คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ~ตอนพิเศษใส่ไข่~
วันวาเลนไทน์ เป็นหิสาวะไปสารภาพรั่อายหนุ่ม้วยให้าร์บ้า ็อโแลบ้า อไม้ ใ่ แรอลลีนไม่ไ้ให้ใรเลย แม้แ่พี่าย สำหรับเธอเอาเวลาไปเรียนีว่า หิสาวำลัเินไปหาพี่ายที่โนผู้หิรุมล้อมทุทา แรอลลีนึหยุที่ะเินไปหาว่าะไปหาไ้ ้อใ้าถาสับท นมีนมาสะิเธอ แรอลลีนหันหลัไปมอ
“หวัีรีมัส”
“อืมแล”
“มีอะไรหรอ”
“เธอไหมไปหาเมส์หรอ”
“นายะให้ันไปทำไม นายูนั้น่อน”ว่าบเธอี้ไปที่เมส์ที่โนรุมล้อม
“น่าสสารนะ”
“ไม่อ่ะ ันว่าสมน้ำหน้ามาว่า”
“เออ.. ว่าแ่ว่าเธอว่าไหมพรุ่นี้”
“ว่า ทำไมหรอ?” เธอเอียอมอ
“.ันะวนไปฮอมีส์นะ”เธอมอรีมัส
“เธอะไป้วยไหม”
“ไ้”แรอลลีนมอเาเียบๆ รีมัสพยัหน้า
“ันไป่อนนะพอีมีเรียน”รีมัสเินออไป แรอลลีนมอไปที่หูอรีมัสที่แอ่อนๆ
“วันนี้ไม่มีเรียนไหมใ่หรอว่ะ ทำาน้า อ่ะมั้”เธอไ้แ่เาหัว้วยวาม แู่่ๆสมออันาลา็ิไ้ าวามลายเป็นรอยยิ้มเ้าเล่ห์แทน แล้นิหน่อยไม่เป็นไร แรอลลีนไม่ใ่นเรียบร้อยอย่าที่ศาราารย์ทุนิ เธอ็เหมือนพี่ แ่ไม่เยแสออเยๆ ็เลยทำทุนิอย่าั้น แล้วนที่รู้็น่าะมีแ่พี่ายเธอเอ เาโนบ่อยที่สุในารแล้อเธอ แรอลลีนยิ้มมุมปา เมส์ที่แอบมออยู่นานแล้ว ยิ้มออมา ระหว่าหมาป่าับนอินทรีย์ ัวไหนะนะ
“เท้าปุยมาพนันัน ว่าระหว่าหมาป่าับนอินทรีย์นายิว่าัวไหนะนะ”
“อืม...10เลเลียนหมาป่าล่ะัน นายล่ะเาแหลม”เมส์ิว่าีเรียสยัไม่รู้เลยว่าหมายถึอะไร
“50เลเลียน นอินทรีย์นะใสๆ”
“นายไม่อยารู้หรอว่าหมายถึอะไร เท้าปุย”
“อยาสิ! อยู่ๆนาย็พูึ้นมาเลย”
“นที่เรารู้ัมีใรบ้าอยู่บ้านน อีนใรเป็นหมาป่า”
“เี๋ยวนะ!อย่าบอนะว่าแรอลลีนับันทร์เ้า”ประโยหลัีเรียสพูเสียเบา เพื่อให้ไ้ยินันแ่สอน เมส์แ่พยัไหล่
“โอ้ ันทร์เ้านาย้อนะนะ” ีเรียส เาเลียารที่ัวเอไม่นะเป็นที่สุ แ่อันเาแพ้ั้แ่ยัไม่ไ้เริ่มเลย
วันนี้แรอลลีน้อไปฮอมีส์ับรีมัส เธอเินมาที่นัไว้
“หวัีรีมัส”
“ว.หวัีแล” เธอยิ้มอบลับ รีมัสเหม่อมอเธอ
“ไปันไ้ยัรีมัส”
“ท.โทษที”แรอลลีนึรีมัสให้ไปฮอมีส์ ทั้สอเินันมานถึฮอมีส์
“อืม ไปร้านไม้วาสามอันไหมแล”
“ไ้สิ” เธอับรีมัสเินเ้าไปในร้าน แล้วเินไปนั่
“เอาอะไรี๊ะ แม่นสวย”
“เอาเหมือนเิม่ะมาาม”
“พ่อหนุ่มล่ะ๊ะ”
“ผมเอาบัเอร์เบียร์รับ”รีมัสยิ้มให้มาามโรสเมอร์ มาามเินออไปถามโ๊ะอื่น่อ
“แล เธอมาที่บ่อยหรือไ”
“ใ่ ันมาบ่อยไปนมาามเาำหน้าันไ้”
“ั้นหรอ”รีมัสยิ้มอ่อนมาให้เธอ เามอหน้าแรอลลีนนานไป นเธอหันมามอเา
“มีอะไริที่หน้าันรึเปล่า”
“ป.เปล่านะ”
“ั้นหรอ นายไม่สบายรึเปล่ารีมัส ทำไมหน้าแเียว” แรอลลีนมอหน้ารีมัสที่แ่ำว่าเ่าเมื่อเธอถามเาเมื่อี้
“.ั้นหรอ”เาพยายามปรับสีหน้าให้ปิ เธอมอแล้วยิ้ม
“มาเสิร์ฟแล้ว้า” แ้วบัเอร์เบียร์วาพร้อมับแ้วไอศรีมรสมิ้นท์ แรอลลีนัไอศรีมินอย่าเอร็อร่อย รีมัสบัเอร์เบียร์ไป้วยมอหน้าเธอไป้วย แรอลลีนมอรีมัสที่เอาแ่มอเธอไม่หยุ
“มีอะไรรึเปล่ารีมัส นายเอาแ่มอหน้าัน”
“อโทษทีนะ”รีมัส้มหน้าเล็น้อย
“ไม่เป็นไรหรอ”
“มาาม่ะ”มาามโรสเมอร์เินมาหาเธอ
“7เลเลียน๊ะ”แรอลลีนยื่นเลเลียนให้ แล้วึรีมัสออมาาร้าน
“ัน่ายให้เธอ็ไ้นะแล”
“ไม่เป็นไร”
“แ่มัน-”
“ไม่เป็นไร ถือส่ะว่าันเลี้ยแล้วัน”
“็ไ้”รีมัสมอเธออย่ายอมแพ้
“ันะพาไปที่หนึ่แล้วัน ้าอบแทนแล้วัน”
ว่าบรีมัสึแรอลลีนให้เินามไป พอถึที่หมาย็หยุ แรอลลีนมอร้านที่อยู่รหน้า
“ฮันนีุ่ส์หรอ”
“อืม ันเลี้ยเธอ็แล้วันนะ”เายิ้ม
“ไม่อ่ะ ันเรในายมาว่านะ”
“ไม่เป็นไรหรอ”รีมัสยิ้มอ่อน
“เห้อ...็ไ้” เธอเินเ้าไปในร้านแล้วหยิบล่อบราวนี่มา รีมัส็ยื่นเลเลียน่ายให้ ทั้สอออมานั่พัในที่มีนน้อย แรอลเล่นินบราวนี่นหมล่อ
“มีอะไรรึเปล่า”รีมัสเหม่อลอยนไม่ไ้ยินที่เธอพู แรอลลีนยื่นหน้าใล้หน้ารีมัส
“รีมัส”เาหันหน้ามา แ่อยู่ีๆรีมัส็สะุ้ใหน้าเธอ
“มีอะไรหรอ แล”
“นายเป็นอะไร นายเหม่อลอยบ่อยั”เธอมอรีมัสที่หน้าแ่ำ
“โทษที”
“นายไม่สบายรึไ รีมัส”แรอลลีนยื่นมือไปแะที่หน้าผารีมัส เาหน้าแยิ่ว่าเิม นั้นทำให้เธออบใ
“หึๆ”เธอหัวเราะในลำอ รีมัสมอแล้วหน้าแนเหมือนมะเือเทศ
“เธอแล้ันแล” รีมัสเอ่ยอย่าอนๆ
“็นายอ่อนไหว่ายเอนินะ”เธอยิ้มอ่อน
“แล้ว-”
“ถ้านายะพูอย่าั้นละ็”
“หลับา”
“ทำไมัน้อหลับ้วยแล”
“เถอะน้า”รีมัสมอ แล้ว็ยอมหลับา แรอลลีน้มลประบปาับรีมัส แล้วถอนออ รีมัสหน้าแ่ำ แ่เธอยิ้มหวานออมา
“ำอบไรีมัส” ร่าเล็มออย่าบัน เารู้สึีใ แ่็อึ้ไปพร้อมัน
“5555”
แถม
“ันนะ่ายมาเลย10เลเลียนเท้าปุย”
“็ไ้”ีเรียสยื่นเลเลียนให้เมส์
“่อไป ไปำระแ้นันทร์เ้าทีู่บน้อสาวัน”(ไ้่าวว่าน้อเอูบเาไม่ใ่รึ/ไร์)
เี๋ยวอนหลัะอัพที่หลันะะ เอาอนพิเศษไปู่อนนะ แล้วะอัพ้าหน่อยนะะ อย่าว่าันนะ ☺️????????
ความคิดเห็น