คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : |Ex girlfriend|12
แรอลลีนวิ่สุีวิหลัาหันไป พวนั้นร่ายาถาใส่เธอไม่ยั้มือ และอีอย่าเธอลืมเอาไม้ายสิทธิ์มา เธอเริ่มิว่าวรไปทาไหนีระหว่า ป่า้อห้ามับไปในหมู่บ้าน ที่ๆอันรายที่สุือที่ๆปลอยภัยที่สุ เพราะั้นป่า้อห้ามเลย้า อย่าน้อยมัน็เ้าระยะปล่อยภัยอฮอวอส์มาว่า...ล่ะมั้ หลัาวิ่เ้าป่าไ้สัพั ทำให้แรอลลีนรู้ไ้ว่ามันไม่่าอะไรเลย เธอวรไปลัแมมุมยัษ์ีมั้ยเนี่ย แรอลลีนเป็นเ็เรียนี็ริ แ่เห็นแบบนี้เธอเ้าป่า้อห้ามเป็นว่าเล่นนะอน่อนเป็นพรีเฟ็นะ เธอทำหลายอย่าเลยพอๆัยแฝพี่ัวเอ เ่น เอาหนัสือเพื่อน่าบ้านไป่อน เอาระเบิเน่าไปใส่ระเป๋านอื่น เธออบเรียแบบนี้ แอบเสาถาใส่เพื่อนในบ้าน แอบิหมาฝรั่รเ้าอี้อาารย์้วย และอย่าสุือเธอเสาถาใส่ศาราารย์มัอนนาัล้วย อันนี้แรอลลีนรอมาไ้เพราะเมส์็อยู่รนั้น และศาราารย์มัอนนาัลไม่เื่อว่าเธอะทำ้วยวามเธอเรียนเ่ในวิาและเป็นเ็เรียน(ไม่)ี แรอลลีนิ่ไปรปราสาทอย่ารวเร็ว และเผลอเอลุ่มสามัววย
“อาีน มาทำอะไรที่นี้รับ”
“ม..มาหาศาราารย์ับเบิลอร์นะ”
“ุเหมือนวิ่หนีอะไรมาสัอย่ามาว่านะะ”
“เออ ว่าแ่้าหลัันมีนามหรืออะไรมั้ย”
“ไม่รับ”
ทันทีที่เ็ผมแว่าบเธอหันไปมอ้าหลัทันที
“...”
“อาีน”
“ุีน่ะ”
“ุีน”
“แม่ปล่อยให้วิ่นเียวเลย”
“อ้าว เธอมาพอีเลย”
“..่ะ?!”
“ันเียนหมายไปหาเธอ แ่เธอไม่อบเลยิว่าเธอน่าะมาถึแล้ว”
ือไรว่ะ? ศาราารย์ัมเบิลอร์เียนหมายมาถึเธออนไหน ารแสหรอ
“่ะ”
ปันหน้ายิ้มไว้่อน ถึะไม่รู้อะไร
“ามันมาเลย”
แรอลลีนามไปนถึห้อทำานอศาราารย์ให่
“เธอ้ออยู่ที่เนี่ยสัพันะ"
“่ะ ศาราารย์”
“ันะให้เธออยู่ในถานะผู้ปรึษานัเรียนนะ”
“โอเ ่า”
แรอลลีนเินเล่นไปมานถึหน้าห้อโถที่มีแ่ไร้สาระ แ่สิ่เธอสนใือยัยาสีมพู
“โโลเรส~!”
ยัยาหันมา้วยสีหน้าลำบา
“แม้ๆไม่ิะไ้เอันเลยนะ”
นัเรียนรนั้นหันมามอ
“เหมือนันพอเอร์”
เธอมอหน้ายัยา แ่มือมันไปเอเผลอไปแะอบระที่มีแ่ ทำให้ร่วมาันหม
“อุ้ยายแหละ! ันว่าเธอ้อแปะใหม่ทั้หมนะ โโลเรส:)”
ยัยามันแ้นเธอแล้วล่ะสิ แ่เป็นอย่าั้น็ี เธอไม่่อยไ้แล้นมานานล่ะ
หลัาเมื่อวานทำให้นัเรียนหลายนื่นใับารมีนแล้ยัยา แรอลลีน็ยิ้มอย่าภูมิใับผลานอัวเอ เธอมอหมายที่เียนบ่นเธอว่าไปไหน ทำไมไม่บอถึสอหน้า ารีมัส
“บ่นเป็นแม่เลย”
ไ้เวลาทำาน(?)อเธอแล้ว อย่าแร้ออุปร์ แรอลลีนเินหาเ้าแฝป่วน แฝป่วนมอเธออย่าๆ
“ุมาหาเราทำไม”
“นั้นสิรับ”
“พอมีระเบิเน่ามั้ย”
“ระเบิเน่าหรอรับ”
“มีรับ/มีรับ”
“ั้นเอาสัสอสามลู”
“ุะแล้ยัยป้านั้นหรอรับ”
สอแฝพูพร้อมัน
“ฮิๆ”
ทั้สอมอ้วยสายาื่นเ้น
“เี๋ยวันะสอนใหู้เอารแล้ที่แท้ริใหู้เอ”
เธอยิ้ม่อนะสั่านให้เ็แฝ
“ันอยาให้เธอ่วยอย่าหนึ่”
“ืออะไรหรอรับ”ทั้สอพูพร้อมัน
“ันอยารู้ว่า่อไปยัยาะสอนอนไหน”
แฝป่วนพยัหน้า่อนะอัวไปเรียน แรอลลีนยิ้มแย้มทันที ไ้เวลาแล้น
พออนเย็น แรอลลีน็นั่เล่นไปมานรู้สึว่ามีนมาเาะประู เธอเินไปเปิประูพบับสอแฝ
“นี้ือาบอยัยนั้นรับ’’
เธอหยิบอย่าอารม์ี
“เริ่มพรุ่นี้เ้า"
ทั้สอพยัหน้าพร้อมออันออาหน้าห้อเธอ ่อนะมอหมายที่เพิ่ส่มา
า รีมัส ลูปิน
ันะยินีอย่ามาถ้าเธอบอันว่าเธอไปไหน ไม่ใ่เียนแ่ว่าปลอยภัยี เฮ้อันเป็นห่วเธอนะแล เพราะั้นเ้าในะ
ถึ แรอลลีน พอเอร์
ถ้าลับไปเธอโนบ่นยาวแน่ๆ แล้วโนอน้วย แรอลลีน้อนไม่เป็นส่ะ้วยสิ านยาล่ะที่นี้
แรอลลีนแอบใ้ผ้าลุมล่อหนที่ื้อมา อริอยู่ับแฮร์รี่ เธอเฝ้าสัเมาไ้สัพัแล้ว เผลอๆแฮร์รี่รู้้วย้ำว่าเธออยู่ แรอลลีนรอยัยาเอาหนัสือออาระเป๋าเมื่อไร ยัยาหยิบหนัสือออมาแล้วพบับระเป๋าัวเอที่เหม็นมาๆพร้อมับเน่ามาๆ้วย แรอลลีนโยนวันสี พร้อมร่ายาถาเสน้ำ สารภาพยัยนั้นบอเลยไม่ื เธอรีบวิ่ไปที่ห้อัวเอทันที เพราะถ้าอยู่่อมีสิทธิ์โนสใส แรอลลีนแล้ทำเป็นอ่านหนัสือ านั้น็มีนพุ่เ้ามาในห้อเธอ
“เธอเป็นนทำใ่มั้ย!!!”
“เห้ๆ อย่ามาล่าวหา้วยไม่มีหลัานสิ"
“อุป! แ่สารภาพเธอูไม่ืเลยนะโโลเรส5555”
ยัยนั้นหน้าแ่ำเินออาห้อเธอไป แรอลลีนพยายามไม่หัวเราะ แ่สุท้าย็ทำไม่ไ้ เธอนั่หัวเราะท้อแ็
“่อไปเอาอะไรีน้า~ฮึ”
อโทษที่หายไปนานนะะ
แล้ว็ะอัพ้าหน่อยเพราะไม่่อยมีไฟ
ิมันไ้เหมือนเิม่ะ
และสั้นไปมั้ย็บอไ้ะ
(ㆁωㆁ)
ความคิดเห็น