พิสูจณ์รัก...ด้วยความดี

ข้อมูลเบื้องต้น

คำนำ

แม่คะ...

          คืนนี้ท้องฟ้าสีดำมืดไม่มีดาวสักดวงแต่งแต้มสีสันให้ฟ้าสวยเลยค่ะ แม่คะ... แม่อยู่ไหนในฟ้ากว้าง แม่มองเห็นลูกไหมคะ ลูกหนาวยิ่งกว่าหนาว เหงายิ่งกว่าเหงา ความรู้สึกขณะนี้คิดถึงแม่เหลือเกิน อยากให้แม่อยู่ใกล้ อยากซุกอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่ นานนักหนาแล้วนะคะแม่ที่ลูกไม่ได้สัมผัสความละมุนละไมจากอ้อมแขนที่แสนจะอ่อนโยนของแม่ ทุกสัมผัสที่แม่เคยมีให้ ยังตรึงอยู่ในความทรงจำไม่รู้คลาย แม่เคยบอกลูกเสมอว่าให้เข้มแข็ง ช่วยตัวเองให้ได้ ลูกเหมือนนกน้อยที่แม่คอยประคับประคอง สอนให้หัดบิน เมื่อปีกกล้าขาแข็ง แม่ก็จะปล่อยให้บินถลาสู่โลกกว้างเอง แต่แม่คะลูกปีกยังไม่กล้า เรียวขายังอ่อนแอนัก แม่ก็มาด่วนทิ้งลูกไปเสียก่อน ลูกต้องฝึกตัวเองให้ปีกกล้า สร้างกำลังขาให้กร้าวแกร่ง ความอ่อนเดียงสา เมื่อโผบินจึงระหกระเหิน ไร้จุดหมายปลายทาง เส้นทางชีวิตที่ไม่มีแม่คอยชี้นำ มันเวิ้งว้าง เคว้งคว้าง แม่คะ ลูกคิดถึงแม่...

เนื้อเรื่อง

          "ท้องแก่เต็มทีแล้ว มิ้นต์ลาออกจากงานเถอะครับ ผมอยากให้คุณได้เลี้ยงดูลูกเต็มที่อย่างที่ผมเลี้ยงคุณและลูกได้ ไม่ทราบว่าคุณจะต้องลำบากทนทำงานอยู่ทำไม" ภาสกรกอดภรรยาไว้หลวม ๆ ใบหน้าคมคายนั้นแนบกับเรือนผมยาวสลวยของภรรยาอย่างรักใคร่
          "ภาสคะ เราเคยคุยกันแล้วนะคะก่อนแต่งงาน ไหนภาสว่าจะให้อิสระกับมิ้นต์ในเรื่องนี้ งานคือคุณค่าในชีวิตของมิ้นต์นะคะ มิ้นต์บอกแล้วไงคะ เมื่อคลอดมิ้นต์จะลาพักดูแลลูกให้เต็มที่ เมื่อครบกำหนดการลาเราก็จะจ้างพยาบาลมาดูแลลูก นอกเวลาทำงานมิ้นต์ก็จะทุ่มเวลาที่มีให้ลูกอย่างเต็มที่ ใคร ๆ เขาก็ทำกันอย่างนี้ มิ้นต์คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะ" หญิงสาวให้เหตุผล กระแสเสียงนั้นอ่อนหวาน แววตาออดอ้อน สัมผัสตอบการกอดรัดนั้นสื่อถึงความจงรักเทิดทูนยิ่งนัก เธออยากจะเอ่ยกับสามีเหลือเกินว่า คุณแม่ก็อยู่ทั้งคนคงจะดูแลหลานได้ดีกว่าใคร ๆ แต่ปราการใจที่แม่สามีก่อไว้กางกั้นไม่ให้เธอมีสิทธิ์สัมผัสใจท่านนั้น ยังคงความแข็งแกร่ง มิสั่นคลอน เธอจึงไม่มั่นใจว่าท่านจะยอมรับเลือดเนื้อเชื้อไขลูกชายที่มีเธอที่ท่าน "ชัง" เป็นแม่ ได้กี่มากน้อย
          "กระบวนการจองหอง ไม่มีใครเกิน เงินเดือนเท่านี้จะไปพอยาไส้อาไร้ ชอบนักที่จะให้ใครดูถูกถึงวงศ์ตระกูล" ท่านเคยเปรยกระทบให้ได้ยิน เมื่อเธอยืนกรานขอทำงานนอกบ้าน ใครหนอที่ดูถูก เธอยังไม่เห็นใครหมิ่นแคลนตระกูลนี้สักที มีแต่เธอที่ถูกคนในตระกูลอันทรงเกียรตินี้เหยียดหยาม ช่างท่านเถิด ท่านคงไม่อยากให้เราลำบาก หญิงสาวคิดเข้าข้างตัวเองเพื่อความสบายใจ

-------------------------------------------------------------------------------------
ขอคั่นไว้ก่อนนะคะ แล้ววันหลังจะมา UP ใหม่