คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : การพบเจอแห่งปราฏิหาริย์
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
ตอนที่ 1 : การพบเจอแห่งปราฏิหาริย์
…กลุ่มดาวทั้ง 88 ล้วนแต่มีสัญลักษณ์ของตนเอง และมีพลังอำนาจที่ต่างกันไป และความสามารถที่แปลกออกไปล้วนแต่ผู้ใช้นั้นจะเป็นอย่างไร…
…มีเพียงแต่ “จักรราศีทั้ง 12 ตัวตน”เท่านั้นที่มีพลังอำนาจมากกว่าสิ่งอื่นใด…
…แต่แล้วนับจากอดีตชาติแล้ว พลังแห่ง Leo นั้นแข็งแกร่งที่สุดแล้วหากผู้ได้ครอบครองพลังแห่งนั้นแล้วต้องเป็นผู้ที่ถูกเลือกโดยเขาเท่านั้น…
…ตัวตนแห่งพลังทั้ง 12 ราศี…
Capricorn : คราปริครอร์น กลุ่มดาวแพะทะเล
Aquarius : อควาเรียส ราศีกุมภ์กลุ่มดาวคนถือคนโทน้ำ
Pisces : พีสซีส กลุ่มดาวปลาคู่
Aries : แอเรียส กลุ่มดาวแกะ
Taurus : ทอรัส ราศีพฤษภ กลุ่มดาววัว
Gemini : เจมินี่ ราศีเมถุน กลุ่มดาวคนคู่
Cancer : แคนเซอร์ ราศีกรกฎ กลุ่มดาวปู
Leo : เลโอ ราศีสิงห์กลุ่ม ดาวสิงโต
Virgo : เวอร์โก้ ราศีกันย์ กลุ่มดาวหญิงสาว
Libra : ลิบร้า ราศีตุลย์ กลุ่มดาวตราชั่ง
Scorpio : สกอร์เปี้ยน กลุ่มดาวแมงป่อง
Sagittarius : ซาจีทาเรียส กลุ่มดาวคนยิงธนู
…จักรราศีทั้ง 12 ราศีล้วนแต่มีพลังที่ใครๆก็ไม่อาจคาดคิดได้…
…ผู้ที่จะได้ครอบครองพลังนั้น จะต้องเป็นผู้ที่ถูกเลือกโดยพลังนั้น…
…เพื่อที่จะได้มีผู้ที่ได้ครอบครองพลังนั้นจึงต้องมี “ผู้นำทาง”…
…ผู้นำทางนั้นจะต้องเลือกผุ้ที่เห็นสมควร เพราะพลังนั้นอาจเปลี่ยนแปลงซึ่งอนาคตได้…
- เรม (อาณาจักรทางตอนใต้) -
“ช่วยด้วย!! โจรขโมยอาหาร ช่วยด้วย เอาขนมปังคืนมานะ เจ้าหัวขโมย” หญิงชรารูปร่างอ้วนท่าทางดุร้ายกำลังวิ่งไล่เด็กหนุ่มคนหนึ่งพร้อมกับตะโกนขอความช่วยเหลือกับชาวบ้านคนอื่นๆ เพื่อที่จะจับขโมยที่เอาขนมปังที่เขาขาย ไป
“หยุดเดียวนี่นะเจ้าหัวขโมย หยุดเดียวนี่” หญิงชรายังไม่หยุดตะโกน แต่ด้วยขนาดของร่างที่อ้วนของเธอทำให้เธอไม่สามารถวิ่งทั่งเด็กหนุ่มคนนั้นได้ ทำให้เด็กคนนั้นค่อยๆหาไปอย่างช้าๆและลับสายตาเธอไป
“แฮ่กๆ ไม่ไว้”เธอพูดพร้อมกับทำใจที่วิ่งตามเด็กคนนั้นไม่ทัน พร้อมกับท่าทางที่อ่อนล้า
“กลับมาแล้ว ทุกคน” เด็กหนุ่มคนนั้นเดินเขามาในบ้านเล็กๆหลังหนึ่งแล้วพูดพร้อมกับชูของที่เขาขโมยมาได้
“ได้อะไรมาบ้างครับ พี่เคิร์ก” เด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งอายุราว 7 ปี เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนๆผิวสีขาวใสชุดสีน้ำตาลวิ่งมาด้วยความดีใจแล้วพูดกับเด็กหนุ่มคนนั้นด้วยท่าทางดีใจกับการกลับมาของเด็กหนุ่ม พร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดเด็กหนุ่มที่ชื่อเคิร์กด้วยความดีใจแล้วมองสิ่งที่เด็กตนนั้นถือมาด้วย
“ได้อะไรมาบ้าง ค๊า” เด็กสาวตัวเล็กอายุน่าจะรุ่นเดียวกับเด็กชายคนข้างๆ เธอมีผมสีเขียวอ่อน ยาวถึงกลางหลัง สวมชุดสีฟ้าอ่อนๆ พูดพร้อมกับเข้าไปกอดเด็กชายคนนั้นด้วยความดีใจ
“ได้ขนมปังกับยา มานะครับ นี่เอาไปให้แม่ของพวกนายท่านจะได้หายไวไว”เคิร์กพูดพร้อมกับยื่นสิ่งของในถุงกระดาษให้เด็กชายคนตรงหน้าที่มีผมสีดำสนิท ดูอายุสูงกว่าเด็กทั้งสองคนนั้น ดูแล้วอายุประมาณ 10-12 ปี ด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณคับพี่เคิรก์”เด็กชายคนตรงหน้าพูดด้วยความดีใจกับความเมตตาของเคิรก์
“อึก อึก ฮื่อๆ”เด็กสาวร้องไห้ออกมาทำให้เด็กหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“อย่าร้องสิ เรล่า เดียวเคิร์กก็เสียใจหรอกเขาอุตส่าห์หายาและอาหารมาให้แม่ของพวกเราแล้วนะ เราต้องยิ้มสิ อึ่ก อึก”เด็กชายผมสีน้ำตาลพูดห้ามเด็กสาวคนนั้น ทั้งๆที่ตัวเองก็กลั่นใจไม่ให้ร้องออกมา แต่ก็ยังมีเสียงสะอึกออกมาทำให้เด็กหนุ่มยิ้มออกมาด้วยความเมตตาแล้วพูดกับเด็กๆพวกนั้น
“ไม่เป็นไรร้องออกมาเลยก็ได้ ฮึๆ”เด็กหนุ่มหัวเราะน้อยๆในรำคอแล้วพูดกับเด็กพวกนั้นด้วยรอยยิ้ม
“นี่เอาไปให้แม่นายได้แล้ว อาคิ เรล่า อาคุ”เด็กหนุ่มพูด อาคิเด็กชายผมสีดำสนิท เรล่าเด็กสาวผมสีเขียวอ่อน อาคุเด็กชายผมสีน้ำตาล
“ครับ ขอคุณนะพี่เคิร์ก คืนนี้ค้างบ้านพวกเรามั้ย”เด็กชายผมสีน้ำตาลพูดพร้อมกับขอบคุณเด็กหนุ่มตรงหน้า
“ไม่ล่ะ พี่ว่าจะออกไปเดินเที่ยวหน่อยน่ะแล้วค่อยกับบ้านนี่ก็เย็นแล้วด้วย”เคิร์กพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กทั้งสามคน
“พี่เคิร์กจะแอบไป เที่ยวกับแฟนล่ะสิ ไม่สนพวกเราแล้วใช่มั้ย”เด็กหนุ่มผมสีดำพูดพร้อมกับท่าทางน้อยใจ
“พี่ยังไม่มีหรอกแฟนนะครับ”เคิร์กพูดแล้วลูบหัวอาคิเบาๆอย่างเอ็นดู
“พวกเราไม่เชื่อ เคิร์กนะทั้งหล่อ ทั้งเท่ หุ่นก็ดี สูงก็สูง แบบนี่พวกพวกหญิงเค้าชอบกันไม่ใช่หรอกครับ ”อาคุพูด
“ฮ่าๆๆ พูดเกินไปแล้วอาคุพี่แค่คนธรรมดาเอง”เคิร์กพูดพร้อมกับลูบหัวของอาคุเบาๆ
“รีบเอายาไปให้แม่สิเดียวท่านก็ไม่หายหร่อกน่ะ เย็นแล้วพี่ก็จะกลับแล้ว”เคิร์กพูดพร้อมกับเดินออกมาจากบ้าน
“บ๊ายบายๆ ขอให้มีแฟนไวไวน่ะ พี่เคิร์ก คิกๆ”เด็กทั้งสามคนพูดพร้อมกับยกมือขึ้นลาเคิร์ก
….ใครจะคิดว่าคำพูดของเด็กพวกนั้นจะเป็นจริง…
…ราวกับคำพูดนั้นมีชีวิต...
“แฟนงันหรอ คงจะมีล่ะสิน่ะเรา”เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
“ใครจะไปชอบหัวขโมยอย่างเรากัน”เคิร์กพูดแล้วเดินต่อไปอย่างช้าๆเพื่อที่จะรับลมยามพระอาทิตย์ตก
…ใครจะไปคิดว่าเจ้าหัวขโมยคนนี้ในวันข้างหน้าจะเป็นคนขโมยหัวใจคน…
“ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อยครับ”เสียงๆหนึ่งดังขึ้นมาทำให้เคิร์กหลุดจากความคิดแต่แล้ว
ตุม!!
“โอ๊ย เจ็บอะไรเนีย”เคิร์กพูดขนาดยกวัตถุบ้างชนิดออกจากร่างกายตน แต่วัตถุที่ว่านี่คือคน ใช่มันคือคน เป็นเด็กหนุ่มตัวเด็กกว่าเคิร์ก ผมสีฟ้าตัดสั้นแล้วมีผมที่ถักเปียเป็นเส้นเล็กที่ข้างหลัง แต่เด็กคนนี้ดูแล้วมันแปลกๆแห่ะ
“โอ๊ย เจ็บอ่ะ”ร่างเล็กนั้นพูดแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับเคิร์กด้วยแววตาใสๆของตน
…อะไรกัน ดวงตาแบบนี้น่ะ ไหนจะไอ่ท่าทางแบบนี้อีก…เคิร์กคิดในใจตนเอง
ตอนนี้ร่างของเคิรก์นอนหงายหน้ากับพื้นแล้วมีร่างของใครบ้างคนที่ทำสายตาแปลกๆใส่เขานอนอยาบนตัวเขา ดีน่ะที่ตรงนี้ไม่ค่อยมีคน ทำให้ไม่มีใครเห็นสองคนนี้ท่ามีใครเห็นเข้าล่ะก็คงคิดไปไกลแล้วและ
“เอ่อ คือปล่อยผมได้ยังครับ”ร่างล้กนั้นเอ่ยกับเคิร์กด้วยแววตาใส ตามเดิมทำให้เคริร์กรู้ตัวว่าตอนนี้ตนเองกำลังกับเอวอีฝ่ายอยู่นั้นเอง
…แต่เอวเล็กดีแค่ จับแล้วรู้สึกดีแห่ะ…นั้นคือความคิดของเคิร์ก
“อ เอ่อ ได้สิ”เคิร์กปล่อยมือจากเอวอีกฝ่าย ทำให้อีกฝ่ายลุกขึ้นยืนได้ ทำให้ร่างเล็กยื่นมือออกไปเพื่อที่จะช่วยอีกฝ่ายให้ยืนขึ้น เคิร์กเลยยื่นมือของตนไปเพื่อที่จะจับมืออีกฝ่ายแล้วยืนขึ้น
“อ่ะ” ทั้งสองเอ่ยพร้อมกับเมื่อมือของทั้งสองสัมผัสกัน มันรู้สึกแปลกๆเหมือนไฟฟ้าสถิตตามร่างกายแต่แค่แปปเดียวเองทำให้เคิร์กจับมือเล็กๆนั้นแล้วลุกขึ้น
“เอ่อ ขอโทษครับเจ็บตรงไหนไหมครับ อ่ะนั้นเลือดนิ”ร่างเล็กนั้นพูดแล้วชี้ไปที่เลือดที่หัวของเขาสงสัยน่าจะได้มาตอนล้มทำให้หัวฟาดพื้นแล้วเลือดออก ร่างนั้นท่าทางตกใจเล็กน้อย แล้วยื่นมือมาบริเวณแผลแล้ว
“ไลท์-ทริ-เม็ท”ร่างเล็กเอ่ย แล้วเกิดแสงขึ้นที่ฝ่ามือของร่างเล็กพอแสงสัมผัสกับแสงทำให้แผลค่อยๆหายไปอย่างช้าๆแล้วหมดไป ราวกับไม่เคยเกิดแผลขึ้นเลยไม่มีแม้แต่ร่องรอยของแผลแม้แต่นิดเดียว ทำให้ร่างสูงตกใจ
“จอมเวทย์งันหร่อ ขอบใจนะ”ร่างสูงเอ่ยขึ้นแล้วมองร่างนั้น แปลกมากเมืองที่เขาอยู่ไม่น่าจะมีจอมเวทย์นิ แล้วหมอนี้เป็นใคร หน้าตาก็ไม่คุ้นเลย แล้วเวทย์ที่ใช้นั้นอีกเวทย์ประเภทนี้มันเวทย์สาบสูญไม่ใช้หรอ
“ไม่เป็นไรครับ ผมลีฟ ลีฟ ไนท์ล่าเทียร์ ครับเอ่อ นาย”ร่างนั้นพูดพร้อมกับแนนนำตัวเองให้ร่างสูงรู้จัก
“ชั้น เคิร์ก เอร่าโก้”เคิร์กพูด
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เคิร์ก”ร่างเล็กนั้นพูดแล้วส่งร้อยยิ้มใสๆของตนให้เคิร์ก
....ใครจะไปรู้ว่าการพบเจอให้นี้มันจะเปลี่ยนแปลงซึ่งอนาคตของโลกเลย...
…การพบเจอแห่งปราฏิหาริย์ ของทั้งสองนี้เป็นตัวดำเนิดพลังที่ฝังอยู่ในร่างของทั้งสอง…
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
จบไปอีกตอนยาวเหมือนกันแหะ ไงใครรู้บ้างเอ่ยใครพระเอก นายเอก
เม้นๆๆ
สู้ๆ(คนแต่งสู้ตายยย)
ปล.มันแอบจับ+จงใจ
ปล.ชื่อพระเอกไม่มีความหมายเนอะ
ความคิดเห็น