ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 วันแรก ก็ได้เรื่อง
--Krist--
เสียนาฬิาปลุ ัรอบที่สอแล้ว ผมลุึ้นมาปิและนอน่อ เวลานี้ำลันอนสบายๆ แ่ผมิผิ เสียเาะประูห้อนอน อย่าเรียว่าเาะ เรียว่าทุบะีว่า เพราะัมา มานผมนอน่อไม่ไ้
"ื่นแล้ว โว้ยย ย เาะอยู่นั้น อให้มือหั" ผมะโนผ่านประูออไป นยิ่อารม์ไม่ี ใระไปอารม์ี แม่ถูปลุั้แ่ีสามรึ่ ปลุทำาอะไร ไอ้เ็บ้า ไอ้เ็เวร
"สิบห้านาที อาบน้ำแ่ัว ถ้า้าะพัประูเ้าไป" เสียนที่อยู่หน้าประูะโนมาบอผม ให้ายเถอะ 15 นาที ใรมันะไปทันว่ะ ไอ้เ็เผ็าร ผมไม่รู้ะสรรหาำไหนมานิยามมันี ผมเินหัวเสีย เ้าห้อน้ำ น่าะใ้เวลาเือบรึ่ั่วโม ผมออาห้อน้ำ ็แทบะทำผ้าเ็ัว ไอ้เ็บ้ามันนั่อยู่ที่เียห้อผม
"นายเ้ามาทำบ้าอะไร แล้วเ้ามาไ้ยัไ" ผมถามออไป้วยวามไม่พอใ
"็นาย้าอ่ะ เลยเ้ามา่วยเหมือนที่บอไ ำไม่ไ้ แ่แล้ววามำสั้นหรือไ" มันพูออมาหน้าาเย แ่เี๋ยวนะ มันหาว่าผมแ่ ไอ้นี้
"ออไป ะแ่ัว นี้มันห้อนอน ไม่มีใรสอนมารยาทหรือไ ถึไ้ไม่เ้าใ" ผมพูออไป
"มีแ่ไม่ใ่ับริสหรอ" มันอบออมาหน้าาเย
"รุาเรีย ีๆยัไผม็อายุมาว่า" ผมบอมันออไป
"มาว่าแล้วไ แ่สอปีเอ รีบแ่ัวสิ ะไ้ไป นี้สายแล้วนะ" สายพ่อ ผมอยาะะโนออไป สายบ้าบออะไร นี้พึ่ะีสี่เอ ผมรีบแ่ัว โยที่มันนั่้อผมไม่วาา ไอ้เ็นี้ ไม่เยเห็นนแ่ัวหรืออไ อยาะเอา้อมไปิ้มลูามันเสียริ
"ะใสุ่แบบนี้ริๆหรอ ไปไร่ไปสวน ไม่ใ่ไปเินแสวอร์" มันพูออมา อนที่ผมแ่ัวเสร็
"็มีแุ่แบบนี้ ะให้ใส่ยัไ" ผมพูออไป มันโยนเสื้อมาให้ผม
"ใส่ัวนี้สะ อย่าให้้อใส่ให้ แล้ว็ใส่รอเท้าที่เรียมไว้ให้นะ อยู่้านล่า เร็วๆเลย" ผมสายแล้ว มันสั่ๆๆๆ และพูๆๆออมา เผ็าร เอาแ่ใ แ่ผม็เสือทำามมันไ บ้าริ
มันพาผมับรถออมาาบ้านมุ่หน้าไปทาไร่ยาพารา นานำลัทำอะไร็ไม่รู้ ผมไม่รู้ัเลย น่าะเ็บน้ำาวๆ อะไร็ไม่รู้า้นยาละมั้ นำมาใส่ถับรรุที่ั้ไว้ เป็นร้อยๆเลย นที่พาผมมาเินทัทายนนั้น นนี้ รวโน้นนี้นั้น โยที่มันลาผมเินามไปทุที สายาที่ทุน้อมอผม็แปลๆให้าบเถอะ ผมไม่ใ่ัวประหลา แล้วไอ้เ็บ้านั้น็ลาผมเินไปเินมาให้ายเถอะ ไร่ยาใ่ว่าะเล็ๆ ผมเมื่อยะมัเลย เินเือบสอั่วโมใระไม่เมื่อย
านั้นไอ้เ็เผ็ารนั้น็ลาผมึ้นรถ ไม่รู้ไปไหน แ่ลิ่นไม่่อยวนพิรม์เท่าไหร่ เป็นโรานอะไรไม่รู้ มันลาผมลไป านั้น้เินไปสั่านับๆๆ หน้าานิ่ ุๆ นาน็ รับๆ แล้วมัน็เินลาผมมาึ้นรถ และมาที่โรอาหาร ที่นานนั่ทานอย่าเป็นระเบียบ ลิ่นอาหารลอยมาหอมๆ ผมพาผมลมา
"นี้ ไม่้อลา็ไ้ ลาอยู่นั้น ลาไปลามา นายไม่เมื่อยหรือไ นี้เินนปวน่อไปหมแล้วนะ" ผมเริ่มโว้ยวายเพราะมันลายผมเินผ่านสายานานเป็นร้อยๆ มีแ่นมอผม้วยสายาแปลๆ
"็ลัวหล ยัไม่ิน ลานะีแล้ว เห็นเออๆ ไม่รู้เรื่อรู้ราว" มันพูออมา ไอ้เ็นี้ ะรู้เรื่อไ้ยัไ มันปลุผม บัับผม ลาผมเินไปเินมา ไม่บออะไรผมสัำ มันนั้นแหละที่บ้า
"เินเอไ้น่า นมอให่แล้ว ปล่อยไ้แล้ว ไอ้เ็ำ ไอ้เ็เผ็าร" ผมพูออไปอย่าเหลืออ
"เมื่อี้ ริสพูว่าอะไรนะ ผมไ้ยินไม่ถนั" มันภามลับมา
"อะไร ใรพูอะไร นายหูึหรือเปล่า แะหูบ้าป่ะเนี้ย หูเพี้ยนฟัไม่รู้เรื่อ" ผมเนียนๆแถไป ใระไปบอ ็ผมเผลอพูออไป ีนะไม่ัมา
"นั่ล ้าๆนี้ละ ะไปเอา้าวมาให้" มันไม่พูแ่นั้น็เินัวปลิวออไป นที่นั่อยู่รอบๆ เริ่มมอผม ทุนสสัยว่าผมเป็นใรมาาไหนสินะ
"ใรอยู่ับนายหัวว่ะ" เสียนานายผิวเ้มๆามมารานายใ้ภามเพื่อนที่นั่ร้ามัน
"แฟนนายหัว หรือเปล่า เห็นัวิันแ่เ้ารุ่แล้ว" ายอีนอบลับเป็นภาษาท้อถิ่น ผมฟัไม่่อยะเ้าใ
"เห็นแ่นี้็รู้ว่าสวย" อีนพูออมา สวยพ่อมึ ูผมายแมนเ็มร้อย เพราะผมใส่หมวปิหน้า เหลือแ่าหรือเปล่าว่ะ มันิว่าผมเป็นผู้หิ แ่ผม็ปลส่วนที่ลุมหน้าออแล้วนะ แ่ไม่ไ้ถอหมว ไม่นานทุน็เียบ เมื่อ ไอ้เ็นั้นเินมาพร้อมับาม้าว้ม
"อ่ะ ินเยอะๆ วันนี้ยั้อผภัยอีเยอะ" มันบอพร้อมวา้าว้มุ้ลรหน้าผม ผมินเียบๆ นอิ่ม
"ทุนรับ นี้ ริส ะเป็นผู้่วยผม ยัไ็ให้วามเารพเาเหมือนที่เารพผม้วยนะรับ "มันลาผมลุึ้นมาประาศลาโรอาหาร นานทุนับ้อมาที่เรา ผมทำไ้แ่ยิ้มและโ้หัวไป านั้น มัน็ลาผมออไป ไม่รู้ะรีบไปไหน
"นี้ เลิลาะที ลาอยู่ไ้ ไม่ใ้ท่อนไม้นะ" ผมพูออไป
"็บอแล้วไ ว่าลัวหล" มันพูออมาหน้าาเย สายาเรียบ้อมาที่ผม
"เินเอไ้ ไม่ไ้พิาร เห็นไหม แนา็มี ะลาทำเผื่อ???" ผมบ่นมันเพราะเริ่มไม่พอใ
"โอเๆ ไม่ลา็ไ้" มันพูออมา
"ะพาไปไหนอี" ผมถามออไปสั้นๆ
"ไปูส่วนที่ ิวๆสุอที่นี้" มันอบออมา แล้วผมะรู้ไหมว่าที่นี้มันมีอะไรบ้า ให้ายเถอะ ำอบมัน่วยไ้มาเลย ืออบับไม่อบนี้มี่าเท่าัน มันพาผมับนรถมา ที่นี้มี ร่มไม้ มี้นมะม่ว ผมรู้เพราะมันมีลูเ็มเลย มีสระทีุ่ไว้ อย่าเป็นระเบียบ สามสี่สระ น่าะเอาไว้เลี้ยปลา และมีเล้าไ่ เลี้ยไ่ไ่ มีพืสวนปลูไม้ริมอบสระเ็มไปหม อาาศ็ไม่ร้อนมา มีล้มพัมาเป็นระยะๆ
"นาย มีที่แบบนี้้วยหรอ เษรผสมผสานเลยนะเนี้ย" ผมพูออไป ทั้ที่สายายัมอไปรอบๆ อย่าอึ้ๆ
"็นะ นาน้อินนี้ ีว่าไปื้อเา" มันพูออมา
"ที่แท้็ทำเพราะนี้เอ" ผมอไม่ไ้ที่ะแวะมันออไป
"ะว่า อย่านั้น็ไ้" ผมยอมรับหน้าาเย ไอ้บ้านี้
"นี้ๆ สิๆ" ผมสะิมัน ะเรียว่าสะิ็ไม่ถูนั เรียว่าีแนมันแรสอสามทีีว่า
"ีทำไม" มันหันมาโว้ยวาย
"อยาินมะม่ว ให้นเ็บให้หน่อยสิ" ผมบอมันออไป ็ูสิมะม่วลูให่ๆ มีหลายพันเลย ลูโๆน่าินทั้นั้น เห็นแล้วมันน่าินะมั
"อยาิน มีแนมีา เ็บเอ นอื่นเา็้อทำานไหม อีอย่าพึ่ะิน้าวมา มิน่าถึอ้วน" มันบอผมเสียห้วนๆ วามริมันแวะผมีๆนี้เอ ไอ้เ็ปาเสีย
"ถ้าเ็บเป็นแล้วะใ้ทำไมละ ็เ็บเอไปแล้วไหม" ผมเริ่มโว้ยบ้า
"็หัสิ ริสมานี้เพื่อเรียนรู้ ั้นอย่าแรเลย สอยมะม่ว ทำสิ" มันพูหน้าาเย ให้ายเถอะ มันสูนะ้นมะม่วไม่ใ่้นพริะไ้เ็บ่ายๆ านแรที่มันให้ผมทำ ือเ็บมะม่ว ให้ายเถอะ
"เ็ๆ ็เยปีน้นไม้ไม่ใ่หรอ" มันพูออมา นั้นมันอนเ็ไหม มันเหมือนันทีไหน
"มันเี่ยวอะไรับอนนี้ อนนี้โแล้ว ะให้ปีนยัไ" ผมพูออไป
"ริส เลือเลย อยาเ็บ้นไหน ผมไม่ิเินหรอ ผมให้เ็บไปินฟรีๆเลย" มันพูออมา ใีเหลือเินพ่อุ ใีที่สุในสามโล
"้ออบุไหม" ผมพูออไป
"ไม่้อหรอ แ่เ็บแล้ว้อินให้หม็พอ" มันพูออมา านั้นมัน็เินไปหยิบะร้อสำหรับเ็บมะม่วมาส่ให้ผม ผมรับมาๆ ือนมันไม่เยไ ทำยัไ มันไม่สอน้วย มันเินัวปลิวไปโน้นแล้ว โอ้ยยย ไอ้สิ มึลับมาสอนู่อนนน ูเ็บไม่เป็น ไอ้เ็บ้า ให้มาสอยมะม่ว ือ้อทำยัไ ใร็ไ้่วยผมที
ผมพยายามสอยมะม่ว รั้แรในีวิ ไม้สอย็ไม่ใ้เบาๆ พยายามะให้มันลไปในะร้อเ็บ แ่มัน็หล่นเียหัวผมไปนิเียว ให้ายเหอะ โนหัว หัวะแไหมเนี้ย แ่ที่แน่ๆมะม่วมันแไปแล้ว ผมพยายามอยู่นาน นไม่ไหว ไม่ไม่ิน็ไ้ว่ะ
--Singto--
ผมมอริสพยายามสอยมะม่ว็อำไม่ไ้ เรื่อินนี้ยัระะเหมือนเิมสินะ ผมำะมั สอยแบบนั้นเมื่อไหร่ะไ้ิน ลพื้นมะม่วมัน็แ ็้ำหมินไม่อร่อย ให้ายเถอะพ่อไฮโ แ่สอยมะม่วยัทำไม่ไ้แล้วะทำอะไรไ้ เหมือนเ้าัวะเริ่มถอใ ผมึเินเ้าไป
"ริส ยัไม่ไ้สัลูอีหรอ" ผมแล้ถามออไปทั้ที็เห็นๆอยู่ หน้าลมๆ แ้มหมั่นโถนั้นทำหน้ามุ้ยใส่ผม
"แหาูสิ ใระทำเป็น นไม่เยทำ" ริสบ่นออมา
"ผมลืมไป ว่าไฮโอย่าริส ทำไม่เป็น" ผมพูออไป ไ้รับสายา้อนๆนั้นมอลับมา
"โอเ มานี้ผมสอนให้" ว่าแล้วผม็เินไปหยิบไม้สอยมะม่วมา านั้น็โอบนรหน้าให้ับไม้สอย
"้อทำแบบนี้ เอาลูมะม่วเ้าะร้อ่อน านั้น็ึ แบบนี้" ผมสอนริส นรหน้าสนใมะม่วที่เ็บไ้ีใยให่
"สิๆ เอาลูนี้ๆ" เสียนที่ผมโอบพูึ้น
"ไหนๆ ลูไหน" ผมถามออไป มะม่วมีั้เยอะแยะ ะไปรู้ไหมว่า ุไฮโเาอยาินลูไหน ริๆผม็ไฮโ แ่ไม่่อยเ้าสัมเท่าไหร่ นานะโผล่ไป ผมอบอยู่ที่ไร่มาว่า
"ลูรนั้นนะ นี้าบอหรือเปล่า ถึมอไม่เห็น" ริสไม่วายแวะผมอี ผมสอยลมาอีสอสามลู
"พอใยั เอาไปไว้ที่รถเลย ะพาไปสวนผั" ผมพูออไป นรหน้าเอามะม่วไปเ็บ่อนะเินัวปลิวไป่อนผม ยัับรู้ว่ามันอยู่รไหน และผม็นับเาเ้าัๆ เพราะน้าหน้าหยุเินแบบระทันหัน
"โอ้ย ย ย าบอไ นมาไ้" ริสบ่นทันที
"็เล่นหยุไม่บอไม่ล่าว หยุทำไม" ผมถามออไป
"ไม่รู้ว่า้อไปทาไหน" ริสพูออมา ทำให้ผมหลุำออมา เสียั ริสมอ้วยสายาไม่พอใ หน้ามุ้ยทีเียว
"แล้ว็เิน่อน มาทานี้มาๆ" ผมลาริสมาามทาเินามูสระ ที่ใ้เลี้ยปลาอีฝั่เป็นเล้าไ่เนื้อและไ่ไ่ ถัไป ะเป็นแปลผั ปลูไ้ไม่หลายหลานั เพราะผัที่อบอาาศหนาวะไม่ึ้นหรือให้ผลีนัเพราะที่นี้ภาใ้ อาาศ่อน้าร้อนื้น มีเพียฤูฝนับร้อนเท่านั้น ส่วนให่ะเป็นผับุ้ ะน้า วาุ้ พริ มะนาว และอื่นที่ปลูไ้ ผมมาบริหารัารพื้นที่รนี้ใหม่ ให้เป็นเษรผสมผสานามแนวเศษิพอเพียามแนวพระราำริ เพราะไม่ไ้ทำาย ทำเพื่อบริโภในไร่เท่านั้น นานอผมหลายร้อยีวิ เหมือนทำไว้ิน เหลือ็แบ่ให้นานเอาไปทานที่บ้าน
"โห้ สิปลูเยอะนานี้เลยหรอ" นร้าๆถามออมา
านั้นผม็พาริสเินูรอบๆในสวนเษรผสมผสาน เนื้อที่ประมา 20 ว่าไร่ านั้น็พาไปในส่วนอสวนปาล์มและไร่าแฟ ว่าะรบ็ปาไปเที่ยว่าๆ นที่ถูผมลาไปโน้นไปนีู้ท่าะเหนื่อยมา เพราะแร้อน และ้อเินเยอะพอสมวร นที่ไม่เยโนแ โนลมมาๆ็เริ่มหน้าแ น่าะเหนื่อยและเพลีย ผม็ลืมิไป เพราะมั่วแ่เินสั่านบ้า ุยับหัวหน้าฝ่ายาน่าๆบ้า นผมเริ่มสัเุเห็นใบหน้าเหนื่อยล้า ผมเลยรีบับรถมาที่บ้านเพื่อพาริสมาพัผ่อน ถ้าไม่สบายึ้นมาผมี้เียูแล รับผิอบอี
"ริส เ้ามาพัในบ้าน เินไหวหรือเปล่า" ผมถามออไป นรหน้าพยัหน้าเบาๆ แ่ผมว่าเาเินไม่ไหว ผมเลยอุ้มลารถะเลย
"ทำอะไร มาอุ้มทำไมเนี้ย" เสียบ่น ทันที
"็เห็นเหนื่อย อย่าิ้น เี๋ยวปล่อยให้หรอ" ผมบอออไป
"วาไ้แล้ว ริสพูเสียห้วนๆ" ผมวาเาล
"ไปพัไ้แล้ว" ผมบอเา เินไม่ทันไ้สาม้าว็เป็นลมล้มพับไป ีนะผมรับไ้ทัน แล้วยัทำมาเป็นอวี สสัยผมะรับน้อแรเินไป ลืมิไปเลยว่าถ้าโแ โนลม ะทำให้เป็นลมไ้ เพราะมเยินแ่ริสไม่ ผมอุ้มริสมาวาบนโฟา ัารเสื้อผ้าให้ริส อยู่ในุสบายๆ หน้าที่แ ัวที่เริ่มร้อน น่าะเป็นไ้เลยทีเียว
"หายหัวรับๆ" เสียเรียัมาาหน้าบ้าน ผมเินออมา
"ว่าไพี่ล้า" ผมถามออไปเสียเรียบ
"เอาลับ้าวาโรรัวมาส่รับ" เาบอออมาเป็นภาษาถิ่นเ่นเย
"เอาเ้าไปเ็บไว้ที่รัว บอแม่รัวทำ้าว้มุ้มาส่ให้หน่อย" ผมสั่เาออไป
"รับๆ" เารับำและทำามอย่าว่า่าย ผมัสินใเ็ัว และเอายาลไ้ให้ทาน และพานที่นอนอยู่บนโฟา ไปนอนพัในห้อ ั้ีสี่นเือบบ่าย ะหนัน่าู เพราะทำให้เาถึับไม่สบายเลย ื่นมาผมะ้อโนบ่นหูาแน่ๆ วยแล้วไอ้สิ
ใน่วบ่ายผมเลือที่ะนั่เลียร์านในส่วนอเอสาร เพราะพี่ปั้นเอาเอสาร่าๆมาอไว้ให้ผมหลายแฟ้มเลยทีเียว ไม่ไ้ะเฝ้าอะไรหรอนะ แ่เลียร์านเอสารเท่านั้นเอ ผมนั่เลียร์นเวลาผ่านไป นลืมเวลา รู้ัวอีที็ไ้ยินเสียเปิประูอใรบานที่เปืเ้ามา ื่นแล้วสินะ
"นี้ สิ หิว้าว หาอะไรให้ินหน่อย" พูออมาเสียแผ่วๆ
"้าว้มอยู่ในู้เย็น ไปอุ่นินสิ" ผมบอนรหน้าออไป
"ไม่มีแร แ่ลุ็ปวแน ปวาไปหม วามผินาย เพราะะนั้นนาย้อรับผิอบ นว่าันะหายป่วย" เสียนรหน้าพูออมา
"โอ้ย ยย อะไรว่ะ นี้ให้มา่วยาน ไม่ไ้ให้มาเป็นภาระ" ผมบ่นออไปอย่าไม่ริั
"็เพราะใรละ ถ้าไม่ทำะอาละวาใหู้ และะโทรไปฟ้อุลุ ว่านายรัแันนป่วย ทีนี้แหละ นายะวย" นรหน้าพูออมา ให้ายเถอะ ป่วยริป่ะวะ ทำไมปายัีเหมือนเิม
"เออๆๆ ไปเี๋ยวนี้หละ" ผมบอออไป
"เร็วๆ เอามะม่วที่เ็บมาวันนี้้วยนะ ะินปลอให้้วย" ริสสั่ผมเป็นุเลย นี้แ่เริ่มทำานวันแรนะ ผมยัโนใ้นานี้ ลใรเ้าอไร่ว่ะ ผมหรือมัน แ่ผม็บ่นๆ แ่็ทำให้มัน นี้สิที่น่าแปลใ ทำไมผม้อยอมมันลอ ั้แ่อนเ้ๆแล้ว ที่มันป่วยไม่ใ่เพราะผมะหน่อย มันอ่อนแอเอ
โ่วทำมาเป็นี้นิวสั่
"สิ มาเอา านไปเ็บ" เสียเรียผม ให้ายเถอะ มือมันเป็นอยหรือไถึเ็บเอไม่ไ้
"สิ เร็วๆ มาเ็บาน" นั้นไ เรียอีแล้ว ทีะใ้ละเรียั
"เออๆๆ ไปแล้ว เรียอยู่ไ้ เ็บเอไม่เป็นหรือไ นี้ป่วยหรือแล้ป่วยเนี้ย" ผมบ่นออไป โอ้ยย ผมะบ้าาย นี้ผมไม่เย้อบ่นใรเลยนะ ถ้าลูน้อมาเห็นนี้ เสียภาพลัษ์หม
"พรุ่นี้ไม่เ้าไร่นะ แร้อน ไป็ป่วย นี้ป่วยเลยเห็นไหม" ริสบ่นออมา
"โอเๆ ไม่้อบ่น รำา บ่นเป็นนแ่เลย ถามริ วัยทอหรอ" ผมพูออไป ริสปาหมอนมา ผมหลบทัน ริสส่สายาอาามาให้
"ะให้ทำอะไร" ริสถามับมา
"วาบ้าน ถูบ้าน ัอ และ ทำับ้าว อนเที่ย และเย็น ะลับมาิน" ผมบอออไป นรหน้าพยัหน้า เ้าใที่ผมพู
"แ่นี้ใ่ไหม ริสถามออมา" ผมพยัหน้าลับไป
"สิ ไปเอามะม่วที่ปลอไว้ในู้เย็นมาให้ินหน่อย" ริสพูออมา
"ไปเอาเอสิ ไม่ใ้นใ้นะ" ผมพูออไป
"สิ ไปเอามาให้หน่อย ไ้ที่แล้ว ปวาไม่อยาลุ เร็วๆสิ ให้ไว้ อยาิน" ริสพูพราส่
เสียอ้อนๆมา อยู่ับผม ริสไม่่อยะมีฟอร์มอะไร ยัเป็นเหมือนอนเ็ๆเลย ผมเินไปหยิบานมะม่วมาให้ ให้ายเหอะ ปลอ็ปลอให้ ยั้อเอามาบริารถึที่เลย นี้ริสป่วยริหรือเปล่า ูนั่ินมะม่วสบายเี่ย เยียายาวไปับโฟา ูทีวี มันไม่เหมือนนป่วยสันิ
"อื้ม มม มะม่ว นายอร่อยริๆ พรุ่นี้เ็บมาให้ินอีหน่อยสิ" นที่พูไม่มอหน้าผม้วย้ำ สนใทีวีมาว่า
"ล พรุ่นี้ะเ็บมาให้ินอีไหม" ริสถามออมา ราวนี้หันมามอที่ผม ผมลหนัสือล
"อยาิน็ไปเ็บเอ ูเหมือนริสะไม่เป็นไรมาแล้ว" ผมพูออไป
"ะไปยัไ มันไล ไม่เินไปหรอนะ บอไว้เลย" ริสพูออมาเสียเรียบ
"ัรยาน" ผมอบสั้นๆ
"อะไร ว่าใหม่สิ" ริสถามลับมา
"ไ้ยินไม่ผิหรอ อย่าทำมาหูึ" ผมสวนลับไป ริสเบ้ปาใส่ผม ให้ายเหอะ นี้มันี่วบว่ะ นิสัยแบบนี้สินะ ุลุถึส่มันมา ให้เป็นภาระผม
"ไม่้อพู ไม่้อบ่น" ริสพูัอผม ผมำลัะอ้าปาพูเลย ผม็เลยเียบ
"อ่านหนัสือไป พรุ่นี้ไปเ็บเอ็ไ้" ริสว่าแล้ว็ หันไปสนใทีวี และมะม่วในาน โยไม่สนใผม ส่วนผม็นั่อ่านหนัสือสบายๆ
ไรท์; อัพแล้วนะะ อนที่สอ เอาเบาๆไป่อนนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น