ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : มุม 90 องศา -กับเวลาที่เวียนหมุน
ในืนที่พระันทร์เ็มวเ่นนี้ แทบะมอไม่เห็นหมู่าวเลย้วย้ำ หาอยุ่ที่ายหา หรือั้แมในป่า แสันทร์สาส่อสว่านวล อบอุ่นไม่แพ้แสอวอาทิย์ในยามเ้า ผมนั่มอมันอยู่แบบนั้น ปล่อยให้สมอและวามิล่อลอยไปเรื่อยเปื่อย
นระทั่ใรบ้านเินมานั่ล้าๆ และเอ่ยถามทำลายวามเียบนั้น
"มานั่อยู่นี้เอ เินหาในบ้านั้นาน ิว่ามึนอนแล้วเสียอี" เสียสิโถามผมึ้น
"ยัไม่่วนะ เลยมานั่เล่นรับลม้านนอ แล้วนายทำไมไม่นอนละ ึแล้วนะ" ผมถามลับไป
"็ะนอนแล้ว แ่นอนไม่หลับ เพราะมึหายออมา ไม่มีหมอน้า" สิโบอออมา เอาับเาสิ ไอ้นิสัยิหมอน้า ผมอยาะบอว่าผมไม่ใ่หมอน้า อยาไ้อีอัน ผมะื้อให้ เวลานอนอบพาแนมาโอบผมอยู่เรื่อย
"สิโ ืนนี้พระันทร์สวย นายว่าไหม" ผมถามเาออไป สิโแหนมอพระันทร์
"็พระันทร์วเิมๆ แ่เ็มวและทรล้วยแ่นั้นเอ" สิโล่าวออมา อะไรอเา ไม่โรแมนิเอาะเลย
"นายนี้นะ ไม่โรแมนิเอาะเลย ็มันสวยไ นานๆถึะเห็น" ผมบอออไปอย่าที่ิ
่อนะแหนหน้าไป้อวันทร์อีรั้ สิโฟาแนมาามแนวยาวอเ้าอี้ิ้าที่เรานั่ ล้ายๆว่าเาำลัโอบอผมอยู่
"มึนี้นะ" เสียเาึม่ำับัวเอ
"นายว่า มันมีริไหม" อยู่ๆผม็ถามเาออมา ะที่สายายัแหนมอที่วันทร์
"เรื่ออะไร" สิโถามสวนลับมา สายาับ้อมาที่ผม
"็เรื่อ พราวันทร์ไ ถ้าเราอพร เราะลับร่าเิมไ้หรือเปล่า" ผมพูออไป อย่าที่ใิ
"ไม่รู้สิ มึ็ลออูสิ" สิโบอับผม ผมสบมอใบหน้าอเา ่อนะ่อยยมือุมมือมาผสานัน และหลับาลอออพรู นานอยู่เือบนาที ไ้ยินเสียสิโึม่ำ
"มึนี้น่า เพ้อเ้อริๆ"
่อนที่ริมฝีปาผมะถูอีนประบลมาเบาๆ ผมสะุ้ลืมาึ้น ใบหน้าอสิโอยุ่ห่าาหน้าผมไม่ถึเ็น์ หัวใเ้นแรไม่เป็นัหวะ เราสอนมอสบาัน มันเหมือนมีแรึูอะไรบ้าอย่า ผม่อยๆปิเปลือาล้าๆ
ริมฝีปาบาถูทาบทับลบนริมฝีปาออีฝ่าย หาแ่รั้นี้ มันไม่ไ้แ่ทาบทับหรือ้าเอาไว้ หาแ่ มีารบูบอย่าอ่อนหวานและเื่อ้า บเมมริมฝีปาล่า และูมันเบาๆ ่อนะ่อยๆแทะเล็มวามหวานาริมฝีปา ผมเผลอูบอบเล็น้อย
สมอไร้ารสั่ารใๆ มีเพียเสียหัวใที่เ้นแรนแทบะหลุออาหน้าอ ถ้าหาผมยื่นูบผมเ่าอ่อนล้มผับลไปแล้ว ูบ สิโเาูบผม ูบแบบูบ ไม่ใ่แ่ประบทาบทับเหมือนอย่าที่เยทำ อนที่เราสลับร่าันใหม่ๆ
เนิ่นนาน ว่าที่สิโะถอนริมฝีปาออ และยมือึ้นมาเ็ริมฝีปาผมอย่าแผวเบา นั้นและ สิผมถึไ้เริ่มลับมา ผมมอหน้าเา อย่าหาำอบ
"หวาน" ้ำพูสั้นๆ ที่ออาปาอเา ่อนที่เาะแหนหน้าึ้นไปมอพระันทร์ที่ส่อสว่าอยู่บนท้อฟ้า
ทำบ้าอะไรอนาย ผมที่สิลับมาไม่เ็มร้อยนัเอ่ยถาม แ้เินออไป หน้าผม หูผม อผม แเป็นลูำลึแน่นๆเลย
แ่เียว่อนนะ ... เหมือนสิ ผมล้ายะหลุไปอีรอบหนึ่ เพราะ ผมสบมอนที่นั่้าผม สิโ สิโ ในร่าสิโ ผมาลุวาว ้วยวามใ
่อนะ่อยๆ ้มมอที่ัวเอ นี้มันัวผมเอ นี้หนา ฝันหรือเปล่า ผมรีบยมือึ้น บหน้าัวเอแรๆ สอสามรั้ นสิโ้อหันมามอ
"มึทำบ้าอะไรเนี้ย บัวเอทำไม " เสียสิโเอ่ยถามออมา เรามอสบาัน และเหมือนสิโ ็ะรับรู้ อะไรบ้าอย่า เายมือทั้สอ้ามาประบที่หน้าผม ่อนะับหัน้าย หันวาไปมา นผมแทบะเวียนหัว
"สิโ พอๆ พอแล้ว" ผมปรามเา ้วยเสียอู้อี้ เพราะหน้าที่ถูมือทั้สอ้าอเาบีบ และหันไปหันมา
่อนที่เราะโผล่อันอย่าลืมัว้วยวามีใ เราลับเ้าร่าแล้ว ผมมีำถามเป็นร้อยๆำถาม แ่็ไม่รู้ะหาำอบไ้ยัไ
"มึ เป็นไปไ้ไวะ" เสียสิโเอ่ยออมา ะที่เราอันอยู่
"ไม่รู้เหมือนัน" ผมอบเาออไป ่อนะลายอ้อมอออ้าๆ และยิ้มให้ับสิโ ที่นั้อยู่รหน้าผมอนนี้ สิโที่อยู่ในร่าอเา ผมที่อยู่ในร่าอผมเอ ผมส่ยิ้มให้ับเา เาส่ยิ้มลับให้ผม
และ ผมำลัะเอ่ยเรียเาออไป
"สิ .. ุ๊บ .. "
"อื้อ ..... "
ริมฝีปาที่ถูทาบทับลมาอย่ารวเร็วาสิโ ่อนะบูบริมฝีปาอผม ่อนะ่อยๆูพริมริมฝีปาล่า อย่านุ่มนวล อ่อนหวาน และ่อยเอียหน้าปรับอศาาูบ่อนะูบ้ำลอีรั้ และเอามือรั้ท้ายทอยอผมเอาไว้ เมื่อไม่ให้ถอนริมฝฝีปาออ
"อือออ .." ผมเอามือทุบหน้าอเา เพื่อบอว่า ผมหายใไม่ออ เพราะูบที่ลึึ้และเนิ่นนาน นเินไป สิโ่อยๆ ผละริมฝีปาออ หัวใผมแทบะหยุเ้น หน้าและแ้มอผม แระเรื่อ้วยวามเินอาย ่อนที่ผมะลุึ้น และรีบเินเ้าบ้านไป
"ริส มึรอู่อนสิ ไมู่พระันทร์แล้วหรอ" สิโเอ่ยถาม ามหลัออมา
"ไม่แล้ว ่ว ะไปนอน" ผมบอออไป และรีบเินเอาไป ในบ้าน พราเอามือมาับริมฝีปาอัวเอ บ้าริ สิโเาูบผม ูบผม ทำ้อูบ้วย ผมทำัวไม่ถู แล้วะสู้หน้าเาไ้ยัไเนี้ย
ผมล้มัวลนอนบนที่นอน ใล่อลอย ิไปเรื่อยเปื่อย โยเพาะ เรื่อที่สิโูบผม ผมไม่อยาิเ้า้าัวเอหรอนะ แ่็อิและหวั่นไหวไม่ไ้ ะีแ่ไหนถ้าหาเาเอ็รัผมเหมือนัน แ่มันเป็นไปไม่ไ้ อนนี้เราลับืนร่าเิมแล้ว ลับไปใ้ีวิามปิ นั้นสิ ผมลืมิเรื่อนี้ไปเลย
ผมนอนิเพลิน นเสียเาเินเ้ามา และล้มัวลนอน้าผม
"ริส" เสียสิโเอ่ยเรียผม้วยน้ำเสียริั
"หื้ม" ผมานรับออไป
"ไม่โธรหรือรัเียใ่ไหม ทีูู่บมึ" สิโ ถามออมา ผมะบ้าาย ถ้าโธรแล้วะูบอบไหม ไอ้สิโ ไอ้โ่ ผมไ้แ่ิอยู่ภายในใ
"ไม่" ผมอบออไปสั้นๆ แ่รับวามรู้สึ้าใน
"แล้วสิโะลับไปอยู่ที่อนโเหมือนเิมหรือเปล่า" ผมถามเาออไป
"ไม่ แ่ถ้ามึไม่อยาใหู้อยู่ที่นี้แล้ว ูไป็ไ้" สิโบอออมา น้ำเสียิะห้วนๆเล็น้อย เหมือนเาไม่พอใ
"็ไม่ไ้ว่าอะไร อยาอยู่็อยู่ ็ลัวนายะอึอัที่อยู่้วยัน" ผมบอออไป
"ูบอมึหรอ ว่าูอึอัที่อยู่ับมึ" สิโเอ่ยออมา
"เปล่า" ผมอบออไป
"มึ็อย่ามโน ในสิ่ทีู่ไม่ไ้พู" สิโ บอออมา อะไรอเา ้แ่ถามเยๆเอ
"อืม รู้แล้ว" ผมบอออไป
"ถ้าพรุ่นี้ ื่นมาแล้ว สลับร่าันอีะทำยัไ" สิโเอ่ยถามออมา เอ่อ นั้นสิ ผมลืมิไป
"็ทำเหมือนเิมแหละ "
"หรือว่า เราะไม่้อนอน" ผมบอออไป
"มึอย่าเวอร์ ไม่นอน แล้วไม่่วหรือไ พรุ่นี้้อทำาน" สิโเอ็ผมออมา ็ริอมัน เรายั้อทำาน
"สิโ มึูบูทำไม ถามไ้ไหม" ผมลั้นใถามเาออไป
"มึนี้นะริส ะใหู้อบว่ายัไ ู็ไม่รู้ รู้ัวอีที็ูบมึไปแล้ว" สิโบอออมา
"เพื่อนันเาูบัน้วยหรอ" ผมถามเาออไป
"ไม่ เพื่อนันเาไมู่บันหรอ มึนอนไ้แล้ว ไม่นอนูะมึให้มเียเลย ถามมา" สิโพูออมา ผมว่ามันทำริ ผมเลยปิเปลือา ไม่นานผม็หลับไป โยไม่รู้เลยว่า นที่บอให้ผมนอน อนนี้ลืมาอยู่ในวามมื และโอบอผมเอาไว้อยู่ เสียหัวใที่เ้นแรผิปิ สายา และแววาที่เามอผม มันเปลี่ยนไป โยที่ผมไม่มีโอาสไ้เห็นมัน
บารั้ มุมาที่เราสอนไ้พบเอ ือภาพสะท้อนอัวเรา เราลับเ้าร่าไ้ ผมไม่รู้ว่าสาเหุมาาอะไร อาะเป็นเพราะำอธิานที่ผมอไป หรือูบ ที่สิโูบผม หรืออะไร็าม ที่ทำให้เราลับมาในร่าเิมไ้
ลอเวลาหนึ่เือนที่เราอยู่้วยัน มันทำให้ผมรู้สึีมาๆ ที่มีเาอยเีย้า ไม่ว่าสถานะอนนี้อเราสอน มันอาะยัไม่ัเน แ่ผม็แอบหวัว่า หาเรารู้ัันมาว่านี้ อะไรๆมันะัเนึ้น
มุมา มันทำให้เราสอน ลับมาอยู่ร่าเิมอเรา ุเริ่ม้นวามสัมพันธ์อผมับเา มันอาะเริ่มึ้นที่รนี้็ไ้ รที่เราไ้ลับมาร่าเิมอเรา ... แ่เราสอน ็อาะไม่รู้ ว่าบาอย่านั้น มันเริ่มแปรเปลี่ยนไป ไม่ว่าะเป็นัวเา และัวผม หาำอบไ้ใน อศาถัไปรับ
ไรท์; อัพแล้วะ ่วนี้ไรท์านเยอะ นิหนึ่นะะ อาะอัพ้าหน่อย แ่ะพยายามให้ไ้อาทิย์สามอน ้ออโทษรีเอร์ทุน้วยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น