คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : บทที่ 31 -หลังจากนี้ไปอีก 4 ปี
บทที่ 31 - หลัานี้ไปอี 4 ปี
ลนิยาย :: 17/12/2560
แ้ำผิ :: --------
หลัานั้น็ผ่านมาเป็นเวลาเือบ 4 ปีแล้วถ้าหานับั้แ่วันเิรบรอบ 11 ปีอผม
ในอนนี้ผมไ้เปลี่ยนาเ็ายอายุ 11 ปีเป็นายหนุ่มอายุ 15
ปีนไ้เริ่มลายเป็นผู้ให่เ็มัวึ้นมาเยอะพอสมวรแล้วล่ะรับ
ทุๆอย่าเริ่มโึ้นามสภาพาลเวลาไม่ว่าน้ำเสีย ใบหน้า
รูปร่าและนิสัยอื่นๆที่เริ่มเปลี่ยนไปที่ละนิแ่ถึะโึ้นเยอะเลย็เถอะแ่ว่าผม็ยัเี้ยว่าเหล่าพระรออยู่มา
มัน่าน่าน้อยเนื้อ่ำใที่ผมันเป็นพวยีนส์้อย!!
“เอย์เล นายเี้ยลหรือเปล่าเนี่ย
ที่รินายวรยืว่านี้หน่อยนะ”ฮาเรฟเินเ้ามาหาผมพร้อมทำมือประสานับศีรษะผมเลื่อนสูึ้นไปนถึระับใล้ๆับนเอที่าที่ผมะาสายา
มันเือบ 185 เนิเมรเลยไม่ใ่หรือไัน!
ผมที่ยืไ้สุแ่ 170 นี่็แทบระอันายแล้วนะ ไอ้พวผีเปรเอ้ย!!
“นั้นมัน็เยอะไป
เอย์ี้เี้ยแบบนี้็ออะน่ารัน่าถนุถนอม”ันแนเป็นน่อมาที่เินเนียนมาเ้าใล้ผมพลาแอบเอามือเรียวๆนั้นแ๊ะอั้ผมไป้วย
ผมเลยอไม่ไ้ที่ะเอาสันมือฟาไปที่หน้าผาว้านั้นรั้หนึ่นึ้นเป็นรอยมือ
“โหร้ายอ่า...”ันแนเอ่ยบอเสียอ่อย
“นายมันทะลึ่
ันแน...”ผมบอพร้อมสะบัหน้าไปทาอื่นพลาีบมือที่แ๊ะอั้้นผมไปทาอื่นทันที
“ไปุยับนอื่นไ้แล้วมั้รับ
เี่ยวผม็โน้อนพรุนหรอนะ...”ผมบอออไปแ่ันแน็ทำท่าทาะพูอะไรออมาพร้อมผมส่สายาไป้านล่าเ้าัว
ันแน็ทำท่าล้ายเ้าใ่อนทำหน้าบูใส่ผม่อนะเินมาหยิแ้มผมทีหนึ่
“เี่ยวมาุย่อนะ
ัวเล็”ันแนระิบบอผมเบาๆ ผม็พยัหน้าเ้าใ่อนหันหน้าไปทาอื่นทันที
อนนี้ผมอยู่ในานเลี้ยวันเิอผมนี่แหละ
เป็นานวันเิที่ให่มานแทบเทียบับปี่อนๆไม่ไ้ อาเพราะว่าเป็นารลอที่ผมอายุรบ
15 ปีที่เป็นารเริ่ม้นวัยผู้ให่็ไ้ระมั านเลย้อัให้ให่ว่าเิม
แ่ถึะเป็นานสัมแรเลย็ามแ่ผม็ไม่่อยินับสายาผู้นที่มัมอผมอย่ารัเียเลยแม้แ่น้อย ถึผมะ้อวรินไ้แล้วแ่็ินไม่ไ้เสียที
น่าลำบาใัเลยแฮะ...
“แล้วฮาเรฟไม่ิะไปร่วมวสนทนาับนอื่นบ้าเหรอรับ?”ผมถามนัวสูที่ยืนื่มเรื่อื่ม้านหน้าผม
ฮาเรฟหันหน้ามามอ่อนรอาไปมาราวปิเสธนผมอถอนหายใไม่ไ้
ันแนเป็นพวนุย่ายหน่อยแ่ิที่ฮาเรฟับมิาเอละเป็นื้อ้าน
ผมเลยมัเถียไม่เ่เลย
“ทำไม้อสนใสายาน่าเบื่อๆ้วยล่ะ”ฮาเรฟเปิปาพูออมา่อนหยิบนมในานที่นรับใ้ผมเินมาใส่ปาอย่ารวเร็ว
“วันนี้ใรทำนมเนี่ย”หลัาัเ้าปาไปไ้ไม่ถึวินาที
ฮาเรฟ็หันาสีมรมาทาผม ผม็สะุ้หน่อย็หัวเราะออมาเพราะรู้ว่าทำไมเ้าัวถึไ้ถามผมแบบนี้
“วันนี้พ่อรัวทำนะรับ”ผมอบ่อนหันหน้ามาทำสายาล้อเลียนไปให้ฮาเรฟทันที
“หรือว่าิใรสมือผมไปเสียแล้ว”
นึนแห่าิรีบส่ายหน้าหนีไปอีฝั่ทันที่อนปิเสธผมเสียแ็
“ไม่ใ่เสียหน่อย็แ่สสัยว่าทำไมนมวันนี้ถึไ้รสแปลไปเท่านั้นเอ!”พอเ้าัวพูบ
ผม็แอบเอามือมาปิปาเพื่อไม่ให้นึนแรเยอะบหัวผมเอาไว้หลัไ้ยินเสียหัวเราะอผมึ้นมา
ให้ายเถอะ...นิสัยึนๆแบบนี้มันน่ารัน่ารัแไม่หายไปไหนเลยริๆ
“ถ้าอบรสมืออผม็บอมารๆเถอะน่า
เี่ยววันหลัผมทำไปฝาให้เยอะๆเลย”ผมบอ่อนเินมาทาฝั่ที่ฮาเรฟันแอบมาหลบ่อนใบหน้าแพร่าไว้
พอผมเินมาผม็แอบเอานิ้วไปิ้มแ้มอฮาเรฟเป็นารหยอล้อแ้เรียไป้วย
พอผมแล้แบบนี้ฮาเรฟ็ยิ่ึนหนัยิ่ว่าเิมนอยาหัวเราะให้ฟันหลุ
“ม..ไม่ไ้อบ! โอเไหม!? ไม่ไ้อบเลย
ไม่มีวันอบ้วย”ฮาเรฟพูเสียัที่ไม่ัมาเท่าไรออมา่อนบุ้ยปาหนัว่าเิม
“แล้ว็เลิแล้ันไ้เลย อย่ามาเอานิสัยแปลๆอไอ้บ้านั้นมาสิ!”
“ฮะๆๆ โอเรับๆ ไม่แล้แล้ว
ผมะไม่แล้เลย”ผมพูแ่็เลยอหัวเราะอบใไม่ไ้
เี่ยวนี้ผมัเริ่มินิสัยเสียๆอย่าารลั่นแล้ฮาเรฟมาาันแนามที่ฮาเรฟพูอย่าแน่นอน
แ่็ว่านะมันน่าสนุๆที่ผมไ้แล้ให้ฮาเรฟึนใส่แบบนี้
“แ่ว่ามิาเอล็ยัมา้าเสมอเลยนะ”ฮาเรฟบอผมแ่ในประโย็ยัแอบบ่นึมำเี่ยวับมิาเอลไป้วย
“เา็มีเหุผลนี่รับ
หน้าที่อยุเวอร์น่ามันหนัว่านอื่นนี่รับ”ผมหัวเราะออมา่อนส่ายหน้าให้ับฮาเรฟ
“อีอย่ามิาเอล็เรียมอวัแสนวิเศษให้ผมแล้ว้วย ันั้นไม่เป็นอะไรหรอรับ!”
“ั้นเหรอ
ีแล้วล่ะ...”ฮาเรฟนั้นมอผมาปริบๆ็ส่ยิ้มบาให้
เาไม่ไ้แสวามิเห็นอะไรออมานอาส่มือมาลูบหัวผมเบาๆ่อนเินไปหาันแนที่อยู่อี้านแทน
ผมมอฮาเรฟา้านหลัอย่าๆับท่าทาที่เาแสออมาแ่็ไม่ไ้สนใอะไรมานันอาิบาผลไม้และินนมไปพลาๆ
รอให้านปาร์ี้้อนรับเป็นผู้ให่เ็มัวบลเร็วๆเท่านั้นเอ
วันนี้อารีเอ็้าับเ้าายาร์เรน็มาไม่ไ้เพราะว่าิธุระสำัทำให้สอฝาแฝฝาหมายมาบอผมว่ามะรืนนี้ะเอาอวัวันเิผมมาให้พร้อมลอวันเิเล็ๆให้แทนวันที่พวเาพลาไป
ผม็เ้าใ็เลยไม่ไ้พูอะไรมา
ในไม่้าานปาร์ี้้อนรับเป็นผู้ให่็บลใน่วประมาสอทุ่มเศษๆ
ผมที่ไ้ปล่อยัวออาานสัมนั้น็รีบเินมายัสวนอไม้หลัฤหาสน์นเอทันทีเพราะว่าวันนี้ผมไ้มีนัสำัับมิาเอลเอาไว้ที่นี้เอนี่แหละ
ผมเินึ่วิ่นมาถึศาลาลาสวนนไ้
มิาเอลอยาลอวันเิับผมที่นี้ั้แ่สามปี่อนแล้ว
อนแรผม็ๆทำไมถึ้อมาลอแยับผมสอ่อสอ้วยแ่ถามไปเท่าไร
เ้าัว็ไม่อบและเลี่ยเสมอนผมี้เียถามในที่สุ
“มิาเอล...นายอยู่ไหน?”ผมเรียหามิาเอลพลาส่ายหน้า้าย-วาเพื่อมอหานัวสูทีู่มีออร่าวามหล่อเิ้ามาว่าใรเพื่อนออมานทำเอาผมแทบแสบาาย
“อยู่้าหลั"เสียุ้นๆัมาา้านหลัทำให้ผมรีบหันวับไปมอ็เือบ็อายเพราะมิาเอลนั้นยืนมอผม้วยแววาเรียบนิ่
ผมเือบร้อว๊าออมาอยู่แล้วีนะที่ผมเอามือปิปาทัน
มิาเอลนั้นยยิ้มบาๆออมา่อนมาลูบหัวผมนผมอหน้าแไม่ไ้
วามสูที่ไม่น่าให้อภัย!
“มาั้แ่เมื่อไรเหรอรับ?”ผมถามเ้าัวออไปหลัาลูบเรือนผมฟูๆอผมนพอใแล้ว
มิาเอลนั้นเอียอเล็น้อย่อน้มหน้ามอผม
“อืม...ประมาสอั่วโม่อน” เ้าัวอบผมทำเอาผมอพอแ้มอนไม่ไ้
“เอ๋? ถ้ามาั้นานแล้ว็วรไปลอวันเิผมับนอื่นบ้าสิ! โธ่...”ผมบ่นพึมพำออไปให้เ้าัวฟัทันทีแ่มิาเอล็ทำท่าทาไม่ไ้สนใผมเลยนอาเอื้อมมือมาับเอวผม่อนอุ้มัวผมนัวปลิว่อนเินไปนั่บนศาลาลาสวนที่อนนี้แ่้วยริบบิ้น
สายโย้ระย้าและเ้้อนนาลาที่ทานันสอนไ้และน่าะหมพอี้วย
มิาเอลนั่ลบนเ้าอี้่อนับผมมานั่บนัเ้าัวทันทีนผมอร้ออุทานไม่ทัน
“ลวมลามอีแล้วน่ะ...โริรับ”ผมบ่นอีรอบเมื่อมิาเอลัท่าผมให้นั่บนัเสร็
มิาเอลมอหน้าผม่อนยัไหล่ ผมถึับถอนหายใเพราะมิาเอลที่เี่ยวนี้นิสัยเริ่มแปลๆไปถ้าผมำไม่ผิ็น่าะประมา
4 ปี่อนแล้วมั้ที่เริ่มทำัวแปลๆไปอย่าวามอ่อนโยนับบรยาาศแปลๆหรือท่าทาแปลๆที่ทำให้ผมรู้สึไม่่อยีเท่าไรเลย
ออแนวแบบผมินิสัยิๆนั้น็ไ้เลยแปลาับนิสัยทีู่อ่อนโยนับูทรามว่าเิม?
“แล้วไหนล่ะรับ? อวัวันเิ?”ผมถาม
“รีบร้อนั...อ่ะ”มิาเอลพูึ่หัวเราะออมา
สัพัเ้าัว็ทำท่าล้วอะไรบ้าอย่าออมา่อนยื่นมาให้ผมึ่ผม็รับเอาไว้อย่าี
มันเป็นล่ออวัิ้นเล็ๆที่แ่และห่อ้วยระาษสีาวพา้วยริบบิ้นสีำ ผมมอมัน้วยวามสสัย
อยาเปิล่อูแ่พอมอาอมิาเอลแล้ว็เริ่มรู้ว่าไม่เปิอนนี้ะเป็นารีที่สุ
“อบุนะรับ มิาเอล...”ผมเอ่ยบอับมิาเอลพร้อมส่ยิ้มน้อยๆให้ับหนุ่มหล่อ้าาย
มิาเอลนั้นมอผมสัพั่อนพยัหน้าให้
เ้วันเินั้นุไฟึ้นมาและยื่นมารหน้าผมทำให้ผมาวาว้วยวามื่นเ้น
านวันเิที่ัึ้นแ่สอนนั้นทำให้หัวใอฟูฟ่อไม่ไ้เลยล่ะรับ
“สุสัน์วันเินะ...เอย์เล”
“อ่า..รับ! อบุนะรับ!”
++++++++++++++++++++
“ุหนูให่่า!!!”
เสียะโนอเมนหนึ่ัึ้นมาานอบ้านทำให้ผมที่ำลันั่ิบายามบ่ายับอัลบัสและท่านแม่นั้นะัหันมามอันทั้หม
เมสาวอโนั้นวิ่มาหาผม่อนหอบหายใแรๆหลายรอบนท่านแม่้อบอให้พั่อนแล้วอยพูออมา
“มีอะไรั้นเหรอ แมรี่”ผมถามเมสาวทันทีที่เธอหายใสะวมาึ้น
เมสาวอโนั้นะั่อนยื่นมายมารหน้าผมทันที “นี่มัน?”ผมถามออไป้วยวามสสัย
“หมายาสถาบันมหาเวทย์ศาสร์วิทยาลัย
เอสโทเนีย่ะ!”ทันทีที่เธอพูบ ผม็เือบทำน้ำาที่ื่มเ้าปาพุ่ออมาเลยทีเียว
อัลบัสนั่มอ่อนถอนหายใออมาเบาๆ เ้าัวยื่นผ้าเ็หน้ามาให้ผมเ็ปาึ่ผม็รับมาอย่าโยีพร้อมเ็ปาอย่ารวเร็ว
“ายๆ เอย์เล อย่าทำเละเทะสิ๊ะ”ท่านแม่หันมามอผมพร้อมเอ่ยอย่าุๆ
ผมหัวเราะแห้รับำไป่อนหันหน้ามามอเมสาวอโที่ื่อแมรี่่อทันที
“อบุนะรับ แมรี่...”ผมเอ่ยอบุ่อนส่ยิ้มเล็ๆให้หล่อนึ่หล่อน็พยัหน้าและโ้ำนับให้่อนเินาไปอย่ารวเร็ว
“สถาบันเวทมนร์สินะ...”ผมพูพร้อมรับหมายที่เธอส่มา่อนพลิหน้า-หลัเพื่อรวสอบมันู
มันเป็นหมายสีาวสลับทอที่สลัราสัลัษ์รูปนหันหน้าทาวาให้เห็นแ่หัว-ไหล่สวมุล้ายอมเวทย์ือมีถา
หมวทรสูและเสื้อลุม สัลัษ์ทีู่็รู้ว่ามันมาาโรเรียนเวทมนร์
ผมพลิูื่อ็พบว่าเาส่รมาให้ผมเลยทีเียว
“แ่ทาสถาบันนี่็รวเร็วันะรับ
ส่มาให้เร็วมาเลย”อัลบัสพู่อบ้า
ำพูที่อัลบัสพูมาผม็แอบเห็น้วยไม่น้อยมันพึ่ผ่านวันเิผมมาแ่วันเียวเอ สถาบันมหาเวทย์ศาสร์วิทยาลัย
เอสโทเนียนั้นั้อยู่ที่เมือหลวเอสโทเนียที่อยู่ห่าาเผมเือบรึ่ร้อยิโลเมร
ส่มาเร็วแบบนี้็แสว่าะเอาไว้แล้วแน่ๆ
สุยอเลยนะเนี่ย...
“เปิเลยสิ๊ะ! ลูรั”ท่านแม่เป็นนแรทีู่ื่นเ้นที่เห็นผมไ้รับหมายาโรเรียนมา
วาสีหวานอท่านแม่เปล่ประายแวววับราวถูใและใร่อยารู้
ผมเลยหัวเราะในลำอับท่าทาน่ารัไม่สมอท่านแม่่อนรีบเปิหมายออทันที
“ว้าวววว...สะ..สุยอไปเลยรับ!”อัลบัสเป็นนที่ะโนออมาอย่าื่นเ้น
น้อายที่น่ารัอผมทำาเปล่ประายออมาเมื่อเห็นหมายสีาวนั้นายภาพโฮโลโมแรมออมา
มันเป็นภาพที่ถูสร้าึ้น้วยเวทมร์ทำให้สามารถบันทึและส่มาไ้
นที่ถูายภาพอยู่นั้นเป็นหิสาวรูปร่าโปร่สู ทรวทรอเอวนั้นถือว่าามมา!
หล่อนสวมเสื้อลุมสีาวทอและสวมหมวทรสูเอาไว้นปิหน้าหล่อนนมิ
“ูาสัลัษ์บนเสื้อลุมแล้วน่าะเป็นผู้อำนวยารนะ๊ะ”ท่านแม่พูออมา่อนี้ไปยัเสื้อลุม้านหลัที่มีราแปลๆปราอยู่
ผมพยัหน้าเ้าใไป้วย่อนใฟันในภาพโฮโลโมแรมพู
‘ฮะแฮ่ม....ยินีที่ไ้พบนะ เหล่าเ็ผู้ถูเลือาพวเรา สถาบันมหาเวทย์ศาสร์วิทยาลัย
เอสโทเนีย เรานั้นือผู้อำนวยารให่อโรเรียนนี้มีนามว่าอัลูร่า เฟอร์ินาน
หลัาพวเธอเปิหมายออมานั้นือารยอมรับในารเ้าเรียนแล้ว
เราะประาศให้ไ้รู้ว่าำหนารเปิเรียนนั้นือวันที่ 1 อเือนแรในฤูหนาวปีนี้นั้นเอ
สิ่อที่พวเธอวรื้อนั้นทาเราไ้แนบให้ับอหมาย
มีปัหาอะไร็ิ่อไ้เสมอ แ่นี้นะ..’
หลัาพูบ ุผู้อำนวยารสาวอโ็สลายหายไปทันที
ผมหยิบหมาย้า็ระพริบามอบทพูอหล่อนแบบามไม่ทัน
เอ๊ะ...เอ๊ะ...เอ๊ะ!!!
พูเร็วเินไปแล้ว ผมามไม่ทัน!!!
“ถ้าเป็นแบบนี้เี่ยวให้เฟลิ์ลับมาาานหลวแล้ว่อยไปื้ออันเนอะ? เอย์เล”ท่านแม่พูพร้อมหัวเราะออมาอย่ามีวามสุ
าารที่ผมไ้พิาราแล้วท่านแม่มีวามสุแน่นอนหลัาไ้ยินำว่าื้ออ
ใบื้ออไปเรียน็อยู่ในมืออท่านแม่ าสายาแล้วท่านแม่ถือโอาสไป็อปปิ้อย่าแน่นอน
“ฮะๆๆ รับ”ผมพูล่อนนั่ิบา่อทันที
วันนี้็เป็นอีวันที่แสนเรียบ่ายอผมับนในรอบรัว ถึแม้ะมีบ้าอย่าที่แ่าไปบ้า็เถอะแ่มัน็โอเแล้วในสายาผม และอีไม่นานมัน็ะถึวันที่ผมะไ้ไปโรเรียนนไ้
ผมน่ะไ้โเป็นผู้ให่แล้วรับ!!
[บพาร์ทที่ 1 :: End of Part 1]
{ุยับไรท์เอร์เราฟ}
บพาร์ทแรอย่าสมบูร์แบบแล้วร้าบบบบ เี่ยวถ้ามีเวลาว่าอามาแ้ำผิับเลาำให้ีว่าเิมอี แ่ให้มีเวลาว่าละันรับ! เี่ยวมาทำให้อย่าแน่นอน ำผิอาเยอะไปหน่อยเพราะาไม่ี้วย็อย่าหนึ่ เี่ยวอนหน้า็เป็นอนแรอพาร์ทสอแล้วรับ โรเรียนที่รีทุนอยาให้มาเร็วๆ รับรอว่าเ็ริๆพร้อมเปิเผยอีและปมน้อเอย์เล พาร์ทสอนี่อาหนัไปบ้าในบาส่วนนะรับเพราะปมที่้อเผยมันะเยอะามลำับ บาปมที่ลาย็ลายไม่หมะทีเียว แ่บาส่วนเท่านั้น 55555 สออนนี้เอร์วิสมิี้อย่าีเพราะน้อออน้อย (แล้วเ้าายล่ะ!!) พระเอนั้น็ 5555 ไม่บอให้ลุ้นีว่า ทุนมีสิทธิ์เท่าันน้า เี่ยวอนวันริสมาส์อฮาเรฟ็มาแล้วนะรับอาวันริสมาส์พอี อนพิเศษนี่เป็น AU โลปัุบันนะรับเพราะั้นะมีารใส่พวเรียลนิหน่อย ิามอาทิย์หน้าน้าาาาา
เพ
Shiro_Sena
ความคิดเห็น