คำสารภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่พูดได้เพียงว่า "ขอให้เธอโชคดี"

ข้อมูลเบื้องต้น

.......บางทีหัวใจสองด้วยที่ผูกพันธ์กันด้วยความรัก
ก็ไม่อาจลงเอยกัน ด้วยความสุขเสมอไป
เหมือนฉันกับเขา ถึงแม้ว่าจะรักกันมากแค่ไหน...
แต่ความห่างเหินของหัวใจ ... ถึงแม้ว่าจะพยายามปิดความห่างเหินนั้น
มันก็ไม่อาจปิดช่องว่างของหัวใจให้มิดได้......

เนื้อเรื่อง

เจอกันวันนี้ ฉันถามเธอว่าขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้รึเปล่า... ขอให้เธอตอบมาตามตรง

ฉันถามเธอไปว่า เธอยังรู้สึกว่ารักฉันมั๊ย? ... มันน่าเศร้านะ ถ้าคนรักกันเค้าถามกันอย่างนั้น

เธอตอบกลับมาว่า ยังรู้สึกเหมือนเดิม ... ฉันถามเธอต่อไปอีกว่า เรายังคบกันอยู่รึเปล่า เธอก็บอกว่า คบกันอยู่

ฉันบอกเธอไปว่า.... แต่ ฉันกลับรู้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิม

แล้วฉัน... ก็ทำในสิ่ง ที่เธอเคยบอกว่า ไม่อยากได้ยินจากปากของฉัน...

..... ฉันขอเลิกกับเธอ ได้รึเปล่า ?

มันโหดร้ายมากใช่รึเปล่า ที่ฉันบอกเธอไปอย่างนั้น

ฉันไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะขอเลิกกับเธอ ... แต่เป็นเพราะความรู้สึกของฉัน ที่มันบอกว่า ไม่แม่ใจ ในความรักที่เธอมีให้กัน

มันคือเหตุผลจากใจของฉัน.. ที่ทำให้ฉันขอเลิกกับเธอ

ตอนที่คบกับเธอ ฉันวาดฝันไว้ว่า

... ฉันจะได้เดินเคียงข้างเธอ ในเส้นทางเดินเดียวกัน .... ได้ฝันร่วมกับเธอ .... มีเธอคอยเคียงข้างกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แต่พอเวลาผ่านไป......

ฉันกับเธอเริ่มห่างกัน.. เราพบกันแค่นานๆ ครั้ง ทำให้ฉันรู้สึกว่า หัวใจเราเริ่มห่างกัน

ถึงตรงนี้... ฉันไม่ขอโทษเธอ แต่ฉันขอโทษตัวเอง ที่หัวใจไม่เข้มแข็งพอ ฉันเริ่มหวั่นไหวกับใครที่ผ่านเข้ามา

แต่ฉันยังคงศรัทธาในรักที่เธอมีให้ฉัน .... ฉันพยายามหาทางที่จะทำให้เรา กลับมาใกล้ชิดกัน

ฉันพยายามทำในทุกๆ สิ่ง... ที่จะทำให้เธอ ยื่นมือของเธอออกมาให้ฉันจับ แล้วเดินไปด้วยกัน

แต่ดูเหมือนไม่มีทาง..... ฉันตัดสินใจที่จะวิ่งตามเธอ ที่หัวใจของฉันรู้สึกว่ามันไกลเหลือเกิน

ร้องเรียกเธอท่ามกลางความกลัว และความหนาวเหน็บที่เริ่มเกาะกุมจิตใจ..... ได้โปรดรอฉันก่อน ได้รึเปล่า?

นานนับวันทุกๆ อย่างในสายตาฉัน เริ่มไม่มีเธอ .... ฉันถามหัวใจตัวเองหลายครั้ง ว่า ยังรักเธอหรือเปล่า?

ยังคิดถึงเธออยุ่มั๊ย? .... ยังมีเธอรึเปล่า? ในความฝันยังฝันถึงเธออยู่มั๊ย? ..... คำตอบคือ ฉันยังรักเธอ ยังคิดถึงเธอ ยังมีเธอ และยังฝันถึงเธอ

มันแปลกนะ... แต่ทำไมฉันถึงกลับ เลือกที่จะไม่เดินตามเธอ? ทำไมฉันถึงกลับขอเลิกกับเธอ มันเพราะอะไรกัน?

ฉันยังไม่รู้เหตุผลของตัวเองที่แน่ชัด ... ฉันได้แต่ถามตัวเอง! ย้ำอย่างนี้เรื่อยไป..... ทั้งๆ ที่ฉันยังรักเธอ

ถึงตอนนี้.... จะเจ็บปวดใจแค่ไหน จะร้องเรียกให้เธอกลับมา

แต่ยังไงเธอก็คงไม่กลับมา...

อยากจะให้เธอลืมฉัน คนนี้เสีย .. เธอจะได้ไม่เจ็บปวด

ฉันรู้ว่ามันยาก .... แต่ก็ขอให้เธอทำให้ได้

ส่วนตัวฉัน... ฉันขอที่จะคิดถึงเธอต่อไป

ขอที่จะฝันถึงเธอต่อไป....

จำสิ่งที่ฉันขอให้เธอเล่าให้ฟังบ่อยๆ ได้มั๊ย? ว่าเธอจะทำอะไรในวันพรุ่งนี้...

....ที่ขออย่างนี้... เพราะฉันจะได้วาดฝันในใจว่า ฉันได้ทำอะไรหลายๆ อย่างร่วมกับเธอ

คืนนี้ คืนที่หัวใจต้องปวดร้าว ต้องอยู่อย่าวโดดเดี่ยว
ฉันคิดผิดจริงๆ ที่เดินจากเธอมา... เพราะสุดท้าย
คนที่ฉันรักมากที่สุดก็คือเธอ......
เธอที่ทำให้ฉันได้ยิ้มเวลาฉันเศร้าใจ
เธอที่คอยบอกว่า รักฉัน เวลาฉันเหงาใจ

ถึงตอนนี้ จะไม่มีเธออยู่.... ฉันต้องอยู่ให้ได้
ถึงตอนนี้ ฉันจะเหงามากแค่ไหน... ฉันก็ต้องอยู่ให้ได้
ถึงตอนนี้ฉันจะร้องไห้.. แต่ฉันก็ต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้
ถึงแม้ว่ามันจะ ทรมาณสักแค่ไหน.... ฉันก็ต้องอยู่....
 

ป.ล.

ช่วยคิดถึงฉัน.... ในวันที่ฝนพรำได้รึเปล่า?