คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Stop Stop It :: CH.19
19
ผลั่!!! ผลั่!!!
“ปล่อยูนะ!” ผมใ้โมไฟที่ถืออยู่ฟาเ้าที่้อมืออแ็สันที่ับ้อเท้าอผมไว้อย่าแร่อนะถีบเ้าที่อแร่อแ็สันแล้วรีบลาเียไปเปิประูทันที่อนะ่อยๆ ยืนหน้าออไปูว่ามีนเฝ้าไว้หรือเปล่า ึ่โ็เ้า้าผมเพราะอนนี้ไม่มีใรเฝ้าหน้าห้อไว้สัน
ผม่อยๆ ย่อลาบันไแล้วเินอ้อนไปทาหลัา่อนะวิ่ไปามเส้นทาพร้อมับเม็ฝนที่เริ่มเทลมาเรื่อยๆ ่อนะสะุ้หันหลัไปมอเพราะไ้ยินเสียโวยวายอแ็สันและลูน้ออแ็สันัมาแว่วๆ ทำให้ผมรีบเร่ฝีเท้ามาว่าเิม
ึ ึ ึ
เอี๊ย
“แฮ่ๆๆๆ” ผมวิ่หนีโยไม่ไ้สนใูเส้นทาสัเท่าไหร่นั่อนะหัวใเ้นแรนแทบะหลุออาอเมื่อู่ๆ ็มีรถับมาอย่ารวเร็วและเหยียบเบรไว้ทัน่อนะนเ้าับผม
“ุรับ! มีอะไรให้่วยหรือเปล่า” เสียนับที่ลระลมาะโหน้าออมาถามผม ึ่ผมเอ็รวบรวมสิอัวเอ่อนะวิ่ไปหานับ
“ุ... ุ่วยไปส่ผมไ้มั้ยฮะ นะฮะ!” ผมมอหน้านแปลหน้าที่พึ่เอันไ้ไม่ี่นาที่อนะเอ่ยึ้นอย่าอร้อ
“ไ้สิๆ ึ้นมาเลยเี๋ยวลุไปส่” นับรถันัล่าวมอูสภาพผมที่อนนี้เสื้อผมหลุหลุเส้นผมยุ่เหยิใบหน้าและลำัวฟ้ำ่อนะเอ่ยึ้นอย่าใี ทำให้ผมพยัหน้ารับ่อนะวิ่อ้อมไปึ้นนั่้านับทันที และบอให้ลุแ่วยับรถออไปอย่ารวเร็วเพราะพวแ็สันวิ่ามมาถึพอี แ่็้าว่าผมไปหลาย้าว
“เอาเสื้อลุมที่อยู่หลัรถอลูายลุมาลุมไว้่อน็ไ้” ลุนับเอ่ยึ้นเมื่อเห็นว่าผมนั่ห่อไหล่อัวเอไว้แน่น
“ะ อบุฮะ” ผมพยัหน้ารับ่อนะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อลุมที่วาอยู่เบาะหลัึ้นมาลุมัว
“ให้ลุพาไปสถานีำรวมั้ย”
“ไม่เป็นไรฮะ... ลุ่วยพาผมไปส่ามที่อยู่ที่ผมบอที” ผมส่ายหัวไปมา่อนะบอให้ลุ่วยับพาผมไปส่ที่บ้านอแบอมึ่ลุ็พยัหน้ารับทันที
..
..
“อบุมาฮะลุ” ผมส่ยิ้มให้ลุที่่วยับรถมาส่ผมนถึบ้านอแบอม่อนที่ผมะยื่นเสื้อลุมืนให้ลุแล้วลารถเินเ้าไปในบ้านทันที
“ไปไหนมา... สภาพูไม่ไ้เลยนะ”
“...” เสียอเ้าอบ้านอย่าอิมแบอมทัึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าผม ร่าสูวาสายามอสภาพอผมที่อนนี้อยู่ในสภาพเสื้อผ้าาวั่น ามเนื้อัวมีรอยแเ็มไปหม โยเพาะลำอ ่อนที่ร่าสูะมอผม้วยสายาเหยียๆ ึ่ผมเอ้เหนื่อยมาเินพอที่ะมา่อล้อ่อเถียับแบอม เลยเลี่ย้วยารเินึ้นไปบนห้อแทน
“ูถามทำไมไม่อบ”
“....”
“ออไปหาวามสุมาหรือไ รุนแรันะ”
“มึมีำอบในใแล้วะมาถามูทำไมไม่ทราบ” ผมหันไป้อหน้าแบอมที่เินามผมมานถึห้อนอน่อนะเอ่ยปาถามลับไปเสียห้วน ทั้ที่ั้ใแล้วว่าะไม่เสวนาับแบอมให้เสียอารม์และเหนื่อยไปมาว่านี้ แ่มัน็สุะทนริๆ
นที่ไม่เยรู้อะไรเลย และเอาแ่มอผมในแ่ร้ายแบบนี้ ผมเอ็ไม่อยาะทน!!
หมับ!
“อย่ามายอย้อนู!!” แบอมระา้อมืออผมให้หันไปเผิหน้าอย่าแรนผมที่เ็บเพราะโนแ็สันบีบ้อมือนเป็นรอยแอยู่แล้วถึับเบ้หน้า้วยวามเ็บมาว่าเิมทันที
“ปล่อยู!!” ผมว่าพลาพยายามแะมืออแบอมออ แู่เหมือนะไม่ไ้ผลเลยแม้แ่น้อยเพราะแบอมเพิ่มแรบีบมาึ้นไปอี
“ทำไมร่านนานี้ว่ะฮะ!”
“!!” ถ้อยำที่หลุออมาาปาอแบอมทำให้หัวใอผมสั่นไหวอย่ารุนแร ‘ร่าน’ ั้นหรอ? ำนี้มันแรมาเลยนะ ทั้ที่ผมไม่ไ้ทำอะไรแบบนั้นเลยแท้ๆ แล้วทำไมผม้อมาโนนอย่าแบอม่า้วยำนี้้วยละ
แล้วทำไม้าในอผมถึไ้รู้สึเ็บปวับถ้อยำ่าและสายาูถูอแบอม้วย บ้าริๆ! ผู้ายนนี้มันะมีอิทธิพล่อหัวใผมมาเินไปแล้วนะ!!
“ไ! ถึับเียบไปเลยั้นหรอ”
“แล้วไละ! ูะแร ะร่าน็ไม่เี่ยวับมึป่ะว่ะ” ผมัริมฝีปาล่าอัวเอนห่อเลือ่อนะอลับไป้วยอารม์ที่เริมะโมโห
ะถามว่าผมไปไหนมา ไปเออะไรมาทำไมถึไ้เป็นแบบนี้็ไม่เยถาม มอผม้วยสายาูถูเหยียหยามยัไม่พอ ยัะมาทับถมเหยียบัน้ำอี
“เี๋ยวูะทำให้มึหานร่านเอ!! มานี่!!!” แบอม้อหน้าผม้วยแววาวาวรน์่อนะระา้อมือผมให้เ้าห้อมา้วยันึ่ห้อที่ว่า็ือห้ออผมเอนี่แหละ
ุบ!!
“โอ้ย!!! มึะทำอะไร ออไปเี๋ยวนี้นะแบอม!!!” ผมโนร่าสูเหวี่ยไปที่เียนอนนุ่มอย่าแร แ่มันะไม่เ็บมานานี้ถ้าผมไม่ไ้โนทำร้ายร่าายมา่อนหน้านี้
“สำออย!!” แบอมรเ้ามาับ้อมืออผมเอาไว้แล้วลบนเียนอนอย่าแรทำให้ผมหนีไปไหนไม่ไ้
“ปล่อยูนะ!!! อย่าทำแบบนี้” ผมส่ายหัวไปมา่อนะสะุ้ับสายามๆ ที่มอมาที่ลำรอและแถวๆ เนินออผมที่อนนี้มีรอยแเ็มไปหมเพราะเิาฝีมืออแ็สัน
“อบอะไรที่มันรุนแรสินะ” แบอมเอ่ยออมา้วยน้ำเสียเรียบๆ แ่ทว่าทำให้ร่าายอผมลับเย็นเียบ
“มะ ไม่... อื้ออออ!!” ผมส่ายหน้าไปมา่อนที่วาะเบิว่าเมื่อแบอม้มลมาประบริมฝีปาอผมอย่าแร แรระแททำให้ปาผมแนเลือึมออมา ลิ้นร้อนๆ อร่าสูที่ลาไล้บริเวที่ปริแทำให้ผมแสบและเ็บมา ่อนที่ปลายลิ้นร้อนอร่าสูะสอเ้ามาในโพรปาอผมเพื่อวานหาวามหวานอย่าเอาแ่ใและาบ้ว
“แฮ่ๆ มะ มึ... อย่าทำแบบนี้” ผมรีบละล่ำละลัเอ่ยึ้นเมื่อแบอมปล่อยให้ริมฝีปาอผมเป็นอิสระ
“็บอแล้วไว่าะทำให้มึหายร่าน” แบอมเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเยือเย็น่อนะถอเสื้อผ้าอัวเอออ และระาเสื้อที่าวิ่นอผมาออาันานั้น็ับผมมัมือทั้สอ้ามัไว้และถอาเอผมออทันที
CUT NC (ามอ่านไ้ที่แฟนเพ > เว็บธัวลัย)
------------------------------------------------------
โปริามอน่อไป....
** อบโปรเม้นเป็นำลัใให้ัน้วยนะะ
ความคิดเห็น