คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : (PART 2)บทที่ 34 - เขาว่ากันว่าตัวละครจีบได้มักมีเสน่ห์รุนแรงต่อเพศเดียวกันและเพศตรงกันข้าม นั้นคงไม่รวมผมหรอก
บทที่ 34 - เาว่าันว่าัวละรีบไ้มัมีเสน่ห์รุนแร่อเพศเียวันและเพศรัน้าม นั้นไม่รวมผมหรอ
ลนิยาย :: 7/1/2561
แ้ำผิ :: --------
ผมใ้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่นานเพราะเรียมุเอาไว้อยู่แล้วทำให้เปลี่ยนไ้เลยแ่ิรเหื่อที่หมมาเือบทั้วันทำให้ผมอล้าัวไม่ไ้ทำให้ใ้เวลาไปพอสมวรว่าออมารุรวมพล
ึ่เสื้อผ้าที่ผมใส่ออมาร่วมานนั้น็เป็นเสื้อสูท่ายๆูราบเรียบแ่็หรูหราสีาวสะอาาามธรรมเนียมระูลผม
มันเป็นเสื้อผ้าที่ท่านพ่อื้อให้่อนมาที่นี้ไม่นานันั้นผมเลยะหยิบมาใส่เพิ่มบารมีนเอบ้าเหมือนัน
"มิาเอล มายืนทำอะไรรนี้เหรอรับ?"ผมหันหน้าไปถามมิาเอลที่ยืนนิ่อยู่รบันไเวียนอหอพัึ่เป็นบันไเินึ้นเินลอันเียวอหอพัที่เวียนยาวเป็นเลียวึ้นไปถึั้นบนสุและล่าไ้
อีอย่าหอพัาย็เป็นหอพัอาารวลมทำให้มีบันไเวียนไ้
"ออมารับลม"มิาเอลอบผม่อนหันหน้าลับไปที่เิมือระเบียยาวที่ยืนไป้านนออาารึ่เป็นระเบียอไม้ามฤูาล
บุลินิ่ๆับท่าทาส่าามนั้นอทำให้ผมมอาไม่ระพริบเลยทีเียว
นี่แหละน่า...นที่หน้าาี็ทำอะไรูีไปหม
ถ้าบอว่าไม่เยอิาเลยโหนเอแบบสุๆ
"มีอะไรหรือเปล่า? ถึไ้มาหา?"มิาเอลถามผม้วยวามสสัย ผมที่ยืนอยู่ห่าาเาไม่มาเท่าไรเลยถือโอาสเินไปใล้มาึ้น "็แ่สสัยเท่านั้นเอรับ”ผมบอับมิาเอล่อนเยหน้าึ้นมา้อมอนรูปามที่ยืนนิ่ที่เิม
“มิาเอลเี่ยวนี้อบทำัวแปลๆ
ผมเลยเป็นห่วนะรับ"ผมบอามวามรู้สึริๆอนเอออไป
เวลาผมอยู่ับมิาเอล ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมเวลาะพูะถามับมิาเอล
บรรยาาศไม่็วามรู้สึในใอผมมันอบให้พูออมารๆมาว่าโหหรือวไปวนมา
"ถ้าหา...มิาเอลไม่อยาอบ็ไม่้อพู็ไ้นะรับ.."ผมบอเสียสั่นับมิาเอลพร้อมับแนเสื้ออนัวสูว่าเอาไว้แน่น
เมื่อไม่เห็นเ้าัวบออะไรผมนอา้อหน้าผมแบบา่อานอรู้สึเินไม่ไ้เหมือนัน
"็ไม่มีอะไรหรอ.."มิาเอลอบผมนไ้
ใบหน้าหล่อเหลามายนั้นพูออมา่อนระบายยิ้มอ่อนโยนให้ผม
มือเรียวอมิาเอลนั้นเอื้อมมาแะับใบหูอผมนผมอรู้สึนลุู่ไม่ไ้
หน้าอผมมันแมาอย่าแน่นอน!
"นายูีมาเลยนะในุสีาวแบบนี้"พอมิาเอลพูบเท่านั้นแหละ
ใบหน้าอผมที่น่าะแอยู่แล้ว็ยิ่แมาว่าเิม ไม่ไหวแล้ว!
ำพูเมื่อี้มีพลัารทำลายเยอะเินไปแล้ว!
หน้าอผมแเถือไปถึไหนถึนั้นอย่าแน่นอน
"อย่ามาแล้ผมมานัสิ..."ผมพูเสียแผ่ว่อน่อยๆึมือมิาเอลที่มาลอเลียับใบหูอผมออไปทันทีเป็นารแล้เิน
"แล้บ่อยๆแบบนี้มันทำให้หัวใวายนะรับ"
"็ทำัวน่ารัเอนี่นา
น่ารัะาย.."มิาเอลหยอผม่อนส่ยิ้มน้อยๆให้ทันที "รู้ไหม? สัว์นิไหนเหมือนนายมาที่สุ"
"สุนั...นแ้ว....หมี....ระรอ?"พอมิาเอลถามผมแบบนั้น
ผม็ทำหน้าออมา็สุ่มื่อสัว์ออมาสอสามนิแ่มิาเอ็ส่าบหน้าปิเสธ
ผมเลยไม่รู้ะอบอะไรออมา
"แล้วมันเป็นสัว์อะไรล่ะรับ?"ผมถามออไป
มิาเอลไม่ไ้อบผมนอาเอื้อมมือมาับมือผม่อนลาผมไปรุรวมผลทันทีโยที่ไม่ยอมอบผมเลยแม้แ่ำเียวนผมอพอแ้มไม่ไ้้วยวามอนบวหุหิไม่น้อย
"มิาเอลเนี่ย เป็นพวที่เวลาถามแล้วไม่อบสินะรับ"ผมบ่นึ่ถามมิาเอลเมื่อพอผมถามออไปเ้าัว้นเหุ็ไม่อบ
อะไรันเนี่ย? ถามเอแท้ๆแ่พอผมอบไม่ไ้แล้วถามลับ็ันไม่อบะั้น
เ้านเอาแ่ใ!! เหมือนมิาเอละับวามรู้สึผมไ้
เ้าัวเลยระาแนอผมไป้านหน้านัวผมระเ็นไปไลนนับแผออมิาเอลเ้าเ็มๆ
มิาเอลับใบหน้าอผมึ้นมาโยบีบรา่อนส่ยิ้มเ้าเสน่ห์ออมาให้ผมอย่ารวเร็วว่าสมออผมะประมวลผลอะไรเสร็
มิาเอล็เลื่อนใบหน้าลมาแนบรใบหูอผม่อนพูเสียแผ่ว “ี้อนัเลยนะ
ัวป่วน”
“อะไรล่ะนั้น!?”ยัไม่ทันที่ผมะพูบ มิาเอล็ปิปาผม้วยารเอานิ้วี้แนบปาผมทันทีนผมไม่สามารถพูอะไรออมาไ้เพราะมันเหมือนสัาบอให้ผมเียบ
ไม่้อพูอะไรออมาอีแล้ว มันล้ายสัาให้ผมเียบและฟัเ้าัวพูอย่าเียว
"ัวเล็ๆ นฟูๆ
น่ารัแถมน่าลั่นแล้แบบนี้้อเป็นน้อระ่ายอยู่แล้วไม่ใ่หรือไ?"พอมิาเอลพูบ ผม็รู้สึเหมือนาัวเออ่อนแรลไปเยอะมาทำให้ผมถึับร่วลับพื้นไปเลยทีเียว
ผมในอนนี้ทั้เินทั้หน้าแทั้อายนอนนี้อยาหยิมิาเอลหลายทีเป็นารล้าแ้นเหลือเิน
"ี้แล้เินไปแล้ว"ผมบ่นึ้นมา้วยใบหน้าแ่ำ นร้ายที่อบแล้ผมไม่เยเปลี่ยน็ยัเป็นอมวายร้ายยิ้มเหยาะผมอย่ามีวามสุ่อไป
"แล้วไม่อบเหรอ?..."มิาเอลถามผม่อนเอียอลมามอผมูอออ้อนีแ่ผมไม่อาหลลนเ้าเล่ห์ไ้หรอนะ
ถ้าหาเื่อแล้ว
ทุนะ้อมีสภาพแบบผมันทุนแน่ๆ
นี่มัน่าน่าอายริๆ!!
"เลียที่สุ่าหาล่ะรับ!!"ผมะโนอบ่อนโนมิาเอลหัวเราะใส่เสียเบา
เาไม่ไ้พูอะไร่อนอาึมืออผมึ้นไป่อนึมือผมึ้นไปยืนรพร้อมลาผมรไปยัุรวมพลทันทีเพราะใล้ถึเวลานัแล้ว
ว่าะมาถึุรวมพล็เือบทำให้อารีเอ็้าอนใส่แล้วเพราะมา้าว่าเธออี
"้าัะ แอบไปไหนันมาหรือเปล่าะเนี่ย
ทั้สอน"อารีเอ็้าในุระโปรเรสสีมพูอ่อนประับ้วยระบายฟูฟอและั้นลุไม่แสนสวยทำใหู้เหมือนนาฟ้าัวน้อยไม่ไ้ เรือนผมสีบลอน์แสนสวยไล่สีมพูอ่อนนิหน่อยรปลายผมปล่อยสลายเป็นทายาวึ่มีผมบาส่วนมัเป็นเปียมุเล็ๆถั้วยริบบิ้นและผ้าลูไมู้สวยาม
ใบหน้าหวานนั้นแ่ใหู้สวยและอ่อนหวาน้วยเรื่อสำอา์เ็ามสมัยนิยมอเ็ผู้หิใน่วนี้
“น่ารัันะรับ”ผมเอ่ยมอารีเอ็้าเพราะวันนี้เธอูน่ารัมาริๆึ่เ็สาวัวเล็เอ็ทำหน้าเิน่อนส่ยิ้มแสนสวยให้ผมทันที
“อบุนะ่ะ
เอย์เล”อารีเอ็้าบออบุับผมพร้อมลี่ยิ้มน้อยๆออมาแ่เหมือนเธอะรู้ว่าผมเบี่ยเรื่อเลยมวิ้วน้อยๆลมาพร้อมออทำหน้าบูบึ้ให้ผมเห็นทันที
“แล้ว็อย่ามาเปลี่ยนเรื่อสิะ! เอย์เล!”
“แล้ว็อบมาะีๆเลยะว่าแอบไปทำอะไรมาหรือเปล่าะ?”
ผมับมิาเอลไม่ไ้อบเธอนอาหันหน้าไปสบาันและันึ่พอผมับมิาเอลหันมาสบาัน
ผม็แทบหันหน้าหลบสายาไม่ทันเลยทีเียว
สำหรับผมเหุาร์เมื่อี้มันน่าอายและวยเินมาเินว่าะผมสบาับมิาเอไ้แ่เ้าัว้นเหุลับยิ้มแย้มแ่มใสนผมอเอื้อมมือไปหยิสัทีสอทีไม่ไ้้วยวามหมั้นใส้
"ไม่มีอะไรหรอรับ..."ผมอบอารีเอ็้า้วยรอยยิ้ม่อนหัน้ายวามอหาันแนและฮาเรฟที่หายัวไปเยเลยหลัาที่พวเราแยันรหอพัาย าร์เรนหรือุเ้าายนั้นเอ็เินมาประำาร้าายพี่สาวนเอ ถ้าหาาร์เรนไม่อยู่้าๆอารีเอ็้านี่ะเป็นเรื่อแปลสำหรับผมมา็เพราะพวเาเป็นิส่อนและบรา่อนนี่นา
เป็นพวิส่อนและบรา่อนั้นร้ายแรทัู้่
นี่ถ้าหาราอาาัรที่นี้ไม่ำหนว่าฝาแฝหรือพี่น้อสายเลือเียวันแ่านไม่ไ้
ผมเียร์ให้หมั้นันไปนานแล้ว!
"ฮาเรฟับันแนล่ะ? หายไปไหน?"มิาเอลหันไปถามับาร์เรนที่ยืนอยู่
"ไม่รู้สิ"าร์เรนอบอย่ารวเร็วนอารีเอ็้าที่ยืนอยู่้าๆอสะิไม่ไ้ึ่าร์เรน็เป็นพวไม่สนใใรอยู่แล้ว
ทั้ผมและมิาเอลเลยไม่ไ้ใส่ใอะไรมานันอายืนรอ่อไป
พวเรา 4 นยืนรอทั้สอนนรออยู่นาน็ไม่มา อารีเอ็้า็บ่น่อนลาพวเรามาในานทันทีเพราะี้เียรอแล้ว
้านนอแมล็เยอะันั้นเลยมาหลบภัย้านใน
ึ่พอผมเ้ามาในาน็รู้เลยว่ามันัอย่าหรูหรามานาไหน
หอประุมที่ัอย่าเป็นระเบียบแปรสภาพเป็นานรื่นเริไ้ภายในเวลาไม่ถึ 2
ั่วโมไ้นี่ ยอเยี่ยมมาริๆ
"เอย์เล่ะ...ไปทาโน้นับันหน่อยไ้ไหมะ?"พวเราเ้าานมาไ้ไม่นานทำให้ยัไม่ทันไ้แยัวออมา
อารีเอ็้าที่ยืนนิ่็เินึ่วิ่มาหาผมอย่ารวเร็วทำให้ผมอใไม่ไ้้วยวามลัวว่าเพื่อนสาวนสวยะล้มหน้าทิ่มพื้น
"ไปไหนนะ?"ผมถาม
อารีเอ็้าไม่อบผมนอาี้นิ้วไปทาโนนมหวานที่แทบไม่มีนเลย
ผมที่หันไปมอ็พอเ้าใว่าทำไมอารีเอ็้าถึไ้อยามาโนนี้
นมหวานือสรวสวรร์อสาวๆ
แ่บาทีสาวๆ็ลัวนมอไม่ีเ่นัน
ผมเอ็เ้าใเลยหัวเราะให้พลาลูบเรือนผมฟูๆออารีเอ็้าไปรู่หนึ่่อนพยัหน้าล
อารีเอ็้า็ทำหน้าาีใออมาทำให้พวเราทัู้่เินรไปยัโนนมหวานทันที
พอหลัาที่ผมับอารีเอ็้าลับสายาไปาาร์เรนและมิาเอล
ายหนุ่มรูปามทั้สอน็ยับัวเปลี่ยนท่าทาทันที
าร์เรนนั้นอยู่ในุสูทสีำึ่ับให้ผิวาวๆอเาเ่นมาึ้น
วาสีแใ้รอบแว่นสีำนั้นยับึ้นเมื่อสัเเห็นวามร้อนแรบ้าอย่าา้านหลันเอ่อนหันไปมอผู้ายอีนที่ยืนเ่นเรียสายาหยาเยิ้มาสาวๆหนุ่มๆมามาย
"มิาเอล....เ่นไปแล้วนะ"าร์เรนบอมิาเอลเสียแผ่วพร้อมเลื่อนสายาไปมอลุ่มสาวๆหนุ่มๆ่ามอมิาเอลอย่าเร่าร้อนปานะลืนินเหลือเิน
บาทีเวลามอแล้ว็อถอนหายใไม่ไ้ว่าสายาแบบนั้นมันน่าลัวริๆ สู้ไม่ไหวเท่าันับมิาเอลริๆ
าร์เรนนั้น็เิบโมาับมิาเอลมาั้แ่เ็ยันโเลยพอรู้มาบ้าว่ามิาเอลเป็นผู้ายที่มีเสน่ห์รุนแรมา่อฝ่ายเพศร้ามและเพศเียวัน ้วยทั้รูปร่าหน้าาและลัษะนิสัยที่โเ่นทำให้มีนลั่ไล้มามาย แ่ถึะมีเสน่ห์เท่าไรถ้าหานที่เ้าัวอบไม่หลเสน่ห์เพราะวามื่อบื้อ็ไร้ประโยน์พอสมวร
แ่็นั้นแหละ ารเป็นที่สนใและโเ่น็ทำให้ีวิลำบาไม่น้อยเหมือนัน ันั้นาร์เรนอเป็นำลัใให้มิาเอลีว่า
"เพราะอารีเอ็้าับเอย์เลไม่อยู่นี่..."มิาเอลเอ่ยออมา่อนเหลือบาไปมอน้านหลันเอ็พบว่าลุ่มสาวๆมามายหรือแม้แ่ผู้ายบานมอเาอย่าเร่าร้อนนน่านลุ "ไปไลๆะ..."มิาเอลพูเสีย่ำูน่าลัวนทำให้สาวบานถึับถอยหนีไปเลยทีเียว มีบาส่วนที่น้ำารื้อออมา้วยวามลัว
"อบทำร้ายนอื่นันะ มิาเอล"าร์เรนเอ่ยเสียเรียบ่อนถอนหายใออมาเล็น้อย "ระวัไม่มีนรัหรอ.."
"ใรสนใล่ะ..? น่ารำา"มิาเอลอบ่อนหันหน้าหนีทันที
"ั้นเหรอ แ่อย่าไปทำอะไรไม่ีละันนะ เห็นใยุเวอร์น่า้วยล่ะ"เาพูึ่เือน่อนเินไปที่โนเรื่อื่มทันที แ่ยัไม่ทันทำอะไรอนนี้สายาอเาถูสะ้วยอะไรบ้าอย่าเสียแล้ว พี่สาวฝาแฝอเานั้นหันหลัมามอเา แม้ะห่าันมาแ่สายาสอสีอพวเา็สบัน
อารีเอ็้านั้นทำส่สายาไปยัทาหนึ่ ท่าทาล้ายบออะไรบ้าอย่าับาร์เรนและยับปาน้อยๆไปมาทำให้าร์เรนหันหน้าไปมอ็พบนที่เ้าัวรออยนไ้
'อบุรับ พี่สาว'าร์เรนไม่ไ้พูัออไปนอายับปาและส่เสียเบาๆราวแหบแห้ไปแทน พี่สาวฝาแฝอเาทำหน้าเินให้่อนส่ยิ้มสใสแทนำพู หลัานั้นาร์เรน็หายไปาานปาร์ี้พร้อมใรบานทันทีึ่มีสายาออารีเอ็้ามอล้อยหลัไปลอามทาเลยและเสียหัวเราะเล็ๆอเ็สาวร่าบอบบา
+++++++++++++
"มอหาใรเหรอรับ?"ผมหันหน้าไปถามอารีเอ็้าที่ยืนทำอะไรสัอย่าอยู่ ผมนั้นถือถาอาหารใส่นมอพวเราสอนเอาไว้แน่นไม่ให้ลมา อารีเอ็้าหันหน้ามามอผม่อนส่ายหน้าไปมาเล็น้อย เธอ่อยๆหันหลัมา้าๆผมอย่ารวเร็วึ่ผม็ยื่นนมเ้ในอถาให้อารีเอ็้าเลือูึ่เธอเอ็เลือหยิบไปทานหลายิ้นไม่น้อย
"เปล่านี่ะ! ันแ่ิว่าเมื่อไรฮาเรฟับันแนะมาเท่านั้นเอะ เอย์เล"อารีเอ็้าหันมาอบผมพร้อมลี่ยิ้มน้อยๆออมา ผมเอ็ไม่ล้าัไ้อะไรมานัเี่ยวหาว่าผมุ้น้าน ผมเลยยิ้ม่อนยื่น้อนเ้ใส่ปาอารีเอ็้าทันที เ็สาวัวน้อย็ยื่นปามาัิมเ้ในส้อมไปให้เธอับเล่น
"อร่อยไหมรับ?"ผมถามอารีเอ็้าที่เี้ยวแ้มนแ้มุ้ยไปเลยทีเียว
"อร่อย่ะ! หวานมาเลยเหมือนฝีมือเอย์เลเลยะ! ไม่น่าเื่อว่าแม่รัวที่นี้ทำไ้ยอเยี่ยมนานี้!"พออารีเอ็้าอบผม็ไม่ไ้พูว่านมที่เธอทานมาว่ารึ่ือฝีมือผมทั้นั้น
"ทานอีไหมรับ?"
"่ะ! เอามาเยอะๆเลยนะะ!"
"ไ้สิรับ"
ผมับอารีเอ็้าอยู่้วยันมานานว่ารึ่ั่วโมรโนนมหวานนนอื่นๆ่ามอ้วยวามแปลใ สสัยบาทีิว่าผมับอารีเอ็้าะปล้นนมหวานหอมๆพวนี้ไปนหมมั้ แ่้วยบารมีวามเป็นเ้าหิออารีเอ็้าทันเปล่ประายทำให้ไม่มีใรเ้ามายุ่ับพวเราเลยรับนระทั่ผู้อำนวยารเินเ้ามาพร้อมับะรรมารนัเรียน พวนัเรียนปี 1 ทุนในาน็่าหยุารระทำทุอย่ามามอผุ้อำนวยารและะรรมารนัเรียนทันที
"สวัสีนะ เหล่านัเรียนใหม่ผู้ทรเียริทุน พวเราไ้พบาทั้หมายเิและานปมนิเทศแล้ว ันั้นทานี้็อไม่พูอะไรมาหรอนะ"ผู้อำนวยารโรเรียนที่เป็นพ่อมสาวพราวเสน่ห์นั้นเอ่ยออมาเสียัลั่นาน้วยเวทมนร์ ผมับอารีเอ็้าเยหน้าไปมอบนเวที่อนเ็สาวัวเล็ะหันหน้ามาระิบอะไรบ้าอย่าับผม
"เอย์เลรู้หรือเปล่าะ? ว่าทำไมผู้อำนวยารถึไ้พาะรรมารนัเรียนมาทั้ๆที่ไม่ำเป็นแท้ๆ"พออารีเอ็้าพูแบบนั้นออมา ผม็อมวิ้วน้อยๆไม่ไ้เหมือนัน
"ไม่รู้รับ? ทำไมเหรอรับ?"ผมถาม อารีเอ็้า็หัวเราะออมา่อนี้ไปทา้านหน้าเวทีที่ผมลอเพ่สายามอแล้ว็เห็นร่าบอบบาที่สวมเสื้อสูทสีำฟ้าสลับันทำให้ับเน้นผิวาวใสูเ่นมา ผมยาวประบ่ามัรวบเป็นหาม้า่ำสีฟ้าพาสเทล ริบบิ้นสีาวที่มัไว้้านหลัหาม้า่ำ แ่มอา้านหลั็ทำให้ผมรู้แล้วว่านนนั้นเป็นใร
"าน่อน เบอร์เเนีย"ผมพึมพำื่ออเานนั้นออมาทำให้รอยยิ้มหวานบนใบหน้าสวยออารีเอ็้าีึ้นมา
"ถู้อแล้ว่ะ! ใรแนะนำัวมาะเนี่ย?"
"ันแนนะรับ พอีผมนับเาทำให้รู้ัันนะรับ"
"อืมมมม...เ้าใแล้ว่ะ แล้วเอย์เลพอรู้ไหมะว่าทำไมันถึไ้พูถึเานนั้น"อารีเอ็้าหันหน้ามาถามผม ผม็ส่ายหน้าไปมา้วยอ์วามรู้เี่ยวับนายเอมัยน้อยมาถึแม้ว่าผมะเป็นพวเล่นเมแล้วผ่านรูทีบหนุ่มมาบ้า็เถอะ
ผมำื่อเาไ้นี่็บุมาเท่าไรแล้ว
แ่าที่ผมำไ้เี่ยวับนายเอ าน่อน เบอร์เเนียือเาเป็นเ็าวบ้านแถวายแนราอาาัรเอสโทเนียถูพาัวมาเรียนสถาบันนัเวทย์้วยฝีมือผู้อำนวยารโรเรียนเวทมนร์ สาเหุน่าะเป็นเพราะมีพลัเวทย์ที่สูว่าาวบ้านาว่อและธาุถึ 3 ธาุแ่นั้นเอ
"ิๆ เอย์เลนี่็ไม่่อยสนใ่าวเหมือนเิมเลยนะะ เี่ยวันบอให้นะะ"อารีเอ็้าหันหน้ามามอผม่อนหัวเราะออมาอย่ามีวามสุ "ันไ้่าวลือเี่ยวับวามสัมพันธ์อเาับผู้อำนวยารว่าที่เ้ามาในโรเรียนไ้และมีพลัธาุถึ 3 ธาุ็เพราะว่าเาเป็นลูายแท้ๆอผู้อำนวยารนะะ"
"เอ๊ะ? ริเหรอ?"ผมหลุำออมา้วยวามใ
"็ไม่รู้เหมือนันะ ่าวลือ็ือ่าวลือนี่ะ ันเอ็ไม่แน่ใเหมือนันะ"อารีเอ็้าอบผม้วยรอยยิ้มสใสึ่ผม็หัวเราะออมา่อนหันไปมอเวที้านหน้าทันที ผู้อำนวยารนั้นไ้แนะนำัวะรรมารนัเรียนแ่นัเรียนปี 1 ทุๆนึ่ผม็ฟับ้าไม่ฟับ้านระทั่ถึผู้อำนวยารเปิเรื่อัวแทนนัเรียนปี 1 ำนวน 10 นที่ะเ้ามาเป็นสมาิะรรมารนัเรียน
ผมั้ใฟัมาเพราะว่ามันะเป็น่วให้นายเอไ้พานพบ ทำวามรู้ัและเ้ารูท่าๆในเมทันที ผมำไ้ว่าัวละรีบไ้ทุนไ้เ้าร่วม้วย นายเอ็เ้าร่วม้วยและอี 4 นที่เหลือผม็ำไม่ไ้ว่าเป็นใรบ้าแ่เาพูันว่าเป็นัวร้ายนาร้ายในรูทหนุ่มๆทั้ 4 น (ึ่ัวร้ายในรูทอผม เอย์เล แอโทเรนั้น็ไม่ไ้หรอรับ)
"่อานี้็อประาศเี่ยวับัวแทนนัเรียนปี 1 ที่ะมาเ้าร่วมิรรมอะรรมารนัเรียนเลยละันนะ"ผู้อำนวยารโรเรียนเอ่ยประเ็นออมาทำให้นัเรียนนอื่นๆ้านล่า่าื่นเ้นันให่ อารีเอ็้าที่ทำหน้าเหมือนไม่สนใอะไรนั็ยัสนใเลย
แม่มสาวสวยหยิบระาษใบยาวมาถือ่อนพูึ้นเสียั "ะเรียื่อเลยนะว่ามีใรบ้า อ์ายรัทายาทาร์เรน เมป์เย์ ฮาเรฟ เวนท์วอร์ท ันแน ไฟาน มิาเอล เวอร์น่า เอย์เล แอโทเร เอริล แอโทเร าน่อน เบอร์เเนีย แสเปอร์ โราน ไอา เฟลอร์รี่และสุท้าย อ์หิอารีเอ็้า เมป์เย์ ทั้หม็มีเท่านี้แหละ"พอผู้อำนวยารพูบ ผม็เริ่มำื่ออนที่ะมาเป็นหนึ่ในัวแทนนัเรียนปี 1 ทันทีมีื่อทีุ่้นหูหลายื่อและไมุ่้นหูอยู่ประมารสอรายื่อ แ่ที่พอผมเริ่มฟัไป็รู้สึหน้าีเรื่อยๆเมื่อไ้ยินว่าเอริล็เป็น 1 ในัวแทนนัเรียน
เอริล็เป็นหนึ่ในัวแทนนัเรียน้วย....
ไม่ริน่า
{ุยับไรท์เอร์เราฟ}
อระแอ่มไอว่าที่ริอนนี้มันยาวว่านี้มาเือบยี่สิบหน้าแ่ผมลัวยัใส่หน้าเียวแล้วหนัเลยอีเป็นสอบทีว่า ึ่อีอน็ออัพอาทิย์หน้านะรับเพราะไรท์แ่ไม่ทันแ่ะเนื้อหาไว้แล้วแหละว่าแ่รวมเินแน่นอนเลยอีีว่าเน้อ นายเอ็ยัไม่ปราเ็มที้วยเพราะไปอยู่อีอนหม อนนี้็เผยื่อัวละรเ่นอีสอรายื่อให้ทุท่านแล้วนะรับ เ้าายนั้นเอ็่าัวแพมหาศาล อแอบระิบว่าเ้าายมีู่นเอเป็นัวเป็นนนะรับึ่เป็นใร ทานี้ไม่อเปิเผย นิยายเรือนี้อามีู่ NL BL GL ผสมผสานบ้านะรับเพราะไรท์อบหมไม่ว่าายาย หิหิหรือายหิ แ่ส่วนให่ะเน้นายายมาว่า เพราะอะไรหรือ! มันั่วหัวื่อเรื่อว่า BL ไล่ะ 55555 พระเอในเรื่อือใรมีในใทุท่านหรือยัเอ่ย? 55555 ไรท์ไม่อยาพูมาเี่ยวเป็นารสปอยนะรับ บายๆ เอันอาทิย์หน้าน้า
เพ
Shiro_Sena
ความคิดเห็น