธรรมดาที่สู้ไม่เป็นแต่เขาสู้เก่งถึงเก่งมากที่เดียว แค่ร่างบึกของคนห้าคน+กับร่างสูงอีกหนึ่งร่างของหัวหน้ามันต่อให้พวกมันเก่งก็คงสู้ฝีมือของเคิร์กไม่ได้
ระหว่างที่ร่างบึกนั้นล้มลงชายร่างเดียวกันที่เหลืออีกสามคนก็วิ่งเข้าใส่เคิร์ก
ฟรึบ ฟิ้ว ฟิ้ว ตูม โครม ผัวะ ผัวะ ฟรึบ ฟิ้ว ฟรึบ ฟิ้ว ปัง ตุม ผัวะ โครม
…(ไรว่ะ -.- งงเอง)
( ฟรึบเสียงของเคิร์กที่กระโดดหลบร่างที่พุ่งเข้ามา ฟิ้ว ฟิ้ว เสียงของร่างสองร่างที่กำลังต่อยร่างของเคิร์กแต่เคิร์กกับหลบได้หมด ตูม เสียงที่เคิร์กเตะร่างสองร่างที่พยายามที่จะต่อยเคิร์กใส่กองข้าวของ โครม เสียงข้าวของพังเละเทะ ผัวะ ผัวะ เสียงของเคิร์กที่ต่อยร่างที่พยายามจะจับเขาในครั้งแรกจากนั้นก็ร่างที่ลุกขึ้นมาตอนที่โดนเคิร์กเตะกระเด็น ฟรึบ ฟิ้ว ฟรึบ ฟิ้ว เสียงกระโดดหลบหมัดของอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่องของเคิร์ก ปัง เสียงเคิร์กเตะร่างของอีกฝ่ายไปกระเด็นเข้ากับต้นไม้ ตุม เสียงเตะใส่ร่างของอีกฝ่ายคนที่สองกระเด็นไปหาร่างของคนแรก ผัวะเสียงต่อยตนสุดท้าย และร่างสุดท้ายนั้นก็ล้มลงตกหน้าของเขา )โครมเสียงข้าวของที่พังจากการต่อสู้ที่ควรจะพังตั้งแต่ที่อีกฝ่ายกระเด็นใส่ แต่กับดังตอนท้าย เหมือนเสียงประกอบการต่อสู้ของพระเอกที่มีฉากจบด้วยการระเบิด
“ไง การแสดงจับผู้ร้ายจบแล้วส่งลีฟมาซะ” เสียงของเคิร์กดังขึ้นขณะที่จัดการกลับร่างของอีกฝ่ายได้หมดโดยที่ตนเองไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เคิร์กมองหน้าของอีกฝ่าย อีกฝ่ายมีสีหน้าที่ยิ้มดีใจ และแอบแฝงซึ่งความชั่วร้ายเอาไว้
“ไม่เบานี่แต่หยุดแค่นั้นและ ไม่งั้นอย่างหาว่าชั้นไม่เตือน”ร่างของหัวหน้าของพวกร่างบึกนี่หรือ เอาท์ใช้มีดที่มีติดอยู่ที่เอวของตนออกมาจี๋ที่คอของร่างเล็กเอาไว้ แต่น่าแปลกมากที่ร่างนั้นกลับไม่ได้มีความหวาดกลัวเลยสักนิดเดียวกลับยิ้มให้เขาด้วยสีหน้าที่ไม่เหมือนตัวประกันเขาทำกันเลยสักนิด นั้นทำให้เคิร์กงงกับการกระทำที่เหมือนเตรียมใจตายแต่ดูยังไงก็ไม่ใช่รอยยิ้มทีเตรียมใจจะตายเลย
“มากับชั้นดีกว่าพ่อหนุ่ม มาเป็นข้ารับใช้ชั้นที่จะได้ครองพลังแห่งดวงดาวดีกว่า ถ้าได้แกมาเป็นตัวล่อคงจะทำให้ชั้นผ่าน ได้หลายชั้นอยู่และฮ่าๆๆ”เอาท์พูดและหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับหันไปพูดกับเคิร์ก
“ชิ แก นะแก”เคิร์กได้แต่พึมพำหัวเสียอยู่คนเดียวที่ไม่อาจเข้าไปช่วยร่างเล็กได้ เขาต้องการที่จะช่วยร่างเล็กเพราะร่างเล็กบอกว่าถ้าต้องการอำนาจหรือเงินทองให้มาหาเขา ใช่แล้วตอนนี้เขาต้องการมันมาก ต้องการเพื่อที่จะช่วยครอบครัวของน้าเรเคียคนที่ช่วยชีวิตของเขาเมื่อสองปีก่อนใช่ ก่อนที่เขาจะได้หลุดออกมาจากนรกนั้น
-ย้อนความสักนิด 3 ปีก่อน-
“นี่แกนะวันนี้จะมีพวกคนใหญ่คนโตเขามาดูกัน เพราะฉะนั้นต้องสู้นักหน่อยนะอย่าตาย โฮ้ะๆๆ”ร่างของชายอ้วนกลมมีนวดเคราสวมชุดแบบนักแสดงมายากล และหมวกสีดำที่สวมบนหัวนั้นเดินจากออกไป
ใช่แล้วเขาคือตัวแสดงที่ตอนจัดการกับสัตว์ประหลาดต่างๆที่พวกนั้นจัดหามาให้ เขาเป็นทาสใช่ ทาสระหว่างที่เขาทำการขายทาสกันนั้นเขาถูกซื้อโดยเจ้าของค่ายแสดงกายกรรมแต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วค่ายในตอนนี่ไม่ต่างจากสนามประลองที่ไม่มีกฎกติกาใดๆทั้งสิน
ทุกๆครั้งที่ค่ายจะเดินทางไปจัดแสดงในที่ต่างๆเขาต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดพวกนั้น วันแล้ววันเล่าสู้ต่อไปเรื่อยๆ ครั้งแรกที่เขาสู้ด้วยนั้นคือหมาป่าสีขาวที่มีสองหัว มันมีท่าทางที่ดุร้าย มองมองหน้าของเขาก่อนจะกระโจนใส่เขา เขาก้าวหลบได้อย่างหวุดหวิด ไม่ใช่ว่าเขาสู้ไม่เป็นเขาสู้เป็น เพราะเขาคือชนเผ่าฟารีอัล ว่ากันว่าเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกด้วยพละกำลังมหาศาลและไหวพริบและความสามารถในการต่อสู้พวกเขายอดมาก
แต่ตอนนี่ชนเผ่าฟาริอัลเหลือเพียงแค่กลุ่มเดียวเท่านั้นและมีสมาชิกไม่ถึงหนึ่งร้อยคนเพราะเป็นชนเผ่าโบราณและสายเลือดแท้ของฟาริอัลทุกคนจะมีผมสีชมพูออกแดงและดวงตาคมดุจเหยี่ยวล่าเหยื่อ ฟังดูแล้วเขาไม่น่าจะมาเป็นทาส ใช่ทาสไม่มีใครต้องการที่จะเป็นหรอกแต่ด้วยสมัยนี้ มีหอคอยหรือจันเดี้ยนโผล่ออกมาทำให้ผู้คนแสวงหาผู้คนที่จะมาเป็นทาสของตนเพื่อที่จะเขาไปบุกดั้นเจี้ยนนั้นแต่ไม่ว่าจะใช่ผู้คนเท่าไรก็ไม่อาจจะปราบดันเจี้ยนนั้นได้แล้วปริมาณของผู้ที่ต้องการเป็นทาสด้วยความสมัครใจแทบจะไม่มีเลย ทำให้เกิดมาซึ่งการลักพาตัวเพื่อนำไปเป็นทาส เขาคือฟาริอัลแต่เขาเป็นเพียงแค่ลุกครึ่งของฟาริอัลโดยพ่อของเขาเป็นคนธรรมดาแม่ของเขาเป็นฟาริอัล แต่กฎของฟาริอัลกับเล่นตลกกับแม่ของเขานั้นคือฟาริอัลนั้นห้ามมีสัมพันธ์กับคนธรรมดาที่ไม่ใช่ฟาริอัล ทำให้แม่ของเขาถูกเนรเทศออกมาจากกลุ่มในระหว่างที่พ่อและแม่ของเขาร่อนเร่ไปกลับชีวิตพ่อของเขาก็ล้มป่วยและตายลง จากนั้นก็เหลือเพียงแค่เขากับแม่เท่านั้นพอผ่านไปสักสิบสามปีเขาก็โตพอที่จะหาเลี้ยงคนเขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านในบ้านเล็กแห่งหนึ่ง แต่วันหนึ่งก็มีโจรลักพาคนไปเป็นทาสพวกมันเอาแต่พวกผู้ชายสวนพวกผู้หญิงก็นำไปเป็นเครื่องบำบัดความใคร่ของพวกมัน แต่แม่ของเขาที่เป็นฟาริอัลสามารถจัดการกับพวกมันได้มาก แต่ด้วยจำนวนคนและแม่ที่กำลังป่วยเลยไม่สามารถที่จะสู้พวกมันได้เลยถูกพวกมันฆ่าตายเขาเลยถูกพวกมันจับมาเป็นตัวมาเป็นของเล่นให้พวกมีเงินได้มาพนันว่าเขาจะชนะหรือแพ้แต่ด้วยความแข็งแกร่งของสายเลือดของแม่ทำให้เขาไม่เคยแพ้เลย จนอยู่มาได้หนึ่งปี
“เอากินส่ะ”อาหราถูกโยนเอามาอาหารทีโยนเขามันนั้นคือขนมปัง ผักผลไม้เนื้อที่อยู่ในถุงและขวดน้ำเขาถูกเลี้ยงอย่างดีเพราะถ้าตัวทำเงินสำหรับพวกมันตายคงแย่ ร่างของชายที่เป็นคนนำอาหารมาให้เดินหาไปปล่อยเขาทิ้งไว้ใน กรง ใช่ในกรงขังที่ทำจากเหล็กชั้นดีสามารถทนต่อแรงของเขาได้ เขาถูกปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้นคนเดียวจนถึงเวลา
“เอ้าออกมาได้แล้วถึงเวลาแล้ว วันนี้คู่ต่อสู้ของแกคือสิงโตยักษ์”ร่างของชายอ้วนกลมคนเดิมที่มาบอกเขาในครั้งแรกว่าวันนี้เจอศึกหนัก ร่างของเขาถูกพามายังกรงขนาดใหญ่ที่กว้างมากและเหล็กยังเป็นเหล็กที่แข็งกว่าของเขามาก พ่ายในนั้นมีสิงโตยักษ์ขนาดเท่าคนสามคนอยู่มันจ้องมาทางที่เท่าราวกับสัตว์ที่จ้องจะล่าเหยื่อ เขาถูกนำมาปล่อยในกรงและกรงเองก็ถูกปิดลงอย่างรวดเร็วราวกับกลัวเขาจะหนีออกมา เจ้าสิงโตยักษ์ยังคงมองหน้าเขาเหมือนเดิมเขาเองก็จ้องกลับเหมือนกันทั้งสองค่อยๆขยับตัวออกแล้วเดินหมุนเป็นวงกลมช้าราวกับดูว่าฝ่ายไหนจะเริ่มจู่โจมก่อน
...หึๆๆ เจ้าหนู เจ้าดูไม่เกร็งกลัวข้าเลยนิ...เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของเขา
“อะไร เสียงใครนะ”เสียงเขาพึมพาแล้วมองอีกฝ่าย สิงโตตัวนั้นอยู่นิ่ง
...เจ้าอยากมีชีวิตใหม่ไหมล่ะ หึๆๆ ตอบข้าสิ...เสียงนั้นยังคงดังอยู่
เขาชะงักก่อนจะมองสิงโตตัวนั้นดีดี เขามองมันแล้วคิดว่าเป็นเสียงของเจ้านั้นจริงๆหร่อหรือเป็นแค่เสียงผู้คนภายนอกที่กำลังส่งเสียงเชียร์เสียงดังสนั่น เขาคิดแล้วมองอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง
...เสียงของข้าเองและเจ้าหนู เสียงที่เจ้าได้ยินนะคือเสียงของข้า สิงโตที่อยู่หน้าเจ้านี่ไง หึๆๆ... ใช่อย่างที่เขาคิดนี่คือเสียงของสิงโตยักษ์จริงๆด้วย
...ว่าไงอยากได้ชีวิตหรือเปล่าละ ลูกครึ่งของฟาริอัล เอ๋ย...เขาชะงักแม้แต่พวกที่จับเขายังไม่รู้เลยว่าเขาคือฟาริอัล แต่เขาก็อยากที่จะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ชีวิตที่อิสระกว่านี่เลยทำให้เขาตัดสินใจพูดมั่นออกไป
“อยากสินายจะช่วยชั้นหรือไง”เสียงของพูดขึ้น
...ใช่ข้าจะช่วยเจ้าแต่เจ้าต้อง สัญญากับข้าก่อน...
“ได้สิ อะไรล่ะ”เขาพูดอย่างไม่มีลังเลเพื่อชีวิตใหม่ชีวิตที่แม่ของเขาเป็นคนให้กำเนิดมาและเพื่อทำในสิ่งที่แม่ของเขาขอไว้ก่อนตาย นั่นคือ...จงรักษาชีวิตของลูกให้ดีนะและคอยปกป้องคนที่ลูกรักอย่างให้ต้องเสียใครไปละลูกแม่...
...จงปกป้องเมย์นอสแห่งชีวิตสะ...สิงโตนั้นเอ่ยก่อนที่มันจะกระโดดไปงับกรงจนมันพังสร้างความวุ่นวายและตื่นตระหนกให้กับผู้ชมได้อย่างมาก พอกรงพังมันก็ออกมาข้างนอกก่อนจะคำรามเสียงดังสนั่น
โฮกกกกกกกกก !!!
นั้นเองทำให้ผู้คนต่างวิ่งหนีด้วยความกลัว จากนั้นมันก็เริ่มก่อความวุ่นวายโดยการวิ่งกัดพวกที่จะมาจับมันซึ่งตอนนี้ชาวบ้านได้วิ่งหนีกันหมดแล้วเลยทำให้เหลือเพียงพวกคนที่คอยคุมการต่อสู้
“ไม่ ไม่ ไม่ๆๆๆๆ การแสดงของชั้นนนนน พังเละหมดแล้ว หยุดเดียวนี้เจ้าสัตว์ชั้นต่ำ”เสียงของชายร่างอ้วนคนเดินเอ่ยขึ้นขณะที่มองค่ายการแสดงของตนค่อยๆพัง
“ใครจับมันได้ชั้นให้ พันเหรียญ”เสียงนั้นทำให้พวกลูกน้องของมันต่างวิ่งหาอุปกรณ์และอาวุธออกมา
การความวุ่นวายนั้นทำให้เขาคิดออกว่าต้องหนี นั้นเองทำให้เขาออกมาจากกรงเพื่อหนี แต่ถูกหยุดไว้ด้วยชายร่างบึก เจ็ดแปดคน เขาจัดการกับคนพวกนั้นได้อย่างง่ายดายแต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าจำนวนของพวกมันเยอะเกินไป ทางฝ่ายของเจ้าสิงโตยักษ์เองก็กำลังสู้กับพวกนั้นอย่างสุดชีวิต ทั้งตัวมันมีแต่เลือด
ผัวะ
ร่างของเขากระเด็นไปด้วยแรงของไม่ที่ฟาดใส่หัวของเขาอย่างแรง นั้นทำให้เขาเจ็บมากเดิมที่ฟาราอัลร่างกายแข็งแกร่งก็จริงแต่เขาเป็นลูกครึ่งนิ เขากุมหัวที่แตกของตนเองก่อนที่จะจัดการกับพวกที่เข้ามาทำร้ายตน แต่ด้วยบาลแผลทำให้ไม่อาจสู้ได้เต็มที่นั้นทำให้เขาถูกหมัดหรือขาของอีกฝ่ายต่อยและเตะอยู่หลายครั้งการต่อสู้ผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ เขาและเจ้าสิงโตนั้นสามารถเอาชนะพวกนั้นได้หมด ด้วยร่างกายที่อิดโรยเต็มที่ เจ้าสิงโตเดินผ่านสากผู้คนที่ล้มตายด้วยฝีมือมันมาทางเขา ตามตัวมันมีรอยแผลมากมายซ้ำเลือดยังออกเยอะอีกด้วย
...จงปกป้องเมย์นอสแห่งชีวิต และรักษาชีวิตที่มีค่านี่ไว้สะ... พอพูดจบร่างของสิงโตนั้นก็ล้มลง พร้อมกับการหมดลมหายใจ เขามองภาพนั้นด้วยแววตาเศร้าเขารู้ว่าอีกฝ่ายนั้นตายแล้วเพราะช่วยเขา พร้อมช่วยเขานั้นทำให้คนรอบข้างของเขาตายมีแต่คนที่ปกป้องเขา สักวันเขาเองและที่จะเป็นคนปกป้องคนอื่นบ้าง เขาค่อยเดินออกมาจากที่นั้นช้าๆ และเดินมาเรื่อยเขาเดินเข้าไปในป่าแห่งหนึ่งเป็นป่าที่มีต้นไม้นานาพรรณเต็มอยู่เต็มไปหมด พอเดินมาได้สักพักด้วยร่างกายที่อิดโรยเต็มที่นั้นทำให้ตาของเขาพร่ามัวเพราะอาการเสียเลือดมาก นั้นเองก็ทำให้เขาค่อยๆหมดสติไปในที่สุด และคนที่มาช่วยเขาไว้คือครอบครัวของน้าเรเคียนั้นเอง น้าเรเคียดูแลเขาอย่างดีจนเขาหายสนิท และให้ความรักเหมือนลูกของตนเองและด้วยการดูแลคนจำนวนสี่คนพร้อมกับคนเดียวเลย ทำให้น้าเรคีย ติดโรคร้ายมาเป็นโรคที่รักษาไม่หายเขาเคยถ้าออกไปว่าทำไมถึงช่วยเขาไวทั้งๆที่เขาไม่ใช่ญาติคนรู้จักเลย แต่คำตอบนั้น
“ชีวิตของคนทุกคนน่ะมีค่า ไม่ว่าจะเป็นใครชีวิตนั้นสามารถที่จะทำในสิ่งที่ตนชอบถ้าตายตั้งแต่ยังหนุ่ม ก็จบสิจริงไหมจ๊ะ”ร่างบางของน้าเรเคียพูด
“จำไว้น่ะเคิร์ก ชีวิตนะมีคุณค่ามากนะ จงโตเป็นคนที่คอยปกป้องสิ่งที่คนรักเถิด”
...ชีวิตที่มีค่า... เสียงของแม่ และ สิงโตนั้นยังดังในหัวของเคิร์ก
...ต้องปกป้องสินะ...
+ + + + + + + + + + + + + + + ++ + + + + + + + + + + + + + + ++ + + + + + + + + + + +
ไอหย้า !!! เหนื่อยอ่ะ ตอนนั้แต่งแบบเมาป๊อกกี้นิดๆ เอ่ออาจจะแปลกเด้อ
ยังไงก็ฝากด้วยน่ะครับอ่านกันเยอะน่ะ ตอนนี้ระลึกความหลังนานไปหน่อยอ่ะ อิอิ
ปล. สังเกตพี่ สิงโตดีดีน่ะ
ปล. เจอคำผิดบอกน่ะ หรืออะไรที่ไม่ถูกต้องก็บอกน่ะครับ
ความคิดเห็น